1. Faaschtesonndeg 20./21.2.2021 B


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Heiansdo brauch een eng Auszäit. Wa mir midd sinn an eis Aarbecht eis net vun Hand geet, wa Suergen eis ploen a sou Villes méi, dann deet et gutt, fir emol eng Rei Deeg oder Wochen ze entspanen. Esou eng Auszäit hëlt sech de Jesus allem Uschäin no haut am Evangelium. 40 Deeg zitt hien sech zeréck an d’Wüüst. Hei sollen sech seng Gedanken klären, éier hien sech op de Wee vun sengem ëffentlechen Optrieden mécht. D’Faaschtenzäit ass all Joer eng Aluedung un eis all, fir eis ee wéineg zeréckzéien vun deem Gewinnten. Mir sollten an deenen nächste Wochen eben och eist Liewen nei iwwerdenken a vläicht och een neie Wee zu Gott sichen. Wat ass wierklech wichteg an eisem Liewen an an eisem perséinlechen wéi och gemeinsamen Glawen? Loosse mir eis zesummen op dee Wee maachen.

Här Jesus Christus, an der Däischtert vun eisem Liewen. Här, erbaarm dech eiser.
Här Jesus Christus, an eise Grenzen an an eiser Angscht. Christus, erbaarm dech eiser.
Här Jesus Christus, an eisem Versoen an an eiser Schold. Här, erbaarm dech eiser.

Dagesgebiet

Allmächtege Gott, du schenks eis des helleg véierzeg Deeg als eng Zéit vun der Ëmkéier a vun der Bouss. Gëff eis duerch hir Feier d’Gnod, datt mir an der Erkenntnis vu Jesus Christus virukommen an d’Kraaft vun sengem Wierk vun der Erléisung duerch ee Liewen aus dem Glawen siichtbar maachen. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.

Accorde-nous, Dieu tout-puissant, tout au long de ce Carême, de progresser dans la connaissance de Jésus Christ et de nous ouvrir à sa lumière par une vie de plus en plus fidèle. Lui qui.

Gott des Lebens, du hast uns nicht für den Tod, sondern für das Leben bestimmt. Du lädst uns ein, in dieser österlichen Bußzeit einen Neubeginn zu wagen und unser Leben von Neuem auszurichten auf dich und dein Wort. Begleite und unterstütze uns, wenn wir einen neuen Blick auf unser Leben werfen und die Dinge in unserem Leben abwägen, um Abhängigkeiten zu entdecken und alten Ballast abzuwerfen. So führst du uns in die herrliche Freiheit deiner Kinder. Durch Christus, unseren Herrn.

Texter: Lesung: Gen 9, 8-15 / 1 Petr 3, 18-22 Evangelium: Mk 1, 12-15

Lesung aus dem Buch Genesis.
Gott sprach zu Noach und seinen Söhnen, die bei ihm waren: Ich bin es. Siehe, ich richte meinen Bund auf mit euch und mit euren Nachkommen nach euch und mit allen Lebewesen bei euch, mit den Vögeln, dem Vieh und allen Wildtieren der Erde bei euch, mit allen, die aus der Arche gekommen sind, mit allen Wildtieren der Erde überhaupt. Ich richte meinen Bund mit euch auf: Nie wieder sollen alle Wesen aus Fleisch vom Wasser der Flut ausgerottet werden; nie wieder soll eine Flut kommen und die Erde verderben. Und Gott sprach: Das ist das Zeichen des Bundes, den ich stifte zwischen mir und euch und den lebendigen Wesen bei euch für alle kommenden Generationen: Meinen Bogen setze ich in die Wolken; er soll das Zeichen des Bundes werden zwischen mir und der Erde. Balle ich Wolken über der Erde zusammen und erscheint der Bogen in den Wolken, dann gedenke ich des Bundes, der besteht zwischen mir und euch und allen Lebewesen, allen Wesen aus Fleisch, und das Wasser wird nie wieder zur Flut werden, die alle Wesen aus Fleisch verdirbt.

Kv Deine Wege, Herr, sind Huld und Treue für alle, die deinen Bund wahren.
Zeige mir, Herr, deine Wege, *
lehre mich deine Pfade!
Führe mich in deiner Treue und lehre mich; /
denn du bist der Gott meines Heiles. *
Auf dich hoffe ich den ganzen Tag. – (Kv)
Gedenke deines Erbarmens, Herr, /
und der Taten deiner Gnade; *
denn sie bestehen seit Ewigkeit!
Gedenke nicht meiner Jugendsünden und meiner Frevel! *
Nach deiner Huld gedenke meiner, Herr, denn du bist gütig! – (Kv)
Der Herr ist gut und redlich, *
darum weist er Sünder auf den rechten Weg.
Die Armen leitet er nach seinem Recht, *
die Armen lehrt er seinen Weg. – Kv

Lesung aus dem ersten Brief des Apostels Petrus.
Schwestern und Brüder! Christus ist der Sünden wegen ein einziges Mal gestorben, ein Gerechter für Ungerechte, damit er euch zu Gott hinführe, nachdem er dem Fleisch nach zwar getötet, aber dem Geist nach lebendig gemacht wurde. In ihm ist er auch zu den Geistern gegangen, die im Gefängnis waren, und hat ihnen gepredigt. Diese waren einst ungehorsam, als Gott in den Tagen Noachs geduldig wartete, während die Arche gebaut wurde; in ihr wurden nur wenige, nämlich acht Menschen, durch das Wasser gerettet. Dem entspricht die Taufe, die jetzt euch rettet. Sie dient nicht dazu, den Körper von Schmutz zu reinigen, sondern sie ist eine Bitte an Gott um ein reines Gewissen aufgrund der Auferstehung Jesu Christi, der in den Himmel gegangen ist; dort ist er zur Rechten Gottes und Engel, Gewalten und Mächte sind ihm unterworfen.

Lob dir, Christus, König und Erlöser! Nicht nur vom Brot lebt der Mensch, sondern von jedem Wort aus Gottes Mund. Lob dir, Christus, König und Erlöser!

Aus dem heiligen Evangelium nach Markus.
In jener Zeit trieb der Geist Jesus in die Wüste. Jesus blieb vierzig Tage in der Wüste und wurde vom Satan in Versuchung geführt. Er lebte bei den wilden Tieren und die Engel dienten ihm. Nachdem Johannes ausgeliefert worden war, ging Jesus nach Galiläa; er verkündete das Evangelium Gottes und sprach: Die Zeit ist erfüllt, das Reich Gottes ist nahe. Kehrt um und glaubt an das Evangelium!

Lecture du livre de la Genèse.
Dieu dit encore à Noé et à ses fils: «Voici que moi, j’établis mon alliance avec vous, avec votre descendance après vous, et avec tous les êtres vivants qui sont avec vous: les oiseaux, le bétail, toutes les bêtes de la terre, tout ce qui est sorti de l’arche. Oui, j’établis mon alliance avec vous : aucun être de chair ne sera plus détruit par les eaux du déluge, il n’y aura plus de déluge pour ravager la terre.» Dieu dit encore: «Voici le signe de l’alliance que j’établis entre moi et vous, et avec tous les êtres vivants qui sont avec vous, pour les générations à jamais: je mets mon arc au milieu des nuages, pour qu’il soit le signe de l’alliance entre moi et la terre. Lorsque je rassemblerai les nuages au-dessus de la terre, et que l’arc apparaîtra au milieu des nuages, je me souviendrai de mon alliance qui est entre moi et vous, et tous les êtres vivants : les eaux ne se changeront plus en déluge pour détruire tout être de chair.

R/ Tes chemins, Seigneur, sont amour et vérité pour qui garde ton alliance.
Seigneur, enseigne-moi tes voies,
fais-moi connaître ta route.
Dirige-moi par ta vérité, enseigne-moi,
car tu es le Dieu qui me sauve. R
Rappelle-toi, Seigneur, ta tendresse,
ton amour qui est de toujours.
Dans ton amour, ne m’oublie pas,
en raison de ta bonté, Seigneur. R
Il est droit, il est bon, le Seigneur,
lui qui montre aux pécheurs le chemin.
Sa justice dirige les humbles,
il enseigne aux humbles son chemin. R

Lecture de la première lettre de saint Pierre apôtre.
Bien-aimés, le Christ, lui aussi, a souffert pour les péchés, une seule fois, lui, le juste, pour les injustes, afin de vous introduire devant Dieu; il a été mis à mort dans la chair, mais vivifié dans l’Esprit. C’est en lui qu’il est parti proclamer son message aux esprits qui étaient en captivité. Ceux-ci, jadis, avaient refusé d’obéir, au temps où se prolongeait la patience de Dieu, quand Noé construisit l’arche, dans laquelle un petit nombre, en tout huit personnes, furent sauvées à travers l’eau. C’était une figure du baptême qui vous sauve maintenant : le baptême ne purifie pas de souillures extérieures, mais il est l’engagement envers Dieu d’une conscience droite et il sauve par la résurrection de Jésus Christ, lui qui est à la droite de Dieu, après s’en être allé au ciel, lui à qui sont soumis les anges, ainsi que les Souverainetés et les Puissances.

Ta Parole, Seigneur, est vérité, et ta loi, délivrance. L’homme ne vit pas seulement de pain, mais de toute parole qui sort de la bouche de Dieu. Ta Parole, Seigneur, est vérité, et ta loi, délivrance.

Évangile de Jésus Christ selon saint Marc.
En ce temps-là, Jésus venait d’être baptisé. Aussitôt l’Esprit le pousse au désert et, dans le désert, il resta quarante jours, tenté par Satan. Il vivait parmi les bêtes sauvages, et les anges le servaient. Après l’arrestation de Jean, Jésus partit pour la Galilée proclamer l’Évangile de Dieu; il disait: «Les temps sont accomplis: le règne de Dieu est tout proche. Convertissez-vous et croyez à l’Évangile.»

Priedegt (2021)

Léif Matchrëschten! Mir hunn haut um éischte Faaschtesonndeg eng schonn eegenaarteg Liesung aus dem éischte Buch vun eiser Bibel, aus dem Buch Genesis héieren. Mir kennen all déi grouss Geschicht vun der Sintflut. De Noach ass lo mat senger Famill a mat den Déieren erëm u Land. D’Liewe kann nei ufänken. No der grousser Zerstéierung geet et erëm biergop. „Nie wieder soll eine Flut kommen und die Erde verderben!“ - „Il n’y aura plus de déluge pour ravager la terre.“ Dat ass dann dem Härgott säi Verspriechen an hie schléisst ee Bond mam Noach. Ass dat net nëmmen eng schéi Geschicht?

Wa mir esou an d’Geschicht vun der Mënschheet kucken, da gesi mir, dass et reegelméisseg zu gréissere Katastrophe komm ass. Do gouf et onheemlech Naturkatastrophen, do gouf et Kricher, do gouf et Terror, do gouf et Krankheeten. Ëmmer nees sinn d’Mënschen un de Rand vun der Existenz gedréckt ginn. Mol waren si selwer schold, well si ee Krich ugefaangen hunn. Mol awer sinn si ouni Schold an existenziell Nout geroden. Wéi vill Mënschen sinn am Laf vun der Geschicht esou brutal ëm d’Liewe komm? An grad eben dëst läscht Joer war gepräägt weltwäit vun enger Pandemie, wéi mir si hei an eise Länner selwer nach net erlief hunn. Wien ass Schold dorun? Déi Fro stelle mir eis och haut nach ëmmer.

Am Buch Genesis ass d’Sintflut als Strof iwwer d’Mënschheet komm, well si sech net un d’Gebot vu Gott gehalen hunn. Haut kënne mir net méi vill mat esou engem Konzept vun engem Gott dee brutal strooft ufänken. Awer och mir stellen eis nach ëmmer d’Fro, wat da schif gelaf ass, dass et elo dës Krankheet beispillsweis gëtt, déi mir net an de Grëff kréien. Wat hu mir als Mënschheet falsch gemaach?

Wéi ech mech virbereet hunn, hunn ech de Kommentar zur Genesis vum Georg Fischer duerchgekuckt. Interessant ass seng Glidderung. Ech zitéieren just seng Iwwerschrëften ab dem Kapitel 6 vun der Genesis:

Gen 6, 1-8: Fehlentwicklung und Hoffnungsschimmer.
Gen 6, 9 - 7, 24: Ein Rettungsplan für das Kommen der Flut.
Gen 8, 1 - 9,17: Wende zu neuem Leben.

Wat mech un der ganzer Noach-Geschicht faszinéiert, ass, dass hei de Mënsch gezeechent gëtt an senger absolutter Mënschlechkeet, déi eben och zur Dekadenz hin zitt. Gott deet et esouguer leet, dass hien dëse Mënsch erschafen huet, deen alles zu Gronn riicht. (Gen 6,6) Wa mir haut kucken, da sinn et och mir als Mënschen, déi dës Welt ruinéieren. Mir hu Villes net gutt gemaach, sief et um Plang vun der Ëmwelt, sief et um Plang vun eisen tësche-mënschleche Bezéiungen, sief et duerch eisen Egoismus oder eisen Drang, fir ëmmer méi mussen ze hunn. Et ass heiansdo schonn extreem erschreckend, wa mir dat éierlech kucken. Mä et heescht awer, dass den Noach Gnod oder Gonscht an den Aen vu Gott fonnt huet. Hie war deen, dee gerecht a gutt war. Och haut ginn et Mënschen, déi sech géint dat Schlecht an eiser Welt stellen. Esou wéi den Noach deemools een Hoffnungsschimmer duergestallt huet, sou sinn et och dës Mënschen haut, déi eng Dier fir nei Hoffnung opstoussen.

Am Buch Genesis kënnt dann déi grouss Flut. Den Noach baut seng Arche, fir eng Plaz ze hunn fir en Deel vum Liewen ze retten. Dës Geschicht ass fir mech ëmmer och ee Bild, dass déi, déi wëllen een Auswee aus der Schlechtegkeet sichen, deen och kënne fannen, och wann dat vill Méi an Entbierung bedeit. An um Enn steet dann een neien Ufank. Et trëtt eng Wend zu neiem Liewen an. Et ass an der gréisster Nout duerchaus méiglech erëm een neien Ufank ze setzen. Awer dat bedeit, dass de Mënsch sech muss nei am Liewen orientéieren. Net zou läscht ass grad dës programmatesch Erzielung vun „Ëmkéier“, vun „Wende zu neuem Leben“ héich ureegend um Ufank vun der Faaschtenzäit. Well och déi kommend Zäit soll eis esou konditionéieren, dass mir vläicht esou eng „Wende“ hikréien an eisem perséinlechen Liewen.

Eis Welt muss sech änneren. Mir als Mënschen mussen eis änneren. Dat war eng vun den Iddien an der Sintflut-Erzielung deemools. Dat ass och haut eng ganz wesentlech Iddie fir eist Liewen, fir eist Handelen an dëser Welt vun haut. Wann Nout do ass, da musse mir eis schonn och emol froe, wou a wéi mir dat eventuell mat verursaacht oder och verschëllt hunn.

Esou tragesch munch Nout och ass, si kann eis awer hëllefen eis erëm ze besënnen. Si kann eis oprëselen, fir nei unzefänken an et besser ze maachen. Déi aktuell Pandemie léiert eis jo do sou munches. Si weist eis, wéi fragil mir als Mënschheet sinn. Mä och a gréisster Nout gëtt et eng Rettung. Mir sinn opgeruff selwer do dru matzeschaffen. Et ass vun eis eng Entscheedung dozou gefrot. Dat deit eis zweet Liesung vun haut aus dem 1. Bréif vum Péitruss un. Hei gëtt d’Geschicht vum Noach mat eiser Daf a Verbindung bruecht. Eben d’Daf ass eng Saach vun Entscheedung. Ech muss mech zu deem Wee bekennen, mech ganz däitlech entscheeden no de Geboter vu Gott an dës Welt eran ze wierken. A wann ech mech esou dorun orientéieren, da kann ech vill Guddes leeschten.

Zu all Moment vun der Weltgeschicht ass jeeweils d’Zäit, de Kairos, do, fir sech ze entscheeden ee besseren an neie Wee ze goen. Mir ginn zu all Moment drun erënnert, dass mir déi Entscheedung net sollten verschiben an eng wäit ewech Zukunft. Well da verpasse mir et fir selwer gutt ze liewen an ze handelen. Et ass dofir elo d’Zäit komm fir eng Erneierung, fir eng Neiorientéierung a ville Beräicher. „Die Zeit ist erfüllt, das Reich Gottes ist nahe. Kehrt um und glaubt an das Evangelium!“ Dat ass ëmmer grad elo!

Liese mir d’Sintflut-Geschicht am Buch Genesis vläicht emol ënner dësem Aspekt, dass si eis och iwwer eis Zäit eppes seet, jo och eng Warnung an eng Ureegung ass. D’Kapitelen 6 bis 9 vun der Genesis kann een duerchaus esou aktualiséiert liesen a verstoen. Ëmmer nees fanne mir Feelentwécklungen awer dann och een Hoffnungsschimmer. (Gen 6, 1-8: Fehlentwicklung und Hoffnungsschimmer.) Wa mir dann éierlech genuch sinn, kënne mir haut ee Rettungsplang opstellen fir dat, wat un Nout op eis zoukënnt. (Gen 6, 9 - 7, 24: Ein Rettungsplan für das Kommen der Flut.) A schliisslech kënne och mir eis haut hi wenden zu engem neie Liewen, ee Liewen, dat respektvoll mat all Wiesen, mat der Schëpfung insgesamt ass. (Gen 8, 1 - 9,17: Wende zu neuem Leben.)

Ech fannen grad des Iddien passe gutt zum Hierdebréif, deen eisen Här Äerzbëschof fir dëse Sonndeg geschriwwen huet. Hie schwätzt vun „Die Kirche im Aufbruch“. „Mir wësse schonn eng Zäit laang, datt an der Kierch net alles ka bleiwen, wéi et schonn ëmmer war.“ Mir mussen aus deene klengen „Hoffnungsschimmer“, ee Rettungsplang opstellen, deen hiféiert zu enger Wend vu neiem Liewen vun eiser Kierch.

„Kirche im Aufbruch“, eise Poopst wënscht sech, wéi eisen Här Äerzbëschof schreift „eng Gemeinschaft vu missionaresche Jüngerinnen a Jünger, déi d’Initiativ ergräift an op d’Mënschen zougeet. Eng Gemeinschaft, déi sech abréngt an eiser Welt a sech an den Déngscht huele léisst, besonnesch vun deene Benodeelegten. Eng Gemeinschaft, déi all dat begleet, wat de Mënsche vun haut wichteg ass.“ Klamme mir also aus eiser Arche eraus a maache mir eis dozou op de Wee.

Fürbitten

Gott huet mat sengem Vollek Israel an iwwer si mat eis ee Bond geschloss. Als seng Kanner dierfe mir elo virun hien trieden a bieden.

  • Mir bieden fir déi vill Affer vu Kricher an Ausenanersetzung an eiser Welt. Fir déi vill Mënschen, deenen hiert Leed eis net bekannt ass a besonnesch fir d’Mënschen an den aktuellen Krisegebidder. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir déi vill jonk Mënschen, déi net wëssen, wéi hier Zukunft ausgesi kann. Fir all, déi hier Fäegkeeten asetze wëllen an dorun gehënnert ginn, well Krich, wirtschaftlech Katastrophen oder Pandemien hier Perspektiven bedreeën. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir all, déi wéinst hirem Glawen oder hirer Iwwerzeegung verfollegt ginn oder esouguer dout gemaach ginn. Fir déi Vill, déi an Angscht liewen a kaum fräi ootmen an denke kënnen. Fir d’Chrëschten, d’Judden an d’Moslemen an all gleeweg Mënschen. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir eis Kierch an hier Verantwortlech, déi fréier an och haut vill Feeler gemaach hunn, Mënschen déif verletzt hunn an hier Würd mëssuecht hunn. Mir bieden drëm, dass Weeër fonnt ginn fir deng Botschaft vun der Léift erëm nei an de Virdergrond ze stellen. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir all eis Verstuerwen, fir déi, mat deene mir ee groussen Deel vun eisem Liewen gelieft hunn, fir déi Vill, déi vergiess sinn, déi op de Schluechtfelder vun eiser Welt, op der Flucht oder duerch Krankheeten hiert Liewen verluer hunn. Härgott, héier eis.

Gudde Gott, mat dir un eiser Säit iwwerhuele mir mat groussem Mutt Verantwortung fir eis Welt. Deng Trei schenkt eis Zouversiicht a Sécherheet. Mir soen dir Merci, elo an an all Éiwegkeet. Amen.

II

Le Seigneur a partagé notre vie terrestre. Il est devenu l’un de nous et est allé jusqu’au bout de la souffrance humaine. Tournons-nous vers lui avec un cœur désireux d’être transformé.
Seigneur, écoute-nous; Seigneur, exauce-nous.

  • Pour l’Église du Christ; afin qu’elle trouve en son Rédempteur la source du salut pour elle-même et pour celles et ceux qui viennent à elle, prions le Seigneur.
  • Pour les personnes qui ne connaissent pas encore l’Alliance que Dieu offre à l’humanité; afin qu’elles accueillent le Christ comme la lumière de leur vie, prions le Seigneur.
  • Pour celles et ceux qui annoncent la Bonne Nouvelle de Jésus Christ; afin que chacun et chacune le fasse avec force et douceur à la fois, prions le Seigneur.
  • Pour notre communauté en ce début de Carême; afin que nous vivions un temps de rapprochement, de transformation et de réconciliation, prions le Seigneur.

Père de bonté, vers toi nous élevons nos âmes. Vois notre misère et entends nos supplications; qu’elles touchent ton cœur de Père. Nous te le demandons par le Christ, Jésus, notre Seigneur, qui règne avec toi et le Saint-Esprit, pour les siècles des siècles. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Här, eise Gott, mir bréngen Brout a Wäin fir dat hellegt Affer, dat mir zum Ufank vun dëser Faaschtenzäit feieren. Huel mat dëse Gowen eis selwer un a vereeneg eis selwer mat dem Affer vun dengem Jong, dee mat dir lieft a regéiert an all Éiwegkeet. Amen.

Avec cette eucharistie, Seigneur, nous commençons notre marche vers Pâques: fais que nos cœurs correspondent vraiment à nos offrandes. Par Jésus.

Wir danken dir, unser Gott, für alles, was du uns anvertraust. Segne diese Gaben und verleihe uns, in der Kraft deiner Liebe unseren Schwestern und Brüdern zu dienen durch Christus, unsern Herrn.

Hochgebet – „Vergebung“


Präfation
Gnädiger Gott, wir preisen deine Barmherzigkeit
und sind dankbar für deine Geduld.
Du nimmst uns Menschen, wie wir sind,
und schaust nicht auf unser Versagen.
Selbst wo die Sünde überhandnahm,
zeigte sich noch überwältigender deine Gnade.
Dein Verzeihen fordert uns heraus,
selbst zu verzeihen – siebzigmal siebenmal.
Wir danken dir um Jesu willen, der stets bereit war,
das versöhnende Wort zu sprechen: deine Sünden sind vergeben.
Seine Liebe erwies sich am Kreuz, sie war größer
als all unsere Bosheit zusammen.
Bis in den Tod war sein Leben ein Dienst für die Menschen.
So zeigte der Meister den Schülern den Weg:
Der Geringste zu werden, um groß zu sein, zu sterben, um wahrhaft zu leben.
Darum preisen wir dich in der Gemeinschaft der Kirche und rufen zu deiner Ehre:

Sanctus

Heiliger Gott, wir danken dir, für die Botschaft von der Vergebung,
die Jesus uns Menschen gebracht hat.
Er rief uns alle zu Umkehr, denn deine Herrschaft muss kommen.
Er war der Gute Hirt, der dem verirrten Schaf nachging.
Er verkehrte mit Sündern und war bei den Zöllnern zu Gast.
Er offenbarte uns deine Freude über den „verlorenen Sohn“,
der den Weg zu seinem Vater zurückfand, der tot war und wieder lebendig wurde.

Er, der ohne Sünde war, ließ sich unter die Sünder zählen:
Er wurde das „Lamm“, das sich nicht wehrte gegen den Tod
und das die Sünde der Welt hinwegnahm.

Gott, barmherziger Vater, du erwartest von allen,
die uneins geworden sind, sich miteinander zu versöhnen,
und wenn wir den anderen vergeben, lässt du auch uns bei dir
Gnade finden um Jesu willen.

So bitten wir dich, allmächtiger Gott:
Segne diese Gaben von Brot und Wein durch deinen Heiligen Geist
und vollende sie für uns als den Leib + und das Blut deines Sohnes,
unseres Herrn Jesus Christus.

Er nahm am Abend vor seinem Leiden das Brot in seine Hände,
erhob die Augen zu dir, seinem Vater, sprach den Segen, brach das Brot
und reichte es seinen Jüngern mit den Worten:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er nach dem Mahl den Kelch,
dankte wiederum, reichte ihn seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH
UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens!

Gott, unser Vater, wir gedenken deines Sohnes:
Um unserer Sünden willen wurde er durchbohrt.
Der Menschen Verbrechen wegen wurde er zerbrochen.
Auf ihm lag all unsere Schuld.
Er war gehorsam bis zum Tod, ja bis zum Tod am Kreuz.
Aber du hast ihn hoch erhoben und ließest ihn auferstehen aus dem Grab.
Dann stand er wieder im Kreis der Seinen und sprach zu ihnen:
`Empfangt den heiligen Geist; wem ihr die Sünden vergebt,
dem sollen sie vergeben sein.´

Gott, wir bitten dich: Sende den Geist Jesu Christi jetzt in dieser Stunde,
damit unsere Schuld vergeben wird und wir eins sind in ihm.

Lass uns seinen heiligen Leib nicht zum Gericht werden,
sondern allen auf ewig das Leben schenken.
Lass den Kelch seines Blutes uns heilen und retten aus der Gewalt des Bösen.

Gib uns einen neuen Geist, den Geist der Buße und der Geduld.
Mache uns bereit, die eigenen Fehler zu erkennen und die der anderen zu vergeben.
Bewahre du uns untereinander in der Gemeinschaft des Sinnes und Herzens
mit unserem Papst Franziskus und unsere Bischöfe
Sie lenken das Schiff der Kirche in den Wirren unserer Zeit.
Hilf uns, milde zu sein, wenn sie gefehlt haben.
Lass uns dem Beispiel Jesu folgen, dessen verzeihende Liebe grenzenlos war.

Gedenke unserer Verstorbenen, die uns mit dem Siegel des Glaubens
vorangegangen sind. Führe sie in das Reich des ewigen Lebens.

Wir Sünder hoffen auf deine Barmherzigkeit.
Gib uns Gemeinschaft mit deinen Heiligen, mit Maria, der Mutter Jesu,
seinem Ziehvater, dem heiligen Josef, den Apostelinnen und Aposteln.
Wäge nicht unser Verdienst, sondern verzeih uns und gib uns
mit ihnen das Erbe des Himmels.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vaterunser

De Jesus gouf vu verschiddenen Versuchungen geplot. Mir selwer kennen dat an eisem Liewen och ëmmer nees. Heiansdo kënnen mir net widderstoen a ginn esou munchem no, wat fir eis selwer dann net gutt ass. Biede mir mat dem Gebiet vum Jesus, dass Gott selwer eis hëlleft, aus Léift an aus Respekt virun enaner a virun him, verschount bleiwen vun all deem, wat net gutt ass. Vater unser …

Friddensgebiet

Jesus Christus huet de Mënschen ëmmer nees Versönung geschenkt. Hie selwer ass de Fridden vu Gott fir eis. Dofir froe mir: Här Jesus kuck net op eis Feeler mä op eise gudde Wëllen a schenk eis ëmmer nees nei däi Fridden. De Fridden vu Jesus Christus sief mat iech all.

Schlussgebiet

Gudde Gott, du hues eis d’Brout vum Himmel ginn, fir datt Glawen, Hoffnung a Léift an eis wuessen. Erhal an eis d’Verlaangeren no dësem echte Brout, dat der Welt d’Liewe gëtt, a stäerk eis mat jidder Wuert, dat aus dengem Mond ervirgeet. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

Le pain que nous avons reçu de toi, Seigneur notre Dieu, a renouvelé nos cœurs: il nourrit la foi, fait grandir l’espérance et donne la force d’aimer; apprends-nous à toujours avoir faim du Christ, seul pain vivant et vrai, et à vivre de toute parole qui sort de ta bouche. Par Jésus.

Gott und Vater unseres Herrn Jesus Christus. Du hast uns in Jesus das Brot geschenkt, das der Welt Leben gibt. Wir danken dir dafür und bitten dich: Verbanne Ichsucht und Lieblosigkeit aus unserer Mitte und führe uns durch deine Liebe zu mehr Engagement für dein Reich in dieser Welt. Darum bitten wir durch Christus, unsern Herrn.

Seegen

Gib uns den Mut, Gott, schwere Entscheidungen anzugehen.
Gib uns die Weitsicht, Gott, die Konsequenzen zu bedenken.
Gib uns die Kraft, Gott, uns selbst treu zu bleiben.

So segne uns und alle, die uns wichtig sind, der gütige Gott:
der Vater und der Sohn und der Heilige Geist. Amen.


Mass vum 17. Februar
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 28. Februar

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement