8. Sonndeg am Joereskrees C - 26./27.2.2022


Home Back Print Kontakt

Eröffnungsvers

Der Herr wurde mein Halt. Er führte mich hinaus ins Weite, er befreite mich, denn er hat an mir Gefallen. (Ps 18 (17), 19.20)

Begréissung

Léif Matchrëschten! Déi lescht zwee Joer hu mir gesinn, wéi séier sech eist gewinnte Liewe kann änneren. Villes war net méiglech. Villes huet missten zeréck gestalt ginn. An eise Gottesdéngschter kënne mir elo vläicht ee klengen Halt fannen, wa mir op d’Wuert vu Gott lauschteren. Den Erëffnungsvers aus dem Psalm 18, deen iwwer der Mass vun haut steet, dréckt eise Wonsch no engem festen Halt aus: “Der Herr wurde mein Halt. Er führte mich hinaus ins Weite, er befreite mich, denn er hat an mir Gefallen.” An allem, wat net esou schéin ass an eisem Liewen, kënne mir eis vum Härgott gedroe wëssen. Hie féiert eis erëm eraus a léist eis nei Hoffnung an nei Freed fannen. Ruffe mir dofir eisen Här ëm säin Erbaarmen un.

Här, Jesus Christus, du bass eise festen Halt am Liewen. Kyrie eleison.
Här, Jesus Christus, du féiers eis an alle schwéieren Situatiounen vum Liewen. Christe eleison.
Här, Jesus Christus, du méchs eis fräi vun aller Nout. Kyrie eleison.

Dagesgebiet

Allmächtege Gott, deng Vorsehung bestëmmt de Laf vun Allem
a vum Schicksal vun de Mënschen.
Féier eis Welt op de Weeër vun denger Uerdnung,
fir datt deng Kierch am Fridden däin Optrag erfëlle kann.
Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, déi Jong, eisen Här, hien,
dee mat dir an dem Hellege Geescht lieft a regéiert an all Éiwegkeet. Amen.

Nous t’en prions, Seigneur: accorde-nous de vivre dans un monde où les événements se déroulent selon ton dessein de paix, et où ton Église connaisse la joie de te servir dans la sérénité. Par Jésus.

Gott, unser Vater, du hast uns in Liebe nach deinem Abbild geschaffen und in uns die Kraft und die Fähigkeit hineingelegt, gut zu leben, den Menschen in Güte zu begegnen, gut zu sein. Erfülle uns in dieser Feier mit deinem Geist, der uns antreibt, das Gute zu tun zu deiner Ehre und zum Heil der Menschen. Darum bitten wir dich durch den, der uns ein Beispiel gegeben hat, wie auch wir leben und handeln sollen, deinen Sohn Jesus Christus, unseren Bruder und Herrn.

Liesungen: Sir 27, 4-7 (5-8) / 1 Kor 15, 54-58 / Lk 6, 39-45

Lesung aus dem Buch Jesus Sirach.
Im Sieb bleibt, wenn man es schüttelt, der Abfall zurück; so entdeckt man den Unrat eines Menschen in seinem Denken. Der Brennofen prüft Töpferware und die Erprobung des Menschen geschieht in der Auseinandersetzung mit ihm. Den guten Boden eines Baumes bringt seine Frucht zum Vorschein; so das Wort die Gedanken des Herzens. Lobe keinen Menschen, ehe du nachgedacht hast; denn das ist die Prüfung für jeden!

Kv Gut ist es, dem Herrn zu danken.
Gut ist es, dem Herrn zu danken, *
deinem Namen, du Höchster, zu singen und zu spielen,
am Morgen deine Huld zu verkünden *
und in den Nächten deine Treue. – (Kv)
Der Gerechte sprießt wie die Palme, *
er wächst wie die Zeder des Libanon.
Gepflanzt im Hause des Herrn, *
sprießen sie in den Höfen unseres Gottes. – (Kv)
Sie tragen Frucht noch im Alter *
und bleiben voll Saft und Frische;
sie verkünden: Der Herr ist redlich, *
mein Fels! An ihm ist kein Unrecht. – Kv

Lesung aus dem ersten Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Korinth.
Schwestern und Brüder! Wenn sich aber dieses Verwesliche mit Unverweslichkeit bekleidet und dieses Sterbliche mit Unsterblichkeit, dann erfüllt sich das Wort der Schrift: Verschlungen ist der Tod vom Sieg. Tod, wo ist dein Sieg? Tod, wo ist dein Stachel? Der Stachel des Todes aber ist die Sünde, die Kraft der Sünde ist das Gesetz. Gott aber sei Dank, der uns den Sieg geschenkt hat durch unseren Herrn Jesus Christus. Daher, meine geliebten Brüder und Schwestern, seid standhaft und unerschütterlich, seid stets voll Eifer im Werk des Herrn und denkt daran, dass im Herrn eure Mühe nicht vergeblich ist!

Halleluja. Halleluja. Haltet fest am Worte Christi; dann leuchtet ihr als Lichter in der Welt. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Lukas.
In jener Zeit sprach Jesus in Gleichnissen zu seinen Jüngern: Kann etwa ein Blinder einen Blinden führen? Werden nicht beide in eine Grube fallen? Ein Jünger steht nicht über dem Meister; jeder aber, der alles gelernt hat, wird wie sein Meister sein. Warum siehst du den Splitter im Auge deines Bruders, aber den Balken in deinem eigenen Auge bemerkst du nicht? Wie kannst du zu deinem Bruder sagen: Bruder, lass mich den Splitter aus deinem Auge herausziehen!, während du selbst den Balken in deinem Auge nicht siehst? Du Heuchler! Zieh zuerst den Balken aus deinem Auge; dann kannst du zusehen, den Splitter aus dem Auge deines Bruders herauszuziehen. Es gibt keinen guten Baum, der schlechte Früchte bringt, noch einen schlechten Baum, der gute Früchte bringt. Denn jeden Baum erkennt man an seinen Früchten: Von den Disteln pflückt man keine Feigen und vom Dornstrauch erntet man keine Trauben. Der gute Mensch bringt aus dem guten Schatz seines Herzens das Gute hervor und der böse Mensch bringt aus dem bösen das Böse hervor. Denn wovon das Herz überfließt, davon spricht sein Mund.

Lecture du livre de Ben Sira le Sage.
Quand on secoue le tamis, il reste les déchets; de même, les petits côtés d’un homme apparaissent dans ses propos. Le four éprouve les vases du potier ; on juge l’homme en le faisant parler. C’est le fruit qui manifeste la qualité de l’arbre ; ainsi la parole fait connaître les sentiments. Ne fais pas l’éloge de quelqu’un avant qu’il ait parlé, c’est alors qu’on pourra le juger.

R/ Il est bon, Seigneur, de te rendre grâce!
Qu’il est bon de rendre grâce au Seigneur,
de chanter pour ton nom, Dieu Très-Haut,
d’annoncer dès le matin ton amour,
ta fidélité, au long des nuits ! R
Le juste grandira comme un palmier,
il poussera comme un cèdre du Liban ;
planté dans les parvis du Seigneur,
il grandira dans la maison de notre Dieu. R
Vieillissant, il fructifie encore,
il garde sa sève et sa verdeur
pour annoncer : « Le Seigneur est droit !
Pas de ruse en Dieu, mon rocher ! » R

Lecture de la première lettre de saint Paul apôtre aux Corinthiens.
Frères, au dernier jour, quand cet être périssable aura revêtu ce qui est impérissable, quand cet être mortel aura revêtu l’immortalité, alors se réalisera la parole de l’Écriture : La mort a été engloutie dans la victoire. Ô Mort, où est ta victoire ? Ô Mort, où est-il, ton aiguillon ? L’aiguillon de la mort, c’est le péché ; ce qui donne force au péché, c’est la Loi. Rendons grâce à Dieu qui nous donne la victoire par notre Seigneur Jésus Christ. Ainsi, mes frères bien-aimés, soyez fermes, soyez inébranlables, prenez une part toujours plus active à l’œuvre du Seigneur, car vous savez que, dans le Seigneur, la peine que vous vous donnez n’est pas perdue.

Alléluia. Alléluia. Vous brillez comme des astres dans l’univers en tenant ferme la parole de vie. Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Luc.
En ce temps-là, Jésus disait à ses disciples en parabole : « Un aveugle peut-il guider un autre aveugle ? Ne vont-ils pas tomber tous les deux dans un trou ? Le disciple n’est pas au-dessus du maître ; mais une fois bien formé, chacun sera comme son maître. Qu’as-tu à regarder la paille dans l’œil de ton frère, alors que la poutre qui est dans ton œil à toi, tu ne la remarques pas? Comment peux-tu dire à ton frère: “Frère, laisse-moi enlever la paille qui est dans ton œil”, alors que toi-même ne vois pas la poutre qui est dans le tien ? Hypocrite! Enlève d’abord la poutre de ton œil ; alors tu verras clair pour enlever la paille qui est dans l’œil de ton frère. Un bon arbre ne donne pas de fruit pourri; jamais non plus un arbre qui pourrit ne donne de bon fruit. Chaque arbre, en effet, se reconnaît à son fruit : on ne cueille pas des figues sur des épines ; on ne vendange pas non plus du raisin sur des ronces. L’homme bon tire le bien du trésor de son cœur qui est bon ; et l’homme mauvais tire le mal de son cœur qui est mauvais : car ce que dit la bouche, c’est ce qui déborde du cœur.

Priedegt

Pieter Bruegel der Ältere, Der Blindensturz, 1568

Léif Matchrëschten! “Kann etwa ein Blinder einen Blinden führen?“, sou freet eis de Jesus haut am Evangelium. Des Fro huet am Laf vun der Geschicht schonn eng Rei vu Moler ugereegt, fir si a Form vun engem Bild duer ze stellen. De Pieter Breugel huet dat 1568 och gemaach. Hien huet gläich eng ganz Rei vu Blanne gemoolt, déi dann der Rei no falen. An engem Kommentar zu deem Bild hunn ech gelies, dass de Bruegel dëst Bild duerchaus mat vill Hannergedanken konzipéiert huet. Aus deenen zwee Blannen, déi eis haut am Evangelium begéinen, ginn der hei am Bild gläich sechs. Deen, deen des Grupp uféiert, läit hei schonn am Gruef. Méiglecherweis hat hien eng Kéier net bemierkt. Mä hie steet elo um Ufank vun enger ganzer Katastrophe. Seng Kolleegen hannert him, déi sech op hie verlooss hunn, gi mat eragezunn an d’Ongléck an een no deem aneren kënnt un d’Falen oder un d’Stolperen. Interessant ass och, dass déi blann Mënschen hei um Bild duerchaus mat ënnerschiddlechen „Krankheetsbiller“ vu Blannheet duergestallt sinn. Blann kann ee sinn vu Gebuert un. Blann kann ee sinn duerch Krankheet. Blann kann een awer och sinn duerch Accident, oder duerch „Blendung“, eng Strof, déi et zur Zäit vum Bruegel jo nach duerchaus fir Verbriecher gouf. Kloer ass allerdéngs hei am Bild, dass d’Falen vun deem éischten Mann eng Kettereaktioun ausléist, déi kee vun de Kolleegen ausschléisst. Dem Bruegel geet et hei ëm eng moralphilosophesch Ausso, déi sech un der Blanneparabel aus dem Evangelium vun orientéiert. Déi sechs Persounen si ganz individuell gemoolt. Awer si hunn eng grouss Gemeinsamkeet. Si sinn all vun engem falsche Vertrauen geleet. Si féieren a follegen deem dann och, ebe blann. Déi ganz Tragedie besteet doran, dass et hinnen un „Selbsterkenntnis“ feelt. An des „Selbsterkenntnis“ féiert d’Mënsch da schliesslech an d’Verdierwen.

Mech huet dëst Bild déi lescht Deeg enorm faszinéiert. An och de Kommentar, deen ech gelies hunn, léist mech nodenken. Ass dem Jesus seng Parabel an dëst Bild vum Bruegel net grad ee Bild fir eis Zäit? Wéi dacks loosse mir eis vu Mënsche leeden, obwuel si kaum Anung hunn. Mir gesi grad an der Pandemie-Zäit esou enorm vill Meenungen hin an hier. Jiddereen leet säi Pefferkär an d’Woschuel a mengt, en hätt d’Weisheet. Wéi vill falsch Theorien geeschteren ënnert de Mënschen. Muncher si jo extreem geféierlech, well si Mënschen a prekär medezinesch Richtungen leeden. Mënschen loossen sech blenden vun Gedanken an Iddien, déi si selwer net verstinn.

Mä eigentlech ass dat och soss an der Gesellschaft ee risege Problem. All gudden Dag, kann ee bal soen, kommen nei Theorien op den Dësch. Ech denken hei zum Beispill un déi ominéis Gender-Theorie, wou ech perséinlech der Meenung sinn, dass mir eis do een hannert deem aner op engem schmuele Pad beweegen wéi déi Blann am Bruegel sengem Bild. Iergendwann kënnt eng Kéier a mir verpassen si. Da fält déi ganz Theorie an de Gruef.

Mir sollten net ëmmer allem blann vertrauen. Och Wëssenschaftler ieren sech. Am Laf vun der Geschicht si schonn esou munch wëssenschaftlech Theorie opgestallt ginn a sinn no enger gewësser Zäit erëm verschwonnen. Munches war do och net besonnesch gutt geduecht an erkannt.

Selbstverständlech solle mir eis Kierch an deem Punkt net fräi schwätzen. An deene leschte Joren hunn ech vill iwwer d’Folgen vum éischte vatikanesche Konzil gelies. Deemools, aus Frust, waren och munch Kiercheführer blann an hunn eis Kierch an eng Sakgaass gefouert, aus der mir bis elo nach net eraus sinn. Blann op iergendwellech Dogmen aus fréieren Zäiten vertrauen an deenen nogoen, geet einfach haut esou net méi. Villes kann duerchaus fréier Sënn gemaach hunn. Dat muss awer net méi haut stëmmen. Munch Dogmen si jo och klamm heemlech an den Tiräng vun der Vergiessenheet verschwonnen. Blann iergend enger Iddie, engem Gedanken, enger Léier oder Meenung nogoen, dat féiert ganz dacks an eng Katastrophe. D’Geschicht ass voll dovun.

Wat kann ee maachen? Wat ass d’„Moral“ vun der Geschicht? De Kommentar vum Wolfgang Vogl zum Bruegel sengem Bild seet, dass déi Blann hei net an engem fatalisteschen Sënn als verdammt unzegesi sinn. Si sinn „irregeleitete und verblendete, aber doch belehrbare Menschen“. Jiddwer Mënsch ass mat engem fräie Wëllen ausstafféiert. Deen awer muss genotzt ginn fir eng vernënfteg Erkenntnis an Asiicht. Mam alen Horaz kann ee soen: “Frisch gewagt ist halb gewonnen! Entscheide dich für ein vernünftiges Leben.” (Horaz, Ep 1,2,40) Oder an der Interpretatioun vum Immanuel Kant: „Sapere aude! Habe Mut, dich deines eigenen Verstandes zu bedienen!“ Allerdéngs, an dat ass da wuel dee grousse Problem, de Verstand muss schonn e wéineg forméiert sinn. Mir wëssen, dass een déi ganz Interpretatiounen kann ëmkéieren. Et ass also scho schwiereg, fir sech der Blannheet vum Verstand ze entzéien. Mä de Jesus gëtt eis am weidere Verlaf vum Evangelium vun haut eng gutt Piste un. Als éischt muss een ëmmer bäi sech selwer ufänken an dat Gutt an sech zum Virschäin bréngen. Dofir ass et awer wichteg, fir sech um Jesus a senger Botschaft, u sengem Handelen a Schwätzen ze orientéieren. Dem Jesus seng Botschaft weist eis de Wee aus der Blannheet vun eiser Vernonft eraus. Loosse mir eis also un si halen.

Fürbitten

Loosse mir zu Gott bieden, hien deen ee gerechten a baarmhäerzegen Riichter ass an op d’Nout vun eiser Welt kuckt.

  • Baarmhäerzege Gott, mir bieden fir d’Kritiker vun eiser Kierch. Looss si gesinn, dass eis Gemeinschaft trotz aller berechtegter Kritik och Léift a Baarmhäerzegkeet an hire Reien verwierklecht. Härgott, héier eis.
  • Gerechte Gott, mir bieden fir all Riichter an Justizbeamten. Hëllef hinnen gerecht Entscheedungen ze treffen. Härgott, héier eis.
  • Baarmhäerzege Gott, mir bieden fir all, déi an dësen Deeg frou feieren. Weis hinnen, dass du an deng Botschaft och Grond ass fir frou ze sinn. Härgott, héier eis.
  • Gerechte Gott, mir bieden fir all, déi ongerecht beurteelt ginn. Verschaf hinnen Gerechtegkeet. Härgott, héier eis.
  • Baarmhäerzege Gott, mir bieden fir eis Verstuerwen. Sief gutt zu hinnen an huel si an deng Herrlechkeet. Härgott, héier eis.

Gott, deng Weisheet geet iwwer eist mënschlecht Urteelsverméigen. Dofir si mir sécher, dass eis Uleies bäi dir gutt versuergt sinn an dass du si erhéiers. Dech luewen an éiere mir elo an an all Éiwegkeet. Amen.

II.

Dieu veut que l’humanité parvienne à sa pleine maturité éthique et spirituelle. Prions-le avec ardeur, afin que ce souhait devienne davantage réalité dans notre monde.
Que ta vie grandisse en nous, Seigneur.
– Prions pour toutes les personnes qui se réclament du nom du Seigneur; qu’elles vivent à ta manière, dans la miséricorde et la bonté.
– Prions pour tous les gens qui ont fait le pari du bien sur le mal; qu’ils portent des fruits en abondance.
– Prions pour les hommes et les femmes qui assument d’importantes responsabilités au sein de notre société; que le Seigneur les garde de tout aveuglement.
– Prions pour l’ensemble de nos communautés chrétiennes; qu’elles prennent une part toujours plus active à au projet de salut de Dieu.
Accueille favorablement notre prière, Seigneur. Conduis ton peuple toujours davantage vers la plénitude de la vie. Nous te le demandons par Jésus, ton Fils, notre Seigneur. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Gudde Gott, du selwer hues eis d’Gowen geschenkt,
déi mir op däin Altor leen.
Huel si un als Zeeche vun eiser Veréierung
a gëff eis d’Kraaft zu engem Liewen no dengem Wellen,
fir datt mir eng Kéier deen éiwege Loun empfänken.
Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

Seigneur Dieu, ce qui est offert en l’honneur de ton nom, c’est toi qui le donnes, et tu reconnais dans ces offrandes notre attachement à ton service; nous implorons ta bonté: que ta largesse, d’où vient notre mérite, contribue à notre récompense éternelle. Par le Christ, notre Seigneur.

Guter Gott, nimm diese unsere Gaben an und verwirkliche in uns allen deinen Traum von einer besseren Welt, einer Welt, in der jeder bereit ist, für andere da zu sein. Darum bitten wir durch Christus, unseren Bruder und Herrn.

„Versöhnung“ II - Der Bund des Friedens


PRÄFATION
Wir danken dir, Gott, allmächtiger Vater,
und preisen dich für dein Wirken in dieser Welt durch unseren Herrn Jesus Christus:
Denn inmitten einer Menschheit, die gespalten und zerrissen ist,
erfahren wir, daß du Bereitschaft zur Versöhnung schenkst.
Dein Geist bewegt die Herzen, wenn Feinde wieder mitein an der sprechen.
Gegner sich die Hände reichen und Völker einen Weg zueinander suchen.
Dein Werk ist es wenn der Wille zum Frieden den Streit beendet,
Verzeihung den Haß überwindet und Rache der Vergebung weicht.
Darum können wir nicht aufhören, dir zu danken und dich zu preisen.
Wir stimmen ein in den Lobgesang der Chöre des Himmels, die ohne Ende rufen:

SANKTUS

Herr aller Mächte und Gewalten, gepriesen bist du in
deinem Sohn Jesus Christus, der in deinem Namen gekommen ist.
Er ist dein rettendes Wort für uns Menschen.
Er ist die Hand, die du den Sündern entgegenstreckst.
Er ist der Weg, auf dem dein Friede zu uns kommt.
Gott, unser Vater, als wir Menschen uns von dir abgewandt hatten,
hast du uns durch deinen Sohn zurückgeholt.
Du hast ihn in den Tod gegeben, damit wir zu dir und zueinander finden.
Darum feiern wir die Versöhnung, die Christus uns er wirkt hat, und bitten dich:

Heilige diese Gaben durch deinen Geist,
da wir nun den Auftrag deines Sohnes erfüllen.
Denn bevor er sein Leben hingab, um uns zu befreien,
nahm er beim Mahl das Brot in seine Hände, dankte dir,
brach es, reichte es seinen Jüngern und sprach:

Nehmet und esset alle davon:
Das ist mein Leib, der für euch hingegeben wird.

Ebenso nahm er nach dem Mahl den Kelch, dankte wiederum,
reichte ihn seinen Jüngern und sprach:

Nehmet und trinket alle daraus:
Das ist der Kelch des neuen und ewigen Bundes,
mein Blut, das für euch und für alle vergossen wird
zur Vergebung der Sünden.
Tut dies zu meinem Gedãchtnis.

Geheimnis des Glaubens:

Herr, unser Gott.
Dein Sohn hat uns dieses Vermächtnis seiner Liebe anvertraut.
In der Gedächtnisfeier seines Todes und seiner Auferstehung
bringen wir dar, was du uns gegeben hast: das Opfer der Versöhnung.
Wir bitten dich, nimm auch uns an in deinem Sohn und
schenke uns in diesem Mahl den Geist, den er verheißen hat den Geist
der Einheit, der wegnimmt, was trennt und der uns zusammenhält in der
Gemeinschaft mit unserem Papst N., unserem Bischof N.,
mit allen Bischöfen und mit deinem ganzen Volk.
Mach deine Kirche zum Zeichen der Einheit
unter den Menschen und zum Werkzeug deines Friedens.

Wie du uns hier am Tisch deines Sohnes versammelt hast,
in Gemeinschaft mit der seligen Jungfrau und Gottesmutter
Maria und allen Heiligen, so sammle die Menschen
aller Rassen und Sprachen, aller Schichten und Gruppen
zum Gastmahl der ewigen Versöhnung in der
neuen Welt deines immerwährenden Friedens durch unseren Herrn Jesus Christus.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.

Vater Unser

Loosse mir zesummen virun eise Papp trieden an hien ëm all dat froen, wat mir fir d’Liewe brauchen. Maache mir dat mat deene Wierder, déi eisen Här Jesus eis geléiert huet: Vater Unser …

Friddensgebiet

Den éischte Schrëtt hin zum Fridden ënnertenaner ass d’Zefriddenheet mat sech selwer, am Fridden sinn mat sech selwer. Froe mir Gott, dass hien eis Häerzer mat Fridden erfëllt, fir dass mir de Fridden vun Häerzen och anere wënsche kënnen an dass Fridden ass an eis, duerch eis, mat eis an ëm eis.

Meditation

Worauf sollen wir hören, sag uns, worauf?
So viele Geräusche, welches ist wichtig?
So viele Beweise, welcher ist richtig?
So viele Reden! Ein Wort ist wahr.

Wohin sollen wir gehen, sag uns, wohin?
So viele Termine, welcher ist wichtig?
So viele Parolen, welche ist richtig?
So viele Straßen! Ein Weg ist wahr.

Wofür sollen wir leben, sag uns, wofür?
So viele Gedanken, welcher ist wichtig?
So viele Programme, welches ist richtig?
So viele Fragen! Die Liebe zählt.
(Lothar Zenetti)

Schlussgebiet

Baarmhäerzege Gott,
du hues eis an dëser Moolzecht d’Gof vum Heel geschenkt.
Déi Sakrament soll eis Kraaft ginn an dëser Zäit
an an der kommender Welt dat éiwegt Liewen.
Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

Tu nous as rassasiés, Seigneur, par ce don qui nous sauve, et nous implorons ta miséricorde: par ce même sacrement qui nous fortifie en cette vie, rends-nous, dans ta bonté, participants de la vie éternelle. Par le Christ, notre Seigner.

Herr Jesus Christus, hab Dank dafür, dass wir dir begegnen durften im Sakrament des Wortes und des Tisches. Lass uns dadurch gestärkt und ermutigt hinausgehen in unseren Alltag und in die Welt, in die wir hineingestellt sind als Botinnen und Boten des Evangeliums. Begleite uns auf unseren Wegen, damit wir nicht müde werden in unserem Dienst. Darum bitten wir dich am Ende dieser Feier und alle Tage unseres Lebens.


Mass vum 20. Februar
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement