7. Sonndeg am Joereskrees C - 19./20.2.2022


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Mir hunn eis zu eisem Gottesdéngscht / eiser Mass versammelt a bréngen lo och och all eis gutt a schéin Erfarungen vun der leschter Woch mat. Mä wuel och munch Enttäuschungen a Saachen, déi eis geiergert hunn, hu mir an eisem Häerz. Et ass eise Glawen, dass Gott eis hei hëlt, wéi mir sinn. Mir dierfen hei alles virun hie bréngen. Fir dat eent soe mir Merci. Fir dat, wat manner schéi war a wat mir och vläicht selwer net gutt gemaach hunn, froe mir ëm Verzeiung.

Kyrie

Här, Jesus Christus, du hues och déi gär, déi dech verfollegen. Kyrie eleison.
Här, Jesus Christus, du biets fir déi, déi dech kräizegen. Christe eleison.
Här, Jesus Christus, du gëss déi Liewen hin, fir déi Gutt an déi Béis. Kyrie eleison.

Dagesgebiet

Baarmhäerzege Gott, du hues duerch déi Jong zu eis geschwat. Looss eis ëmmer erëm iwwert däi Wuert nodenken, fir datt mir schwätzen a maachen, wat dir gefält. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.

Accorde-nous, Dieu tout-puissant, de conformer à ta volonté nos paroles et nos actes dans une inlassable recherche des biens spirituels.

Vater des Erbarmens und Gott allen Trostes! Bewahre uns vor Hartherzigkeit und Selbstgerechtigkeit. Hilf uns, Unrecht zu vergeben und einander im Geist der Versöhnung anzunehmen, wie du uns annimmst durch deinen Sohn Jesus Christus, der in der Einheit des Heiligen Geistes mit dir lebt und wirkt in alle Ewigkeit.

Liesungen: 1 Sam 26, 2.7-9.12-13.22-23 / 1 Kor 15, 45-49 / Lk 6, 27-38

Lesung aus dem ersten Buch Samuel.
In jenen Tagen machte Saul sich mit dreitausend Mann, ausgesuchten Kriegern aus Israel, auf den Weg und zog in die Wüste von Sif hinab, um dort nach David zu suchen. David und Abischai kamen in der Nacht zu den Leuten und siehe, Saul lag mitten im Lager und schlief; sein Speer steckte neben seinem Kopf in der Erde und rings um ihn schliefen Abner und seine Leute. Da sagte Abischai zu David: Heute hat Gott deinen Feind in deine Hand ausgeliefert. Jetzt werde ich ihn mit einem einzigen Speerstoß auf den Boden spießen, einen zweiten brauche ich nicht dafür. David aber erwiderte Abischai: Bring ihn nicht um! Denn wer hat je seine Hand gegen den Gesalbten des HERRN erhoben und ist ungestraft geblieben? David nahm den Speer und den Wasserkrug, die neben Sauls Kopf waren, und sie gingen weg. Niemand sah und niemand bemerkte etwas und keiner wachte auf; alle schliefen, denn der HERR hatte sie in einen tiefen Schlaf fallen lassen. David ging auf die andere Seite hinüber und stellte sich in größerer Entfernung auf den Gipfel des Berges, sodass ein weiter Zwischenraum zwischen ihnen war. David sagte: Seht her, hier ist der Speer des Königs. Einer von den jungen Männern soll herüberkommen und ihn holen. Der HERR wird jedem seine Gerechtigkeit und Treue vergelten. Obwohl dich der HERR heute in meine Hand gegeben hatte, wollte ich meine Hand nicht an den Gesalbten des HERRN legen.

Kv Gnädig und barmherzig ist der Herr, voll Langmut und reich an Huld.
Preise den Herrn, meine Seele, *
und alles in mir seinen heiligen Namen!
Preise den Herrn, meine Seele, *
und vergiss nicht, was er dir Gutes getan hat! – (Kv)
Der dir all deine Schuld vergibt *
und all deine Gebrechen heilt,
der dein Leben vor dem Untergang rettet *
und dich mit Huld und Erbarmen krönt. – (Kv)
Der Herr ist barmherzig und gnädig, *
langmütig und reich an Huld.
Er handelt an uns nicht nach unsern Sünden *
und vergilt uns nicht nach unsrer Schuld. – (Kv)
So weit der Aufgang entfernt ist vom Untergang, *
so weit entfernt er von uns unsere Frevel.
Wie ein Vater sich seiner Kinder erbarmt, *
so erbarmt sich der Herr über alle, die ihn fürchten. –Kv

Lesung aus dem ersten Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Korinth.
Schwestern und Brüder! So steht es auch in der Schrift: Adam, der erste Mensch, wurde ein irdisches Lebewesen. Der letzte Adam wurde lebendig machender Geist. Aber zuerst kommt nicht das Überirdische; zuerst kommt das Irdische, dann das Überirdische. Der erste Mensch stammt von der Erde und ist Erde; der zweite Mensch stammt vom Himmel. Wie der von der Erde irdisch war, so sind es auch seine Nachfahren. Und wie der vom Himmel himmlisch ist, so sind es auch seine Nachfahren. Wie wir nach dem Bild des Irdischen gestaltet wurden, so werden wir auch nach dem Bild des Himmlischen gestaltet werden.

Halleluja. Halleluja. (So spricht der Herr:) Ein neues Gebot gebe ich euch: Wie ich euch geliebt habe, so sollt auch ihr einander lieben. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Lukas.
In jener Zeitsprach Jesus zu seinen Jüngern: Euch, die ihr zuhört, sage ich: Liebt eure Feinde; tut denen Gutes, die euch hassen! Segnet die, die euch verfluchen; betet für die, die euch beschimpfen! Dem, der dich auf die eine Wange schlägt, halt auch die andere hin und dem, der dir den Mantel wegnimmt, lass auch das Hemd! Gib jedem, der dich bittet; und wenn dir jemand das Deine wegnimmt, verlang es nicht zurück! Und wie ihr wollt, dass euch die Menschen tun sollen, das tut auch ihr ihnen! Wenn ihr die liebt, die euch lieben, welchen Dank erwartet ihr dafür? Denn auch die Sünder lieben die, von denen sie geliebt werden. Und wenn ihr denen Gutes tut, die euch Gutes tun, welchen Dank erwartet ihr dafür? Das tun auch die Sünder. Und wenn ihr denen Geld leiht, von denen ihr es zurückzubekommen hofft, welchen Dank erwartet ihr dafür? Auch die Sünder leihen Sündern, um das Gleiche zurückzubekommen. Doch ihr sollt eure Feinde lieben und Gutes tun und leihen, wo ihr nichts zurückerhoffen könnt. Dann wird euer Lohn groß sein und ihr werdet Söhne des Höchsten sein; denn auch er ist gütig gegen die Undankbaren und Bösen. Seid barmherzig, wie auch euer Vater barmherzig ist! Richtet nicht, dann werdet auch ihr nicht gerichtet werden! Verurteilt nicht, dann werdet auch ihr nicht verurteilt werden! Erlasst einander die Schuld, dann wird auch euch die Schuld erlassen werden! Gebt, dann wird auch euch gegeben werden! Ein gutes, volles, gehäuftes, überfließendes Maß wird man euch in den Schoß legen; denn nach dem Maß, mit dem ihr messt, wird auch euch zugemessen werden.

Lecture du premier livre de Samuel.
En ces jours-là, Saül se mit en route, il descendit vers le désert de Zif avec trois mille hommes, l’élite d’Israël, pour y traquer David. David et Abishaï arrivèrent de nuit, près de la troupe. Or, Saül était couché, endormi, au milieu du camp, sa lance plantée en terre près de sa tête ; Abner et ses hommes étaient couchés autour de lui. Alors Abishaï dit à David : « Aujourd’hui Dieu a livré ton ennemi entre tes mains. Laisse-moi donc le clouer à terre avec sa propre lance, d’un seul coup, et je n’aurai pas à m’y reprendre à deux fois. » Mais David dit à Abishaï : « Ne le tue pas ! Qui pourrait demeurer impuni après avoir porté la main sur celui qui a reçu l’onction du Seigneur ? » David prit la lance et la gourde d’eau qui étaient près de la tête de Saül, et ils s’en allèrent. Personne ne vit rien, personne ne le sut, personne ne s’éveilla : ils dormaient tous, car le Seigneur avait fait tomber sur eux un sommeil mystérieux. David passa sur l’autre versant de la montagne et s’arrêta sur le sommet, au loin, à bonne distance. Il appela Saül et lui cria: « Voici la lance du roi. Qu’un jeune garçon traverse et vienne la prendre ! Le Seigneur rendra à chacun selon sa justice et sa fidélité. Aujourd’hui, le Seigneur t’avait livré entre mes mains, mais je n’ai pas voulu porter la main sur le messie du Seigneur.

R/ Le Seigneur est tendresse et pitié.
Bénis le Seigneur, ô mon âme,
bénis son nom très saint, tout mon être !
Bénis le Seigneur, ô mon âme,
n’oublie aucun de ses bienfaits ! R
Car il pardonne toutes tes offenses
et te guérit de toute maladie ;
il réclame ta vie à la tombe
et te couronne d’amour et de tendresse. R
Le Seigneur est tendresse et pitié,
lent à la colère et plein d’amour ;
il n’agit pas envers nous selon nos fautes,
ne nous rend pas selon nos offenses. R
Aussi loin qu’est l’orient de l’occident,
il met loin de nous nos péchés ;
comme la tendresse du père pour ses fils,
la tendresse du Seigneur pour qui le craint ! R

Lecture de la première lettre de saint Paul apôtre aux Corinthiens.
Frères, l’Écriture dit : Le premier homme, Adam, devint un être vivant ; le dernier Adam – le Christ – est devenu l’être spirituel qui donne la vie. Ce qui vient d’abord, ce n’est pas le spirituel, mais le physique ; ensuite seulement vient le spirituel. Pétri d’argile, le premier homme vient de la terre ; le deuxième homme, lui, vient du ciel. Comme Adam est fait d’argile, ainsi les hommes sont faits d’argile ; comme le Christ est du ciel, ainsi les hommes seront du ciel. Et de même que nous aurons été à l’image de celui qui est fait d’argile, de même nous serons à l’image de celui qui vient du ciel.

Alléluia. Alléluia. Je vous donne un commandement nouveau, dit le Seigneur : « Aimez-vous les uns les autres, comme je vous ai aimés. » Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Luc.
En ce temps-là, Jésus déclarait à ses disciples: Je vous le dis, à vous qui m’écoutez : Aimez vos ennemis, faites du bien à ceux qui vous haïssent. Souhaitez du bien à ceux qui vous maudissent, priez pour ceux qui vous calomnient. À celui qui te frappe sur une joue, présente l’autre joue. À celui qui te prend ton manteau, ne refuse pas ta tunique. Donne à quiconque te demande, et à qui prend ton bien, ne le réclame pas. Ce que vous voulez que les autres fassent pour vous, faites-le aussi pour eux. Si vous aimez ceux qui vous aiment, quelle reconnaissance méritez-vous ? Même les pécheurs aiment ceux qui les aiment. Si vous faites du bien à ceux qui vous en font, quelle reconnaissance méritez-vous ? Même les pécheurs en font autant. Si vous prêtez à ceux dont vous espérez recevoir en retour, quelle reconnaissance méritez-vous ? Même les pécheurs prêtent aux pécheurs pour qu’on leur rende l’équivalent. Au contraire, aimez vos ennemis, faites du bien et prêtez sans rien espérer en retour. Alors votre récompense sera grande, et vous serez les fils du Très-Haut, car lui, il est bon pour les ingrats et les méchants. Soyez miséricordieux comme votre Père est miséricordieux. Ne jugez pas, et vous ne serez pas jugés ; ne condamnez pas, et vous ne serez pas condamnés. Pardonnez, et vous serez pardonnés. Donnez, et l’on vous donnera : c’est une mesure bien pleine, tassée, secouée, débordante, qui sera versée dans le pan de votre vêtement ; car la mesure dont vous vous servez pour les autres servira de mesure aussi pour vous. »

Priedegt

Léif Matchrëschten! Wa mir d’Bibel liesen, dann treffe mir op esou munch Geschichten, déi eis dach iergendwéi den Otem verschloen. An deene sougenannten Geschichtsbicher vum AT, wou Villes aus der Geschicht vun Israel erzielt bzw. beriicht gëtt, geet et dacks mat zimmlech grousser Gewalt zou. Munch Konflikter gi jo och an drastesche Wierder beschriwwen a si loossen eis erkennen, dass deemools schonn eng riseg Gewalt tëschent deenen eenzelen Protagonisten am Spill war. Mir sinn als „Chrëschten“ oder als „humanistesch Mënschen“ dann enorm schockéiert, dass an eisem hellegsten Buch, der Bibel, esou exzessiv Erzielungen vu Gewalt stinn. Dobäi muss een sech och nach bewosst sinn, dass eng Erzielung wéi déi vun haut aus dem 26. Kapitel vum éischten Samuel-Buch, nach net emol eng historesch Tatsaach beriicht. Hei ass kaum dat echt Liewen vum David oder Saul erzielt. Ganz erfonnt sinn des Erzielungen wuel net. An awer erzielt des Geschicht eng éischter „Symbol-Geschicht“. Mä wat ass de Zweck dovun?

Ech denke mir ëmmer, och wa mir schockéiert sinn iwwer déi deelweis extreem Gewalt am AT, dass d’Bibel eis dach ganz mënschlech Geschichten erzielt. Si erzielt eis eigentlech ganz däitlech, wéi mir Mënschen dacks sinn. Wa mir schonn nëmmen an deene leschten Deeg an den Osten vun Europa gekuckt hunn, da gesi mir wéi wouer dat ass. D’Mënsche selwer sinn a waren ëmmer ganz gewalttäteg ee vis-à-vis vun deem aneren. Et ass seelen an der Geschicht vun der Mënschheet iwwer laang Zäitraim roueg a friddlech bliwwen. Krich a Gewalt huet d’Mënschheet zënter éiwegen Zäiten begleet.

De Konflikt, deen dat éischt Samuel-Buch iwwerliwwert, ass un sech klassesch. Den David gëtt vum Saul protegéiert. Den David schafft sech erop an ass op emol besser ugesinn wéi de Saul. Näid entsteet an de Saul wëll säin eemolege Protegé elo lass ginn. Dat ass de Plot vun engem duerchaus aktuellen Krimi, sou kéint ee soen. Et ass genee dat, wat ëmmer nach haut och an der Welt geschitt. D’Bibel erzielt an hirer Sprooch déi mënschlechst Situatiounen a Reaktiounen. Wa mir eis un der Gewalt an der Bibel stéieren, firwat stéiere mir eis net un eis selwer, un den Ongerechtegkeeten a Streidereien vun haut an eisem Ëmfeld? Konkurrenzdenken ass grad haut dat, wat ëmmer gefërdert gëtt. Scho klenge Kanner impfe mir des Manéier ze denken an. Et ass dann dat, a mengen Aen, wat eis haut misst zum Nodenken ureegen, an net d’Opreegung iwwer d’Gewalt an der Bibel. D’Bibel hält eis de Spigel virun d’Aen. Si léist eis an d’Ofgrënn vun eisem mënschleche Verhale kucken.

Mä dann erzielt eis d’Liesung vun haut (et ass eigentlech nëmmen eng Kuerzfaassung vun der ganzer Geschicht) en erstaunlecht neit Verhalen. Den David bréngt et fäerdeg fir an d’Lager vum Saul eran ze kommen. D’Wiechter schlofen. Dem David seng Frënn freeën sech schonn. Elo geet et dem Feind un den Hals. Mä den David mécht dat genee net, wat hien an der Situatioun hätt kéinte maachen. Hie bréngt säi Feind, de Saul, net ëm. Mä hie léist hien am weidere Verlaf vun der Erzielung spieren, zu wat hien fäeg gewiescht wier. Hien rächt sech net um Saul.

Dat ass natierlech elo nach net déi „Feindesliebe“, vun der eist Evangelium haut schwätzt. An awer weist dëse grousszügege Geste vum David scho vu wäitem déi Grondastellung, déi de Jesus priedegt: dass een op seng Méiglechkeeten a Rechter verzicht, fir dem Géigeniwwer, deen sech duerchaus nach feindlech positionéiert, nach ee Spillraum an ze raumen, deen dann déi ganz Situatioun grondleeënd ka verwandelen.

Wéi wier et, wa mir haut an all deene Konflikter net nëmmen ëmmer op eis Rechter géife pochen? Wéi wier et, einfach emol och ze soen: du bass zwar am Onrecht an ech hunn d’Muecht op menger Säit, mä ech verzichten drop. Mir liewen och haut an eise moderne Gesellschaften nach vill ze vill nom Moto „Auge um Auge, Zahn um Zahn“. Mir musse ganz einfach d’Spiral vu Gewalt a Géigegewalt duerchbriechen. „Dem, der dich auf die eine Wange schlägt, halt auch die andere hin.“ Mir mussen ëmmer am Recht sinn a mir versichen et och duerch ze setzen. Firwat net och emol heiansdo dorop verzichten? Dat huet näischt mat Moral ze dinn. Et ass eis ënner Fräiheet, déi eis an déi Richtung weist.

Dem Jesus seng Uweisung ass däitlech: „Seid barmherzig, wie auch euer Vater barmherzig ist! Richtet nicht, dann werdet auch ihr nicht gerichtet werden! Verurteilt nicht, dann werdet auch ihr nicht verurteilt werden!“ Mir all sinn ëmmer nees a Schold verstréckt. Den David aus der Liesung, dee spéider Kinnek gëtt, war eben och net fräi vu Schold. An awer gouf hien zu deem grousse Kinnek, op deen ganz Generatiounen zeréck gekuckt hunn.

Schold a Mëssbrauch vu Muecht läit ganz déif an eis all. A grad dofir sollte mir baarmhäerzeg ee mat deem anere sinn.

Fürbitten

Gott wëll Fridden a Léift a Platz vu Krich an Has. Zu him, deen eis all Guddes wëll schenken, biede mir mat Vertrauen.

  • Mir bieden fir all déi, déi a Kricher an a Feindséilegkeeten verstréckt sinn: ëm Fridden a Versönung. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir déi Mënschen, déi ze schwaach sinn fir sech ze wieren, déi ausgenotzt a mëssbraucht ginn: ëm en Enn vun hire Qualen. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir all déi, déi an eiser Kierch an der Verkënnegung matschaffen: ëm de Mutt fir an all Situatioun fir d’Botschaft vu Christus anzestoen. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir all déi, déi sech an de Klinicken an an de Fleegeheimer ëm déi Krank këmmeren: ëm Kraaft an Ausdauer. Härgott, héier eis.
  • Mir bieden fir all eis Verstuerwen: ëm d’Freed an de Fridde bäi dir. Härgott, héier eis.

Gudde Gott, mir bréngen dir all eis Uleies vir. Du suergs dech ëm eis an dofir soe mir dir Merci duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

II.

Comme le rappelait le psaume: «Le Seigneur est tendresse et pitié, lent à la colère et plein d’amour.» C’est pourquoi, en toute confiance, nous pouvons nous tourner vers lui et lui adresser notre prière pour nos frères et sœurs du monde entier.
Dans ta tendresse, Seigneur, exauce-nous.
– Pour les hommes et les femmes qui dirigent les destinées des peuples de la terre; que la miséricorde du Seigneur les inspire dans leurs prises de décision.
– Pour l’Église, peuple de Dieu; qu’elle persévère dans son engagement pour que la Bonne Nouvelle se répande toujours davantage.
– Pour les gens qui vivent des épreuves, pour les victimes d’abus et de persécution; que l’espoir de jours meilleurs l’emporte sur le découragement.
– Pour notre communauté; qu’elle garde toujours au cœur de ses préoccupations les plus vulnérables de ses membres.
Dieu plein d’amour et de tendresse, entends monter vers toi la prière de tes enfants et montre-leur sans cesse ta bienveillance. Nous te le demandons, à toi qui règnes pour les siècles des siècles. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Allmächtege Gott, an der Feier vun de gëttleche Geheimnisser erfëlle mir den Déngscht, deen’s du eis opgedroen hues. Gëff, datt mir deng Gréisst würdeg luewen an éieren an aus dësem Affer Heel empfänken. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

En célébrant tes mystères, Seigneur, pour te servir comme il convient, nous te supplions humblement: que les dons offerts pour honorer ta gloire nous fassent progresser vers le salut. Par le Christ, notre Seigneur.

Gott, unser Vater, wir sind um den Tisch deines Sohnes versammelt. Lass uns in diesem heiligen Mahl erkennen, was du uns am Ende der Zeit bereitest, und nimm uns auf in deine ewigen Wohnungen durch Christus, unseren Bruder und Herrn.

Hochgebet - „Gottes Barmherzigkeit“


Präfation
Gnädiger Gott, wir preisen deine Barmherzigkeit und danken dir für deine Geduld.
Du nimmst uns Menschen, wie wir sind, und schaust nicht auf unser Versagen.
Selbst wo die Sünde überhandnahm, zeigte sich noch überwältigender deine Gnade.
Dein göttliches Verzeihen fordert uns heraus, selbst zu verzeihen – siebzigmal siebenmal.
Wir danken dir um Jesu willen, der stets bereit war, das versöhnende Wort zu sprechen:
„Deine Sünden sind vergeben.“
Seine Liebe erwies sich am Kreuz, sie war größer als all unsere Bosheit.
Bis in den Tod war sein Leben ein Dienst für die Menschen.
So zeigte der Meister den Schülern den Weg:
der Geringste zu werden, um groß zu sein – zu sterben, um wahrhaft zu leben.
Darum preisen wir dich in der Gemeinschaft der Kirche
und rufen mit den Chören der Engel zu deiner Ehre:

Sanktus

Heiliger Gott, wir danken dir für die Botschaft von der Vergebung,
die Jesus uns Menschen gebracht hat.
Er rief uns alle zur Umkehr, damit deine Herrschaft kommen kann.
Er war der Gute Hirt, der dem verirrten Schaf nachging.
Er verkehrte mit Sündern und war bei Zöllnern zu Gast.
Er offenbarte uns deine Freude über den „verlorenen Sohn“,
der den Weg zu seinem Vater zurückfand,
der tot war und wieder lebendig wurde.
Er, der ohne Sünde war, ließ sich unter die Sünder zählen:
Er wurde das „Lamm“, das sich nicht wehrte gegen den Tod
und das die Sünde der Welt hinwegnahm.

Gott, barmherziger Vater,
Du willst, dass alle, die uneins geworden sind, sich miteinander versöhnen;
und wenn wir den andern vergeben,
lässt du uns auch bei dir Gnade finden um Jesu willen.

Sende nun deinen Geist auf diese Gaben herab und heilige sie, damit sie uns werden
Leib + und Blut deines geliebten Sohnes, unseres Herrn Jesus Christus.

Er nahm am Abend vor seinem Leiden das Brot in seine Hände,
erhob die Augen zu dir, seinem Vater, sprach den Segen,
brach das Brot und reichte es seinen Jüngern mit den Worten:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

So nahm er auch, als sie gegessen hatten, den Kelch in seine Hände,
sprach Segen und Dank und reichte ihn seinen Jüngern mit den Worten:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens

Gott, unser Vater, wir gedenken deines Sohnes:
Um unserer Sünden willen ward er durchbohrt –
der Menschen wegen wurde er zerbrochen – auf ihm lag all unsere Schuld.
Er wurde gehorsam bis zum Tod, ja, bis zum Tod am Kreuz.
Aber du hast ihn hoch erhoben und ihn aufstehen lassen aus dem Grab.
Dann stand er wieder im Kreis der Seinen und sprach zu ihnen:
Empfanget den Heiligen Geist; wem ihr die Sünden vergebt, dem sind sie vergeben.

Gott, wir bitten dich:
Sende den Geist Jesu Christi jetzt in dieser Stunde,
damit unsere Schuld vergeben wird und wir eins sind in ihm.
Lass sein heiliges Brot uns nicht zum Gericht werden,
sondern allen auf ewig das Leben schenken;
lass den Kelch seines Blutes uns heilen und retten aus der Gewalt des Bösen.

Gib uns, deinem pilgernden Volk, unserem Papst Franziskus
und allen Bischöfen einen neuen Geist, den Geist der Buße und der Geduld.
Mach uns bereit, die eigenen Fehler zu erkennen und die der anderen zu vergeben.
Hilf uns, milde zu sein, wenn jemand gefehlt hat.

Guter Gott, wir empfehlen dir auch unsere verstorbenen Angehörigen
und alle, die auf der Erde gelebt haben.
Schau nicht auf ihr Versagen, sondern auf den guten Willen,
ihr Leben menschenfreundlich zu gestalten.

In Gemeinschaft mit Maria und Josef, den Aposteln und allen Heiligen
sagen wir dir Dank durch unseren Herrn Jesus Christus
Er war dir treu bis in den Tod – er war der Erlöser der Welt – der neue Mensch.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vater Unser

Mat dem Jesus vertrauen mir dem Papp an all eise Schwächten un a bieden, wéi de Jesus eis et geléiert huet: Vater unser im Himmel, …

Frieddengeiet

Jesus Christus huet eis a senge Wierder an Doten dem Härgott seng Versönung geschenkt. Hie selwer ass de Fridden an eis. An dofir froe mir: Här Jesus, kuck net op eis Feeler mä op eise gudde Wëllen a schenk eis ëmmer nees däi Fridden. De Fridde sief mat iech all.

Meditation

VERGIBST MIR TÄGLICH
Vergibst mir täglich so viel Schuld,
du Herr von meinen Tagen;
ich aber sollte nicht Geduld
mit meinen Brüdern tragen,
dem nicht verzeihn, dem du vergibst,
und den nicht lieben, den du liebst?
Christian Fürchtegott Geller (1757)

Schlussgebiet

Treie Gott, du hues eis an dësem hellege Sakrament en Deel vun denger Herrlechkeet geschenkt. Looss eis eng Kéier däin Heel am volle Mooss empfänken. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

Nous t’en prions, Dieu tout-puissant: donne-nous de recueillir les fruits de salut dont ces mystères sont déjà la promesse et le gage. Par le Christ, notre Seigneur.

Guter Gott, wir haben das Mahl deines Sohnes miteinander gefeiert und seines Todes und seiner Auferstehung gedacht. Stärke uns durch die Kraft dieser Speise, dass wir deine Ehre und das Wohl unserer Mitmenschen suchen, bis wir in deiner Liebe vollendet werden in Christus, unserm Herrn.


Mass vum 13. Februar
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement