24. Sonndeg am Joereskrees A - 12./13.9.2020


Home Back Print Kontakt

Aféierung an d’Mass

Léif Matchrëschten! Wéi dacks muss ech verzeien? Verzeien, engem Matmënsch verzeien, him säi falscht Verhalen mir vis-à-vis oder aneren net als Schold urechnen oder et net vergiessen. Dat ass nach laang net liicht. Engem Mënsch wierklech an echt verzeien, bereet sinn seng Feeler an seng Verletzungen ze vergiessen, dat geet net ëmmer esou einfach. Dobäi wësse mir awer och, dass et net grad einfach ass, fir déi eege Feeler ze gesinn, sech anzegestoen, dass ee falsch läit. Kee Mënsch ass perfekt. Dofir gëtt et och kee Grond, fir engem aneren net ze verzeien an einfach emol Feeler ze iwwersinn. Gott verzeit eis ëmmer nees. Dat ass allefalls d’Botschaft, déi de Jesus eis seet. Also kënnen och mir verzeien? Froe mir Christus, eisen Här, ëm seng Gnod.

Här Jesus Christus,

  • du hues eis an deng Nofolleg geruff. Mir awer hunn dacks net op däi Ruff gelauschtert. Här, erbaarm dech eiser.
  • Du hues eis deng Botschaft vum Verzeien an der Léift mat op de Liewenswee ginn. Mir awer wëllen déi Botschaft ëmmer erëm vergiessen. Christus, erbaarm dech eiser.
  • Du wëlls eis Kraaft a Stäerkt sinn an de Versuchungen vum Liewen. Mir awer mengen, dass mir dat eleng ouni dech hikréien. Här, erbaarm dech eiser.

Härgott, du bass d’Léift selwer. Schenk eis Verzeien vun eiser Schold a gëff eis deng Baarmhäerzegkeet a Léift mat op de Wee vun eisem Liewen. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Dagesgebiet

(24. Sonndeg am Joreskrees)
Gott, du bass de Schëpfer vun dëser Welt. Du leets alles.
Kuck an denger Guttheet op eis.
Maach, datt mir mat ganzem Häerz fir dech do sinn
an d’Muecht vun denger Léift spieren.
Dorëms biede mir duerch de Jesus, eisen Här, déi Jong, hien,
dee mat dir an dem Hellege Geescht lieft
a regéiert elo an an all Éiwegkeet. Amen.

Dieu créateur et maître de toutes choses, regarde-nous,
et pour que nous ressentions l’effet de ton amour,
accorde-nous de te servir avec un cœur sans partage. Par Jésus Christ... — Amen.

Gott, du bist uns wie ein Vater und wie eine Mutter. Wir haben unser Leben nicht in der Hand. Wir gehören dir, ob wir leben oder sterben. Lass uns in dieser Zuversicht deine Liebe weiterschenken und einander vergeben, wie du uns allezeit vergibst. Darum bitten wir dich durch Jesus Christus, deinen Sohn, unsern Herrn, der in der Einheit des Heiligen Geistes mit dir lebt und wirkt in Ewigkeit.

Liesungen: Liesung: Sir 27, 30 - 28, 7 / Röm 14, 7-9 / Evangelium: Mt 18, 21-35

Lesung aus dem Buch Jesus Sirach.
Groll und Zorn, auch diese sind Gräuel
und ein sündiger Mann hält an ihnen fest.
Wer sich rächt, erfährt Rache vom Herrn;
seine Sünden behält er gewiss im Gedächtnis.
Vergib deinem Nächsten das Unrecht,
dann werden dir, wenn du bittest, deine Sünden vergeben!
Ein Mensch verharrt gegen einen Menschen im Zorn,
beim Herrn aber sucht er Heilung?
Mit einem Menschen gleich ihm hat er kein Erbarmen,
aber wegen seiner Sünden bittet er um Verzeihung?
Er selbst – ein Wesen aus Fleisch, verharrt im Groll.
Wer wird seine Sünden vergeben?
Denk an das Ende, lass ab von der Feindschaft,
denk an Untergang und Tod und bleib den Geboten treu!
Denk an die Gebote und grolle dem Nächsten nicht,
denk an den Bund des Höchsten und übersieh die Fehler!

Kv.: Gnädig und barmherzig ist der Herr, voll Langmut und reich an Huld.
Preise den Herrn, meine Seele, *
und alles in mir seinen heiligen Namen!
Preise den Herrn, meine Seele, *
und vergiss nicht, was er dir Gutes getan hat! – (Kv)
Der dir all deine Schuld vergibt *
und all deine Gebrechen heilt,
der dein Leben vor dem Untergang rettet *
und dich mit Huld und Erbarmen krönt. – (Kv)
Er wird nicht immer rechten *
und nicht ewig trägt er nach.
Er handelt an uns nicht nach unsern Sünden *
und vergilt uns nicht nach unsrer Schuld. – (Kv)
So weit der Aufgang entfernt ist vom Untergang, *
so weit entfernt er von uns unsere Frevel.
Wie ein Vater sich seiner Kinder erbarmt, *
so erbarmt sich der Herr über alle, die ihn fürchten. – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Rom.
Schwestern und Brüder!
Keiner von uns lebt sich selber und keiner stirbt sich selber:
Leben wir, so leben wir dem Herrn,
sterben wir, so sterben wir dem Herrn.
Ob wir leben oder ob wir sterben, wir gehören dem Herrn.
Denn Christus ist gestorben und lebendig geworden,
um Herr zu sein über Tote und Lebende.

Halleluja. Halleluja. (So spricht der Herr:) Ein neues Gebot gebe ich euch:
Wie ich euch geliebt habe, so sollt auch ihr einander lieben. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Matthäus.
In jener Zeit trat Petrus zu Jesus
und fragte: Herr, wie oft muss ich meinem Bruder vergeben,
wenn er gegen mich sündigt? Bis zu siebenmal?
Jesus sagte zu ihm: Ich sage dir nicht: Bis zu siebenmal,
sondern bis zu siebzigmal siebenmal.
Mit dem Himmelreich ist es deshalb wie mit einem König,
der beschloss, von seinen Knechten Rechenschaft zu verlangen.
Als er nun mit der Abrechnung begann, brachte man einen zu ihm,
der ihm zehntausend Talente schuldig war.
Weil er aber das Geld nicht zurückzahlen konnte, befahl der Herr,
ihn mit Frau und Kindern und allem, was er besaß,
zu verkaufen und so die Schuld zu begleichen.
Da fiel der Knecht vor ihm auf die Knie und bat: Hab Geduld mit mir!
Ich werde dir alles zurückzahlen.
Der Herr des Knechtes hatte Mitleid, ließ ihn gehen und schenkte ihm die Schuld.
Als nun der Knecht hinausging, traf er einen Mitknecht,
der ihm hundert Denáre schuldig war.
Er packte ihn, würgte ihn und sagte: Bezahl, was du schuldig bist!
Da fiel der Mitknecht vor ihm nieder und flehte: Hab Geduld mit mir!
Ich werde es dir zurückzahlen.
Er aber wollte nicht, sondern ging weg
und ließ ihn ins Gefängnis werfen, bis er die Schuld bezahlt habe.
Als die Mitknechte das sahen, waren sie sehr betrübt;
sie gingen zu ihrem Herrn und berichteten ihm alles, was geschehen war.
Da ließ ihn sein Herr rufen und sagte zu ihm: Du elender Knecht!
Deine ganze Schuld habe ich dir erlassen, weil du mich angefleht hast.
Hättest nicht auch du mit deinem Mitknecht Erbarmen haben müssen,
so wie ich mit dir Erbarmen hatte?
Und in seinem Zorn übergab ihn der Herr den Peinigern,
bis er die ganze Schuld bezahlt habe.
Ebenso wird mein himmlischer Vater euch behandeln,
wenn nicht jeder seinem Bruder von Herzen vergibt.

Lecture du livre de Ben Sira le Sage.
Rancune et colère, voilà des choses abominables où le pécheur est passé maître.
Celui qui se venge éprouvera la vengeance du Seigneur ;
celui-ci tiendra un compte rigoureux de ses péchés.
Pardonne à ton prochain le tort qu’il t’a fait ;
alors, à ta prière, tes péchés seront remis.
Si un homme nourrit de la colère contre un autre homme,
comment peut-il demander à Dieu la guérison ?
S’il n’a pas de pitié pour un homme, son semblable,
comment peut-il supplier pour ses péchés à lui ?
Lui qui est un pauvre mortel, il garde rancune ;
qui donc lui pardonnera ses péchés ?
Pense à ton sort final et renonce à toute haine, pense à ton déclin et à ta mort,
et demeure fidèle aux commandements.
Pense aux commandements et ne garde pas de rancune envers le prochain,
pense à l’Alliance du Très-Haut et sois indulgent pour qui ne sait pas.

R/ Le Seigneur est tendresse et pitié,
lent à la colère et plein d’amour.
(Ps 102, 8)
Bénis le Seigneur, ô mon âme,
bénis son nom très saint, tout mon être !
Bénis le Seigneur, ô mon âme,
n’oublie aucun de ses bienfaits ! R
Car il pardonne toutes tes offenses
et te guérit de toute maladie ;
il réclame ta vie à la tombe
et te couronne d’amour et de tendresse. R
Il n’est pas pour toujours en procès,
ne maintient pas sans fin ses reproches ;
il n’agit pas envers nous selon nos fautes,
ne nous rend pas selon nos offenses. R
Comme le ciel domine la terre,
fort est son amour pour qui le craint ;
aussi loin qu’est l’orient de l’occident,
il met loin de nous nos péchés. R

Lecture de la lettre de saint Paul apôtre aux Romains (14, 7-9)

Frères, aucun d’entre nous ne vit pour soi-même,
et aucun ne meurt pour soi-même :
si nous vivons, nous vivons pour le Seigneur ;
si nous mourons, nous mourons pour le Seigneur.
Ainsi, dans notre vie comme dans notre mort,
nous appartenons au Seigneur.
Car, si le Christ a connu la mort, puis la vie,
c’est pour devenir le Seigneur et des morts et des vivants.

Alléluia. Alléluia. Je vous donne un commandement nouveau, dit le Seigneur :
« Aimez-vous les uns les autres, comme je vous ai aimés. » Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Matthieu. Gloire à toi, Seigneur.
En ce temps-là, Pierre s’approcha de Jésus pour lui demander :
« Seigneur, lorsque mon frère commettra des fautes contre moi,
combien de fois dois-je lui pardonner ? Jusqu’à sept fois ? »
Jésus lui répondit : « Je ne te dis pas jusqu’à sept fois,
mais jusqu’à 70 fois sept fois.
Ainsi, le royaume des Cieux est comparable à
un roi qui voulut régler ses comptes avec ses serviteurs.
Il commençait, quand on lui amena quelqu’un
qui lui devait dix mille talents (c’est-à-dire soixante millions de pièces d’argent).
Comme cet homme n’avait pas de quoi rembourser,
le maître ordonna de le vendre,
avec sa femme, ses enfants et tous ses biens,
en remboursement de sa dette.
Alors, tombant à ses pieds,
le serviteur demeurait prosterné et disait :
“Prends patience envers moi, et je te rembourserai tout.”
Saisi de compassion, le maître de ce serviteur
le laissa partir et lui remit sa dette.
« Mais, en sortant, ce serviteur trouva un de ses compagnons
qui lui devait cent pièces d’argent.
Il se jeta sur lui pour l’étrangler, en disant :
“Rembourse ta dette !”
Alors, tombant à ses pieds, son compagnon le suppliait :
“Prends patience envers moi, et je te rembourserai.”
Mais l’autre refusa et le fit jeter en prison
jusqu’à ce qu’il ait remboursé ce qu’il devait.
Ses compagnons, voyant cela, furent profondément attristés
et allèrent raconter à leur maître tout ce qui s’était passé.
Alors celui-ci le fit appeler et lui dit :
“Serviteur mauvais ! je t’avais remis toute cette dette
parce que tu m’avais supplié.
Ne devais-tu pas, à ton tour, avoir pitié de ton compagnon,
comme moi-même j’avais eu pitié de toi ?”
Dans sa colère, son maître le livra aux bourreaux
jusqu’à ce qu’il eût remboursé tout ce qu’il devait.
« C’est ainsi que mon Père du ciel vous traitera,
si chacun de vous ne pardonne pas à son frère du fond du cœur. »
Acclamons la Parole de Dieu. Louange à toi, Seigneur Jésus.

Priedegt (2020)

Léif Matchrëschten! Mir erënneren eis un dee leschte Saz aus der Liesung vum leschte Sonndeg aus dem Réimerbréif vum Paulus. Do huet et geheescht: „Die Liebe tut dem Nächsten nichts Böses. Also ist die Liebe die Erfüllung des Gesetzes.“ (Röm 13, 10) Bis zur Liesung vun haut feelen erëm eng Rei Sätz, déi net virgesi sinn an eiser Liesuerdnung. Am ganzen sinn 11 Versen ausgelooss, déi awer vläicht net esou onbedeitend sinn fir d’Verstoen vum Bréif vum Paulus. Op alle Fall fänkt de Paulus dat 14. Kapitel vu sengem Bréif un mat enger Diskussioun iwwert d’Behuelen vun de Matmënschen a bezuch op reliéis Virschrëften wéi op Iessgewunnechten a Beuechten vun hellegen Deg. „Wer einen bestimmten Tag bevorzugt, tut es zur Ehre des Herrn. Und wer Fleisch isst, tut es zur Ehre des Herrn; denn er dankt Gott dabei. Und wer kein Fleisch isst, unterlässt es zur Ehre des Herrn und auch er dankt Gott.“ (Röm 14, 6), sou heescht et am Saz just virun eiser Liesung, alles wat mir maachen oder och net maachen kënne mir domadder rechtfäerdegen, dass mir et zur Éier vu Gott maachen. Wat also Gott wierklech éiert, wat echt wichteg ass fir jidder Eenzelen vun eis fir Gott ze éieren, dat ass scheinbar jidderengem perséinlech iwwerlooss. Dat ass a mengen Aen scho mol eng ganz interessant Feststellung hei vum Paulus. Si mécht mech fräi vun Zwäng, Zwäng vun enger Gemeinschaft, vun enger Gesellschaft, jo och vun enger Relioun. Dat mécht eis och fräi vun dem Urteel iwwert aner Liewesformen vu Mënschen a Reliounen. Wien ka scho soen, dass hien eleng richteg läit mat senge Virstellungen vun Veréierung vu Gott? Dat gëtt also eng grouss Fräiheet fir eis alleguer. An och wa mir et innerhalb vum Chrëschtentum eleng verstinn, wa mir dat „zur Ehre des Herrn“ fir Jesus Christus huelen, gëtt et eis eng grouss Fräiheet an eiser eegener reliéiser Gemeinschaft. Net jidder Chrëscht muss gläichgeschalt sinn a gläich funktionéieren. Jiddereen ass fir sech selwer verantwortlech a steet viru Jesus Christus bzw. viru Gott.

Allerdéngs, an dat gëtt elo an deenen dräi Versen vun eiser haiteger Liesung däitlech, mir stinn net einfach esou ouni Bezuch an der Welt. Als Chrëschten sti mir ëmmer an zwar mat all eise Reegungen viru Christus. Hien ass eise Bezuchspunkt. Vun him aus gestalte mir eist Liewen. Domadder awer sti mir och a Bezéiung zu all eise Matmënschen. Mir liewen net einfach eleng fir eis selwer mä ëmmer och fir anerer an duerch anerer. „Wien nëmmen fir sech selwer lieft, ass fir déi aner dout“, seet den Publius Syrus am 1. Joerhonnert viru Christus. An dem Paulus säi groussen Zäitgenossen Seneca seet: „Nicht kann irgendjemand glücklich leben, der sich nur im Sinne hat, der alles zu seinem Nutzen wendet: für einen anderen musst du leben, wenn du für dich willst leben.“ Dat weist eis also och eng Pist op, wéi mir de Paulus hei kënne verstoen. Mir liewen ëmmer fir a mat aneren, awer mir dierfen dat elo wuel net esou verstoen, wéi et an der Geschicht esou dacks gemaach gouf bäi Kricher, dass Mënschen fir hire Kinnek oder hire Führer oder fir wien och ëmmer sollte kämpfen an noutfalls stierwen. Liewen a stierwen, sech asetzen kënne mir ëmmer nëmmen am gudde Sënn fir eis Matmënschen an esou eben och fir Jesus Christus, wa mir seng Botschaft an eisem Liewen realiséieren an uwenden.

Eis Liesung vun haut steet am Fong e wéineg plakeg am Raum. Déi dräi Sätz sinn aus dem Kontext erausgeholl. An der neier däitscher Iwwersetzung steet als Iwwerschrëft iwwert de Versen 1-12 vun dësem 14. Kapitel: „Mahnung zu Toleranz und Respekt voreinander“. Dat ass schonn ee klengen Hiweis, wéi dëst alles ze kucken ass. Mir Mënsche sinn ëmmer séier do fir op een aneren erof ze kucken. Mir sinn och ëmmer séier derbäi, fir eis perséinlech Wënsch an Bedürfnisser unzemellen an anzekloen. Ganz dacks denke mir eben net un eis Matmënschen, besonnesch net un déi, déi wäit ewech an anere Géigende vun der Welt liewen. Mir all stinn zesumme virun deem engen Här an egal wéi mir elo perséinlech dësen Här ubieden a veréieren, oder och net, keen vun eis Mënschen huet d’Recht fir een aneren ze verurteelen an unzegräifen. Mir Mënsche sinn an eisem Liewen wéi och an eisem Stierwen gläich. Am Saz no eiser Liesung resüméiert de Paulus et:„Du aber, was richtest du deinen Bruder? Und du, was verachtest du deinen Bruder? Wir werden doch alle vor dem Richterstuhl Gottes stehen.“ (Röm 14, 10)

Hei kann ee wuel eng ganz gutt Bréck zum Evangelium vun haut schloen. „Herr, wie oft muss ich meinem Bruder vergeben, wenn er gegen mich sündigt?“ (Mt 18, 21) Jidder Mënsch huet gutt a sécher och alt emol schlecht Säiten. Et ass net un eis fir een aneren ze verurteelen. Verzeien ass d’Gebot vu Christus grad och un eis als Chrëschten. Keen ass nëmme schlecht a keen ass nëmme gutt. Wichteg an dat eenzegt, wat zielt, ass, dass mir zur Erkenntnis kommen, dass nëmmen de Respekt ee virun deem aneren an virun sengem Liewen zielt. Dat awer ass gefuerdert, well mir all viru Jesus Christus stinn an zwar als gläichwäerteg Mënschen. Wann ech mir bewosst ginn, dass all Mënsch dem Här Jesus oder Gott gehéiert an dass hien och jiddereen als wäertvoll unhëlt, da kann ech als klenge Mënsch et net woen een ze verurteelen oder ze veruechten. Mäin Handelen als Mënsch an dëser Welt muss ganz eendeiteg vun dëse Kriterien geleet sinn, déi Jesus Christus eis als Moossstaf ginn huet. D’Räich vum Härgott, dat fir jiddereen bestëmmt ass, also och eng Welt, déi liewenswäert fir all Mënsch ass, gëtt net vum Materiellen hier bestëmmt. De Paulus seet e puer Zeilen weider am Réimerbréif: „Denn das Reich Gottes ist nicht Essen und Trinken, sondern Gerechtigkeit, Friede und Freude im Heiligen Geist. Denn wer Christus so dient, ist Gott wohlgefällig und geachtet bei den Menschen.“ (Röm 14, 17-18) An nach e bessi weider: „Wir müssen als die Starken die Schwäche derer tragen, die schwach sind, und dürfen nicht für uns selbst leben. Jeder von uns soll dem Nächsten zu Gefallen leben, zum Guten und zur Auferbauung.“ (Röm 15, 1-2)

An dofir zum Ofschloss ee klengt Gedicht vum Andreas Knapp:

sünde

mauerbau um dich selbst herum
du fliehst blicke und berührung
sünde sondert ab

agnostiker der liebe
du lebst nur für dich selbst
sünde macht einsam

lust am eignen untergang
du zerstörst dein glück
sünde schneidet ins eigene fleisch

das nichst wie ein strudel
du wirst des lebens müde
sünde wirkt tödlich

Amen.

Fürbitten

Loosse mir zu Gott, eisem Papp, dee keen vun senger Léift ausschléisst, bieden:

  • Fir déi Mächteg vun der Äerd, déi keen Auswee wëlle fannen aus der Ongerechtegkeet an dem Onfridden tëschent den Natiounen an déi léiwer no hirem eegenen Profit kucken.
  • Fir déi Mënschen, deenen hiert Liewe an eiser Zéit bedreet ass duerch Krich, Hongersnout a Katastrophen.
  • Fir déi jonk Mënschen, déi haut an der Entscheedung stinn fir sech anzesetzen zum Wuel vun der Mënschheet an déi et net einfach hunn dee richtegen Wee ze fannen.
  • Fir all déi, déi an eiser Zéit ee schwéiert Schicksal ze droen hunn an déi vun aneren Mënschen fir deenen hir Zwecker mëssbraucht ginn.
  • Fir all eis Verstuerwen, mir denken haut besonnesch un …, looss si an denger Rou gebuerge sinn.

Härgott, eise gudde Papp, du hues d’Muecht, fir alles zum Gudden ze dréinen. Erhéier eist Gebiet. Dech luewen an éiere mir elo an an all Éiwegkeet. Amen.

Frères et sœurs, prions Dieu notre Père pour toute la famille humaine. Souviens-toi, Seigneur, de ton amour !

  • Pour l’Église, qui a reçu du Christ la mission de remettre les péchés, nous te prions, Seigneur.
  • Pour les politiques et les personnes qui œuvrent à la réconciliation entre les peuples, nous te prions, Seigneur.
  • Pour les victimes de la guerre, de la violence et de l’injustice, nous te prions Seigneur.
  • Pour les familles et les communautés chrétiennes où règnent la discorde et la difficulté à pardonner, nous te prions, Seigneur.

Dieu, notre Père, écoute les prières que nous te présentons, en toute con ance. Daigne les exaucer, par Jésus, le Christ notre Seigneur dans la communion de l’Esprit Saint. — Amen.

Gowegebiet



(24. Sonndeg am Joreskrees)

Här, huel d’Gebieder an d’Gowe vun denger Kierch un;
a wat jidder eenzelen vun eis zur Éier vun dengem Numm duerbréngt,
dat soll allen zum Gudde kommen.
Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Sois favorable à nos prières, Seigneur, et reçois avec bonté nos offrandes :
que les dons apportés par chacun à la gloire de ton nom
servent au salut de tous. Par Jésus... — Amen.

Vater unseres Herrn Jesus Christus, um das Gedächtnis deines Sohnes zu feiern und dir zu danken, kommen wir mit Brot und Wein vor dein Angesicht. Sei in unserer Mitte, damit unsere Zeit aufleuchte im Widerschein deiner Herrlichkeit durch Christus, unsern Herrn.

Hochgebet: Versöhnung

oder:

Hochgebet – „Hoffnung“


Präfation
Wir haben wahrhaft Grund, dir zu danken, großer und ewiger Gott.
Seit du den Menschen ins Dasein gerufen, hast du für ihn gesorgt.
Als er sich von dir abgewandt hatte, hast du ihn nicht verworfen.
Du hast deinen Sohn auf die Erde gesandt,
er hat uns den Weg zum Leben gelehrt und ist für uns am Kreuz gestorben.
Er hat den Tod zuschanden gemacht und ist auferstanden in deine Herrlichkeit.
Er hat uns gelehrt, dass unser Leben ein Ziel hat, ein Ziel voller Unsterblichkeit.
So hat er uns Hoffnung gegeben in den Widerwärtigkeiten der Zeit,
dass wir im Tod nicht verloren sind, sondern auf dem Weg des Evangeliums
ihm folgen und zugleich entgegengehen.
Darum erheben wir zu deinem Ruhm und zu deiner Ehre unsere Stimmen
und singen mit allen Heiligen.
Sanctus

Du bist wahrhaft heilig, unser Gott und Vater,
und in deiner Vollkommenheit willst du auch uns zur Heiligkeit führen.
Darum bitten wir dich:

Sende deinen Hl. Geist auf diese Gaben, auf Brot und Wein,
die wir zum Opfer bereitet haben,
damit sie uns zu Leib + und Blut deines Sohnes,
unseres Herrn Jesus Christus werden.

Die Apostel waren beisammen,
um mit ihm das Paschamahl zu feiern.
Es war die Nacht vor seinem Tod am Kreuz.
Da nahm Jesus das Brot, sprach das Dankgebet, brach das Brot,
reichte es den Aposteln und sprach:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB,
DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Dann nahm er den Kelch mit Wein, sprach den Lobpreis darüber,
reichte ihn seinen Jüngern und deutete sein Tun mit den Worten:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH
DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH
UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens
Akklamation

Barmherziger Vater, dir gehorsam und voll Liebe zu uns,
hat dein Sohn sich für uns hingegeben.
Du hast sein Opfer angenommen und ihn aus dem Tod zu dir erhöht.

Wir bitten dich für deine Kirche,
für unseren Papst Franziskus, unseren Bischöfe, Priester und Diakone,
für alle Frauen und Männer im Dienste der Kirche
für alle, die das Evangelium verkünden,
für alle, die ihre Zeit und ihre Kraft
für dich und dein Reich einsetzen,
für alle, die sich ihres Nächsten annehmen,
und auch für alle, die noch nicht zu dir gefunden haben:
Dein Hl. Geist sei in uns und unter uns;
er sei unsere Kraft und stärke uns Geist und Willen,
in der Nachfolge deines Sohnes zu bleiben.

Er wecke immer neu unsere Hoffnung, damit wir unser Ziel nicht aus den Augen verlieren
und auch in Sorgen und Leid voll Vertrauen und Zuversicht auf dich bauen.

Gedenke unserer Schwestern und Brüder, die vor uns und mit uns gelebt
und den Tod schon erfahren haben:
Lass sie nun bei dir auf ewig in Freude und Dankbarkeit leben.

Wir bitten auch für uns selbst, denn wir gehen dem Tod entgegen:
Steh uns bei im letzten Kampf und schenke unserer Sehnsucht Erfüllung.
Nimm uns dann in dein himmlisches Reich auf,
wo wir voll Glück und Seligkeit mit Maria, der Mutter Jesu,
mit den Engeln und Heiligen dich rühmen
durch unseren Herrn Jesus Christus.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.

(Werner Eizinger, Impulse zum Eucharistischen Hochgebet, Butzon & Bercker, 03/2000)

Vaterunser

Biede mir mat de Wierder vun eisem Här Jesus zu Gott, eisem Papp: Vater unser im Himmel, …

Friddensgebiet

Do, wou d’Bereetschaft fir ze Deelen ginn ass a wou d’Solidaritéit zur Normalitéit gehéiert, do sinn och d’Grondlagen fir de Fridden geluecht. Awer wéi schwéier dat ass, weess jiddereen vun eis. Dofir biede mir: Här Jesus, kuck net op eis Feeler mä op eise gudde Wëllen a schenk eis all däi Fridden.

Schlussgebiet

(24. Sonndeg am Joreskrees)
Här, eise Gott, mir soen dir Merci, datt’s du eis Undeel
un dem Léif an dem Blutt vu Christus ginn hues.
Looss net nëmmen eist eegent Striewen Muecht iwwert eis gewannen,
mä gëff, datt d’Wierkung vun dengem Sakrament eist Liewe bestëmmt.
Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Que la grâce de cette communion, Seigneur,
saisisse nos esprits et nos corps, afin que son influence,
et non pas notre sentiment, domine toujours en nous. Par Jésus... — Amen.

Gott, du Ursprung allen Lebens, du hast uns an den Tisch deines Sohnes gerufen, und wir haben seine Gegenwart erfahren. Wir danken dir, dass du uns so teilhaben lässt an der Liebe deines Sohnes Jesus Christus, unseres Herrn.

Segen

Es segne euch Gott der Vater,
der in seinem Sohn diesen Segen auf der Erde sichtbar werden lies.
Es segne euch Gott der Sohn,
der noch am Kreuz für Menschen zum Segen wurde.
Es segne euch Gott, der Heilige Geist,
der die Erfahrung von Gesegnet sein lebendig erhält.

Und der Segen des allmächtigen Gottes,
des Vaters und des Sohnes und des Heiligen Geistes
erfülle euch und bleibe bei euch allezeit. Amen!


Mass vum 6 September
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 20 September

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement