27. Sonndeg am Joereskrees C - 1./2.10.2022


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Op ville Platzen gëtt haut «Erntedankfest» gefeiert. Dat erënnert drun, dass mir wierklech och emol kënne Merci soen fir all dat, wat mir hunn a kréien. Grad dëst Joer mat sengem wéinege Reen, huet eis Natur un d’Grenz bruecht an op munche Felder ass jo och doduerch net esou vill gewuess, wéi mir eigentlech bréichten. Em sou méi wichteg ass et sech bewosst ze ginn, dass d’Liewen am ganzen ee grousst Geschenk ass, fir dat mir kënnen a solle Merci soen. Versiche mir dat elo jiddereen fir sech perséinlech ze maachen a ruffe mir zesummen d’Erbaarmen vu Christus un.

Här Jesus Christus, du stees virun aller Schëpfung. Här, erbaarm dech eiser.
Här Jesus Christus, an dir ass alles erschafen, Himmel an Äerd. Christus, erbaarm dech eiser.
Här Jesus Christus, duerch deng Schëpfung schenks du eis Liewen. Här, erbaarm dech eiser.

Dagesgebiet

Gott, eise Papp, du hues dës Welt an eis Äerd erschaffen. Si ass déi gréisste Wonner.
Du hues eis Mënsche räich beschenkt mat hire Gowen. Mir soen dir eise Merci.
Du hues eis awer och Verantwortung ginn fir dës Äerd.
Schenk eis oppen Aen an Hänn, fir däin Optrag ze erfëllen.
Dorëms biede mir dech duerch Christus, eisen Här. Amen.

Herr, unser Gott, mit Bitten und Dank in unseren Herzen und auf unseren Lippen haben wir uns hier versammelt. Uns erfüllen so viele Sorgen – aber du sagst uns: Sorgt euch nicht. Hab Dank, dass wir unsere Sorgen vor dich bringen können. Hab Dank, dass wir dir vertrauen können. Hab Dank, dass du für uns sorgst. Hab Dank, dass du uns liebst. Lass uns deine Liebe erfahren in dieser Feier, erfülle uns mit deinem Geist der Liebe. Darum bitten wir dich heute und alle Tage unseres Lebens.

Dans ton amour inépuisable, Dieu éternel et tout-puissant, tu combles ceux qui t’implorent, bien au-delà de leurs mérites et de leurs désirs ; répands sur nous ta miséricorde en délivrant notre conscience de ce qui l’inquiète et en donnant plus que nous n’osons demander. Par Jésus Christ.

Liesungen: Hab 1, 2-3; 2, 2-4 / 2 Tim 1, 6-8.13-14 / Lk 17, 5-10

Lesung aus dem Buch Habakuk.
Wie lange, HERR, soll ich noch rufen und du hörst nicht? Ich schreie zu dir: Hilfe, Gewalt! Aber du hilfst nicht. Warum lässt du mich die Macht des Bösen sehen und siehst der Unterdrückung zu? Wohin ich blicke, sehe ich Gewalt und Misshandlung, erhebt sich Zwietracht und Streit. Der HERR gab mir Antwort und sagte: Schreib nieder, was du siehst, schreib es deutlich auf die Tafeln, damit man es mühelos lesen kann! 1) Denn erst zu der bestimmten Zeit trifft ein, was du siehst; aber es drängt zum Ende und ist keine Täuschung; wenn es sich verzögert, so warte darauf; denn es kommt, es kommt und bleibt nicht aus. Sieh her: Wer nicht rechtschaffen ist, schwindet dahin, der Gerechte aber bleibt wegen seiner Treue am Leben.

1) De Bibeltext ass hei vum Urtext hier zimmlech komplizéiert. Déi neisten Kommentaren iwwersetzen anescht wéi eis liturgesch Iwwersetzung: Jörg Jeremias, Habakuk, BK, Göttingen 2022, S.112 : «Da antwortete JHWH und sprach: Schreib auf das Geschaute und leg es deutlich dar auf den Tafeln, damit (jeder) Vor-Leser sich beeilen kann.» Oder, Heinz-Josef Fabry, Habakuk/Obadja, HthKAT, Freiburg 2018, S. 229: «Da antwortete ihm JHWH und sprach: Schreib auf eine Vision - und zwar deutlich - auf die Tafeln, damit der sich beeile, wenn er ihn liest.» Oder, Walter Dietrich, Nahum, Habakuk, Zefanja, IEKAT, Stuttgart 2014, S. 111: «Und Jhwh antwortete mir und sprach: Schreib das Gesicht auf und beurkunde (es) auf den Tafeln, damit jeder, der es ausruft, loslaufen kann.»

Kv Hört auf die Stimme des Herrn; verhärtet nicht euer Herz!
Kommt, lasst uns jubeln dem Herrn, *
jauchzen dem Fels unsres Heiles!
Lasst uns mit Dank seinem Angesicht nahen, *
ihm jauchzen mit Liedern! – (Kv)
Kommt, wir wollen uns niederwerfen, uns vor ihm verneigen, *
lasst uns niederknien vor dem Herrn, unserm Schöpfer!
Denn er ist unser Gott, /
wir sind das Volk seiner Weide, *
die Herde, von seiner Hand geführt. – (Kv)
Würdet ihr doch heute auf seine Stimme hören! /
Verhärtet euer Herz nicht wie in Meríba, *
wie in der Wüste am Tag von Massa!
Dort haben eure Väter mich versucht, *
sie stellten mich auf die Probe und hatten doch mein Tun gesehen. – Kv

Lesung aus dem zweiten Brief des Apostels Paulus an Timotheus.
Mein Sohn! Ich rufe dir ins Gedächtnis: Entfache die Gnade Gottes wieder, die dir durch die Auflegung meiner Hände zuteilgeworden ist! Denn Gott hat uns nicht einen Geist der Verzagtheit gegeben, sondern den Geist der Kraft, der Liebe und der Besonnenheit. Schäme dich also nicht des Zeugnisses für unseren Herrn und auch nicht meiner, seines Gefangenen, sondern leide mit mir für das Evangelium! Gott gibt dazu die Kraft: Als Vorbild gesunder Worte halte fest, was du von mir gehört hast in Glaube und Liebe in Christus Jesus! Bewahre das dir anvertraute kostbare Gut durch die Kraft des Heiligen Geistes, der in uns wohnt!

Halleluja. Halleluja. Das Wort des Herrn bleibt in Ewigkeit, die frohe Botschaft, die euch verkündet wird. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Lukas.
In jener Zeit baten die Apostel den Herrn: Stärke unseren Glauben! Der Herr erwiderte: Wenn ihr Glauben hättet wie ein Senfkorn, würdet ihr zu diesem Maulbeerbaum sagen: Entwurzle dich und verpflanz dich ins Meer! und er würde euch gehorchen. Wenn einer von euch einen Knecht hat, der pflügt oder das Vieh hütet, wird er etwa zu ihm, wenn er vom Feld kommt, sagen: Komm gleich her und begib dich zu Tisch? Wird er nicht vielmehr zu ihm sagen: Mach mir etwas zu essen, gürte dich und bediene mich, bis ich gegessen und getrunken habe; danach kannst auch du essen und trinken. Bedankt er sich etwa bei dem Knecht, weil er getan hat, was ihm befohlen wurde? So soll es auch bei euch sein: Wenn ihr alles getan habt, was euch befohlen wurde, sollt ihr sagen: Wir sind unnütze Knechte; wir haben nur unsere Schuldigkeit getan.

Lecture du livre du prophète Habacuc.
Combien de temps, Seigneur, vais-je appeler, sans que tu entendes ? Crier vers toi : « Violence ! », sans que tu sauves ? Pourquoi me fais-tu voir le mal et regarder la misère ? Devant moi, pillage et violence ; dispute et discorde se déchaînent. Alors le Seigneur me répondit : Tu vas mettre par écrit une vision, clairement, sur des tablettes, pour qu’on puisse la lire couramment. Car c’est encore une vision pour le temps fixé ; elle tendra vers son accomplissement, et ne décevra pas. Si elle paraît tarder, attends-la : elle viendra certainement, sans retard. Celui qui est insolent n’a pas l’âme droite, mais le juste vivra par sa fidélité.

R/ Aujourd’hui, ne fermez pas votre cœur, mais écoutez la voix du Seigneur!
Venez, crions de joie pour le Seigneur,
acclamons notre Rocher, notre salut !
Allons jusqu’à lui en rendant grâce,
par nos hymnes de fête acclamons-le ! R
Entrez, inclinez-vous, prosternez-vous,
adorons le Seigneur qui nous a faits.
Oui, il est notre Dieu ;
nous sommes le peuple qu’il conduit. R
Aujourd’hui écouterez-vous sa parole ?
« Ne fermez pas votre cœur comme au désert,
où vos pères m’ont tenté et provoqué,
et pourtant ils avaient vu mon exploit. » R

Lecture de la deuxième lettre de saint Paul apôtre à Timothée.
Bien-aimé, je te le rappelle, ravive le don gratuit de Dieu, ce don qui est en toi depuis que je t’ai imposé les mains. Car ce n’est pas un esprit de peur que Dieu nous a donné, mais un esprit de force, d’amour et de pondération. N’aie donc pas honte de rendre témoignage à notre Seigneur, et n’aie pas honte de moi, qui suis son prisonnier ; mais, avec la force de Dieu, prends ta part des souffrances liées à l’annonce de l’Évangile. Tiens-toi au modèle donné par les paroles solides que tu m’as entendu prononcer dans la foi et dans l’amour qui est dans le Christ Jésus. Garde le dépôt de la foi dans toute sa beauté, avec l’aide de l’Esprit Saint qui habite en nous.

Alléluia. Alléluia. La parole du Seigneur demeure pour toujours; c’est la bonne nouvelle qui vous a été annoncée. Alléluia.

Évangile de Jésus-Christ selon saint Luc.
En ce temps-là, les Apôtres dirent au Seigneur : « Augmente en nous la foi ! » Le Seigneur répondit : « Si vous aviez de la foi, gros comme une graine de moutarde, vous auriez dit à l’arbre que voici : “Déracine-toi et va te planter dans la mer”, et il vous aurait obéi. « Lequel d’entre vous, quand son serviteur aura labouré ou gardé les bêtes, lui dira à son retour des champs : “Viens vite prendre place à table” ? Ne lui dira-t-il pas plutôt : “Prépare-moi à dîner, mets-toi en tenue pour me servir, le temps que je mange et boive. Ensuite tu mangeras et boiras à ton tour” ? Va-t-il être reconnaissant envers ce serviteur d’avoir exécuté ses ordres ? De même vous aussi, quand vous aurez exécuté tout ce qui vous a été ordonné, dites : “Nous sommes de simples serviteurs : nous n’avons fait que notre devoir.” »

Priedegt

Léif Matchrëschten! Haut hu mir als Liesung een Auszuch aus dem klengen Buch vum Prophet Habakuk héieren. Hie war een aussergewéinleche Prophet, deen sech vun all deenen aneren ënnerscheet huet. Wärend déi klassesch Propheten am Numm vu Gott d’Politiker an déi aner Verantwortlech vun der Gesellschaft vun hirer Zäit schaarf verurteelen an hinnen den Niddergang vum Staat, an deem si liewen, mat drastesche Biller virun Aen féieren, huet den Habakuk zwar och d’Gewalt an d’Mëssstänn vu senger Zäit am Bléck a benennt si. Mä hie klot net d’Mënschen dowéinst un mä Gott. Firwat gräift Gott net an an all deem Misär vun der Zäit? Firwat bleift hien ontäteg trotz all deem Onrecht, dat et gëtt? Dee Gott, deen den Habakuk elo erlieft, erweist sech als ee ganz aneren wéi deen, vun deem senger Guttheet a Gerechtegkeet säi Glawen an der Jugend gepräägt war. Et sinn also schonn hei ganz hefteg Ukloen, déi den Habakuk u Gott riicht.

„Du hast mich verlassen,
mein Herz ist leer, Ewiger,
wo ist mein fester Glaube,
der mir so lieb war, so vertraut?“

Firwat gräift Gott net an an all deem Misär, dat mir haut erliewen? Dat ass eng grouss Fro, déi wuel scho munch ee sech selwer gestalt huet. An sengem neiste Buch huet de Stephan Wahl eng Rei vu „Klage-Psalmen“ ofgedréckt, déi an eng änlech Richtung ginn, wéi hei dem Habakuk seng Uklo vis-à-vis vu Gott. Do ass ee Psalm iwwer d’Iwwerschwemmung un der Ahr dat lescht Joer. Do ass eng Klo iwwer de Krich an der Ukrain. Do gëtt et een Text iwwer de Mëssbrauch an eiser Kierch an nach eng Rei anerer. Et gëtt effektiv schrecklech vill Misär an eiser Welt an eben och bäi eis, sou dass mir eis d’Fro no Gott musse stellen. Gëtt et hien iwwerhaapt? A wann et hie gëtt, wisou hëlleft hien net? Huet Gott eis ganz verlooss? Wou ass eise Glawen hin?

Et ass des ural Fro vun de Mënschen, déi eis bis haut beweegt an op déi mir net einfach eng Äntwert fannen. Den Habakuk huet si scho viru méi wéi 2500 Joer gestalt an et ass duerchaus nach haut wichteg a gutt seng Gedanken, jo och seng Äntwert zu dësem Thema ze studéieren. Et bleift an der klenger Schrëft nämlech net einfach nëmmen bäi der Klo. Et kënnt eng Äntwert vu Gott.

An eiser Liesung äntwert Gott dem Prophet domat, dass dee soll opschreiwen, wat hie gesäit. Allerdéngs, an dat ass e bëssi komplizéiert, den Habakuk soll opschreiwen, awer eis gëtt do lo net gesot, wat da genee. Lo kann een seng Fantasie spille loossen. Ass dat, wat geschriwwe soll ginn eppes Neies oder ass et dat, wat souwisou schonn op den „Tafelen“ drop steet, nämlech d’Gesetz vu Gott, oder wéi mir et meeschtens soen, déi Zéng Geboter, oder och nach vläicht d’Gebot vun der der Léift zu Gott an de Matmënschen? Fir mech op alle Fall geet et wuel an déi Richtung. Wat kann eis als Mënschen hëllefen an der Nout an am Misär? Ass et net dat, dass mir eis un des einfach Reegelen vu Gott sollen halen? Ass et net, dass mir mat Léift an eis Welt solle goen a jidder Matmënsch an alles mat Respekt behandelen? „Wer nicht rechtschaffen ist, schwindet dahin, der Gerechte aber bleibt wegen seiner Treue am Leben.“ (Hab 2, 4) Dëse Schlusssaz ënnersträicht a mengen Aen meng Interpretatioun.

Um Ufank vun eiser Liesung klot den Habakuk Gott un fir de Misär an der Welt. Awer d’Blat dréint sech hei an deene wéinegen Zeilen. Gott huet seng Siicht vun der Welt, seng Äntwert fir eis Welt scho längstens opschreiwe gelooss. Den Habakuk kann si lo nach eng Kéier opschreiwen. Mä et ass ëmmer déi selwecht Äntwert, déi selwecht Botschaft, déi Gott eis gëtt.

De Mënsch, deen des Botschaft oder des Visioun vu Gott fir eis Welt liest, soll sech dru ginn, fir si an d’Realitéit ëm ze setzen. Dofir fannen ech och d’Iwwersetzung vum Heinz-Josef Fabry „damit der sich beeile, wenn er ihn liest“ besonnesch passend. Wa mir als Mënschen eis géifen dru ginn, mat Engagement, mat Léift, fir Gott säi Gesetz ëm ze setzen, da wier wuel scho munche Misär net an eiser Welt.

Um Ufank vun der Liesung huet et geheescht: „Ich schreie zu dir: Hilfe, Gewalt! Aber du hilfst nicht.“ D’Gewalt geet dach wuel vun eis als Mënschen aus, oder? Mir sinn natierlech ëmmer erschreckt iwwer dat, wat an der Welt lass ass. Awer d’Äntwert op des Gewalt, déi vun de Mënschen selwer ausgeet, kenne mir eigentlech och. Mir mussen si liesen an eis dann dru ginn des Äntwert am Liewen ëm ze setzen. Et geet do natierlech net duer, dass mir ëmmer nees nei Gesetzer „bastelen“. Mir missten eis einfach emol op déi ganz einfach a grondleeënd Gesetzer vu Gott zeréck besënnen an si uwenden. Eis feelt et wuel ze dacks um Vertrauen an des einfach Gesetzer vu Gott. Do läit eise Problem. Dobäi wier et zimmlech kloer: „Der Gerechte aber bleibt wegen seiner Treue am Leben.“ (Hab 2, 4b)

Hei nach e puer Strofen aus dem Stephan Wahl sengem Text „Jetzt steh ich da. Ein Ohne-Glauben-Psalm“ :

„Geschlagen von Menschen,
die deinen Namen missbrauchen,
die fromm tun und doch voll sind von Eitelkeit, hass
und lust an der Macht.

Die immer so tun, als wüssten sie, was du willst,
Ewiger,
und hastig Gesetze basteln,
vollmundig mit imposantem Gehabe.

Sie haben geholfen,
meinen Glauben zu töten,
die Freiheit, die du gabst,
haben sie eiskalt kaserniert.

...

Komm wieder zurück, Ewiger,
zerstör meine Zweifel,
ich möchte wieder glauben,
ich vermisse dich sehr.

Solange will ich warten
und aushalten die Nacht
und leise hoffen,
dass dein Licht sie durchbricht.“

Fürbitten

Biede mir zu Gott, dem Ursprong vun all Liewen:

  • Mir bieden fir eis Kierch: fir all, déi Angscht hunn virun Verännerungen, a fir all, déi Angscht hunn, wa Verännerungen net kommen. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir eis Gesellschaft: fir all, déi nei Weeër sichen, fir d’Liewen vun eisem Planéit ze schützen, a fir all, deenen d’Ëmwelt egal ass. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir all jonk Mënschen: fir all, déi no Sënn a Léift sichen, a fir all, déi sech selwer duer ginn. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir eis Familljen: fir all, déi mat Léift matenaner ëmginn, a fir all, déi nëmmen a Verletzungen dat läscht Wuert hunn. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir eis Verstuerwen: fir all, déi no engem laange Liewen zefridde gestuerwe sinn, a fir all, déi duerch Krankheet oder Gewalt aus dem Liewe gerappt goufen. Härgott, héier eis.

Du, eise Gott, bass d’Liewen an all Éiwegkeet. Op dech vertraue mir elo an ëmmer. Amen.

II.

Devant les situations difficiles, nous avons tendance à nous replier sur nous-mêmes. Tournons-nous vers le Seigneur qui a le pouvoir de faire grandir notre foi.
Dieu de l’impossible, écoute nos appels.
– Prions pour les responsables politiques qui sont mandatés pour corriger les situations d’injustice; qu’ils soient animés de compassion et se portent à la défense de gens qui souffrent.
– Prions pour les personnes engagées dans des combats pour la justice et la solidarité; qu’elles cherchent des solutions inspirées par l’amour et le bien commun.
– Prions pour les pasteurs et les personnes qui occupent une charge pastorale; qu’elles persévèrent avec joie dans leur engagement au nom de l’Évangile.
– Prions pour les personnes qui traversent des situations douloureuses, victimes de catastrophes ou d’affrontements violents; qu’elles gardent espérance en des jours meilleurs.
– Prions pour nos communautés appelées à témoigner des merveilles que le Seigneur accomplit dans la vie de leurs membres; qu’elles demeurent dans la joie et l’action de grâce.
Dieu notre Père, toi qui accomplis de si grandes choses dans le cœur de tes enfants, réponds favorablement à nos demandes. Nous t’en supplions par ton Fils, Seigneur de l’impossible, qui règne avec toi pour les siècles des siècles. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Härgott, eis Welt ass räich u Gowen,
déi mir aus denger Hand geschenkt kréien.
Als bescheidene Merci lee mir Brout a Wäin op den Altor a froen dech.
Huel des Gowen an eis selwer un.
Schenk eis all deng Freed an deng Erléisung.
Dorëms biede mir dech, duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Accepte, Seigneur, le sacrifice que tu nous as donné: dans les mystères que nous célébrons pour te rendre grâce, sanctifie les hommes que tu as sauvés par ton Fils. Lui qui règne.

Preisgebet für Wort-Gottes-Feier/Impuls für Hochgebet

Gepriesen bist du, Herr, unser Gott,
du hast die Welt erschaffen mit all ihren Kräften und sie uns Menschen anvertraut,
dass wir sie bebauen, behüten und bewahren.
Gepriesen bist du, Herr, unser Gott, Schöpfer der Welt.
Wir danken dir für das Brot, die Frucht der Erde und der menschlichen Arbeit und Sorge.
Gepriesen bist du, Herr, unser Gott.
Wie das Brot, das wir brechen und teilen, in den Körnern zerstreut war über die Felder
und nun zu einem geworden ist, so lass unsere Familien und Gruppen,
unseren Ort und unsere Kirchen zusammenwachsen zu echter Gemeinschaft.
Gepriesen bist du, Herr, unser Gott.
Wir danken dir vor allem für deinen Sohn, Jesus Christus,
der selbst das Brot des Lebens ist.
Er hat Brot gesegnet, es gebrochen und ausgeteilt
und den leiblichen Hunger vieler gestillt.
Am Abend vor seinem Leiden gab er sich selbst im Zeichen
des Brotes seinen Jüngern zur Speise.
Das Brot, das wir jetzt teilen, gibt uns Gemeinschaft mit ihm,
dessen Leib für uns am Kreuz gebrochen wurde,
damit wir das Leben in Fülle haben.
Es eint uns mit ihm, der sich austeilte, um den geistigen Hunger zu stillen,
den Hunger an Geborgenheit und Liebe, nach Sinn und Leben.
Lass uns leben, Herr, unser Gott, aus seiner Glut und aus seiner Kraft,
dass wir nicht nur an uns selbst denken, sondern an die,
die Hunger haben nach leiblichen und geistlichen Gütern.
Mach uns bereit, anderen zu helfen und geschwisterlich zu teilen.
Lass uns selber zu Brot werden, zur Nahrung für den Nächsten,
der unsere materielle Hilfe, unsere Zeit, unsere Zuwendung,
unseren freundlichen Blick, unser mutmachendes Wort braucht.
So lasst uns, liebe Schwestern und Brüder,
bevor wir das Brot miteinander teilen und es essen,
beten mit den Worten Jesu, der selbst das Brot des Lebens ist.
(Bernhard Hopf u. a., Erinnern – danken – feiern, S. 79ff)

Vater Unser

Gott ass wéi ee gudde Papp zu eis. Mir mierken dat net ëmmer, oder mir wëllen et net mierken. An awer ass hien do. An zu all Moment dierfe mir virun hien trieden a mat him schwätzen an him all eis Uleies virdroen. Sou wëlle mir elo an dem Gebiet vun eisem Här him alles virleeën, wat eis haut um Häerz läit: Vater unser ...

Friddensgebiet

Gott huet grouss Erwaardungen un eis. Mir sollen derfir suergen, dass mir gutt Friichte bréngen. Eng vun deene gréissten Erwaardungen vu Gott un eis ass et, fir Fridden ze schafen. Weise mir duerch ee frëndleche Bléck, ee klengt Laachen, een ermonternd Zouwénken eis Bereetschaft, derfir ze suergen, dass Fridde méiglech gëtt, am Kléngen an am Groussen. De Fridde sief mat iech all.

Schlussgebiet

Gott, eisen Här, du hues eis erschaffen an dozou beruff,
fir an denger Fräiheet ze liewen.
Du méchs eis Mutt, op deng Verspriechen ze vertrauen,
fir datt déi Räich ënnert eis wuesse kann.
Dofir soe mir dir Merci haut an all Dag vun eisem Liewen.
Dech luewen an éiere mir duerch déi Jong Jesus Christus,
eise Brudder an eisen Här. Amen.

Gott, wir danken dir, dass du uns gestärkt hast im Sakrament des Wortes und im Sakrament des Tisches - unverbrüchliche Zeichen deiner Liebe. Lass diese Liebe in uns wirksam werden, damit wir sie bezeugen können in der Welt, diese Liebe, die Leben zur Entfaltung bringt für alle Menschen. Dir sei Lob, Ehre und Dank heute und in Ewigkeit.

Accorde-nous, Seigneur notre Dieu, de trouver dans cette communion notre force et notre joie; afin que nous puissions devenir ce que nous avons reçu: le corps du Christ. Lui qui règne.

Segen

Gott, der den Senfkörnern Kraft gibt,
in den Himmel zu wachsen:
der schenke dir ein weites Herz.

Gott, der den Schwachen Mut macht,
sogar Meere zu bezwingen,
der schenke dir eine große Hoffnung.

Gott, der das Kleine groß macht,
sich selbst aber erniedrigt, um dir nahe zu sein,
der schenke dir sein Reich.

Im Namen des Vaters...


Mass vum 25. September
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 9. Oktober

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement