16. Sonndeg am Joereskrees A – 22./23.7.2023


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Mir géife jo nawell gären an engem Paradäis wunnen. Awer eis Welt ass dat net. Alles an eiser Welt ass begrenzt a ganz besonnesch mir als Mënschen si nëmme fir kuerz Zäit hei. Awer eisen Egoismus léist eis ëmmer nees versichen des Grenzen op ze briechen an doriwwer eraus ze goen. Mir kënnen dacks net domat ëmgoen, dass et och Réckschléi am Liewe gëtt. Vläicht sinn eis Liesungen vun haut ee gudden Hiweis, dass mir einfach och eis Grenzen kéinten anhalen an da méi zefridde wieren. Loosse mir eis Welt méi geloosse kucken. Froe mir eisen Här Jesus, dass hien eis Gedold a säin Erbaarmen schenkt.

Kyrie

Här Jesus Christus, mir hunn dacks net genuch Gedold matenaner. Kyrie eleison.
Här Jesus Christus, mir begéinen eis all ze dacks intolerant an net ausgeglach. Christe eleison.
Här Jesus Christus, mir froe dech ëm däi Geescht vun der Gemeinschaft an der Léift. Kyrie eleison.

Dagesgebiet

Herr, unser Gott, sieh gnädig auf alle, die du in deinen Dienst gerufen hast. Mach uns stark im Glauben, in der Hoffnung und in der Liebe, damit wir immer wachsam sind und auf dem Weg deiner Gebote bleiben. Darum bitten wir durch Jesus Christus.

Sois favorable à tes fidèles, Seigneur, et multiplie les dons de ta grâce: entretient en eux la foi, l’espérance et la charité, pour qu’ils soient attentifs à garder tes commandements. Par Jésus Christ.

Gott des Lebens, wir danken dir für die vielen guten Erfahrungen, für glückliche Begegnungen und für eine entspannte Zeit. Bewahre uns davor, Menschen schlecht zu machen, Rachegefühle zu hegen und im Unfrieden zu leben. Nimm dich unserer Schwachheit an, und wenn uns die Worte fehlen, dann komm uns mit deinem Geist zu Hilfe. Durch Jesus Christus...

Herr, du hast uns alle angenommen. Wir brauchen uns vor dir nicht anders zu geben, als wir sind, denn du kennst uns und hast Geduld mit uns. Du traust uns zu, dass wir noch wachsen und reifen für den Tag deiner Ernte, dass wir noch wachsen auch in der Geduld mit den Menschen, in der Liebe zu allen, die mit uns leben. Lass uns miteinander, aneinander und füreinander wachsen auf das Reich Gottes hin, das mit deinem Kommen schon begonnen hat. Amen.

Liesungen: Weish 12, 13.16-19 / Röm 8, 26-27 / Mt 13, 24-43

Lesung aus dem Buch der Weisheit.
Es gibt keinen Gott, Herr, außer dir, der für alles Sorge trägt; daher brauchst du nicht zu beweisen, dass du gerecht geurteilt hast. Deine Stärke ist die Grundlage deiner Gerechtigkeit und deine Herrschaft über alles lässt dich alles schonen. Stärke beweist du, wenn man an deine unbeschränkte Macht nicht glaubt, und bei denen, die sie kennen, strafst du die anmaßende Auflehnung. Weil du über Stärke verfügst, richtest du in Milde und behandelst uns mit großer Schonung; denn die Macht steht dir zur Verfügung, wann immer du willst. Durch solches Handeln hast du dein Volk gelehrt, dass der Gerechte menschenfreundlich sein muss, und hast deinen Söhnen und Töchtern die Hoffnung geschenkt, dass du den Sündern die Umkehr gewährst.

Kv.: Du, mein Herr, bist gut und bereit zu vergeben.
Du, mein Herr, bist gut und bereit zu vergeben, *
reich an Liebe für alle, die zu dir rufen.
Vernimm, Herr, mein Bittgebet, *
achte auf mein lautes Flehen! – (Kv)
Alle Völker, die du gemacht hast, werden kommen /
und sich niederwerfen, mein Herr, vor deinem Angesicht, * sie werden deinen Namen ehren.
Denn du bist groß und tust Wunder, *
nur du bist Gott, du allein. – (Kv)
Du, Herr, bist ein barmherziger und gnädiger Gott, *
langsam zum Zorn und reich an Huld und Treue.
Wende dich mir zu und sei mir gnädig, /
gib deinem Knecht deine Stärke *
und rette den Sohn deiner Magd! – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Rom.
Schwestern und Brüder! Der Geist nimmt sich unserer Schwachheit an. Denn wir wissen nicht, was wir in rechter Weise beten sollen; der Geist selber tritt jedoch für uns ein mit unaussprechlichen Seufzern. Der die Herzen erforscht, weiß, was die Absicht des Geistes ist. Denn er tritt so, wie Gott es will, für die Heiligen ein.

Halleluja. Halleluja. Sei gepriesen, Vater, Herr des Himmels und der Erde; du hast die Geheimnisse des Reiches den Unmündigen offenbart. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Matthäus.
In jener Zeit erzählte Jesus der Menge folgendes Gleichnis: Mit dem Himmelreich ist es wie mit einem Mann, der guten Samen auf seinen Acker säte. Während nun die Menschen schliefen, kam sein Feind, säte Unkraut unter den Weizen und ging weg. Als die Saat aufging und sich die Ähren bildeten, kam auch das Unkraut zum Vorschein. Da gingen die Knechte zu dem Gutsherrn und sagten: Herr, hast du nicht guten Samen auf deinen Acker gesät? Woher kommt dann das Unkraut? Er antwortete: Das hat ein Feind getan. Da sagten die Knechte zu ihm: Sollen wir gehen und es ausreißen? Er entgegnete: Nein, damit ihr nicht zusammen mit dem Unkraut den Weizen ausreißt. Lasst beides wachsen bis zur Ernte und zur Zeit der Ernte werde ich den Schnittern sagen: Sammelt zuerst das Unkraut und bindet es in Bündel, um es zu verbrennen; den Weizen aber bringt in meine Scheune!

Lecture du livre de la Sagesse.
Il n’y a pas d’autre dieu que toi, qui prenne soin de toute chose: tu montres ainsi que tes jugements ne sont pas injustes. Ta force est à l’origine de ta justice, et ta domination sur toute chose te permet d’épargner toute chose. Tu montres ta force si l’on ne croit pas à la plénitude de ta puissance, et ceux qui la bravent sciemment, tu les réprimes. Mais toi qui disposes de la force, tu juges avec indulgence, tu nous gouvernes avec beaucoup de ménagement, car tu n’as qu’à vouloir pour exercer ta puissance. Par ton exemple tu as enseigné à ton peuple que le juste doit être humain; à tes fils tu as donné une belle espérance: après la faute tu accordes la conversion.

R/ Toi qui es bon et qui pardonnes,
écoute ma prière, Seigneur. (cf. Ps 85, 5a.6a)
Toi qui es bon et qui pardonnes,
plein d’amour pour tous ceux qui t’appellent,
écoute ma prière, Seigneur,
entends ma voix qui te supplie. R
Toutes les nations, que tu as faites,
viendront se prosterner devant toi,
car tu es grand et tu fais des merveilles,
toi, Dieu, le seul. R
Toi, Seigneur, Dieu de tendresse et de pitié,
lent à la colère, plein d’amour et de vérité !
Regarde vers moi,
prends pitié de moi. R

Lecture de la lettre de saint Paul Apôtre aux Romains.
Frères, l’Esprit Saint vient au secours de notre faiblesse, car nous ne savons pas prier comme il faut. L’Esprit lui-même intercède pour nous par des gémissements inexprimables. Et Dieu, qui scrute les cœurs, connaît les intentions de l’Esprit puisque c’est selon Dieu que l’Esprit intercède pour les fidèles.

Alléluia. Alléluia. Tu es béni, Père, Seigneur du ciel et de la terre, tu as révélé aux tout-petits les mystères du Royaume! Alléluia.  

Évangile de Jésus Christ selon saint Matthieu.
En ce temps-là, Jésus proposa cette parabole à la foule: «Le royaume des Cieux est comparable à un homme qui a semé du bon grain dans son champ. Or, pendant que les gens dormaient, son ennemi survint; il sema de l’ivraie au milieu du blé et s’en alla. Quand la tige poussa et produisit l’épi, alors l’ivraie apparut aussi. Les serviteurs du maître vinrent lui dire: ‘Seigneur, n’est-ce pas du bon grain que tu as semé dans ton champ? D’où vient donc qu’il y a de l’ivraie?’ Il leur dit: ‘C’est un ennemi qui a fait cela.’ Les serviteurs lui disent: ‘Veux-tu donc que nous allions l’enlever?’ Il répond: ‘Non, en enlevant l’ivraie, vous risquez d’arracher le blé en même temps. Laissez-les pousser ensemble jusqu’à la moisson; et, au temps de la moisson, je dirai aux moissonneurs: Enlevez d’abord l’ivraie, liez-la en bottes pour la brûler; quant au blé, ramassez-le pour le rentrer dans mon grenier.’»

Priedegt

Léif Matchrëschten! Wa mir an eis Welt erauskucken, da gesi mir vill Schéines mä eben och vill Traureges. Mir gesinn, dass eis Welt an d’Mënschen sech weiderentwéckelen, dass mir haut an enger Welt liewen, jiddefalls emol bäi eis, déi zimmlech friddlech an erfollegräich ass. Mir hunn een dach groussen Wuelstand erreecht a mir kënnen vill Leed a Misär op ee Minimum reduzéieren. Vill Krankheeten, déi Mënschen a fréieren Zäiten uerg geplot hunn, hu mir am Grëff. Dann awer gesi mir trotzdeem op ville Platzen uechtert d’Welt Misär, Krich an all méiglech elle Situatiounen. An ëmmer nees gëtt d’Fro opgeworf: Firwat? Firwat kann dat esou sinn? Firwat ka Gott, wann et hien da gëtt, dat alles esou zouloossen?

Wann ech eist Evangelium vun haut liesen, da muss ech ëmmer erëm un des Froen denken. Eis Welt kéint esou schéi sinn, wann net ëmmer nees Onkraut do wier, dat dëst friddlecht Bild vun eiser Welt géif empfindlech stéieren. De Weess wiisst. Eis Welt entwéckelt sech. Awer et mëscht sech ëmmer nees Onkraut dorënner. Ëmmer nees gëtt dëst Wuessen, dëse Fridden, dëse Wuelstand gestéiert. A Gott, wou bleift hien an deem Ganzen? Kéint hien net de Misär ofstellen? Kéint hien net dëst Onkraut aus der Welt schafen?

Dachs gëtt gesot, dass dee meeschte Misär an der Welt ass, well de Mënsch a senger Fräiheet all dat mécht, well hien net perfekt ass an net ëmmer richteg handelt. Gott hätt deemno nëmmen d’Méiglechkeet gehat eng Welt ze schafen, déi entweder absolut ouni Misär wier an dofir awer bis an dee klengsten Detail absolut deterministesch festgeluecht wier, oder awer eng Welt zouzeloossen, déi ee fräit Handelen erméiglecht an déi dann eben och Misär ka produzéieren. Wéi och ëmmer, mir kënnen des Fro op alle Fall net entscheeden. Awer mir gesinn, dass vill Onkraut op eisem Weessefeld vun der Welt wiisst. Solle mir dat erausrappen? Oder solle mir dat weider wuesse loossen, sou wéi et am Gläichnis vum Evangelium gesot gëtt? Ass net eis allgemeng Erfarung genee déi, déi jo och schonn d’Gläichnis beschreift? Da wa mir versichen de Misär aus der Welt ze kréien, da stéiere mir och d’Wuessen vum Weess, jo rappen deen gläich mat eraus. An nees erëm d’Fro no Gott: Wat ass dann elo seng Roll an deem Ganzen?

Virun enger Partie Joren hunn ech ee wierklech interessant Buch gelies. De Jean d’Ormesson mécht sech a sengem Buch „Comme un chant d’espérance“1] ganz déif Gedanken iwwert eis Welt, iwwert Gott an iwwert d’Verhältnis vu Gott zu eiser Welt an och zu eis als Mënschen. Interessant fannen ech, dass op eng gewëssen Manéier den Auteur d’Roll vu Gott och esou gesäit wéi de Bauer am Gläichnis. Gott steet fir hien um Ufank vun dëser Welt, déi aus dem absolutten Näischt kënnt. Hien erënnert drun, dass mir haut zwar Villes iwwert d’Fonctionéieren vun eiser Welt wëssen, dass mir och wëssen, wéi sech eis Welt zënter deem berüümten Urknall entwéckelt huet, dass mir awer eben net hannert déi Mauer, déi nom groussen däitschen Physiker Max Planck benannt ass, kucken kënnen. Bis un ee Brochdeel vu milliounstel Sekonn zeréck kënnen mir kucken a berechnen. Awer da steet do des Mauer, déi eis kee weideren Bléck erlaabt. Virun deem éischten Moment vum Kosmos gouf et weder Zäit nach Raum. All Nodenken doriwwer féiert an dat absolut Näischt. „Il n’y avait rien. Et le rien c’était le tout. Le tout et le rien se mêlaient l’un à l’autre et se confondaient l’un avec l’autre. ... Ni de passé. Ni d’avenir. ... Il n’y avait rien. ... Un silence complet. Un vide absolut. ... Avant le monde et son train, il n’y avait pas d’espace et il n’y avait pas de Temps. Il y avait bien quelque chose: c’était l’éternité. L’éternité se confondait avec le tout et avec le rien.“2], schreift den d’Ormesson.

Awer d’Éiwegkeet fält jo aus der Zäit eraus. D’Éiwegkeet ass keng Zäit. Si léist sech mat kenger vun eisen Kategorien beschreiwen. Fir Gott gëtt et an eiser Bibel vill Nimm. Aner Reliounen hu gläichfalls Nimm fir Gott. Een Numm ass awer ganz besonnesch wichteg an och den Jean d’Ormesson weist dorop hin. Gott gëtt als deen Éiwegen bezeechent, l’ÉTERNEL. A wann ech d’Buch richteg verstanen hunn, da setzt den d’Ormesson Gott eben och mat dësem Éiwegen, mat der Éiwegkeet gläich. An dorausser erginn sech dann och munch ganz wichteg Iwwerleeungen fir eis Welt, an der mir liewen an och leiden.

Et ass an et bleift äusserst schwiereg, fir d’Leed an der Welt an och dat Béist, wourun de Mënsch selwer dru schold ass ze erklären an ze akzeptéieren. De Mënsch mécht vill Feeler. Mä de Mënsch mécht och vill Guddes. Un eis ass et, fir ëmmer nees des Welt nei zum Gudden ze féieren, fir nei gudde Som auszeséinen an opzepassen, dass méiglechst wéineg Onkraut sech ënnert eisen Weess mëscht. De Jean d’Ormesson jiddefalls ass iwwerzeegt, dass mir als Mënschen eng wichteg Aufgab hunn am Plang vu Gott: „Dieu a fait sortir le monde du néant pour que l’homme puisse le créer.“3] Un eis ass et fir des Welt ze gestalten, fir si schéin a gutt ze maachen, fir si fir all Mënschen zu engem Paradäis ze maachen. Natierlech kënne mir och selwer ëmmer nees Onkraut séinen an als Feinden vu Gott optrieden. A wéi am Gläichnis vum Jesus wiisst dat dann eben mat. Doru kënnen a solle mir och näischt änneren. Mä et gëtt awer eng immens Hoffnung, dass trotz all dem Onkraut dach awer eppes Guddes wuesse kann. Dat kann een elo op all Beräicher vum mënschlechen Liewen an dëser Welt ausdeenen.

Ech ka jiddefalls dem Jean d’Ormesson seng Conclusioun als eng déif an iwwerzeegend Hoffnung opfaassen, wann hie schreift: „Parce que Dieu a confié à l’homme le tout tiré du rien pour qu’il en fasse un monde où, grâce à l’espace et au temps, à la nécessité et au hasard, l’absence se change en présence et le mystère en raison.“4] Et ass net alles esou schlecht an nach laang net alles verluer. Mir mussen just mat eis selwer, also mat eis als Mënschen selwer Gedold hunn. Gott huet jo och Gedold. Eis Welt hätt sécher ouni eis een anere Verlaf. Awer kee wéist eppes dovunner. „Le monde n’existerait pas sans Dieu et il ne serait rien sans les hommes. Les hommes, nous le savons déjà, ne sont pas le but, ni le sommet, ni la fin dernière de la création. Mais ils sont une étape obligée et les architectes associés.“5]

Trotz allem Misär, trotz alle Feeler gëtt et Hoffnung op eng erfollegräich Zukunft. Trotz dem Onkraut am Weess wiisst dach awer och de Weess a bréngt seng Fruucht ervir. „Dieu nous a donné la vie pour que nous en profitions. Pour que nous soyons heureux. Pour que nous nous supportions et que nous nous aimions les uns les autres. Et pour que nous chantions les louanges de l’Éternel dans les interstices de la pensée et du mal.“6]Ainsi soit-il. Amen.

1] Jean d’Ormesson, Comme un chant d’espérance, Éditions Héloise d’Ormesson, 2014.
2] Ebd. S. 19f.
3] Ebd. S. 111.
4] Ebd. S. 111.
5] Ebd. S. 113.
6] Ebd. S. 93.

Fürbitten

Gott ass den Ufank an d’Zil vun eisem Liewen. Hie kennt eis an huet eis gär. Dofir dierfe mir zu him bieden:

  • Looss d’Mënschen Weeër vum Fridde fannen. Härgott, héier eis.
  • Looss d’Mënschen vertrauensvoll mat der Natur ëmgoen, fir dass d’Déieren an d’Mënschen genuch Nahrung hunn. Härgott, héier eis.
  • Looss alle Mënschen ee Bléck vun Zefriddenheet op hiert Liewen a gëff hinnen eng gutt Hand am Ëmgang matenaner. Härgott, héier eis.
  • Tréischt déi Krank an déi Onglécklech a looss si Hëllef fannen. Härgott, héier eis.
  • Looss all eis Verstuerwen bäi dir gebuerge sinn. Härgott, héier eis.
    Gudde Gott, mir soen dir Merci a luewen dech elo an ëmmer. Amen.
II

Vivre selon le royaume de Dieu exige d’avoir l’esprit et le cœur ouverts. Répondons à l’appel de Jésus, en prenant dans notre prière tous nos frères et sœurs de la terre.
Sois béni et écoute-nous, Seigneur.
– Dieu suscite, dans le monde, des femmes et des hommes soucieux du bien-être de leurs concitoyens; qu’il soutienne leur combat pour la justice et la paix.
– Dieu suscite des témoins de l’Évangile partout où son Église est établie; qu’il soutienne leur engagement pour la vérité.
– Dieu suscite partout des gens pour assister les malades et les personnes en détresse; qu’il soutienne leur dévouement pour le respect de la dignité humaine.
– Dieu suscite des familles porteuses d’un message d’amour pour les enfants et les adolescents; qu’il soutienne leur souci d’éducation.
– Dieu suscite partout des communautés comme la nôtre, conscientes de porter la Bonne Nouvelle du Christ; qu’il soutienne leur fidélité.
Dieu notre Père, c’est l’Esprit qui nous inspire les mots de notre prière. Tu vois le fond de notre cœur, tu sais que nous voulons ce que tu veux. Aide-nous à instaurer dès maintenant une société qui prépare le royaume des Cieux. Nous te le demandons, par Jésus, ton Fils, notre Seigneur. Amen.
(https://fr.novalis.ca)

Gowegebiet

Här, du hues déi vill Affer, déi dir jeemools vu Mënschen duerbruecht ginn, an deem engen Affer vum Neie Bond ofgeschloss. Huel dës Gowen vun denge Gleewegen un a maach si helleg, esou wéi’s du deemools d’Affer vum Abel ugeholl hues; a wat jidder eenzelen zu denger Éier duerbréngt, dat soll allen zum Heel dengen. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Dans l’unique et parfait sacrifice de la croix, tu as porté à leur achèvement, Seigneur, les sacrifices de l’ancienne loi; reçois cette offrande des mains de tes fidèles et daigne la sanctifier comme tu as béni les présents d’Abel: que les dons offerts par chacun pour te glorifier servent au salut de tous. Par Jésus.

Gott und Vater, was die Erde hervorbringt und unsere Arbeit erzeugt, bringen wir vor dich. Sei bei uns in der Kraft deines Geistes, wenn wir das Mahl deines Sohnes feiern, Christus, unseres Herrn.

Hochgebet - „Unvollkommenheit“


Präfation
Gott, wir loben dich, weil du wachsen lässt – den Weizen und das Unkraut.
Wir loben dich, weil du geduldig bist und gelassen, weit und wissend: 
So sicher, wie gesät wurde, so sicher wird geerntet.
Wir loben dich, weil du uns in bedürftiger und begrenzter Gestalt nahegekommen bist.
Ein kleines Kind bist du geworden, und du hast dir das Unvollkommene 
ganz zu eigen gemacht, dass du es lieben kannst.
Deinen Himmel lässt du aufgehen über Heil- und Unkraut,
über Wohl- und Untat, über gut und bös, über allem und allen!
Darum singen wir dir:
Sanctus

Gott, wir loben dich um deines Sohnes, um unseres Bruders Jesu willen.
Er ist dem nahegekommen, was nicht ganz war und nicht gut,
was nicht rein war und nicht frei.

Seine Zeichen, sie liegen vor uns. Ein Laib aus Erde, ein Fließen aus Sonne, 
ein Tisch aus Nähe, ein Wort aus Erinnerung, ein Ahnen aus Ewigkeit.

Deine Lebenskraft beseele die Dinge und Geschöpfe – wie am Anfang, wie am Ende –
und bewirke Verbundenheit und Verbindlichkeit.

Darum bitten wir dich: Sende deinen Geist über Brot und Wein,
damit Jesus Christus mit + Leib und Blut in unserer Mitte gegenwärtig wird.

Denn am Abend vor seinem Leiden nahm er beim Mahl das Brot 
und sagte dir Dank, brach das Brot, reichte es seinen Jüngern und sprach:

NEHMT UND ESST ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er den Kelch mit Wein, dankte wiederum,
reichte den Kelch seinen Jüngern und sprach:

NEHMT UND TRINKT ALLE DARAUS: 
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD 
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN. TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens: 

Gott, in bedürftiger und begrenzter Gestalt ist uns Jesus nahegekommen.
Er hat der Unmenschlichkeit seine Unbestechlichkeit entgegengehalten
und – durch den Tod hindurch – das Leben erhalten.

Das Leben, das das Unrecht in Recht kehrt, das die Tränen abwischt 
und die Liebenden wieder zusammenführt. 

Uns aber bleibt zu arbeiten und dich, Gott, zu bitten:
für die, die ihr Dasein unter Diktatur fristen, dass sie erleben dürfen, wie es ist,
innerlich und äußerlich frei zu sein.
Für die, deren täglich Brot der Krieg ist, dass die Herrschenden Wege suchen, 
die über Verletzung und Hass hinausweisen.
Für die, die schwer krank sind, dass nicht nur Angst da ist, 
sondern auch Ahnung vom Aufgehoben-Sein.
Für die, die trauern, dass sie die Erinnerung nicht nur schmerzt, sondern auch bestärkt.

Wenn wir leben, bist du bei uns, wenn wir sterben, sind wir bei dir.
Leben meint beides: Licht und Schatten, gut und böse.
Nicht als Vollkommene, nein, als Menschen, die suchen und sich mühen, wollen wir glauben.

In Gemeinschaft mit unserem Papst Franziskus, unserem Bischof N., 
der Gemeinschaft der Bischöfe, unserer Ordensleute, Priester und Diakone bekennen wir:
Gott, du bist da, als ein Gott, in allem und allen.

Halte uns zusammen in deinem Reich mit Maria und Josef,
den Aposteln und Blutzeugen, und allen Heiligen.
So wollen wir dich preisen durch Christus unseren Herrn. 

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater, 
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
aus der Schweiz;
Quelle unbekannt

Vaterunser

„Wir wissen nicht, worum wir in rechter Weise beten sollen; der Geist selber tritt jedoch für uns ein“, heescht haut an der zweeter Liesung. Dofir biede mir mat deene Wierder, déi eisen Här Jesus eis geléiert huet: Vater Unser ...

Friddensgebiet

Am ale Bond wëll Gott ëmmer nees sengem Vollek d’Schold ewech huelen. De Jesus huet dann selwer ëmmer erëm d’Schold verzien a Versönung geschenkt. Dofir biede mir: Här Jesus Christus kuck net op eis Schwächten, mä op eise gudde Wëllen a schenk eis ëmmer erëm däi Fridden.

Schlussgebiet

Här Jesus Christus, eemol méi hues du ons erëm opgeriicht an duerch däi Wuert Courage gemaach. Bleif duerfir bäi ons mat dengem Geescht, datt mir am Leed an an de Suergen vum Alldag nimools vergiessen ons un dir ze orientéieren, deens du liefs an Här bass an all Éiwegkeet. Amen.

Dieu trés bon, reste auprès de ton peuple, car sans toi notre vie tombe en ruine; fais passer à une vie nouvelle ceux que tu as initiés aux sacrements de ton Royaume. Par Jésus.

Gott, reich an Güte und Erbarmen, du hast uns teilhaben lassen am Mahl deines Sohnes. Lass uns eins sein in ihm und Licht werden für die Welt. Darum bitten wir durch ihn, Christus, unsern Herrn.


Mass vum 16. Juli
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 30. Juli

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement