17. Sonndeg am Joereskrees B 24./25.7.2021


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Et si scho ganz grouss Géigesätz: Bäi eis gi Liewensmëttel reegelrecht verschwent. Si ginn dacks schonn ewech geheit, obschonn si nach länger gutt wieren. An dann op der anerer Säit ginn et vill Géigenden an der Welt, wou Mënschen Honger leiden an net wëssen, wéi si deen nächsten Dag kënnen iwwerliewen. Mir verdrängen dat ganz dacks. Mir kucken ewech, wa mir opmierksam gemaach ginn op Aarmut an Honger. De Jesus huet net ewech gekuckt. Hien huet den Honger vun de Mënsche gesinn. Hien invitéiert déi vill Mënschen fir sech ze setzen. No engem Dankgebiet deelt hien Brout aus. Jiddereen gëtt sat. Ee Wonner, een Zeechen, een Uruff fir eis haut? De Jesus luet eis och an, engersäits fir eis ze setzen a beschenkt ze ginn, anerersäits fir selwer ze deelen. Ruffe mir d’Erbaarmen vu Christus un.

Här Jesus Christus, du gesäis d’Nout vun deene ville Mënschen. Här, erbaarm dech eiser.
Här Jesus Christus, du wëlls, dass jidderee ka liewen. Christus, erbaarm dech eiser.
Här Jesus Christus, du wëlls, dass mir d’Gidder vun dëser Welt gerecht verdeelen. Här, erbaarm dech eiser.

Dagesgebiet

Härgott, du beschütz all déi, déi op dech hoffen, ouni dech ass näischt gutt an näischt helleg. Leed eis an dengem räichen Erbaarmen a looss eis d’Gidder vun dëser Welt esou gebrauchen, datt mir eng Kéier béi dir déi éiweg Freed fannen. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Tu protèges, Seigneur, ceux qui comptent sur toi; sans toirien n’est fort et rien n’est saint; multiplie pour nous tes gestes de miséricorde afin que, sous ta conduite, en faisant un bon usage des biens qui passent, nous puissions déjà nous attacher à ceux qui demeurent. Par Jésus Christ.

Guter Gott, wir leben im Überfluss und trotzdem verspüren wir Hunger. Wir haben uns um deinen Tisch versammelt und hoffen, dass du unseren Hunger nach Wahrheit und Gerechtigkeit, und unseren Hunger nach Lebendigkeit und Freude stillst. Wir bitten dich, mach uns nun empfänglich für die Speise, die nur du geben kannst. Darum bitten wir durch Christus, unseren Bruder und Herrn.

Liesungen: 2 Kön 4, 42-44 / Eph 4, 1-6 / Joh 6, 1-15

Lesung aus dem zweiten Buch der Könige.
In jenen Tagen kam ein Mann von Baal-Schalischa und brachte dem Gottesmann Brot von Erstlingsfrüchten, zwanzig Gerstenbrote und frische Körner in einem Beutel. Elischa sagte: Gib es den Leuten zu essen! Doch sein Diener sagte: Wie soll ich das hundert Männern vorsetzen? Elischa aber sagte: Gib es den Leuten zu essen! Denn so spricht der HERR: Man wird essen und noch übrig lassen. Nun setzte er es ihnen vor; und sie aßen und ließen noch übrig, wie der HERR gesagt hatte.

Kv Herr, du tust deine Hand auf und sättigst alles, was lebt, mit Wohlgefallen.
Der Herr ist gnädig und barmherzig, *
langmütig und reich an Huld.
Der Herr ist gut zu allen, *
sein Erbarmen waltet über all seinen Werken. – (Kv)
Aller Augen warten auf dich *
und du gibst ihnen ihre Speise zur rechten Zeit.
Du tust deine Hand auf *
und sättigst alles, was lebt, mit Wohlgefallen. – (Kv)
Gerecht ist der Herr auf all seinen Wegen *
und getreu in all seinen Werken.
Nahe ist der Herr allen, die ihn rufen, *
allen, die ihn aufrichtig rufen. – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Ephesus.
Schwestern und Brüder! Ich, der Gefangene im Herrn, ermahne euch, ein Leben zu führen, das des Rufes würdig ist, der an euch erging. Seid demütig, friedfertig und geduldig, ertragt einander in Liebe und bemüht euch, die Einheit des Geistes zu wahren durch das Band des Friedens! Ein Leib und ein Geist, wie ihr auch berufen seid zu einer Hoffnung in eurer Berufung: ein Herr, ein Glaube, eine Taufe, ein Gott und Vater aller, der über allem und durch alles und in allem ist.

Halleluja. Halleluja. Ein großer Prophet wurde unter uns erweckt: Gott hat sein Volk heimgesucht. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Johannes.
In jener Zeit ging Jesus an das andere Ufer des Sees von Galiläa, der auch See von Tiberias heißt. Eine große Menschenmenge folgte ihm, weil sie die Zeichen sahen, die er an den Kranken tat. Jesus stieg auf den Berg und setzte sich dort mit seinen Jüngern nieder. Das Pascha, das Fest der Juden, war nahe. Als Jesus aufblickte und sah, dass so viele Menschen zu ihm kamen, fragte er Philippus: Wo sollen wir Brot kaufen, damit diese Leute zu essen haben? Das sagte er aber nur, um ihn auf die Probe zu stellen; denn er selbst wusste, was er tun wollte. Philippus antwortete ihm: Brot für zweihundert Denare reicht nicht aus, wenn jeder von ihnen auch nur ein kleines Stück bekommen soll. Einer seiner Jünger, Andreas, der Bruder des Simon Petrus, sagte zu ihm: Hier ist ein kleiner Junge, der hat fünf Gerstenbrote und zwei Fische; doch was ist das für so viele? Jesus sagte: Lasst die Leute sich setzen! Es gab dort nämlich viel Gras. Da setzten sie sich; es waren etwa fünftausend Männer. Dann nahm Jesus die Brote, sprach das Dankgebet und teilte an die Leute aus, so viel sie wollten; ebenso machte er es mit den Fischen. Als die Menge satt geworden war, sagte er zu seinen Jüngern: Sammelt die übrig gebliebenen Brocken, damit nichts verdirbt! Sie sammelten und füllten zwölf Körbe mit den Brocken, die von den fünf Gerstenbroten nach dem Essen übrig waren. Als die Menschen das Zeichen sahen, das er getan hatte, sagten sie: Das ist wirklich der Prophet, der in die Welt kommen soll. Da erkannte Jesus, dass sie kommen würden, um ihn in ihre Gewalt zu bringen und zum König zu machen. Daher zog er sich wieder auf den Berg zurück, er allein.

Lecture du deuxième livre des Rois.
En ces joirs-là, un homme vint de Baal-Shalisha et, prenant sur la récolte nouvelle, il apporta à Élisée, l’homme de Dieu, vingt pains d’orge et du grain frais dans un sac. Élisée dit alors : « Donne-le à tous ces gens pour qu’ils mangent. » Son serviteur répondit : « Comment donner cela à cent personnes ? » Élisée reprit : « Donne-le à tous ces gens pour qu’ils mangent, car ainsi parle le Seigneur : On mangera, et il en restera. » Alors, il le leur donna, ils mangèrent, et il en resta, selon la parole du Seigneur.

R/ Tu ouvres la main, Seigneur : nous voici rassasiés.
Que tes œuvres, Seigneur, te rendent grâce
et que tes fidèles te bénissent !
Ils diront la gloire de ton règne,
ils parleront de tes exploits. R
Les yeux sur toi, tous, ils espèrent :
tu leur donnes la nourriture au temps voulu ;
tu ouvres ta main :
tu rassasies avec bonté tout ce qui vit. R
Le Seigneur est juste en toutes ses voies,
fidèle en tout ce qu’il fait.
Il est proche de tous ceux qui l’invoquent,
de tous ceux qui l’invoquent en vérité. R

Lecture de la lettres de saint Paul apôtre aux Éphésiens.
Frères, moi qui suis en prison à cause du Seigneur, je vous exhorte donc à vous conduire d’une manière digne de votre vocation : ayez beaucoup d’humilité, de douceur et de patience, supportez-vous les uns les autres avec amour ; ayez soin de garder l’unité dans l’Esprit par le lien de la paix. Comme votre vocation vous a tous appelés à une seule espérance, de même il y a un seul Corps et un seul Esprit. Il y a un seul Seigneur, une seule foi, un seul baptême, un seul Dieu et Père de tous, au-dessus de tous, par tous, et en tous.

Alléluia. Alléluia. Un grand prophète s’est levé parmi nous : et Dieu a visité son peuple. Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Jean.
En ce temps-là, Jésus passa de l’autre côté de la mer de Galilée, le lac de Tibériade. Une grande foule le suivait, parce qu’elle avait vu les signes qu’il accomplissait sur les malades. Jésus gravit la montagne, et là, il était assis avec ses disciples. Or, la Pâque, la fête des Juifs, était proche. Jésus leva les yeux et vit qu’une foule nombreuse venait à lui. Il dit à Philippe : « Où pourrions-nous acheter du pain pour qu’ils aient à manger ? » Il disait cela pour le mettre à l’épreuve, car il savait bien, lui, ce qu’il allait faire. Philippe lui répondit : « Le salaire de deux cents journées ne suffirait pas pour que chacun reçoive un peu de pain. » Un de ses disciples, André, le frère de Simon-Pierre, lui dit : « Il y a là un jeune garçon qui a cinq pains d’orge et deux poissons, mais qu’est-ce que cela pour tant de monde ! » Jésus dit : « Faites asseoir les gens. » Il y avait beaucoup d’herbe à cet endroit. Ils s’assirent donc, au nombre d’environ cinq mille hommes. Alors Jésus prit les pains et, après avoir rendu grâce, il les distribua aux convives ; il leur donna aussi du poisson, autant qu’ils en voulaient. Quand ils eurent mangé à leur faim, il dit à ses disciples : « Rassemblez les morceaux en surplus, pour que rien ne se perde. » Ils les rassemblèrent, et ils remplirent douze paniers avec les morceaux des cinq pains d’orge, restés en surplus pour ceux qui prenaient cette nourriture. À la vue du signe que Jésus avait accompli, les gens disaient : « C’est vraiment lui le Prophète annoncé, celui qui vient dans le monde. » Mais Jésus savait qu’ils allaient venir l’enlever pour faire de lui leur roi ; alors de nouveau il se retira dans la montagne, lui seul.

Priedegt

Léif Matchrëschten! Virun enger Rei Joren hat ech eng besonnesch Daffeier an enger vun eise Kierchen. Op eng gewëssen Manéier war et eng ökumenesch Feier. Als Paschtouer hunn ech ee Kand duerch d’Daf an eis kierchlech kathoulesch Gemeinschaft opgeholl an an der selwechter Feier huet de Paschtouer vun der Lëtzebuerger evangelescher Kierch ee Kand an déi evangelesch Kierch opgeholl. Zwee offiziell Vertrieder vun zwou chrëschtlechen Gemeinschaften hunn an enger méi oder wéineger gemeinsamer Feier zwee Kanner gedeeft. Den Zweck oder den theologeschen Inhalt vun der Feier fir des zwou Kierchen ass dee selwechten. Ee Mënsch gëtt opgeholl an d’Gemeinschaft vun de Chrëschten. Ee Mënsch bekennt sech zu deem Glawen, deen eis vu Jesus Christus hir bezeit gouf, a gëtt deementspriechend als een neie Matmënsch am Glawen ugeholl.

„Ein Herr, ein Glaube, eine Taufe, ein Gott und Vater aller“, sou huet et éinescht an der Liesung geheescht. Hei si véier Begrëffer genannt, déi jeeweils eenzeg sinn. Do sinn engersäits den Här, mat deem wuel Jesus Christus gemengt ass, a Gott, de Papp genannt. Si sinn eenzeg. Dat schéngt logesch an och sécher ze sinn. Wann et Gott gëtt, dann ass hien deen eenzegen. A Jesus Christus ass fir eis als Chrëschten och eenzeg. Et ka nëmmen dee Christus ginn, deen eis an der Bibel bezeit gëtt. Awer da steet do och „ee Glawen“ an „eng Daf“. A grad dat léist mech nodenken mam Bléck op meng Erfarung vun dëser Daffeier. Wann et ee Glawen an och nëmmen eng Daf gëtt, firwat musse mir dann zu zwee Paschtéier aus verschiddene Kierchen untrieden, fir zwee Kanner ze deefen, déi op dee selwechten Glawen mat der selwechter Daf gedeeft ginn?

Am Laf vun der Geschicht vum Chrëschtentum sinn et esou munch Streidereien ginn iwwer Froen vum Glawen, iwwer Froen vun der kierchlecher Uerdnung, iwwer Froen vun der Liturgie asw. asw. An d’Chrëschten hunn sech dann och an dësen 2000 Joer méi wéi eng Kéier esou déck zerstridden, dass si sech a verschidde Gruppen opgedeelt hunn. Wa mir esou zeréckkucken, da schéngen eis munch Episoden aus der Geschicht wéi ee schlechte Film a mir froen eis haut, op et wierklech zu deenen Ofspléckungen huet misste kommen. All Kéiers waren jo och Muechtspiller mat dru bedeelegt, dass sech d’Chrëschten net verdroen hunn. Vill al theologesch Sträitpunkte sinn hautdesdaags aus dem Wee geraumt. Firwat bleiwen mir dann elo nach ëmmer bäi deem Duercherneen an der Opspléckung, déi mir bis haut hunn?

Eis Welt ass natierlech eng Welt voller ënnerschiddlecher Meenungen a Stréimungen. An och d’Traditiounen sinn esou villfälteg, dass si kaum ënner een Dag kéinten gepaakt ginn. Mir wëllen am allgemengen Ofwiesslung. An dat ass nu mol och um Gebitt vun der Relioun esou. D’Chrëschten hunn duerchaus verschidden Traditiounen an si wëllen déi iergendwéi och behalen a weider fleegen.

Den Auteur vum Epheserbréif huet ee grousst Uleies, an dat ass d’Eenheet vun de Chrëschten. Dofir stellt hien des Eenheet och an enger ganzer Rei vun Begrëffer duer an ënnersträicht d’Wichtegkeet an d’Bedeitung vun der Eenheet: „Ein Leib und ein Geist,
wie euch durch eure Berufung auch eine gemeinsame Hoffnung gegeben ist; ein Herr, ein Glaube, eine Taufe, ein Gott und Vater aller.“ Awer Eenheet ass fir hien net eng einfach Gläichförmegkeet, mä eng villfälteg Relatioun mat ville Facetten. Et ass een organescht an dynamescht Ganzt. Ech kucken dofir och op eis Geschwësterkierchen ganz aneschters, wéi dat sécher fréier an eise kathouleschen Reien de Fall war. Mir sinn ënnerschiddlech Gemeinschaften mat ënnerschiddlechen Traditiounen. An awer besteet eng Eenheet. D’Ënnerscheeder vun deenen eenzelen chrëschtleche Konfessiounen droen zu enger géigesäiteger Beräicherung bäi. Hei kënnt d’Villfalt vun eisem Glawen zum Ausdrock a mir kënnen eis géigesäiteg ergänzen an och nei Impulser ginn.

Den Auteur vum Epheserbréif rifft eis haut op, fir trotz allen Ënnerscheeder, trotz allen ënnerschiddlechen Meenungen an Traditiounen eis dach awer op dat Gemeinsaamt ze besënnen, dat eis ganz déif a fest verbënnt. Eise Glawen an eis Daf verflichten eis virun allem op d’Gebot vun der Léift. Mir kënnen duerchaus ënnerschiddlech Weeër goen. Mir mussen eis awer mat Respekt begéinen: „Ich, ...,
ermahne euch, ein Leben zu führen,
das des Rufes würdig ist, der an euch erging. Seid demütig, friedfertig und geduldig, ertragt einander in Liebe, und bemüht euch, die Einheit des Geistes zu wahren durch den Frieden, der euch zusammenhält.“ Genee dat ass et, wat zielt, dass mir een op deen aneren zouginn am déiwen Respekt, dass mir eis dach all op dee selwechten Här Jesus Christus beruffen. Dat gëllt sécher um Niveau vun deene grousse Kierchen, wéi ech et eben ugedeit hunn. Mä dat gëllt awer och hei um Niveau vun eise klengen Duerfgemeinschaften, déi elo lues a lues zu enger neier Eenheet sollen zesummewuessen an zesumme solle schaffen.

Mir hunn als Chrëschten an dëser Welt eng besonnesch Beruffung. An eben der Beruffung entspriechend solle mir liewen an handelen. Als Chrëschten wësse mir eis vu Gott ugeholl, esou wéi mir sinn an dat och ouni Virbedéngung. An eben dowéinst, aus dëser Léift vu Gott eraus, aus dësem Virschoss u Vertrauen vu Gott zu eis, gëtt et fir eis och nëmmen eng Méiglechkeet an eisem Handelen, an dat ass esou ze handelen wéi Gott, an eben dann all eis Matmënschen esou ze huelen, wéi si sinn an hinnen a Léift an a Respekt ze begéinen. Sécher dat fält heiansdo schwéier. Awer et ass wuel dee richtegen Wee. Den Zesummenhalt vun der chrëschtlecher Gemeinschaft, op elo am Klengen um Niveau vun enger Par oder am Groussen um Niveau vun deenen ënnerschiddleche Kierchen, grënnt net an der géigesäiteger Sympathie, mä eben an dëser Léift vu Gott zu eis Mënschen, eng Léift, déi mir da genausou sollen weiderginn. An der Gemeinschaft vun de Chrëschten kënnen dofir och ganz ënnerschiddlech, jo och géigesätzlech Mënschen a Gruppen sinn. D’Erausfuerderung ass eben, fir sech an der Léift vu Gott géigesäiteg unzehuelen. Amen.

Fürbitten

Gott huet eis net nëmmen d’Liewen geschenkt. Hien suergt och fir eis. Dofir wëlle mir elo zu him bieden:

1) Mir biede fir all Mënschen, déi net genuch fir z’iessen hunn. Gëff hinnen, wat si fir hiert Liewen brauchen. Härgott, héier eis.

2) Mir bieden fir déi Mënschen, déi am Iwwerfloss liewen. Erwäch an hinnen d’Bewosstsinn vun der Verantwortung fir all déi, déi sech net selwer hëllefe kënnen. Härgott, héier eis.

3) Mir bieden fir déi Mënschen, déi un der Produktioun vun Liewensmëttel bedeelegt sinn. Looss si hir Verantwortung fir d’Wuel an d’Gesondheet vun alle Mënschen net vergiessen. Härgott, héier eis.

4) Mir bieden fir déi Verantwortlech am Staat an an der Wirtschaft, datt si hiert Handelen um Wuel vun alle Mënschen ausriichten. Härgott, héier eis.

5) Mir bieden fir eis Verstuerwen, datt hiert Liewen an denger Herrlechkeet opgehuewen ass. Haut denke mir besonnesch un ... . Härgott, héier eis.

Gudde Gott, du kenns eis, an du weess, wat fir eis gutt ass. Schenk eis een opmierksaamt Häerz, a looss eis deng Léift an eisem Alldag spieren. Dech luewen an éiere mir elo an an all Éiwegkeet.

II.

La parole de Dieu est nourriture pour la vie éternelle. Laissons-la nous inspirer afin que nous puissions nous adresser comme il se doit au Père de toute bonté. Présentons-lui nos prières en faveur de nos frères et sœurs. Entre chaque intention, nous garderons un moment de silence.
– Prions pour celles et ceux qui ont besoin de pain, où qu’ils soient dans le monde. (Silence)
– Prions pour les personnes qui ont besoin de marques d’affection et de reconnaissance. (Silence)
– Prions pour les gens qui ont besoin de comprendre, qui cherchent un sens à leur vie. (Silence)
– Prions pour les personnes malades ou qui souffrent plus dûrement des conséquences de la pandémie. (Silence)
– Prions pour les hommes et aux femmes qui veulent s’approcher de Dieu et qui ont soif de le connaître. (Silence)
Père très bon, tu as envoyé ton serviteur Jésus pour nous rassembler en un seul peuple et manifester ta présence parmi nous; garde nos yeux ouverts à cette présence souvent cachée, et nos bras disponibles pour l’accomplissement de ce que tu veux. Nous te le demandons par Jésus, ton Fils, notre Seigneur. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Gudde Gott, huel dës Gowen un, déi mir vun denger Guttheet empfaangen hunn. Looss deng Kraaft an hinne wierken, fir datt mir an dësem Liewen duerch si gestäerkt ginn, an op dem Wee vum Fridden an der Gerechtegkeet weiderkommen. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Accepte, Seigneur, ces offrandes prélevées pour toi sur tes propres largesses; que ces mystères très saints, où ta grâce opère avec puissance, sanctifient notre vie de tous les jours et nous conduisent aux joies éternelles. Par Jésus

Unsterblicher Gott, du hast uns Brot und Wein geschenkt als Nahrung für unser vergängliches Leben. Wir bringen diese Gaben vor dein Angesicht: gib sie uns wieder als Sakrament der Unsterblichkeit durch Christus, unsern Herrn.

Hochgebet - „Teilen“


Präfation
Guter Gott, wir danken für dieses Brot, Frucht der Erde und der menschlichen Arbeit.
Es ist Zeichen für das Lebensnot wendende, das wir alle zum Überleben brauchen.
Wir danken für die vielen Frauen und Männer auf der ganzen Welt,
die den Ruf der Notleidenden hören, und uns daran erinnern,
dass das Leben für alle möglich wird und gelingen kann,
wenn wir bereit sind, die Güter dieser Erde gerecht miteinander zu teilen.
Mit ihnen und allen Schwestern und Brüdern auf der ganzen Welt,
die ihr Vertrauen auf eine menschliche Welt der Gerechtigkeit und der Solidarität,
des Friedens und des Lebens in Fülle setzen, danken wir dir, loben dich und singen:

Sanctus

Gott, dein Sohn Jesus Christus, aber auch seine Jünger und Freunde,
haben sich für die Armen und Benachteiligten eingesetzt.
Sie haben an eine Welt geglaubt, in der es nicht mehr oben und unten,
reich und arm geben wird.
Deshalb haben sie sich auch mit allen an einen Tisch gesetzt
und den Menschen, die als Sünderinnen und Sünder ausgegrenzt wurden,
den Zöllnern, den Hungrigen, den Kranken und den Gesundgewordenen
Brot gegeben und Tischgemeinschaft ermöglicht, damit sie leben konnten.

So bitten wir: Dein Heiliger Geist komme
auf die Gaben von Brot und Wein herab
und mache sie zum Leib + und Blut Jesu Christi.

Am Abend vor seinem Leiden nahm Jesus einmal mehr das Brot,
brach es, gab es seinen Freunden und sprach:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON,
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er nach dem Mahl den Becher mit Wein und sagte zu ihnen:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS,
DAS IST DER BECHER DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens

Jesus hat alle dazu eingeladen.
Dies weiterhin miteinander zu tun.
Das Brot und das Lebensnotwendige miteinander zu teilen.
Damit die Lebensnot sich wende.

Wenn wir hier Brot (und Wein) miteinander teilen, führen wir weiter,
was Jesus an befreiender und heilender Tradition übernommen und bekräftigt hat.
Lass uns im Miteinander-Teilen von Brot und Wein den Mut und die Kraft finden,
Trauernde zu trösten, Gekrümmte aufzurichten,
Mutlosen beizustehen, für Gerechtigkeit einzutreten und unsere Hoffnung
auf ein Leben in Fülle zu setzen.

Wir bitten dich, Vater, für die Kirche:
Lass sie ihrem Auftrag treu bleiben, dein Evangelium in dieser Welt zu verkünden.
Stärke deinen Diener, unseren Papst Franziskus, unseren Bischof N.
und alle Frauen und Männer, die einen Dienst in der Kirche übernommen haben.

Treuer Gott, wir vertrauen dir auch die Menschen an,
die wir geliebt haben und die gestorben sind.
Gib du ihnen die Heimat, nach der wir uns sehnen.
Breite bergend die Flügel deiner Gegenwart über die Sterbenden.

Zusammen mit der Gottesmutter Maria, dem heiligen Josef,
mit den Aposteln, Märtyrern und unseren Namenspatronen,
mit allen Heiligen loben und preisen wir dich durch deinen Sohn Jesus Christus.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit. Amen.
Vgl. Urs Eigenmann, in: HG – Texte zum Teilen von Brot und Wein, Luzern 1996

Vaterunser

Mënschen an der Welt hunn Honger. Mir hu Brout am Iwwerfloss. Biede mir mat deem Gebiet, dat de Jesus eis geléiert huet, dass jiddereen genuch fir säi Liewen huet. Loosse mir eis selwer drun erënneren, dass mir mat Verantwortung droen, dass all Mënsch ka liewen. Vater Unser …

Friddensgebiet

Mir liewen an enger Welt vu villes Ongerechtegkeeten a vun Onfridden. Dëser Welt wëll Gott am Jesus an a senger Botschaft Fridden ubidden. Huele mir dee Fridden un? Här Jesus kuck op eise gudde Wëllen a schenk eis all däi Fridden. De Fridden vun eisem Här sief mat iech all.

Meditation

Zwanzig Laibe Gerstenbrot
Sind für dich allein!
Im ganzen Land herrscht Hungersnot
Satt kann nicht jeder sein.
Zwanzig Laibchen Gerstenbrot
Für hundert Mann?
Die schlagen sich beim Teilen tot,
damit fang ich nichts an!
Was ist das für ein Wunderbrot,
das sich beim Teilen mehrt,
uralte Angst löst vor der Not
und geben lehrt?
Susanne Sandherr

Schlussgebiet

Här, eise Gott, mir hunn zesummen d’Gediechtnes vum Leiden vu Christus gefeiert an dat hellegt Sakrament empfaangen. Wat déi Jong eis an senger onendlecher Léift geschenkt huet, dat soll eis net zum Gericht ginn, mä et soll eis déi Fridden bréngen. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Nous avons communié, Seigneur, à ce sacrement, mémorial de la passion de ton Fils; fais servir à notre salut le don que lui-même nous a légué dans son immense amour. Lui qui règne.

Unser Vater im Himmel, wir durften Gast sein bei der Feier der Danksagung deines Sohnes. Bekräftigt durch dein Wort, gestärkt im heiligen Mahl und ermutigt durch die hier versammelte Gemeinde gehen wir wieder hinaus ins alltägliche Leben. Wir bitten dich, begleite uns auf unserem Weg durch die Zeit mit deinem Schutz und Segen. Dir sei Dank, Lob und Ehre jetzt und in Ewigkeit. Amen.


Mass vum 18. Juli
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 1. August

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement