17. Sonndeg am Joereskrees C - 23./24.7.2022


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Mir gesinn, dass ëmmer méi Mënschen eis Kierch verloossen. Ëmmer manner Leit komme reegelméisseg an eng Mass oder ee Gottesdéngscht. An awer si mir elo hei zesummen a feieren de Sonndeg als dee Festdag, wou mir un d’Opersteeung vu Jesus Christus denken. Loosse mir versichen aus eiser Feier och d’Freed herno mat an eisen Alldag ze huelen. Loosse mir hei Kraaft schäffen an duerch eist Liewen an Handelen weisen, dass d’Botschaft vum Jesus och haut fir eis wichteg ass an dass mir esou zu Zeien dovu ginn an der Welt vun haut.
Froe mir elo zesummen d’Erbaarmen vu Christus un.

  • Här Jesus Christus, du bass de Grond vun eiser Freed. Kyrie eleison.
  • Här Jesus Christus, deng Botschaft schenkt eis Hoffnung. Christe eleison.
  • Här Jesus Christus, d’Gemeinschaft mat dir mécht eist Liewen grouss op fir eis Matmënschen. Kyrie eleison.
Dagesgebiet

Härgott, du beschütz all déi, déi op dech hoffen, ouni dech ass näischt gutt an näischt helleg. Leed eis an dengem räichen Erbaarmen a looss eis d’Gidder vun dëser Welt esou gebrauchen, datt mir eng Kéier béi dir déi éiweg Freed fannen. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Tu protèges, Seigneur, ceux qui comptent sur toi; sans toirien n’est fort et rien n’est saint; multiplie pour nous tes gestes de miséricorde afin que, sous ta conduite, en faisant un bon usage des biens qui passent, nous puissions déjà nous attacher à ceux qui demeurent. Par Jésus Christ.

Guter Gott, wir leben im Überfluss und trotzdem verspüren wir Hunger. Wir haben uns um deinen Tisch versammelt und hoffen, dass du unseren Hunger nach Wahrheit und Gerechtigkeit, und unseren Hunger nach Lebendigkeit und Freude stillst. Wir bitten dich, mach uns nun empfänglich für die Speise, die nur du geben kannst. Darum bitten wir durch Christus, unseren Bruder und Herrn.

Liesungen: Gen 18, 20-32 / Kol 2, 12-14 / Lk 11, 1-13

Lesung aus dem Buch Genesis.
In jener Zeit sprach der Herr zu Abraham: Das Klagegeschrei über Sodom und Gomorra, ja, das ist angeschwollen und ihre Sünde, ja, die ist schwer. Ich will hinabsteigen und sehen, ob ihr verderbliches Tun wirklich dem Klagegeschrei entspricht, das zu mir gedrungen ist, oder nicht. Ich will es wissen. Die Männer wandten sich ab von dort und gingen auf Sodom zu. Abraham aber stand noch immer vor dem HERRN. Abraham trat näher und sagte: Willst du auch den Gerechten mit den Ruchlosen wegraffen? Vielleicht gibt es fünfzig Gerechte in der Stadt: Willst du auch sie wegraffen und nicht doch dem Ort vergeben wegen der fünfzig Gerechten in ihrer Mitte? Fern sei es von dir, so etwas zu tun: den Gerechten zusammen mit dem Frevler töten. Dann ginge es ja dem Gerechten wie dem Frevler. Das sei fern von dir. Sollte der Richter der ganzen Erde nicht Recht üben? Da sprach der HERR: Wenn ich in Sodom fünfzig Gerechte in der Stadt finde, werde ich ihretwegen dem ganzen Ort vergeben. Abraham antwortete und sprach: Siehe, ich habe es unternommen, mit meinem Herrn zu reden, obwohl ich Staub und Asche bin. Vielleicht fehlen an den fünfzig Gerechten fünf. Wirst du wegen der fünf die ganze Stadt vernichten? Nein, sagte er, ich werde sie nicht vernichten, wenn ich dort fünfundvierzig finde. Er fuhr fort, zu ihm zu reden: Vielleicht finden sich dort nur vierzig. Da sprach er: Ich werde es der vierzig wegen nicht tun. Da sagte er: Mein Herr zürne nicht, wenn ich weiterrede. Vielleicht finden sich dort nur dreißig. Er entgegnete: Ich werde es nicht tun, wenn ich dort dreißig finde. Darauf sagte er: Siehe, ich habe es unternommen, mit meinem Herrn zu reden. Vielleicht finden sich dort nur zwanzig. Er antwortete: Ich werde sie nicht vernichten um der zwanzig willen. Und nochmals sagte er: Mein Herr zürne nicht, wenn ich nur noch einmal das Wort ergreife. Vielleicht finden sich dort nur zehn. Er sprach: Ich werde sie nicht vernichten um der zehn willen.

Kv Herr, du gabst mir Antwort am Tag, da ich rief.
Ich will dir danken mit meinem ganzen Herzen, *
dir vor den Engeln singen und spielen.
Ich will mich niederwerfen zu deinem heiligen Tempel hin, *
will deinem Namen danken für deine Huld und für deine Treue. – (Kv)
Denn du hast dein Wort größer gemacht *
als deinen ganzen Namen.
Am Tag, da ich rief, gabst du mir Antwort, *
du weckst Kraft in meiner Seele. – (Kv)
Erhaben ist der Herr, /
doch er schaut auf den Niedrigen, *
in der Höhe ist er, doch er erkennt von ferne.
Muss ich auch gehen inmitten der Drangsal, *
du erhältst mich am Leben trotz der Wut meiner Feinde. – (Kv)
Du streckst deine Hand aus, *
deine Rechte hilft mir.
Der Herr wird es für mich vollenden. /
Herr, deine Huld währt ewig. *
Lass nicht ab von den Werken deiner Hände! – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Kolossä.
Schwestern und Brüder! Mit Christus wurdet ihr in der Taufe begraben, mit ihm auch auferweckt, durch den Glauben an die Kraft Gottes, der ihn von den Toten auferweckt hat. Ihr wart tot infolge eurer Sünden und euer Fleisch war unbeschnitten; Gott aber hat euch mit Christus zusammen lebendig gemacht und uns alle Sünden vergeben. Er hat den Schuldschein, der gegen uns sprach, durchgestrichen und seine Forderungen, die uns anklagten, aufgehoben. Er hat ihn dadurch getilgt, dass er ihn an das Kreuz geheftet hat.

Halleluja. Halleluja. Ihr habt den Geist der Kindschaft empfangen, in dem wir rufen: Abba, Vater! Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Lukas.
Jesus betete einmal an einem Ort; als er das Gebet beendet hatte, sagte einer seiner Jünger zu ihm: Herr, lehre uns beten, wie auch Johannes seine Jünger beten gelehrt hat! Da sagte er zu ihnen: Wenn ihr betet, so sprecht: Vater, geheiligt werde dein Name. Dein Reich komme. Gib uns täglich das Brot, das wir brauchen! Und erlass uns unsere Sünden; denn auch wir erlassen jedem, was er uns schuldig ist. Und führe uns nicht in Versuchung! Dann sagte er zu ihnen: Wenn einer von euch einen Freund hat und um Mitternacht zu ihm geht und sagt: Freund, leih mir drei Brote; denn einer meiner Freunde, der auf Reisen ist, ist zu mir gekommen und ich habe ihm nichts anzubieten!, wird dann der Mann drinnen antworten: Lass mich in Ruhe, die Tür ist schon verschlossen und meine Kinder schlafen bei mir; ich kann nicht aufstehen und dir etwas geben? Ich sage euch: Wenn er schon nicht deswegen aufsteht und ihm etwas gibt, weil er sein Freund ist, so wird er doch wegen seiner Zudringlichkeit aufstehen und ihm geben, was er braucht. Darum sage ich euch: Bittet und es wird euch gegeben; sucht und ihr werdet finden; klopft an und es wird euch geöffnet. Denn wer bittet, der empfängt; wer sucht, der findet; und wer anklopft, dem wird geöffnet. Oder welcher Vater unter euch, den der Sohn um einen Fisch bittet, gibt ihm statt eines Fisches eine Schlange oder einen Skorpion, wenn er um ein Ei bittet? Wenn nun ihr, die ihr böse seid, euren Kindern gute Gaben zu geben wisst, wie viel mehr wird der Vater im Himmel den Heiligen Geist denen geben, die ihn bitten.

Lecture du livre de la Genèse.
En ces jours-là, les trois visiteurs d’Abraham allaient partir pour Sodome. Alors le Seigneur dit : « Comme elle est grande, la clameur au sujet de Sodome et de Gomorrhe ! Et leur faute, comme elle est lourde ! Je veux descendre pour voir si leur conduite correspond à la clameur venue jusqu’à moi. Si c’est faux, je le reconnaîtrai. » Les hommes se dirigèrent vers Sodome, tandis qu’Abraham demeurait devant le Seigneur. Abraham s’approcha et dit : « Vas-tu vraiment faire périr le juste avec le coupable ? Peut-être y a-t-il cinquante justes dans la ville. Vas-tu vraiment les faire périr ? Ne pardonneras-tu pas à toute la ville à cause des cinquante justes qui s’y trouvent ? Loin de toi de faire une chose pareille ! Faire mourir le juste avec le coupable, traiter le juste de la même manière que le coupable, loin de toi d’agir ainsi ! Celui qui juge toute la terre n’agirait-il pas selon le droit ? » Le Seigneur déclara : « Si je trouve cinquante justes dans Sodome, à cause d’eux je pardonnerai à toute la ville. » Abraham répondit : « J’ose encore parler à mon Seigneur, moi qui suis poussière et cendre. Peut-être, sur les cinquante justes, en manquera-t-il cinq : pour ces cinq-là, vas-tu détruire toute la ville ? » Il déclara : « Non, je ne la détruirai pas, si j’en trouve quarante-cinq. » Abraham insista : « Peut-être s’en trouvera-t-il seulement quarante ? » Le Seigneur déclara : « Pour quarante, je ne le ferai pas. » Abraham dit : « Que mon Seigneur ne se mette pas en colère, si j’ose parler encore. Peut-être s’en trouvera-t-il seulement trente ? » Il déclara : « Si j’en trouve trente, je ne le ferai pas. » Abraham dit alors : « J’ose encore parler à mon Seigneur. Peut-être s’en trouvera-t-il seulement vingt ? » Il déclara : « Pour vingt, je ne détruirai pas. » Il dit : « Que mon Seigneur ne se mette pas en colère : je ne parlerai plus qu’une fois. Peut-être s’en trouvera-t-il seulement dix ? » Et le Seigneur déclara : « Pour dix, je ne détruirai pas. »

R/ Le jour où je t’appelle, réponds-moi, Seigneur.
De tout mon cœur, Seigneur, je te rends grâce :
tu as entendu les paroles de ma bouche.
Je te chante en présence des anges,
vers ton temple sacré, je me prosterne. R
Je rends grâce à ton nom pour ton amour et ta vérité,
car tu élèves, au-dessus de tout, ton nom et ta parole.
Le jour où tu répondis à mon appel,
tu fis grandir en mon âme la force. R
Si haut que soit le Seigneur, il voit le plus humble ;
de loin, il reconnaît l’orgueilleux.
Si je marche au milieu des angoisses, tu me fais vivre,
ta main s’abat sur mes ennemis en colère. R
Ta droite me rend vainqueur.
Le Seigneur fait tout pour moi !
Seigneur, éternel est ton amour :
n’arrête pas l’œuvre de tes mains. R

Lecture de la lettre de saint Paul Apôtre aux Colossiens.
Frères, dans le baptême, vous avez été mis au tombeau avec le Christ et vous êtes ressuscités avec lui par la foi en la force de Dieu qui l’a ressuscité d’entre les morts. Vous étiez des morts, parce que vous aviez commis des fautes et n’aviez pas reçu de circoncision dans votre chair. Mais Dieu vous a donné la vie avec le Christ : il nous a pardonné toutes nos fautes. Il a effacé le billet de la dette qui nous accablait en raison des prescriptions légales pesant sur nous : il l’a annulé en le clouant à la croix.

Alléluia. Alléluia. Vous avez reçu un Esprit qui fait de vous des fils ; c’est en lui que nous crions « Abba », Père. Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Luc.
Il arriva que Jésus, en un certain lieu, était en prière. Quand il eut terminé, un de ses disciples lui demanda : « Seigneur, apprends-nous à prier, comme Jean le Baptiste, lui aussi, l’a appris à ses disciples. » Il leur répondit : « Quand vous priez, dites : Père, que ton nom soit sanctifié, que ton règne vienne. Donne-nous le pain dont nous avons besoin pour chaque jour. Pardonne-nous nos péchés, car nous-mêmes, nous pardonnons aussi à tous ceux qui ont des torts envers nous. Et ne nous laisse pas entrer en tentation.» Jésus leur dit encore : « Imaginez que l’un de vous ait un ami et aille le trouver au milieu de la nuit pour lui demander : “Mon ami, prête-moi trois pains, car un de mes amis est arrivé de voyage chez moi, et je n’ai rien à lui offrir.” Et si, de l’intérieur, l’autre lui répond : “Ne viens pas m’importuner ! La porte est déjà fermée ; mes enfants et moi, nous sommes couchés. Je ne puis pas me lever pour te donner quelque chose.” Eh bien ! je vous le dis : même s’il ne se lève pas pour donner par amitié, il se lèvera à cause du sans-gêne de cet ami, et il lui donnera tout ce qu’il lui faut. Moi, je vous dis : Demandez, on vous donnera ; cherchez, vous trouverez ; frappez, on vous ouvrira. En effet, quiconque demande reçoit ; qui cherche trouve ; à qui frappe, on ouvrira. Quel père parmi vous, quand son fils lui demande un poisson, lui donnera un serpent au lieu du poisson ? ou lui donnera un scorpion quand il demande un œuf ? Si donc vous, qui êtes mauvais, vous savez donner de bonnes choses à vos enfants, combien plus le Père du ciel donnera-t-il l’Esprit Saint à ceux qui le lui demandent ! »

Priedegt

Léif Matchrëschten! „Gib uns täglich das Brot, das wir brauchen.“, huet et lo grad am Evangelium geheescht. Am Vater Unser, dee mir an all Mass bieden, heescht et no der Fassung vum Evangelist Matthäus: „Unser tägliches Brot gib uns heute.“ Dat sinn natierlech geschlaffen Iwwersetzungen. Am griicheschen Text beim Lukas steet et folgendermoossen: „Unser Brot für den heutigen Tag gib uns an jedem Tag!“ A beim Matthäus steet: „Unser Brot für den heutigen Tag gib uns heute!“ (Mt 6, 11) Et kann ee sécherlech ëm Formuléierungen streiden an all hunn si da vläicht hir Berechtegung. Awer eppes schéngt mir ganz wichteg ze sinn, dat däitlech zum Virschäin kennt: An dem Gebiet vum Vater Unser gëtt emol als éischt gebiet fir d’Brout fir dee betreffenden Dag. An dann an enger zweeter Linn soll de Bieder all Dag genee dat Brout geschenkt kréien, dat eben dann noutwendeg ass. Wichteg ze gesinn ass, dass dëst Gebiet doropper ziilt, dass dat Brout Dag fir Dag nei soll kommen an net laang am Viraus, net sou ze soen als Reserve fir schlecht Deeg an esou. All Dag op en Neits soll d’Geschenk vum Brout kommen. De Bieder vertraut sech der Féierung vu Gott un. Hien vertraut drop, dass Gott all Dag nei dat Néidegst bereet stellt, wat de Mënsch fir säi Liewen brauch. An der Siicht vun dësem Gebiet ass et net noutwendeg sech Gidder unzeheefen an anzelageren fir kommend Zäiten, well Gott jo all Dag nei dat gëtt, wat mir mussen hunn.

Loosse mir eis dee Gedanken emol gemittlech duerch de Kapp goen. Wéi vill Suergen maache mir eis Dag fir Dag ëm eist Liewen, dorëms, dass mir genuch hunn, dass mir all Dag méi hunn, dass eise Räichtum wiisst? Et sinn des Suergen ëm dat ‚Ëmmer-méi’ mussen hunn, déi eis ploen an déi eis an Hetz a Stress geheien. A wat ass wierklech noutwendeg? Wat a wéi vill ass dat Brout, dat mir haut brauchen? Si mir éierlech: Wat brauche mir haut, elo op dësem Dag? Mir liewen am Allgemengen an engem risegen Iwwerfloss, mir iessen an drénken ze vill, mir notzen d’Ressourcen vun eiser Äerd ouni Schimmt an engem Ausmooss aus, dat ni do war. Vill Leed an der Natur produzéiere mir duerch eis Gurmangsegkeet no ëmmer méi. Wa mir all Dag nëmmen dat géifen gebrauchen, wat wierklech noutwendeg wier fir ze liewen, da wier eis Welt wuel nach zimmlech intakt. „Gëff eis haut, gëff eis Dag fir Dag dat Brout an nëmmen dat Brout, wat mir wierklech brauchen.“ Wat wier eis Welt esou gesond, wann dat wouer wier, dass mir nëmmen just dat géifen notzen, wat liewesnoutwenneg wier?

Ee weideren Aspekt kënnt derbäi. Mir notzen a gebrauchen am Allgemengen an engem risegen Iwwermooss wesentlech méi, wéi dat Noutwendegt. Wa mir all deen Iwwerfloss géifen si loossen, wa mir einfach heiansdo méi bescheiden wieren, wa mir op eis Gurmangsegkeet géifen verzichten, da géif wuel vill iwwreg bleiwen, fir déi Mënschen op der Welt, déi an Aarmut a Misär liewen. D’Verdeelung vum Räichtum, d’Verdeelung vum Brout, also vun deem wierklech Liewesnoutwennegen ass esou krass gestéiert an ongerecht an eiser Welt, dass si zum Himmel bierelt. Mir hei an deene räiche Géigenden vertrauen just nach op eis selwer, op eis Leeschtung, op eise Räichtum, op eis Sécherheeten. An all déi aner, déi sinn eis zimmlech egal. Mir halen eis si léiwer wäit ewech a loossen eis net stéieren an eiser schéiner Welt vu Glitzer, vu Party an Iwwerfloss. Dobäi kéinte mir ganz einfach deelen, jo mir bréichten nach net emol ze deelen, wa mir nëmmen dat géifen beusprochen, wat mir wierklech brauchen.

All Kéiers, wa mir de Vater Unser bieden, da soe mir dëse Saz einfach esou mat erof, ouni doriwwer nozedenken. Jo, ech maachen dat och. An eigentlech misst ech mech dofir schummen. Mir hunn am Iwwerfloss. Dat deeglecht noutwennegt Brout hu mir an villfacher Ausgab fir jiddereen vun eis. Ass eist Gebiet an deem Punkt also nach richteg an éierlech? A wa mir fir déi Aarm bieden, wat ee jo undenken kann, ass et da méi éierlech? Wuel kaum! Well wat soll ee Gebiet ëm dat deeglecht Noutwennegt, wa mir am Iwwerfloss hunn an net wëllen deelen, net wëlle verzichten? All Kéiers, wa mir de Vater Unser esou bieden, da missten eis d’Schudderen vun der Schimmt de Réck erof lafen. Mir bedenken jo kaum, wat mir do soen.

D’Vertrauen a Gott ass bäi eis dach wuel relativ kleng. Dobäi misst eis de Vater Unser, schonn eleng an dësem Saz, wou et ëm dat deeglecht Brout geet, ëmmer nei oprëselen, fir drun ze denken, dass mir eben net sollen ierdesch Gidder unheefen. Si sinn eigentlech iwwerflësseg, wa mir echt op Gott géife vertrauen. Mir kéimen an eng Dynamik vun Solidaritéit an Deelen mat deenen, déi wierklech all Dag mussen ëm dat deeglecht Brout kämpfen an ni wëssen, op si muer nach eppes hunn oder kréien. Si mussen drëm bieden, dass si Dag fir Dag dat hunn, wat si just da brauchen. Mir dogéint hunn op Joren ewech alles am Viraus an och nach no alle Säiten ofgeséchert. Dofir denken ech, dass dëst Gebiet ëm dat deeglecht Brout eis selwer misst formen zu Mënschen, déi deelen an déi suergen, dass jiddereen an der Welt dat deeglecht Brout kritt. Wa mir dat net maachen, wa mir net deelen an esou fir jidder Mënsch kämpfen a suergen, dass si dat deeglecht Brout kréien, da si mir onéierlech. Dann dierfte mir eigentlech dee Saz net méi soen.

Fürbitten

De Jesus huet gesot: “Biet, da kritt dir geschenkt em wat dir frot.“ Zu him wëlle mir dofir ruffen:

  • Här Jesus huel dech deene Mënschen un, déi all Dag op en Neits em d’Iwwerliewen an deenen ënnerschiddlechen Krisegebidder vun eiser Welt kämpfen. Christus héier eis.
  • Stäerk déijéineg, déi sech an der Verkënnegung vun der gudder Noriicht an an der praktescher Nächsteléift esou asetzen, datt et iwwert hier Kräfte geet. Christus héier eis.
  • Schenk Fridden, do wou déi Mächteg vun dëser Welt en net fäerdeg bréngen, besonnesch an der Ukrain an an anere Länner, déi am Moment vun Onrouen beherrscht ginn. Christus héier eis.
  • Tréischt all déi, déi em ee léiwe Mënsch traueren, an huel all eis Verstuerwen bäi dech op. Christus héier eis.

Gudde Gott, du suergs gutt fir eis. Leider huele mir Mënschen dëst Angebot net ëmmer un. Mir wëllen dir grouss Merci soen fir alles. Dech luewen an éiere mir elo an an all Éiwegkeet. Amen.

II.

«Demandez, vous obtiendrez; cherchez, vous trouverez; frappez, la porte vous sera ouverte», disait Jésus. Dans cet esprit de confiance et de foi, adressons notre prière à Dieu notre Père afin que sa volonté soit faite et que son règne vienne.
Dieu notre Père, écoute-nous.
– Prions pour nos sœurs et frères qui ne savent plus entrer en dialogue avec Dieu; qu’ils trouvent sur leur chemin de vrais témoins de la prière.
– Prions pour les personnes qui ne savent plus faire confiance aux autres; qu’elles aient la chance de croiser de vrais témoins de la bonté du Père.
– Prions pour les victimes de la guerre et de toute forme de violence; qu’ils aient le bonheur de rencontrer de vrais témoins de la bienveillance divine.
– Prions pour les personnes qui occupent des fonctions de direction; que le souci du bien-être de la collectivité arrive toujours en priorité.
– Prions pour l’Église et notre communauté chrétienne; qu’elles soient des lieux de prière incessante et qu’elles manifestent en tout temps le salut de Dieu.
Dieu notre Père, tu nous accueilles, nous pardonnes et nous donnes la vie en abondance. Entends la prière que ton Église t’adresse avec foi. Dans ta justice, exauce-nous pour que ton règne vienne sur l’humanité. Nous te le demandons par le Christ, lui qui règne avec toi et l’Esprit pour les siècles des siècles. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Gudde Gott, huel dës Gowen un, déi mir vun denger Guttheet empfaangen hunn. Looss deng Kraaft an hinne wierken, fir datt mir an dësem Liewen duerch si gestäerkt ginn, an op dem Wee vum Fridden an der Gerechtegkeet weiderkommen. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Accepte, Seigneur, ces offrandes prélevées pour toi sur tes propres largesses; que ces mystères très saints, où ta grâce opère avec puissance, sanctifient notre vie de tous les jours et nous conduisent aux joies éternelles. Par Jésus

Unsterblicher Gott, du hast uns Brot und Wein geschenkt als Nahrung für unser vergängliches Leben. Wir bringen diese Gaben vor dein Angesicht: gib sie uns wieder als Sakrament der Unsterblichkeit durch Christus, unsern Herrn.

Hochgebet – „Mit geöffneten Händen“


nach dem Sanktus fährt der Priester fort:
Guter Vater, wir stehen vor dir mit geöffneten Händen.
Sie sind Zeichen unserer Bedürftigkeit.
Alles, was wir unser nennen, ist bedeutungslos, wenn wir dich nicht haben.
Du allein bist der wirkliche Sinn, das wahre Ziel und die Tiefe unseres Daseins.
Du bist kein Gott, der bei sich selbst bleibt.
Du hast dich unserer Armut und Schwachheit angenommen
und gibst uns in unsere ausgestreckte Hand das Größte und einzigartige Geschenk,
deinen Sohn. Er ist der Weg, die Wahrheit und das Leben.

Wir bitten dich darum: dein Geist erwecke aus diesen irdischen Gaben,
dem Brot + und dem Wein, deine unsterbliche Gabe an uns,
unseren Herrn, die Zuflucht der Schuldigen, das Heil der Kranken,
die Auferstehung der Toten, die Erfüllung aller Hoffnung: Jesus Christus.

Denn am Abend vor seinem Leiden nahm er das Brot, brach es,
reichte es seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er nach dem Mahle den Kelch, dankte wiederum,
reichte den Kelch seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens:

So feiern wir, Herr, das Gedächtnis deines Sohnes.
Wir denken daran, dass du ihn uns aus Liebe geschenkt hast.
Wir denken an sein Leben, an die Worte, durch die er in unser Leben hineinspricht,
an die Zeichen, mit denen er uns Hoffnung auf die Vollendung der Welt gibt.
Wir gedenken seines Leidens und Sterbens durch Menschenhand.
Doch wir sind erfüllt von der österlichen Gewissheit:
Er lebt. Er ist auferstanden.
Er herrscht in deiner unermesslichen Herrlichkeit
und hat das Reich seiner Liebe schon aufgerichtet unter uns.

Herr, schau auf alle Menschen, die deiner und unserer Zuwendung besonders bedürfen:
Auf die Gequälten, Missachteten und Ausgebeuteten,
auf alle, deren Krankheit niemand heilt.
Gedenke, Herr, der Einsamen, derer, die ohne Hoffnung sind,
der Trauernden und aller, deren Herz nach Liebe schreit.

Wir bitten dich besonders für unseren Papst Franziskus,
für unseren Bischof N. und für alle, die in deiner Kirche Verantwortung tragen.
Stärke sie, wenn sie in dieser Welt dein Wort verkünden und schenke ihnen
jene Liebe zu den Menschen, die deinen Sohn ausgezeichnet hat.

Schenke unseren Verstorbenen deine Nähe, und vollende sie in deiner unendlichen Güte.

Mit all deinen Heiligen – mit Maria und Josef, den Aposteln und Blutzeugen -
lass uns teilhaben am Sieg über den Tod und über alles, was uns ängstigt
und was uns bedrückt, durch unsern Herrn Jesus Christus, den Mittler allen Heiles.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vaterunser

Gott ass wéi ee gudde Papp oder eng Mamm voller Léift fir eis. Huele mir Kontakt mat him op a bieden mir mat de Wierder, déi eisen Här Jesus eis geléiert huet. Vater Unser …

Friddensgebiet

Fridden ass net einfach esou do. Mir mussen hëllef, fir Fridden ze maachen. Dofir biede mir: Här Jesus kuck op eise gudde Wëllen a schenk eis all däi Fridden. De Fridden vun eisem Här sief mat iech all.

Schlussgebiet

Här, eise Gott, mir hunn zesummen d’Gediechtnes vum Leiden vu Christus gefeiert an dat hellegt Sakrament empfaangen. Wat déi Jong eis an senger onendlecher Léift geschenkt huet, dat soll eis net zum Gericht ginn, mä et soll eis déi Fridden bréngen. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Nous avons communié, Seigneur, à ce sacrement, mémorial de la passion de ton Fils; fais servir à notre salut le don que lui-même nous a légué dans son immense amour. Lui qui règne.

Unser Vater im Himmel, wir durften Gast sein bei der Feier der Danksagung deines Sohnes. Bekräftigt durch dein Wort, gestärkt im heiligen Mahl und ermutigt durch die hier versammelte Gemeinde gehen wir wieder hinaus ins alltägliche Leben. Wir bitten dich, begleite uns auf unserem Weg durch die Zeit mit deinem Schutz und Segen. Dir sei Dank, Lob und Ehre jetzt und in Ewigkeit. Amen.


Mass vum 17. Juli
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 31. Juli

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement