4. Faaschtesonndeg 13./14.3.2021 B — «LAETARE»


Home Back Print Kontakt

„Freue dich, Stadt Jerusalem! Seid fröhlich zusammen mit ihr, alle, die ihr traurig wart.
Freut euch und trinkt euch satt an der Quelle göttlicher Tröstung.“

Léif Matchrëschten! „Freue dich, Stadt Jerusalem, laetare Ierusalem! Et ass keng iwwerflächlech, keng bëlleg Freed, déi eis haut um Sonndeg Laetare soll erfëllen. Mir gi schliisslech mat grouss Schrëtt op Ouschteren zou. Dat ass d’Fest vun eiser Erléisung. Mir gi fräi gemaach vun deem, wat eis ustréckt, wat eis fesselt, wat eis anengt an nidder dréckt. Opersteeung ass de Ruff eraus aus all deem. Et ass de Ruff vun der Léift vu Gott, deen sech zu eis erof béckt, fir eis mat der Hand ze huelen an eis op ze riichten. Ruffe mir zu Jesus Christus a froe mir hien ëm seng Hëllef.

Kyrie

Här, Jesus Christus, aus der Léift vu Gott bass du komm, fir eis ze erléisen. Här, erbaarm dech.
Här, Jesus Christus, duerch dech léist Gott seng Guttheet zu eis kommen. Christus, erbaarm dech.
Här, Jesus Christus, du schenks ei d’Baarmhäerzegkeet vu Gott. Här, erbaarm dech.

Dagesgebiet

Här, eise Gott, du hues an dengem Jong Jesus Christus d’Mënschheet op wonnerbar Manéier mat dir versönt. Gëff dengem Vollek een déiwen an treie Glawen, fir datt et mat Freed d’Ouschterfest erwaart. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.

Jesus Christus, du bist Mensch geworden, um das Leben mit uns zu teilen. In deinem Leben hast du die Zuwendung Gottes zu uns Menschen sichtbar und erfahrbar gemacht. Im gemeinsamen Feiern dürfen wir jetzt schon Anteil haben an dem Licht, das einmal alle Finsternis erhellen wird. Dafür danken wir dir jetzt und allezeit.

Dieu qui as réconcilié avec toi toute l’humanité en lui donnant ton propre Fils, augmente la foi du peuple chrétien, pour qu’il se hâte avec amour au devant des fêtes pascales qui approchent. Par Jésus Christ.

Liesungen: 2 Chr 36,14-16.19-23 / Eph 2, 4-10 / Joh 3, 14-21

Lesung aus dem zweiten Buch der Chronik.
In jenen Tagen begingen alle führenden Männer Judas und die Priester und das Volk viel Untreue. Sie ahmten die Gräueltaten der Völker nach und entweihten das Haus, das der HERR in Jerusalem zu seinem Heiligtum gemacht hatte. Immer wieder hatte der HERR, der Gott ihrer Väter, sie durch seine Boten gewarnt; denn er hatte Mitleid mit seinem Volk und seiner Wohnung. Sie aber verhöhnten die Boten Gottes, verachteten sein Wort und verspotteten seine Propheten, bis der Zorn des HERRN gegen sein Volk so groß wurde, dass es keine Heilung mehr gab. Die Chaldäer verbrannten das Haus Gottes, rissen die Mauern Jerusalems nieder, legten Feuer an alle seine Paläste und zerstörten alle wertvollen Geräte. Alle, die dem Schwert entgangen waren, führte Nebukadnezzar in die Verbannung nach Babel. Dort mussten sie ihm und seinen Söhnen als Sklaven dienen, bis das Reich der Perser zur Herrschaft kam. Da ging das Wort in Erfüllung, das der HERR durch den Mund Jeremias verkündet hatte. Das Land bekam seine Sabbate ersetzt, es lag brach während der ganzen Zeit der Verwüstung, bis siebzig Jahre voll waren. Im ersten Jahr des Königs Kyrus von Persien sollte sich erfüllen, was der HERR durch Jeremia gesprochen hatte. Darum erweckte der HERR den Geist des Königs Kyrus von Persien und Kyrus ließ in seinem ganzen Reich mündlich und schriftlich den Befehl verkünden: So spricht Kyrus, der König von Persien: Der HERR, der Gott des Himmels, hat mir alle Reiche der Erde verliehen. Er selbst hat mir aufgetragen, ihm in Jerusalem in Juda ein Haus zu bauen. Jeder unter euch, der zu seinem Volk gehört - der HERR, sein Gott, sei mit ihm - , der soll hinaufziehen.

Kv Wie könnte ich dich je vergessen, Jerusalem!
An den Strömen von Babel, /
da saßen wir und wir weinten, *
wenn wir Zions gedachten.
An die Weiden in seiner Mitte *
hängten wir unsere Leiern. – (Kv)
Denn dort verlangten, die uns gefangen hielten, Lieder von uns, /
unsere Peiniger forderten Jubel: *
„Singt für uns eines der Lieder Zions!“
Wie hätten wir singen können die Lieder des Herrn, *
fern, auf fremder Erde? – (Kv)
Wenn ich dich je vergesse, Jerusalem, *
dann soll meine rechte Hand mich vergessen.
Die Zunge soll mir am Gaumen kleben, /
wenn ich deiner nicht mehr gedenke, *
wenn ich Jerusalem nicht mehr erhebe zum Gipfel meiner Freude. – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Ephesus.
Schwestern und Brüder! Gott, der reich ist an Erbarmen, hat uns, die wir infolge unserer Sünden tot waren, in seiner großen Liebe, mit der er uns geliebt hat, zusammen mit Christus lebendig gemacht. Aus Gnade seid ihr gerettet. Er hat uns mit Christus Jesus auferweckt und uns zusammen mit ihm einen Platz in den himmlischen Bereichen gegeben, um in den kommenden Zeiten den überfließenden Reichtum seiner Gnade zu zeigen, in Güte an uns durch Christus Jesus. Denn aus Gnade seid ihr durch den Glauben gerettet, nicht aus eigener Kraft - Gott hat es geschenkt - , nicht aus Werken, damit keiner sich rühmen kann. Denn seine Geschöpfe sind wir, in Christus Jesus zu guten Werken erschaffen, die Gott für uns im Voraus bestimmt hat, damit wir mit ihnen unser Leben gestalten.

Lob dir, Christus, König und Erlöser! So sehr hat Gott die Welt geliebt, dass er seinen einzigen Sohn hingab,
damit jeder, der glaubt, in ihm das ewige Leben hat. Lob dir, Christus, König und Erlöser!

Aus dem heiligen Evangelium nach Johannes.
In jener Zeit sprach Jesus zu Nikodemus: Und wie Mose die Schlange in der Wüste erhöht hat, so muss der Menschensohn erhöht werden, damit jeder, der glaubt, in ihm ewiges Leben hat. Denn Gott hat die Welt so sehr geliebt, dass er seinen einzigen Sohn hingab, damit jeder, der an ihn glaubt, nicht verloren geht, sondern ewiges Leben hat. Denn Gott hat seinen Sohn nicht in die Welt gesandt, damit er die Welt richtet, sondern damit die Welt durch ihn gerettet wird. Wer an ihn glaubt, wird nicht gerichtet; wer nicht glaubt, ist schon gerichtet, weil er nicht an den Namen des einzigen Sohnes Gottes geglaubt hat. Denn darin besteht das Gericht: Das Licht kam in die Welt, doch die Menschen liebten die Finsternis mehr als das Licht; denn ihre Taten waren böse. Jeder, der Böses tut, hasst das Licht und kommt nicht zum Licht, damit seine Taten nicht aufgedeckt werden. Wer aber die Wahrheit tut, kommt zum Licht, damit offenbar wird, dass seine Taten in Gott vollbracht sind.

Lecture du deuxième livre des Chroniques.
Tous les chefs des prêtres et du peuple multipliaient les infidélités, en imitant toutes les abominations des nations païennes, et ils profanaient la Maison que le Seigneur avait consacrée à Jérusalem. Le Seigneur, le Dieu de leurs pères, sans attendre et sans se lasser, leur envoyait des messagers, car il avait pitié de son peuple et de sa Demeure. Mais eux tournaient en dérision les envoyés de Dieu, méprisaient ses paroles, et se moquaient de ses prophètes ; finalement, il n’y eut plus de remède à la fureur grandissante du Seigneur contre son peuple. Les Babyloniens brûlèrent la Maison de Dieu, détruisirent le rempart de Jérusalem, incendièrent tous ses palais, et réduisirent à rien tous leurs objets précieux. Nabucodonosor déporta à Babylone ceux qui avaient échappé au massacre ; ils devinrent les esclaves du roi et de ses fils jusqu’au temps de la domination des Perses. Ainsi s’accomplit la parole du Seigneur proclamée par Jérémie : « La terre sera dévastée et elle se reposera durant soixante-dix ans, jusqu’à ce qu’elle ait compensé par ce repos tous les sabbats profanés. » Or, la première année du règne de Cyrus, roi de Perse, pour que soit accomplie la parole du Seigneur proclamée par Jérémie, le Seigneur inspira Cyrus, roi de Perse. Et celui-ci fit publier dans tout son royaume – et même consigner par écrit – : « Ainsi parle Cyrus, roi de Perse : Le Seigneur, le Dieu du ciel, m’a donné tous les royaumes de la terre ; et il m’a chargé de lui bâtir une maison à Jérusalem, en Juda. Quiconque parmi vous fait partie de son peuple, que le Seigneur son Dieu soit avec lui, et qu’il monte à Jérusalem ! »

R/ Que ma langue s’attache à mon palais si je perds ton souvenir !
Au bord des fleuves de Babylone
nous étions assis et nous pleurions,
nous souvenant de Sion ; aux saules des alentours
nous avions pendu nos harpes. R
C’est là que nos vainqueurs
nous demandèrent des chansons,
et nos bourreaux, des airs joyeux :
« Chantez-nous, disaient-ils, quelque chant de Sion. » R
Comment chanterions-nous un chant du Seigneur
sur une terre étrangère ?
Si je t’oublie, Jérusalem, que ma main droite m’oublie ! R
Je veux que ma langue s’attache à mon palais
si je perds ton souvenir,
si je n’élève Jérusalem
au sommet de ma joie. R

Lecture de la lettre de saint Paul apôtre aux Éphésiens.
Frères et soeurs, Dieu est riche en miséricorde; à cause du grand amour dont il nous a aimés, nous qui étions des morts par suite de nos fautes, il nous a donné la vie avec le Christ: c’est bien par grâce que vous êtes sauvés. Avec lui, il nous a ressuscités et il nous a fait siéger aux cieux, dans le Christ Jésus. Il a voulu ainsi montrer, au long des âges futurs, la richesse surabondante de sa grâce, par sa bonté pour nous dans le Christ Jésus. C’est bien par la grâce que vous êtes sauvés, et par le moyen de la foi. Cela ne vient pas de vous, c’est le don de Dieu. Cela ne vient pas des actes: personne ne peut en tirer orgueil. C’est Dieu qui nous a faits, il nous a créés dans le Christ Jésus, en vue de la réalisation d’œuvres bonnes qu’il a préparées d’avance pour que nous les pratiquions.

Gloire et louange à toi, Seigneur Jésus! Dieu a tellement aimé le monde qu’il a donné son Fils unique, afin que ceux qui croient en lui aient la vie éternelle. Gloire et louange à toi, Seigneur Jésus!

Évangile de Jésus Christ selon saint Jean.
En ce temps-là, Jésus disait à Nicodème: De même que le serpent de bronze fut élevé par Moïse dans le désert, ainsi faut-il que le Fils de l’homme soit élevé, afin qu’en lui tout homme qui croit ait la vie éternelle. Car Dieu a tellement aimé le monde qu’il a donné son Fils unique, afin que quiconque croit en lui ne se perde pas, mais obtienne la vie éternelle. Car Dieu a envoyé son Fils dans le monde, non pas pour juger le monde, mais pour que, par lui, le monde soit sauvé. Celui qui croit en lui échappe au Jugement; celui qui ne croit pas est déjà jugé, du fait qu’il n’a pas cru au nom du Fils unique de Dieu. Et le Jugement, le voici: la lumière est venue dans le monde, et les hommes ont préféré les ténèbres à la lumière, parce que leurs œuvres étaient mauvaises. Celui qui fait le mal déteste la lumière: il ne vient pas à la lumière, de peur que ses œuvres ne soient dénoncées; mais celui qui fait la vérité vient à la lumière, pour qu’il soit manifeste que ses œuvres ont été accomplies en union avec Dieu.

Priedegt (2021)

Léif Matchrëschten! Ëmmer wann um 4. Faaschtesonndeg um Liesjoer B d’Liesungen an d’Evangelium ustinn, déi mir elo just héieren hunn, da leeft mir ee gewëssen Schudder de Réck erof. Am Buch vun der Chronik huet et haut geheescht: „In jenen Tagen begingen alle führenden Männer Judas und die Priester und das Volk viel Untreue. Sie ahmten die Gräueltaten der Völker nach.“ - „Tous les chefs des prêtres et du peuple multipliaient les infidélités, en imitant toutes les abominations des nations païennes.“ Gott strooft säi Vollek fir dat schlecht Behuelen, dat si un den Dag geluecht hunn. Ee Gott, dee strooft, ass bis haut ee Konzept, dat villfach vertruede gëtt. Een Deel vun de Judde selwer hunn dat bis an d’Extreemt geduecht, wéi muncher den Holocaust am Zweete Weltkrich eben och als eng Strof vu Gott betruecht hunn. Jo och an eiser Zäit gouf a ginn et esou Iddien. Ech denken nëmmen drun, wéi sengerzäit den AIDS opkomm ass. Do hunn och munch Leit et als Strof vu Gott gesinn. An eben och elo an der Pandemie ëm den Covid-19 sinn dëser Gedanken duerchaus och ënner de Leit, wéi d’Äusserungen vum äerzkonservativen Schwäizer Weibëschof Marian Eleganti beweisen. Ka Gott esou grausam geduecht ginn, dass hien esou brutal strooft?

Eis Liesung aus dem zweete Buch vun der Chronik, beschreift d’Enn vum babyloneschen Exil. D’Leit dierfen erëm zeréck an hiert Land. Nodeems si an extremer Nout waren, léist de Kinnek Kyrus si fräi. Ech hu meng Schwieregkeet mat den Iddien, dass Gott géif strofen. Ech liesen dofir och éischter an engem Text wéi dee vun eiser Liesung vun haut eraus, dass mir als Mënschen eis selwer strofen duerch eist Verhalen. Eist Verhalen bewierkt, dass mir d’Kontroll an d’Muecht iwwer eis selwer ofginn an engem aneren iwwerloossen. Vill Misär geet sech d’Mënschheet ganz däitlech selwer sichen. Eng Strof vu Gott ass dat awer da net. Natierlech ass et eng ganz eege Geschicht, wa mir an der Befreiung een Akt vun der Gnod vu Gott gesinn, an der Versklavung awer eis eege Schold als Ausléiser gesinn. De Verlaf vun der Geschicht kann ee mat engem Pendel vergläichen, deen eben mol an déi eng mol an déi aner Richtung ausschléit. Fir de Schreiwer vun eiser Liesung aus dem Buch vun der Chronik geet elo de Pendel an d’Richtung vun enger hoffnungsvoller Epoche an der Geschicht vun Israel. Et gëtt een zouversiichtlechen Ausbléck an d’Zukunft.

Allerdéngs ass och eis Zäit wierklech net fräi vun Terror a Krich, vun Ënnerdréckung a Versklavung vu Mënschen. Wéi vill Mënschen liewen haut an enger Nout, déi si sécher net selwer verschëllt hunn? Do ass et weder eng Strof vu Gott, nach ass et ee Feelverhalen vun dëse Mënschen. Mir musse gesinn, dass et einfach bis haut brutal Regimmer gëtt, déi mat extremer Gewalt virginn a Mënschen ënnerdrécken. Den Antwortpsalm op déi éischt Liesung ass ee ganz grousst Beispill, wou d’Nout vun deenen Ënnerdréckten meditéiert gëtt. „An den Strömen von Babel, da saßen wir und wir weinten. ... Dort verlangten, die uns gefangen hielten, Lieder von uns, unsere Peiniger forderten Jubel.“ Dës Sätz bezéien sech op d’Leed vun Israel zu Babel. Mä dës Sätz loossen sech och ganz gutt an déi vill Noutsituatiounen vun eiser Zäit eran interpretéieren. Wa mir gesinn, wéi vill Mënschen haut op der Flucht sinn, a frieme Länner dohi vegetéieren, ouni Aussiicht op iergend eng Besserung, da kënne mir de Psalm verstoen. Och dës Mënschen haut kräischen a wënschen en Enn vun der Nout. A bis haut ass et esou, dass och nach ëmmer Ënnerdrécker oder och mir verlaangen, dass si eis Merci soen. „Dort verlangten, die uns gefangen hielten, Lieder von uns, unsere Peiniger forderten Jubel.“ Dat ass bis haut eng grausam Realitéit. Mir all kënnen eis do net fräischwätzen dervun, dass mir an deem grausame Spill matmëschen.

De Psalm ass en déift Gebiet ëm Befreiung. Hien ass weder erfëllt vu Gefiller vun Has nach wëll hien sech rächen. Hien ass ganz einfach ee Protest géint d’Brutalitéit vun de Groussmuechten géint iwwer vu klengen Bevëlkerungen. An och wann de Schluss vun dësem Psalm, dee mir ni an eise Kierchen héieren, vun extremer Gewalt schwätzt, sou freet hien net ëm Muecht oder drëm, eng Strof selwer ze vollzéien. Neen de Psalm leet alles an d’Hand vu Gott. Dëse Psalm ass ee politesche Psalm, wou ëm d’Enn vum Terrorregimm vu Babylon gebiet gëtt. All Terror grad och fir d’Zukunft soll ausgeläscht a vermidde ginn. Déi drastesch Wierder um Schluss wëllen dat ausdrécken a reflektéieren guer net drop, fir selwer elo esou brutal virzegoen: „7Gedenke, HERR, den Söhnen Edoms den Tag Jerusalems, die sagten: Reißt nieder, bis auf den Grund reißt es nieder! 8Tochter Babel, du der Verwüstung Geweihte: Selig, wer dir vergilt deine Taten, die du uns getan hast! 9Selig, wer ergreift und zerschlägt am Felsen deine Nachkommen!“ Hei geet et net drëm einfach brutal Géigenherrschaft auszeüben. Dat ass e Kreesch no Gott, deen déi gerecht Weltuerdnung soll schützen. Am Fong ass de Bieder vun dësen Zeilen vun enger déiwer Léift zu Gerechtegkeet a Fridden gedriwwen, ouni awer selwer mat brutale Mëttelen wëllen sech duerch ze setzen. „Die leidenschaftliche Sprache des Psalms ist deshalb Ausdruck leidenschaftlicher Liebe - und kann eigentlich nur von Liebenden verstanden und nachvollzogen werden. Wer die Liebe mit einem Handlungskonzept verwechselt, wird Psalm 137 nie verstehen.“ , schreift den Erich Zenger.

Wat kann a soll eis dat elo soen? An der zweeter Liesung vun dësem Sonndeg aus dem Epheserbréif heescht et: „Gott, der reich ist an Erbarmen, hat uns, die wir infolge unserer Sünden tot waren, in seiner großen Liebe, mit der er uns geliebt hat, zusammen mit Christus lebendig gemacht. Aus Gnade seid ihr gerettet. - Dieu est riche en miséricorde; à cause du grand amour dont il nous a aimés, nous qui étions des morts par suite de nos fautes, il nous a donné la vie avec le Christ: c’est bien par grâce que vous êtes sauvés.“ (Eph 2, 4f.) Hei klengen sécher nei Téin un. Dem Jesus säi Bild vu Gott, dat hien ëmmer nees vermëttelt huet, war d’Bild vun engem gudde Papp. Nom Jesus ass d’Handelen vu Gott eenzeg an eleng vun der Léift bestëmmt. Gott ass a senger Baarmhäerzegkeet esou grouss, dass seng Léift total ouni Bedingungen vum Mënsch senger Säit aus wierkt. Mä dës onbedéngt Léift vu Gott geet net laanscht d’Leiden an eiser Welt. Dës Léift ass „leidensfäheg“.

Eis Welt ass nu mol zimmlech voller Leed a Misär. Mir Mënsche stinn allerdéngs ganz dacks do a wëssen net, wat mir maache sollen. Mir revoltéieren eis. Eis Léift zu Gerechtegkeet a Fridden ass extreem grouss. Awer dës Léift dierf net derzou féieren elo wëllen mat Muecht de Fridden an d’Gerechtegkeet erbäi ze féieren. „Wer die Liebe mit einem Handlungskonzept verwechselt, wird Psalm 137 nie verstehen.“, sot den Erich Zenger. Déi echt Léift, déi leit mat. Si wënscht an si hofft. Awer si dierf am Leschten net aus hirer Handlung eraus selwer Leed provozéieren. Dat ass wuel ganz schwéier ze verstoen a mécht eis och vläicht iergendwéi hëlleflos. Et ass zum groussen Deel och een extreem „Näischt-méi-soe-kënnen“ vis-à-vis vum Misär. Eis Konditioun an der Welt ass iwwer wäit Strécken net einfach. Ech kann awer nëmmen all dat Leed unhuelen, wann ech Gott als deen unhuelen, dee mat eis all duerch dëst Leed geet. Ee Gott, deen déi eng rett an déi aner net, ass fir mech net akzeptabel. A genausou och ee Gott, deen déi eng soll strofen an déi aner net, entsprécht net mengem Bild vun him. Mir musse wuel mat dëse groussen an och ongeléiste Froen zum Misär an der Welt liewen an ech kann dann och verstoen, dass een sech op déi Positioun stellt, wéi de Paulus haut am Epheserbréif: „Denn aus Gnade seid ihr durch den Glauben gerettet, nicht aus eigener Kraft - Gott hat es geschenkt - , nicht aus Werken, damit keiner sich rühmen kann. - Cela ne vient pas de vous, c’est le don de Dieu. Cela ne vient pas des actes: personne ne peut en tirer orgueil.“

Fürbitten

Gott wëll d’Liewen fir eis Welt. Dofir brénge mir eis Gebieder virun hien:

  • Mënschen féiere Krich géint enaner: Fir all, déi Waffen ausgesat sinn an ëm hiert Liewe fäerten; fir déi, déi Mënsche verluer hunn; fir déi, déi op der Flucht sinn; fir all, déi Zeeche setzen géint Krich, Zerstéierung a Flucht. Härgott, héier eis.
  • Eis Mënschen ginn ëmmer nees Grenze gesat. Mir bieden fir d’Mënschen an deene ville Länner vun der Äerd, déi vum Covid-19 bedréit sinn; fir déi Doudeg an déi Krank; fir all, déi ënnerstëtzen an hëllefen. Härgott, héier eis.
  • Mënschen sinn Zeien vun der Léift vu Gott zu alle Mënschen an zu eiser Welt. Mir bieden fir all, déi sech ëm ee frout a glafwierdegt Zeechnëss beméien; fir déi, déi net méi un ee rettende Gott gleewe kënnen; fir all, déi eng nei Kraaft am Liewe sichen. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir eis Verstuerwen. Si hunn d’Liewen mat eis gedeelt. Hinnen gëllt eis Hoffnung op een Operstoen an ee Liewen bäi dir. Härgott, héier eis.

Am Vertrauen op d’Rettung vun der Welt, am Vertrauen ee gutt Liewen fir anerer an fir eis brénge mir eis Gebieder virun dech. Lauschter dorop an erhéier eis. Dech luewe mir elo an ëmmer. Amen.

II.

«Dieu a tellement aimé le monde qu’il a donné son Fils unique.» Sûrs de l’amour indéfectible du Père pour tous ses enfants, osons lui confier nos demandes.
Seigneur d’amour, écoute-nous.

  • Prions le Seigneur pour les personnes qui dirigent l’Église; que leur vie, leurs actes et leurs paroles soient un véritable témoignage en faveur de l’Évangile.
  • Prions le Seigneur pour les personnes en autorité; qu’elles soient toujours motivées par l’amour afin que leurs décisions favorisent l’épanouissement de tous et de toutes.
  • Prions le Seigneur pour les personnes malades ou seules; qu’elles trouvent des gens remplis d’amour pour les accompagner dans leur souffrance et briser leur solitude.
  • Prions le Seigneur pour les membres de notre communauté; qu’ils vivent unis dans l’amour et soient ainsi témoins de la bonté de Dieu.
    Père de tout amour, en nous donnant ton Fils, tu as fait au monde le plus précieux des cadeaux. Écoute les prières de ton peuple et accorde-lui de vivre sans cesse sous ta protection. Nous te le demandons par Jésus, le Christ, notre Seigneur. Amen.

(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Här, eise Gott, an der Virfreed op d’Ouschterfest brénge mir eis Gowen duer. Hëllef eis, gleeweg an mat Respekt dëst Affer ze feieren, dat der Welt Heelung schenkt an den Doud iwwerwënnt. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

Jesus Christus, Brot und Wein sind Zeichen des Lebens. Wenn du für uns zu Brot und Wein wirst, bist du selbst das Leben für uns Menschen. Hilf uns, dich anzunehmen und aufzunehmen in uns und in unser Leben, damit wir in dir leben, jetzt und allezeit.

Seigneur, nous te présentons dans la joie le sacrifice qui sauve notre vie; et nous te prions humblement: accorde-nous de le célébrer avec respect et de savoir l’offrir pour le salut du monde. Par Jésus.

Hochgebet – „Du Gott der Menschen I“


Präfation
Gott, wir danken dir, dass du uns ins Leben gerufen hast,
dass wir da sind mit unseren Mühen und Freuden,
dass du dich um uns kümmerst seit Menschengedenken,
dass wir dein Himmel und deine Erde sind.
Der du die Sterne rufst und ihre Zahl bestimmst,
du rufst die Menschen bei ihren Namen und umschließt uns von allen Seiten.
Du Gott der Ferne und der Nähe, du bist das Licht für unsere Augen.
Du sagst uns Freiheit zu und schenkst uns Leben im Überfluss.
Wir preisen dich mit der Stimme, die du uns gabst.
Wir beten dich an und rufen:

Sanctus

Du kommst, uns zu befreien, Gott, du bist gekommen in Jesus.
Wir danken dir für ihn, der uns rettet.
Er hat mitten unter uns gewohnt, ist Abglanz und Gestalt
deiner Menschenfreundlichkeit, Jesus von Nazareth.

Wir danken dir für ihn, der Frauen und Männer
zu seinen Jüngerinnen und Jüngern macht, der mit ihnen seinen Weg geht,
der Blinde heilt und Tote zum Leben erweckt; der für alle Menschen in der Nacht,
der letzten seines irdischen Lebens, ein Zeichen der Liebe gesetzt hat.

Darum bitten wir dich, Gott, unser Vater, sende deinen Geist,
damit diese Gaben von Brot und Wein Leib und + Blut Jesu Christi werden,
der uns geliebt hat bis in den Tod.

Am Abend vor seinem Leiden nahm er Brot in seine Hände,
erhob die Augen zu dir, Gott, sagte dir Dank,
brach das Brot und teilte es aus mit den Worten:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er nach dem Mahl den Kelch,
dankte wiederum, reichte ihn seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES;
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN. TUT DIES UND DENKT AN MICH.

Geheimnis des Glaubens!

Darum setzen wir hier dieses Zeichen unseres Glaubens
in Verbundenheit mit allen, die dir nachfolgen.
Gott, darum wird deine Gemeinschaft
auf Erden diesen Namen in Ehren halten.
Jesus, gekreuzigt und begraben,
Jesus, auferstanden aus dem Tod,
Jesus, der kommt, diese Welt zu vollenden.

Sende deinen Geist, Gott, in unsere Mitte –
Freundschaft und Wahrheit, und überfließendes Leben.
Mach uns frei von Enge und Angst, frei für alle, die unsere Nächsten sind.

Gib uns allen, die an diesem Mahl teilnehmen,
den Geist der Liebe, damit wir immer mehr ein Herz und eine Seele werden,
zusammen mit unserem Papst Franziskus, unsere Bischöfe
und mit allen Frauen und Männern, die einander dienen.

Gedenke auch all unserer Schwestern und Brüder,
die im Frieden Christi entschlafen sind.
Geleite sie in deine Gegenwart, zusammen mit Maria, dem heiligen Josef,
und mit allen Heiligen, die in deinem Lichte wohnen.

Stärke uns mit deinem Geist, der den Frieden wirkt.
Gestalte durch uns die neue Schöpfung, wo du uns Licht und Leben in Fülle bist.
Dann wird dein Name auf Erden geheiligt sein durch deinen Sohn Jesus Christus.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vaterunser

„Gott hat die Welt so sehr geliebt, dass er seinen einzigen Sohn hingab“, hu mir am Evangelium haut héieren. Wa Gott eis Welt gär huet an domat och eis all, dann dierfe mir him och all eis Uleies soen. A wéi kéinte mir dat besser maachen wéi mat deem Gebiet, dat de Jesus eis geléiert huet: Vater unser im Himmel, …

Fridensgebiet

Gott huet eis duerch Christus versönt an eis den Déngscht vun der Versönung opgedroen. Dofir biede mir zesummen: Här Jesus Christus, kuck net op eis Feeler. Kuck op eise gudde Wëllen a schenkt eis all däi Fridden. De Fridden vun eisem Här sief mat iech all.

Meditatioun no der Kommunioun

Ich bin vergnügt, erlöst, befreit.
Gott nahm in seine Hände meine Zeit,
mein Fühlen, Denken, Hören, Sagen,
mein Triumphieren und Verzagen,
das Elend und die Zärtlichkeit.
Was macht, dass ich so fröhlich bin
in meinem kleinen Reich.
Ich sing und tanze her und hin
vom Kindbett bis zur Leich.
Was macht, dass ich so furchtlos bin
an vielen dunklen Tagen.
Es kommt ein Geist in meinen Sinn,
will mich durchs Leben tragen.
Was macht, dass ich so unbeschwert
und mich kein Trübsinn hält,
weil mich mein Gott das Lachen lehrt
wohl über alle Welt.
(Hanns Dieter Hüsch)

Schlussgebiet

Allmächtege Gott, däin éiwegt Wuert ass dat eigentlecht Liicht, dat all Mënsch erfreet. Heel eis vun der Blannheet vun eisen Häerzer, fir datt mir erkennen, wat richteg ass virun dir. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

Jesus Christus, du bist uns nahe gekommen durch dein Wort und dein Brot. So, wie schon die Nähe eines Menschen froh machen kann, dürfen wir auch in deiner Nähe Kraft und Zuversicht schöpfen. Du begleitest uns und bist da, wo wir dich einlassen. Dafür danken wir dir jetzt und allezeit.

Dieu qui éclaires tout homme venant dans ce monde, illumine nos cœurs par la clarté de ta grâce : afin que toutes nos pensées soient dignes de toi, et notre amour, de plus en plus sincère. Par Jésus.


Mass vum 7. Mäerz
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 21. Mäerz

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement