4. Ouschtersonndeg - 7./8.5.2022


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! „D’Schéinheet vum Glawen“, dat ass d’Thema vun eiser Oktav vun dësem Joer, déi elo dëse Mëtteg ugefaangen huet. Wéi a wou gesi mir des Schéinheet vun eisem Glawen? Wat ass schéin dorun? Grad an dëser zimmlech schwiereger Zäit kann een sech och als Chrëscht, deen nach an ee Gottesdéngscht geet, froen, wat dat soll sinn. Ass et, dass mir eis tréischte loossen iwwer déi vill Nout an der Welt, déi schéin ass? Ass et d’Botschaft vu Jesus Christus, déi schéin ass? Vill Leit traueren haut der Vergaangenheet no, wou nach mat vill Opwand an deenen eenzelen Dierfer Gottesdéngschter waren. War dat d’Schéinheet vum Glawen? Ech lueden iech an, an deenen nächsten Deeg selwer mol doriwwer nozedenken, wat fir iech wichteg a schéin ass un eisem chrëschtleche Glawen. Ech denke schonn, dass dat sech lount. Loosse mir eisen Här Jesus froen, dass hien eis entgéint kennt an eis säin Erbaarmen schenkt.

Här Jesus Christus, du hues eis geruff. Kyrie eleison.
Här Jesus Christus, du kenns eis a bass bäi eis. Christe eleison.
Här Jesus Christus, du bass de gudden Hiert och a schwéierer Zäit. Kyrie eleison.

Dagesgebiet

Här, eise Gott, vun dir komme mir, an zu dir wëlle mir erëm zeréck. Looss eis ëmmer op dech vertrauen, d’Muecht vun denger Léift erfueren an si un anerer weiderginn. Dorëms biede mir de Jesus, eisen Här, déi Jong, dee mat dir an dem Hellege Geescht lieft a regéiert an all Éiwegkeet. Amen.

Dieu éternel et tout-puissant, guide-nous jusqu’au bonheur du ciel; que le troupeau parvienne, malgré sa faiblesse, là où son Pasteur est entré victorieux. Lui qui règne.

Gott, du Hirte deines Volkes: Du hast Jesus, deinen Sohn, nicht im Tode gelassen, sondern auferweckt zu unvergänglichem Leben. Er nennt uns alle mit Namen und ruft uns in die Freiheit. Lass uns auf seine Stimme hören und ihm nachfolgen auf den Wegen unseres Lebens. Durch ihn preisen wir dich im Heiligen Geist heute und in Ewigkeit.

Liesungen: Apg 13, 14.43b-52 / Offb 7, 9.14b-17 / Joh 10, 27-30

Lesung aus der Apostelgeschicht.
In jenen Tagen wanderten Paulus und Barnabas von Perge weiter und kamen nach Antiochia in Pisidien. Dort gingen sie am Sabbat in die Synagoge und setzten sich. Es schlossen sich viele Juden und fromme Proselyten Paulus und Barnabas an. Diese redeten ihnen zu und ermahnten sie, der Gnade Gottes treu zu bleiben. Am folgenden Sabbat versammelte sich fast die ganze Stadt, um das Wort des Herrn zu hören. Als die Juden die Scharen sahen, wurden sie eifersüchtig, widersprachen den Worten des Paulus und stießen Lästerungen aus. Paulus und Barnabas aber erklärten freimütig: Euch musste das Wort Gottes zuerst verkündet werden. Da ihr es aber zurückstoßt und euch selbst des ewigen Lebens für unwürdig erachtet, siehe, so wenden wir uns jetzt an die Heiden. Denn so hat uns der Herr aufgetragen: Ich habe dich zum Licht für die Völker gemacht, bis an das Ende der Erde sollst du das Heil sein. Als die Heiden das hörten, freuten sie sich und priesen das Wort des Herrn; und alle wurden gläubig, die für das ewige Leben bestimmt waren. Das Wort des Herrn aber verbreitete sich in der ganzen Gegend. Die Juden jedoch hetzten die vornehmen gottesfürchtigen Frauen und die Ersten der Stadt auf, veranlassten eine Verfolgung gegen Paulus und Barnabas und vertrieben sie aus ihrem Gebiet. Diese aber schüttelten gegen sie den Staub von ihren Füßen und zogen nach Ikonion. Und die Jünger wurden mit Freude und Heiligem Geist erfüllt.

Kv Wir sind das Volk des Herrn, die Herde seiner Weide.
Jauchzt dem Herrn, alle Lande! Dient dem Herrn mit Freude! *
Kommt vor sein Angesicht mit Jubel!
Erkennt: Der Herr allein ist Gott. /
Er hat uns gemacht, wir sind sein Eigentum, *
sein Volk und die Herde seiner Weide. – (Kv)
Kommt mit Dank durch seine Tore, /
mit Lobgesang in seine Höfe! *
Dankt ihm, preist seinen Namen!
Denn der Herr ist gut, ewig währt seine Huld *
und von Geschlecht zu Geschlecht seine Treue. – Kv

Lesung aus der Offenbarung des Johannes.
Ich Johannes, sah: eine große Schar aus allen Nationen und Stämmen, Völkern und Sprachen; niemand konnte sie zählen. Sie standen vor dem Thron und vor dem Lamm, gekleidet in weiße Gewänder, und trugen Palmzweige in den Händen. Und einer der Ältesten sage zu mir: Dies sind jene, die aus der großen Bedrängnis kommen; sie haben ihre Gewänder gewaschen und im Blut des Lammes weiß gemacht. Deshalb stehen sie vor dem Thron Gottes und dienen ihm bei Tag und Nacht in seinem Tempel; und der, der auf dem Thron sitzt, wird sein Zelt über ihnen aufschlagen. Sie werden keinen Hunger und keinen Durst mehr leiden und weder Sonnenglut noch irgendeine sengende Hitze wird auf ihnen lasten. Denn das Lamm in der Mitte vor dem Thron wird sie weiden und zu den Quellen führen, aus denen das Wasser des Lebens strömt, und Gott wird alle Tränen von ihren Augen abwischen.

Halleluja. Halleluja. (So spricht der Herr:) Ich bin der gute Hirt; ich kenne die Meinen und die Meinen kennen mich. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Johannes.
In jener Zeit sprach Jesus: Meine Schafe hören auf meine Stimme; ich kenne sie und sie folgen mir. Ich gebe ihnen ewiges Leben. Sie werden niemals zugrunde gehen und niemand wird sie meiner Hand entreißen. Mein Vater, der sie mir gab, ist größer als alle und niemand kann sie der Hand meines Vaters entreißen. Ich und der Vater sind eins.

Lecture du livre des Actes des Apôtres
En ces jours-là, Paul et Barnabé poursuivirent leur voyage au-delà de Pergé et arrivèrent à Antioche de Pisidie. Le jour du sabbat, ils entrèrent à la synagogue et prirent place. Une fois l’assemblée dispersée, beaucoup de Juifs et de convertis qui adorent le Dieu unique les suivirent. Paul et Barnabé, parlant avec eux, les encourageaient à rester attachés à la grâce de Dieu. Le sabbat suivant, presque toute la ville se rassembla pour entendre la parole du Seigneur. Quand les Juifs virent les foules, ils s’enflammèrent de jalousie ; ils contredisaient les paroles de Paul et l’injuriaient. Paul et Barnabé leur déclarèrent avec assurance : « C’est à vous d’abord qu’il était nécessaire d’adresser la parole de Dieu. Puisque vous la rejetez et que vous-mêmes ne vous jugez pas dignes de la vie éternelle, eh bien ! nous nous tournons vers les nations païennes. C’est le commandement que le Seigneur nous a donné : J’ai fait de toi la lumière des nations pour que, grâce à toi, le salut parvienne jusqu’aux extrémités de la terre. » En entendant cela, les païens étaient dans la joie et rendaient gloire à la parole du Seigneur ; tous ceux qui étaient destinés à la vie éternelle devinrent croyants. Ainsi la parole du Seigneur se répandait dans toute la région. Mais les Juifs provoquèrent l’agitation parmi les femmes de qualité adorant Dieu, et parmi les notables de la cité ; ils se mirent à poursuivre Paul et Barnabé, et les expulsèrent de leur territoire. Ceux-ci secouèrent contre eux la poussière de leurs pieds et se rendirent à Iconium, tandis que les disciples étaient remplis de joie et d’Esprit Saint.

R.: Nous sommes son peuple, son troupeau.
Acclamez le Seigneur, terre entière,
servez le Seigneur dans l’allégresse,
venez à lui avec des chants de joie ! R
Reconnaissez que le Seigneur est Dieu :
il nous a faits, et nous sommes à lui,
nous, son peuple, son troupeau.
Oui, le Seigneur est bon,
éternel est son amour,
sa fidélité demeure d’âge en âge. R

Lecture de l’Apocalypse de saint Jean.
Moi, Jean, j’ai vu : et voici une foule immense, que nul ne pouvait dénombrer, une foule de toutes nations, tribus, peuples et langues. Ils se tenaient debout devant le Trône et devant l’Agneau, vêtus de robes blanches, avec des palmes à la main. L’un des Anciens me dit : « Ceux-là viennent de la grande épreuve ; ils ont lavé leurs robes, ils les ont blanchies par le sang de l’Agneau. C’est pourquoi ils sont devant le trône de Dieu, et le servent, jour et nuit, dans son sanctuaire. Celui qui siège sur le Trône établira sa demeure chez eux. Ils n’auront plus faim, ils n’auront plus soif, ni le soleil ni la chaleur ne les accablera, puisque l’Agneau qui se tient au milieu du Trône sera leur pasteur pour les conduire aux sources des eaux de la vie. Et Dieu essuiera toute larme de leurs yeux. »

Alléluia. Alléluia. Je suis, le bon Pasteur, dit le Seigneur ; je connais mes brebis et mes brebis me connaissent. Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Jean.
En ce temps-là, Jésus déclara : « Mes brebis écoutent ma voix ; moi, je les connais, et elles me suivent. Je leur donne la vie éternelle : jamais elles ne périront, et personne ne les arrachera de ma main. Mon Père, qui me les a données, est plus grand que tout, et personne ne peut les arracher de la main du Père. Le Père et moi, nous sommes UN. »

Priedegt

Léif Matchrëschten! Dëse Samschdeg huet eis Muttergottesoktav ugefaangen ënnert dem Thema: „D’Schéinheet vum Glawen.“ Dat kléngt gutt, vläicht och interessant. Ech hu mech lo awer gefrot, wat domat gemengt ass. Wat mécht des Schéinheet vun eisem Glawen aus? Wouranner besteet des Schéinheet?

«Die Schönheit des Glaubens liegt darin, sich Gott zu überlassen» Sou eng Äusserung aus de Reien vum Opus Dei. Ass dat et, wat gemengt ass. Oder besteet des Schéinheet am Glawen doran, wéi et fréier am Katchëssem geheescht huet: “Wozu sind wir auf Erden? - Wir sind auf Erden, um Gott zu erkennen, ihn zu lieben, ihm zu dienen und einst auf ewig bei ihm zu leben.“ Dat alles kléngt fir mech relativ banal. Sécher ech gleewen u Gott. Awer heescht dat dann, dass ech einfach nëmme gleewen a vertrauen, dass hien alles reegelt a mécht? Brauch ech als Mënsch do näischt derbäi ze maachen?

Gutt ech loossen dat emol sou stoen. Fir mech seet dat Wuert vun der Schéinheet vum Glawen eppes aneres aus. Ech versichen eng kuerz Äntwert ze fannen. Wann ech de Katchëssem huelen, da revoltéiert et mech ëmmer nees. Den Ausdrock vum „dengen fir Gott“ stéiert. Brauch Gott mäin Déngscht? Brauch Gott meng Ubiedung? Brauch Gott meng Léift? All dat ass nëmme schwéier mat dem Bild vu Gott ze verbannen, wann ech hien als deen unerkennen, deen duerch de Begrëff „Gott“ definéiert ass. Wa Gott vu mir ofhänkt, dass ech him eppes ginn oder hien gär hunn, dann ass hien net Gott. Dat widdersprécht dem Gottesgedanken absolutt.

Neen, ech gi fir mech en anere Wee. Ech gleewen u Gott, well hie mech als Mënsch gär huet, well hien mir seng Léift schenkt, well hien fir mech do ass. D’Bild aus dem Evangelium ass do ganz schéin. Den Hiert ass fir seng Schof do. Si liewen duerch hien, duerch seng Suerg fir si. Genee sou ass eben och Gott fir mech. Dat well net heeschen, dass ech net meng eege Weeër dierf goen. Ee Schof kann sech verieren an gëtt awer vum Hiert mat béiden Äerm erëm opgeholl. An dat ass schonn ee Bild fir des Schéinheet vum Glawen. Wann et Gott gëtt, wann hien wierklech Gott ass, dann ass hien genee esou fir mech. Ech brauch keng Angscht ze hunn. Hien ass ëmmer fir mech do.

Awer dat ass a mengen Aen nach net dat, wat ech uewen zitéiert hunn: «Die Schönheit des Glaubens liegt darin, sich Gott zu überlassen» Dat kléngt a mengen Aen fatalistesch. Mä ech sinn, an dat ass meng Iwwerzeegung, dach als Mënsch ee Partner vu Gott hei an der Welt. Ech dierf Entscheedungen huelen, déi da vu Gott mat gedroe ginn. Wann si schif ginn, jo, dann ass Gott ëmmer nach dee gudden Hiert, dee mech erëm opfänkt. Awer als éischt muss ech mech emol asetzen, mech entscheeden, mech engagéieren. Ech kann an dierf net esou liewen, dass ech alles Gott iwwerloossen. Ech si “mëndeg” an ech dierf Gott op Aenhéicht begéinen.

D’Schéinheet vun eisem Glawen besteet fir mech doran, dass ech mech als Partner vu Gott ka verstoen an esou och deel hunn un sengem Wierken an der Welt. D’Schéinheet vum Glawen besteet doran, dass ech erkennen, wat meng Aufgab an der Welt ass, déi unhuelen an am Vertrauen, dass Gott mech ni fale léist, si versichen ze realiséieren. D’Schéinheet un eisem chrëschtleche Glawen gesinn ech doran, dass Gott mir klenge Mënsch eppes zoutraut, mir Verantwortung gëtt, mech beoptraagt, fir an dëser Welt seng gutt a frou Botschaft ze verkënnegen an ze liewen. D’Schéinheet vun eisem Glawen weist sech an deem Gudden, dat mir selwer maachen. D’Schéinheet vun eisem Glawen weist sech schliisslech och dann, wa mir eis als Gemeinschaft gutt verstinn, respektvoll mat enaner ëmginn, eis als echt Bridder a Schwësteren gesinn, eis uechten a mat Léift begéinen.

Den Apostel Paulus an de Barnabas schwätzen an der Apostelgeschicht vum Optrag, deen si kritt hunn: „Ich habe dich zum Licht für die Völker gemacht, bis an das Ende der Erde sollst du das Heil sein.“ (Apg 13, 47b) Dat ass och eisen Optrag. Mir selwer sollen Liicht sinn fir anerer. D’Schéinheet vum Glawen weist sech genee dann, wa mir eis asetzen an hëllefen, wa mir aus eiser ënner Iwwerzeegung eraus wéi de Jesus eis ëm déi këmmeren, déi an Nout sinn an Hëllef brauchen.

Fürbitten

Jesus Christus rifft jiddereen vun eis, fir him an seng Foussspueren nozegoen. Dofir biede mir elo zu him:

  • Mir bieden fir all déi, déi haut duerch hiert Liewen déi frou Botschaft verkënnegen. Stäerk si a gëff hinnen neie Mutt. Christus, héier eis.
  • Vill jonk Mënschen sinn op der Sich no engem Sënn fir hiert Liewen. Looss si deng Stëmm héieren an esou zu engem gudde Liewe fannen. Christus, héier eis.
  • Mënschen héieren wuel deng gutt Noriicht. Si hunn awer dacks Angscht fir dengem Ruff nozegoen. Gëff hinnen Courage, sech op ze maachen fir dech. Christus, héier eis.
  • Mir bieden fir all, déi sech ëm Kanner këmmeren an si erzéien. Looss si déi richteg Wierder fannen, sou dass si doduerch och dech an deng Botschaft weider reechen. Christus, héier eis.
  • Mir bieden fir all eis Verstuerwen. Huel si op bäi dir a looss si deen éiwege Fridde fannen. Christus, héier eis.

Här, Jesus Christus, du stees fir eis an bäi dengem Papp. Du bleifs och ma eiser Säit op all eise Weeër duerch d’Liewen. Dofir soe mir Merci, elo an ëmmer. Amen.

II.

Nous sommes le peuple que le Christ rassemble, lui, le seul vrai berger qui nous guide vers les sources d’eau vive. En Église, prions pour nos frères et sœurs.
Écoute, Seigneur, notre prière.
– Pour toutes les nations et tous les peuples qui ne connaissent pas le nom du Christ, prions le Seigneur.
– Pour nos chefs politiques et religieux, pour les responsables de regroupements ou de communautés, prions le Seigneur.
– Pour nos sœurs et frères malades ou victimes de la guerre, et pour les personnes qui leur viennent en aide, prions le Seigneur.
– Pour notre Église appelée à renouveler sa foi au Christ ressuscité, prions le Seigneur.
Seigneur Dieu, fais régner au milieu de nous l’unité dont le monde a besoin pour reconnaître que Jésus est vraiment ton envoyé. Alors, nous saurons que rien ne pourra nous séparer de toi. Nous te le demandons au nom de Jésus, notre guide et notre berger, vivant pour les siècles des siècles. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Här, eise Gott. Mir ginn dir d’Gowe vun der Äerd, d’Brout an de Wäin, zeréck. An hinne féiers du déi Wierk vun der Erléisung weider a méchs si fir eis zu enger Quell vu Freed an Erbaarmen. Dofir soe mir dir Merci duerch Jesus Christus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Donne-nous, Seigneur, de te rendre grâce toujours par ces mystères de Pâques: ils continuent en nous ton oeuvre de rédemption, qu’ils nous soient une source intarissable de joie. Par Jésus.

Gott der zärtlichen Liebe, du deckst uns den Tisch des Lebens und füllst uns den Kelch des Heiles. Schenke uns Geborgenheit in der Gemeinschaft unseres Heilandes und guten Hirten Jesus Christus, unseres Herrn.

Hochgebet - „Gottes Barmherzigkeit“


Präfation
Gnädiger Gott, wir preisen deine Barmherzigkeit und danken dir für deine Geduld.
Du nimmst uns Menschen, wie wir sind, und schaust nicht auf unser Versagen.
Selbst wo die Sünde überhandnahm, zeigte sich noch überwältigender deine Gnade.
Dein göttliches Verzeihen fordert uns heraus, selbst zu verzeihen – siebzigmal siebenmal.
Wir danken dir um Jesu willen, der stets bereit war, das versöhnende Wort zu sprechen:
„Deine Sünden sind vergeben.“
Seine Liebe erwies sich am Kreuz, sie war größer als all unsere Bosheit.
Bis in den Tod war sein Leben ein Dienst für die Menschen.
So zeigte der Meister den Schülern den Weg:
der Geringste zu werden, um groß zu sein - zu sterben, um wahrhaft zu leben.
Darum preisen wir dich in der Gemeinschaft der Kirche
und rufen mit den Chören der Engel zu deiner Ehre:

Sanctus

Heiliger Gott, wir danken dir für die Botschaft von der Vergebung,
die Jesus uns Menschen gebracht hat.
Er rief uns alle zur Umkehr, damit deine Herrschaft kommen kann.
Er war der Gute Hirt, der dem verirrten Schaf nachging.
Er verkehrte mit Sündern und war bei Zöllnern zu Gast.
Er offenbarte uns deine Freude über den „verlorenen Sohn“,
der den Weg zu seinem Vater zurückfand, der tot war und wieder lebendig wurde.
Er, der ohne Sünde war, ließ sich unter die Sünder zählen:
Er wurde das „Lamm“, das sich nicht wehrte gegen den Tod
und das die Sünde der Welt hinwegnahm.

Gott, barmherziger Vater, du willst, dass alle, die uneins geworden sind,
sich miteinander versöhnen; und wenn wir den andern vergeben,
lässt du uns auch bei dir Gnade finden um Jesu willen.

Sende nun deinen Geist auf diese Gaben herab und heilige sie, damit sie uns werden
Leib + und Blut deines geliebten Sohnes, unseres Herrn Jesus Christus.

Er nahm am Abend vor seinem Leiden das Brot in seine Hände,
erhob die Augen zu dir, seinem Vater, sprach den Segen,
brach das Brot und reichte es seinen Jüngern mit den Worten:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

So nahm er auch, als sie gegessen hatten, den Kelch in seine Hände,
sprach Segen und Dank und reichte ihn seinen Jüngern mit den Worten:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens

Gott, unser Vater, wir gedenken deines Sohnes:
Um unserer Sünden willen ward er durchbohrt –
der Menschen Verbrechen wegen wurde er zerbrochen – auf ihm lag all unsere Schuld.
Er wurde gehorsam bis zum Tod, ja, bis zum Tod am Kreuz.
Aber du hast ihn hoch erhoben und ließt ihn aufstehen aus dem Grab.
Dann stand er wieder im Kreis der Seinen und sprach zu ihnen:
Empfanget den Heiligen Geist; wem ihr die Sünden vergebt, dem sind sie vergeben.

Gott, wir bitten dich:
Sende den Geist Jesu Christi jetzt in dieser Stunde,
damit unsere Schuld vergeben wird und wir eins sind in ihm.
Lass sein heiliges Brot uns nicht zum Gericht werden,
sondern allen auf ewig das Leben schenken;
lass den Kelch seines Blutes uns heilen und retten aus der Gewalt des Bösen.

Gib uns, deinem pilgernden Volk, unserem Papst Franziskus
und allen Bischöfen einen neuen Geist, den Geist der Buße und der Geduld.
Mach uns bereit, die eigenen Fehler zu erkennen und die der anderen zu vergeben.
Hilf uns, milde zu sein, wenn jemand gefehlt hat.

Guter Gott, wir empfehlen dir auch unsere verstorbenen Angehörigen
und alle, die auf der Erde gelebt haben.
Schau nicht auf ihr Versagen, sondern auf den guten Willen,
ihr Leben menschenfreundlich zu gestalten.

In Gemeinschaft mit Maria und Josef, den Aposteln und allen Heiligen
sagen wir dir Dank durch unseren Herrn Jesus Christus
Er war dir treu bis in den Tod - er war der Erlöser der Welt - der neue Mensch.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vaterunser

Am Evangelium hu mir héieren: „Ich bin der gute Hirt; ich kenne die Meinen und die Meinen kennen mich, wie mich der Vater kennt und ich den Vater kenne; und ich gebe mein Leben hin für die Schafe.“ De Jesus ass an eis Welt komm fir de Wëlle vun sengem Papp ze erfëllen. Mir sollten sengem Beispill nogoen. Sou biede mir elo zesummen, dass sech de Wëlle vu Gott och an eiser Welt erfëlle kann. Vater unser …

Friddensgebiet

Här Jesus Christus, du hues gesot; „Ich kenne die meinen und die Meinen kennen mich.“ Wëlls du eis Suerg ëm de Fridde kenns, biede mir: Kuck net op eis Feeler a Schwächten, mä op eise gudde Wëllen a schenk eis ëmmer nees däi Fridden. De Fridden sief mat iech all.

Schlussgebiet

Baarmhäerzege Gott. Des Feier soll eis heelen vun der Blannheet vun eisem Häerz. Si soll eis Verzeiung an ënnere Fridden schenken, fir datt mir dech an all Mënschen opriichteg gär kennen hunn. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Père tout-puissant et Pasteur plein de bonté, veille sur tes enfants avec tendresse; tu nous as sauvés par le sang de ton Fils: ouvre-nous une demeure dans le Royaume des cieux. Par Jésus.

Herr und Heiland, Guter Hirte, du führst uns zu den Quellen des Lebens. Lass uns in der Kraft dieser Speise zu deinem ewigen Reich gelangen, wo ein Hirt und eine Herde sein werden. Dir sei Dank und Preis von Ewigkeit zu Ewigkeit.


Mass vum 1. Mee
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement