
|
|
6. Ouschtersonndeg C – 24./25.5.2025
6. Ouschtersonndeg C – 24./25.5.2025
Léif Matchrëschten! „Wir wollen alle fröhlich sein in dieser österlichen Zeit“, sou heescht an engem Lidd am Magnificat. (Mag 223) Kënne mir wierklech frou sinn? Kënne mir nach mat Freed an eis Welt vun haut kucken, déi sou voll ass vu Misär a Leed? Dat, wat eis Suerge mécht, léist sech normalerweis net esou einfach mat engem Lidd verjoen. An awer ass et eng Invitatioun fir dach méiglechst déi positiv Säite vum Liewen ze gesinn. Loosse mir eis dofir elo zesummen an op déi frou Noriicht, déi mir an dëser Feier gesot kréien. Froe mir eisen Här ëm seng Gnod an Hëllef.
Här Jesus Christus, du schenks eis däi Geescht vun der Léift. Här Jesus Christus, du schenks eis däi Geescht vun der Fridden. Här Jesus Christus, du schenks eis däi Geescht vun der Gemeinschaft.
Dagesgebiet
Allmächtege Gott, looss eis d'Zäit vun Ouschteren an häerzlecher Freed weider droen an d'Opersteeung vun eisem Här luewen, fir dass d'Geheimnis vun Ouschteren, dat mir an dëse fofzeg Deeg feieren, eist ganzt Liewe präägt a verwandelt. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus.
Dieu tout-puissant, accorde-nous, en ces jours de fête, de célébrer avec ferveur le Christ ressuscité: puissions-nous mettre en oeuvre fidèlement tout ce dont nous faisons mémoire. Par Jésus.
Gott unser Vater, du hast uns durch deinen Sohn gezeigt, wie sehr du uns liebst, indem du ihn für uns Menschen hingegeben hast. Gib uns ein offenes Herz, damit wir deine Liebe erkennen und sie in die Welt hinaustragen. Darum bitten wir durch Christus. Amen.
Liesungen: Apg 15, 1-2.22-29 / Offb 21, 10-14.22-23 / Joh 14, 23-29
Lesung aus der Apostelgeschichte. In jenen Tagen kamen einige Leute von Judäa herab und lehrten die Brüder: Wenn ihr euch nicht nach dem Brauch des Mose beschneiden lasst, könnt ihr nicht gerettet werden. Da nun nicht geringer Zwist und Streit zwischen ihnen und Paulus und Barnabas entstand, beschloss man, Paulus und Barnabas und einige andere von ihnen sollten wegen dieser Streitfrage zu den Aposteln und den Ältesten nach Jerusalem hinaufgehen. Da beschlossen die Apostel und die Ältesten zusammen mit der ganzen Gemeinde, Männer aus ihrer Mitte auszuwählen und sie zusammen mit Paulus und Barnabas nach Antiochia zu senden, nämlich Judas, genannt Barsabbas, und Silas, führende Männer unter den Brüdern. Sie gaben ihnen folgendes Schreiben mit: Die Apostel und die Ältesten, eure Brüder, grüßen die Brüder aus dem Heidentum in Antiochia, in Syrien und Kilikien. Wir haben gehört, dass einige von uns, denen wir keinen Auftrag erteilt haben, euch mit ihren Reden beunruhigt und eure Gemüter erregt haben. Deshalb haben wir einmütig beschlossen, Männer auszuwählen und zusammen mit unseren geliebten Brüdern Barnabas und Paulus zu euch zu schicken, die beide für den Namen Jesu Christi, unseres Herrn, ihr Leben eingesetzt haben. Wir haben Judas und Silas abgesandt, die euch das Gleiche auch mündlich mitteilen sollen. Denn der Heilige Geist und wir haben beschlossen, euch keine weitere Last aufzuerlegen als diese notwendigen Dinge: Götzenopferfleisch, Blut, Ersticktes und Unzucht zu meiden. Wenn ihr euch davor hütet, handelt ihr richtig. Lebt wohl!
Kv Die Völker sollen dir danken, o Gott, danken sollen dir die Völker alle.
Gott
sei uns gnädig und segne uns. *
Lesung aus der Offenbarung des Johannes. Ein Engel entrückte mich im Geist auf einen großen, hohen Berg und zeigte mir die heilige Stadt Jerusalem, wie sie von Gott her aus dem Himmel herabkam, erfüllt von der Herrlichkeit Gottes. Sie glänzte wie ein kostbarer Edelstein, wie ein kristallklarer Jaspis. Die Stadt hat eine große und hohe Mauer mit zwölf Toren und zwölf Engeln darauf. Auf die Tore sind Namen geschrieben: die Namen der zwölf Stämme der Söhne Israels. Im Osten hat die Stadt drei Tore und im Norden drei Tore und im Süden drei Tore und im Westen drei Tore. Die Mauer der Stadt hat zwölf Grundsteine; auf ihnen stehen die zwölf Namen der zwölf Apostel des Lammes. Einen Tempel sah ich nicht in der Stadt. Denn der Herr, ihr Gott, der Herrscher über die ganze Schöpfung, ist ihr Tempel, er und das Lamm. Die Stadt braucht weder Sonne noch Mond, die ihr leuchten. Denn die Herrlichkeit Gottes erleuchtet sie und ihre Leuchte ist das Lamm.
Halleluja. Halleluja. (So spricht der Herr:) Wer mich liebt, hält mein Wort. Mein Vater wird ihn lieben und wir werden bei ihm Wohnung nehmen. Halleluja.
Aus dem heiligen Evangelium nach Johannes. In jener Zeit sprach Jesus zu seinen Jüngern: Wenn jemand mich liebt, wird er mein Wort halten; mein Vater wird ihn lieben und wir werden zu ihm kommen und bei ihm Wohnung nehmen. Wer mich nicht liebt, hält meine Worte nicht. Und das Wort, das ihr hört, stammt nicht von mir, sondern vom Vater, der mich gesandt hat. Das habe ich zu euch gesagt, während ich noch bei euch bin. Der Beistand aber, der Heilige Geist, den der Vater in meinem Namen senden wird, der wird euch alles lehren und euch an alles erinnern, was ich euch gesagt habe. Frieden hinterlasse ich euch, meinen Frieden gebe ich euch; nicht, wie die Welt ihn gibt, gebe ich ihn euch. Euer Herz beunruhige sich nicht und verzage nicht. Ihr habt gehört, dass ich zu euch sagte: Ich gehe fort und komme wieder zu euch. Wenn ihr mich liebtet, würdet ihr euch freuen, dass ich zum Vater gehe; denn der Vater ist größer als ich. Jetzt schon habe ich es euch gesagt, bevor es geschieht, damit ihr, wenn es geschieht, zum Glauben kommt.
Lecture du livre des Actes des Apôtres. En ces jours-là, des gens, venus de Judée à Antioche, enseignaient les frères en disant : « Si vous n’acceptez pas la circoncision selon la coutume qui vient de Moïse, vous ne pouvez pas être sauvés. » Cela provoqua un affrontement ainsi qu’une vive discussion engagée par Paul et Barnabé contre ces gens-là. Alors on décida que Paul et Barnabé, avec quelques autres frères, monteraient à Jérusalem auprès des Apôtres et des Anciens pour discuter de cette question. Les Apôtres et les Anciens décidèrent avec toute l’Église de choisir parmi eux des hommes qu’ils enverraient à Antioche avec Paul et Barnabé. C’étaient des hommes qui avaient de l’autorité parmi les frères : Jude, appelé aussi Barsabbas, et Silas. Voici ce qu’ils écrivirent de leur main: «Les Apôtres et les Anciens, vos frères, aux frères issus des nations, qui résident à Antioche, en Syrie et en Cilicie, salut ! Attendu que certains des nôtres, comme nous l’avons appris, sont allés, sans aucun mandat de notre part, tenir des propos qui ont jeté chez vous le trouble et le désarroi, nous avons pris la décision, à l’unanimité, de choisir des hommes que nous envoyons chez vous, avec nos frères bien-aimés Barnabé et Paul, eux qui ont fait don de leur vie pour le nom de notre Seigneur Jésus Christ. Nous vous envoyons donc Jude et Silas, qui vous confirmeront de vive voix ce qui suit : L’Esprit Saint et nous-mêmes avons décidé de ne pas faire peser sur vous d’autres obligations que celles-ci, qui s’imposent: vous abstenir des viandes offertes en sacrifice aux idoles, du sang, des viandes non saignées et des unions illégitimes. Vous agirez bien, si vous vous gardez de tout cela. Bon courage!»
R/ Que les peuples, Dieu, te rendent grâce ; qu’ils te rendent grâce tous ensemble !
Que
Dieu nous prenne en grâce et nous bénisse,
Que
les nations chantent leur joie,
La
terre a donné son fruit ;
Lecture du livre de l'Apocalypse. Moi, Jean, j'ai vu un ange. En esprit, il m’emporta sur une grande et haute montagne ; il me montra la Ville sainte, Jérusalem, qui descendait du ciel, d’auprès de Dieu : elle avait en elle la gloire de Dieu ; son éclat était celui d’une pierre très précieuse, comme le jaspe cristallin. Elle avait une grande et haute muraille, avec douze portes et, sur ces portes, douze anges ; des noms y étaient inscrits : ceux des douze tribus des fils d’Israël. Il y avait trois portes à l’orient, trois au nord, trois au midi, et trois à l’occident. La muraille de la ville reposait sur douze fondations portant les douze noms des douze Apôtres de l’Agneau. Dans la ville, je n’ai pas vu de sanctuaire, car son sanctuaire, c’est le Seigneur Dieu, Souverain de l’univers, et l’Agneau. La ville n’a pas besoin du soleil ni de la lune pour l’éclairer, car la gloire de Dieu l’illumine : son luminaire, c’est l’Agneau.
Alléluia. Alléluia. Si quelqu’un m’aime, il gardera ma parole, dit le Seigneur; mon Père l’aimera, et nous viendrons vers lui. Alléluia.
Évangile de Jésus-Christ selon saint Jean. En ce temps-là, Jésus disait à ses disciples : « Si quelqu’un m’aime, il gardera ma parole ; mon Père l’aimera, nous viendrons vers lui et, chez lui, nous nous ferons une demeure. Celui qui ne m’aime pas ne garde pas mes paroles. Or, la parole que vous entendez n’est pas de moi : elle est du Père, qui m’a envoyé. Je vous parle ainsi, tant que je demeure avec vous ; mais le Défenseur, l’Esprit Saint que le Père enverra en mon nom, lui, vous enseignera tout, et il vous fera souvenir de tout ce que je vous ai dit. » Je vous laisse la paix, je vous donne ma paix ; ce n’est pas à la manière du monde que je vous la donne. Que votre cœur ne soit pas bouleversé ni effrayé. Vous avez entendu ce que je vous ai dit : Je m’en vais, et je reviens vers vous. Si vous m’aimiez, vous seriez dans la joie puisque je pars vers le Père, car le Père est plus grand que moi. Je vous ai dit ces choses maintenant, avant qu’elles n’arrivent ; ainsi, lorsqu’elles arriveront, vous croirez.
Priedegt
"Einen Tempel sah ich nicht in der Stadt." (Offb 21, 22a) D'Offenbarung ass schonn ee ganz mysteriéist Buch an ech di mech dann och ëmmer nees schwéier mat de Biller, déi hei gebraucht ginn. Wéi ech d'Liesung vun haut gekuckt hunn, hunn ech mech gefrot, wat dann deen zitéierte Saz kéint heeschen an eis haut soen.
An all gréisserer anticker Stad war en Tempel. Den Tempel war, jo ass och nach haut, a ville Reliounen a Kulturen eng wichteg Plaz, wou Mënschen zesumme kommen, wou si bieden a wou si eventuell der Gottheet begéinen. Dass déi nei Stad Jerusalem keen Tempel méi soll hunn, war fir jüddesch Lieser a Lieserinne sécher nëmme ganz schwéier no ze vollzéien.[1] Am AT am Buch Ezechiel fanne mir eng ganz aner Duerstellung. Fir déi jüddesch Endzäithoffnung war d'Erwaardung, dass den Tempel nei opgebaut soll ginn, een zentraalt Motiv. (Ez 40-48) Awer hei gëtt elo däitlech gesot, dass sou een Tempel net méi do ass an och net méi néideg ass. D'Begrënnung dofir nennt eis d'Liesung haut selwer: "Denn der Herr, ihr Gott, der Herrscher über die ganze Schöpfung, ist ihr Tempel, er und das Lamm." (Offb 21, 22b) Den Tempel war am Juddentum wéi och an anere Reliounen ee Symbol fir den Zougang zu Gott oder de Gëtter. Dëst Motiv ersetzt d'Offenbarung hei duerch eng radikal Presenz vu Gott an der Gemeinschaft selwer vun deenen, déi gleewen. A genee do si mir op engem zentrale Punkt vun eiser Relioun ukomm, dee mir nawell dacks vergiessen. Schonn am Urchrëschtentum war et kloer, dass d'Gemeinschaft den Tempel vu Gott ass. Déi éischt Chrëschten hunn dowéinst och keng besonnesch Platzen oder Gebaier gebraucht fir Gott ze veréieren. Gott war an hirer Mëtt, wann si sech versammelt hunn. Si selwer waren d'Wunnecht fir Gott. D'Visioun um Schluss vum Buch vun der Offenbarung seet et ganz däitlech: Mir sinn als Gemeinschaft d'Wunnecht vu Gott. Mir brauchen dofir keng speziell Plaz fir d'Géigewaart vu Gott a fir d'Vermëttlung vum Heel un eis.
Bis haut, sou mengen ech, hu mir dat Konzept net richteg verstanen. Mir mengen ëmmer nach, dass d'Presenz vu Gott u Kierchegebaier, un Tabernakelen, u materiell Saache gebonne wier. Neen d'Presenz vu Gott realiséiert sech eenzeg an eleng an eis, an eiser Gemeinschaft. Denke mir un de Saz vum Jesus: "Wo zwei oder drei in meinem Namen versammelt sind, da bin ich mitten unter ihnen." (Mt 18, 20) Et geet deemno ëm eis als Gemeinschaft. Déi Gemeinschaft kann sech iwwerall versammelen an dann ass Gott do. Dat ass entscheedend.
Eis Liesung fiert awer nach Stéck weider mat hiren Iwwerleeungen zu dësem Thema. "Die Stadt braucht weder Sonne noch Mond, die ihr leuchten. Denn die Herrlichkeit Gottes erleuchtet sie und ihre Leuchte ist das Lamm." (Offb 21, 23) Dat neit Jerusalem brauch keng "Beleuchtung" vu baussen, vun uewen oder sou. Si liicht aus sech selwer. D'Bild kënnt vum Prophet Jesaja (Jes 60, 19). Hei ass d'Enn vun all Misär a Leed ugekënnegt.[2] Heescht dat net einfach, dass mir als Chrëschten duerch eis Dote sollen ausstralen an eis Welt sollen hell maachen? Wa mir vun der Presenz vu Gott erfëllt sinn, da si mir ee Liicht fir des Welt. Et geet deemno vun eis als Gemeinschaft, wéi vu jidder Eenzelnen, ee Liicht aus. Dat ass et, wat wichteg ass a wat Gott an d'Welt bréngt.
Do si mir och eendeiteg bäi eis selwer: Si mir esou erfëllt vu Gott, dass mir säi Glanz ausstralen an d'Welt? Si mir esou Gestallte vum Liicht, dass mir anerer unzéien? Mir missten esou sinn! Awer dat ass nach laang net ëmmer de Fall. Haut bekloe mir eis iwwer déi vill Mënschen, déi eis Gemeinschaft verlooss hunn. Mä ware mir fir si Liicht genuch, dass si sech bäi eis wuel gefillt hunn? Wourëm ass et eis an deene leschte Joerzéngten a Joerhonnerte gaangen? Hu mir nëmmen äussere Glanz verbreet a Form vu schéine Gebaier a Kleeder? Mir missten erëm méi vun all deem lass kommen a missionaresch aktiv ginn. Dat géif Liicht an d'Welt bréngen. Ech hunn iwwregens den Androck, dass eisen neie Poopst genee an déi Richtung wëll goen. Am Peru, wou hie vill Jore war, war hien esou ënnerwee. Op munche Biller gesäit een, dass hie guer net ëmmer an dichtege Kierche mat de Mënsche gefeiert huet. Dacks waren et aarmséileg Schäpp. Mä genee dat weist, dass et op d'Gemeinschaft ukënnt, op eis als Chrëschten.
Dee Moment, wou mir eis konkret engagéieren, si mir Liicht, si mir Presenz vu Gott an der Welt. An da geet et och weider. D'Offenbarung beschreift dat an de Sätz no eiser Liesung esou: "24 Die Völker werden in diesem Licht einhergehen und die Könige der Erde werden ihre Pracht in die Stadt bringen. 25 Ihre Tore werden den ganzen Tag nicht geschlossen - Nacht wird es dort nicht mehr geben. 26 Und man wird die Pracht und die Kostbarkeiten der Völker in die Stadt bringen. 27 Aber nichts Unreines wird hineinkommen, keiner, der Gräuel verübt und lügt. Nur die im Lebensbuch des Lammes eingetragen sind, werden eingelassen." (Offb 21, 24-27)[3]
Wa mir als Chrëschten deemno ganz vun der Presenz vu Gott bestëmmt sinn, dann ass eist Dosinn an der Welt vun enger ganz neier Qualitéit. Dann entsteet eng Gemeinschaft, wou d'Mënsche fräi sinn a sécher liewe kënnen. Dat soll kee Paradis sinn. Mir mussen ebe just ee fir deen aneren do sinn an eis een ëm deen anere suergen. Et ass also eng duerchaus sozial ausgeriicht Gemeinschaft, eng Gemeinschaft mat Gott.
[1] Vgl. Walter Klaiber, Die Offenbarung des Johannes, Göttingen 2. Aufl. 2023, S. 278. [2] Jes 60,19: "Nicht mehr die Sonne wird dein Licht sein, um am Tage zu leuchten, noch wird dir der Mond als heller Schein leuchten, sondern der HERR wird dir ein ewiges Licht sein und dein Gott dein herrlicher Glanz." [3] Dëst Motiv kënnt och aus dem Buch vum Jesaja: "3 Nationen wandern zu deinem Licht / und Könige zu deinem strahlenden Glanz. 4 Erhebe deine Augen ringsum und sieh: / Sie alle versammeln sich, kommen zu dir. Deine Söhne kommen von fern, / deine Töchter werden auf der Hüfte sicher getragen. 5 Da wirst du schauen und strahlen, / dein Herz wird erbeben und sich weiten. Denn die Fülle des Meeres wendet sich dir zu, / der Reichtum der Nationen kommt zu dir. (Jes 60, 3-5)
Fürbitten
Loosse mir zu Gott bieden. Säi Geescht erënnert eis un d'Wierder vum Jesus:
* Mir denken un all Familljen, déi sech grouss Suerge maachen ëm hier Zukunft, well si kaum dat Néidegst fir ze liewen hunn. Gëff, dass si Mënsche begéinen, déi hier Nout gesinn an hinnen hëllefen: Sende aus deinen Geist, und das Antlitz der Erde wird neu.
* Mir denken un all Mënschen, déi vu Kricher betraff sinn als Zaldoten, als Mënschen op der Flucht oder voll vun Angscht an engem Bunker mussen aushalen. Gëff, dass déi Verantwortlech Weeër zum Fridde sichen a fannen. Sende aus deinen Geist, und das Antlitz der Erde wird neu.
* Mir denken un all Mënschen, deenen eng Botschaft verkënnegt gëtt, déi näischt mat der Botschaft vu Christus ze dinn huet, mä nëmmen d'Muecht vun deene Mächtege stäerke wëll. Gëff hinnen de Mutt, deem ze widderstoen an hier eege Weeër ze goen, déi u Christus ausgeriicht sinn. Sende aus deinen Geist, und das Antlitz der Erde wird neu.
* Mir denken un all Mënschen, deenen hiert Liewen zu Enn geet an un déi, déi eis scho verlooss hunn. Sief du bäi hinne mat denger Léift an dengem Fridden. Sende aus deinen Geist, und das Antlitz der Erde wird neu.
Dir Härgott soe mir Merci. Dech luewen an éiere mir elo an an all Éiwegkeet. Amen.
II.
La présence affectueuse de quelqu’un est source de joie. Avec les yeux de la foi, nous pouvons reconnaître que cette présence est aussi celle du Christ qui continue de nous manifester sa tendresse. Prions pour que le monde en soit toujours plus beau. Comble-nous de joie, Seigneur.
– Des personnes ont le don de rassembler les autres et de construire une communauté; demandons au Seigneur qu’elles soient toujours plus nombreuses.
– Des bénévoles visitent les malades, les prisonniers, les personnes seules; que leur dévouement rende la société plus humaine.
– Des hommes et des femmes ont choisi la vie consacrée; que chacun et chacune poursuive son engagement dans la sérénité.
– Des personnes souffrent au sein de nos communautés; que l’Esprit de Jésus donne à chacune sa part de joie, même dans leur épreuve.
Ta présence, Seigneur, nous réconforte. Il nous faut parfois fournir un effort pour en prendre conscience et l’apprécier vraiment. Avec l’aide de ton Esprit Saint, nous pouvons y arriver. C’est ce que nous te demandons par le Christ Jésus, vivant pour les siècles des siècles. Amen. (https://fr.novalis.ca)
Gowegebiet
Här a Gott, looss eist Gebiet zu dir erop klammen an huel eis Gowen un. Maach eis fräi duerch deng Gnod, fir dass mir fäeg ginn, d'Sakrament vun denger grousser Léift ze empfänken. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här.
Que nos prières montent vers toi, Seigneur, avec ces offrandes pour le sacrifice: dans ta bonté, purifie-nous, et nous serons mieux préparés au sacrement de ton amour. Par Jésus.
Gott, du Vater aller Menschen, dein Sohn hat uns versprochen, in unserer Mitte zu sein wenn wir uns in seinem Namen versammeln. Er selber fülle unser Beten, zu deiner Ehre, der du lebst und Leben schaffst in alle Ewigkeit.
Hochgebet – „Frieden“
Präfation
und nicht mehr
für den Krieg geübt wird. So bekennen wir: Sanctus
Guter Gott,
vielfältig sind die Formen von Gewalt in der Welt,
und
Feindbilder zu unmenschlichen Taten verleiten. Von einem wird uns berichtet,
dass er der
Gewalt widerstand und Frieden brachte.
In seinem
Namen und Auftrag sind wir jetzt versammelt,
Wir bitten
dich um deinen Geist, damit im Teilen des Brotes
Es war in der
Nacht vor seinem Leiden.
NEHMET UND
ESSET ALLE DAVON.
Ebenso nahm er
in jener Nacht nach dem Essen den Becher mit Wein,
NEHMET UND
TRINKET ALLE DARAUS.
Geheimnis
des Glaubens
Guter Gott,
wir gedenken unseres Bruders Jesus.
Wir bitten
dich um deinen Geist, damit wir heute weiterführen,
Erbarme dich
jener Menschen, die im Kampf für Gerechtigkeit
Befreie alle
in allen Kirchen und Religionen zu prophetischem Mut
Wir bitten für
den Bischof von Rom Franziskus und unseren Bischof N.
Dann dürfen
wir dich durch Jesus Christus zusammen mit Maria, seiner Mutter,
Durch ihn und mit ihm und in ihm
ist dir, Gott, allmächtiger Vater, Vgl. Urs Eigenmann, in: HG – Text.e zum Teilen von Brot und Wein, Luzern 1996
Vaterunser
De Jesus schwätzt haut am Evangelium vill vu sengem an eisem Papp. Gott ass wéi ee Papp fir eis, deen eis alles u Guddem zoukomme léist. Leeë mir him eis Suergen an Uleies vir mat deem Gebiet, wat de Jesus eis geléiert huet: Vater unser im Himmel, …
Friddensgebiet
"Wenn jemand mich liebt, wird er mein Wort halten." (Joh 14, 23a) Wat fir ee Wuert huet de Jesus eis ginn? Ass et net ee Wuert vu Léift a Fridden? Ass et net ee Wuert vu Respekt a Gerechtegkeet? Wa mir op säi Wuert géife lauschteren an et an eisem Liewe géifen ëmsetzen, da wier warscheinlech iwwerall Fridden. Et geléngt eis net perfekt. Dofir froe mir: Här Jesus kuck net op eis Schwaachheet. Kuck op eise gudde Wëllen a schenk eis all däi Fridden. De Fridde sief mat iech all.
Schlussgebiet
Allmächtege Gott, du hues eis duerch d'Opersteeung vu Christus nei geschafe fir dat éiwegt Liewen. Erfëll eis mat der Kraaft vun dëser helleger Moolzecht, fir dass d'Geheimnis vun Ouschteren an eis Fruucht bréngt. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här.
Dieu éternel et tout-puissant, dans la résurrection du Christ, tu nous recrées pour la vie éternelle; multiplie en nous les fruits du sacrement pascal: répands en nos coeurs la force de cette nourriture qui apporte le salut. Par Jésus.
Gütiger Gott, in der Auferstehung deines Sohnes hast du uns neues Leben geschenkt. Wir danken dir für dieses Ostermahl und preisen dich mit der ganzen Kirche durch Jesus Christus im Heiligen Geist heute und in Ewigkeit.
|
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg
© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement



