
|
|
1. Adventsonndeg A – 29./30.11.2025
1. Adventsonndeg A – 29./30.11.2025
"Jetzt ist das Heil uns näher als zu der Zeit, da wir gläubig wurden." Dat schreift den Apostel Paulus an der zweeter Liesung. Kéinte mir dat vun eis selwer soen? Wësse mir nach, wéi mir gleeweg gi sinn? Erwaarde mir nach eppes vun deem Glawen u Jesus Christus? De Paulus war sech nawell zimmlech sécher, dass dee Glawen him géif hëllefen. Kann en och eis hëllefen? Dëse Sonndeg fänke mir d'Zäit vum Waarden op Chrëschtdag un. Mir kucke mat grousser "Sehnsucht" op d'Komme vum Jesus, dem Erléiser an eis Welt. Wat fir Gefiller léist dat an eis opkommen?
Loosse mir eis dofir op de Wee maachen an nei entdecken, wat dee Glawen eis ka gi fir d'Liewen. Een Zeeche fir eist Sichen ass eisen Adventskranz. Hien dréckt eis Hoffnung an eise Wonsch no Hëllef, déi vu Gott kënnt, aus. Mat engem Gebiet wëll ech eisen Adventskranz seenen an dann och déi éischt Käerz ufänken.
Seegensgebiet iwert den Adventskranz
Éiwege
Gott, du léis eis Mënschen an eisem Sichen no Liewen a Freed net
eleng.
Seigneur, pour dissiper l'obscurité qui recouvre parfois le monde et notre cœur et nous empêche de te reconnaître, nous allumons cette première bougie de la couronne de l'Avent. Que cette lumière nous aide à rester éveillés dans l'attente joyeuse de ta venue et que notre sourire soit aussi une flamme qui réchauffe le cœur de ceux que nous rencontrerons.
Ruffe mir zum Ufank vun eisem Gottesdéngscht zu eisen Här Jesus Christus.
Här Jesus Christus, du schenks eis ëmmer erëm een neien Ufank. Här Jesus Christus, du bass d'Hëllef fir d'Mënschen. Här Jesus Christus, du bass eis Hoffnung an der Nout vun eiser Zäit.
Dagesgebiet
Här, eise Gott, alles steet an denger Muecht; du schenks eis de Wellen an och d'Kraaft dëse Wellen auszeféieren. Hëllef eis, datt mir op dem Wee vun der Gerechtegkeet Christus entgéint ginn an eis duerch Wierker vun der Léift op säi Komme virbereeden, fir datt mir eis Platz béi him kréien, wann hien zeréck kennt an Herrlechkeet. Hien, deen an der Eenheet vum Hellege Geescht mat dir lieft a regéiert an all Éiwegkeet. Amen.
Donne à tes fidèles, Dieu tout-puissant, la volonté d’aller par les chemins de la justice à la rencontre de celui qui vient, le Christ, afin qu’ils soient admis à sa droite et méritent d’entrer en possession du royaume des Cieux. Par Jésus Christ.
Herr, unser Gott, wir freuen uns auf dein Kommen in unsere Welt. Voll Liebe und Güte kommst du uns entgegen. Wir bitten dich: Schenke uns in dieser Feier eine Ahnung von deiner Menschenfreundlichkeit. Komm uns nahe im Sakrament des Wortes und des Tisches und stärke uns. Wir brauchen dich, du Quelle der Hoffnung und der Zuversicht.
Liesungen: Jes 2, 1-5 / Röm 13, 11-14a / Mt 24, 29-44
Lesung aus dem Buch Jesaja. Das Wort, das Jesaja, der Sohn des Amoz, über Juda und Jerusalem geschaut hat. Am Ende der Tage wird es geschehen: Der Berg des Hauses des HERRN steht fest gegründet als höchster der Berge; er überragt alle Hügel. Zu ihm strömen alle Nationen. Viele Völker gehen und sagen: Auf, wir ziehen hinauf zum Berg des HERRN und zum Haus des Gottes Jakobs. Er unterweise uns in seinen Wegen, auf seinen Pfaden wollen wir gehen. Denn vom Zion zieht Weisung aus und das Wort des HERRN von Jerusalem. Er wird Recht schaffen zwischen den Nationen und viele Völker zurechtweisen. Dann werden sie ihre Schwerter zu Pflugscharen umschmieden und ihre Lanzen zu Winzermessern. Sie erheben nicht das Schwert, Nation gegen Nation, und sie erlernen nicht mehr den Krieg. Haus Jakob, auf, wir wollen gehen im Licht des HERRN.
Kv Zum Haus des Herrn wollen wir gehen.
Ich
freute mich, als man mir sagte: *
Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Rom. Schwestern und Brüder! Das tut im Wissen um die gegenwärtige Zeit: Die Stunde ist gekommen, aufzustehen vom Schlaf. Denn jetzt ist das Heil uns näher als zu der Zeit, da wir gläubig wurden. Die Nacht ist vorgerückt, der Tag ist nahe. Darum lasst uns ablegen die Werke der Finsternis und anlegen die Waffen des Lichts! Lasst uns ehrenhaft leben wie am Tag, ohne maßloses Essen und Trinken, ohne Unzucht und Ausschweifung, ohne Streit und Eifersucht! Vielmehr zieht den Herrn Jesus Christus an
Halleluja. Halleluja. Lass uns schauen, o Herr, deine Huld und schenke uns dein Heil. Halleluja.
Aus dem heiligen Evangelium nach Matthäus. In jener Zeit sprach Jesus zu seinen Jüngern: Sofort nach den Tagen der großen Drangsal wird die Sonne verfinstert werden und der Mond wird nicht mehr scheinen; die Sterne werden vom Himmel fallen und die Kräfte des Himmels werden erschüttert werden. Danach wird das Zeichen des Menschensohnes am Himmel erscheinen; dann werden alle Völker der Erde wehklagen und man wird den Menschensohn auf den Wolken des Himmels kommen sehen, mit großer Kraft und Herrlichkeit. Er wird seine Engel unter lautem Posaunenschall aussenden und sie werden die von ihm Auserwählten aus allen vier Windrichtungen zusammenführen, von einem Ende des Himmels bis zum andern. Lernt etwas aus dem Vergleich mit dem Feigenbaum! Sobald seine Zweige saftig werden und Blätter treiben, erkennt ihr, dass der Sommer nahe ist. So erkennt auch ihr, wenn ihr das alles seht, dass das Ende der Welt nahe ist. Amen, ich sage euch: Diese Generation wird nicht vergehen, bis das alles geschieht. Himmel und Erde werden vergehen, aber meine Worte werden nicht vergehen. Doch jenen Tag und jene Stunde kennt niemand, auch nicht die Engel im Himmel, nicht einmal der Sohn, sondern nur der Vater. Denn wie es in den Tagen des Noach war, so wird die Ankunft des Menschensohnes sein. Wie die Menschen in jenen Tagen vor der Flut aßen und tranken, heirateten und sich heiraten ließen, bis zu dem Tag, an dem Noach in die Arche ging, und nichts ahnten, bis die Flut hereinbrach und alle wegraffte, so wird auch die Ankunft des Menschensohnes sein. Dann wird von zwei Männern, die auf dem Feld arbeiten, einer mitgenommen und einer zurückgelassen. Und von zwei Frauen, die an derselben Mühle mahlen, wird eine mitgenommen und eine zurückgelassen. Seid also wachsam! Denn ihr wisst nicht, an welchem Tag euer Herr kommt. Bedenkt dies: Wenn der Herr des Hauses wüsste, in welcher Stunde in der Nacht der Dieb kommt, würde er wach bleiben und nicht zulassen, dass man in sein Haus einbricht. Darum haltet auch ihr euch bereit! Denn der Menschensohn kommt zu einer Stunde, in der ihr es nicht erwartet.
Lecture du livre du prophète Isaïe. Parole d’Isaïe – ce qu’il a vu au sujet de Juda et de Jérusalem. Il arrivera dans les derniers jours que la montagne de la Maison du Seigneur se tiendra plus haut que les monts, s’élèvera au-dessus des collines. Vers elle afflueront toutes les nations et viendront des peuples nombreux. Ils diront : « Venez ! montons à la montagne du Seigneur, à la Maison du Dieu de Jacob ! Qu’il nous enseigne ses chemins, et nous irons par ses sentiers. » Oui, la loi sortira de Sion, et de Jérusalem, la parole du Seigneur. Il sera juge entre les nations et l’arbitre de peuples nombreux. De leurs épées, ils forgeront des socs, et de leurs lances, des faucilles. Jamais nation contre nation ne lèvera l’épée ; ils n’apprendront plus la guerre. Venez, maison de Jacob ! Marchons à la lumière du Seigneur.
R/. Dans la joie, nous irons à la maison du Seigneur.
Quelle
joie quand on m'a dit :
Lecture de la lettre de saint Paul Apôtre aux Romains. Frères, vous le savez : c’est le moment, l’heure est déjà venue de sortir de votre sommeil. Car le salut est plus près de nous maintenant qu’à l’époque où nous sommes devenus croyants. La nuit est bientôt finie, le jour est tout proche. Rejetons les œuvres des ténèbres, revêtons-nous des armes de la lumière. Conduisons-nous honnêtement, comme on le fait en plein jour, sans orgies ni beuveries, sans luxure ni débauches, sans rivalité ni jalousie, mais revêtez-vous du Seigneur Jésus Christ.
Alléluia. Alléluia. Fais-nous voir, Seigneur, ton amour, et donne-nous ton salut. Alléluia.
Évangile de Jésus-Christ selon saint Matthieu. En ce temps-là, Jésus disait à ses disciples : « Aussitôt après la détresse de ces jours-là, le soleil s’obscurcira et la lune ne donnera plus sa clarté ; les étoiles tomberont du ciel et les puissances célestes seront ébranlées. Alors paraîtra dans le ciel le signe du Fils de l’homme ; alors toutes les tribus de la terre se frapperont la poitrine et verront le Fils de l’homme venir sur les nuées du ciel, avec puissance et grande gloire. Il enverra ses anges avec une trompette retentissante, et ils rassembleront ses élus des quatre coins du monde, d’une extrémité des cieux jusqu’à l’autre. Laissez-vous instruire par la parabole du figuier : dès que ses branches deviennent tendres et que ses feuilles sortent, vous savez que l’été est proche. De même, vous aussi, lorsque vous verrez tout cela, sachez que le Fils de l’homme est proche, à votre porte. Amen, je vous le dis : cette génération ne passera pas avant que tout cela n’arrive. Le ciel et la terre passeront, mes paroles ne passeront pas. Quant à ce jour et à cette heure-là, nul ne les connaît, pas même les anges des cieux, pas même le Fils, mais seulement le Père, et lui seul. Comme il en fut aux jours de Noé, ainsi en sera-t-il lors de la venue du Fils de l’homme. En ces jours-là, avant le déluge, on mangeait et on buvait, on prenait femme et on prenait mari, jusqu’au jour où Noé entra dans l’arche ; les gens ne se sont doutés de rien, jusqu’à ce que survienne le déluge qui les a tous engloutis : telle sera aussi la venue du Fils de l’homme. Alors deux hommes seront aux champs : l’un sera pris, l’autre laissé. Deux femmes seront au moulin en train de moudre : l’une sera prise, l’autre laissée. Veillez donc, car vous ne savez pas quel jour votre Seigneur vient. Comprenez-le bien : si le maître de maison avait su à quelle heure de la nuit le voleur viendrait, il aurait veillé et n’aurait pas laissé percer le mur de sa maison. Tenez-vous donc prêts, vous aussi : c’est à l’heure où vous n’y penserez pas que le Fils de l’homme viendra.
Priedegt
De Krich huet ni opgehalen. Dat ass eng Feststellung, déi d'Hannah Arendt (*14.10.1906 - +4.12.1975) an hire Wierker getraff huet. Si huet absolutt Recht. Nom zweete Weltkrich war et wuel hei a Westeuropa zimmlech roueg. Mir haten et gutt. Awer un sech war eis Welt ëmmer erëm voll mat Kricher. Wann een am Internet sicht, da fënnt een iwwer vill Säiten Oplëschtunge vu Konflikter an eiser Welt. Et gouf praktesch kee Moment zënter dem Schluss vum zweete Weltkrich, wou net iergendwou an der Welt an och hei an Europa gekricht gouf. Et ass erschreckend, wéi vill Kricher a Konflikter ausgedroe goufen. Wéi vill Mënsche sinn an all deene Streidereien ëm d'Liewe komm? Wéi vill Nout ass iwwer all déi bedeelegt Länner komm? Mir Mënschen hu scheinbar iwwerhaapt näischt aus der Geschicht geléiert. An haut ginn erëm an eise Länner Pläng gemaach fir méi Waffen ze produzéieren. Mir rëschten op. Mir bereeden eis op weider Konflikter vir. Wat bréngt d'Zukunft fir eis a fir eis Kanner mat all deene Waffen? Mir wënschen eis dach all Fridden, Rou, Gerechtegkeet, Wuelergoen a Villes méi. Muss dat geséchert ginn duerch méi Waffen, wéi et ëmmer nees vun eise Politiker gesot a propagéiert gëtt? Wou bleift do d'Mënschlechkeet an d'Léift?
Am Evangelium vun dësem éischten Adventssonndeg heescht et: "Sofort nach den Tagen der großen Drangsal wird die Sonne verfinstert werden und der Mond wird nicht mehr scheinen; die Sterne werden vom Himmel fallen und die Kräfte des Himmels werden erschüttert werden." (Mt 24, 29) Et ass eng apokalyptesch Visioun. Wat geschitt mat eiser Welt? Wat geschitt mat eis Mënschen, mat der Natur, mat allem, wat existéiert? Geet alles zu Gronn? Oder besser gefrot: Riichte mir selwer alles zu Gronn? Heiansdo kënnt et mir esou vir, dass mir um beschte Wee sinn, fir awer och wierklech alles ze ruinéieren. Mir perséinlech mécht et Angscht. Wat fir eng Welt iwwer gëtt eis Generatioun der nächster Generatioun?
Als Jugendlechen, wéi ech also an deem Alter war vun deenen, déi mir dëst Joer op d'Firmung virbereeden, hunn ech all Owes an den Noriichten déi lescht Grausamkeeten aus dem Vietnamkrich gesinn an héieren. Bis haut verfollegt mech de Gedanken, dass d'Noriichte praktesch nëmmen nach an Zuele vu Schreckensmeldungen aus Krichs- a Krisegebidder bestinn. Schéines a Positives gëtt et zum gudden Deel net. Wat maachen?
Déi Zäit, wou ech studéiert hunn Ufank vun der 1980er Joren, huet d'Friddensbeweegung sech ëmmer méi manifestéiert. Grad an Däitschland hunn sech vill Mënschen zu groussen Demonstratiounen zesumme fonnt fir géint déi atomar Oprëschtung ze protestéieren. D'Zil war et fir eng Ofrëschtung ze erreechen. Ech ka mech gutt erënneren, wéi wichteg eis als Studenten et deemools war, dass mir eng méi friddlech Welt wollten hunn. 40 Joer duerno ass dat alles vergiess. Mir sinn haut erëm eng Kéier hei an Europa um Punkt, dass mir nei Waffe bauen a installéieren. Wien wiert sech do dergéint? Hu mir wierklech all de Misär vun all deene ville Kricher verdrängt? Jo ech sinn am déifste vu mengen Häerz géint all Gewalt, géint all Krich. Ech wëll net gleewen, dass ee mat ëmmer méi Waffe méi Fridde soll schafen.
An do si mir och bäi eiser Liesung vum Prophet Jesaja: "Er wird Recht schaffen zwischen den Nationen und viele Völker zurechtweisen. Dann werden sie ihre Schwerter zu Pflugscharen umschmieden und ihre Lanzen zu Winzermessern. Sie erheben nicht das Schwert, Nation gegen Nation, und sie erlernen nicht mehr den Krieg. Haus Jakob, auf, wir wollen gehen im Licht des HERRN." (Jes 2, 4-5) Ass et eng Utopie, eng Visioun, déi ni antrëtt? D'Bild, dat de Jesaja gebraucht, schwätzt eigentlech fir sech. Firwat kënne mir Mënschen, déi mir eis dach esou gären als Kroun vun der Schëpfung betruechten, net einfach all eis Energie, déi an d'Produktioun vu Waffe gestach gëtt, endlech doran investéieren, dass all Mënschen ee gutt a gerecht Liewe kënne féieren. Kee Mënsch an der Welt vun haut misst Honger leiden, wa mir d'Ressource gerecht géife verdeelen. Kee misst ënnerdréckt a verfollegt ginn, wa mir eis un d'Gebot vun der Léift géifen halen. Schonn a senger Schrëft "Klage des Friedens" vun 1517 schreift den Erasmus vu Rotterdam: "Kommt doch endlich wieder einmal zur Vernunft!" Firwat kënne mir net wierklech einfach all eis Waffen nidderleeën a Fridde schafen? Jiddereen!
Haut fänkt d'Adventszäit un. Eigentlech ass et eng Zäit, déi eisen déifste Wonsch no Fridden a Léift, no Gerechtegkeet a Wuelergoe soll ausdrécken. Vu "Sehnsucht" no Fridden ass dacks wéineg ze spieren. Villfach geet et just nach ëm Konsum. D'Suergen an d'Nout ginn ausgeblennt. D'Liesung aus dem Buch vum Jesaja kuckt op Gott, dee mat senger Botschaft eis de Wee wëll weisen zu Léift a Gerechtegkeet. Gott ass d'Zil vun eisem Sichen no Fridden. Gott soll den Inhalt vun eise Wënsche sinn. Awer mir Mënsche vun haut wëlle selwer dat Zil sinn. Mir verrennen eis an eise materielle Wënsch an Ziler. Wier et net wichteg, dass mir eis grad haut erëm, grad elo an der Adventszäit, zur Vernonft opruffe loossen an endlech op Weeër vum Fridde goen. Wat wënschen ech mir?
Meine Sehnsucht
Ich sehne mich
inmitten des Lärms nach Stille
in aller Ratlosigkeit nach Weisheit
in meinen Zweifeln nach Vertrauen
in tiefem Dunkel nach Erleuchtung
in heftigen Turbulenzen nach Gehaltensein
in lauter Einsamkeit nach Geborgenheit
in trostloser Zeit nach deinem Wort[1]
[1] aus: Kurt Rainer Klein, Berühre uns, Herr, sanft mit deinem Wort, Neukirchener Verlagsgemeinschaft, Neukirchen-Vluyn 2019, S. 96.
Fürbitten
An enger Welt voll vun Sträit a Gewalt ruffe mir zu Gott, op deem säi Kommen mir waarden. Voller Zouversiicht biede mir hien:
* Schenk eiser Welt, déi aus sech selwer zu kengem Fridden fäeg ass, däi groussen an déiwe Fridden. Härgott, héier eis.
* Stäerk all déi, déi an hirer Nout eleng gelooss sinn. Maach déi waakreg, déi sech net vun der Nout vun aneren uréiere loossen. Härgott, héier eis.
* Begleet deng kierchlech Gemeinschaft, dass si glafwürdeg deng Botschaft lieft an d'Uleies vun alle Mënschen vertrëtt. Härgott, héier eis.
* Beloun all eis Verstuerwen fir dat, wat si an hirem Liewen u Guddem geleescht hunn an huel si bäi dir op. Härgott, héier eis.
Härgott, eis Hoffnung riichte mir op dech. Du kanns eiser Welt Fridde bréngen. Du léis eis net eleng. Dir soe mir Merci elo an an all Éiwegkeet. Amen.
II.
Même au cœur de nos détresses, de nos désespoirs et de nos morts, nous sommes invités à marcher à la lumière du Seigneur comme en plein jour. Confiants dans sa bienveillance sans faille, osons lui offrir les tristesses et les ténèbres de notre monde pour qu’il les illumine de sa lumière. Que ta lumière brille sur nous. – Prions pour l’Église souffrante; que les chrétiens persécutés à cause de leur foi soient toujours illuminés de la force de la lumière de Dieu. – Prions pour les pays en guerre; que leurs habitants inquiets sous les menaces soient réconfortés par la clarté de l’espérance et de la foi. – Prions pour les malades; que les personnes qui souffrent dans leur corps et leur âme retrouvent en elles-mêmes cette étincelle de vie plus forte que la mort. – Prions pour les familles; qu’à l’approche de la fête de Noël, la vraie lumière de ces réjouissances rappelle l’essentiel aux parents et aux enfants. – Prions pour nos communautés chrétiennes; que chacun de leurs membres reconnaisse que le Christ, notre lumière, chasse toutes les ténèbres. Père très saint, illumine nos cœurs et nos âmes en accueillant les prières que nous t’adressons dans la foi. Nous te le demandons par Jésus, le Christ, notre Seigneur, lui qui règne avec toi et le Saint-Esprit, maintenant et pour les siècles des siècles. Amen. (https://fr.novalis.ca)
Gowegebiet
Allmächtege Gott, alles, wat mir hunn, kennt vun dir. Huel eis Gowen un, déi mir duerbréngen. Maach si fir eis an dësem Liewen zum Sakrament vun der Erléisung a ruff eis all un däin Dësch an dengem Räich. Dorëms bieden mir duerch de Jesus, eisen Här. Amen.
Nous t’offrons, Seigneur, ces dons prélevés sur les bienfaits reçus de toi: nous t’en prions, accueille-les; puisse la célébration fervente, que tu nous donnes d’accomplir dans le temps présent, nous obtenir la rédemption éternelle. Par le Christ, notre Seigneur.
Jesus Christus, die Mënschen erkannten dich daran, wie du mit ihnen das Brot gebrochen und geteilt hast. Gib, daß wir uns nicht mit Ungerechtigkeit und Hunger abfinden. Wandle unsere Herzen, daß wir wie du Gott suchen und zu glaubwürdigen Zeugen deiner Liebe werden.
Hochgebet – „Reich Gottes“
Präfation
Denn er nahm am Abend vor seinem
Leiden
im Kreis der
Apostel das Brot,
NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
Dann nahm er auch den Kelch mit
Wein,
pries deinen
heiligen Namen,
NEHMET UND TRINKET ALLE
DARAUS:
Geheimnis
des Glaubens.
Dein Sohn ist wieder zu dir
heimgegangen,
um für uns einen
Platz
in deinem Reich zu
bereiten.
Wir bitten dich, Vater:
Sei in uns mit
deinem Heiligen Geist,
Nimm den guten Willen all derer
an,
die uns durch den
Tod schon verlassen haben,
Durch ihn und mit ihm und in ihm
ist dir, Gott, allmächtiger Vater, (s.: Werner Eizinger, Impulse zum Eucharistischen Hochgebet, Butzon & Bercker, 03/2000)
Vaterunser
Eis Welt ass voller Nout. Honger gëtt et a groussem Mooss. Biede mir zu Gott, dass hien eis ganz Welt erléist vun aller Nout. Biede mir ëm Brout fir jiddereen mat de Wierder, déi eisen Här Jesus eis et geléiert huet: Vater unser im Himmel, …
Friddensgebiet
„Dann werden sie ihre Schwerter zu Pflugscharen umschmieden und ihre Lanzen zu Winzermessern. Sie erheben nicht das Schwert, Nation gegen Nation, und sie erlernen nicht mehr den Krieg.“ Dat sinn dem Jesaja seng Wierder haut an der Liesung. Dat ass net ganz esou einfach ze realiséieren, wa mir Mënschen et net maachen. Dofir biede mir eisen Här ëm säi Fridden fir eis an d’ganz Welt. Här Jesus, kuck net op eis Feeler, mä op eise gudde Wëllen a schenk eis all däi Fridden.
Schlussgebiet
Här, eise Gott, du hues eis un dengem Dësch mat neier Kraaft gestäerkt. Weis eis dee richtege Wee duerch des vergänglech Welt a leed eise Bléck op dat Onvergänglecht, fir datt mir béi allem dech an déi Wee sichen. Dorëms bieden mir duerch de Jesus, eisen Här. Amen.
Nous t’en prions, Seigneur, fais fructifier en nous, les mystères que nous avons célébrés: tandis que nous marchons dans ce monde qui passe, tu nous enseignes par eux à aimer dès maintenant les biens du ciel, et à nous attacher à ceux qui demeurent. Par le Christ, notre Seigneur.
Herr, Du bist zu uns gekommen, um unter uns dein Reich des Friedens und der Gerechtigkeit aufzurichten. Wir bitten dich, laß uns mit deiner Hilfe Mißtrauen, Haß und Ungerechtigkeit abbauen, wecke uns aus aller Oberflächlichkeit und präge unser Tun durch deine Gegenwart. Darum bitten wir dich, der du in Einheit mit dem Vater und dem Geist unser Leben und das Geschick der Welt lenkst.
|
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg
© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement



