32. Sonndeg am Joereskrees B – 6./7.11.2021 - Fest vum hellege Willibrord

Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! De 7. November ass ee ganz héije Festdag an eiser Lëtzebuerger Kierch. Et ass d’Fest vun eisem zweeten Patroun vum Land, dem Hellege Willibrord. Zenter der neier Organisatioun vun eise Paren ass hien de Patroun vun eiser neier grousser Par. Ëmsou méi wichteg ass et, fir sech op dësem WE un hien ze riichten an hien ëm säi Gebiet ze froen. Loosse mir mat him virun eisen Här Jesus Christus trieden:

Kyrie
  • Här Jesus Christus, du hues de Willibrord an eis Géigenden geschéckt. Här erbaarm dech eiser.
  • Här Jesus Christus, de Willibrord eise Virfahren de Glawen un dech nei gepriedegt. Här erbaarm dech eiser.
  • Här Jesus Christus, de Willibrord huet deng kierchlech Gemeinschaft opgebaut duerch säi virbildlecht Liewen. Här erbaarm dech eiser.
Dagesgebiet

Gudde Gott, du hues deene verschiddenen Vëlker
ervirstiechen Léiermeeschteren am Glawen geschéckt.
Gëff allen, déi sech um Fest (um Graf) vum hellege Willibrord,
eisem Papp am Glawen, hei versammelt hunn,
Freed a Wuelergoen an dësem Liewen
a looss si eng Kéier deng Herrlechkeet kucken.
Dorëms biede mir dech duerch Jesus Christus, däi Sonn,
eisen Här a eise Gott, deen an der Eenheet vum Hellege Geescht
mat dir lieft an Här ass an all Éiwegkeet. Amen.

Liesungen vum Fest vum hl. Willibrord: Jes 52, 7-10 / 1 Kor 1, 18-25 / Mk 16, 15-20

Lesung aus dem Buch Jesaja.
Wie willkommen sind auf den Bergen die Schritte des Freudenboten, der Frieden ankündigt, der eine frohe Botschaft bringt und Heil verheißt, der zu Zion sagt: Dein Gott ist König. Horch, deine Wächter erheben die Stimme, sie beginnen alle zu jubeln. Denn sie sehen mit eigenen Augen, wie der HERR nach Zion zurückkehrt. Brecht in Jubel aus, jauchzt zusammen, ihr Trümmer Jerusalems! Denn der HERR hat sein Volk getröstet, er hat Jerusalem erlöst. Der HERR hat seinen heiligen Arm vor den Augen aller Nationen entblößt und alle Enden der Erde werden das Heil unseres Gottes sehen.

R Kündet den Völkern die Herrlichkeit des Herrn!
Singet dem Herrn ein neues Lied,
singt dem Herrn, alle Länder der Erde!
Singt dem Herrn und preist seinen Namen,
verkündet sein Heil von Tag zu Tag! - (R)
Erzählt bei den Völkern von seiner Herrlichkeit
bei allen Nationen von seinen Wundern!
Bringt dar dem Herrn, ihr Stämme der Völker,
bringt dar dem Herrn Lob und Ehre! - (R)
Bringt dar dem Herrn die Ehre seines Namens,
spendet Opfergaben, und tretet ein in sein Heiligtum!
Verkündet bei den Völkern: Der Herr ist König.
Den Erdkreis hat er gegründet, so dass er nicht wankt.
Er richtet die Nationen so, wie es recht ist. - R

Lesung aus dem ersten Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Korinth.
Schwestern und Brüder, das Wort vom Kreuz ist denen, die verloren gehen, Torheit; uns aber, die gerettet werden, ist es Gottes Kraft. In der Schrift steht nämlich: Ich werde die Weisheit der Weisen vernichten / und die Klugheit der Klugen verwerfen. Wo ist ein Weiser? Wo ein Schriftgelehrter? Wo ein Wortführer in dieser Weltzeit? Hat Gott nicht die Weisheit der Welt als Torheit entlarvt? Denn da die Welt angesichts der Weisheit Gottes auf dem Weg ihrer Weisheit Gott nicht erkannte, beschloss Gott, alle, die glauben, durch die Torheit der Verkündigung zu retten. Die Juden fordern Zeichen, die Griechen suchen Weisheit. Wir dagegen verkünden Christus als den Gekreuzigten: für Juden ein Ärgernis, für Heiden eine Torheit, für die Berufenen aber, Juden wie Griechen, Christus, Gottes Kraft und Gottes Weisheit. Denn das Törichte an Gott ist weiser als die Menschen und das Schwache an Gott ist stärker als die Menschen.

Halleluja. Halleluja. (So spricht der Herr:) Geht zu allen Völkern, und macht alle Menschen zu meinen Jüngern!
Ich bin bei euch alle Tage bis zum Ende der Welt. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Markus.
In jener Zeit sagte Jesus zu seinen Jüngern: Geht hinaus in die ganze Welt und verkündet das Evangelium der ganzen Schöpfung! Wer glaubt und sich taufen lässt, wird gerettet; wer aber nicht glaubt, wird verurteilt werden. Und durch die, die zum Glauben gekommen sind, werden folgende Zeichen geschehen: In meinem Namen werden sie Dämonen austreiben; sie werden in neuen Sprachen reden; wenn sie Schlangen anfassen oder tödliches Gift trinken, wird es ihnen nicht schaden; und die Kranken, denen sie die Hände auflegen, werden gesund werden. Nachdem Jesus, der Herr, dies zu ihnen gesagt hatte, wurde er in den Himmel aufgenommen und setzte sich zur Rechten Gottes. Sie aber zogen aus und verkündeten überall. Der Herr stand ihnen bei und bekräftigte das Wort durch die Zeichen, die es begleiteten.

Lecture du livre d’Isaïe.
Comme ils sont beaux sur les montagnes, les pas du messager, celui qui annonce la paix, qui porte la bonne nouvelle, qui annonce le salut, et vient dire à Sion : « Il règne, ton Dieu ! » Écoutez la voix des guetteurs : ils élèvent la voix, tous ensemble ils crient de joie car, de leurs propres yeux, ils voient le Seigneur qui revient à Sion. Éclatez en cris de joie, vous, ruines de Jérusalem, car le Seigneur console son peuple, il rachète Jérusalem ! Le Seigneur a montré la sainteté de son bras aux yeux de toutes les nations. Tous les lointains de la terre ont vu le salut de notre Dieu.

R.: Allez dire au monde entier les merveilles du Seigneur.
Chantez au Seigneur un chant nouveau,
chantez au Seigneur, terre entière,
chantez au Seigneur et bénissez son nom ! R
De jour en jour, proclamez son salut,
racontez à tous les peuples sa gloire,
à toutes les nations ses merveilles ! R
Rendez au Seigneur, familles des peuples,
rendez au Seigneur la gloire et la puissance,
rendez au Seigneur la gloire de son nom. R
Allez dire aux nations : « Le Seigneur est roi ! »
Le monde, inébranlable, tient bon.
Il gouverne les peuples avec droiture. R

Lecture de la première lettre de sain Paul apôtre aux Corinthiens.
Frères et soeurs, le langage de la croix est folie pour ceux qui vont à leur perte, mais pour ceux qui vont vers leur salut, pour nous, il est puissance de Dieu. L’Écriture dit en effet : Je mènerai à sa perte la sagesse des sages, et l’intelligence des intelligents, je la rejetterai. Où est-il, le sage ? Où est-il, le scribe ? Où est-il, le raisonneur d’ici-bas ? La sagesse du monde, Dieu ne l’a-t-il pas rendue folle ? Puisque, en effet, par une disposition de la sagesse de Dieu, le monde, avec toute sa sagesse, n’a pas su reconnaître Dieu, il a plu à Dieu de sauver les croyants par cette folie qu’est la proclamation de l’Évangile. Alors que les Juifs réclament des signes miraculeux, et que les Grecs recherchent une sagesse, nous, nous proclamons un Messie crucifié, scandale pour les Juifs, folie pour les nations païennes. Mais pour ceux que Dieu appelle, qu’ils soient Juifs ou Grecs, ce Messie, ce Christ, est puissance de Dieu et sagesse de Dieu. Car ce qui est folie de Dieu est plus sage que les hommes, et ce qui est faiblesse de Dieu est plus fort que les hommes.

Alléluia. Alléluia. Allez dans le monde entier. Proclamez l’Évangile à toutes les nations. Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Marc.
En ce temps-là Jésus leur dit: «Allez dans le monde entier. Proclamez l’Évangile à toute la création. Celui qui croira et sera baptisé sera sauvé ; celui qui refusera de croire sera condamné. Voici les signes qui accompagneront ceux qui deviendront croyants: en mon nom, ils expulseront les démons; ils parleront en langues nouvelles ; ils prendront des serpents dans leurs mains et, s’ils boivent un poison mortel, il ne leur fera pas de mal; ils imposeront les mains aux malades, et les malades s’en trouveront bien.» Le Seigneur Jésus, après leur avoir parlé, fut enlevé au ciel et s’assit à la droite de Dieu. Quant à eux, ils s’en allèrent proclamer partout l’Évangile. Le Seigneur travaillait avec eux et confirmait la Parole par les signes qui l’accompagnaient.

Priedegt

Léif Matchrëschten! Dëse WE feiere mir um Sonndeg d’Fest vum hellege Willibrord, als groussen Hellegen vun eisem Land, als Patroun vun eiser Par. Et ass schonn iergendwéi ee Privileeg, dat eenzegt Graf vun engem Hellegen an eiser gemeinsamer Parkierch ze hunn. Mir sinn eis der Saach vläicht guer net esou bewosst. An awer ass et eng grouss Gnod, mä awer och enge Verantwortung, jo eng Erausfuerderung an eng Verflichtung dëst Graf ze hidden.

Wéi eis nei Par gegrënnt gouf, war et keng Diskussioun doriwwer, dass de Willibrord eise Patroun vun der Par sollt sinn. Vun der Iddi hier ass et kloer. Awer wéi steet et elo mat der Verantwortung an der Verflichtung?

An deene leschte Joren huet sech Villes an eiser Kierch verännert. Vill al Gewunnechten sinn ewech gebrach. Vill Dierfer hunn hier Schwieregkeeten een aktiivt kierchlecht Liewen oprecht ze erhalen. Do spillen ganz vill Momenter mat eran. Dat kierchlecht Personal ass staark reduzéiert an et wäert an deem Punkt kaum besser goen. D’Zuel vun de Leit an eisen Dierfer, déi aktiv a reegelméisseg um Liewen vun der kierchlecher Gemeinschaft deelhuelen, ass och erof gaangen. D’Konsequenzen weisen sech dann op ganz villen Niveauen. Mir mussen dofir staark zesumme réckelen an eis nei organiséieren. Dat deet munchmol wéi, well mir dacks just deen eegenen Kierchtuerm am Bléck hunn. An dach ass et wichteg nei ze kucken.

De Willibrord ass do fir eis sécherlech ee gutt Virbild. Wann een säi Wee kuckt a wann een och e bëssi sech an seng Zäit eraversetzt, da mierkt een, dass duerchaus net alles esou romantesch a liicht zu senger Zäit war. An deem neie Buch vum Rainer Neu iwwer de Willibrord, dat ech jo och am Parblat virgestallt hunn, gëtt versicht ze weisen, wéi komplex et deemools war, fir d’Leit zum Glawen u Christus ze beweegen. Déi Schwieregkeeten hu mir eben och haut. Wat awer opfält, ass, dass si deemools keng Angscht haten nei Weeër ze goen. Si sinn ebe just opgebrach aus hirem gewinnten Liewen, aus hirer Bequeemlechkeet an aus deem “et war nach ëmmer esou”. Dat, wat eis haut dacks feelt, dat ass d¨st Opbriechen aus alen Denk- an Handlungsweisen. Mir versichen just nach ze konservéieren. Mir hunn aus eiser Kierch an aus dem kierchleche Liewen ee Musée gemaach, wou kee Liewen ass, wou mir just nach staunen a kucken awer eben net méi liewen an handelen. Mir mussen opbriechen aus eiser Lethargie an aus eiser Bequeemlechkeet. Dat deet wéi, jo. Awer ouni Opbroch bleiwe mir op der Stréck an d’Geschicht zéit iwwer eis ewech.

Ech sinn ëmmer nees faszinéiert vum Evangelium, dat um Fest vum Willibrord gelies gëtt. Et ass de Schluss vum Markusevangelium. Déi Iddi, déi hei gesot gëtt, misst eis eigentlech och oprëselen a Mutt maachen: „In meinem Namen werden sie Dämonen austreiben; sie werden in neuen Sprachen reden; wenn sie Schlangen anfassen oder tödliches Gift trinken, wird es ihnen nicht schaden.“ De Jesus seet senge Frënn viraus, dass net alles ëmmer esou riicht geet. Villes deet wéi a mécht Angscht. Villes ass einfach erschreckend an der Welt. Dämonesch ass all dat, wat mir net verstinn a wat eis heiansdo ganz schéi plot. D’Schlaangen als Déieren, déi eis bedreeën, stinn do als Symbol fir alles, wat eis entgéint steet. Gëft ass dat, wat ëmmer nees gebraucht gëtt fir eis ze vernichten. Vun Ufank un hu Mënschen, jo eben och Chrëschten ëmmer nees d’Gefill gehat, dass si zeréck gesat wieren, dass si verfolleg géifen, dass hier Siicht vun der Welt net akzeptéiert géif. Awer ass dat ee Grond, fir sech zeréck ze zéien, fir net déi eegen Iwwerzeegung ze liewen an ze soen? Natierlech mussen och mir als iwwerzeegte Chrëschten op dat lauschteren, wat ausserhalb vun eisem Denkhorizont geschitt. Mä mir dierfen net fäerten och eis Meenung ze soen an ze liewen.

D’Chrëschten haten an der Geschicht ëmmer de Virdeel, dass si sech net einfach esou nidder maache gelooss hunn. Grad dann, wa villes géint si stoung hunn si no Weeër gesicht, fir awer hier Iddien ze verbreeden. De Willibrord ass grad do ee gutt Beispill. Hien huet d’Welt an d’Liewen esou geholl, wéi et sech him präsentéiert huet, an hien huet genee do an déi jeeweileg Situatioun eran gepriedegt a gehandelt. Hien huet ëmmer nees no Weeër gesicht fir d’Botschaft vum Jesus un d’Leit ze bréngen. Villes huet hien nei missten „erfannen“, nei probéieren. Seng Weeër waren onbequem fir hien a seng Leit. Awer grad dat huet den Erfolleg bruecht. Menge mir, mir kéinten et besser maachen, wa mir al Konzepter wëllen uwenden, déi haut net méi funktionéieren? De Willibrord géif eis wuel kräfteg mat den Oueren huelen a soen: Ma lo maacht iech mol op de Wee a versicht eppes Neies!

Et deet sécher wéi, fir gutt bekannte Gewunnechten lass ze loossen, och fir Gebaier opzeginn. Mä ass et net wichteg, fir emol d’Botschaft vum Jesus un déi éischt Plaz ze setzen an all dat, wat haut onnëtz ginn ass, wat just nach Ballast ass, lass ze loossen?

An eisem kierchleche Betrib musse mir endlech emol zur Botschaft vum Jesus zeréck fannen an déi an de Mëttelpunkt stellen. All eist Gedeessems ronderëm, all eis Suerg ëm eis Kierchegebaier an Grondstécker musse mir lass loossen. Dat ass alles onwichteg, jo vläicht och onnëtz. Mir sinn ze laang just ëm all dat gekreest an hunn doriwwer dat Eigentlecht vergiess, eisen Här Jesus Christus a seng Botschaft. Huele mir den Optrag vum Jesus erëm eescht a loossen all dat anert, wat mir dofir net brauchen, einfach emol op der Säit: „Geht hinaus in die ganze Welt und verkündet das Evangelium der ganzen Schöpfung!“

Fürbitten

Mir wëllen zu Gott eisem Papp bieden. Mir vertrauen op seng Gnod a Féierung:

  • Mir bieden fir all Chrëschten an eiser kierchlecher Gemeinschaft: datt jiddereen seng Verantwortung erkennt an säi Wee am Alldag gutt a gerecht geet. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir all Chrëschten am Lëtzebuerger Land, dass mir eis vum hellege Willibrord sengem Beispill leede loossen an esou zu liewegen Zeien vun denger gudder Noriicht ginn. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir all Mënschen a Vëlker op der Welt: datt si sech versönen a Weeër zum Fridde fannen. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir all Mënschen a Vëlker op der Welt: datt si sech versönen a Weeër zum Fridde fannen. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir all eis Verstuerwen: schenk hinnen déi éiweg Rou. Härgott, héier eis.

Dech Härgott luewen an éiere mir an denger ganzer kierchlecher Gemeinschaft. Erhéier op d’Firsprooch vum hellegen Willibrord eis Gebieder duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

II.

Nous avons écouté la Parole; qu’elle descende jusqu’en nos cœurs pendant que nous prions pour la grande famille humaine. Seigneur, exauce notre prière.

– Des personnes partout dans le monde sont responsables de diriger les autres et de voir au bien des collectivités. Prions afin que ces hommes et ces femmes aient le souci des plus pauvres et des plus vulnérables d’entre nous.

– Dans les milieux universitaires et les centres de recherche, des hommes et des femmes s’efforcent de mieux comprendre l’univers dans lequel nous nous trouvons. Prions afin que leurs travaux participent à améliorer les conditions de vie de tous les humains.

– Certaines personnes, pour différentes raisons, vivent une situation économique difficile. Prions afin qu’elles gardent courage et qu’elles trouvent le soutien nécessaire pour contrer leurs difficultés.

– Ici et ailleurs, des gens militent pour un partage plus équitable des richesses et pour la dignité de tous les êtres humains. Prions afin que leur engagement sache inspirer à d’autres personnes le goût de se montrer solidaires et de lutter contre les injustices.

– Notre communauté peut compter sur l’Esprit Saint dans sa recherche d’un mieux-être et d’un mieux-vivre. Prions afin qu’elle se montre toujours davantage accueillante à l’action bienfaisante du Seigneur.

Père très bon, nos cœurs hésitent parfois à embrasser ton désir d’une grande famille humaine, où chacune et chacun est reconnu, accepté et possède le nécessaire. Accorde-nous de mettre tous nos efforts à la réalisation de ce rêve. Par Jésus, ton Fils, notre Seigneur. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Gudde Gott, huel d’Gowen un,
déi mir um Fest vum hellege Willibrord op däin Altor leen.
Fir seng onermiddlech Aarbecht an dengem Wéngert
hues du him d’Kroun vum éiwege Liewen ginn;
looss eis an der Kraaft vun dësem Affer
räich Friichte bréngen an eisem Liewen.
Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.

Schlussgebiet

Allmächtege Gott,
duerch den apostouleschen Äifer vum hellege Willibrord
hues du vill Mënschen (eis) an d’Gemeinschaft vun denger Kierch geruff.
Hëllef eis, sengem Beispill ze follegen
an aus der Kraaft vun dengem Sakrament ze liewen,
fir datt mir Christus, eisem Meeschter,
entgéintginn an an him dat éiwegt Liewe fannen,
hien, dee mat dir lieft a regéiert an all Éiwegkeet. Amen.

Mass vum 2. November
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 14. November

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter
 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement