Härléichendag A - 13./14.6.2020


Home Back Print Kontakt

Aféierung an d’Mass


Léif Matchrëschten! Wéi et ugaangen ass mat der Krise ronderëm d’Covid-Krankheet a wéi zimmlech séier alles zeréckgefuer gouf am ëffentleche Liewen, do konnt ee feststellen, dass d’Mënschen a ville Länner an eng ganz eegen Verhalensweis gerode sinn. Et gouf „gehamstert“. Dat heescht vill Leit hunn méiglechst alles kaaft, wat ee kéint gebrauchen an dat an engem zimmlech grousse Mooss. Dobäi hate mir praktesch ëmmer alles. Et huet eis och an dëse Krisewochen un näischt gefeelt. Wat ass wichteg fir eist Liewen? Déi Fro kënne mir eis grad haut um Fest vun Härläichendag stellen. Well haut geet et och ëm eppes Liewenswichteges. Et geet ëm déi ganz konkret Nahrung a Form vun der Botschaft vu Jesus Christus. Dat eucharistescht Brout, d’Hostie, déi an normaler Zäit och haut nach a villen Dierfer an enger feierlecher Prozessioun duerch Duerf gedroe gëtt, symboliséiert d’Wichtegkeet vun der Botschaft vu Christus fir eist Liewen am Alldag. Sou bescheiden dëst klengt Stéck Brout ass, sou bescheiden sollten eigentlech och eis Uspréch fir eist Alldagsliewe sinn. Net „hamsteren“ an Unheefen vun méiglechst ville Saachen soll eist Liewe bestëmmen, mä d’Suerg ëm déi wéineg liewesnoutwenneg Saachen fir eis selwer, wéi och fir déi Vill an der Welt, déi net genuch fir hiert Liewen hunn. Loosse mir eisen Här Jesus an eiser Mëtt begréissen an hien ëm säin Erbaarmen froen.

Kyrie

Här Jesus Christus, deng Botschaft ass fir eis wéi dat liewesnoutwennegt Brout.
Här Jesus Christus, mir liewen net nëmmen vu Brout mä vun all Wuert aus dengem Mond.
Här Jesus Christus, du bass fir eis wéi déi deeglech Nahrung, déi eis ernäert op eisem ierdesche Wee.

Dagesgebiet
Herr Jesus Christus, im wunderbaren Sakrament des Altares hast du uns das Gedächtnis deines Leidens und deiner Auferstehung hinterlassen. Gib uns die Gnade, die heiligen Geheimnisse deines Leibes und Blutes so zu verehren, daß uns die Frucht der Erlösung zuteil wird. Der du in der Einheit des Heiligen Geistes mit Gott dem Vater lebst und herrschest in alle Ewigkeit. Amen. Seigneur Jésus Christ, dans cet admirable sacrement, tu nous as laissé le mémorial de ta passion; donne-nous de vénérer d’un si grand amour le mystère de ton corps et de ton sang, que nous puissions receuillir sans cesse le fruit de ta rédemption. Toi qui règnes.

Guter Gott, wir haben uns versammelt, um zu feiern, dass du uns der nahe Gott bist:
Du willst uns im Sakrament des Wortes und des Tisches begegnen,
denn der Mensch lebt nicht allein vom Brot, sondern von jedem Wort aus deinem Mund.
Öffne unsere Ohren und Herzen, mache uns bereit, dich zu empfangen
und uns an Leib und Seele nähren und stärken zu lassen.
Darum bitten wir durch Christus, unseren Herrn.

Texte: Lesung: Dtn 8, 2-3.14-16a / 1 Kor 10, 16-17 Evangelium: Joh 6, 51-58

Lesungen
Lesung aus dem Buch Deuteronomium.
Mose sprach zum Volk: Du sollst an den ganzen Weg denken, den der HERR, dein Gott, dich während dieser vierzig Jahre in der Wüste geführt hat, um dich gefügig zu machen und dich zu prüfen. Er wollte erkennen, wie du dich entscheiden würdest: ob du seine Gebote bewahrst oder nicht. Durch Hunger hat er dich gefügig gemacht und hat dich dann mit dem Manna gespeist, das du nicht kanntest und das auch deine Väter nicht kannten. Er wollte dich erkennen lassen, dass der Mensch nicht nur von Brot lebt, sondern dass der Mensch von allem lebt, was der Mund des HERRN spricht. Nimm dich in Acht, dass dein Herz nicht hochmütig wird und du den HERRN, deinen Gott, nicht vergisst, der dich aus Ägypten, dem Sklavenhaus, geführt hat; der dich durch die große und Furcht erregende Wüste geführt hat, durch Feuernattern und Skorpione, durch ausgedörrtes Land, wo es kein Wasser gab; der für dich Wasser aus dem Felsen der Steilwand hervorsprudeln ließ; der dich in der Wüste mit dem Manna speiste, das deine Väter noch nicht kannten.
Lecture du livre du Deutéronome.
Moïse disait au peuple d’Israël: Souviens-toi de la longue marche que tu as faite pendant quarante années dans le désert ; le Seigneur ton Dieu te l’a imposée pour te faire passer par la pauvreté ; il voulait t’éprouver et savoir ce que tu as dans le cœur : allais-tu garder ses commandements, oui ou non? Il t’a fait passer par la pauvreté, il t’a fait sentir la faim, et il t’a donné à manger la manne – cette nourriture que ni toi ni tes pères n’aviez connue – pour que tu saches que l’homme ne vit pas seulement de pain, mais de tout ce qui vient de la bouche du Seigneur. N’oublie pas le Seigneur ton Dieu qui t’a fait sortir du pays d’Égypte, de la maison d’esclavage. C’est lui qui t’a fait traverser ce désert, vaste et terrifiant, pays des serpents brûlants et des scorpions, pays de la sécheresse et de la soif. C’est lui qui, pour toi, a fait jaillir l’eau de la roche la plus dure. C’est lui qui, dans le désert, t’a donné la manne – cette nourriture inconnue de tes pères.
Antwortpsalm: Ps 147(146) 12-13.14-15-19-20
Kv.: Jerusalem, rühme den HERRN!
Jerusalem, rühme den HERRN!
Lobe deinen Gott, Zion!
Denn er hat die Riegel deiner Tore festgemacht,
die Kinder in deiner Mitte gesegnet. Kv.
Er verschafft deinen Grenzen Frieden,
er sättigt dich mit bestem Weizen.
Er sendet seinen Spruch zur Erde,
in Eile läuft sein Wort dahin. Kv.
Er verkündet Jakob sein Wort,
Israel seine Gesetze und seine Entscheide.
An keinem anderen Volk hat er so gehandelt,
sie kennen sein Recht nicht. Kv.
Psaume 147
R.: Glorifie le Seigneur, Jérusalem !
Glorifie le Seigneur, Jérusalem!
Célèbre ton Dieu, ô Sion!
Il a consolidé les barres de tes portes,
dans tes murs il a béni tes enfants. R.
Il fait régner la paix à tes frontières,
et d’un pain de froment te rassasie.
Il envoie sa parole sur la terre:
rapide, son verbe la parcourt. R.
Il révèle sa parole à Jacob,
ses volontés et ses lois à Israël.
Pas un peuple qu’il ait ainsi traité;
nul autre n’a connu ses volontés. R.
Lesung aus dem ersten Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Korinth.
Schwestern und Brüder! Ist der Kelch des Segens, über den wir den Segen sprechen, nicht Teilhabe am Blut Christi? Ist das Brot, das wir brechen, nicht Teilhabe am Leib Christi? Ein Brot ist es. Darum sind wir viele ein Leib; denn wir alle haben teil an dem einen Brot.
Lecture de la première lettre de saint Paul apôtre aux Corinthiens.
La coupe de bénédiction que nous bénissons, n’est-elle pas communion au sang du Christ? Le pain que nous rompons, n’est-il pas communion au corps du Christ? Puisqu’il y a un seul pain, la multitude que nous sommes est un seul corps, car nous avons tous part à un seul pain.
Sequenz: Lauda Sion salvatorem
Lobe, Zion, deinen Hirten;
dem Erlöser der Verirrten
stimme Dank und Jubel an.
Lass dein Lob zum Himmel dringen;
ihn zu rühmen, ihm zu singen,
hat kein Mensch genug getan.
Er ist uns im Brot gegeben,
Brot, das lebt und spendet Leben,
Brot, das Ewigkeit verheißt,
Brot, mit dem der Herr im Saale
dort beim österlichen Mahle
die zwölf Jünger hat gespeist.
Lobt und preist, singt Freudenlieder;
festlich kehrt der Tag uns wieder,
jener Tag von Brot und Wein,
da der Herr zu Tisch geladen
und dies heilge Mahl der Gnaden
setzte zum Gedächtnis ein.
Was bei jenem Mahl geschehen
sollen heute wir begehen
und verkünden seinen Tod.
Wie der Herr uns aufgetragen,
weihen wir, Gott Dank zu sagen,
nun zum Opfer Wein und Brot.
* Seht das Brot, der Engel Speise,
Brot auf unsrer Pilgerreise,
das den Hunger wahrhaft stillt.
Abrams Opfer hats gedeutet,
war im Manna vorbereitet,
fand im Osterlamm sein Bild.
Guter Hirt, du Brot des Lebens,
wer dir traut, hofft nicht vergebens,
geht getrost durch diese Zeit.
Die du hier zu Tisch geladen,
ruf auch dort zum Mahl der Gnaden
in des Vaters Herrlichkeit.
Séquence
Sion, célèbre ton Sauveur, chante ton chef et ton pasteur par des hymnes et des chants.
Tant que tu peux, tu dois oser,
car il dépasse tes louanges, tu ne peux trop le louer.
Le Pain vivant, le Pain de vie,
il est aujourd’hui proposé comme objet de tes louanges.
Au repas sacré de la Cène, il est bien vrai qu’il fut donné au groupe des douze frères.
Louons-le à voix pleine et forte, que soit joyeuse et rayonnante l’allégresse de nos cœurs !
C’est en effet la journée solennelle où nous fêtons de ce banquet divin la première institution.
À ce banquet du nouveau Roi,
la Pâque de la Loi nouvelle met fin à la Pâque ancienne.
L’ordre ancien le cède au nouveau,
la réalité chasse l’ombre, et la lumière, la nuit.
Ce que fit le Christ à la Cène,
il ordonna qu’en sa mémoire nous le fassions après lui.
Instruits par son précepte saint,
nous consacrons le pain, le vin, en victime de salut.
C’est un dogme pour les chrétiens que le pain se change en son corps, que le vin devient son sang.
Ce qu’on ne peut comprendre et voir,
notre foi ose l’affirmer, hors des lois de la nature.
L’une et l’autre de ces espèces,
qui ne sont que de purs signes, voilent un réel divin.
Sa chair nourrit, son sang abreuve, mais le Christ tout entier demeure sous chacune des espèces.
On le reçoit sans le briser,
le rompre ni le diviser ; il est reçu tout entier.
Qu’un seul ou mille communient, il se donne à l’un comme aux autres, il nourrit sans disparaître.
Bons et mauvais le consomment, mais pour un sort bien différent, pour la vie ou pour la mort.
Mort des pécheurs, vie pour les justes ;
vois : ils prennent pareillement ; quel résultat différent !
Si l’on divise les espèces, n’hésite pas, mais souviens-toi qu’il est présent dans un fragment aussi bien que dans le tout.
Le signe seul est partagé, le Christ n’est en rien divisé,
ni sa taille ni son état n’ont en rien diminué.
* Le voici, le pain des anges, il est le pain de l’homme en route, le vrai pain des enfants de Dieu, qu’on ne peut jeter aux chiens.
D’avance il fut annoncé par Isaac en sacrifice,
par l’agneau pascal immolé, par la manne de nos pères.
Ô bon Pasteur, notre vrai pain, ô Jésus, aie pitié de nous, nourris-nous et protège-nous, fais-nous voir les biens éternels dans la terre des vivants.
Toi qui sais tout et qui peux tout, toi qui sur terre nous nourris, conduis-nous au banquet du ciel
et donne-nous ton héritage, en compagnie de tes saints.
Amen.
Halleluja. Halleluja. (So spricht der Herr:)
Ich bin das lebendige Brot, das vom Himmel gekommen ist. Wer dieses Brot isst, wird in Ewigkeit leben. Halleluja.
Alléluia. Alléluia. Moi, je suis le pain vivant, qui est descendu du ciel, dit le Seigneur; si quelqu’un mange de ce pain, il vivra éternellement. Alléluia.
Aus dem heiligen Evangelium nach Johannes.
In jener Zeit sprach Jesus zu der Menge: Ich bin das lebendige Brot, das vom Himmel herabgekommen ist. Wer von diesem Brot isst, wird in Ewigkeit leben. Das Brot, das ich geben werde, ist mein Fleisch für das Leben der Welt. Da stritten sich die Juden und sagten: Wie kann er uns sein Fleisch zu essen geben? Jesus sagte zu ihnen: Amen, amen, ich sage euch: Wenn ihr das Fleisch des Menschensohnes nicht esst und sein Blut nicht trinkt, habt ihr das Leben nicht in euch. Wer mein Fleisch isst und mein Blut trinkt, hat das ewige Leben und ich werde ihn auferwecken am Jüngsten Tag. Denn mein Fleisch ist wahrhaft eine Speise und mein Blut ist wahrhaft ein Trank. Wer mein Fleisch isst und mein Blut trinkt, der bleibt in mir und ich bleibe in ihm. Wie mich der lebendige Vater gesandt hat und wie ich durch den Vater lebe, so wird jeder, der mich isst, durch mich leben. Dies ist das Brot, das vom Himmel herabgekommen ist. Es ist nicht wie das Brot, das die Väter gegessen haben, sie sind gestorben. Wer aber dieses Brot isst, wird leben in Ewigkeit.
Évangile de Jésus Christ selon saint Jean.
En ce temps là, Jésus disait aux foules des Juifs: «Moi, je suis le pain vivant, qui est descendu du ciel: si quelqu’un mange de ce pain, il vivra éternellement. Le pain que je donnerai, c’est ma chair, donnée pour la vie du monde.» Les Juifs se querellaient entre eux : «Comment celui-là peut-il nous donner sa chair à manger?» Jésus leur dit alors: «Amen, amen, je vous le dis: si vous ne mangez pas la chair du Fils de l’homme, et si vous ne buvez pas son sang, vous n’avez pas la vie en vous. Celui qui mange ma chair et boit mon sang a la vie éternelle; et moi, je le ressusciterai au dernier jour. En effet, ma chair est la vraie nourriture, et mon sang est la vraie boisson. Celui qui mange ma chair et boit mon sang demeure en moi, et moi, je demeure en lui. De même que le Père, qui est vivant, m’a envoyé, et que moi je vis par le Père, de même celui qui me mange, lui aussi vivra par moi. Tel est le pain qui est descendu du ciel : il n’est pas comme celui que les pères ont mangé. Eux, ils sont morts; celui qui mange ce pain vivra éternellement.»
Priedegt (2020)

Léif Matchrëschten! „Nimm dich in Acht, dass dein Herz nicht hochmütig wird ...“ Am Buch Deuteronomium gëtt dem Vollek Israel gesot, dass si sech sollten drun erënneren, wéi Gott hinnen op hirem Wee duerch d’Wüüst, dat heescht, an der Zäit vun der Nout gehollef huet. Fir mech ass dat iergendwéi grad an eiser Zäit och ee Schlësselsaz fir d’Verstoen vum Fest vun haut, d’Fest vun Härläichendag. Wat feiere mir? U wat denke mir? Wa mir nëmmen dee feierlechen Pomp, wann ech dat esou dierf soen, vun enger Härläichenprëssessioun gesinn, dann hu mir vläicht eng gewësse Freed a Genugtuung an eisem Häerz. Et erfëllt eist Gemitt. Awer geet dat duer?

Wa mir eist Evangelium vun dësem Dag kucken, da gëtt dach schonn een aneren Toun ugeschloen. Dësen Text vum Johannes wierkt zimmlech krass. D’Fleesch vum Jesus iessen a säi Blutt drénken, dat war deemools an ass haut genausou eng ustéisseg Formuléierung. Mä si soll eis ureegen nozedenken. Wat wollt de Jesus? Wat wollt hien senge Leit deemools an eis haut mat op de Wee ginn? Ganz sécher wollt hien net, dass mir hien just an deem Stéck Brout vun der Eucharistie gesinn an dat dann am Tabernakel schéin propper aspären. Iessen an drénken sinn eppes, wat eis vital Funktiounen fuerderen. Mir mussen Nahrung an eis ophuelen. Mä net nëmmen materiell Nahrung, och geeschteg Nahrung. De Jesus an sech op huelen, hien iessen an drénken, heescht seng Botschaft verënnerlechen an zu eppes Vitalem an eis selwer komme loossen. Mir mussen säi ganzt Liewen, säin Handelen un de Mënschen an eis ophuelen. Dorëms geet et.

Heiansdo hunn ech den Androck, dass mir bäi allem Feieren, bäi aller Ubiedung vun deem Allerhellegsten an der Hostie, dës wesentlech Säit vum Handelen iwwersinn. De Jesus wollt, dass mir säi Liewen an eis ophuelen an et noliewen mat allem, wat dozou gehéiert. „Teilhabe am Leib Christi“ an „Teilhabe am Blut Christi“, wéi de Paulus et an der zweeter Liesung haut ausdréckt, wëll genee dat soen. Mat Läif a Blutt solle mir wéi de Jesus ginn an handelen. A mir sollen esou selwer Nahrung ginn fir anerer.

Wouraus awer besteet dës Nahrung? Do kommen ech erëm zeréck op d’éischt Liesung. Hei gëtt drun erënnert, wéi d’Vollek Israel gehollef kritt huet a Krisenzäiten. Dës Hëllef soll fir si elo ee Virbild sinn, fir selwer ze hëllefen. An esou soll et och fir eis sinn. Héichmiddegkeet weise mir, wa mir just ubieden an net handelen. An eiser Welt gëtt et esou vill Nout a Misär. Meeschtens iwwersi mir dat. Dëst Joer, wou mir selwer vun der Covid-Krankheet betraff sinn, fille mir um eegenen Läif, wat Nout kann heeschen. Wann iergendwou an der Welt, an Afrika oder Latäinamerika Nout ass, dann ass dat wäit ewech an et interesséiert eis kaum, well et eis net selwer perséinlech betrëfft. Elo awer si mir an dëser Krankheet erausgefuerdert, well et eis selwer ugeet. Lo gëtt dann och alles gemaach, fir méiglechst séier en Impfstoff ze fannen an dës Krise ze iwwerwannen. Wa mir dat hikréien, da musse mir eis d’Fro stellen, firwat mir den Honger an der Welt, de Krich an der Welt, de Misär an déi vill aner Krankheeten an der Welt net an de Grëff kréien. Et feelt do um Asaz. Dat ass de Punkt. Genee dat ass déi Héichmiddegkeet, déi mir eis och musse virwerfen.

Härläichendag ass een Dag, deen eis drun erënnert, dass mir selwer a perséinlech mussen zur Nahrung, zur Hëllef, zum Fridden fir all déi Aarm an der Welt ginn. „Teilhabe am Leib und Blut Christi“ heescht a mengen Aen genee dat. De Jesus als Fleesch a Blutt an eis ophuelen heescht, säin Asaz an eisem Liewen ëmsetzen.

Christus an d’Welt erausdroen ass net domadder gehalen, dass mir feierlech eng Prozessioun halen. Christus an d’Welt droen heescht de Mënschen do hëllefen, wou si Hëllef brauchen. De Jesus war Brout vum Liewen an deem Sënn, dass hien sech agesat huet fir déi Äermst, fir déi um Rand vun der Gesellschaft. Hien als Brout, mat Läif a Blutt an eis ophuelen, heescht dann och, dass mir genee dat maachen.

Eucharistie heescht „Danksagung“, Merci soen. Mir soe Merci fir dat, wat mir sinn an hunn. An aus deem Merci soll dann eben och eis Hëllef erausfléissen. Mir dierfen net dobäi stoe bleiwen, dass et eis gutt geet. Dëst Gutt sinn muss eis ureegen och aneren Guddes ze ginn an ze schenken. „Nimm dich in Acht, dass dein Herz nicht hochmütig wird ...“. Huel dech an Uecht, dass du net iwwerhieflech gëss an an dengem Räichtum déi Aarm an der Welt vergëss. Gëff du selwer zur Nahrung fir all déi Vill, déi Nout hunn. Amen.

Fürbitten
Mir sinn eng grouss Gemeinschaft an der jiddereen soll alles hunn fir säi Liewen. Ruffe mir zu Gott an den Uleies vun eiser Welt:

  • Mir bieden fir déi verschidde Kierchen: Looss d’Ënnerscheeder net de Grond fir Konflikter sinn, mä eng Erausfuerderung fir de Glawen intensiv ze liewen. Härgott, héier eis.



  • Mir bieden fir déi vill Mënschen, déi sech schwéier dinn un deng Presenz ze gleewen. Looss si spieren, dass du do bass am Liewen vun alle Mënschen. Härgott, héier eis.



  • Mir bieden fir déi vill Mënschen, déi op ongewinnte Weeër mat dir Kontakt ophuelen. Verwandel hiert Liewen sou dass si dech kënnen erkennen. Härgott, héier eis.



  • Mir bieden fir déi vill Mënschen, déi gefaangen sinn an hiren Ängschten an an hiren Virurteeler. Looss si dem Liewen trauen, wëlls du mat hinnen gees. Härgott, héier eis.



  • Mir bieden fir eis léif Verstuerwen. Huel si op an dengem Räich. Haut denke mir besonnesch un .... . Härgott, héier eis.



Härgott, du verspréchs eis ee Liewen am Iwwermooss. Dofir vertraue mir op dech. Lauschter op eis Gebieder an erhéier eis. Dech luewen an éiere mir elo an an all Éiwegkeet. Amen.

Le Père nous a envoyé son Fils, le pain venu du ciel, vraie nourriture du cœur. C’est pourquoi nous pouvons, en toute confiance, lui présenter les faims et les soifs de notre monde.
Seigneur, viens combler nos faims.

  • Présentons à Dieu les pasteurs de notre Église catholique; que la fête du Saint-Sacrement célébrée aujourd’hui soit pour chacun d’eux un moment de communion intense et de joie avec Jésus, dans le mystère de l’Eucharistie.



  • Présentons à Dieu les pays en quête de justice et de liberté; que Jésus, don de Dieu, puisse y être accueilli comme nourriture pour la vie du monde.



  • Présentons à Dieu les hommes et les femmes qui cherchent un sens à leur vie; que le Christ les soutienne et les comble de sa vie.



  • Présentons à Dieu notre communauté chrétienne; qu’elle trouve en Jésus, pain de vie, la vraie nourriture dont elle a besoin pour témoigner de la Bonne Nouvelle.



Dieu très bon, toi qui as fait jaillir l’eau du rocher dans le désert et qui nous fais don du pain venu du ciel, daigne accueillir nos humbles demandes et les exaucer, par Jésus, ton Fils, notre Seigneur. Amen.
vieliturgique.ca

Gabengebet
Herr, unser Gott, wir bringen das Brot dar, das aus vielen Körnern bereitet, und den Wein, der aus vielen Trauben gewonnen ist.
Schenke deiner Kirche, was diese Gaben geheimnisvoll bezeichnen: die Einheit und den Frieden. Darum bitten wir durch Christus, unseren Herrn. Amen.
Accorde, Seigneur, à ton Église les biens de l’unité et de la paix, dont nos offrandes sont le signe dans le mystère eucharistique. Par Jésus.
Hochgebet – „Weggemeinschaft“


Präfation

Wir danken dir, guter Gott,
für die Menschen, die mit uns auf dem Weg sind und uns zur Seite stehen.
In der Weggemeinschaft mit ihnen
erfahren wir etwas von jener Fülle des Lebens, auf die hin du uns geschaffen hast.
Ganz besonders danken wir für Jesus, deinen Sohn und unseren Bruder.
Durch sein Handeln und Reden hat er uns heilend und befreiend
einen Weg zu einem erfüllten Leben gewiesen.
Wir danken dir für ihn, an dem wir uns orientieren können und der uns ermutigt,
einander in seinem Geist zu begegnen und so auf dich zuzugehen.
Zusammen mit allen deinen Freunden in dieser Welt,
aber auch mit den Engeln und Heiligen im Himmel
stimmen wir ein in den nie endenden Lobpreis und singen:

Sanctus

Treuer Gott, unser Leben ist wie ein Weg,
von dem wir nicht wissen, wohin er uns führt.
Wir sind zwar mit vielen unterwegs und doch oft einsam und verlassen.
Immer wieder halten wir Ausschau nach Menschen,
die mit uns gehen und uns treu bleiben.
Manchmal möchten wir neue Wege gehen
und ausbrechen aus starren Gewohnheiten,
um frei zu werden und uns selbst zu finden.
Wir möchten aufbrechen zu unbekannten Ufern
und uns aufmachen zu neuen Horizonten.

Von einem von uns, von Jesus aus Nazaret,
wird berichtet, dass er ausbrach aus dem Gefängnis erstarrter Frömmigkeit
und aus der Enge gesellschaftlicher Tabus.
Er kam in deinem Namen und machte sich auf den Weg,
Armen die frohe Botschaft zu verkünden,
Gebeugte aufzurichten, Gefangene zu befreien,
Kranke zu heilen, Blinden die Augen zu öffnen
und Schuldigen zu verzeihen.
Jesus Christus ging neue Wege und lud uns Menschen ein, ihm zu folgen,
damit wir den Weg zu dir, unserem Gott finden.

Wir glauben, dass du mit uns bist, besonders dann, wenn wir selbst
trennende Grenzen überwinden, Wege zueinander suchen und finden
und uns so auf den Weg der Nachfolge Jesu machen.

In seinem Namen und Auftrag sind wir hier und jetzt vor dir versammelt,
um in Erinnerung an ihn das Brot und den Wein miteinander zu teilen
So bitten wir dich, guter Gott:

Sende deinen Heiligen Geist auf diese Gaben von Brot und Wein.
Lass sie uns werden zu Leib + und Blut Jesu Christi,
der sich hingibt, damit wir leben.

Es war in der Nacht vor seinem Leiden.
Im Angesichte des Todes kam Jesus mit seinen Jüngern
noch einmal zusammen, um von ihnen Abschied zu nehmen.

In jener Nacht nahm er während des Essens
Brot in seine Hände, dankte dafür, brach es
und reichte es den Seinen mit den Worten:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON.
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er in jener Nacht nach dem Mahl
den Kelch mit Wein, dankte wiederum
und reichte ihn den Seinen mit den Worten:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS.
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH
UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens
Akklamation

Guter Gott, wir erinnern uns daran, dass Jesus ausgefahrene Gleise verließ
und in seinem Leben neue Wege zu gehen wagte.
Mit seinem Tod am Kreuz ging dieser Weg aber nicht zu Ende.
Nach seiner Auferstehung und Himmelfahrt
bekannten seine Freunde, dass du, Gott, ihm treu geblieben bist
durch alles Scheitern hindurch und so seinen Weg bestätigt hast.

Und so bitten wir dich, Vater, um die Kraft des Heiligen Geistes,
ihm, Christus, auf seinem Weg zu folgen in der Hoffnung,
so zum Sinn unseres Lebens zu finden.
Lass uns nicht aneinander vorbeileben, sondern aufeinander zugehen.
Sprenge die Enge unserer Wünsche und brich die Grenzen unseres Denkens auf,
damit wir neue Wege zueinander finden und niemand vereinsamen muss in dieser Welt.

Erfülle mit diesem guten Geist auch jene,
die eine besondere Verantwortung in der Kirche tragen.
Wir beten besonders für Papst Franziskus
und unsere Bischöfe, die Priester, Diakone, Ordensleute,
alle Haupt- und Ehrenamtlichen in der Kirche.

Gedenke auch all der Menschen, die mit uns waren auf dem Weg des Lebens
und die der Tod uns entrissen hat.
Vergiss die nicht, um die niemand mehr trauert.

Wenn unser eigener Weg zu Ende geht, guter Gott,
schenke uns für immer das Leben in Fülle mit dir,
zusammen mit Maria, der Mutter Jesu, dem heiligen Josef, ihrem Gemahl,
mit den Aposteln und Blutzeugen, mit unseren Namenspatronen und allen Heiligen.
Gewähre uns das durch Christus, unseren Bruder und Herrn.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.

Vgl. Urs Eigenmann, in: HG – Texte zum Teilen von Brot und Wein, Luzern 1996

Vaterunser

Wa mir elo zesumme bieden, wéi de Jesus eis et geléiert huet, an drëm froen, dass hien eis eist deeglecht Brout gëtt, dann denke mir och ganz besonnesch un déi Vill, déi an eiser Welt grad net all Dag hiert deeglecht Brout fir d’Liewen hunn. Froe mir besonnesch fir si ëm eng gerecht Verdeelung vun den Nahrungsmëttel: Vater unser im Himmel, …

Friddensgebiet

Brout steet jo als Zeechen fir dat, wat mir am Alldag fir eist Liewe brauchen. Brout gëtt esou zum Zeechen fir déi onbedéngt wichteg Liewensgrondlagen. Dozou gehéiert awer och een déiwe Fridden fir all Mënsch. Biede mir eisen Här, dass hien eis an der ganzer Welt dëse Fridde schenkt. Här Jesus Christus, du bass komm fir alle Mënschen ee würdegt Liewen am Fridden ze ginn. Kuck net op eis Feeler an op dat, wat deem entgéint steet. Kuck op eist Beméien ëm Gerechtegkeet a Fridden an der Welt. Schenk eis allen däi Fridden.

Schlussgebet
Herr Jesus Christus, der Empfang deines Leibes und Blutes ist für uns Vorgeschmack der kommenden Herrlichkeit. Sättige uns im ewigen Leben durch den vollen Genuss deiner Gottheit. Der du lebst und herrschest in alle Ewigkeit. Amen. Fais que nous possédions, Seigneur Jésus, la juissance éternelle de ta divinité, car nous en avons ici-bas l’avant-goût lorsque nous recevons ton corps et ton sang. Toi qui règnes.

Herr Jesus Christus, du hast Dich uns als Brot des Lebens geschenkt.
So gestärkt sollen wir selbst zu Brot werden für alle Menschen,
die Hunger haben an Leib und Seele.
Wir danken Dir für diese kostbare Gabe und bitten Dich:
Lass uns zu Zeuginnen und Zeugen Deiner Liebe werden,
damit Menschen durch uns erfahren und erleben,
dass Du, auch durch uns, alle Not wenden willst.
Darum bitten wir Dich heute und alle Tage bis in Ewigkeit.

Mass vum 7 Juni
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 21 Juni

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement