24. Sonndeg am Joereskrees C - 10./11.9.2022


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Geschicht vun deem baarmhäerzege Papp beréiert eis warscheinlech nach ëmmer. An awer ass och gutt 2000 Joer, nodeems de Jesus des Geschicht erzielt huet, d’Baarmhäerzegkeet nach laang net iwwerall an de Käpp vun de Mënschen ukomm. Biede mir eisen Här Jesus Christus, dass hien eist Häerz op mécht fir seng Guttheet.

Kyrie

Här Jesus Christus, du bass an d’Welt komm, fir eis opzeriichten. Här, erbaarm dech.
Här Jesus Christus, du weis eis dee baarmhäerzege Gott an du schenks eis deng Léift. Christus, erbaarm dech.
Här Jesus Christus, du bass deen, deen ëmmer fir eis do ass. Här, erbaarm dech.

Dagesgebiet

Gott, du bass de Schëpfer vun dëser Welt. Du leets alles. Kuck an denger Guttheet op eis. Maach, datt mir mat ganzem Häerz fir dech do sinn an d’Muecht vun denger Léift spieren. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Dieu créateur et maître de toutes choses, regarde-nous, et pour que nous ressentions l’effet de ton amour, accorde-nous de te servir avec un cœur sans partage. Par Jésus Christ.

Christus, weil du auferstanden bist, bist du der Lebendige. Voll tiefer Erwartung stehen wir vor dir. Wir wissen, daß du uns den Weg bahnst, der vom Zweifel hin zum Glauben; Von der Besorgnis zum Vertrauen führt.

Liesungen: Ex 32, 7-11. 13-14 / Tim 1, 12-17 / Lk 15, 1-32 (Lk 15, 1-10)

Lesung aus dem Buch Exodus.
In jenen Tagen sprach der HERR zu Mose: Geh, steig hinunter, denn dein Volk, das du aus dem Land Ägypten heraufgeführt hast, läuft ins Verderben. Schnell sind sie von dem Weg abgewichen, den ich ihnen vorgeschrieben habe. Sie haben sich ein gegossenes Kalb gemacht, sich vor ihm niedergeworfen und ihm Opfer geschlachtet, wobei sie sagten: Das sind deine Götter, Israel, die dich aus dem Land Ägypten heraufgeführt haben. Weiter sprach der HERR zu Mose: Ich habe dieses Volk gesehen und siehe, es ist ein hartnäckiges Volk. Jetzt lass mich, damit mein Zorn gegen sie entbrennt und sie verzehrt! Dich aber will ich zu einem großen Volk machen. Mose aber besänftigte den HERRN, seinen Gott, indem er sagte: Wozu, HERR, soll dein Zorn gegen dein Volk entbrennen, das du mit großer Macht und starker Hand aus dem Land Ägypten herausgeführt hast. Denk an deine Knechte, an Abraham, Isaak und Israel, denen du selbst geschworen und gesagt hast: Ich will eure Nachkommen zahlreich machen wie die Sterne am Himmel, und: Dieses ganze Land, von dem ich gesprochen habe, will ich euren Nachkommen geben und sie sollen es für immer besitzen. Da ließ sich der HERR das Unheil reuen, das er seinem Volk angedroht hatte.

Kv Ich will zu meinem Vater gehen und meine Schuld bekennen.
Gott, sei mir gnädig nach deiner Huld, *
tilge meine Frevel nach deinem reichen Erbarmen!
Wasch meine Schuld von mir ab *
und mach mich rein von meiner Sünde! – (Kv)
Erschaffe mir, Gott, ein reines Herz *
und einen festen Geist erneuere in meinem Innern!
Verwirf mich nicht vor deinem Angesicht, *
deinen heiligen Geist nimm nicht von mir! – (Kv)
Herr, öffne meine Lippen, *
damit mein Mund dein Lob verkünde!
Schlachtopfer für Gott ist ein zerbrochener Geist, *
ein zerbrochenes und zerschlagenes Herz
wirst du, Gott, nicht verschmähen. – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an Timotheus.
Ich danke dem, der mir Kraft gegeben hat: Christus Jesus, unserem Herrn. Er hat mich für treu gehalten und in seinen Dienst genommen, obwohl ich früher ein Lästerer, Verfolger und Frevler war. Aber ich habe Erbarmen gefunden, denn ich wusste in meinem Unglauben nicht, was ich tat. Doch über alle Maßen groß war die Gnade unseres Herrn, die mir in Christus Jesus den Glauben und die Liebe schenkte. Das Wort ist glaubwürdig und wert, dass man es beherzigt: Christus Jesus ist in die Welt gekommen, um die Sünder zu retten. Von ihnen bin ich der Erste. Aber ich habe gerade darum Erbarmen gefunden, damit Christus Jesus an mir als Erstem seine ganze Langmut erweisen konnte, zum Vorbild für alle, die in Zukunft an ihn glauben, um das ewige Leben zu erlangen. Dem König der Ewigkeit, dem unvergänglichen, unsichtbaren, einzigen Gott, sei Ehre und Herrlichkeit in alle Ewigkeit. Amen.

Halleluja. Halleluja. Gott hat in Christus die Welt mit sich versöhnt und uns das Wort von der Versöhnung anvertraut. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Lukas.
In jener Zeit kamen alle Zöllner und Sünder zu Jesus, um ihn zu hören. Die Pharisäer und die Schriftgelehrten empörten sich darüber und sagten: Dieser nimmt Sünder auf und isst mit ihnen. Da erzählte er ihnen dieses Gleichnis und sagte: Wenn einer von euch hundert Schafe hat und eins davon verliert, lässt er dann nicht die neunundneunzig in der Wüste zurück und geht dem verlorenen nach, bis er es findet? Und wenn er es gefunden hat, nimmt er es voll Freude auf die Schultern, und wenn er nach Hause kommt, ruft er die Freunde und Nachbarn zusammen und sagt zu ihnen: Freut euch mit mir, denn ich habe mein Schaf wiedergefunden, das verloren war! Ich sage euch: Ebenso wird im Himmel mehr Freude herrschen über einen einzigen Sünder, der umkehrt, als über neunundneunzig Gerechte, die keine Umkehr nötig haben. Oder wenn eine Frau zehn Drachmen hat und eine davon verliert, zündet sie dann nicht eine Lampe an, fegt das Haus und sucht sorgfältig, bis sie die Drachme findet? Und wenn sie diese gefunden hat, ruft sie die Freundinnen und Nachbarinnen zusammen und sagt: Freut euch mit mir, denn ich habe die Drachme wiedergefunden, die ich verloren hatte! Ebenso, sage ich euch, herrscht bei den Engeln Gottes Freude über einen einzigen Sünder, der umkehrt. Weiter sagte Jesus: Ein Mann hatte zwei Söhne. Der jüngere von ihnen sagte zu seinem Vater: Vater, gib mir das Erbteil, das mir zusteht! Da teilte der Vater das Vermögen unter sie auf. Nach wenigen Tagen packte der jüngere Sohn alles zusammen und zog in ein fernes Land. Dort führte er ein zügelloses Leben und verschleuderte sein Vermögen. Als er alles durchgebracht hatte, kam eine große Hungersnot über jenes Land und er begann Not zu leiden. Da ging er zu einem Bürger des Landes und drängte sich ihm auf; der schickte ihn aufs Feld zum Schweinehüten. Er hätte gern seinen Hunger mit den Futterschoten gestillt, die die Schweine fraßen; aber niemand gab ihm davon. Da ging er in sich und sagte: Wie viele Tagelöhner meines Vaters haben Brot im Überfluss, ich aber komme hier vor Hunger um. Ich will aufbrechen und zu meinem Vater gehen und zu ihm sagen: Vater, ich habe mich gegen den Himmel und gegen dich versündigt. Ich bin nicht mehr wert, dein Sohn zu sein; mach mich zu einem deiner Tagelöhner! Dann brach er auf und ging zu seinem Vater. Der Vater sah ihn schon von Weitem kommen und er hatte Mitleid mit ihm. Er lief dem Sohn entgegen, fiel ihm um den Hals und küsste ihn. Da sagte der Sohn zu ihm: Vater, ich habe mich gegen den Himmel und gegen dich versündigt; ich bin nicht mehr wert, dein Sohn zu sein. Der Vater aber sagte zu seinen Knechten: Holt schnell das beste Gewand und zieht es ihm an, steckt einen Ring an seine Hand und gebt ihm Sandalen an die Füße! Bringt das Mastkalb her und schlachtet es; wir wollen essen und fröhlich sein. Denn dieser, mein Sohn, war tot und lebt wieder; er war verloren und ist wiedergefunden worden. Und sie begannen, ein Fest zu feiern. Sein älterer Sohn aber war auf dem Feld. Als er heimging und in die Nähe des Hauses kam, hörte er Musik und Tanz. Da rief er einen der Knechte und fragte, was das bedeuten solle. Der Knecht antwortete ihm: Dein Bruder ist gekommen und dein Vater hat das Mastkalb schlachten lassen, weil er ihn gesund wiederbekommen hat. Da wurde er zornig und wollte nicht hineingehen. Sein Vater aber kam heraus und redete ihm gut zu. Doch er erwiderte seinem Vater: Siehe, so viele Jahre schon diene ich dir und nie habe ich dein Gebot übertreten; mir aber hast du nie einen Ziegenbock geschenkt, damit ich mit meinen Freunden ein Fest feiern konnte. Kaum aber ist der hier gekommen, dein Sohn, der dein Vermögen mit Dirnen durchgebracht hat, da hast du für ihn das Mastkalb geschlachtet. Der Vater antwortete ihm: Mein Kind, du bist immer bei mir und alles, was mein ist, ist auch dein. Aber man muss doch ein Fest feiern und sich freuen; denn dieser, dein Bruder, war tot und lebt wieder; er war verloren und ist wiedergefunden worden.

Lecture du livre de l’Exode.
En ces jours-là, le Seigneur parla à Moïse : « Va, descends, car ton peuple s’est corrompu, lui que tu as fait monter du pays d’Égypte. Ils n’auront pas mis longtemps à s’écarter du chemin que je leur avais ordonné de suivre ! Ils se sont fait un veau en métal fondu et se sont prosternés devant lui. Ils lui ont offert des sacrifices en proclamant : ‘Israël, voici tes dieux, qui t’ont fait monter du pays d’Égypte.’ » Le Seigneur dit encore à Moïse : « Je vois que ce peuple est un peuple à la nuque raide. Maintenant, laisse-moi faire ; ma colère va s’enflammer contre eux et je vais les exterminer ! Mais, de toi, je ferai une grande nation. » Moïse apaisa le visage du Seigneur son Dieu en disant : « Pourquoi, Seigneur ta colère s’enflammerait-elle contre ton peuple, que tu as fait sortir du pays d’Égypte par ta grande force et ta main puissante ? Souviens-toi de tes serviteurs, Abraham, Isaac et Israël, à qui tu as juré par toi-même : ‘Je multiplierai votre descendance comme les étoiles du ciel ; je donnerai, comme je l’ai dit, tout ce pays à vos descendants, et il sera pour toujours leur héritage.’ » Le Seigneur renonça au mal qu’il avait voulu faire à son peuple.

R/ Oui, je me lèverai, et j’irai vers mon Père.
Pitié pour moi, mon Dieu, dans ton amour,
selon ta grande miséricorde, efface mon péché.
Lave-moi tout entier de ma faute,
purifie-moi de mon offense. R
Crée en moi un cœur pur, ô mon Dieu,
renouvelle et raffermis au fond de moi mon esprit.
Ne me chasse pas loin de ta face,
ne me reprends pas ton esprit saint. R
Seigneur, ouvre mes lèvres,
et ma bouche annoncera ta louange.
Le sacrifice qui plaît à Dieu, c’est un esprit brisé ;
tu ne repousses pas, ô mon Dieu, un cœur brisé et broyé. R

Lecture de la première lettre de saint Paul apôtre à Timothée.
Bien-aimé, je suis plein de gratitude envers celui qui me donne la force, le Christ Jésus notre Seigneur, car il m’a estimé digne de confiance lorsqu’il m’a chargé du ministère, moi qui étais autrefois blasphémateur, persécuteur, violent. Mais il m’a été fait miséricorde, car j’avais agi par ignorance, n’ayant pas encore la foi ; la grâce de notre Seigneur a été encore plus abondante, avec la foi, et avec l’amour qui est dans le Christ Jésus. Voici une parole digne de foi, et qui mérite d’être accueillie sans réserve : le Christ Jésus est venu dans le monde pour sauver les pécheurs ; et moi, je suis le premier des pécheurs. Mais s’il m’a été fait miséricorde, c’est afin qu’en moi le premier, le Christ Jésus montre toute sa patience, pour donner un exemple à ceux qui devaient croire en lui, en vue de la vie éternelle. Au roi des siècles, au Dieu immortel, invisible et unique, honneur et gloire pour les siècles des siècles. Amen.

Alléluia. Alléluia. Dans le Christ, Dieu réconciliait le monde avec lui : il a mis dans notre bouche la parole de la réconciliation. Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Luc.
En ce temps-là, les publicains et les pécheurs venaient tous à Jésus pour l’écouter. Les pharisiens et les scribes récriminaient contre lui : « Cet homme fait bon accueil aux pécheurs, et il mange avec eux ! » Alors Jésus leur dit cette parabole: « Si l’un de vous a cent brebis et qu’il en perd une, n’abandonne-t-il pas les 99 autres dans le désert pour aller chercher celle qui est perdue, jusqu’à ce qu’il la retrouve? Quand il l’a retrouvée, il la prend sur ses épaules, tout joyeux, et, de retour chez lui, il rassemble ses amis et ses voisins pour leur dire: ‘Réjouissez-vous avec moi, car j’ai retrouvé ma brebis, celle qui était perdue!’ Je vous le dis: C’est ainsi qu’il y aura de la joie dans le ciel pour un seul pécheur qui se convertit, plus que pour 99 justes qui n’ont pas besoin de conversion. Ou encore, si une femme a dix pièces d’argent et qu’elle en perd une, ne va-t-elle pas allumer une lampe, balayer la maison, et chercher avec soin jusqu’à ce qu’elle la retrouve? Quand elle l’a retrouvée, elle rassemble ses amies et ses voisines pour leur dire: ‘Réjouissez-vous avec moi, car j’ai retrouvé la pièce d’argent que j’avais perdue!’ Ainsi je vous le dis: Il y a de la joie devant les anges de Dieu pour un seul pécheur qui se convertit. » Jésus dit encore: « Un homme avait deux fils. Le plus jeune dit à son père: ‘Père, donne-moi la part de fortune qui me revient.’ Et le père leur partagea ses biens. Peu de jours après, le plus jeune rassembla tout ce qu’il avait, et partit pour un pays lointain où il dilapida sa fortune en menant une vie de désordre. Il avait tout dépensé, quand une grande famine survint dans ce pays, et il commença à se trouver dans le besoin. Il alla s’engager auprès d’un habitant de ce pays, qui l’envoya dans ses champs garder les porcs. Il aurait bien voulu se remplir le ventre avec les gousses que mangeaient les porcs, mais personne ne lui donnait rien. Alors il rentra en lui-même et se dit: ‘Combien d’ouvriers de mon père ont du pain en abondance, et moi, ici, je meurs de faim! Je me lèverai, j’irai vers mon père, et je lui dirai: Père, j’ai péché contre le ciel et envers toi. Je ne suis plus digne d’être appelé ton fils. Traite-moi comme l’un de tes ouvriers.’ Il se leva et s’en alla vers son père. Comme il était encore loin, son père l’aperçut et fut saisi de compassion; il courut se jeter à son cou et le couvrit de baisers. Le fils lui dit: ‘Père, j’ai péché contre le ciel et envers toi. Je ne suis plus digne d’être appelé ton fils.’ Mais le père dit à ses serviteurs: ‘Vite, apportez le plus beau vêtement pour l’habiller, mettez-lui une bague au doigt et des sandales aux pieds, allez chercher le veau gras, tuez-le, mangeons et festoyons, car mon fils que voilà était mort, et il est revenu à la vie; il était perdu, et il est retrouvé.’ Et ils commencèrent à festoyer. Or le fils aîné était aux champs. Quand il revint et fut près de la maison, il entendit la musique et les danses. Appelant un des serviteurs, il s’informa de ce qui se passait. Celui-ci répondit: ‘Ton frère est arrivé, et ton père a tué le veau gras, parce qu’il a retrouvé ton frère en bonne santé.’ Alors le fils aîné se mit en colère, et il refusait d’entrer. Son père sortit le supplier. Mais il répliqua à son père: ‘Il y a tant d’années que je suis à ton service sans avoir jamais transgressé tes ordres, et jamais tu ne m’as donné un chevreau pour festoyer avec mes amis. Mais, quand ton fils que voilà est revenu après avoir dévoré ton bien avec des prostituées, tu as fait tuer pour lui le veau gras !’ Le père répondit: ‘Toi, mon enfant, tu es toujours avec moi, et tout ce qui est à moi est à toi. Il fallait festoyer et se réjouir ; car ton frère que voilà était mort, et il est revenu à la vie ; il était perdu, et il est retrouvé ! »

Priedegt

Léif Matchrëschten! „Sie haben sich ein gegossenes Kalb gemacht.“ (Ex 32, 8b) D’Geschicht vum gëllene Kallef ass eis all gutt bekannt. Wann dir am Internet emol de Begrëff vum gëllene Kallef agitt, da gesitt dir, wéi wäit dëst Bild och ausserhalb vun eiser Relioun verbreet ass. Mä da muss een sech elo froen, wat dann eis gëlle Kaalwer sinn. Wou hunn ech mir perséinlech esou ee gëllent Kallef gegoss a veréieren et?

Kucke mir eis Bibeltexter mol un. Am Buch Exodus ass d’Geschicht vum Auszuch (Exodus) aus Ägypten erzielt. D’Mënschen haten alles kritt, wat si gebraucht hunn. Awer no deene ville Joren waren si midd vun deem ëmmer Gläichen, dat si haten. Si wollten do och erëm eraus. Si wollten een neien Exodus.

Am Evangelium gëtt eis dann och een Exodus erzielt. „Vater, gib mir das Erbteil, das mir zusteht! Da teilte der Vater das Vermögen unter sie auf. Nach wenigen Tagen packte der jüngere Sohn alles zusammen und zog in ein fernes Land.“ (Lk 15, 12b-13a) De Jong wollt aus deem Gewinnten eraus, fort vun deem, wat hien bis elo hat. Hien zitt fort a mengt elo säi Gléck ze fannen.

Mech loossen des béid Geschichten un eis Zäit denken. Ass et net esou, dass mir eis och ëmmer nees Verännerunge wënschen? Dat, wat mir haten, gefält eis net méi. Mir mussen eppes Neies hunn. Ass et net esou, dass mir ëmmer nees vum Wiessel schwätzen, vun Erneierung, vu Wuesstem a vu Modernitéit. „Konservativ“ gëllt haut jo scho bal als „Schimpfwuert“. D’Onzefriddenheet mat deem, wat do ass, ass dacks enorm grouss. An sou sichen och mir haut ëmmer nees no Neiem, no neie gëllene Kaalwer, déi mir eis natierlech och selwer schafen an ubieden.

An deene béide Geschichten, déi eis haut aus der Bibel beriicht ginn, klengt eppes eraus, dat mir gutt kennen, et ass den Ondank vis-à-vis vun deem, wat virun eis war. De Moses a seng Leit haten d’Vollek aus der Sklaverei befreit. Awer elo schéngt all dat vergiess. Et muss een neien Kick an d’Spill kommen. Dat selwecht ass beim Jong de Fall. Hien wëll eppes vun der Welt gesinn.

Mir haut erfannen ëmmer nees nei „Problemer“, wann ech dat emol esou dierf soen. Andauernd mussen nei Erausfuerderungen, Amusementer, Diskussiounen op d’Tapéit kommen. Nëmmen net bäi deem Ale bleiwen. Nëmmen net dat, wat bis elo gutt war, emol uechten.

De Jong am Evangelium lieft dann säi Liewen. Hien genéisst. Dat ass wéi eis Party- a Spaass-Gesellschaft vun haut. Mir amuséieren eis. Mir diskutéieren vläicht nach iwwer total iwwerflësseg a vun de Medie virbruechten Themen. Den eescht vum Liewen awer gesi mir net. Wat ech an deene verschiddene soziale Medien gesinn, ass och een Danz ëm eis gëlle Kaalwer vun haut. A wat bleift iwwreg vun all deem?

De Jong hat um Enn vu sengen Eskapaden näischt méi an der Täsch. All Ressource waren opgebraucht. Iergendwéi erënnert dat mech un eis aktuell Situatioun. Awer kaum een gesäit dat, weder eis dichteg Politiker nach de Gros vun der Bevëlkerung. Ech wëll hei keng konkret Beispiller nennen. Awer eis momentan Krisen weisen eis et ganz kloer. Mir hunn aus engem net Respekt virun deem, wat Generatiounen virun eis opgebaut hunn, esou lues alles drop gemaach. Kënne mir erëm zeréck bäi de „Papp“ goen? Si mir bereet an ze gesinn, dass mir Feeler gemaach hunn? Si mir bereet ëm Verzeiung ze froen? Hu mir ee Moses, dee fir eis viru „Gott“ antrëtt an hien zësst?

Béid Texter stëmme mech immens nodenklech. Jo si maache mir och op eng gewësse Manéier Angscht. An dach gleewen ech drun, dass et eng Léisung, jo och eng Erléisung gëtt, sou wuel bäi Gott, wéi och an eiser Welt. Vläicht seet Gott eis jo och ganz perséinlech als eenzel Mënschen, wéi och eiser kierchlecher Gemeinschaft vun haut, wéi och eiser aktueller Gesellschaft dat, wat de Wolfgang Metz a sengem Gedicht zum verluerene Jong seet:

der verlorene sohn

natürlich weiß ich es
das alltägliche manna war ihm zu fahl
und die gottesdienste zu langweilig

und natürlich kann ich mir denken
er tanzt um das goldene kalb
und die weite welt bietet scheinbar mehr

und natürlich wäre es einfacher
ihn einfach sein zu lassen
mich mit dem verbliebenen einzurichten

doch natürlich wäre das nicht
denn er ist mein ebenbild
mein sohn an dem ich gefallen habe

egal wo er ist
und egal wie er ist
und egal wann er wiederkommt

natürlich hat er immer ein zuhause 1)


1) Wolfgang Metz, brannte uns nicht das herz? Gedichte, Echter Verlag Würzburg 2. überarb. Aufl. 2020, S. 31.

Fürbitten

Gott ass eise baarmhäerzege Papp, dee mat senger Léift op eis waart. Him dierfe mir eis Uleies virdroen:

  • Mir biede fir eis Kierch, déi nei Weeër soll goen, déi sech hirer Feeler bewosst ass a versicht Léift, Baarmhäerzegkeet an Eenheet ze liewen. Looss si deng léift spieren. Härgott, héier eis.
  • Mir biede fir déi Verantwortlech a Politik an a Wirtschaft,déi wichteg Entscheedungen fir eis all sollen huelen. Looss si deng léift spieren. Härgott, héier eis.
  • Mir biede fir déi Mënschen, deenen hiert Liewen an eng Sakgaass geroden ass, déi net méi wëssen, wéi si hiert Liewen sollen gestalten. Looss si deng léift spieren. Härgott, héier eis.
  • Mir biede fir all krank a verzweiwelt Matmënschen, déi duerch ee Ongléck am Liewen aus der Bunn geworf goufen a keng Zukunftsperspektive méi gesinn. Looss si deng Léift spieren. Härgott, héier eis.
  • Mir biede fir eis Verstuerwen, déi an der Hoffnung op Vollendung bäi dir gestuerwe sinn an all déi, déi ouni Vertrauen op dech eis Welt verlooss hunn. Looss si deng léift spieren. Härgott, héier eis.

Härgott, dir dem Kinnek vun der Éiwegkeet, deem eenzegen a echte Gott, deen eis gär huet, sief all Éier a Luef, elo an an all Éiwegkeet. Amen.

II.

En nous accordant son pardon, Dieu ouvre de nouveaux horizons où la joie et la jus-tice peuvent cohabiter. Tournons-nous vers lui pour qu’il nous vienne en aide. Dieu de miséricorde, viens à notre secours.

– Prions pour nos pasteurs, appelés à conduire le peuple; qu’ils soient toujours ani-més de l’attitude miséricordieuse du Père.

– Prions pour les députés qui siègent au sein de nos gouvernements, responsables d’établir les lois et de voir à leur application; qu’ils soient toujours inspirés par le souci du bien commun.

– Prions pour toutes les personnes qui désespèrent et sont tentées par la délinquance; qu’elles trouvent du soutien chez leurs frères et sœurs en Église.

– Prions pour notre communauté qui se détourne parfois de sa source divine; qu’elle revienne sans cesse au Dieu qui ne rompt jamais son Alliance.

Dieu notre Père, toi qui connais nos cœurs et qui nous pardonnes, nous te prions. Réponds favorablement à notre prière pour que nous trouvions en toi seul notre joie. Nous te le demandons par Jésus, ton Fils, lui qui règne avec le Saint-Esprit, mainte-nant et pour les siècles des siècles. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Här, huel d’Gebieder an d’Gowe vun denger Kierch un; a wat jidder eenzelen vun eis zur Éier vun dengem Numm duerbréngt, dat soll allen zum Gudde kommen. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Sois favorable à nos prières, Seigneur, et reçois avec bonté nos offrandes : que les dons apportés par chacun à la gloire de ton nom servent au salut de tous. Par Jésus.

Vater unseres Herrn Jesus Christus, um das Gedächtnis deines Sohnes zu feiern und dir zu danken, kommen wir mit Brot und Wein vor dein Angesicht. Sei in unserer Mitte, damit unsere Zeit aufleuchte im Widerschein deiner Herrlichkeit durch Christus, unsern Herrn.

Hochgebet - „Gottes Barmherzigkeit“


Präfation
Gnädiger Gott, wir preisen deine Barmherzigkeit und danken dir für deine Geduld.
Du nimmst uns Menschen, wie wir sind, und schaust nicht auf unser Versagen.
Selbst wo die Sünde überhandnahm, zeigte sich noch überwältigender deine Gnade.
Dein göttliches Verzeihen fordert uns heraus, selbst zu verzeihen – siebzigmal siebenmal.
Wir danken dir um Jesu willen, der stets bereit war, das versöhnende Wort zu sprechen:
„Deine Sünden sind vergeben.“ Seine Liebe erwies sich am Kreuz,
sie war größer als all unsere Bosheit.
Bis in den Tod war sein Leben ein Dienst für die Menschen.
So zeigte der Meister den Schülern den Weg: der Geringste zu werden, um groß zu sein –
zu sterben, um wahrhaft zu leben.
Darum preisen wir dich in der Gemeinschaft der Kirche
und rufen mit den Chören der Engel zu deiner Ehre:
Sanktus

Heiliger Gott, wir danken dir für die Botschaft von der Vergebung,
die Jesus uns Menschen gebracht hat.
Er rief uns alle zur Umkehr, damit deine Herrschaft kommen kann.
Er war der Gute Hirt, der dem verirrten Schaf nachging.
Er verkehrte mit Sündern und war bei Zöllnern zu Gast.
Er offenbarte uns deine Freude über den „verlorenen Sohn“,
der den Weg zu seinem Vater zurückfand, der tot war und wieder lebendig wurde.
Er, der ohne Sünde war, ließ sich unter die Sünder zählen:
Er wurde das „Lamm“, das sich nicht wehrte gegen den Tod
und das die Sünde der Welt hinwegnahm.

Gott, barmherziger Vater,
Du willst, dass alle, die uneins geworden sind, sich miteinander versöhnen;
und wenn wir den andern vergeben, lässt du uns auch bei dir Gnade finden um Jesu willen.

Sende nun deinen Geist auf diese Gaben herab und heilige sie, damit sie uns werden
Leib + und Blut deines geliebten Sohnes, unseres Herrn Jesus Christus.

Er nahm am Abend vor seinem Leiden das Brot in seine Hände,
erhob die Augen zu dir, seinem Vater, sprach den Segen,
brach das Brot und reichte es seinen Jüngern mit den Worten:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

So nahm er auch, als sie gegessen hatten, den Kelch in seine Hände,
sprach Segen und Dank und reichte ihn seinen Jüngern mit den Worten:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens

Gott, unser Vater, wir gedenken deines Sohnes:
Um unserer Sünden willen ward er durchbohrt –
der Menschen wegen wurde er zerbrochen – auf ihm lag all unsere Schuld.
Er wurde gehorsam bis zum Tod, ja, bis zum Tod am Kreuz.
Aber du hast ihn hoch erhoben und ihn aufstehen lassen aus dem Grab.
Dann stand er wieder im Kreis der Seinen und sprach zu ihnen:
Empfanget den Heiligen Geist; wem ihr die Sünden vergebt, dem sind sie vergeben.

Gott, wir bitten dich: Sende den Geist Jesu Christi jetzt in dieser Stunde,
damit unsere Schuld vergeben wird und wir eins sind in ihm.
Lass sein heiliges Brot uns nicht zum Gericht werden,
sondern allen auf ewig das Leben schenken;
lass den Kelch seines Blutes uns heilen und retten aus der Gewalt des Bösen.

Gib uns, deinem pilgernden Volk, unserem Papst Franziskus
und allen Bischöfen einen neuen Geist, den Geist der Buße und der Geduld.
Mach uns bereit, die eigenen Fehler zu erkennen und die der anderen zu vergeben.
Hilf uns, milde zu sein, wenn jemand gefehlt hat.

Guter Gott, wir empfehlen dir auch unsere verstorbenen Angehörigen
und alle, die auf der Erde gelebt haben.
Schau nicht auf ihr Versagen, sondern auf den guten Willen,
ihr Leben menschenfreundlich zu gestalten.

In Gemeinschaft mit Maria und Josef, den Aposteln und allen Heiligen
sagen wir dir Dank durch unseren Herrn Jesus Christus
Er war dir treu bis in den Tod – er war der Erlöser der Welt – der neue Mensch.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vaterunser

Mir sinn all Kanner vu Gott. Och eis vis-à-vis weist hien ëmmer nees, dass hie baarmhäerzeg a gutt ass, andeems hien eis dat gëtt, wat mir brauchen. Biede mir mat de Wierder vun eisem Här Jesus zu Gott, eisem Papp a froen hien fir alles, wat mir brauchen: Vater unser im Himmel, …

Friddensgebiet

Fridde kann et an eiser Welt ginn, wa mir selwer ee mat deem aneren gutt a baarmhäerzeg ëmginn, eis verzeien an op sinn fir d’Meenung vun eisem Matmënsch. Dat fält natierlech heiansdo ganz schwéier. Dofir biede mir: Här Jesus, kuck net op eis Feeler mä op eise gudde Wëllen a schenk eis all däi Fridden.

Schlussgebiet

Här, eise Gott, mir soen dir Merci, datt’s du eis Undeel un dem Léif an dem Blutt vu Christus ginn hues. Looss net nëmmen eist eegent Striewen Muecht iwwert eis gewannen, mä gëff, datt d’Wierkung vun dengem Sakrament eist Liewe bestëmmt. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Que la grâce de cette communion, Seigneur, saisisse nos esprits et nos corps, afin que son influence, et non pas notre sentiment, domine toujours en nous. Par Jésus.

Gott, du Ursprung allen Lebens, du hast uns an den Tisch deines Sohnes gerufen, und wir haben seine Gegenwart erfahren. Wir danken dir, dass du uns so teilhaben lässt an der Liebe deines Sohnes Jesus Christus, unseres Herrn.


Mass vum 4. September
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 18. September

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement