2. Faaschtesonndeg B 24./25.2.2024


Home Back Print Kontakt

2. Faaschtesonndeg B 24./25.2.2024 - (C) Carlo Morbach - 21.2.2024

2. Faaschtesonndeg B 24./25.2.2024


Léif Matchrëschten! „Et ass gutt, dass mir hei sinn!“ Sech wuel fille bäi engem Héichpunkt vum Liewen, wie mécht dat net zefridden a frou? Mä et gëtt och déi aner Säit. De „Combel“ vun eppes, wat eis net frou mécht, wat eis iergert an opreegt. Positiv an negativ Erliefnisser ginn et ëmmer nees an eisem Liewen. Eis Feier vun der Mass soll awer elo den Héichpunkt vun engem frouen a positiven Erliefnis sinn. Natierlech musse mir eis do drop aloossen. Dat fält net ëmmer liicht. Ruffe mir eisen Här ëm seng Hëllef un:


Här Jesus Christus, du riffs d’Mënschen op, fir sech ze bekéieren.

Här Jesus Christus, du sees eis deng gutt Noriicht.

Här Jesus Christus, du léis eis mat dir operstoen. 


Dagesgebiet


Gott, du hues eis gebueden, op déi Jong Jesus Christus ze lauschteren. Ernär eis mat dengem Wuert a maach eis d’Ae vun eisem Geescht op, fir datt mir fäeg ginn, deng Herrlechkeet ze erkennen. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.


Tu nous as dit, Seigneur, d’écouter ton Fils bien-aimé, fais-nous trouver dans ta Parole les vivres dont notre foi a besoin: et nous aurons le regard assez pur pour discerner ta gloire. Par Jésus Christ.


Lebendiger Gott. In der Verklärung deines Sohnes dürfen wir Menschen erahnen, was unser aller Zukunft ist: ein beglückendes Leben in deiner Herrlichkeit. Wir bitten dich: Gib uns Kraft für den Weg der Nachfolge deines Sohnes, damit wir ihn in den Stunden des Glücks wie in denen des Leids als den erfahren, der mit uns geht - bis hinein in deine Ewigkeit.


Liesungen: Gen 22,1-2.9.10-13.15-18 / Röm 8, 31b-34 / Mk 9, 2-10


Lesung aus dem Buch Genesis.

In jenen Tagen stellte Gott Abraham auf die Probe. Er sprach zu ihm: Abraham! Er sagte: Hier bin ich. Er sprach: Nimm deinen Sohn, deinen einzigen, den du liebst, Isaak, geh in das Land Morija und bring ihn dort auf einem der Berge, den ich dir nenne, als Brandopfer dar! Als sie an den Ort kamen, den ihm Gott genannt hatte, baute Abraham dort den Altar, schichtete das Holz auf, band seinen Sohn Isaak und legte ihn auf den Altar, oben auf das Holz. Abraham streckte seine Hand aus und nahm das Messer, um seinen Sohn zu schlachten. Da rief ihm der Engel des HERRN vom Himmel her zu und sagte: Abraham, Abraham! Er antwortete: Hier bin ich. Er sprach: Streck deine Hand nicht gegen den Knaben aus und tu ihm nichts zuleide! Denn jetzt weiß ich, dass du Gott fürchtest; du hast mir deinen Sohn, deinen einzigen, nicht vorenthalten. Abraham erhob seine Augen, sah hin und siehe, ein Widder hatte sich hinter ihm mit seinen Hörnern im Gestrüpp verfangen. Abraham ging hin, nahm den Widder und brachte ihn statt seines Sohnes als Brandopfer dar. Der Engel des HERRN rief Abraham zum zweiten Mal vom Himmel her zu und sprach: Ich habe bei mir geschworen - Spruch des HERRN: Weil du das getan hast und deinen Sohn, deinen einzigen, mir nicht vorenthalten hast, will ich dir Segen schenken in Fülle und deine Nachkommen überaus zahlreich machen wie die Sterne am Himmel und den Sand am Meeresstrand. Deine Nachkommen werden das Tor ihrer Feinde einnehmen. Segnen werden sich mit deinen Nachkommen alle Völker der Erde, weil du auf meine Stimme gehört hast.


Kv Ich gehe meinen Weg vor Gott im Lande der Lebenden. 

Ich glaube – auch wenn ich sagen muss: *
Ich bin tief erniedrigt!
Kostbar ist in den Augen des Herrn *
der Tod seiner Frommen. 
– (Kv)
Ach Herr, ich bin doch dein Knecht, /
dein Knecht bin ich, der Sohn deiner Magd! *
Gelöst hast du meine Fesseln.
Ich will dir ein Opfer des Dankes bringen, *
ausrufen will ich den Namen des Herrn. 
– (Kv)
Meine Gelübde will ich dem Herrn erfüllen *
in Gegenwart seines ganzen Volkes,
in den Höfen des Hauses des Herrn, *
in deiner Mitte, Jerusalem. 
– Kv


Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Rom.

Schwestern und Brüder! Ist Gott für uns, wer ist dann gegen uns? Er hat seinen eigenen Sohn nicht verschont, sondern ihn für uns alle hingegeben - wie sollte er uns mit ihm nicht alles schenken? Wer kann die Auserwählten Gottes anklagen? Gott ist es, der gerecht macht. Wer kann sie verurteilen? Christus Jesus, der gestorben ist, mehr noch: Der auferweckt worden ist, er sitzt zur Rechten Gottes und tritt für uns ein.


Lob dir, Christus, König und Erlöser! Aus der leuchtenden Wolke rief die Stimme des Vaters: Das ist mein geliebter Sohn; auf ihn sollt ihr hören. Lob dir, Christus, König und Erlöser!


Aus dem heiligen Evangelium nach Markus.

In jener Zeit nahm Jesus Petrus, Jakobus und Johannes beiseite und führte sie auf einen hohen Berg, aber nur sie allein. Und er wurde vor ihnen verwandelt; seine Kleider wurden strahlend weiß, so weiß, wie sie auf Erden kein Bleicher machen kann. Da erschien ihnen Elija und mit ihm Mose und sie redeten mit Jesus. Petrus sagte zu Jesus: Rabbi, es ist gut, dass wir hier sind. Wir wollen drei Hütten bauen, eine für dich, eine für Mose und eine für Elija. Er wusste nämlich nicht, was er sagen sollte; denn sie waren vor Furcht ganz benommen. Da kam eine Wolke und überschattete sie und es erscholl eine Stimme aus der Wolke: Dieser ist mein geliebter Sohn; auf ihn sollt ihr hören. Als sie dann um sich blickten, sahen sie auf einmal niemanden mehr bei sich außer Jesus. Während sie den Berg hinabstiegen, gebot er ihnen, niemandem zu erzählen, was sie gesehen hatten, bis der Menschensohn von den Toten auferstanden sei. Dieses Wort beschäftigte sie und sie fragten einander, was das sei: von den Toten auferstehen.


Lecture du livre de la Genèse.

En ces jours-là, Dieu mit Abraham à l’épreuve. Il lui dit: «Abraham!» Celui-ci répondit: «Me voici!» Dieu dit : « Prends ton fils, ton unique, celui que tu aimes, Isaac, va au pays de Moriah, et là tu l’offriras en holocauste sur la montagne que je t’indiquerai. » Ils arrivèrent à l’endroit que Dieu avait indiqué. Abraham y bâtit l’autel et disposa le bois ; puis il lia son fils Isaac et le mit sur l’autel, pardessus le bois. Abraham étendit la main et saisit le couteau pour immoler son fils. Mais l’ange du Seigneur l’appela du haut du ciel et dit : « Abraham ! Abraham ! » Il répondit : « Me voici ! » L’ange lui dit : « Ne porte pas la main sur le garçon ! Ne lui fais aucun mal ! Je sais maintenant que tu crains Dieu : tu ne m’as pas refusé ton fils, ton unique. » Abraham leva les yeux et vit un bélier retenu par les cornes dans un buisson. Il alla prendre le bélier et l’offrit en holocauste à la place de son fils. Du ciel, l’ange du Seigneur appela une seconde fois Abraham. Il déclara : « Je le jure par moi-même, oracle du Seigneur : parce que tu as fait cela, parce que tu ne m’as pas refusé ton fils, ton unique, je te comblerai de bénédictions, je rendrai ta descendance aussi nombreuse que les étoiles du ciel et que le sable au bord de la mer, et ta descendance occupera les places fortes de ses ennemis. Puisque tu as écouté ma voix, toutes les nations de la terre s’adresseront l’une à l’autre la bénédiction par le nom de ta descendance. »


R/ Je marcherai en présence du Seigneur sur la terre des vivants.

Je crois, et je parlerai,
moi qui ai beaucoup souffert.
Il en coûte au Seigneur
de voir mourir les siens !
R

Ne suis-je pas, Seigneur, ton serviteur,
moi, dont tu brisas les chaînes ?
Je t’offrirai le sacrifice d’action de grâce,
j’invoquerai le nom du Seigneur.
R

Je tiendrai mes promesses au Seigneur,
oui, devant tout son peuple,
à l’entrée de la maison du Seigneur,
au milieu de Jérusalem !
R


Lecture de la lettre de saint Paul apôtre aux Romains.

Frères, si Dieu est pour nous, qui sera contre nous? Il n’a pas épargné son propre Fils, mais il l’a livré pour nous tous : comment pourrait-il, avec lui, ne pas nous donner tout? Qui accusera ceux que Dieu a choisis? Dieu est celui qui rend juste : alors, qui pourra condamner? Le Christ Jésus est mort ; bien plus, il est ressuscité, il est à la droite de Dieu, il intercède pour nous.


Gloire au Christ, Parole éternelle du Dieu vivant. Gloire à toi, Seigneur. De la nuée lumineuse, la voix du Père a retenti : « Celui-ci est mon Fils bien-aimé, écoutez-le ! » Gloire au Christ, Parole éternelle du Dieu vivant. Gloire à toi, Seigneur.


Évangile de Jésus Christ selon saint Marc.

En ce temps-là, Jésus prit avec lui Pierre, Jacques et Jean, et les emmène, eux seuls, à l’écart sur une haute montagne. Et il fut transfiguré devant eux. Ses vêtements devinrent resplendissants, d’une blancheur telle que personne sur terre ne peut obtenir une blancheur pareille. Élie leur apparut avec Moïse, et tous deux s’entretenaient avec Jésus. Pierre alors prend la parole et dit à Jésus : « Rabbi, il est bon que nous soyons ici ! Dressons donc trois tentes : une pour toi, une pour Moïse, et une pour Élie. » De fait, Pierre ne savait que dire, tant leur frayeur était grande. Survint une nuée qui les couvrit de son ombre, et de la nuée une voix se fit entendre: «Celui-ci est mon Fils bien-aimé : écoutez-le!» Soudain, regardant tout autour, ils ne virent plus que Jésus seul avec eux. Ils descendirent de la montagne, et Jésus leur ordonna de ne raconter à personne ce qu’ils avaient vu, avant que le Fils de l’homme soit ressuscité d’entre les morts. Et ils restèrent fermement attachés à cette parole, tout en se demandant entre eux ce que voulait dire : « ressusciter d’entre les morts ».


Priedegt


Léif Matchrëschten! Ëmmer nees wann ech an der Faaschtenzäit des Geschicht vun der Verklärung vum Jesus héieren, muss ech un een Erliefnis denken, dat ech elo scho viru 44 Joer a mengem éischte Joer als Theologiesstudent hat. Ech war mat dem deemolege Professer fir d’Ausleeung vun der Bibel op enger Rees an Israel. Mir sinn iergendwann op de Bierg Tabor gaangen, deen traditionell als Bierg vun der Verklärung gëllt. Do steet eng schéi Basilika, déi un d’Verklärung vum Jesus erënnert. Mir hunn do ee bëssi gebiet a virun allem d’Verklärungs-Geschicht aus den Evangelie gelies. Et war eng wonnerbar Stëmmung, gemittlech an der Basilika op deem Bierg ze sinn an sech dann eben dës mystesch Geschicht duerch de Kapp goen ze loossen. Wann een duerno aus der Kierch erausgeet, dann ass ee reegelrecht verblent vun der Sonn. Ech hu mir deemools geduecht, dass sech d’Jünger wuel och esou gefillt mussen hunn. Ech war frou a ganz zefridden. Sou Plaze maache schonn eppes an engem. Mä dat perséinlecht Verklärungs-Erliefnis ass dunn awer nach weidergaangen. Mir hunn eis an deem klenge Park virun der Basilika an de Schied ënnert ee Bam gesat, well mir zimmlech midd waren, fir op eisen Taxi ze waarden. Ënnert dem Bam niewent eis war eng jüddesch Famill, déi Mëttegpaus gemaach hu mat engem klenge Pick-Néck. Spontan si mir ageluede ginn. Domadder war eist Tabor-Erliefnis elo wierklech perfekt. Déi onheemlech léif Gaaschtfrëndschaft huet mech esou beandrockt, dass ech mir hätt kënne virstellen eben och einfach dozebleiwen. Meng Stëmmung war einfach dee Moment op engem onheemlechen Héichpunkt. Ech duecht mir, dass de Péitruss sech wuel esou änlech gefillt huet. Hien wollt einfach dobleiwen an der Gebuergenheet, an der Gemeinschaft, an der Gaaschtfrëndschaft. No enger Zäit war eisen Taxi dann do a mir hunn eis missen Äddi soen. Ech denken, wéi gesot, bis haut un dës Geschicht an hunn eigentlech eng ganz lieweg an och glécklech Erënnerung dorunner. Sou Erliefnisser maachen engem Mutt a gi Kraaft. Awer eben esou wéi d’Jünger an de Jesus haut am Evangelium hunn och mir erëm missen erof vun deem Bierg a weidergoen. Mir konnten dee Moment net einfach esou afréieren a festhalen.


De Péitruss haut am Evangelium war wuel esou faszinéiert, dass hie ganz einfach wollt do bleiwen an net méi zeréckgoen an dat normaalt Liewen. Mä eben dat geet net. De Jesus weist seng Jünger drop hin, dass fir hien a fir si Aufgabe waarden, déi wuel net ganz liicht wieren, mä déi awer misste gemaach ginn. Mir ass deemools och bewosst ginn, dass ech nach ee laange Wee vum Studium viru mir hätt an dass een och nach misst Asaz weisen am Liewen. Esou schéin a wäertvoll munch Momenter, munch Erliefnisser a munch Begéinungen och sinn, iergendwann hëlt den Alldag een erëm an. Da steet een do eleng an et weess een, dass Aarbecht op ee waart.


De Péitruss wollt Hütten opriichten. Hien wollt am Fong dat Erliefnis an déi Stëmmung materiell gesi festhalen. Dat schéngt esou eng ganz mënschlech Dispositioun ze sinn, dass mir alles wëlle festhalen. Haut hu mir bal iwwerall eisen Handy derbäi a maachen eng Foto. Mir hale fest. Mir wëlle mat engem Bild Momenter an Erliefnisser festhalen. Awer am Fong weist esou ee Bild net dat, wat mir fillen. Ech hunn deemools keng Fotoe gemaach. An awer ass meng Erënnerung esou, wéi wann dat Erliefnis eréischt gëscht gewiescht wier. Dir selwer huet wuel alleguer och esou Momenter an ärem Gediechtnes. Et si ganz oft déi Momenter, vun deene mir eng laang Zäit zieren. Si bréngen eis an eng Stëmmung, déi eis och déi traureg an tragesch Momenter vum Liewen duerchstoe léist. 


Tragesch Momenter sollte jo och op dem Jesus seng Jünger zoukommen. Den Doud vum Jesus um Kräiz an och seng Opersteeung vum Doud ginn hei profezeit. Fir d’Jünger war dat zimmlech onverständlech, wéi eist Evangelium erzielt. Awer an eisem Text gëtt et jo nach ee ganz wichtege Saz, deen ech bis elo net opgegraff hunn: „Das ist mein geliebter Sohn, auf ihn sollt ihr hören.“ D’Stëmm vu Gott weist de Wee. Et geet net drëm, fir materiell eppes festzehalen, fir Hütten opzebauen an einfach um Bierg ze bleiwen. Et geet drëm, fir d’Botschaft opzehuelen an ze versuergen. An do sinn ech eigentlech erëm bäi mengem perséinlechen Erliefnis um Tabor. Déi Famill, déi eis invitéiert hat, huet eis Gaaschtfrëndschaft a Léift gewisen a virgelieft. De Jesus huet ëmmer nees senge Jünger dës Haltung vu Léift a Nächsteléift un d’Häerz geluecht. Dat muss festgehale ginn. D’Erliefnis besteet net an engem materielle Bild, net an enger Hütt, mä an enger Stëmmung, déi eist Häerz verännert. Nëmmen dee Mënsch, deen sech opmécht a senger Léift fir anerer, ass stralend, straalt aus, gëtt ee gutt Beispill. Da wa mir eis Léift verschenken, si mir selwer verkläert oder verwandelt. Da wa mir eis fir eisen Nächste verschenken, hu mir d’Botschaft vum Jesus verstanen.


Déi jüddesch Famill deemools 1980 huet mir gewisen, wéi dat geet. Ech weess, dass ech selwer nach laang net deen Usproch erfëllen. Et muss een eben all Dag un sech schaffen, fir deem gerecht ze ginn, wat de Jesus u Léift a Nächsteléift vun eis freet. Ech sinn allerdéngs dervunner iwwerzeegt, dass et eenzeg an eleng dës iwwergrouss Nächsteléift ass, déi eis Welt ka verwandelen a verklären zu enger stralender Welt an der jiddereen sech wuel fillt an och wëll bleiwen. Amen.


Fürbitten


Zu Gott, eisem Papp, biede mir mat Vertrauen:


* Schenk denger kierchlecher Gemeinschaft am Hellege Geescht de Wäitbléck an huel all Angscht ëm d’Zukunft vun hier ewech. Härgott, héier eis.


* Weis de Vëlker vun eiser Äerd Weeër zu engem friddleche Matenaner. Härgott, héier eis.


* Beweeg d’Häerzer vun allen, déi un dech gleewen, sou dass si ëmmer méi aus hirem Glawen eraus handelen. Härgott, héier eis.


* Huel all eis Verstuerwen op bäi dir a schenk hinnen dat éiwegt Liewen. Härgott, héier eis.


Dech, Härgott, luewen an éiere mir, elo an an all Éiwegkeet. Amen.


II.


Dans l’intimité avec Jésus sur la montagne, Pierre, Jacques et Jean ont été témoins de la transfiguration de leur ami et de la toute-puissance de Dieu. Confiants en la bienveillance du Seigneur, osons nous tourner vers lui pour lui présenter les besoins de notre monde.

Seigneur de toute splendeur, écoute-nous.

Pions le Seigneur pour notre Église afin que ses pasteurs soient de vrais témoins de sa sainteté et de sa splendeur, dévoués au respect de sa gloire et au salut de tout être humain.

Prions le Seigneur pour les personnes qui nous gouvernent afin que leur autorité soit au service de l’épanouissement de chacun et chacune.

Prions le Seigneur pour les gens aux prises avec la maladie, la souffrance ou une perte d’emploi afin que, dans leur épreuve, elles trouvent des frères et sœurs qui les aident et les réconfortent.

Prions le Seigneur pour les artistes afin que leurs talents soient mis à contribution pour manifester la beauté et la splendeur de notre monde.

Prions le Seigneur pour nos communautés chrétiennes afin que, durant ce Carême, elles prennent le temps de s’arrêter pour contempler la splendeur du Christ.

Dieu notre Père, à la transfiguration de ton Fils, tu as manifesté au monde ta splendeur. Accorde-nous de reconnaître au cœur de nos vies les signes de ta gloire et de ta présence. Répons favorablement à nos demandes; nous t’en prions par Jésus le Christ, notre Seigneur et notre Dieu, qui vit et règne avec toi et le Saint-Esprit pour les siècles des siècles. Amen. (https://fr.novalis.ca)


Gowegebiet


Här, dat Affer, dat mir feieren soll all eis Schold vun eis huelen. Et soll eis hellegen u Léif a Séil, fir datt mir eis an der richteger Weis op d’Ouschterfest virbereeden. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.


Que cette offrande, Seigneur, nous purifie de nos péchés; qu'elle sanctifie le corps et l'esprit de tes fidèles, et les prépare à célébrer les fêtes pascales. Par Jésus.


Gepriesen seist du, Herr, Schöpfer der Welt. Dein ist alles, was wir sind und haben. Nimm die Zei-chen unseres Dankes zu deiner Ehre an durch Christus, unsern Herrn.  


Hochgebet – „Aufbruch“

Präfation
Ja, Herr, dir zu danken haben wir allen Grund.
Aus Nichts hast du den Kosmos geschaffen;
Du hast den Menschen ins Dasein gerufen,
dich liebend ihm zugewandt und ihm deine Gemeinschaft geschenkt.
Du bist besorgt um ihn und sein Heil;
Darum hast du ihn immer wieder
zu neuem Aufbruch gerufen:
Noah und Abraham,
Mose und die Propheten riefst du.
Sie vertrauten dir, und ihr Glaube wurde ihnen zum Segen.
Heute rufst du uns,
weil du es gut mit uns meinst.
Wir trauen dir und danken dir für deine Liebe.
Mit allen, die dich kennen und lieben, stimmen wir in deinen Lobpreis ein.
  

Sanctus

Du allein, Gott, bist heilig; du willst, dass auch wir heil werden.
Darum hast du uns diese Feier geschenkt.
Sende nun deinen Geist über unsere Gaben, das Brot und den Wein,
damit dein Sohn
 + Jesus Christus unter uns gegenwärtig wird.

Er nahm in der Nacht vor seinem Leiden inmitten seiner Freunde Brot,
dankte dir, seinem Vater, brach es und reichte es seinen Freunden mit den Worten:


NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.


Dann nahm er den Kelch mit Wein, sprach den Lobpreis 
und reichte den Kelch seinen Freunden,
indem er sprach:


NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH
DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH
UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD 
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN:
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.


Geheimnis des Glaubens 

Guter Vater, du hast Jesus nicht im Tod gelassen, sondern ihn zum Herrn der Welt bestimmt.
Du hast ihn uns gegeben, damit wir an ihm ein Beispiel haben für unser eigenes Leben.
Er reicht uns seinen Leib und sein Blut damit unsere Gemeinschaft mit ihm
 
immer fester werde und wir in seinem Geist auf dem Weg zum Leben gehen.

Er wollte nicht, dass alles beim Alten bleibt.
Heute will er durch uns die Welt verändern, auf dass es sich zu leben lohnt,
weil die Menschen liebenswerter werden.

Darum bitten wir dich:
Wecke uns aus aller Gleichgültigkeit
und Selbstgefälligkeit; 
rüste uns zum Aufbruch,
damit wir und die ganze Kirche 
Abschied nehmen von alten,
verkehrten Wegen 
und Ernst machen
mit der Nachfolge Jesu Christi.

Rühre die Gläubigen an durch deinen Heiligen Geist:
unseren Papst Franziskus,
unseren Bischöfen und uns alle,
damit wir uns aufbrechen lassen für das, was du mit uns und mit der Welt vorhast;
damit wir nicht unseren eigenen Ideen und Plänen nachlaufen,
 
sondern offen werden für deine Pläne und so immer tiefer
 
den Sinn und das Ziel
unseres Lebens erkennen.

An dieses Ziel, so bitten wir dich, mögen alle, die vor uns ihren Lebensweg

auf Erden beendet haben, durch deine Gnade gelangt sein.

Und wenn sich unsere Erdentage zum Ende neigen, 
dann lass auch uns,
zusammen mit ihnen, teilhaben 
an jener unvorstellbaren Glückseligkeit
der vollen Gemeinschaft mit dir, 
die uns Jesus Christus
verheißen und erworben hat.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater, 
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.

(s.: Werner Enzinger, Impulse zum Eucharistischen Hochgebet, Butzon & Bercker, 03/2000)


Vaterunser


De Jesus ass de Jong, dee Gott gär huet. Duerch hien dierfe mir zu Gott bieden, wéi hien eis et geléiert huet: Vater unser im Himmel, …


Friddensgebiet


Wann den Himmel am Jesus ënnert eis ass, dann ass och de Fridden an eisem Liewen ze spieren. Dofir froe mir: Här Jesus kuck net op eis Feeler. Kuck op eist Beméie Guddes ze maachen a schenk eis all däi Fridden: De Fridde sief mat iech all.


Schlussgebiet


Här, du hues eis am Sakrament en Undeel un der Herrlechkeet vun dengem Jong geschenkt. Mir soen dir Merci, datt’s du eis hei op der Äerd schonn deelhuele léis un deem, wat béi dir ass. Dech luewen an éiere mir an all Éiwegkeet. Amen.


Pour avoir communié, Seigneur, aux mystères de ta gloire, nous voulons te remercier, toi qui nous donnes déjà, en cette vie, d'avoir part aux biens de ton Royaume. Par Jésus.


Gott des Lichtes und des Lebens, du hast uns Anteil geschenkt an der Herrlichkeit deines Sohnes. Wir danken dir, dass du uns schon jetzt erfahren lässt, was du im ewigen Leben für uns bereithältst durch Christus, unsern Herrn. 




Mass vum 18. Februar
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 3. März

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement