27. Sonndeg am Joereskrees B - 5./6.10.2024


Home Back Print Kontakt

27. Sonndeg am Joereskrees B - 5./6.10.2024 - © Carlo Morbach - 2.10.2024

27. Sonndeg am Joereskrees B - 5./6.10.2024


Léif Matchrëschten! Den Ufank vum Oktober erënnert eis drun, dass elo esou lues alles, wat an der Natur gewuess ass a wat mir als Mënsche fir eist Liewe brauchen ënnerdaach ass. Bis haut gëtt a ville Géigende Merci gesot fir d’Gowe vun der Natur. Vläicht ass dat eng Iddi, déi eis op des oder déi aner Manéier kann ureegen, fir mol erëm méi bewosst op eis Natur ze kucken. Mir Mënsche sti jo net ausserhalb dovun. Mir sinn en Deel vun der Natur. Ee Merci, dass mir gutt kënne liewen ass duerchaus ubruecht. Loosse mir deen elo mat an eis Feier huelen.


Här, Jesus Christus, du stees um Ufank vun eisem Liewen.

Här, Jesus Christus, du schenks eis dat, wat mir fir eist Liewe brauchen.

Här, Jesus Christus, deng Schëpfung léist eis liewen.  


Dagesgebiet


27. Sonndeg am Joreskrees
Gott, eise Papp, du hues dës Welt an eis Äerd erschaffen. Si ass déi gréisste Wonner. Du hues eis Mënsche räich beschenkt mat hire Gowen. Mir soen dir eise Merci. Du hues eis awer och Verantwortung gi fir dës Äerd. Schenk eis oppen Aen an Hänn, fir däin Optrag ze erfëllen. Dorëms biede mir dech duerch Christus, eisen Här. Amen.


Herr, unser Gott, mit Bitten und Dank in unseren Herzen und auf unseren Lippen haben wir uns hier versammelt. Uns erfüllen so viele Sorgen – aber du sagst uns: Sorgt euch nicht. Hab Dank, dass wir unsere Sorgen vor dich bringen können. Hab Dank, dass wir dir vertrauen können. Hab Dank, dass du für uns sorgst. Hab Dank, dass du uns liebst. Lass uns deine Liebe erfahren in dieser Feier, erfülle uns mit deinem Geist der Liebe. Darum bitten wir dich heute und alle Tage unseres Lebens.


Dans ton amour inépuisable, Dieu éternel et tout-puissant, tu combles ceux qui t'implorent, bien au-delà de leurs mérites et de leurs désirs ; répands sur nous ta miséricorde en délivrant notre conscience de ce qui l'inquiète et en donnant plus que nous n'osons demander. Par Jésus Christ.


Liesungen: Gen 2, 18-24 / Hebr 2, 9-11 / Mk 10, 2-16


Lesung aus dem Buch Genesis.

Gott, der HERR sprach: Es ist nicht gut, dass der Mensch allein ist. Ich will ihm eine Hilfe machen, die ihm ebenbürtig ist. Gott, der HERR, formte aus dem Erdboden alle Tiere des Feldes und alle Vögel des Himmels und führte sie dem Menschen zu, um zu sehen, wie er sie benennen würde. Und wie der Mensch jedes lebendige Wesen benannte, so sollte sein Name sein. Der Mensch gab Namen allem Vieh, den Vögeln des Himmels und allen Tieren des Feldes. Aber eine Hilfe, die dem Menschen ebenbürtig war, fand er nicht. Da ließ Gott, der HERR, einen tiefen Schlaf auf den Menschen fallen, sodass er einschlief, nahm eine seiner Rippen und verschloss ihre Stelle mit Fleisch. Gott, der HERR, baute aus der Rippe, die er vom Menschen genommen hatte, eine Frau und führte sie dem Menschen zu. Und der Mensch sprach: Das endlich ist Bein von meinem Bein und Fleisch von meinem Fleisch. Frau soll sie genannt werden; denn vom Mann ist sie genommen. Darum verlässt der Mann Vater und Mutter und hängt seiner Frau an und sie werden ein Fleisch.


Kv Der Herr segne uns alle Tage unseres Lebens.

Selig jeder, der den Herrn fürchtet, *
der auf seinen Wegen geht!
Was deine Hände erarbeitet haben, wirst du genießen; *
selig bist du – es wird dir gut ergehn. – (Kv)
Deine Frau ist wie ein fruchtbarer Weinstock *
im Innern deines Hauses.
Wie Schösslinge von Ölbäumen sind deine Kinder *
rings um deinen Tisch herum. – (Kv)
Siehe, so wird der Mann gesegnet, der den Herrn fürchtet. *
Es segne dich der Herr vom Zion her.
Du sollst schauen das Glück Jerusalems alle Tage deines Lebens. /
Du sollst schauen die Kinder deiner Kinder. *
Friede über Israel! – Kv


Lesung aus dem Hebräerbrief.

Schwestern und Brüder! Den, der ein wenig unter die Engel erniedrigt war, Jesus, ihn sehen wir um seines Todesleidens willen mit Herrlichkeit und Ehre gekrönt; es war nämlich Gottes gnädiger Wille, dass er für alle den Tod erlitt. Denn es war angemessen, dass Gott, für den und durch den das All ist und der viele Söhne zur Herrlichkeit führen wollte, den Urheber ihres Heils durch Leiden vollendete. Denn er, der heiligt, und sie, die geheiligt werden, stammen alle aus Einem; darum schämt er sich nicht, sie Brüder zu nennen.


Halleluja. Halleluja. Wenn wir einander lieben, bleibt Gott in uns und seine Liebe ist in uns vollendet. Halleluja.


Aus dem heiligen Evangelium nach Markus.

In jener Zeit kamen Pharisäer zu ihm und fragten: Ist es einem Mann erlaubt, seine Frau aus der Ehe zu entlassen? Damit wollten sie ihn versuchen. Er antwortete ihnen: Was hat euch Mose vorgeschrieben? Sie sagten: Mose hat gestattet, eine Scheidungsurkunde auszustellen und die Frau aus der Ehe zu entlassen. Jesus entgegnete ihnen: Nur weil ihr so hartherzig seid, hat er euch dieses Gebot gegeben. Am Anfang der Schöpfung aber hat Gott sie männlich und weiblich erschaffen. Darum wird der Mann Vater und Mutter verlassen und die zwei werden ein Fleisch sein. Sie sind also nicht mehr zwei, sondern ein Fleisch. Was aber Gott verbunden hat, das darf der Mensch nicht trennen. Zu Hause befragten ihn die Jünger noch einmal darüber. Er antwortete ihnen: Wer seine Frau aus der Ehe entlässt und eine andere heiratet, begeht ihr gegenüber Ehebruch. Und wenn sie ihren Mann aus der Ehe entlässt und einen anderen heiratet, begeht sie Ehebruch. Da brachte man Kinder zu ihm, damit er sie berühre. Die Jünger aber wiesen die Leute zurecht. Als Jesus das sah, wurde er unwillig und sagte zu ihnen: Lasst die Kinder zu mir kommen; hindert sie nicht daran! Denn solchen wie ihnen gehört das Reich Gottes. Amen, ich sage euch: Wer das Reich Gottes nicht so annimmt wie ein Kind, der wird nicht hineinkommen. Und er nahm die Kinder in seine Arme; dann legte er ihnen die Hände auf und segnete sie.


Lecture du livre de la Genèse.

Le Seigneur Dieu dit : « Il n’est pas bon que l’homme soit seul. Je vais lui faire une aide qui lui correspondra. » Avec de la terre, le Seigneur Dieu modela toutes les bêtes des champs et tous les oiseaux du ciel, et il les amena vers l’homme pour voir quels noms il leur donnerait. C’étaient des êtres vivants, et l’homme donna un nom à chacun. L’homme donna donc leurs noms à tous les animaux, aux oiseaux du ciel et à toutes les bêtes des champs. Mais il ne trouva aucune aide qui lui corresponde. Alors le Seigneur Dieu fit tomber sur lui un sommeil mystérieux, et l’homme s’endormit. Le Seigneur Dieu prit une de ses côtes, puis il referma la chair à sa place. Avec la côte qu’il avait prise à l’homme, il façonna une femme et il l’amena vers l’homme. L’homme dit alors : « Cette fois-ci, voilà l’os de mes os et la chair de ma chair ! On l’appellera femme – Ishsha –, elle qui fut tirée de l’homme – Ish. » À cause de cela, l’homme quittera son père et sa mère, il s’attachera à sa femme, et tous deux ne feront plus qu’un.


R/ Que le Seigneur nous bénisse tous les jours de notre vie !

Heureux qui craint le Seigneur
et marche selon ses voies !
Tu te nourriras du travail de tes mains :
Heureux es-tu ! À toi, le bonheur !
R

Ta femme sera dans ta maison
comme une vigne généreuse,
et tes fils, autour de la table,
comme des plants d’olivier.
R

Voilà comment sera béni
     l’homme qui craint le Seigneur.
De Sion, que le Seigneur te bénisse !
Tu verras le bonheur de Jérusalem tous les jours de ta vie,
et tu verras les fils de tes fils. Paix sur Israël.
R


Lecture de la lettre aux Hébreux.

Frères, Jésus, qui a été abaissé un peu au-dessous des anges, nous le voyons couronné de gloire et d’honneur à cause de sa Passion et de sa mort. Si donc il a fait l’expérience de la mort, c’est, par grâce de Dieu, au profit de tous. Celui pour qui et par qui tout existe voulait conduire une multitude de fils jusqu’à la gloire ; c’est pourquoi il convenait qu’il mène à sa perfection, par des souffrances, celui qui est à l’origine de leur salut. Car celui qui sanctifie, et ceux qui sont sanctifiés, doivent tous avoir même origine ; pour cette raison, Jésus n’a pas honte de les appeler ses frères.


Alléluia. Alléluia. Si nous nous aimons les uns les autres, Dieu demeure en nous ; en nous, son amour atteint la perfection. Alléluia. 


Évangile de Jésus Christ selon saint Marc.

En ce temps-là, des pharisiens l’abordèrent et, pour le mettre à l’épreuve, ils lui demandaient : « Est-il permis à un mari de renvoyer sa femme ? » Jésus leur répondit : « Que vous a prescrit Moïse ? » Ils lui dirent : « Moïse a permis de renvoyer sa femme à condition d’établir un acte de répudiation. » Jésus répliqua : « C’est en raison de la dureté de vos cœurs qu’il a formulé pour vous cette règle. Mais, au commencement de la création, Dieu les fit homme et femme. À cause de cela, l’homme quittera son père et sa mère, il s’attachera à sa femme, et tous deux deviendront une seule chair. Ainsi, ils ne sont plus deux, mais une seule chair. Donc, ce que Dieu a uni, que l’homme ne le sépare pas ! » De retour à la maison, les disciples l’interrogeaient de nouveau sur cette question. Il leur déclara : « Celui qui renvoie sa femme et en épouse une autre devient adultère envers elle. Si une femme qui a renvoyé son mari en épouse un autre, elle devient adultère. » Des gens présentaient à Jésus des enfants pour qu’il pose la main sur eux ; mais les disciples les écartèrent vivement. Voyant cela, Jésus se fâcha et leur dit : « Laissez les enfants venir à moi, ne les empêchez pas, car le royaume de Dieu est à ceux qui leur ressemblent. Amen, je vous le dis : celui qui n’accueille pas le royaume de Dieu à la manière d’un enfant n’y entrera pas. » Il les embrassait et les bénissait en leur imposant les mains.


Priedegt


Léif Matchrëschten! Zum Ufank just eng kuerz Geschicht: „Ein Mann kommt in die Buchhandlung und sagt zur Verkäuferin: Ich hätte gern das Buch: Der Mann – das starke Geschlecht. Darauf die Verkäuferin: Sie sind hier in der Abteilung für Sachbücher. Sciencefiction finden sie im 2. Stock.“ Et ass schonn amusant, wann een des kuerz Sätz héiert. Mä si spigelen am Fong eng Situatioun erëm, déi et bis haut an eiser Gesellschaft gëtt. Nach ëmmer liewe mir an enger quasi patriarchalescher Gesellschaft. Männer hunn nach ëmmer d’Soen. Nach ëmmer sëtze Männer zum gréissten Deel op de Chefposten a groussen Entreprisen. Nach ëmmer gëtt et an der Politik méi Männer wéi Fraen. An an eiser Kierch? Genee, do hu bis haut d’Fraen eigentlech iwwerhaapt näischt ze soen. Nach ëmmer sinn d’Ämter, déi un eng Wei gebonne sinn, an der kathoulescher Kierch ee groussen Tabu fir d’Fraen. Just Männer dierfe Funktiounen vu Leedung ausüben.


An dann héiere mir haut zwee Texter aus der Bibel, d’Liesung aus dem Buch Genesis an d’Evangelium vum Markus, déi virdergrënneg genee déi Situatioun, dass d’Männer Virrecht hunn, ënnersträichen. Net zulescht ginn des Texter och bis haut vu reaktionäre Kierchemänner esou ausgeluecht, jo och vu reaktionäre Kierchememberen, op Fraen oder Männer, esou gegleeft an ugeholl. Awer ass dat och esou? Ech woen emol ze behaapten, dass hei gläich eng ganz Rei vu Mëssverständnisser an och kolossale Feelinterpretatioune virleien.


Fänke mir emol bäi der Liesung un. Et gëtt ëmmer gesot, dass d’Fra aus der Rëpp vum Mann gemaach gouf. De Mann war als éischten do an eréischt laang no allen anere Wiesen erschaaft da Gott aus enger Rëpp vum Mann eng Fra als Hëllef fir de Mann. Wann een d’Bibel nëmmen an Iwwersetzung ka liesen a wann ee Joerhonnerte laang falsch Iwwersetzunge presentéiert kritt huet, dann denkt een, dass deem wierklech och esou wier. Lo muss ee scho genee hikucken an den hebräeschen Text vun der Genesis am Detail analyséieren. Da fält engem direkt op, dass Gott net ee Mann erschafen huet. Am Text heescht et: „Da machte Gott der HERR den Menschen aus Staub von der Erde und blies ihm den Odem des Lebens in seine Nase. Und so ward der Mensch ein lebendiges Wesen.“ (Gen 2, 7) Fir dat däitscht Wuert „der Mensch“ steet am Hebräeschen „ha-adam“. Wann een higeet an dee Begrëff „adam“ als een Numm hëlt, wéi et bis haut an eisem Verständnis nach ganz dacks de Fall ass, da geréit een op eng falsch Bunn. „adam“ ass hei keen Numm. Et ass d’Bezeechnung fir ee Wiesen, dat aus Buedem (adama) gemaach ass, eben einfach fir de Mënsch. Dëst Wiesen ass eleng. Et brauch eng Hëllef, déi him entsprécht. Ee Wiesen also, dat op Aenhéicht mat dësem Mënsch steet. Déiere kënnen dat net sinn. Dofir gëtt de Mënsch quasi verduebelt. Aus engem Deel vun dësem Wiesen, gëtt en zweet Wiese geschafen, dat vu gläicher Substanz a vu gläichem Wäert ass. An eréischt esou fënnt dëst Wiese säi Wee zum echte Mënsch-Sinn. Eréischt am Vers 23 vun eiser Liesung kënnt déi begrëfflech Ënnerscheedung tëschent Mann a Fra (isch - ischa). An dëser Polaritéit vu Mann a Fra gëtt dat Wiesen ee Mënsch. Nëmmen zesumme kënne si liewen an d’Liewe weider ginn.


Ech loossen elo bewosst déi laang Diskussiounen ëm Bestietnis an Onopléislechkeet vum Bestietnis ewech, déi ëmmer nees an dësen Text mat era gedicht goufen. Mir geet et hei dorëm, dass schonn an den éischten Zeile vun der Bibel ganz kloer ervir geet, dass de Mënsch nëmmen an der Polaritéit vu Mann a Fra, vu männlech a weiblech ee ganze Mënsch ass. Och den éischte Beriicht iwwer d’Erschafe vun der Welt (Gen 1) gesäit dat jo esou. Wa mir awer grad dat zu Gronn leeën, da froen ech mech, firwat mir bis haut Ënnerscheeder an der Mënschheet maachen. Firwat gëtt d’Hallschent vun der Mënschheet bis haut a wäiten Deeler als mannerwäerteg ugesinn an net zougelooss zu alle Positiounen an der Gesellschaft a besonnesch och an eiser Kierch?


Munch Aussoen am NT, wéi och eist Evangelium vun haut, vermëttele wuel eng Iddie, déi des Ënnerscheeder iergendwéi schéngt ze ënnersträichen. Mä mir gesinn net, dass an der laanger Geschicht vun de bibleschen Texter ebe scho virum Entstoe vum NT eng patriarchalesch Gesellschaft existéiert huet, déi déi fundamental Siicht vun der Genesis kaum nach kannt huet, bzw. déi déi scho falsch interpretéiert huet. Mat deem, wat mir haut an dësen alen Texter vun der Bibel entdecken an erkennen, misst et eis esou lues dimmeren, dass mir lass musse loosse vun alen Iddien, déi Fraen ausschléissen. Ech weess, dass och dat alles ëmmer nach mat vill Muecht zesummen hänkt. Al Männer am Vatikan deele wuel net gären hier Muecht. Et ass fir si méi einfach un dësen ale Strukturen an Denkweise fest ze halen, wéi sech op Neies an ze loossen, dat eigentlech méi al ass wéi si all zesummen. Wa mir gäre vu Gläichberechtegung a vun Éierlechkeet schwätzen, da sollte mir wierklech, grad och elo bäi der Versammlung vun der Synode zu Roum, endlech emol eescht maachen an och Fraen an alle Beräicher vun eiser Kierch de Männer gläich setzen. Op dat natierlech un deem flagranten Ënnergang vun de kierchleche Strukturen hei an Europa nach eppes ännere wäert, ass eng aner Geschicht. Dat muss d’Zukunft da weisen. Fir eis all haut an der kathoulescher Kierch misst et awer kloer sinn, wa mir d’Bibel eescht huelen, dass mir eis endlech op de Wee vun der Gläichberechtegung vun alle Mënsche maachen.


Fürbitten


Gott schenkt eis alles fir eist Liewen. Dofir dierfe mir him och eis Gebieder virdroen:


* Mir biede fir déi Mënschen, déi an dësem Joer duerch Iwwerschwemmungen oder Dréchent grouss Deeler vun Narungsmëttel verluer hunn. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir déi Mënschen, déi genuch z'iessen hunn, well Kricher hinnen den Zougang zu Narungsmëttel verspären. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir all déi Kanner, déi an deenen aarme Länner gezwonge sinn ze schaffe, fir dass hier Famillje kënnen iwwerliewen . Härgott, héier eis.


* Mir biede fir déi vill Mënschen, déi weltwäit ausgebeut an ausgenotzt ginn, fir bëlleg Gidder fir eis räich Länner ze produzéieren. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir all eis Verstuerwen. Härgott, héier eis.


Härgott, du bass de Gott vum Liewen. Lauschter op eis Gebieder an hëllef allen, déi ëm hiert Liewe musse fäerten. Dech luewe mir elo an ëmmer. Amen.


II.


Au commencement du monde, Dieu fit l’homme et la femme pour que les deux ne fassent qu’une seule chair. Tout deux forment ensemble un mystère d’identité et d’altérité. Adressons au Seigneur nos prières pour toute personne blessée ou réconfortée par l’amour.

Seigneur, écoute-nous, Seigneur, exauce-nous.

Pour l’Église; afin qu’elle soit toujours accueillante envers toutes personnes vivant des situations amoureuses difficiles, prions le Seigneur.

Pour les ministres du mariage et les conseillers matrimoniaux; afin qu’ils s’inspirent des valeurs évangéliques pour guider les personnes vers une vie amoureuse saine et libre, prions le Seigneur.

Pour les personnes qui vivent des séparations douloureuses; afin que la puissance d’amour du Seigneur les console et les relève de leurs souffrances, prions le Seigneur.

Pour les couples du monde entier; afin qu’ils trouvent dans l’amour trinitaire l’inspiration pour se dépasser, prions le Seigneur.

Pour nos communautés chrétiennes; afin qu’elles sachent accueillir et accompagner tous les couples qui se présentent à elles et qui veulent vivre de l’amour du Christ, prions le Seigneur.

Dieu très bon, tu as voulu que l’homme et la femme partagent un amour qui se vit à ton image et à ta ressemblance. Donne à tous tes enfants d’expérimenter le don de soi et la charité en plénitude. Nous te le demandons par Jésus le Christ notre Seigneur. Amen. (https://fr.novalis.ca)


Gowegebiet


Härgott, eis Welt ass räich u Gowen, déi mir aus denger Hand geschenkt kréien. Als bescheidene Merci lee mir Brout a Wäin op den Altor a froen dech. Huel des Gowen an eis selwer un.
Schenk eis all deng Freed an deng Erléisung. Dorëms biede mir dech, duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.


Accepte, Seigneur, le sacrifice que tu nous as donné: dans les mystères que nous célébrons pour te rendre grâce, sanctifie les hommes que tu as sauvés par ton Fils. Lui qui règne.


Preisgebet für Wort-Gottes-Feier/Impuls für Hochgebet


Gepriesen bist du, Herr, unser Gott,
du hast die Welt erschaffen mit all ihren Kräften und sie uns Menschen anvertraut,
dass wir sie bebauen, behüten und bewahren.
Gepriesen bist du, Herr, unser Gott, Schöpfer der Welt.
Wir danken dir für das Brot, die Frucht der Erde und der menschlichen Arbeit und Sorge.
Gepriesen bist du, Herr, unser Gott.
Wie das Brot, das wir brechen und teilen, in den Körnern zerstreut war über die Felder
und nun zu einem geworden ist, so lass unsere Familien und Gruppen,
unseren Ort und unsere Kirchen zusammenwachsen zu echter Gemeinschaft.
Gepriesen bist du, Herr, unser Gott.
Wir danken dir vor allem für deinen Sohn, Jesus Christus,
der selbst das Brot des Lebens ist.
Er hat Brot gesegnet, es gebrochen und ausgeteilt
und den leiblichen Hunger vieler gestillt.
Am Abend vor seinem Leiden gab er sich selbst im Zeichen
des Brotes seinen Jüngern zur Speise.

Das Brot, das wir jetzt teilen, gibt uns Gemeinschaft mit ihm,
dessen Leib für uns am Kreuz gebrochen wurde,
damit wir das Leben in Fülle haben.
Es eint uns mit ihm, der sich austeilte, um den geistigen Hunger zu stillen,
den Hunger an Geborgenheit und Liebe, nach Sinn und Leben.
Lass uns leben, Herr, unser Gott, aus seiner Glut und aus seiner Kraft,
dass wir nicht nur an uns selbst denken, sondern an die,
die Hunger haben nach leiblichen und geistlichen Gütern.

Mach uns bereit, anderen zu helfen und geschwisterlich zu teilen.
Lass uns selber zu Brot werden, zur Nahrung für den Nächsten,
der unsere materielle Hilfe, unsere Zeit, unsere Zuwendung,
unseren freundlichen Blick, unser mutmachendes Wort braucht.

So lasst uns, liebe Schwestern und Brüder,
bevor wir das Brot miteinander teilen und es essen,
beten mit den Worten Jesu, der selbst das Brot des Lebens ist.
(Bernhard Hopf u. a., Erinnern – danken – feiern, S. 79ff)


Vater Unser


Gott ass wéi ee gudde Papp zu eis. Mir mierken dat net ëmmer, oder mir wëllen et net mierken. An awer ass hien do. An zu all Moment dierfe mir virun hien trieden a mat him schwätzen an him all eis Uleies virdroen. Sou wëlle mir elo an dem Gebiet vun eisem Här him alles virleeën, wat eis haut um Häerz läit: Vater unser ...


Friddensgebiet


Gott huet grouss Erwaardungen un eis. Mir sollen derfir suergen, dass mir gutt Friichte bréngen. Eng vun deene gréissten Erwaardunge vu Gott un eis ass et, fir Fridden ze schafen. Weise mir duerch ee frëndleche Bléck, ee klengt Laachen, een Zouwénken eis Bereetschaft, derfir ze suergen, dass Fridde méiglech gëtt, am Kléngen an am Groussen. De Fridde sief mat iech all.


Schlussgebiet


Gott, eisen Här, du hues eis erschaffen an dozou beruff, fir an denger Fräiheet ze liewen. Du méchs eis Mutt, op deng Verspriechen ze vertrauen, fir datt déi Räich ënnert eis wuesse kann. Dofir soe mir dir Merci haut an all Dag vun eisem Liewen. Dech luewen an éiere mir duerch déi Jong Jesus Christus, eise Brudder an eisen Här. Amen.


Gott, wir danken dir, dass du uns gestärkt hast im Sakrament des Wortes und im Sakrament des Tisches - unverbrüchliche Zeichen deiner Liebe. Lass diese Liebe in uns wirksam werden, damit wir sie bezeugen können in der Welt, diese Liebe, die Leben zur Entfaltung bringt für alle Menschen. Dir sei Lob, Ehre und Dank heute und in Ewigkeit.


Accorde-nous, Seigneur notre Dieu, de trouver dans cette communion notre force et notre joie; afin que nous puissions devenir ce que nous avons reçu: le corps du Christ. Lui qui règne.


Mass vum 29. September
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 13. Oktober

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement