3. Ouschtersonndeg C - 30.4./1.5.2022


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! „Jauchzt vor Gott, alle Menschen der Erde! Spielt zum Ruhm seines Namens! Verherrlicht ihn mit Lobpreis! Halleluja.“ Dëse Saz aus dem Psalm 66 steet haut als Begréissung iwwer der Massfeier. Mir sinn domat opgeruff, fir Gott ze luewen. Loosse mir dofir elo zesummen genee dat maachen. Froe mir eisen Här ëm seng Gnod an säin Erbaarmen:

* Här Jesus Christus, du bass der Wourecht trei bliwwen bis an den Doud. Här, erbaarm dech eiser.
* Här Jesus Christus, deng Frënn hunn sech vun dir an hirem Wiesen präge gelooss. Christus, erbaarm dech eiser.
* Här Jesus Christus, sou wéi’s du d’Apostelen gestäerkt hues, sou wëlls du och eis Kraaft schenken fir net nozeloossen fir no der Wourecht ze sichen. Här, erbaarm dech eiser.

Dee gudden a baarmhäerzege Gott soll eis bäistoen. Hien soll eis iwwert d’Weeër vun der Baarmhäerzegkeet an Opriichtegkeet zu villen gudden Wierker am Liewen an um Enn zum éiwegen Liewen féieren. Amen.

Dagesgebiet

Allmächtege Gott, looss d’Freed vun Ouschteren an eis weiderliewen, well du hues denger Kierch nei Lieweskraaft geschenkt an eis nei als deng Kanner ugeholl. Gëff eis all déi grouss Zouversiicht, datt och mir eng Kéier un der Opersteeung vun dengem Jong deelhuelen. Hien, dee mat dir an dem Hellege Geescht lieft an all Éiwegkeet. Amen.

Garde à ton peuple sa joie, Seigneur, toi qui refais ses forces et sa jeunesse ; tu nous as rendu la dignité de fils de Dieu, affermis-nous dans l’espérance de la résurrection. Par Jésus Christ.

Gott, das Licht deiner Weisheit erleuchtet die Irrenden, dass sie heimfinden zu dir. Hilf uns, so zu leben, dass wir nicht nur Christen heißen, sondern es auch sind. Darum bitten wir durch ihn, Jesus Christus, deinen Sohn, unsern Herrn und Bruder, der in der Einheit des Heiligen Geistes mit dir lebt und wirkt in alle Ewigkeit.

Liesungen: Apg 5, 27-32.40-41 / Offb 5, 11-14 / Joh 21, 1-19

Lesung aus der Apostelgeschichte.
In jenen Tagen führte man die Apostel herbei und stellte sie vor den Hohen Rat. Der Hohepriester verhörte sie und sagte: Wir haben euch streng verboten, in diesem Namen zu lehren; und siehe, ihr habt Jerusalem mit eurer Lehre erfüllt; ihr wollt das Blut dieses Menschen über uns bringen. Petrus und die Apostel antworteten: Man muss Gott mehr gehorchen als den Menschen. Der Gott unserer Väter hat Jesus auferweckt, den ihr ans Holz gehängt und ermordet habt. Ihn hat Gott als Anführer und Retter an seine rechte Seite erhoben, um Israel die Umkehr und Vergebung der Sünden zu schenken. Zeugen dieser Ereignisse sind wir und der Heilige Geist, den Gott allen verliehen hat, die ihm gehorchen. Darauf ließen sie die Apostel auspeitschen; dann verboten sie ihnen, im Namen Jesu zu predigen, und ließen sie frei. Sie aber gingen weg vom Hohen Rat und freuten sich, dass sie gewürdigt worden waren, für seinen Namen Schmach zu erleiden.

Kv Herr, du zogst mich herauf aus der Tiefe; ich will dich rühmen in Ewigkeit
Ich will dich erheben, Herr, / denn du zogst mich herauf *
und ließest nicht zu, dass meine Feinde sich über mich freuen.
Herr, du hast meine Seele heraufsteigen lassen aus der Totenwelt, *
hast mich am Leben erhalten, sodass ich nicht in die Grube hinabstieg. – (Kv)
Singt und spielt dem Herrn, ihr seine Frommen, *
dankt im Gedenken seiner Heiligkeit!
Denn sein Zorn dauert nur einen Augenblick, *
doch seine Güte ein Leben lang. – (Kv)
Wenn man am Abend auch weint, *
am Morgen herrscht wieder Jubel.
Du hast mein Klagen in Tanzen verwandelt, *
Herr, mein Gott, ich will dir danken in Ewigkeit. – Kv

Lesung aus der Offenbarung des Johannes.
Ich, Johannes, sah und ich hörte die Stimme von vielen Engeln rings um den Thron und um die Lebewesen und die Ältesten; die Zahl der Engel war zehntausend mal zehntausend und tausend mal tausend. Sie riefen mit lauter Stimme: Würdig ist das Lamm, das geschlachtet ist, Macht zu empfangen, Reichtum und Weisheit, Kraft und Ehre, Lob und Herrlichkeit. Und alle Geschöpfe im Himmel und auf der Erde, unter der Erde und auf dem Meer, alles, was darin ist, hörte ich sprechen: Ihm, der auf dem Thron sitzt, und dem Lamm gebühren Lob und Ehre und Herrlichkeit und Kraft in alle Ewigkeit. Und die vier Lebewesen sprachen: Amen. Und die vierundzwanzig Ältesten fielen nieder und beteten an.

Halleluja. Halleluja. Christus ist auferstanden. Er, der Schöpfer des Alls, hat sich aller Menschen erbarmt. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Johannes.
In jener Zeit offenbarte sich Jesus den Jüngern noch einmal, am See von Tiberias, und er offenbarte sich in folgender Weise. Simon Petrus, Thomas, genannt Didymus, Natanaël aus Kana in Galiläa, die Söhne des Zebedäus und zwei andere von seinen Jüngern waren zusammen. Simon Petrus sagte zu ihnen: Ich gehe fischen. Sie sagten zu ihm: Wir kommen auch mit. Sie gingen hinaus und stiegen in das Boot. Aber in dieser Nacht fingen sie nichts. Als es schon Morgen wurde, stand Jesus am Ufer. Doch die Jünger wussten nicht, dass es Jesus war. Jesus sagte zu ihnen: Meine Kinder, habt ihr keinen Fisch zu essen? Sie antworteten ihm: Nein. Er aber sagte zu ihnen: Werft das Netz auf der rechten Seite des Bootes aus und ihr werdet etwas finden. Sie warfen das Netz aus und konnten es nicht wieder einholen, so voller Fische war es. Da sagte der Jünger, den Jesus liebte, zu Petrus: Es ist der Herr! Als Simon Petrus hörte, dass es der Herr sei, gürtete er sich das Obergewand um, weil er nackt war, und sprang in den See. Dann kamen die anderen Jünger mit dem Boot - sie waren nämlich nicht weit vom Land entfernt, nur etwa zweihundert Ellen - und zogen das Netz mit den Fischen hinter sich her. Als sie an Land gingen, sahen sie am Boden ein Kohlenfeuer und darauf Fisch und Brot liegen. Jesus sagte zu ihnen: Bringt von den Fischen, die ihr gerade gefangen habt! Da stieg Simon Petrus ans Ufer und zog das Netz an Land. Es war mit hundertdreiundfünfzig großen Fischen gefüllt, und obwohl es so viele waren, zerriss das Netz nicht. Jesus sagte zu ihnen: Kommt her und esst! Keiner von den Jüngern wagte ihn zu befragen: Wer bist du? Denn sie wussten, dass es der Herr war. Jesus trat heran, nahm das Brot und gab es ihnen, ebenso den Fisch. Dies war schon das dritte Mal, dass Jesus sich den Jüngern offenbarte, seit er von den Toten auferstanden war. Als sie gegessen hatten, sagte Jesus zu Simon Petrus: Simon, Sohn des Johannes, liebst du mich mehr als diese? Er antwortete ihm: Ja, Herr, du weißt, dass ich dich liebe. Jesus sagte zu ihm: Weide meine Lämmer! Zum zweiten Mal fragte er ihn: Simon, Sohn des Johannes, liebst du mich? Er antwortete ihm: Ja, Herr, du weißt, dass ich dich liebe. Jesus sagte zu ihm: Weide meine Schafe! Zum dritten Mal fragte er ihn: Simon, Sohn des Johannes, liebst du mich? Da wurde Petrus traurig, weil Jesus ihn zum dritten Mal gefragt hatte: Liebst du mich? Er gab ihm zur Antwort: Herr, du weißt alles; du weißt, dass ich dich liebe. Jesus sagte zu ihm: Weide meine Schafe! Amen, amen, ich sage dir: Als du jünger warst, hast du dich selbst gegürtet und gingst, wohin du wolltest. Wenn du aber alt geworden bist, wirst du deine Hände ausstrecken und ein anderer wird dich gürten und dich führen, wohin du nicht willst. Das sagte Jesus, um anzudeuten, durch welchen Tod er Gott verherrlichen werde. Nach diesen Worten sagte er zu ihm: Folge mir nach!

Lecture du livre des Actes des Apôtres.
En ces jours-là, les Apôtres comparaissaient devant le Conseil suprême. Le grand prêtre les interrogea : « Nous vous avions formellement interdit d’enseigner au nom de celui-là, et voilà que vous remplissez Jérusalem de votre enseignement. Vous voulez donc faire retomber sur nous le sang de cet homme ! » En réponse, Pierre et les Apôtres déclarèrent : « Il faut obéir à Dieu plutôt qu’aux hommes. Le Dieu de nos pères a ressuscité Jésus, que vous aviez exécuté en le suspendant au bois du supplice. C’est lui que Dieu, par sa main droite, a élevé, en faisant de lui le Prince et le Sauveur, pour accorder à Israël la conversion et le pardon des péchés. Quant à nous, nous sommes les témoins de tout cela, avec l’Esprit Saint, que Dieu a donné à ceux qui lui obéissent. »
ils rappelèrent alors les Apôtres et, après les avoir fait fouetter, ils leur interdirent de parler au nom de Jésus, puis ils les relâchèrent. Quant à eux, quittant le Conseil suprême, ils repartaient tout joyeux d’avoir été jugés dignes de subir des humiliations pour le nom de Jésus.

R.: Je t’exalte, Seigneur, tu m’as relevé.
Quand j’ai crié vers toi, Seigneur,
mon Dieu, tu m’as guéri ;
Seigneur, tu m’as fait remonter de l’abîme
et revivre quand je descendais à la fosse. R.
Fêtez le Seigneur, vous, ses fidèles,
rendez grâce en rappelant son nom très saint.
Sa colère ne dure qu’un instant,
sa bonté, toute la vie.R.
Avec le soir, viennent les larmes,
mais au matin, les cris de joie.
Tu as changé mon deuil en une danse,
mes habits funèbres en parure de joie. R.
Que mon cœur ne se taise pas,
qu’il soit en fête pour toi,
et que sans fin, Seigneur, mon Dieu,
je te rende grâce ! R.

Lecture du l’livre de l’Apocalypse.
Moi, Jean, j’ai vu : et j’entendis la voix d’une multitude d’anges qui entouraient le Trône, les Vivants et les Anciens ; ils étaient des myriades de myriades, par milliers de milliers. Ils disaient d’une voix forte : « Il est digne, l’Agneau immolé, de recevoir puissance et richesse, sagesse et force, honneur, gloire et louange. » Toute créature dans le ciel et sur la terre, sous la terre et sur la mer, et tous les êtres qui s’y trouvent, je les entendis proclamer : « À celui qui siège sur le Trône, et à l’Agneau, la louange et l’honneur, la gloire et la souveraineté pour les siècles des siècles. » Et les quatre Vivants disaient : « Amen ! » ; et les Anciens, se jetant devant le Trône, se prosternèrent.
Alléluia. Alléluia. Le Christ est ressuscité, le Créateur de l’univers, le Sauveur des hommes. Alléluia.

Évangile de Jésus-Christ selon saint Jean.
En ce temps-là, Jésus se manifesta encore aux disciples sur le bord de la mer de Tibériade, et voici comment. Il y avait là, ensemble, Simon-Pierre, avec Thomas, appelé Didyme (c’est-à-dire Jumeau), Nathanaël, de Cana de Galilée, les fils de Zébédée, et deux autres de ses disciples. Simon-Pierre leur dit : « Je m’en vais à la pêche. » Ils lui répondent : « Nous aussi, nous allons avec toi. » Ils partirent et montèrent dans la barque ; or, cette nuit-là, ils ne prirent rien. Au lever du jour, Jésus se tenait sur le rivage, mais les disciples ne savaient pas que c’était lui. Jésus leur dit : « Les enfants, auriez-vous quelque chose à manger ? » Ils lui répondirent : « Non. » Il leur dit : « Jetez le filet à droite de la barque, et vous trouverez. » Ils jetèrent donc le filet, et cette fois ils n’arrivaient pas à le tirer, tellement il y avait de poissons. Alors, le disciple que Jésus aimait dit à Pierre : « C’est le Seigneur ! » Quand Simon-Pierre entendit que c’était le Seigneur, il passa un vêtement, car il n’avait rien sur lui, et il se jeta à l’eau. Les autres disciples arrivèrent en barque, traînant le filet plein de poissons ; la terre n’était qu’à une centaine de mètres. Une fois descendus à terre, ils aperçoivent, disposé là, un feu de braise avec du poisson posé dessus, et du pain. Jésus leur dit : « Apportez donc de ces poissons que vous venez de prendre. » Simon-Pierre remonta et tira jusqu’à terre le filet plein de gros poissons : il y en avait cent cinquante-trois. Et, malgré cette quantité, le filet ne s’était pas déchiré. Jésus leur dit alors : « Venez manger. » Aucun des disciples n’osait lui demander : « Qui es-tu ? » Ils savaient que c’était le Seigneur. Jésus s’approche ; il prend le pain et le leur donne ; et de même pour le poisson. C’était la troisième fois que Jésus ressuscité d’entre les morts se manifestait à ses disciples. Quand ils eurent mangé, Jésus dit à Simon-Pierre : « Simon, fils de Jean, m’aimes-tu vraiment, plus que ceux-ci ? » Il lui répond : « Oui, Seigneur ! Toi, tu le sais : je t’aime. » Jésus lui dit : « Sois le berger de mes agneaux. » Il lui dit une deuxième fois : « Simon, fils de Jean, m’aimes-tu vraiment ? » Il lui répond : « Oui, Seigneur ! Toi, tu le sais : je t’aime. » Jésus lui dit : « Sois le pasteur de mes brebis. » Il lui dit, pour la troisième fois : « Simon, fils de Jean, m’aimes-tu ? » Pierre fut peiné parce que, la troisième fois, Jésus lui demandait : « M’aimes-tu ? » Il lui répond : « Seigneur, toi, tu sais tout : tu sais bien que je t’aime. » Jésus lui dit : « Sois le berger de mes brebis. Amen, amen, je te le dis : quand tu étais jeune, tu mettais ta ceinture toi-même pour aller là où tu voulais ; quand tu seras vieux, tu étendras les mains, et c’est un autre qui te mettra ta ceinture, pour t’emmener là où tu ne voudrais pas aller. » Jésus disait cela pour signifier par quel genre de mort Pierre rendrait gloire à Dieu. Sur ces mots, il lui dit : « Suis-moi. »

Priedegt

„Ich gehe fischen.“ Kuerz a knackeg seet de Péitruss dëse Saz. Iergendwéi waren d’Apostelen wuel zimmlech depriméiert. Do waren si en etlech Joren mat deem Priedeger Jesus duerch d’Land gezunn, hate Villes erlieft an héieren, hate wuel och grouss Hoffnung an hien gesat. Mä schänterlech war de Jesus um Kräiz higeriicht ginn an d’Apostelen bis op een sinn all fort gelaf. Derbäi kommen dann d’Rumeuren, dass d’Graf eidel ass. Onverständlech Erscheinungen hu si. Wat sollen si nach gleewen, wat nach denken, wat nach maachen?

„Ich gehe fischen.“ Dat klengt wéi een, deen sech op de Wee mécht, fir sech selwer ze fannen. De Péitruss hat soss näischt geléiert. Et war säi Beruff, mat deem hien säi Liewensënnerhalt fir sech an seng Famill verdéngt huet. Alles war wuel nëmmen een Dram, deen eben elo geplatzt ass. Also erëm zeréck zu dem Alldag, zu deem, wat ee kennt a wat ee kann. Si fueren op de Séi eraus a versichen an deen ale Beruff zeréck ze fannen. Mä si fänken näischt. Et ass alles däischter um Séi an an hirem Liewen. Si gesinn net, wou et hi geet. Si hoffen net méi. All Méi ass ëmsoss.

De leschte Méindeg ware mir als Pastoralteam zesummen. Mir wollten eigentlech ee Bilan vun de Versammlunge maachen, déi mir am synodale Prozess an eiser Par organiséiert haten. An iergendwéi ass dobäi och eist Gespréich an eng Richtung gaangen, déi ee mat dem Gefill vun den Apostelen hei am Evangelium kéint vergläichen. Mir all sinn an enger Zäit grouss ginn, wou eis kierchlech Gemeinschaft nach eng gewëssen Ausstralung hat. Mir hunn eis engagéiert, well mir gemengt haten, mir kéinten eventuell eppes Guddes do leeschten. Mir sinn dem Jesus an der Form vun der kierchlecher Verkënnegung nogaangen. Mä och elo stellt sech eng gewëssen Resignatioun an. Dee Jesus, oder besser dat Bild vu Kierch, dat mir haten, ass zum gudden Deel fort. Villes gouf geholl. Villes hu mir selwer zerbrach. Deelweis gesäit ee keen Ufer op deem däischtere Séi vun eiser Kierch an d’Welle schloen an d’Boot. Heiansdo spiert een et esou, wéi wann den Ënnergang nobäi wier. Wat soll ee maachen? Business as usual? Maache, wéi wann et keng Krisen, keng Nout, keng Suerg an der Kierch géif? Iwwer vill Joerzéngt, dat ass meng perséinlech Meenung, ass sech net all ze vill Gedanke gemaach ginn iwwer deen dramateschen Réckgang vum kierchlechen Liewen. Mir flüchten eis eben och, wann ech dat esou mol dierf soen, an en Aktivismus, deen dach um Enn net all ze vill abréngt, jo deelweis iwwerhaapt näischt abréngt.

Am Evangelium steet de Jesus um fréie Moien um Ufer. D’Apostelen sinn esou geläämt a gefaangen an hiren Zweiwel, dass si hien net emol erkennen. Si hunn all Orientéierung verluer. Deen hinnen Onbekannten schwätzt awer mat hinnen: „Meng Kanner, huet dir net eppes fir z’iessen?“ Et kéint een des Fro och ëmformuléieren: „Wat huet dir matbruecht aus ärem Liewen?“ D’Äntwert ass éierlech: „Näischt!“ Do ass näischt ze verharmlosen. Do ass näischt, wat tréischt. D’Situatioun ass brutal einfach: Et ass alles ëmsoss.

Mä et gëtt eng Ouverture zu enger Léisung vun der Situatioun. De Jesus riet si un mat „meng Kanner“. Kanner mussen näischt hunn, näischt maachen, näischt leeschten, fir do ze sinn. Si sinn einfach. Dat ass hire Sënn. An si vertrauen dann och, dass dat duer geet, dass een si gär huet. Deen, deen um aneren Ufer steet, schwätzt si hunn als Kanner a léist si spieren, dass si dierfen voll a ganz vertrauen. Si werfen d’Netzer nach eng Kéier aus. Dee Moment, wou d’Apostelen dat maachen, wat de Jesus hinne seet, ginn d’Netzer gefëllt.

An elo froen ech mech: Wat seet de Jesus mir? Wat seet de Jesus eis am Pastoralteam? Wat seet de Jesus eis als kierchlech Gemeinschaft? Mir sinn um Séi ënnerwee an der Däischtert an am Niwwel. De Jesus a seng Botschaft hu mir verstoppt an agespaart am Tabernakel, an den Dogmen, an de gesetzleche Reegelen, an de Riten a Liturgien, an de Gebieder. De Jesus hu mir selwer aus dem Liewen un sech verbannt. Hien ass praktesch néierens ze fannen. Mir kucken an der Kierch ëmmer nëmmen op eis selwer, op eis Muecht, op eisen Afloss. Mir kucken, dass an eiser Kierch eppes lass ass. Mir kucken, dass alles glënnert an erstraalt vu Räichtum a Glanz. Awer wou ass déi Botschaft? Wou ass dee Jesus?

Mir si wéi blann. De Jesus steet och fir eis um Ufer. Mä mir mussen op hie kucken an op hie lauschteren. Mir si seng Kanner. Hien huet eis eigentlech alles an d’Hand ginn, wat mir brauchen. Am Evangelium vun haut ass ee Feier, dat um Ufer brennt. De Jesus suergt fir seng Kanner. Hien invitéiert si d’Liewen ze deelen. A genee dorëm geet et och haut. Mir mussen d’Liewen deelen, wéi et sech präsentéiert. Mir mussen aus der Däischtert an dem Niwwel vum Séi eraus un dat Ufer, wou déi Botschaft vum Jesus ass.

De synodale Prozess, deen eis Kierch am Moment geet, muss eis d’Aen op maachen fir deen, deen och fir eis um aneren Ufer steet mat senger Botschaft. Mat him an ënner enaner musse mir d’Liewen deelen. Net den Tabernakel an net d’Dogmen sinn den Zentrum vun eisem Dosinn als Kanner vum Jesus, mä seng Botschaft, wéi hien mat de Mënschen d’Liewe gedeelt huet. Mir mussen also wuel och un een anert Ufer trieden an eiser Kierch.

Mir setzen als Gemeinschaft an engem Boot op engem däischtere Séi, dee stiermt. Et geet net duer nëmmen op sech ze kucken an ze bedaueren, wat fort ass. Eise Bléck muss sech un d’Ufer riichten, wou de Jesus och eis erwaart. Mir mussen hien an eiser Kierch nei gesinn, nei entdecken, nei zum Mëttelpunkt vun eisem Liewe maachen.

der traum von kirche 1)

ich habe einen traum von kirche

mit weniger
erstarrter verklärter vergangenheit
mit weniger
änderungssüchtiger zukunft
und mehr
hörender gegenwart

in uns und in IHM
1) Wolfgang Metz, brannte uns nicht das herz? Gedichte, Echter Verlag Würzburg, 2. überarb. Aufl. 2020, S. 67.

Fürbitten

Gott eise Papp huet de Jesus vun den Doudegen erwächt. Hien lieft an eiser Mëtt a luet eis an un säin Dësch. Dofir ruffe mir elo zu him:

  • Härgott, mir bieden fir d’Mënschen an d’Vëlker, déi kee Fridde kennen an am Krich liewen, ëm Versönung a Fridden. Härgott, héier eis.
  • Härgott, mir bieden fir d’Mënschen déi krank sinn an Nout leiden, déi verzweiwelt an ouni Hoffnung sinn, ëm Kraaft an Hoffnung an hirem Leed. Härgott, héier eis.
  • Härgott, mir bieden fir d’Mënschen déi an de Familljen oder anere Gemeinschaften zesummeliewen an déi Problemer an hire Bezéiungen hunn, ëm Mutt zum Gespréich an ëm de Versuch zu engem neien Ufank. Härgott, héier eis.
  • Härgott, mir bieden fir all eis Kanner, déi sech an dëse Wochen op d’Kommunioun virbereeden, ëm eng grouss Offenheet fir dech an däi Geescht. Härgott, héier eis.
  • Härgott, mir bieden fir all eis Verstuerwen, ëm ee glécklecht Liewen bäi dir. Haut denke mir besonnesch un .... . Härgott, héier eis.

All eis ausgesprachen an net ausgesprachen Uleies leeë mir virun dech, Härgott. Erhéier si duerch däi Jong an eisen Här Jesus Christus, elo an ëmmer an éiweg. Amen.

II.

La résurrection du Christ est la source de toute notre espérance. Avec ferveur et confiance, présentons au Père les besoins de la multitude humaine qui aspire au bonheur et à la paix.
Seigneur, entends notre prière.

– Prions pour l’Église qui célèbre aujourd’hui dans la joie pascale; qu’elle proclame la présence du Ressuscité en tout temps et en tout lieu.

– Prions pour tous les baptisés appelés à renouveler leur engagement de foi en ce temps pascal; que chacun et chacune vive toujours davantage comme filles et fils bien-aimés du Père.

– Prions pour les victimes de la guerre en Ukraine et ailleurs dans le monde; qu’elles trouvent tout le soutien nécessaire de la part de la communauté internationale.

– Prions pour les membres de notre communauté; que tous soient heureux d’être au service de leurs frères et sœurs et soient sensibles aux besoins nouveaux de notre monde.

Dieu notre Père, en ton Fils Jésus, tu as vaincu la mort, car pour toi, tout est possible. Accueille avec bonté notre prière afin que ton règne d’amour et de paix grandisse partout dans le monde. Nous t’en prions par Jésus, le Christ, notre Seigneur. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Allmächtege Gott, huel eis Gowen un, déi mir dir an der Freed vun Ouschteren duerbréngen. Du hues eis Grond ginn zou dëser Freed. Erhal eis doranner bis mir béi dir liewen. Dorëms biede mir, duerch Christus eisen Här. Amen.

Accueille, Seigneur, les dons de ton Église en fête: tu es ä l’origine d’un si grand bonheur, qu’il s’épanouisse en joie éternelle. Par Jésus.

Guter Gott, nimm die Gaben an, die deine Kirche in österlicher Freude vor dich bringt. Du hast ihr Grund gegeben zu solchem Jubel. Erhalte ihr die Freude bis zur Vollendung durch Christus, unsern Herrn.

Hochgebet – „Nachfolge“


Präfation
Ja, es ist würdig und recht es ist gut und richtig, dir,
guter Gott, immer und überall in unserem Leben zu danken,
denn in Jesus Christus hast du uns offenbart, wer und wie du für uns bist:
ein menschen- und lebensfreundlicher Gott.
In ihm, Jesus Christus, sind wir mehr als Frauen und Männer,
wir alle sind Schwestern und Brüder, die seinem Beispiel folgen wollen.
Wir danken dir, denn deine frohe Botschaft ruft uns Menschen
zur Umkehr und zur Nachfolge, zu Solidarität und Achtung voreinander.
So danken wir dir, Gott, für das Leben und die Berufung,
die du einem jeden von uns geschenkt hast.
Darum freuen wir uns und singen mit allen Engeln und Heiligen des Himmels:

Sanctus

Ja, guter Gott, du bist heilig und du schenkst Heil,
doch die Welt, in der wir leben, ist voll von Unrecht und Unterdrückung.
Sie trennt zwischen Reich und Arm,
unterscheidet zwischen mächtig und ohnmächtig, grenzt oben von unten ab.

Als Christen sind wir oft sprachlos, wenn wir dann das eine Wort sagen sollen,
das Menschen heilen kann;
wir sind oft ratlos, wenn wir den ersten Schritt tun sollen,
diese unhaltbaren Zustände zu beseitigen.

Um dennoch nicht aufzugeben im Einsatz für Gerechtigkeit und Frieden,
feiern wir Eucharistie und denken an Jesus, der mit allen teilt.
Mit ihm kam ein neuer Anfang in diese Welt.
Denn da waren Menschen, blind vor Rechthaberei und Gesetzestreue;
Er sagte: Seht mit meinen Augen.
Da gingen ihnen die Augen auf.
Da waren Menschen, taub vor hohlen Phrasen.
Er sagte: Hört mit meinen Ohren.
Da verging ihnen Hören und Sehen.
Da waren Menschen, lahm und müde von stets neuer Enttäuschung.
Er sagte: Geht auf meinen Wegen.
Da folgten sie ihm nach.

Deshalb, guter Gott, feiern wir jetzt Eucharistie
und sagen dir Dank für Jesus, deinen Sohn und unseren Herrn.

Wir tun zeichenhaft, was er wirklich getan hat,
denn ihn hat sein Tun das Leben gekostet.
Menschen zum Durchblick zu verhelfen,
Men¬schen zur Umkehr der Werte zu bewegen,
das störte allzu sehr die Großen und Mächtigen.
Jesus aber fasste sein ganzes Leben in einem einfachen Zeichen zusammen,
in Brot und Wein, als er mit seinen Freunden das Abschiedsmahl hielt.

So bitten wir dich, allmächtiger Gott:
Segne diese Gaben von Brot und Wein durch deinen Geist und vollende sie für uns
als den Leib + und das Blut deines Sohnes, unseres Herrn Jesus Christus.

Damals brach Jesus das Brot.
Er dankte dir und gab es seinen Jüngern mit den Worten:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er nach dem Mahl den Kelch,
dankte wiederum, reichte ihn seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES.
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens:

Darum bitten wir dich, Vater, für deine Kirche:
Beschütze und führe sie; gib ihr Frieden und Einheit überall auf der Welt.
Gib unserem Papst Franziskus, unserem Bischof N.
und allen Frauen und Männern, die in deiner Kirche ein Amt verwalten Weisheit und Kraft.

Gedenke in deiner Güte auch der Menschen,
die in unserem Herzen einen besonderen Platz haben.

Bleib all jenen treu, die der Tod uns in diesem Leben genommen hat.

Mit deinem ganzen Volk, mit Maria, der Mutter des Herrn,
dem heiligen Josef, mit den Aposteln und Märtyrern,
und all deinen heiligen Frauen und Männern,
ja, mit allen Menschen auf der Erde, die auf dich vertrauen,
bitten wir dich um deine Barmherzigkeit, neigen wir uns vor deiner Größe
und sagen wir dir unseren Dank.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vaterunser

De Jesus huet mat senge Frënn zesummen giess. Hien huet hinnen, dat ginn, wat si gebraucht hunn. Wéi vill Mënschen leiden an dësen Deeg Honger a kréien net déi néideg Liewen Grondlagen zougestanen. Ganz besonnesch fir si wëlle mir bieden, wéi hien eis et geléiert huet: Vater unser …

Friddensgebiet

Ëmmer nach gi Mënschen wéinst hirem Glawen oder hirer Iwwerzeegung verfollegt, zeréck gesat, ausgeschloss, jo och dout gemaach. Mir Mënschen brauch méi Versteesdemech an Toleranz ee fir deen aneren. Mir brauche Fridden fir jiddereen. Dofir biede mir eisen Här ëm seng Léift a säi Fridden. De Fridden vum Operstanenen sief mat iech all.

Schlussgebiet

Éiwege Gott, du hues an eis d’Botschaft vun Ouschteren nei opliichte gelooss. Kuck elo a Guttheet op eis a bleif bäi eis mat denger Gnod, bis mir zum éiwege Liewen bäi dir operstinn. Dorëms biede mir, duerch Christus eisen Här. Amen.

Regarde avec bonté, Seigneur, le peuple que tu as renové par tes sacrements: accorde-nous de parvenir à la réssurection bienheureuse, toi qui nous as destinés à connaître ta gloire. Par Jésus.

Gott, du Geber alles Guten, wir danken dir für das Brot des Lebens und den Wein der Freude. Aus deiner Hand durften wir sie empfangen. Lass uns, geleitet von dir, allzeit dankbar sein in Wort und Tat durch Jesus Christus, unsern Herrn.


Mass vum 24. Abrëll
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement