3. Ouschtersonndeg A - 22./23.4.2023


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! An eisem Liewen si mir ëmmer iergendwéi ënnerwee. An eisem Liewen als Gleeweger si mir och op engem Wee. Awer mir sollen dat zesumme maachen. Eleng ass et zimmlech schwéier ee Wee ze fannen. Glawen ass eng Saach vun enger Gemeinschaft. Et schwätzt een iwwer dat, wat ee beweegt, wat engem Suerge mécht an och wat engem Freed mécht. Grad dofir ass et och wichteg, dass een sech reegelméisseg zesummen versammelt fir ee Gottesdéngscht. Et weist engem, dass een net eleng op deem Wee ass. Mä och eisen Här Jesus geet da mat eis. Loosse mir hien an eiser Mëtt begréissen.

Kyrie


Här, Jesus Christus, du gees mat eis de Wee duerch eist Liewen. Här, erbaarm dech.
Här, Jesus Christus, du lauschters op eis Suergen. Christus, erbaarm dech.
Här, Jesus Christus, duerch däi Wuert gëss du eis Mutt fir een neit Liewen an dengem Liicht. Här, erbaarm dech.

Dagesgebiet

Allmächtege Gott, looss d’Freed vun Ouschteren an eis weiderliewen, well du hues denger Kierch nei Lieweskraaft geschenkt an eis nei als deng Kanner ugeholl. Gëff eis all déi grouss Zouversiicht, datt och mir eng Kéier un der Opersteeung vun dengem Jong deelhuelen. Hien, dee mat dir an dem Hellege Geescht lieft an all Éiwegkeet. Amen.

Garde à ton peuple sa joie, Seigneur, toi qui refais ses forces et sa jeunesse ; tu nous as rendu la dignité de fils de Dieu, affermis-nous dans l’espérance de la résurrection. Par Jésus Christ.

Gott, das Licht deiner Weisheit erleuchtet die Irrenden, dass sie heimfinden zu dir. Hilf uns, so zu leben, dass wir nicht nur Christen heißen, sondern es auch sind. Darum bitten wir durch ihn, Jesus Christus, deinen Sohn, unsern Herrn und Bruder, der in der Einheit des Heiligen Geistes mit dir lebt und wirkt in alle Ewigkeit. 

Liesungen: Apg 2, 14.22-33 / 1 Petr 1, 17-21 / Joh 21, 1-14

Lesung aus der Apostelgeschichte.
Am Pfingsttag trat Petrus auf, zusammen mit den Elf; er erhob seine Stimme und begann zu reden: Ihr Juden und alle Bewohner von Jerusalem! Dies sollt ihr wissen, achtet auf meine Worte! Jesus, den Nazoräer, einen Mann, den Gott vor euch beglaubigt hat durch Machttaten, Wunder und Zeichen, die er durch ihn in eurer Mitte getan hat, wie ihr selbst wisst – ihn, der nach Gottes beschlossenem Willen und Vorauswissen hingegeben wurde, habt ihr durch die Hand von Gesetzlosen ans Kreuz geschlagen und umgebracht. Gott aber hat ihn von den Wehen des Todes befreit und auferweckt; denn es war unmöglich, dass er vom Tod festgehalten wurde. David nämlich sagt über ihn: Ich hatte den Herrn beständig vor Augen. Denn er steht mir zur Rechten, dass ich nicht wanke. Darum freute sich mein Herz und frohlockte meine Zunge und auch mein Leib wird in Hoffnung wohnen; denn du gibst meine Seele nicht der Unterwelt preis, noch lässt du deinen Frommen die Verwesung schauen. Du hast mir die Wege zum Leben gezeigt, du wirst mich erfüllen mit Freude vor deinem Angesicht. Brüder, ich darf freimütig zu euch über den Patriarchen David reden: Er starb und wurde begraben und sein Grabmal ist bei uns erhalten bis auf den heutigen Tag. Da er ein Prophet war und wusste, dass Gott ihm einen Eid geschworen hatte, einer von seinen Nach-kommen werde auf seinem Thron sitzen, sagte er vorausschauend über die Auferstehung des Christus: Er gab ihn nicht der Unterwelt preis und sein Leib schaute die Verwesung nicht. Diesen Jesus hat Gott auferweckt, dafür sind wir alle Zeugen. Zur Rechten Gottes erhöht, hat er vom Vater den verheißenen Heiligen Geist empfangen und ihn ausgegossen, wie ihr seht und hört.

Kv Du lässt mich, Herr, den Weg des Lebens erkennen.
Behüte mich, Gott, denn bei dir habe ich mich geborgen! /
Ich sagte zum Herrn: Mein Herr bist du, *
mein ganzes Glück bist du allein.
Der Herr ist mein Erbteil, er reicht mir den Becher, *
du bist es, der mein Los hält. – (Kv)
Ich preise den Herrn, der mir Rat gibt, *
auch in Nächten hat mich mein Innerstes gemahnt.
Ich habe mir den Herrn beständig vor Augen gestellt, *
weil er zu meiner Rechten ist, wanke ich nicht. – (Kv)
Darum freut sich mein Herz und jubelt meine Ehre, *
auch mein Fleisch wird wohnen in Sicherheit.
Denn du überlässt mein Leben nicht der Totenwelt; *
du lässt deinen Frommen die Grube nicht schauen. – Kv

Lesung aus dem ersten Brief des Apostels Petrus.
Brüdder und Schwestern! Wenn ihr den als Vater anruft, der jeden ohne Ansehen der Person nach seinem Tun beurteilt, dann führt auch, solange ihr in der Fremde seid, ein Leben in Gottesfurcht! Ihr wisst, dass ihr aus eurer nichtigen, von den Vätern ererbten Lebensweise nicht um einen vergänglichen Preis losgekauft wurdet, nicht um Silber oder Gold, sondern mit dem kostbaren Blut Christi, des Lammes ohne Fehl und Makel. Er war schon vor Grundlegung der Welt dazu ausersehen und euretwegen ist er am Ende der Zeiten erschienen. Durch ihn seid ihr zum Glauben an Gott gekommen, der ihn von den Toten auferweckt und ihm die Herrlichkeit gegeben hat, sodass ihr an Gott glauben und auf ihn hoffen könnt.

Halleluja. Halleluja. Herr Jesus, erschließ uns die Schrift! Lass unser Herz entbrennen, wenn du zu uns redest. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Johannes.
Danach offenbarte sich Jesus den Jüngern noch einmal, am See von Tiberias, und er offenbarte sich in folgender Weise. Simon Petrus, Thomas, genannt Didymus, Natanaël aus Kana in Galiläa, die Söhne des Zebedäus und zwei andere von seinen Jüngern waren zusammen. Simon Petrus sagte zu ihnen: Ich gehe fischen. Sie sagten zu ihm: Wir kommen auch mit. Sie gingen hinaus und stiegen in das Boot. Aber in dieser Nacht fingen sie nichts. Als es schon Morgen wurde, stand Jesus am Ufer. Doch die Jünger wussten nicht, dass es Jesus war. Jesus sagte zu ihnen: Meine Kinder, habt ihr keinen Fisch zu essen? Sie antworteten ihm: Nein. Er aber sagte zu ihnen: Werft das Netz auf der rechten Seite des Bootes aus und ihr werdet etwas finden. Sie warfen das Netz aus und konnten es nicht wieder einholen, so voller Fische war es. Da sagte der Jünger, den Jesus liebte, zu Petrus: Es ist der Herr! Als Simon Petrus hörte, dass es der Herr sei, gürtete er sich das Obergewand um, weil er nackt war, und sprang in den See. Dann kamen die anderen Jünger mit dem Boot - sie waren nämlich nicht weit vom Land entfernt, nur etwa zweihundert Ellen - und zogen das Netz mit den Fischen hinter sich her. Als sie an Land gingen, sahen sie am Boden ein Kohlenfeuer und darauf Fisch und Brot liegen. Jesus sagte zu ihnen: Bringt von den Fischen, die ihr gerade gefangen habt! Da stieg Simon Petrus ans Ufer und zog das Netz an Land. Es war mit hundertdreiundfünfzig großen Fischen gefüllt, und obwohl es so viele waren, zerriss das Netz nicht. Jesus sagte zu ihnen: Kommt her und esst! Keiner von den Jüngern wagte ihn zu befragen: Wer bist du? Denn sie wussten, dass es der Herr war. Jesus trat heran, nahm das Brot und gab es ihnen, ebenso den Fisch. Dies war schon das dritte Mal, dass Jesus sich den Jüngern offenbarte, seit er von den Toten auferstanden war.

Lecture du livre des Actes des Apôtres.
Alors Pierre, debout avec les onze autres Apôtres, éleva la voix et leur fit cette déclaration: «Vous, Juifs, et vous tous qui résidez à Jérusalem, sachez bien ceci, prêtez l’oreille à mes paroles. Jésus le Nazaréen, homme que Dieu a accrédité auprès de vous en accomplissant par lui des miracles, des prodiges et des signes au milieu de vous, comme vous le savez vous-mêmes. Cet homme, livré selon le dessein bien arrêté et la prescience de Dieu, vous l’avez supprimé en le clouant sur le bois par la main des impies. Mais Dieu l’a ressuscité en le délivrant des douleurs de la mort, car il n’était pas possible qu’elle le retienne en son pouvoir. En effet, c’est de lui que parle David dans le psaume: Je voyais le Seigneur devant moi sans relâche: il est à ma droite, je suis inébranlable. C’est pourquoi mon cœur est en fête, et ma langue exulte de joie; ma chair elle-même reposera dans l’espérance: tu ne peux m’abandonner au séjour des morts ni laisser ton fidèle voir la corruption. Tu m’as appris des chemins de vie, tu me rempliras d’allégresse par ta présence. Frères, il est permis de vous dire avec assurance, au sujet du patriarche David, qu’il est mort, qu’il a été enseveli, et que son tombeau est encore aujourd’hui chez nous. Comme il était prophète, il savait que Dieu lui avait juré de faire asseoir sur son trône un homme issu de lui. Il a vu d’avance la résurrection du Christ, dont il a parlé ainsi: Il n’a pas été abandonné à la mort, et sa chair n’a pas vu la corruption. Ce Jésus, Dieu l’a ressuscité; nous tous, nous en sommes témoins. Élevé par la droite de Dieu, il a reçu du Père l’Esprit Saint qui était promis, et il l’a répandu sur nous, ainsi que vous le voyez et l’entendez.

R/ Tu m’apprends, Seigneur, le chemin de la vie.
Garde-moi, mon Dieu : j’ai fait de toi mon refuge.
J’ai dit au Seigneur : « Tu es mon Dieu !
Seigneur, mon partage et ma coupe :
de toi dépend mon sort. » R
Je bénis le Seigneur qui me conseille :
même la nuit mon cœur m’avertit.
Je garde le Seigneur devant moi sans relâche ;
il est à ma droite : je suis inébranlable. R
Mon cœur exulte, mon âme est en fête,
ma chair elle-même repose en confiance :
tu ne peux m’abandonner à la mort
ni laisser ton ami voir la corruption. R
Tu m’apprends le chemin de la vie :
devant ta face, débordement de joie !
À ta droite, éternité de délices ! R

Lecture de la première lettre de saint Pierre apôtre.
Bien-aimés, si vous invoquez comme Père celui qui juge impartialement chacun selon son œuvre, vivez donc dans la crainte de Dieu, pendant le temps où vous résidez ici-bas en étrangers. Vous le savez : ce n’est pas par des biens corruptibles, l’argent ou l’or, que vous avez été rachetés de la conduite superficielle héritée de vos pères ; mais c’est par un sang précieux, celui d’un agneau sans défaut et sans tache, le Christ. Dès avant la fondation du monde, Dieu l’avait désigné d’avance et il l’a manifesté à la fin des temps à cause de vous. C’est bien par lui que vous croyez en Dieu, qui l’a ressuscité d’entre les morts et qui lui a donné la gloire ; ainsi vous mettez votre foi et votre espérance en Dieu.

Alléluia. Alléluia. Seigneur Jésus, ouvre-nous les Écritures ! Que notre cœur devienne brûlant tandis que tu nous parles. Alléluia.  

Évangile de Jésus Christ selon saint Jean.
Après cela, Jésus se manifesta encore aux disciples sur le bord de la mer de Tibériade, et voici comment. Il y avait là, ensemble, Simon -Pierre, avec Thomas, appelé Didyme (c’est-à-dire Jumeau), Nathanaël, de Cana de Galilée, les fils de Zébédée, et deux autres de ses disciples. Simon-Pierre leur dit: «Je m’en vais à la pêche.» Ils lui répondent: «Nous aussi, nous allons avec toi.» Ils partirent et montèrent dans la barque; or, cette nuit-là, ils ne prirent rien. Au lever du jour, Jésus se tenait sur le rivage, mais les disciples ne savaient pas que c’était lui. Jésus leur dit: «Les enfants, auriez-vous quelque chose à manger?» Ils lui répondirent: «Non.» Il leur dit: «Jetez le filet à droite de la barque, et vous trouverez.» Ils jetèrent donc le filet, et cette fois ils n’arrivaient pas à le tirer, tellement il y avait de poissons. Alors, le disciple que Jésus aimait dit à Pierre: «C’est le Seigneur!» Quand Simon-Pierre entendit que c’était le Seigneur, il passa un vêtement, car il n’avait rien sur lui, et il se jeta à l’eau. Les autres disciples arrivèrent en barque, traînant le filet plein de poissons; la terre n’était qu’à une centaine de mètres. Une fois descendus à terre, ils aperçoivent, disposé là, un feu de braise avec du poisson posé dessus, et du pain. Jésus leur dit: «Apportez donc de ces poissons que vous ve-nez de prendre.» Simon-Pierre remonta et tira jusqu’à terre le filet plein de gros poissons: il y en avait cent cinquante-trois. Et, malgré cette quantité, le filet ne s’était pas déchiré. Jésus leur dit alors: «Venez manger.» Aucun des disciples n’osait lui demander: «Qui es-tu?» Ils savaient que c’était le Seigneur. Jésus s’approche; il prend le pain et le leur donne; et de même pour le poisson. C’était la troisième fois que Jésus ressuscité d’entre les morts se manifestait à ses disciples.

Priedegt

An der Ouschterzäit sange mir bis haut nawell zimmlech triumphalistesch Lidder. Kuckt emol an de Magnificat eran an dir mierkt, wat ech mengen. Bis virun e puer Joer hunn ech mech och ëmmer nees geschuddert, wann ee Gesank an enger Ouschtermass gesongen huet: “Christus ist auferstanden, Satan ist angebunden.” Dat sinn esou Texter, déi mech zudéifst irritéieren an och iergendwéi ganz nodenklech maachen. Si schwätzen vu Saachen, déi kee ka wëssen, déi aus enger absolutt mythescher Virstellung eraus kommen an déi mat eisem aktuelle Weltbild an och mat eisem Glawen nu wierklech näischt ze dinn hunn. Sou Texter misst een a mengen Aen vergiessen. Mä iwwer vill Joren sinn des Saachen genee esou gesonge ginn, wuel ouni nozedenken, ouni iergendwellech seriéis Iwwerleeungen zum Inhalt. Vill Liddertexter sinn an hirer Ausso zimmlech problematesch.

Wann een déi biblesch Erzielungen iwwer d’Situatioun no Ouschteren liest, da gëtt eis ee ganz anert Bild präsentéiert. Haut hu mir eng Erzielung aus dem leschte Kapitel vum Johannesevangelium héieren. Dësen Text ass net gepräägt vun Triumphalismus an Iwwerhieflechkeet. Hei spillt éischter een anert Gefill eran, dat ee mat Melancholie kéint ëmschreiwen. D’Frënn vum Jesus waren um Enn. Si woussten net, wat elo soll kommen, wéi et soll weider goen. Mat ganz grousser Trauer ginn si an hier aalt Liewen zeréck. Si gi fëschen. Si haten ee gewëssent Abenteuer hannert sech. Si hate gedreemt vun engem anere Liewen. Si hate vill Hoffnungen an de Jesus gesat. Awer, alles fort! Zerschloen an deem Moment, wou de Jesus um Kräiz stierft. “Ech gi fëschen!” An dësem kuerze Saz héiert een den Ofgrond vun der Resignatioun a vun der Enttäuschung. Si waren einfach um Enn. Ass et do nach ee Wonner, dass si an der Nuecht nach net emol een eenzege Fësch fänken? Et huet alles kee Sënn! Et ass einfach eriwwer!

Wann ech elo ee Sprong an eis Zäit maachen, da fillen ech mech heiansdo genee esou an eiser Kierch. Alles ass dach um Enn an eriwwer. Déi viregt Woch nach koum alt erëm een Ofgrond vu Perversioun un d’Dagesliicht. Hält et wierklech ni op, kann een sech do froen. An dann am Allgemengen, huet et nach Sënn, dass mir eis ëm eng Erneierung beméien? Solle mir net einfach alles si loossen? Solle mir net einfach opginn? Et schéngt jo zimmlech aussiichtslos ze sinn, dass nach iergendwellech gréisser Verännerungen an der aktueller Kierch kommen. Déi reaktionär Kräfte schéngen alles ze boykottéieren. Nei Iddien sinn net erwënscht. Reformen net gewollt. Munchmol huet een d’Gefill, dass dee groussen Tanker “Kierch” säi Kurs stuer weider fiert, een Äisbierg hin oder hier, et ass egal. “Wann déi kierchlech Siicht un der Wierklechkeet laanscht kuckt, dann huet d’Wierklechkeet ebe Pech.” (Klaus Müller)

Wéi gesot, heiansdo hunn ech den Androck, dass mir haut an eiser Kierch op esou engem Kurs sinn, deen eis onweigerlech widder ee ganz héijen Äisbierg fiert. Heiansdo kann een do schonn op de Punkt kommen, wou een kéint resignéieren. An dann ass awer ëmmer nees do déi Stëmm, déi rifft, um Ufer, op der anerer Säit, vu Wäitem! “Werf deng Netzer nach eng Kéier aus!” Wéi dacks hunn ech dat versicht a gemaach? An all Kéiers no all Réckschlag - eben nach eng Kéier! Ech hunn ëmmer nees gehofft, dass de Satan wierklech ugestréckt wier. Awer dat war an ass hien net. De Mënsch ass a senger Arroganz net ze bändegen an unzestrécken. Dach ech hu vill Froues erlieft, vill positiv Geschichten. Awer d’Netz war dach ni esou gefëllt, dass een et net gepackt hätt.

Mä, an dat froen ech mech mëttlerweil no all deene Joren, muss d’Netz wierklech bis zum Iwwerlafen voll sinn? Geet et net och duer mat ee wéineg manner? Musse mir als Chrëschten déi grouss Masse beweegen? Musse mir Millioune Mënschen an eise Reien hunn? Wat zielt? Sinn et déi dausende Fësch, déi wéi doudeg an eisem Netz hänke bleiwen an déi awer kaum eppes bäidroen zum Liewen, oder geet et eben och duer mat deene puer, déi schliisslech um Feier fir d’Nahrung suergen? Ech weess, ech stellen hei zimmlech onbequeem Froen.

Wann ech eis Welt kucken, dann ass de Satan nu wierklech net ugestréckt. Dat Béist geet an der Welt genau sou wëll ëm sech, wéi virum Jesus. Jo et ass haut wuel nach méi schrecklech, well mir Waffen an ongeheierem Mooss hunn, déi Milliarde vu Mënschen op ee Coup ëmbrénge kënnen. Mir brauchen eisen Affer nach net emol méi an d’Aen ze kucken. De Satan ass nu wierklech net ugestréckt an d’Welt bis haut net erléist.

An awer steet de Jesus do um Ufer, och fir mech a fir eis all a luet eis an. Ass dat net ee Bild fir d’Bescheidenheet? Ass dat net ee Bild all Triumphalismus endlech ofzeleeën? Ass dat net ee Bild vun enger Kierch, déi an engem klenge Boot iwwer d’Mier vun der Zäit soll fueren, ganz am Bewosstsinn, dass nach laang des Welt net einfach esou erléist ass, dass dat Béisst nach ëmmer do ass, net ugestréckt ass an eis all ëmmer nees wëll vun deem rettenden Ufer ewech halen?

D’Gemeinschaft mat dem Jesus, léist sech spieren an deem einfachen, klengen a bescheidenen Iessen um Ufer vum Séi, dee vill Geforen an sech dréit. D’Gemeinschaft vum Jesus weist sech an dem Zesummenhalt vun deene puer Mënschen um Rand. D’Apostelen sinn do, wou si ëmmer waren. Si sinn am Liewen, am Alldag, bäi hirer Aarbecht. Awer bannen an hinnen huet sech eppes verännert. Duerch d’Erfarungen mam Jesus hunn si en neit Liewe kritt. Matten an der Onopfällegkeet vum Alldag wëssen si, dass si beschenkt sinn. Gott gëtt duerch Jesus Christus alles, wat si brauchen. Dat Wichtegst ass eben hiert Liewen an aller Bescheidenheet, ouni Pomp an Triumphalismus. De Sënn vun hirem Liewen läit an der klenger einfacher Liewensgemeinschaft. Muss et méi sinn fir eist Liewen?

Scheitern möglich

Mein Glaube
traut sich nicht,
über das Wasser
meiner Ängste
zu gehen.

Meine Hoffnung
schafft es nicht,
das Netz des Lebens
gegen die Vernunft
auszuwerfen.

Meiner Liebe
gelingt es nicht,
den Himmel
in meinem Tun
zu spiegeln.

Herr,
gib mir trotzdem
tägluch aufs Neue
Glaube,
Hoffnung
und Liebe.
(aus: Kurt Rainer Klein, Berühre uns, Herr, sanft mit deinem Wort, Neukirchen-Vluyn 2019, S. 132.)

Fürbitten

Matt senger Opersteeung vun den Doudegen huet eis de Jesus ee grousse Grond ginn fir op hien ze vertrauen. Zu him wëlle mir bieden:

  • Fir all, déi sech am Staat an an der Gesellschaft fir ee gutt Auskommen mat enaner asetzen: Gëff hinnen Ausdauer an Zouversiicht, a looss hiert Wierken erfollegräich sinn. Christus héier eis.
  • Fir eis chrëschtlech Gemeinschaft: Gëff eis de Mutt, op dech ze vertrauen an eis ëm déi Mënschen ze këmmeren, déi eis Hëllef brauchen. Christus héier eis.
  • Fir all déi Mënschen, déi keen Auswee wëssen aus hirer Krankheet, hirer Nout a Verzweiwlung: Datt si Trouscht fannen duerch däi gutt Wuert an duerch d’Matgoen vun hire Matmënschen. Christus héier eis.
  • Fir de Fridden an der Welt a besonnesch fir d’Mënschen, déi duerch Krich an der Nout sinn: Datt si Hëllef an nei Gerechtegkeet fannen. Christus héier eis.
  • Fir all eis verstuerwen Bridder a Schwësteren: Looss si béi dir dat Liewen fannen, dat’s du och eis versprach hues. Christus héier eis.

Här Jesus Christus, d’Begéinung mat dir gëtt eis all neie Mutt an nei Kraaft. Mir froen dech em deng Hëllef an em d’Erhéierung vun eise Gebieder. Dech luewen an éiere mir elo an an all Éiwegkeet. Amen.

II.

Nous mettons notre foi et notre espérance en Dieu pour qu’il entende l’appel de tous ceux et celles qui ont besoin d’aide. En leur nom, nous disons:
En toi, notre cœur espère, Seigneur.
– Que le Seigneur entende le cri des gens maltraités à cause de leur origine ethnique ou de leur religion.
– Que le Seigneur inspire à l’Église des mots et des gestes qui annoncent la Bonne Nouvelle aux femmes et aux hommes de notre temps.
– Que le Seigneur réconforte et rassure les personnes malades qui craignent de devenir un poids pour leur entourage.
– Que le Seigneur ouvre le cœur des membres de notre communauté devant les gens qui se présentent à elles pour lui demander l’hospitalité.
Nous t’en prions, Seigneur, que l’Évangile éclaire notre route. Alors, nous deviendrons pour nos proches des signes de ton amour et nous pourrons proclamer que tu es vivant. Nous te le demandons par ton Fils Jésus, qui vit et règne pour les siècles des siècles. Amen.
(https://fr.novalis.ca)

Gowegebiet

Allmächtege Gott, huel eis Gowen un, déi mir dir an der Freed vun Ouschteren duerbréngen. Du hues eis Grond ginn zou dëser Freed. Erhal eis doranner bis mir béi dir liewen. Dorëms biede mir, duerch Christus eisen Här. Amen.

Accueille, Seigneur, les dons de ton Église en fête: tu es ä l’origine d’un si grand bonheur, qu’il s’épanouisse en joie éternelle. Par Jésus.

Guter Gott, nimm die Gaben an, die deine Kirche in österlicher Freude vor dich bringt. Du hast ihr Grund gegeben zu solchem Jubel. Erhalte ihr die Freude bis zur Vollendung durch Christus, unsern Herrn. 

Hochgebet – „Was Menschen bewegt“


Präfation
Ja, wir wollen dir danken, großer Gott.
Du weißt, was Menschen bewegt an Hoffnung und Zweifel,
an Freude und an Unsicherheit.
Du bist größer als unser Herz und auf jeden von uns ist dein Auge gerichtet.
Wir vertrauen dir und ersehnen deinen Heiligen Geist,
der uns führt und stärkt auf dem Weg der Nachfolge.
In dieser Feier geben wir dir die Ehre
und rufen dir mit allen Engeln und Heiligen zu:

Sanctus

Ja, heilig bist du großer Gott, und auch Jesus Christus,
dein Sohn und unser Herr, der voll von deiner Kraft war
und aus deinem Geist gesprochen und gehandelt hat.

In ihm ist uns deine Gnade erschienen, deine Sanftmut und deine Treue.

Christus Jesus war, wie wir sein möchten:
ein Mensch, der aus dir lebte,
ein Freund, der die Liebe weiterschenkte,
ein Hirte, der nicht aus Eigennutz lebte,
sondern sein Leben für die anderen hingab.

Zu seinem Gedächtnis nehmen wir darum
das Brot und brechen es füreinander;
damit wir nie vergessen, was er für uns getan hat
und was wir füreinander tun sollen.

So bitten wir dich, Gott unser Vater:
Sende deinen Heiligen Geist über Brot und Wein,
damit sie für uns + zu Leib und Blut Jesu Christi werden.

Denn am Abend, an dem er ausgeliefert wurde
und sich aus freiem Willen dem Leiden unterwarf,
nahm er das Brot und sagte Dank,
brach es, reichte es seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er nach dem Mahl den Kelch,
dankte wiederum, reichte ihn seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH
DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES.
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH
UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens

Wenn du, Gott, Jesus aus dem Tod gerettet hast,
wenn er bei dir lebt:
dann rette auch uns und hole auch uns in deine Nähe
und mach uns neu durch das Leben, das du uns schenken willst.

Vater, weil Jesus uns im Leben nahe ist, finden wir Worte, dir zu danken.
Vereint durch seinen Auftrag stehen wir da, bereit hinauszugehen, weil er uns sendet.

Er hat uns Freunde genannt, weil wir seine Gedanken kennen.
Er hat uns seinen Geist gegeben, den Geist der Menschenfreundlichkeit und Liebe,
damit wir seinen Auftrag nicht vergessen.

Wir danken dir, dass du uns fähig machst, immer wieder einen neuen Anfang zu setzen.
Wir danken dir für das Vertrauen, das wir einander schenken dürfen.
Wir danken dir für jedes gute Wort, das wir empfangen oder geben.
Wir danken dir, dass du uns Christus gegeben hast, durch den wir so vieles vermögen.

Wir bitten für die Verantwortlichen in unserer Kirche,
für Papst Franziskus, für unsere Bischöfe und alle Gläubigen:
Schenke ihnen jene Liebe, die Wunden heilt, die Versöhnung stiftet
und gebrochene Herzen aufrichtet.

Unseren Verstorbenen, mit denen wir uns immer noch in Liebe verbunden fühlen,
schenke die ewige Freude in deinem Reich.
Geleite sie in deine Gegenwart, zusammen mit Maria und Josef,
den Aposteln und Blutzeugen und mit allen Heiligen, die schon bei dir leben.

Mit ihnen allen singen wir dir das große Lob
und erwarten das herrliche Kommen deines Reiches,
wo wir mit der ganzen Schöpfung, erlöst von Sünde und Tod,
dich verherrlichen werden durch Christus, unseren Herrn.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vaterunser

De Jesus huet mat senge Frënn zesummen giess. Hien huet hinnen, dat ginn, wat si gebraucht hunn. Wéi vill Mënschen leiden an dësen Deeg Honger a kréien net déi néideg Liewen Grondlagen zougestanen. Ganz besonnesch fir si wëlle mir bieden, wéi hien eis et geléiert huet: Vater unser …

Friddensgebiet

Den Härgott ass e Gott vun der Léift, der Freed an dem Fridden. Hie rifft eis an ee Liewen a Léift a Fridden mat eise Matmënschen op der ganzer Welt. Dofir wëlle mir bieden: Här Jesus Christus, hëllef eis ëmmer nees fir Fridden ze suergen, an eiser Famill, an eisem Frëndeskrees, an eisem Land an iwwerall. De Fridde vun eisem Här Jesus Christus sief mat iech all.

Schlussgebiet

Éiwege Gott, du hues an eis d’Botschaft vun Ouschteren nei opliichte gelooss. Kuck elo a Guttheet op eis a bleif bäi eis mat denger Gnod, bis mir zum éiwege Liewen bäi dir operstinn. Dorëms biede mir, duerch Christus eisen Här. Amen.

Regarde avec bonté, Seigneur, le peuple que tu as renové par tes sacrements: accorde-nous de parvenir à la réssurection bienheureuse, toi qui nous as destinés à connaître ta gloire. Par Jésus.

Gott, du Geber alles Guten, wir danken dir für das Brot des Lebens und den Wein der Freude. Aus deiner Hand durften wir sie empfangen. Lass uns, geleitet von dir, allzeit dankbar sein in Wort und Tat durch Jesus Christus, unsern Herrn.


Mass vum 16. Abrëll
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 30. Abrëll

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement