4. Sonndeg am Joereskrees A - 28./29.1.2023


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Mir stinn zesummen mat eisen Erfarungen an Erliefnesser vun der leschter Woch. Wat ass geschitt, wat fir eng Noriicht aus dëser vergaangener Woch ass eis an Erënnerung bliwwen? Wat huet iech besonnesch beweegt an ugesprach? Wat huet iech opgerëselt oder erschreckt? Huet sech eppes verännert an ärem Liewen? Mir stinn hei a feieren eise Gottesdéngscht an der Hoffnung an am Vertrauen, dass Gott elo bäi eis ass an eis begleet eran an déi nächst Woch.

Här, Jesus Christus, du bass d’Wuert vu Gott un eis Mënschen.
Du sees dat Wuert, dat tréischt a fräi mécht
Du sees dat Wuert, dat Mutt mécht a sräerkt.

Dagesgebiet

Här, eise Gott, du hues eis all erschafen, fir datt mir dech luewen. Gëff, datt mir dech mat ganzem Häerz ubieden an och all Mënsche gär hunn, déi’s du gär hues. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Accorde-nous, Seigneur, de pouvoir t’adorer sans partage, et d’avoir pour tout homme une vraie charité. Par Jésus Christ.

Guter Gott. durch deinen Sohn hast du uns gezeigt, was es heißt, für dich und die Menschen zu leben. Befreie uns aus unseren Zwängen, immer mehr besitzen und haben zu wollen. Verschließe unser Herz vor Macht- und Habgier. Öffne unser Ohr für dein Wort, damit sich deine Verheißungen an uns erfüllen. Das erbitten wir durch Jesus Christus, deinen Sohn

Liesungen: Zef 2, 3; 3, 12-13 / 1 Kor 1, 26-31 / Mt 5, 1-12a

Lesung aus dem Buch Zefanja.
Sucht den HERRN, all ihr Gedemütigten im Land, die ihr nach dem Recht des HERRN lebt! Sucht Gerechtigkeit, sucht Demut! Vielleicht bleibt ihr geborgen am Tag des Zorns des HERRN. Und ich lasse in deiner Mitte übrig ein demütiges und armes Volk. Sie werden Zuflucht suchen beim Namen des HERRN als der Rest von Israel. Sie werden kein Unrecht mehr tun und nicht mehr lügen, in ihrem Mund findet man keine trügerische Rede mehr. Ja, sie gehen friedlich auf die Weide und niemand schreckt sie auf, wenn sie ruhen.

Kv Selig, die arm sind vor Gott;denn ihnen gehört das Himmelreich.
Selig, wer den Gott Jakobs als Hilfe hat, *
wer seine Hoffnung auf den Herrn, seinen Gott, setzt.
Recht schafft er den Unterdrückten, /
Brot gibt er den Hungernden, *
der Herr befreit die Gefangenen. – (Kv)
Der Herr öffnet die Augen der Blinden, *
der Herr richtet auf die Gebeugten,
der Herr liebt die Gerechten. *
Der Herr beschützt die Fremden. – (Kv)
Er hilft auf den Waisen und Witwen, *
doch den Weg der Frevler krümmt er.
Der Herr ist König auf ewig, *
dein Gott, Zion, durch alle Geschlechter. – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Korinth.
Seht doch auf eure Berufung, Brüder und Schwestern! Da sind nicht viele Weise im irdischen Sinn, nicht viele Mächtige, nicht viele Vornehme, sondern das Törichte in der Welt hat Gott erwählt, um die Weisen zuschanden zu machen, und das Schwache in der Welt hat Gott erwählt, um das Starke zuschanden zu machen. Und das Niedrige in der Welt und das Verachtete hat Gott erwählt: das, was nichts ist, um das, was etwas ist, zu vernichten, damit kein Mensch sich rühmen kann vor Gott. Von ihm her seid ihr in Christus Jesus, den Gott für uns zur Weisheit gemacht hat, zur Gerechtigkeit, Heiligung und Erlösung. Wer sich also rühmen will, der rühme sich des Herrn; so heißt es schon in der Schrift.

Halleluja. Halleluja. Freut euch und jubelt: Denn euer Lohn wird groß sein im Himmel. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Matthäus.
In jener Zeit, als Jesus die vielen Menschen sah, stieg er auf den Berg. Er setzte sich und seine Jünger traten zu ihm. Und er öffnete seinen Mund, er lehrte sie und sprach: Selig, die arm sind vor Gott; denn ihnen gehört das Himmelreich. Selig die Trauernden; denn sie werden getröstet werden. Selig die Sanftmütigen; denn sie werden das Land erben. Selig, die hungern und dürsten nach der Gerechtigkeit; denn sie werden gesättigt werden. Selig die Barmherzigen; denn sie werden Erbarmen finden. Selig, die rein sind im Herzen; denn sie werden Gott schauen. Selig, die Frieden stiften; denn sie werden Kinder Gottes genannt werden. Selig, die verfolgt werden um der Gerechtigkeit willen; denn ihnen gehört das Himmelreich. Selig seid ihr, wenn man euch schmäht und verfolgt und alles Böse über euch redet um meinetwillen. Freut euch und jubelt: Denn euer Lohn wird groß sein im Himmel.

Lecture du livre de Sophonie.
Cherchez le Seigneur, vous tous, les humbles du pays, qui accomplissez sa loi. Cherchez la justice, cherchez l’humilité : peut-être serez-vous à l’abri au jour de la colère du Seigneur. Je laisserai chez toi un peuple pauvre et petit ; il prendra pour abri le nom du Seigneur. Ce reste d’Israël ne commettra plus d’injustice ; ils ne diront plus de mensonge ; dans leur bouche, plus de langage trompeur. Mais ils pourront paître et se reposer, nul ne viendra les effrayer.

R/ Heureux les pauvres de cœur, car le royaume des Cieux est à eux!
Le Seigneur fait justice aux opprimés ;
aux affamés, il donne le pain,
le Seigneur délie les enchaînés.
Le Seigneur ouvre les yeux des aveugles,
le Seigneur redresse les accablés,
le Seigneur aime les justes.
Le Seigneur protège l’étranger,
il soutient la veuve et l’orphelin,
le Seigneur est ton Dieu pour toujours.

Lecture de la première lettre de saint Paul Apôtre aux Corinthiens.
Frères, vous qui avez été appelés par Dieu, regardez bien : parmi vous, il n’y a pas beaucoup de sages aux yeux des hommes, ni de gens puissants ou de haute naissance. Au contraire, ce qu’il y a de fou dans le monde, voilà ce que Dieu a choisi, pour couvrir de confusion les sages ; ce qu’il y a de faible dans le monde, voilà ce que Dieu a choisi, pour couvrir de confusion ce qui est fort ; ce qui est d’origine modeste, méprisé dans le monde, ce qui n’est pas, voilà ce que Dieu a choisi, pour réduire à rien ce qui est ; ainsi aucun être de chair ne pourra s’enorgueillir devant Dieu. C’est grâce à Dieu, en effet, que vous êtes dans le Christ Jésus, lui qui est devenu pour nous sagesse venant de Dieu, justice, sanctification, rédemption. Ainsi, comme il est écrit : ‘Celui qui veut être fier, qu’il mette sa fierté dans le Seigneur.’

Alléluia. Alléluia. Réjouissez-vous, soyez dans l’allégresse, car votre récompense est grande dans les cieux! Alléluia.

Évangile de Jésus-Christ selon saint Matthieu.
En ce temps-là, voyant les foules, Jésus gravit la montagne. Il s’assit, et ses disciples s’approchèrent de lui. Alors, ouvrant la bouche, il les enseignait. Il disait : « Heureux les pauvres de cœur, car le royaume des Cieux est à eux. Heureux ceux qui pleurent, car ils seront consolés. Heureux les doux, car ils recevront la terre en héritage. Heureux ceux qui ont faim et soif de la justice, car ils seront rassasiés. Heureux les miséricordieux, car ils obtiendront miséricorde. Heureux les cœurs purs, car ils verront Dieu. Heureux les artisans de paix, car ils seront appelés fils de Dieu. Heureux ceux qui sont persécutés pour la justice, car le royaume des Cieux est à eux. Heureux êtes-vous si l’on vous insulte, si l’on vous persécute et si l’on dit faussement toute sorte de mal contre vous, à cause de moi. Réjouissez-vous, soyez dans l’allégresse, car votre récompense est grande dans les cieux ! »

Priedegt

Léif Matchrëschten! Als Evangelium (Mt 5, 1-12a) hu mir haut wuel een Text héieren, dee wéi kaum een aneren eis allen zimmlech gutt bekannt ass: „Selig, die ...“ am Däitschen oder „Glécklech, déi ...“ an der lëtzebuergescher Iwwersetzung. Dat griichescht Wuert „makarios“, dat am Originaltext steet, mengt un sech, dass ee glécklech ass an engem vollen Sënn, deen net ze iwwerbidden ass.1] „Glécklech“ kléngt allerdéngs dogéint schonn ee wéineg banal. Mä dat däitscht Wuert „selig“ léist eis dann och erëm gläich un d’„Jenseits“ denken, un ee Vertréischten an der Welt no eisem Liewen. Dëst Bild gëtt jo och ganz staark ervir gestrach, wa mir dësen Text vun de Séilegpreisungen um Fest vun Allerhellegen héieren. D’Séilegpreisungen wëllen awer net vertréischten a net einfach nëmmen verweisen op d’„Jenseits“. Si sinn „ein vollmächtiger Sprechakt, der hier und jetzt Menschen glücklich preist.“ 2]

„Selig, die arm sind vor Gott; denn ihnen gehört das Himmelreich.” „Heureux les pauvres de cœur, car le royaume des Cieux est à eux.” „Glécklech déi, déi net vun sech ageholl sinn, well fir si ass d’Himmelräich.” D’Iwwersetzunge féieren eis schonn an eng gewësse Schwieregkeet. Am Griicheschen steet un sech „déi aarm sinn am Geescht”. Lo kann ee sécherlech ganz laang iwwer d’Bedeitung hin an hier iwwerleeën an diskutéieren. Mä mir hunn haut jo och nach als éischt Liesung ee ganz markanten Text vum Prophet Zefania (Zef 2, 3; 3, 12-13) héieren. Deen ass bewosst an ee Verhältnis zum Evangelium an eiser Liesuerdnung gestalt. Vläicht kann deen eis och e wéineg leeden an eise Gedanken.

Ech huelen als Ausgangspunkt eis lëtzebuergesch Iwwersetzung vum Evangelium: „Glécklech déi, déi net vun sech ageholl sinn.” Wat heescht dat? Heescht dat net, dass ech mech zum Deel einfach emol bescheiden zeréckhalen, dass ech net ëmmer mengen ech wier dee Beschten, dee Gréissten, deen Dichtegsten? Mir liewen haut an enger Welt, déi scheinbar ëmmer nëmmen genee dorop aus ass. Jiddereen wëll ëmmer nees gutt do stoen. Dat war awer och schonn zur Zäit vum Prophet Zefania esou. Muncher an der deemoleger Gesellschaft stoungen uewen an hunn déi aner ënnerdréckt. D’Gesellschaft war gespléckt. De Prophet schwätzt vun deenen „Gedemütigten im Land - les humbles du pays”.

Beim Zefania ass vun deem aarmen an damiddegen Vollek geschwat ginn. Ass dat elo echt Aarmut am Sënn, dass d’Mënschen näischt besëtzen, oder ass et Aarmut am Sënn dovun, dass Mënschen an der Gesellschaft näischt gëllen, keng gutt sozial Stellung hunn? Oder ass et einfach, dass si sech als kleng viru Gott gesinn? Warscheinlech spillen all Dimensiounen am Text vum Zefania eng Roll an et ass näischt ausgeschloss. Et ass wuel esou, dass beim Zefania duerchaus déi einfach an aarm Mënschen als Rescht vum Vollek Israel bezeechent ginn. Dëse klenge Rescht steet an engem schaarfen Géigesaz zu deene politeschen a wirtschaftleche Gruppen, déi d’Gesellschaft féieren. D’„Oberschicht” vun der Gesellschaft ass giereg op Besëtz a beut déi Kleng aus. Den Zefania kritiséiert grad eben all déi Grouss, déi mat Gewalt a Bedruch hire Räichtum ëmmer méi grouss wëlle maachen. Den Zefania üübt schonn eng ganz intensiv Kritik un deenen „do Uewen“. 3]

Mir hunn am Zefania senger Schrëft eng ganz däitlech Verurteelung vun deenen, déi déi Aarm a Kleng ausbeuten an ënnerdrécken. Dann hu mir och een däitlecht „Droh- und Mahnwort“4] , well d’Konsequenzen fir déi, déi ënnerdrécken, wäerten net ausbleiwen. Grad déi, déi vun sech ageholl sinn, kréien den „Zorn“ vu Gott ze spieren. Et ass eng interessant Schrëft, wann een si dann och nach aktualiséiert an op eis Zäit uwent. Ass et net esou, dass a viller Hisiicht och haut munch Leit ëmmer mengen si kéinten sech iwwer alles ewech setzen? Mir hunn weltwäit eng enorm Ausbeutung grad vun deenen Äermsten. A mir hei an eise räichen an dichtege Géigenden vun der Welt mussen eis scho froen, op dem Zefania seng Sätz net och op eis zoutreffen. Gëtt et fir eis nach eng Méiglechkeet, fir an den Aen vu Gott gutt do ze stoen? Oder si mir et, deenen haut dem Härgott säin Urteel vu Strof zoukënnt?

„Sie werden kein Unrecht mehr tun und nicht mehr lügen, in ihrem Mund findet man keine trügerische Rede mehr. Ja, sie gehen friedlich auf die Weide und niemand schreckt sie auf, wenn sie ruhen.” (Zef 3, 13) Si mir bereet esou ze liewen an ze handelen? Sinn ech bereet net nëmme vu mir selwer ageholl ze sinn? Loossen ech, fir ee gutt lëtzebuergescht Wuert ze gebrauch, mäi Fuerz am Kapp mol op der Säit a versichen ech bescheiden mäi Liewen ze maachen?

Am Moment gëtt esou vill diskutéiert ëm Gerechtegkeet an der Entwécklung. Et gëtt nom Klima gekuckt. Mir sollen spuersam liewen an d’Ressourcen net onnéideg verbëtzen. Dat alles misst eis duerch de Kapp goen, wa mir d’Evangelium héieren: „Selig, die arm sind vor Gott; denn ihnen gehört das Himmelreich.” „Heureux les pauvres de cœur, car le royaume des Cieux est à eux.” „Glécklech déi, déi net vun sech ageholl sinn, well fir si ass d’Himmelräich.”

Wier et net un der Zäit, dass mir eis an eiser Welt insgesamt Gedanken doriwwer géife maachen, wéi mir wëllen d’Zukunft gestalten, dass eis Welt fir all Mënschen wäertvoll a gutt ass? Misste mir net eng „Theologie der Armen” 5] entwéckelen, déi d’Situatioun vun engem ganz groussen Deel vun der Weltbevëlkerung, déi an Aarmut an a Nout lieft, bedenkt?
1] Vgl. Ulrich Luz, Das Evangelium nach Matthäus (Mt 1-7), EKK I/1, Neukirchen-Vluyn, 5. Aufl. 2002, S. 277.
2] Ebd. S. 277.
3] Vgl. Hubert Irsigler, Zefanja, HThKAT, Freiburg 2002, S. 393f.
4] Ebd. S. 394.
5] Ebd. S. 395.

Fürbitten

Loosse mir bieden zu Jesus Christus. Hien ass komm, fir deenen Aarmen eng gutt Noriicht ze bréngen:

  • Déi Traureg hues du als séileg gelueft. Stéi alle bäi, déi ëm ee léiwe Mënsch traueren an tréischt si duerch d’Hoffnung vun eisem Glawen. Christus, héier eis.
  • Déi, déi Fridde stëften, hues du als séileg gelueft. Gëff alle Beméiungen ëm een Enn vu Krich a Gewalt an eiser Welt Erfolleg. Christus, héier eis.
  • Déi, déi baarmhäerzeg sinn, hues du als séileg gelueft. Erfëll d’Denken, d’Schwätzen an d’Maachen vun alle Gedeeften mat Baarmhäerzegkeet. Christus, héier eis.
  • Déi, déi no de Moossstief vun de Séilegpreisungen liewen, hues du ee grouss Loun am Himmel versprach. Schenk dëse Loun allen eise léiwe Verstuerwenen. Christus, héier eis.

Dorëms biede mir dech, gudde Gott, duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

II.

En union avec Jésus et avec l’éclairage des béatitudes, présentons au Père notre prière pour les petits et les pauvres de ce monde.
Que vienne ton règne, Seigneur!
– Prions pour les gens qui manquent de tout et qui perdent espoir.
– Prions ceux et celles qui luttent pour leurs frères et sœurs méprisés.
– Prions pour les personnes qui ouvrent leur cœur au pardon.
– Prions pour les gens qui espèrent la réalisation de la promesse divine de salut et de paix.
Reçois notre prière, Dieu notre Père. Toi seul peux combler les désirs de notre cœur. Nous te le demandons par Jésus, ton Fils, lui qui vit et règne pour les siècles des siècles. Amen.

Gowegebiet

Här, eise Gott, mir leeën eis Gowe vu Brout a Wäin als Zeeche vun eiser Veréierung op däin Altor. Huel si entgéint a maach si zum Sakrament vun eiser Erléisung. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Pour te servir, Seigneur, nous dépososn nos offrandes sur ton autel: acceuille-les avec indulgence, pour qu’elles deviennent le sacrement de notre salut. Par Jésus.

Herr, wir sind versammelt in deinem Namen und erfüllen den Auftrag, den du deinen Jüngern gegeben hast. Wir feiern und danken dir gemeinsam für das Opfer deines Lebens und die Herrlichkeit deiner Auferstehung. Durch dieses unser gemeinsames Feiern und durch dein Wirken erlöst du uns. Wir bitten dich darum dieses Gedächtnis mit größtmöglicher Hingabe feiern zu können, darum bitten wir dich, der zu lebst jetzt und in Ewigkeit.

Hochgebet – Jesus richtet auf


(Nach dem Sanctus fährt der Priester fort:)
Ja, es ist unsere Freude, dich, Herr Gott, unseren Vater, zu loben und zu preisen.
Besonders danken wir dir für Jesus. Er lässt uns nicht mehr los.
Immer wieder besinnen wir uns auf das, was er gesagt und getan hat.

Zunächst gar nichts Besonderes.
Dreißig Jahre ohne Aufsehen arbeitenin der Schreinerei seines Vaters.
Dann war auf einmal der Name des Täufers in aller Mund.
Die Art des Johannes, das imponierte auch Jesus: in die Wüste gehen!
Wegweiser werden!
Einsamkeit war ihm lieber als alles fromme Gedränge und Getue im Tempel.

Messerscharfe Worte werfen, wie ein Chirurg, der aus dem eigenen Leib
schon alle Geschwüre herausgeschnitten hat.
Die Welt verändern, sich selbst verändern, bei dem bist du richtig!
Also hin an den Jordan! Sich taufen lassen.
Das Alte hinter sich lassen, den Trübsinn wegwaschen,
Neu werden und frisch wie nach einer Dusche.

Und dann: Die Ärmel aufkrempeln: Menschen heilen, woran nur immer
ein Mensch leiden kann. Nicht auf einen Thron.
Am Boden arbeiten, an der Basis.
Nicht die Mächtigen anbeten. „Vater“ sagen lernen.

Eine gute Nachricht wurde er, eine frohe Botschaft bis hin nach Syrien,
zu den Ausländern, den Fremden, den Ungläubigen.

Überall kamen Menschen zu Kräften, lernten den aufrechten Gang, trauten sich, wieder zu leben.
Er ging zu jedem: reif oder verkracht, obdachlos oder wohlhabend, vital oder gebrochen.
Und das nicht mit flauen Sprüchen, sondern konkret.
Eine Hand, die sich entgegenstreckt. Ein Du, ohne Vorurteile, ohne Vorleistungen.
V/A: Herr, wir preisen dich!

Darin war er ein Meister.
Man sagte ihm nach, dass er trösten konnte.
Und das Entscheidende: Er tat es durch jenen, den er seinen „Vater“ nannte.
Unglaublich vertraut war er mit Jahwe, dem Gott seiner Väter.
Er hat mit ihm gesprochen wie ein Kind, nächtelang zu ihm gebetet.
Seine Gebete kamen aus dem Herzen.

Viele gingen mit ihm. Unverbindlich, verbindlich:
Fremde, Frauen, zwölf Freunde, lebend aus der Gemeinschaft mit ihm.
A: Herr, wir preisen dich!

Doch seine Liebe zu den Außenseitern, sein heilender Umgang mit den Kranken,
sein Eintreten für Wahrheit und Gerechtigkeit war den Mächtigen ein Dorn im Auge.
Sie sahen in ihm einen Störenfried, der das Volk aufwiegelt.
Deshalb planten sie, ihn umzubringen.

Gott, allmächtiger Vater, wir denken jetzt an Jesu letztes Abendmahl bevor er für uns starb.
Gieße die Kraft des Heiligen Geistes über Brot und Wein aus,
damit sie verwandelt werden in den Leib + und das Blut Jesu Christi.

Und so war es bei seinem letzten Abendmahl:
Jesus nahm das Brot und sagte Dank, brach es, reichte es seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er nach dem Mahl den Kelch, dankte wiederum,
reichte ihn seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES.
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Das ist und bleibt ein Geheimnis des Glaubens!
A: Wir preisen deinen Tod, wir glauben, dass du lebst.
Wir hoffen, dass du kommst zum Heil der Welt.
Komm, o Herr! Bleib bei uns! Komm, o Herr, Leben der Welt.

Vater Jesu und unser Gott.
Wir danken dir für diesen einmaligen Menschen,
der uns so kostbar ist, und den wir nicht vergessen können.
Er ging seinen Weg bis zum Ende.
Aber seine Freunde haben erfahren, dass er nicht totzukriegen ist,
dass er lebt und lebendig macht.
A: Herr, wir preisen dich!

Uns gab er den Auftrag, seine Liebe weiterzuschenken und seine Worte
bis an die Grenzen der Erde zu verkünden.
Dazu hat er uns den Heiligen Geist als Beistand versprochen.

Darum bitten auch wir um seinen Geist: für uns, die wir jetzt hier sind,
für alle, die unserem Herzen nahe stehen, für unseren Papst Franziskus,
unseren Bischof N., unsere Priester, Diakone, Ordensangehörige,
unsere haupt- und ehrenamtlichen Mitarbeiter/-innen und für unsere Toten.

Halte du deine Hand über uns alle und tu an uns, wie du an Jesus getan hast.
Lass uns nicht fallen.
Trage uns, führe uns, fange uns auf jetzt und in der Stunde unseres Todes.

In der Gemeinschaft mit Maria und Josef, den Aposteln und Blutzeugen,
allen, die ihm, Jesus, ihr Leben anvertraut haben loben und preisen wir dich.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vaterunser

Gott huet ee Konzept, wéi hien eis als Mënschen zesummeféiert an eis Welt gutt mécht. Dacks si mir doruechter a verstinn net sou richteg, wat dem Plang vu Gott entsprécht. Dofir wende mir eis mat Vertrauen un hien a bieden: Vater unser im Himmel, …

Friddensgebiet

Eist Liewen ass all ze dacks ouni Rou. Mir ginn eraus gefuerdert duerch munch Angeboter, déi eis awer och op ee falsche Wee féiere wëllen. Mir sinn dacks iwwerflächlech, giereg no Muecht a veruechten eis Matmënschen. Nëmme bäi Gott a mat him kënne mir Gebuergenheet a Fridde fannen. Froe mir ëm de Fridde vun eisem Här: Här Jesus Christus kuckt net op eis Feeler mä op eise gudde Wëllen a schenk eis ëmmer nees däi Fridden. De Fridden sief mat iech all.

Schlussgebiet

Baarmhäerzege Gott, d’Sakrament vun der Erléisung, dat mir empfaangen hunn, soll eis de Wee zu dir weisen an eis deen echten an déiwe Glawe schenken. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Nous avons été fortifiés, Seigneur, par le sacrement de notre Rédemption; permets que cet aliment de salut éternel nous fasse progresser dans la vraie foi. Par Jésus.

Guter Gott, diese heilige Versammlung mit all dem, was du uns hier geschenkt hast, richtet uns wieder auf und lässt uns getrost in unseren Alltag zurückkehren; wissen wir doch, dass wir wiederkommen dürfen, zu dir, dem Quell unseres Lebens. Dafür sei dir Dank durch Christus, unseren Herrn.

Segen

Der Gott, der dich schuf, geleite dich.
Der Gott, der dich bei deinem Namen rief, führe dich.
Der Gott, der immer um dich ist, zeige dir den Weg zur Liebe.


Mass vum 22. Januar
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 5. Februar

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement