3. Faaschtesonndeg 11./12.3.2020 A


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Waasser bedeit Liewen - ouni Waasser kee Liewen. Wou d’Wüüst sech ausbreet, verléieren d’Mënschen hier Liewensgrondlagen. Mir hei an eise Géigenden hu genuch Waasser. An awer si mir och net sécher, dass dat an der Zukunft nach esou ass. Ëmmer méi Mënschen verbrauchen och ëmmer méi Waasser. Vill kleng Baachen verschwannen an esou munch Flëss haten jo beispillsweis dëse Summer nëmme méi ganz wéineg Waasser. Et ass also net fir sech zur Rou ze leeën an deem Punkt. Eng Wüüst an deem Sënn, dass mir elo kee Waasser méi hätten, hu mir zwar net. Awer bäi eis bereet sech dann dach eng aner Wüüst aus. Den Drock an de Kaméidi, deen vun ëmmer méi Konsum op eis awierkt, léist eis liewenswichteg Wäerter wéi Récksiicht, Solidaritéit a Respekt ausdréchnen. De Profit geet an eiser Gesellschaft virun allem a léist eis dann dach all ze dacks zu séilesche Wüüste ginn. Mir sinn elo hei zesummen a wëllen eis stäerke loossen, dass eis Séil net zur Wüüst gëtt. Froe mir eisen Här Jesus ëm säin Erbaarmen.

Här Jesus Christus,
- du kanns eis stäerken mat dengem Erbaarmen.
- Deng gutt Botschaft ass wéi liewegt Waasser fir eis Séil.
- Du léis eis solidaresch deelen mat deenen Aarmen.

Dagesgebiet

Gott, eise Papp, du bass d’Quell vum Erbaarmen a vun der Guttheet. Mir stinn als Sënner virun dir an eist Gewësse klot eis un. Kuck op eis Nout a looss eis Verzeiung fannen duerch Faaschten, Gebiet a Wierker vun der Léift. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Tu es la source de toute bonté, Seigneur, et toute miséricorde vient de toi ; tu nous as dit comment guérir du péché par le jeûne, la prière et le partage; écoute l’aveu de notre faiblesse : nous avons conscience de nos fautes, patiemment, relève-nous avec amour. Par Jésus Christ.

Lebendiger Gott, in dieser vorösterlichen Bußzeit suchen wir dich mit ganzem Herzen, denn unsere Sehnsucht nach Liebe, nach Leben und Versöhnung ist groß. Du gibst unserem Leben Orientierung und Ziel. Stärke in dieser Feier unseren Glauben, damit wir auf deinen Sohn hören und mit ihm verherrlicht werden. Darum bitten wir durch Jesus Christus, unseren Herrn. Amen.

Liesungen: Ex 17, 3-7 / Röm 5,1-2.5-8 / Joh 4, 5-42

Lesung aus dem Buch Exodus.
In jenen Tagen dürstete das Volk nach Wasser und murrte gegen Mose. Sie sagten: Wozu hast du uns überhaupt aus Ägypten heraufgeführt, um mich und meine Söhne und mein Vieh vor Durst sterben zu lassen? Mose schrie zum HERRN: Was soll ich mit diesem Volk anfangen? Es fehlt nur wenig und sie steinigen mich. Der HERR antwortete Mose: Geh am Volk vorbei und nimm einige von den Ältesten Israels mit; nimm auch den Stab in die Hand, mit dem du auf den Nil geschlagen hast, und geh! Siehe, dort drüben auf dem Felsen am Horeb werde ich vor dir stehen. Dann schlag an den Felsen! Es wird Wasser herauskommen und das Volk kann trinken. Das tat Mose vor den Augen der Ältesten Israels. Den Ort nannte er Massa und Meriba, Probe und Streit, weil die Israeliten gehadert und den HERRN auf die Probe gestellt hatten, indem sie sagten: Ist der HERR in unserer Mitte oder nicht?

Kv Hört auf die Stimme des Herrn; verhärtet nicht euer Herz!  
Kommt, lasst uns jubeln dem Herrn, *
jauchzen dem Fels unsres Heiles!
Lasst uns mit Dank seinem Angesicht nahen, *
ihm jauchzen mit Liedern! – (Kv)
Kommt, wir wollen uns niederwerfen, uns vor ihm verneigen, *
lasst uns niederknien vor dem Herrn, unserm Schöpfer!
Denn er ist unser Gott, /
wir sind das Volk seiner Weide, *
die Herde, von seiner Hand geführt. – (Kv)
Würdet ihr doch heute auf seine Stimme hören! /
Verhärtet euer Herz nicht wie in Meríba, *
wie in der Wüste am Tag von Massa!
Dort haben eure Väter mich versucht, *
sie stellten mich auf die Probe und hatten doch mein Tun gesehen. – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Rom.
Schwestern und Brüder! Gerecht gemacht also aus Glauben, haben wir Frieden mit Gott durch Jesus Christus, unseren Herrn. Durch ihn haben wir auch im Glauben den Zugang zu der Gnade erhalten, in der wir stehen, und rühmen uns der Hoffnung auf die Herrlichkeit Gottes. Die Hoffnung aber lässt nicht zugrunde gehen; denn die Liebe Gottes ist ausgegossen in unsere Herzen durch den Heiligen Geist, der uns gegeben ist. Denn Christus ist, als wir noch schwach waren, für die zu dieser Zeit noch Gottlosen gestorben. Dabei wird nur schwerlich jemand für einen Gerechten sterben; vielleicht wird er jedoch für einen guten Menschen sein Leben wagen. Gott aber erweist seine Liebe zu uns darin, dass Christus für uns gestorben ist, als wir noch Sünder waren.

Herr, du bist der Retter der Welt. Gib mir lebendiges Wasser, damit mich nie mehr dürstet. Herr Jesus, dir sei Ruhm und Ehre!

Aus dem heiligen Evangelium nach Johannes.
So kam er zu einer Stadt in Samarien, die Sychar hieß und nahe bei dem Grundstück lag, das Jakob seinem Sohn Josef vermacht hatte. Dort befand sich der Jakobsbrunnen. Jesus war müde von der Reise und setzte sich daher an den Brunnen; es war um die sechste Stunde. Da kam eine Frau aus Samarien, um Wasser zu schöpfen. Jesus sagte zu ihr: Gib mir zu trinken! Seine Jünger waren nämlich in die Stadt gegangen, um etwas zum Essen zu kaufen. Die Samariterin sagte zu ihm: Wie kannst du als Jude mich, eine Samariterin, um etwas zu trinken bitten? Die Juden verkehren nämlich nicht mit den Samaritern. Jesus antwortete ihr: Wenn du wüsstest, worin die Gabe Gottes besteht und wer es ist, der zu dir sagt: Gib mir zu trinken!, dann hättest du ihn gebeten und er hätte dir lebendiges Wasser gegeben. Sie sagte zu ihm: Herr, du hast kein Schöpfgefäß und der Brunnen ist tief; woher hast du also das lebendige Wasser? Bist du etwa größer als unser Vater Jakob, der uns den Brunnen gegeben und selbst daraus getrunken hat, wie seine Söhne und seine Herden? Jesus antwortete ihr: Wer von diesem Wasser trinkt, wird wieder Durst bekommen; wer aber von dem Wasser trinkt, das ich ihm geben werde, wird niemals mehr Durst haben; vielmehr wird das Wasser, das ich ihm gebe, in ihm zu einer Quelle werden, deren Wasser ins ewige Leben fließt. Da sagte die Frau zu ihm: Herr, gib mir dieses Wasser, damit ich keinen Durst mehr habe und nicht mehr hierherkommen muss, um Wasser zu schöpfen! Er sagte zu ihr: Geh, ruf deinen Mann und komm wieder her! Die Frau antwortete: Ich habe keinen Mann. Jesus sagte zu ihr: Du hast richtig gesagt: Ich habe keinen Mann. Denn fünf Männer hast du gehabt und der, den du jetzt hast, ist nicht dein Mann. Damit hast du die Wahrheit gesagt. Die Frau sagte zu ihm: Herr, ich sehe, dass du ein Prophet bist. Unsere Väter haben auf diesem Berg Gott angebetet; ihr aber sagt, in Jerusalem sei die Stätte, wo man anbeten muss. Jesus sprach zu ihr: Glaube mir, Frau, die Stunde kommt, zu der ihr weder auf diesem Berg noch in Jerusalem den Vater anbeten werdet. Ihr betet an, was ihr nicht kennt, wir beten an, was wir kennen; denn das Heil kommt von den Juden. Aber die Stunde kommt und sie ist schon da, zu der die wahren Beter den Vater anbeten werden im Geist und in der Wahrheit; denn so will der Vater angebetet werden. Gott ist Geist und alle, die ihn anbeten, müssen im Geist und in der Wahrheit anbeten. Die Frau sagte zu ihm: Ich weiß, dass der Messias kommt, der Christus heißt. Wenn er kommt, wird er uns alles verkünden. Da sagte Jesus zu ihr: Ich bin es, der mit dir spricht. Inzwischen waren seine Jünger zurückgekommen. Sie wunderten sich, dass er mit einer Frau sprach, doch keiner sagte: Was suchst du? oder: Was redest du mit ihr? Die Frau ließ ihren Wasserkrug stehen, kehrte zurück in die Stadt und sagte zu den Leuten: Kommt her, seht, da ist ein Mensch, der mir alles gesagt hat, was ich getan habe: Ist er vielleicht der Christus? Da gingen sie aus der Stadt heraus und kamen zu ihm. Währenddessen baten ihn seine Jünger: Rabbi, iss! Er aber sagte zu ihnen: Ich habe eine Speise zu essen, die ihr nicht kennt. Da sagten die Jünger zueinander: Hat ihm jemand etwas zu essen gebracht? Jesus sprach zu ihnen: Meine Speise ist es, den Willen dessen zu tun, der mich gesandt hat, und sein Werk zu vollenden. Sagt ihr nicht: Noch vier Monate dauert es bis zur Ernte? Sieh, ich sage euch: Erhebt eure Augen und seht, dass die Felder schon weiß sind zur Ernte! Schon empfängt der Schnitter seinen Lohn und sammelt Frucht für das ewige Leben, sodass sich der Sämann und der Schnitter gemeinsam freuen. Denn hier hat das Sprichwort recht: Einer sät und ein anderer erntet. Ich habe euch gesandt zu ernten, wofür ihr euch nicht abgemüht habt; andere haben sich abgemüht und euch ist ihre Mühe zugutegekommen. Aus jener Stadt kamen viele Samariter zum Glauben an Jesus auf das Wort der Frau hin, die bezeugt hatte: Er hat mir alles gesagt, was ich getan habe. Als die Samariter zu ihm kamen, baten sie ihn, bei ihnen zu bleiben; und er blieb dort zwei Tage. Und noch viel mehr Leute kamen zum Glauben an ihn aufgrund seiner eigenen Worte. Und zu der Frau sagten sie: Nicht mehr aufgrund deiner Rede glauben wir, denn wir haben selbst gehört und wissen: Er ist wirklich der Retter der Welt.

Lecture du livre de l’Exode.
En ces jours-là, dans le désert, le peuple manquant d’eau, souffrit de la soif. Il récrimina contre Moïse et dit : « Pourquoi nous as-tu fait monter d’Égypte ? Était-ce pour nous faire mourir de soif avec nos fils et nos troupeaux ? » Moïse cria vers le Seigneur : « Que vais-je faire de ce peuple ? Encore un peu, et ils me lapideront ! » Le Seigneur dit à Moïse : « Passe devant le peuple, emmène avec toi plusieurs des anciens d’Israël, prends en main le bâton avec lequel tu as frappé le Nil, et va ! Moi, je serai là, devant toi, sur le rocher du mont Horeb. Tu frapperas le rocher, il en sortira de l’eau, et le peuple boira ! » Et Moïse fit ainsi sous les yeux des anciens d’Israël. Il donna à ce lieu le nom de Massa (c’est-à-dire : Épreuve) et Mériba (c’est-à-dire : Querelle), parce que les fils d’Israël avaient cherché querelle au Seigneur, et parce qu’ils l’avaient mis à l’épreuve, en disant : « Le Seigneur est-il au milieu de nous, oui ou non ? »

R/ Aujourd’hui, ne fermez pas votre cœur, mais écoutez la voix du Seigneur !
Venez, crions de joie pour le Seigneur,
acclamons notre Rocher, notre salut !
Allons jusqu’à lui en rendant grâce,
par nos hymnes de fête acclamons-le ! R
Entrez, inclinez-vous, prosternez-vous,
adorons le Seigneur qui nous a faits.
Oui, il est notre Dieu ;
nous sommes le peuple qu’il conduit. R
Aujourd’hui écouterez-vous sa parole ?
« Ne fermez pas votre cœur comme au désert,
où vos pères m’ont tenté et provoqué,
et pourtant ils avaient vu mon exploit. » R

Lecture de la lettre de saint Paul Apôtre aux Romains.
Frères, nous qui sommes devenus justes par la foi, nous voici en paix avec Dieu par notre Seigneur Jésus Christ, lui qui nous a donné, par la foi, l’accès à cette grâce dans laquelle nous sommes établis ; et nous mettons notre fierté dans l’espérance d’avoir part à la gloire de Dieu. et l’espérance ne déçoit pas, puisque l’amour de Dieu a été répandu dans nos cœurs par l’Esprit Saint qui nous a été donné. Alors que nous n’étions encore capables de rien, le Christ, au temps fixé par Dieu, est mort pour les impies que nous étions. Accepter de mourir pour un homme juste, c’est déjà difficile ; peut-être quelqu’un s’exposerait-il à mourir pour un homme de bien. Or, la preuve que Dieu nous aime, c’est que le Christ est mort pour nous, alors que nous étions encore pécheurs.

Gloire au Christ, Sagesse éternelle du Dieu vivant. Gloire à toi, Seigneur. Tu es vraiment le Sauveur du monde, Seigneur ! Donne-moi de l’eau vive : que je n’aie plus soif. Gloire au Christ, Sagesse éternelle du Dieu vivant. Gloire à toi, Seigneur.  

Évangile de Jésus-Christ selon saint Jean.
En ce temps-là, Jésus arriva à une ville de Samarie, appelée Sykar, près du terrain que Jacob avait donné à son fils Joseph. Là se trouvait le puits de Jacob. Jésus, fatigué par la route, s’était donc assis près de la source. C’était la sixième heure, environ midi. Arrive une femme de Samarie, qui venait puiser de l’eau. Jésus lui dit : « Donne-moi à boire. » – En effet, ses disciples étaient partis à la ville pour acheter des provisions. La Samaritaine lui dit : « Comment ! Toi, un Juif, tu me demandes à boire, à moi, une Samaritaine ? » – En effet, les Juifs ne fréquentent pas les Samaritains. Jésus lui répondit : « Si tu savais le don de Dieu et qui est celui qui te dit : “Donne-moi à boire”, c’est toi qui lui aurais demandé, et il t’aurait donné de l’eau vive. » Elle lui dit : « Seigneur, tu n’as rien pour puiser, et le puits est profond. D’où as-tu donc cette eau vive ? Serais-tu plus grand que notre père Jacob qui nous a donné ce puits, et qui en a bu lui-même, avec ses fils et ses bêtes ? » Jésus lui répondit : « Quiconque boit de cette eau aura de nouveau soif ; mais celui qui boira de l’eau que moi je lui donnerai n’aura plus jamais soif ; et l’eau que je lui donnerai deviendra en lui une source d’eau jaillissant pour la vie éternelle. » La femme lui dit : « Seigneur, donne-moi de cette eau, que je n’aie plus soif, et que je n’aie plus à venir ici pour puiser. » Jésus lui dit : « Va, appelle ton mari, et reviens. » La femme répliqua : « Je n’ai pas de mari. » Jésus reprit : « Tu as raison de dire que tu n’as pas de mari : des maris, tu en as eu cinq, et celui que tu as maintenant n’est pas ton mari ; là, tu dis vrai. » La femme lui dit : « Seigneur, je vois que tu es un prophète !... Eh bien ! Nos pères ont adoré sur la montagne qui est là, et vous, les Juifs, vous dites que le lieu où il faut adorer est à Jérusalem. » Jésus lui dit : « Femme, crois-moi : l’heure vient où vous n’irez plus ni sur cette montagne ni à Jérusalem pour adorer le Père. Vous, vous adorez ce que vous ne connaissez pas ; nous, nous adorons ce que nous connaissons, car le salut vient des Juifs. Mais l’heure vient – et c’est maintenant – où les vrais adorateurs adoreront le Père en esprit et vérité : tels sont les adorateurs que recherche le Père. Dieu est esprit, et ceux qui l’adorent, c’est en esprit et vérité qu’ils doivent l’adorer. » La femme lui dit : « Je sais qu’il vient, le Messie, celui qu’on appelle Christ. Quand il viendra, c’est lui qui nous fera connaître toutes choses. » Jésus lui dit : « Je le suis, moi qui te parle. » À ce moment-là, ses disciples arrivèrent ; ils étaient surpris de le voir parler avec une femme. Pourtant, aucun ne lui dit : « Que cherches-tu ? » ou bien : « Pourquoi parles-tu avec elle ? » La femme, laissant là sa cruche, revint à la ville et dit aux gens : « Venez voir un homme qui m’a dit tout ce que j’ai fait. Ne serait-il pas le Christ ? » Ils sortirent de la ville, et ils se dirigeaient vers lui. Entre-temps, les disciples l’appelaient : « Rabbi, viens manger. » Mais il répondit : « Pour moi, j’ai de quoi manger : c’est une nourriture que vous ne connaissez pas. » Les disciples se disaient entre eux : « Quelqu’un lui aurait-il apporté à manger ? » Jésus leur dit : « Ma nourriture, c’est de faire la volonté de Celui qui m’a envoyé et d’accomplir son œuvre. Ne dites-vous pas : “Encore quatre mois et ce sera la moisson” ? Et moi, je vous dis : Levez les yeux et regardez les champs déjà dorés pour la moisson. Dès maintenant, le moissonneur reçoit son salaire : il récolte du fruit pour la vie éternelle, si bien que le semeur se réjouit en même temps que le moissonneur. Il est bien vrai, le dicton : “L’un sème, l’autre moissonne.” Je vous ai envoyés moissonner ce qui ne vous a coûté aucun effort ; d’autres ont fait l’effort, et vous en avez bénéficié. » Beaucoup de Samaritains de cette ville crurent en Jésus, à cause de la parole de la femme qui rendait ce témoignage : « Il m’a dit tout ce que j’ai fait. » Lorsqu’ils arrivèrent auprès de lui, ils l’invitèrent à demeurer chez eux. Il y demeura deux jours. Ils furent encore beaucoup plus nombreux à croire à cause de sa parole à lui, et ils disaient à la femme : « Ce n’est plus à cause de ce que tu nous as dit que nous croyons : nous-mêmes, nous l’avons entendu, et nous savons que c’est vraiment lui le Sauveur du monde. »

Priedegt

“Da kam eine Frau aus Samarien, um Wasser zu schöpfen. Jesus sagte zu ihr: Gib mir zu trinken! … Die Samariterin sagte zu ihm: Wie kannst du als Jude mich, eine Samariterin, um etwas zu trinken bitten? Die Juden verkehren nämlich nicht mit den Samaritern.” (Joh 4, 7.9) Et ass eng ganz interessant Geschicht. De Jesus begéint enger Fra aus Samaria. Oder ëmgedréint, eng Fra aus Samaria begéint zoufälleg dem Jesus. Mech faszinéiert des Begéinung aus engem ganz einfache Grond. Deemools gouf et, wéi iwwregens an all Gesellschaft deemools an och nach haut Konventiounen, déi een huet misste anhalen. De Jesus setzt sech hei iwwer traditionell Konventiounen ewech. Hien freet eng onbekannte Fra ëm Waasser. Dat ass mol dat éischt. Dann ass des Fra och nach eng Samariterin, an de Jesus ass jo ee Judd. Béid Gruppen hunn sech géigesäiteg net konnte leiden. D’Judden hunn d’Samariter als Ongleeweger bezeechent. Et huet ee kee Kontakt dierften hunn. Déi Leit ware ganz einfach keen Ëmgang fir ee gudden a fromme Judd. De Jesus setzt sech iwwer des scheinbar éiweg Gesetzer vun Trennung ewech.

D’Samariter waren genau sou wéi d’Judden gleeweg Mënschen. Si haten allerdéngs hier eegen Traditiounen an hiren eegenen Tempel. Ech vereinfachen sécherlech elo zimmlech. Awer et kéint een d’Samariter wéi eng Konfessioun bezeechnen, déi villes mat de Judden gemeinsam haten an awer och eegen Traditiounen gefleegt hunn. Am Chrëschtentum hu mir dat jo och. Niewent eis als kathoulesch Chrëschten gëtt et evangeelesch-protestantesch Chrëschten. Et gëtt orthodox an anglikanesch Chrëschten an nach eng ganz Rei aner Richtungen. An awer gleewe mir all u Jesus Christus an d’Bibel ass eis gemeinsam Basis vum Glawen. A genau wéi mir mat en aner gestridden hunn, jo nach ëmmer streiden, sou hunn d’Judden an d’Samariter deemools mat enaner gestridden.

Fir de Jesus war dat an der Episode vum Evangelium vun haut awer onwichteg. Hie setzt sech iwwer d’Grenzen vu reliéisen Bekenntnisser ewech. Seng Botschaft, säi Waasser vum Liewen ass eben net begrenzt a just fir ee klenge Grupp vu Mënsche geduecht. Seng Botschaft kann och des samaritesch Fra héieren. An och si kann sech beschenke loossen dovun.

Fir mech ass dëst Evangelium och haut esou wichteg, well mir nach ëmmer an eiser haiteger Zäit Leit an eiser Kierch hunn, déi et net fäerdeg bréngen, fir mat Respekt iwwer aner Chrëschten ze schwätzen an si an hiren Uleies ze uechten. Och ee protestantesche Chrëscht ass ee Chrëscht. Dat selwecht gëllt fir déi orthodox oder anglikanesch Chrëschten. Et gëllt ganz einfach fir all Mënschen, déi op der Basis vun der Bibel u Jesus Christus gleewen.

Fréier gouf et an eiser kathoulescher Kierch d’Reegel, dass et ausserhalb vun der kathoulescher Kierch keen Heel a keng Erléisung géif ginn. Wien bestëmmt doriwwer? Wien seet, dass just mir richteg leien? Respekt a Léift vis-ä-vis vu Chrëschten, déi aner Traditiounen fleegen, sollte mir also schonn e wéineg méi ervir bréngen. Huele mir eis do ee Beispill um Jesus haut am Evangelium. Hie léist do des Grenzen vu Konfessiounen hannert sech.

Dann eng zweet Grenz, déi hien iwwerschreit, ass déi, dass hien och hei einfach mat Respekt enger Fra begéint. Des Woch, den 8. Mäerz, ass den internationalen Fraendag gefeiert ginn. Et ass en Dag, wou op d’Rechter vun de Fraen soll higewise ginn. Nach ëmmer gi Fraen villfach net gläich gestalt mat de Männer. Dat ass ee Mëssstand, deen endlech grad an eise Länner misst verschwannen. Mä och an eiser Kierch misste mir do méi maachen. De Jesus freet eng Fra, dass si him Waasser reecht. Scheinbar ass de Jesus hei duerchaus der Meenung, dass eng Fra him d’Waasser reeche kann, fir et mol ee wéineg provokativ ze soen. Wisou soll net och eng Fra an eiser Kierch dann d’Waasser vum Liewen, also d’Botschaft vum Liewen kënnen verkënnegen a feieren?

“Die Frau ließ ihren Wasserkrug stehen, kehrte zurück in die Stadt und sagte zu den Leuten: Kommt her, seht, da ist ein Mensch, der mir alles gesagt hat, was ich getan habe: Ist er vielleicht der Christus? Da gingen sie aus der Stadt heraus und kamen zu ihm.” (Joh 4, 28-30) Ass dëse Saz net Ureegung genuch, fir ze weisen, dass och Frae kënne Mënschen zu Christus hiféieren? Fir mech ass d’Evangelium sécherlech an dësem Punkt ganz opschlossräich. Et ass een Opruff, dass mir haut esou sollen handelen, wéi de Jesus an déi samaritesch Fra deemools. Grenzen mussen iwwerschratt ginn. Grenzen mussen ofgebaut ginn. Fraen a Männer mussen gläichberechtegt d’Botschaft vu Christus kënne verkënnegen.

Des Fra um Pëtz hat de Jesus erkannt. Si hat ganz séier gesinn, dass deen onbekannte Mann, deen si no Waasser gefrot huet, och hier eppes ka bidden, nämlech des Botschaft vum Liewen. An si selwer gëtt op der Dot zu enger imminenter Verkënnegerin vun der Botschaft a bréngt aner Leit aus dem Duerf bäi de Jesus, eng Fra also, déi een als eng vun den éischten Chrëschten kéint bezeechnen, déi dem Jesus eng Botschaft weider gedroen huet. A mir an der Kierch mengen bis haut, dass et eng reng Männerdomaine wier. Mir mussen eis Scheiklappen ausdinn an dringend ufänken nei ze denken. Firwat hu mir esou vill Angscht fir des al an ongerecht Grenzen ze iwwerschreiden? Et gëtt héich Zäit, dass mir bäi de Jesus an d’Schoul ginn!1]
1] Ganz opschlossräich ass dëst Buch: Hubert Frankemölle - Hanspeter Heinz, Bei Jesus in die Schule gehen. Wegweiser für Kirchen und Christen, Herder Freiburg 2023

Fürbitten

De Jesus huet duerch säi Verhalen vis-à-vis vun der Samariterin gewisen, wéi wichteg et fir Gott ass, dass mir mat Vertrauen op friem Mënschen zouginn. D’Globaliséierung, de Krich an de Klimawandel bréngen Mënschen op der Flucht mat hirer Kultur a Relioun, mat hire Virstellungen a Wënsch bäi eis. Dat ass fir keng Säit einfach. Dofir wëlle mir zesumme bieden:

  • Mir bieden fir déi vill Mënschen, déi hier Heemecht hu misste verloossen, dass si an eise räiche Länner mat Respekt a Léift opgeholl ginn. Christus, héier eis.
  • Mir biede fir déi Mënschen, déi hier Relioun net fräi kënne liewen a verfollegt ginn. Looss hier Verfolger Asiicht an dëst Onrecht fannen an zum Respekt fir déi aner zeréckkommen. Christus, héier eis.
  • Mir bieden fir eis kierchlech Gemeinschaft. Looss eis iwwerall een deen aneren mat Léift ukucken, och wa mir iwwer munch Themen ënnerschiddlecher Meenung sinn. Christus, héier eis.
  • Mir bieden fir all Fraen op dëser Welt, dass si mat Respekt a mat Würd behandelt ginn an déi selwecht Rechter wéi d’Männer an alle Beräicher vum Liewen an der Gesellschaft kënne genéissen. Christus, héier eis.
  • Mir bieden fir eis Verstuerwen. Huel si op bäi dir a beloun si fir hiren Asaz an eiser Welt. Christus, héier eis.

Gott, mir bieden dech ëm däin Erbaarmen fir eis. Lauschter op eist Gebiet an erhéier et. Dech Liewen an éiere mir, elo an an all Éiwegkeet. Amen.

II.

Comme la Samaritaine et le peuple d’Israël dans le désert, nous avons des soifs à combler: soif de bonheur, soif de vérité, soif de vivre. C’est pourquoi nous osons nous tourner vers Dieu pour lui confier nos besoins et ceux de notre monde. Rassasie-nous, Seigneur, de ton amour.

– Que le Seigneur veille sur les évêques, les prêtres, les diacres, les religieux et religieuses et les animateurs et animatrices de pastorale.

– Présentons au Seigneur ceux et celles qui ont un rôle d’autorité dans notre monde.

– Confions au Seigneur les jeunes de notre société qui ont soif de justice et de paix.

– Présentons au Seigneur les bénévoles de nos communautés chrétiennes; qu’ils soient comblés de sa présence et de son amour.

Dieu notre Père, origine de toute grâce, entends nos prières et, dans ta grande bonté, exauce-les, par Jésus, ton Fils, notre Seigneur. Amen.
(https://fr.novalis.ca)

Gowegebiet

Baarmhäerzege Gott, befrei eis duerch dëst Affer vun eise Senden a schenk eis d’Kraaft, och eise Schwësteren a Bridder ze verzeien, wann si un eis schëlleg gi sinn. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

Que cette eucharistie nous optienne, Seigneur, à nous qui implorons ton pardon, la grâce de savoir pardonner à nos frères. Par Jésus.

Lebendiger Gott, in dieser Feier bist du es selbst, der uns zum Mahl der Versöhnung einlädt. Wir danken dir, dass du dich uns zuwendest. Lass uns in diesem Bewusstsein nun Mahl halten mit Jesus, unserem Bruder und Herrn.

Hochgebet – „Unruhig ist unser Herz“


Präfation
In Wahrheit ist es würdig und recht,
gut und richtig, dass wir dir danken;
dass du ein Gott der Menschen bist, 
dass wir dich Gott und Vater nennen dürfen, 
dass dir diese Welt am Herzen liegt, 
dass du unsre Zukunft in deinen Händen hältst.
Dein Ruf ist stärker als unsere Taubheit, 
dein Licht mächtiger als unser Dunkel. 
Du bist für uns zum Quell allen Lebens geworden
durch das Sterben deines Sohnes Jesus am Kreuz. 
Er hat unser Dasein zum Guten gewendet,
hat uns von neuem zum Leben gerufen.
Gepriesen seist du, du Quell allen Lebens. 
Wir dürsten nach dir, weil du selbst uns durstig machst
und unruhig ist unser Herz, bis es ruht in dir.
Mit allen, die uns im Glauben vorangegangen sind, 
huldigen wir deinem Namen, Herr, unser Gott. 
Du unsere Hoffnung, wir danken dir voll Freude 
und singen mit allen Engeln und Heiligen
das Lob deiner Herrlichkeit:
Sanctus

Gott, unser Vater.
Wir danken dir für Jesus von Nazareth, deinen Sohn, den du gesandt hast, 
zu heilen, was verwundet ist, und zu retten, was verloren ist. 
In ihm, Christus Jesus, erkennen wir, 
dass du treu zu uns stehst in guten und in schweren Tagen. 

Wir danken dir für Jesus, den Christus, der ganz Mensch war. 
Wir danken dir, dass er sich mit Leib und Seele 
hingegeben hat an diese Welt und für uns.

So bitten wir dich, Vater:
Sende deinen Geist und heilige + dieses Brot und diesen Wein,
die Gaben, in denen sich dein Sohn hingab, damit wir leben.

Denn in der Nacht, in der er ausgeliefert wurde, nahm er das Brot in seine Hände.
Er hob seine Augen zu dir, Gott, seinem und unserem Vater, sagte dir Dank, brach das Brot 
und teilte es seinen Freunden aus mit den Worten:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON: 
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er nach dem Mahl den Kelch,
dankte wiederum, reichte ihn seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS: 
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES. 
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD 
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN. 
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens

Darum, Herr unser Gott, setzen wir dieses Zeichen unsres Glaubens 
und gedenken in dieser Stunde des Leidens und Sterbens deines Sohnes, Jesus,
und seiner Auferstehung aus dem Tod.

Wir bitten dich: 
Sende uns deinen heiligen und heilbringenden Geist, 
der Leben ist, Gerechtigkeit und Licht. 
Er überwinde das Trennende und führe uns zueinander, 
sodass wir ein lebendiges Zeichen der Einheit werden, 
zusammen mit der ganzen Kirche, mit unserem Papst Franziskus 
und unserem Bischof N. und allen Verantwortlichen, die deine Frohbotschaft verkünden. 

Gott, du willst das Wohl eines jeden Menschen
und nicht sein Unglück und nicht den Tod. 
Nimm alle Unterdrückung weg aus unsrer Mitte. 
Bezwinge, was das Leben zerstört, und nimm weg, was uns hindert, 
einander Schwester und Bruder zu sein.

Gedenke der Verstorbenen die der Tod von uns getrennt hat 
und versöhne sie mit deiner Liebe.

Uns selbst aber mache zu Menschen, die aus deiner Barmherzigkeit leben 
und sich im Namen Jesu Christi einsetzen für Friede und Gerechtigkeit in der Welt.
Dann wird dein Name überall auf Erden geheiligt sein
und dann wird dein Reich zu uns kommen.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater, 
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt.

Vaterunser

Gott ass dee gudde Papp vun alle Mënschen. Hie luet eis an fir mat ze schaffen, dass jiddereen ka gutt liewen. Maache mir eis op fir seng Kraaft an Hëllef a biede mir am Numm vun allen, déi ëm hiert Liewe musse fäerten mat deene Wierder, déi eisen Här Jesus eis geléiert huet: Vater unser im Himmel, …

Friddensgebiet

Paulus seet haut an der Liesung: „Gerecht gemacht aus Glauben, haben wir Frieden mit Gott durch Jesus Christus, unseren Herrn“ (Röm 5,1). Mir mussen ëmmer nees ëm de Glawen an de Fridden réngen. Dat ass net esou selbstverständlech. Dofir biede mir: Här Jesus Christus, maach eis all zu Mataarbechter un dengem Fridden. De Fridde sief mat iech all.

Schlussgebiet

Här eise Gott, du hues eis mat dem Brout vum Himmel gesiedegt an eis an dëser Moolzecht een Deel geschenkt vun deem, wat eis als Mënschen nach verbuergen ass. Looss an eisem Liewen siichtbar ginn, wat mir elo am Sakrament empfaangen hunn. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

Nous avons reçu de toi, Seigneur, un avant-goût du ciel en mangeant dés ici-bas le pain du Royaume, et nous te supplions encore; fais-nous manifester par toute notre vie ce que le sacrement vient d’accomplir en nous. Par Jésus.

Lebendiger Gott, wenn wir uns jetzt weiter auf den Weg durch die Fastenzeit machen, wissen wir uns begleitet durch dein Wort und gestärkt durch das Brot des Lebens. Schenke uns Kraft und Willen zur Umkehr, dass wir mit gutem Geist und bereitwilligem Herz dem Auferstehungsfest entgegengehen können. Darum bitten wir durch Jesus Christus, unseren Herrn. Amen.


Mass vum 5. Mäerz
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 19. Mäerz

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement