Pällemsonndeg A 1./2.4.2023


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Mat dem Pällemsonndeg triede mir an an déi Helleg Woch. Mir begleeden de Jesus bäi sengem Anzuch a Jerusalem, mir feieren mat him “Abendmahl”, mir gi mat him de Leidenswee bis un d’Kräiz a mir freeën eis dann iwwer seng Opersteeung. Mir sollen elo an dësen Deeg net einfach nëmmen Zuschauer sinn. Mir sollten eis bewosst maachen, dass hien ee Wee gaangen ass fir eis a mat eis. Villes vu sengem Misär gëtt et an eisem eegene Liewen. All dat huet hien a sengem Leiden matgedroen. Maache mir eis dofir op fir dëst déift Geheimnis vun eiser Relioun.Matt engem Gebiet seene mir de Pällem.

Seene vum Pällem

Allmächtege Gott, um Dag vun haut luewe mir Christus a senger Victoire iwwer dat Béistan droen zu senger Éier gréng Zweiger vu Pällem an eisen Hänn. Maach eise Glawen an eis Hoffnung grouss,an erhéier an denger Gnod eist Gebiet. Looss eis a Christus duerch gutt Wierker Friichten droen. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

Augmente la foi de ceux qui espèrent en toi, Seigneur, exauce la prière de ceux qui te supplient: nous tenons à la main ces rameaux pour acclamer le triomphe du Christ; pour que nous portions en lui des fruits qui te rendent gloire, donne-nous de vivre comm lui en faisant le bien. Lui qui règne.

Allmächtiger Gott, am heutigen Tag – huldigen wir Christus in seinem Sieg und tragen ihm zu Ehren (grüne) Zweige in den Händen. Mehre unseren Glauben und unsere Hoffnung, erhöre gnädig unsere Bitten und lass uns in Christus die Frucht guter Werke bringen. Darum bitten wir durch ihn, Christus, unseren Herrn.

Evangelium vum Anzuch a Jerusalem: Mt 21, 1-11

Aus dem heiligen Evangelium nach Matthäus.
Als sie sich Jerusalem näherten und nach Betfage am Ölberg kamen, schickte Jesus zwei Jünger aus und sagte zu ihnen: Geht in das Dorf, das vor euch liegt; dort werdet ihr eine Eselin angebunden finden und ein Fohlen bei ihr. Bindet sie los und bringt sie zu mir! Und wenn euch jemand zur Rede stellt, dann sagt: Der Herr braucht sie, er lässt sie aber bald zurückbringen. Das ist geschehen, damit sich erfüllte, was durch den Propheten gesagt worden ist: Sagt der Tochter Zion: Siehe, dein König kommt zu dir. Er ist sanftmütig und er reitet auf einer Eselin und auf einem Fohlen, dem Jungen eines Lasttiers. Die Jünger gingen und taten, wie Jesus ihnen aufgetragen hatte. Sie brachten die Eselin und das Fohlen, legten ihre Kleider auf sie und er setzte sich darauf. Viele Menschen breiteten ihre Kleider auf dem Weg aus, andere schnitten Zweige von den Bäumen und streuten sie auf den Weg. Die Leute aber, die vor ihm hergingen und die ihm nachfolgten, riefen: Hosanna dem Sohn Davids! Gesegnet sei er, der kommt im Namen des Herrn. Hosanna in der Höhe! Als er in Jerusalem einzog, erbebte die ganze Stadt und man fragte: Wer ist dieser? Die Leute sagten: Das ist der Prophet Jesus von Nazaret in Galiläa.

Évangile de Jésus-Christ selon saint Matthieu.
Jésus et ses disciples, approchant de Jérusalem, arrivèrent en vue de Bethphagé, sur les pentes du mont des Oliviers. Alors Jésus envoya deux disciples en leur disant : « Allez au village qui est en face de vous ; vous trouverez aussitôt une ânesse attachée et son petit avec elle. Détachez-les et amenez-les moi. Et si l’on vous dit quelque chose, vous répondrez: “Le Seigneur en a besoin”. Et aussitôt on les laissera partir. » Cela est arrivé pour que soit accomplie la parole prononcée par le prophète : Dites à la fille de Sion : Voici ton roi qui vient vers toi, plein de douceur, monté sur une ânesse et un petit âne, le petit d’une bête de somme. Les disciples partirent et firent ce que Jésus leur avait ordonné. Ils amenèrent l’ânesse et son petit, disposèrent sur eux leurs manteaux, et Jésus s’assit dessus. Dans la foule, la plupart étendirent leurs manteaux sur le chemin ; d’autres coupaient des branches aux arbres et en jonchaient la route. Les foules qui marchaient devant Jésus et celles qui suivaient criaient : « Hosanna au fils de David ! Béni soit celui qui vient au nom du Seigneur ! Hosanna au plus haut des cieux ! » Comme Jésus entrait à Jérusalem, toute la ville fut en proie à l’agitation, et disait : « Qui est cet homme ? » Et les foules répondaient : « C’est le prophète Jésus, de Nazareth en Galilée. »

Prozessioun an d’Kierch
Kyrie (wa keng Prozessioun ass)

Här Jesus Christus, du zéis als Kinnek a Jerusalem an. Här, erbaarm dech eiser.
Här Jesus Christus, du bass de Kinnek vun eisem Häerz,. Christus, erbaarm dech eiser.
Här Jesus Christus, du bass de Kinnek vun allen Natiounen. Här, erbaarm dech eiser.

Dagesgebiet

Allmächtegen, éiwege Gott, no dengem Wellen ass eisen Erléiser Mënsch ginn, hien huet sech selwer erniddregt an sech ënnert d’Schan vum Kräiz gestallt. Hëllef eis, datt mir him op dem Wee vum Leiden nofollegen an un senger Opersteeung Undeel kréien. Dorëms biede mir duerch hien, Jesus Christus, eisen Här, déi Jong, dee mat dir an dem Hellege Geescht lieft a regéiert an all Éiwegkeet. Amen.

Dieu éternel et tout-puissant, pour montrer au genre humain quel abaissement il doit imiter, tu as voulu que notre Sauveur, dans un corp semblable au nôtre, subisse la mort de la croix: accorde-nous cette grâce de retenir les enseignements de sa passion et d’avoir part à sa résurrection. Lui qui règne.

Herr Jesus Christus, viele Menschen haben dir beim Einzug in Jerusalem zugejubelt und dich dann doch allein gelassen. Wir bitten dich: Lass uns bei dir bleiben und auch bei Widerspruch und in Anfechtung uns zu dir bekennen. Dir sei Ehre in Ewigkeit.

Liesungen: Jes 50, 4-7 / Phil 2, 6-11 / Mt 26, 14 - 27, 66

Lesung aus dem Buch Jesaja.
GOTT, der Herr, gab mir die Zunge von Schülern, damit ich verstehe, die Müden zu stärken durch ein aufmunterndes Wort. Jeden Morgen weckt er mein Ohr, damit ich höre, wie Schüler hören. GOTT, der Herr, hat mir das Ohr geöffnet. Ich aber wehrte mich nicht und wich nicht zurück. Ich hielt meinen Rücken denen hin, die mich schlugen, und meine Wange denen, die mir den Bart ausrissen. Mein Gesicht verbarg ich nicht vor Schmähungen und Speichel. Und GOTT, der Herr, wird mir helfen; darum werde ich nicht in Schande enden. Deshalb mache ich mein Gesicht hart wie einen Kiesel; ich weiß, dass ich nicht in Schande gerate.

Kv Mein Gott, mein Gott, warum hast du mich verlassen?
Alle, die mich sehen, verlachen mich, *
verziehen die Lippen, schütteln den Kopf:
„Wälze die Last auf den Herrn! / Er soll ihn befreien, *
er reiße ihn heraus, wenn er an ihm Gefallen hat!“ – (Kv)
Denn Hunde haben mich umlagert, /
eine Rotte von Bösen hat mich umkreist. *
Sie haben mir Hände und Füße durchbohrt.
Ich kann all meine Knochen zählen; *
sie gaffen und starren mich an. – (Kv)
Sie verteilen unter sich meine Kleider *
und werfen das Los um mein Gewand.
Du aber, Herr, halte dich nicht fern! *
Du, meine Stärke, eile mir zu Hilfe! – (Kv)
Ich will deinen Namen meinen Brüdern verkünden, *
inmitten der Versammlung dich loben.
Die ihr den Herrn fürchtet, lobt ihn; /
all ihr Nachkommen Jakobs, rühmt ihn; *
erschauert vor ihm, all ihr Nachkommen Israels! – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Philippi.
Christus Jesus war Gott gleich, hielt aber nicht daran fest, Gott gleich zu sein, sondern er entäußerte sich und wurde wie ein Sklave und den Menschen gleich. Sein Leben war das eines Menschen; er erniedrigte sich und war gehorsam bis zum Tod, bis zum Tod am Kreuz. Darum hat ihn Gott über alle erhöht und ihm den Namen verliehen, der größer ist als alle Namen, damit alle im Himmel, auf der Erde und unter der Erde ihr Knie beugen vor dem Namen Jesu und jeder Mund bekennt: Jesus Christus ist der Herr zur Ehre Gottes, des Vaters.

Christus Sieger, Christus König, Christus Herr in Ewigkeit! Christus war für uns gehorsam bis zum Tod,
bis zum Tod am Kreuz. Darum hat ihn Gott über alle erhöht und ihm den Namen verliehen, der größer ist als alle Namen. Christus Sieger, Christus König, Christus Herr in Ewigkeit!

Das Leiden unseres Herrn Jesus Christus nach Matthäus. (Kurzfassung: Mt 27, 11-54)
Als Jesus vor dem Statthalter stand, fragte ihn dieser: Bist du der König der Juden? Jesus antwortete: Du sagst es. Als aber die Hohepriester und die Ältesten ihn anklagten, gab er keine Antwort. Da sagte Pilatus zu ihm: Hörst du nicht, was sie dir alles vorwerfen? Er aber antwortete ihm auf keine einzige Frage, sodass der Statthalter sehr verwundert war. Jeweils zum Fest pflegte der Statthalter einen Gefangenen freizulassen, den das Volk verlangte. Damals war gerade ein berüchtigter Mann namens Jesus Barabbas im Gefängnis. Pilatus fragte nun die Menge, die zusammengekommen war: Was wollt ihr? Wen soll ich freilassen, Jesus Barabbas oder Jesus, den man den Christus nennt? Er wusste nämlich, dass man Jesus nur aus Neid an ihn ausgeliefert hatte. Während Pilatus auf dem Richterstuhl saß, sandte seine Frau zu ihm und ließ ihm sagen: Habe du nichts zu schaffen mit jenem Gerechten! Ich habe heute seinetwegen im Traum viel gelitten. Inzwischen überredeten die Hohepriester und die Ältesten die Menge, die Freilassung des Barabbas zu fordern, Jesus aber hinrichten zu lassen. Der Statthalter fragte sie: Wen von beiden soll ich freilassen? Sie riefen: Barabbas! Pilatus sagte zu ihnen: Was soll ich dann mit Jesus tun, den man den Christus nennt? Da antworteten sie alle: Ans Kreuz mit ihm! Er erwiderte: Was für ein Verbrechen hat er denn begangen? Sie aber schrien noch lauter: Ans Kreuz mit ihm! Als Pilatus sah, dass er nichts erreichte, sondern dass der Tumult immer größer wurde, ließ er Wasser bringen, wusch sich vor allen Leuten die Hände und sagte: Ich bin unschuldig am Blut dieses Menschen. Das ist eure Sache! Da rief das ganze Volk: Sein Blut - über uns und unsere Kinder! Darauf ließ er Barabbas frei, Jesus aber ließ er geißeln und lieferte ihn aus zur Kreuzigung.Da nahmen die Soldaten des Statthalters Jesus, führten ihn in das Prätorium und versammelten die ganze Kohorte um ihn. Sie zogen ihn aus und legten ihm einen purpurroten Mantel um. Dann flochten sie einen Kranz aus Dornen; den setzten sie ihm auf das Haupt und gaben ihm einen Stock in die rechte Hand. Sie fielen vor ihm auf die Knie und verhöhnten ihn, indem sie riefen: Sei gegrüßt, König der Juden! Und sie spuckten ihn an, nahmen ihm den Stock wieder weg und schlugen damit auf seinen Kopf.Nachdem sie so ihren Spott mit ihm getrieben hatten, nahmen sie ihm den Mantel ab und zogen ihm seine eigenen Kleider wieder an. Dann führten sie Jesus hinaus, um ihn zu kreuzigen. Auf dem Weg trafen sie einen Mann aus Kyrene namens Simon; ihn zwangen sie, sein Kreuz zu tragen. So kamen sie an den Ort, der Golgota genannt wird, das heißt Schädelhöhe. Und sie gaben ihm Wein zu trinken, der mit Galle vermischt war; als er aber davon gekostet hatte, wollte er ihn nicht trinken. Nachdem sie ihn gekreuzigt hatten, verteilten sie seine Kleider, indem sie das Los über sie warfen. Dann setzten sie sich nieder und bewachten ihn dort. Über seinem Kopf hatten sie eine Aufschrift angebracht, die seine Schuld angab: Das ist Jesus, der König der Juden. Zusammen mit ihm wurden zwei Räuber gekreuzigt, der eine rechts von ihm, der andere links. Die Leute, die vorbeikamen, verhöhnten ihn, schüttelten den Kopf und riefen: Du willst den Tempel niederreißen und in drei Tagen wieder aufbauen? Wenn du Gottes Sohn bist, rette dich selbst und steig herab vom Kreuz! Ebenso verhöhnten ihn auch die Hohepriester, die Schriftgelehrten und die Ältesten und sagten: Andere hat er gerettet, sich selbst kann er nicht retten. Er ist doch der König von Israel! Er soll jetzt vom Kreuz herabsteigen, dann werden wir an ihn glauben. Er hat auf Gott vertraut, der soll ihn jetzt retten, wenn er an ihm Gefallen hat; er hat doch gesagt: Ich bin Gottes Sohn. Ebenso beschimpften ihn die beiden Räuber, die mit ihm zusammen gekreuzigt wurden.Von der sechsten Stunde an war Finsternis über dem ganzen Land bis zur neunten Stunde. Um die neunte Stunde schrie Jesus mit lauter Stimme: Eli, Eli, lema sabachtani?, das heißt: Mein Gott, mein Gott, warum hast du mich verlassen? Einige von denen, die dabeistanden und es hörten, sagten: Er ruft nach Elija. Sogleich lief einer von ihnen hin, tauchte einen Schwamm in Essig, steckte ihn auf ein Rohr und gab Jesus zu trinken. Die anderen aber sagten: Lass, wir wollen sehen, ob Elija kommt und ihm hilft. Jesus aber schrie noch einmal mit lauter Stimme. Dann hauchte er den Geist aus. Und siehe, der Vorhang riss im Tempel von oben bis unten entzwei. Die Erde bebte und die Felsen spalteten sich. Die Gräber öffneten sich und die Leiber vieler Heiligen, die entschlafen waren, wurden auferweckt. Nach der Auferstehung Jesu verließen sie ihre Gräber, kamen in die Heilige Stadt und erschienen vielen. Als der Hauptmann und die Männer, die mit ihm zusammen Jesus bewachten, das Erdbeben bemerkten und sahen, was geschah, erschraken sie sehr und sagten: Wahrhaftig, Gottes Sohn war dieser!

Lecture du livre du prophète Isaïe.
Le Seigneur mon Dieu m’a donné le langage des disciples, pour que je puisse, d’une parole, soutenir celui qui est épuisé. Chaque matin, il éveille, il éveille mon oreille pour qu’en disciple, j’écoute. Le Seigneur mon Dieu m’a ouvert l’oreille, et moi, je ne me suis pas révolté, je ne me suis pas dérobé. J’ai présenté mon dos à ceux qui me frappaient, et mes joues à ceux qui m’arrachaient la barbe. Je n’ai pas caché ma face devant les outrages et les crachats. Le Seigneur mon Dieu vient à mon secours ; c’est pourquoi je ne suis pas atteint par les outrages, c’est pourquoi j’ai rendu ma face dure comme pierre : je sais que je ne serai pas confondu.

R/ Mon Dieu, mon Dieu,pourquoi m’as-tu abandonné?
Tous ceux qui me voient me bafouent,
ils ricanent et hochent la tête :
« Il comptait sur le Seigneur : qu’il le délivre !
Qu’il le sauve, puisqu’il est son ami ! » R
Oui, des chiens me cernent,
une bande de vauriens m’entoure.
Ils me percent les mains et les pieds ;
je peux compter tous mes os. R
Ils partagent entre eux mes habits
et tirent au sort mon vêtement.
Mais toi, Seigneur, ne sois pas loin :
ô ma force, viens vite à mon aide ! R
Tu m’as répondu !
Et je proclame ton nom devant mes frères,
je te loue en pleine assemblée.
Vous qui le craignez, louez le Seigneur. R

Lecture de la lettre de saint Paul apôtre aux Philippiens.
Le Christ Jésus, ayant la condition de Dieu, ne retint pas jalousement le rang qui l’égalait à Dieu. Mais il s’est anéanti, prenant la condition de serviteur, devenant semblable aux hommes. Reconnu homme à son aspect, il s’est abaissé, devenant obéissant jusqu’à la mort, et la mort de la croix. C’est pourquoi Dieu l’a exalté : il l’a doté du Nom qui est au-dessus de tout nom, afin qu’au nom de Jésus tout genou fléchisse au ciel, sur terre et aux enfers, et que toute langue proclame : « Jésus Christ est Seigneur » à la gloire de Dieu le Père.

Gloire et louange à toi, Seigneur Jésus ! Pour nous, le Christ est devenu obéissant, jusqu’à la mort, et la mort de la croix. C’est pourquoi Dieu l’a exalté : il l’a doté du Nom qui est au-dessus de tout nom. Gloire et louange à toi, Seigneur Jésus !

La Passion de notre Seigneur Jésus Christ selon saint Matthieu.
On fit comparaître Jésus devant Pilate, le gouverneur, qui l’interrogea : « Es-tu le roi des Juifs ? » Jésus déclara : « C’est toi-même qui le dis. » Mais, tandis que les grands prêtres et les anciens l’accusaient, il ne répondit rien. Alors Pilate lui dit : « Tu n’entends pas tous les témoignages portés contre toi ? » Mais Jésus ne lui répondit plus un mot, si bien que le gouverneur fut très étonné. Or, à chaque fête, celui-ci avait coutume de relâcher un prisonnier, celui que la foule demandait. Il y avait alors un prisonnier bien connu, nommé Barabbas. Les foules s’étant donc rassemblées, Pilate leur dit : « Qui voulez-vous que je vous relâche : Barabbas ? ou Jésus, appelé le Christ ? » Il savait en effet que c’était par jalousie qu’on avait livré Jésus. Tandis qu’il siégeait au tribunal, sa femme lui fit dire : « Ne te mêle pas de l’affaire de ce juste, car aujourd’hui j’ai beaucoup souffert en songe à cause de lui. » Les grands prêtres et les anciens poussèrent les foules à réclamer Barabbas et à faire périr Jésus. Le gouverneur reprit : « Lequel des deux voulez-vous que je vous relâche ? » Ils répondirent : « Barabbas ! » Pilate leur dit : « Que ferai-je donc de Jésus appelé le Christ ? » Ils répondirent tous : « Qu’il soit crucifié ! » Pilate demanda : « Quel mal a-t-il donc fait ? » Ils criaient encore plus fort : « Qu’il soit crucifié ! » Pilate, voyant que ses efforts ne servaient à rien, sinon à augmenter le tumulte, prit de l’eau et se lava les mains devant la foule, en disant : « Je suis innocent du sang de cet homme : cela vous regarde ! » Tout le peuple répondit : « Son sang, qu’il soit sur nous et sur nos enfants ! » Alors, il leur relâcha Barabbas ; quant à Jésus, il le fit flageller, et il le livra pour qu’il soit crucifié. Alors les soldats du gouverneur emmenèrent Jésus dans la salle du Prétoire et rassemblèrent autour de lui toute la garde. Ils lui enlevèrent ses vêtements et le couvrirent d’un manteau rouge. Puis, avec des épines, ils tressèrent une couronne, et la posèrent sur sa tête ; ils lui mirent un roseau dans la main droite et, pour se moquer de lui, ils s’agenouillaient devant lui en disant : « Salut, roi des Juifs ! » Et, après avoir craché sur lui, ils prirent le roseau, et ils le frappaient à la tête. Quand ils se furent bien moqués de lui, ils lui enlevèrent le manteau, lui remirent ses vêtements, et l’emmenèrent pour le crucifier. En sortant, ils trouvèrent un nommé Simon, originaire de Cyrène, et ils le réquisitionnèrent pour porter la croix de Jésus. Arrivés en un lieu dit Golgotha, c’est-à-dire : Lieu-du-Crâne (ou Calvaire), ils donnèrent à boire à Jésus du vin mêlé de fiel ; il en goûta, mais ne voulut pas boire. Après l’avoir crucifié, ils se partagèrent ses vêtements en tirant au sort ; et ils restaient là, assis, à le garder. Au-dessus de sa tête ils placèrent une inscription indiquant le motif de sa condamnation : « Celui-ci est Jésus, le roi des Juifs. » Alors on crucifia avec lui deux bandits, l’un à droite et l’autre à gauche. Les passants l’injuriaient en hochant la tête ; ils disaient : « Toi qui détruis le Sanctuaire et le rebâtis en trois jours, sauve-toi toi-même, si tu es Fils de Dieu, et descends de la croix ! » De même, les grands prêtres se moquaient de lui avec les scribes et les anciens, en disant : « Il en a sauvé d’autres, et il ne peut pas se sauver lui-même ! Il est roi d’Israël : qu’il descende maintenant de la croix, et nous croirons en lui ! Il a mis sa confiance en Dieu. Que Dieu le délivre maintenant, s’il l’aime ! Car il a dit : “Je suis Fils de Dieu.” » Les bandits crucifiés avec lui l’insultaient de la même manière. À partir de la sixième heure (c’est-à-dire : midi), l’obscurité se fit sur toute la terre jusqu’à la neuvième heure. Vers la neuvième heure, Jésus cria d’une voix forte : « Éli, Éli, lema sabactani ? », ce qui veut dire : « Mon Dieu, mon Dieu, pourquoi m’as-tu abandonné ? » L’ayant entendu, quelques-uns de ceux qui étaient là disaient : « Le voilà qui appelle le prophète Élie ! » Aussitôt l’un d’eux courut prendre une éponge qu’il trempa dans une boisson vinaigrée ; il la mit au bout d’un roseau, et il lui donnait à boire. Les autres disaient : « Attends ! Nous verrons bien si Élie vient le sauver. » Mais Jésus, poussant de nouveau un grand cri, rendit l’esprit. Et voici que le rideau du Sanctuaire se déchira en deux, depuis le haut jusqu’en bas ; la terre trembla et les rochers se fendirent. Les tombeaux s’ouvrirent ; les corps de nombreux saints qui étaient morts ressuscitèrent, et, sortant des tombeaux après la résurrection de Jésus, ils entrèrent dans la Ville sainte, et se montrèrent à un grand nombre de gens. À la vue du tremblement de terre et de ces événements, le centurion et ceux qui, avec lui, gardaient Jésus, furent saisis d’une grande crainte et dirent : « Vraiment, celui-ci était Fils de Dieu ! »

Gedanken zum Pällemsonndeg

Léif Matchrëschten! Mir „feieren“ de Pällemsonndeg. Mir hu lo grad d’Geschicht vun der Passioun héieren/gelies. Firwat huet de Jesus misste stierwen? Wat ass de Grond, dass hien esou miserabel um Kräiz higeriicht gouf? Wat ass de Sënn dovun? A firwat „feiere“ mir als Chrëschten dat bis haut?

Den Theologe Klaus Müller beschreift et an engem vun sengen Texter esou: De Jesus wollt de Mënsche kloer maachen, dass hiert Liewen duerch an duerch vu Gott kënnt an u Gott hänkt. Gott brauch kee vun eis ze fäerten. Mir kënnen him onbedéngt trauen. Awer, wa Gott eist Liewen esou voll a ganz dréit, dann huet dat och Folgen. Weder d’Natur nach d’Geschicht, weder ee Staat nach d’Gesellschaft, weder aner Mënschen oder Autoritéiten an net emol eng Relioun oder d’Kierch droen eis als Mënschen. Wann iergend eng Instanz sech d’Roll zouschoustert, fir de Mënsch ze beherrschen an ze leeden, da muss si kritiséiert ginn. A genee dat huet de Jesus deemools gemaach. Hien huet d’Mënsche radikal fräi geschwat vun allem, wat si ënnerdréckt an ustréckt. Keen Affer a näischt ass de Mënsch, dee fräie Mënsch, engem schëlleg, och net Gott. A schonn hei mussen och bäi eis munch Gedanke kommen. Huet eis Relioun an eis Kierch net och ze vill op Affer an Anhale vu Reegelen gepocht? Mat wellechem Recht huet si dëst an dat vun hire Leit verlaangt?

De Jesus ass jiddefalls deemools mat senger fundamentaler Kritik un der Relioun, un der reliéiser Praxis an un der Gesellschaft un sech ganz ferm mat deenen unenee geroden, déi eben d’Soen haten. Hien huet d’Fräiheet gepriedegt, d’Fräiheet vun all deem, wat Mënschen deemools ëmmer nees gesot kritt hunn, wat si alles misste maachen. Nach haut kenne mir dat an der Kierch: dir musst beichte goen, dir musst all Sonndeg an d’Mass goen, dir musst an dir musst ... Wéi vill Angscht ass gemaach ginn mat der Hell mat all hirem Schrecklechen? An eben genee dat huet de Jesus ugegraff a kritiséiert. Gott wëll ee fräie Mënsch.Gott huet de Mënsch gär och ouni, dass deen dëst an dat muss leeschten. De Jesus huet radikal ee Gott vun der Léift an der Fräiheet gepriedegt. Dat huet hien d’Léift kascht, well si hunn hien ëmbruecht. Et huet seng Fräiheet kascht, well si hunn hien verfollegt.

Firwat erënnere mir eis un all dat? Warscheinlech war et deenen éischte Chrëschten nach voll a ganz bewosst, wéi revolutionär dem Jesus seng Gedanken an Iddien waren. Si hunn an der éischter Zäit versicht seng Botschaft ëm ze setzen. Leider huet et net laang ugehalen an al Verhalensmuster sinn opgetaucht an hunn erëm d’Iwwerhand geholl. Bis haut praktizéiere mir an eise Kierchen genee dat, wat de Jesus kritiséiert huet. Hie géif haut vun all deenen, déi elo d’Soen hunn an eiser Relioun, genee esou zeréckgewise ginn wéi deemools. A grad déi frommst géifen esou handelen, well soss géif jo hiert Weltbild zesummefalen.

De Jesus ass um Kräiz gestuerwen fir eis kloer ze maachen, dass mir als Mënschen viru Gott fräi sinn a kengem Zwang vu Reegelen an Geboter ënnerworf sinn ausser dem Gebot vun der Léift. Eis Léift léist awer all ze dacks ze wënschen iwwreg.

“Sein Leben war das eines Menschen; er erniedrigte sich und war gehorsam bis zum Tod, bis zum Tod am Kreuz.” (Phil 2, 8) De Jesus wollt solidaresch sinn mat deene Mënschen, déi echt um Rand vun der Welt stinn. Wéi vill Mënschen affere mir haut all deene grousse Pläng vun deenen, déi des Welt wëlle beherrschen? Wéi vill Mënschen dreiwe mir aus eiser Reliounsgemeinschaft eraus, well si net an d’Norm passen an si sech net un al verstëbste Reegelen halen?

Wéi vill Rousekränz muss ech bieden, fir dass Gott mech erhéiert? - Eigentlech ass meng perséinlech Äntwert kloer. Ech brauch Gott kee Gebiet virzedroen, keen Affer ze ginn, keng Mass ze halen. Wa Gott mech gär huet, sou wéi de Jesus et laut den Evangelien gesot huet, da brauch Gott all dat net. Hien huet mech gär einfach esou.

Awer mir Mënschen mengen ëmmer nach, mir missten Reegelen duerchsetzen a Mënschen versklaven, hinne ee schlecht Gewësse maachen, wann si net der Maria eng Käerz ufänken oder dem Jousef eng Blumm bréngen. De Jesus huet sech genee géint déi Praktiken gewiert. Firwat fleege mir si bis haut a maachen spirituelle Mëssbrauch mat all eise Fuerderungen? Mir kräizegen genee domat eisen Här Jesus ëmmer nees nei. An dat ass de Skandal.

Pällemsonndeg gëtt am Evangelium de Jesus stiermesch begréisst. An der Passioun gëtt hien schänterlech higeriicht. Et sinn ëmmer déi selwecht Mënschen. Mir als Chrëschten feieren Gott a luewen hien fir seng Gréisst a Baarmhäerzegkeet. Dat ass wéi beim Anzuch vum Jesus a Jerusalem. Mä mir kräizegen de Jesus mat eise stuere Fuerderungen, Reegelen, Geboter, déi absolutt näischt mat der Fräiheet an der Léift méi ze dinn hunn, déi de Jesus eis virgelieft huet.

Wéini hale mir als Chrëschten op eisen Här ze kräizegen? Wéini maache mir wouer, wat am Philipperbréif steet: “Damit alle im Himmel, auf der Erde und unter der Erde ihr Knie beugen vor dem Namen Jesu und jeder Mund bekennt: Jesus Christus ist der Herr zur Ehre Gottes, des Vaters.”(Phil 2, 10-11)? Wéini hale mir op eis ze knéien viru Statuen an Tabernakelen, virun Iddien an Dogmen, déi just vu Mënsche gemaach sinn? Wéini bekenne mir eis zum Jesus selwer an zu senger Botschaft? “Wahrhaftig, Gottes Sohn war dieser!” (Mt 27, 54c) Dat war an ass dee Jesus um Kräiz, dat ass hien a senger Botschaft. Dohin musse mir och erëm zeréck fannen.

Fürbitten

Eisen Här Jesus Christus, ass fir eis de Wee vum Leiden a Stierwen virop gaangen. Zu him wëlle mir bieden:

  • Fir all Mënschen, déi gequäält, erniddregt a gefoltert ginn: Stäerk si an hirer Nout. Christus, héier eis.
  • Fir all Mënschen, déi ouni Heemecht an op der Flucht sinn: Looss si Solidaritéit an echt Hëllef fannen. Christus, héier eis.
  • Fir all Mënschen, déi am Moment leiden, déi net genuch fir z’iessen hunn, déi verdriwwe goufen: Stell hinne Mënschen zur Säit, déi fir si suergen. Christus, héier eis.
  • Fir all Mënschen, déi sech all Dag engagéieren fir d’Nout an der Welt ze bekämpfen: Looss si net midd ginn an hirem Asaz. Christus, héier eis.
  • Fir eis Matchrëschten, déi an eiser Welt wéinst hirem Glawen verfollegt ginn: Looss si de Mutt net verléieren. Christus, héier eis.
  • Fir all Mënschen, déi sech eleng a verloosse fillen: Looss si spieren, dass si vun eiser Gemeinschaft gedroe sinn. Christus, héier eis.
  • Fir all eis Verstuerwen a fir all déi an de Kricher uechtert d’Welt an an den Naturkatastrophen gestuerwe sinn: Huel si op bäi dir. Christus, héier eis.

Um Kräiz hues du Här Jesus gewisen wéi wäit däi Wee mat eis Mënschen geet. Looss eis elo aus denger Léift liewen an nei Hoffnung fannen. Dech luewen an éiere mir elo an an all Éiwegkeet. Amen.

II.

Puisque Jésus a épousé la condition humaine jusqu’à son extrême limite, puisqu’il a connu le rejet et la souffrance, il est en mesure de comprendre et de porter la misère de notre monde. Avec lui, présentons au Père nos demandes.
Seigneur, écoute-nous; Seigneur, exauce-nous.
– Prions pour les personnes à qui l’Église a confié une tâche pastorale; que Jésus les soutienne dans leur engagement, qu’il les aide à surmonter les obstacles et à relever les défis qui se présentent à elles.
– Prions pour les dirigeants et dirigeantes de notre monde; que Jésus les inspire dans la prise de décisions courageuses en faveur du bien commun et qu’il les garde enracinés dans la foi.
– Prions pour les personnes emprisonnées injustement; que le mystère de la mort et de la résurrection de notre Seigneur leur donne le courage dont ils ont besoin pour garder confiance.
– Prions pour les nations qui s’affronte dans des conflits armés; qu’elles consentent à emprunter le chemin du dialogue pour parvenir à rétablir la paix.
– Prions pour les plus démunis de nos communautés; que l’Esprit Saint continue de susciter dans leur entourage des gens de cœur qui les soutiennent et les aident à se procurer le nécessaire.
Dieu notre Père, toi qui nous as aimés jusqu’à nous donner ce que tu avais de plus précieux, entends nos demandes et, dans ta bonté, exauce-les, par Jésus, le Christ, notre Seigneur. Amen.
(https://fr.novalis.ca)

Gowegebiet

Här, eise Gott, schenk eis Verzeiung duerch d’Leide vun dengem Jong. Mir hu si zwar duerch eis Doten net verdéngt, awer mir vertrauen op däin Erbaarmen. Dofir versön eis mat dir duerch dat eenzegaartegt Affer vun eisem Här Jesus Christus, dee mat dir lieft a regéiert an all Éiwegkeet. Amen.

Souviens-toi, Seigneur, de la passion de ton Fils, ne tarde pas à nous réconcilier avec toi: il est vrai que nous n’avons pas mérité ton pardon, mais nous comptons sur ta miséricorde et sur la grâce du sacrifice de Jésus. Lui qui règne.

Herr, unser Gott, schenke uns Verzeihung durch das Leiden deines Sohnes. Wir haben sie zwar durch unsere Taten nicht verdient, aber wir vertrauen auf dein Erbarmen. Darum versöhne uns mit dir durch das einzigartige Opfer unseres Herrn Jesus Christus, der mit dir lebt und herrscht in alle Ewigkeit.

Hochgebet – Palmsonntag


Präfation
Es ist in der Tat würdig und recht,dich, Gott, zu loben, dir zuzujubeln,
wo immer dein Reich,deine Macht und deine Herrlichkeitsichtbar werden in dieser Welt,
wo dein Schwur und das Werkdeines Armes Wirklichkeit werden,
wo die Wächter weder schlafennoch schweigen, noch jammern,
sondern für dich und für unsdeine Verheißung unübersehbarund unüberhörbar lebendig halten,
wo der Ertrag der Arbeit denen zufällt,die sich dafür angestrengt haben,
wo dem Volk Wege gebaut werdenzu einem Heiligtum,
wo herzhaft und in herzlicher Zuneigunggefeiert werden darf,
wo den Völkernein Zeichen aufgerichtet wird,
wo Hindernisse der Verständigungweggeräumt werden,
wo selbst ernannte Herrenabtreten müssenund das Königtum deines Sohnes
anerkannt wird, der da kommt,gerecht und ohne Gewalt,auf dem Rücken eines jungen Esels,
um Waffen und Kriegsgerät zu vernichten,damit Friede und Gerechtigkeitsich ausbreiten.
Darum preisen wir dich jetztmit allen Engeln und Heiligenuns singen dir zur Ehre:

Sanctus

Hochgelobt und gepriesensei unser König,unser Freund und Bruder Jesus,
der seine Macht nicht brauchte,um andere niederzubeugen,sondern sie aufzurichten,
der es nicht nötig hat,auf andere herunterzusehen,weil er jedem als Bruder und Freund in die Augen schaut.

Er wollte nicht nur,dass wir sein Bild vomgewaltlosen König in uns aufnehmen,
der bescheiden auf einem Esel daherkommt,er wollte so zu uns gehören,
dass wir ihn mit allen Sinnen aufnehmen.
V/A: Aus deinem Opfer wird unser Opfer.Aus deinem Leben wird unser Leben.

In seinem Namen und Auftragsind wir versammelt,um in Erinnerung an ihn
das Brot zu brechenund den Wein auszuteilen.
Wir bitten dich um deinen Geist,damit im Teilen von Brot und Wein
Jesus + Christus unter unsgegenwärtig wird.

Am Abend vor seinem Todnahm er unser Brot,segnete und brach es,
gab davon allen zu essenund sagte dazu:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON,
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Danach füllte erseinen Becher mit Wein,segnete auch ihn,gab ihn allen und sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS,
DAS IST DER KELCHDES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCHUND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens

So feiern wir, guter Gott,Jesu Vermächtnis undstellen uns seinem Auftrag.
Sein Geist werde wirksam in unsund unseren Gemeinschaften,damit die Welt erfahre,
wie Gottes Herrschaft wohltutund wie sie Lebenund Entfaltung bringt.
A: Aus deinem Opfer wird unser Opfer.Aus deinem Leben wird unser Leben.

Wir bitten dich, Vater, für die Kirche: lass sie ihrem Auftrag treu bleiben,
dein Reich in dieser Welt zu verkünden.
Stärke deinen Diener,unseren Papst Franziskus,
unsere Bischöfe und alle Frauen und Männer, die einen Dienst in der Kircheübernommen haben.

Treuer Gott,deinem Herzen vertrauen wirdie Menschen an,
die wir geliebt habenund die gestorben sind.
Sei du ihnen die Heimat,nach der wir uns sehnen.
Breite bergend die Flügeldeiner Gegenwart über die Sterbenden.

Zusammen mit der Gottesmutter Mariaund allen Heiligen
loben und preisen wir dichdurch unsern Herrn Jesus Christus.
Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vaterunser

Eisen Här Jesus huet bis an den Doud op säi Papp vertraut a gouf net enttäuscht, well Gott huet hien net am Doud gelooss, mä him een neit Liewe geschenkt. Dofir kënnen mir eis och vertrauensvoll un eise Papp wenden mat deene Wierder, déi de Jesus eis geléiert huet: Vater unser im Himmel, …

Friddensgebiet

Dem Härgott säi Fridde kënne mir weider schenken duerch vill Zeechen: eng Hand, déi mir reechen, ee Stéck Brout, dat mir deelen, en häerzlecht sech an den Aarm huelen. Dacks awer falen eis dës kleng Gesten zimmlech schwéier. Dofir biede mir: Här Jesus Christus kuck net op eis Feeler. Kuck op eist Beméien a schenk eis all däi Fridden. De Fridden vun eisem Här sief mat eich all.

Schlussgebiet

Här, eise Gott, du hues eis an der helleger Moolzecht gestäerkt. Duerch d’Stierwen vun dengem Jong gëss du eis d’Kraaft, dat Liewen ze erhoffen, dat eis de Glawe versprécht. Gëff eis duerch seng Opersteeung d’Gnod, d’Ziel vun eisem Pilgeren hei op der Äerd ze erreechen. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.

Tu nous as fortifiés, Seigneur, dans cette communion à tes saints mystères et nous te supplions encore: toi qui nous as donné, dans la mort de ton Fils, l’espérance des biens auxquels nous coyons, donne-nous, dans sa réssurection glorieuse, de parvenir au Royaume que nous attendons. Par Jésus.

Herr, unser Gott, du hast uns im heiligen Mahl gestärkt. Durch das Sterben deines Sohnes gibst du uns die Kraft, das Leben zu erhoffen, das uns der Glaube verheißt. Gib uns durch seine Auferstehung die Gnade, das Ziel unserer Pilgerschaft zu erreichen. Darum bitten wir durch Christus, unseren Herrn.


Mass vum 26. Mäerz
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 6. Abrëll

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement