2. Faaschtesonndeg B 27./28.2.2021


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! „Et ass gutt, dass mir hei sinn“, seet de Péitruss um Bierg vun der Verklärung. Mir fillen eis an eisem gewinnten Ëmfeld och wuel. D’Handgrëffer sëtzen. Mir loossen eis net gären aus eisem Alldag erausbréngen. An awer si mir lo schonn ee ganzt Joer aus dem gewinnten Alldag eraus geheit. Mir mussen eis un nei Reegelen halen. Mir kënnen eis net op deene gewinnten Weeër beweegen. Mir musse mat Aschränkunge liewen. Ass dat gutt? Wënsche mir eis net eng Plaz, wou mir einfach nëmmen a Rou eist Liewe kënne liewen? De Jesus léist de Péitruss an déi aner net um Bierg. Si kënnen net einfach nëmmen esou weider liewen. Si mussen sech der Welt an hire Problemer an Ufuerderungen stellen. An eben genee dat selwecht gëllt och fir eis. Mir mussen dat huelen a kreativ gestalten, wat sech am Liewen bitt. Dat ass mol schéin, mol awer och ustrengend. Awer et wäert och ëmmer emol esou Stärestonne ginn, wéi si d’Apostelen um Bierg erlieft hunn. Ruffe mir eisen Här ëm seng Hëllef un.

Kyrie


Här Jesus Christus, du bass komm fir eis ze erléisen a fräi ze maachen vun Nout.
Här Jesus Christus, du bass d’Liicht an der Däischtert vun eiser Angscht.
Här Jesus Christus, du schenks eis Liewen a Gebuergenheet.

Dagesgebiet


Gott, du hues eis gebueden, op déi Jong Jesus Christus ze lauschteren. Ernär eis mat dengem Wuert a maach eis d’Aen vun eisem Geescht op, fir datt mir fäeg ginn, deng Herrlechkeet ze erkennen. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.

Tu nous as dit, Seigneur, d’écouter ton Fils bien-aimé, fais-nous trouver dans ta Parole les vivres dont notre foi a besoin : et nous aurons le regard assez pur pour discerner ta gloire. Par Jésus Christ.

Lebendiger Gott. In der Verklärung deines Sohnes dürfen wir Menschen erahnen, was unser aller Zukunft ist: ein beglückendes Leben in deiner Herrlichkeit. Wir bitten dich: Gib uns Kraft für den Weg der Nachfolge deines Sohnes, damit wir ihn in den Stunden des Glücks wie in denen des Leids als den erfahren, der mit uns geht - bis hinein in deine Ewigkeit.

Liesungen: Gen 22,1-2.9.10-13.15-18 / Röm 8, 31b-34 / Mk 9, 2-10

Lesung aus dem Buch Genesis.
In jenen Tagen stellte Gott Abraham auf die Probe. Er sprach zu ihm: Abraham! Er sagte: Hier bin ich. Er sprach: Nimm deinen Sohn, deinen einzigen, den du liebst, Isaak, geh in das Land Morija und bring ihn dort auf einem der Berge, den ich dir nenne, als Brandopfer dar! Als sie an den Ort kamen, den ihm Gott genannt hatte, baute Abraham dort den Altar, schichtete das Holz auf, band seinen Sohn Isaak und legte ihn auf den Altar, oben auf das Holz. Abraham streckte seine Hand aus und nahm das Messer, um seinen Sohn zu schlachten. Da rief ihm der Engel des HERRN vom Himmel her zu und sagte: Abraham, Abraham! Er antwortete: Hier bin ich. Er sprach: Streck deine Hand nicht gegen den Knaben aus und tu ihm nichts zuleide! Denn jetzt weiß ich, dass du Gott fürchtest; du hast mir deinen Sohn, deinen einzigen, nicht vorenthalten. Abraham erhob seine Augen, sah hin und siehe, ein Widder hatte sich hinter ihm mit seinen Hörnern im Ge-strüpp verfangen. Abraham ging hin, nahm den Widder und brachte ihn statt seines Soh-nes als Brandopfer dar. Der Engel des HERRN rief Abraham zum zweiten Mal vom Himmel her zu und sprach: Ich habe bei mir geschworen - Spruch des HERRN: Weil du das getan hast und deinen Sohn, deinen ein-zigen, mir nicht vorenthalten hast, will ich dir Segen schenken in Fülle und deine Nachkom-men überaus zahlreich machen wie die Sterne am Himmel und den Sand am Meeresstrand. Deine Nachkommen werden das Tor ihrer Feinde einnehmen. Segnen werden sich mit deinen Nachkommen alle Völker der Erde, weil du auf meine Stimme gehört hast.

Kv Ich gehe meinen Weg vor Gott im Lande der Lebenden.
Ich glaube – auch wenn ich sagen muss: *
Ich bin tief erniedrigt!
Kostbar ist in den Augen des Herrn *
der Tod seiner Frommen. – (Kv)
Ach Herr, ich bin doch dein Knecht, /
dein Knecht bin ich, der Sohn deiner Magd! *
Gelöst hast du meine Fesseln.
Ich will dir ein Opfer des Dankes bringen, *
ausrufen will ich den Namen des Herrn. – (Kv)
Meine Gelübde will ich dem Herrn erfüllen *
in Gegenwart seines ganzen Volkes,
in den Höfen des Hauses des Herrn, *
in deiner Mitte, Jerusalem. – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Rom.
Schwestern und Brüder! Ist Gott für uns, wer ist dann gegen uns? Er hat seinen eigenen Sohn nicht verschont, sondern ihn für uns alle hingegeben - wie sollte er uns mit ihm nicht alles schenken? Wer kann die Auserwählten Gottes anklagen? Gott ist es, der gerecht macht. Wer kann sie verurteilen? Christus Jesus, der gestorben ist, mehr noch: Der auf-erweckt worden ist, er sitzt zur Rechten Got-tes und tritt für uns ein.

Lob dir, Christus, König und Erlöser! Aus der leuchtenden Wolke rief die Stimme des Vaters: Das ist mein geliebter Sohn; auf ihn sollt ihr hören. Lob dir, Christus, König und Erlöser!

Aus dem heiligen Evangelium nach Markus.
In jener Zeit nahm Jesus Petrus, Jakobus und Johannes beiseite und führte sie auf einen ho-hen Berg, aber nur sie allein. Und er wurde vor ihnen verwandelt; seine Kleider wurden strahlend weiß, so weiß, wie sie auf Erden kein Bleicher machen kann. Da erschien ihn-en Elija und mit ihm Mose und sie redeten mit Jesus. Petrus sagte zu Jesus: Rabbi, es ist gut, dass wir hier sind. Wir wollen drei Hüt-ten bauen, eine für dich, eine für Mose und eine für Elija. Er wusste nämlich nicht, was er sagen sollte; denn sie waren vor Furcht ganz benommen. Da kam eine Wolke und über-schattete sie und es erscholl eine Stimme aus der Wolke: Dieser ist mein geliebter Sohn; auf ihn sollt ihr hören. Als sie dann um sich blickten, sahen sie auf einmal niemanden mehr bei sich außer Jesus. Während sie den Berg hinabstiegen, gebot er ihnen, nieman-dem zu erzählen, was sie gesehen hatten, bis der Menschensohn von den Toten auferstan-den sei. Dieses Wort beschäftigte sie und sie fragten einander, was das sei: von den Toten auferstehen.

Lecture du livre de la Genèse.
En ces jours-là, Dieu mit Abraham à l’épreu-ve. Il lui dit: «Abraham!» Celui-ci répondit: «Me voici!» Dieu dit : « Prends ton fils, ton unique, celui que tu aimes, Isaac, va au pays de Moriah, et là tu l’offriras en holocauste sur la montagne que je t’indiquerai. » Ils arrivè-rent à l’endroit que Dieu avait indiqué. Abra-ham y bâtit l’autel et disposa le bois ; puis il lia son fils Isaac et le mit sur l’autel, par-dessus le bois. Abraham étendit la main et saisit le couteau pour immoler son fils. Mais l’ange du Seigneur l’appela du haut du ciel et dit : « Abraham ! Abraham ! » Il répondit : « Me voici ! » L’ange lui dit : « Ne porte pas la main sur le garçon ! Ne lui fais aucun mal ! Je sais maintenant que tu crains Dieu : tu ne m’as pas refusé ton fils, ton unique. » Abra-ham leva les yeux et vit un bélier retenu par les cornes dans un buisson. Il alla prendre le bélier et l’offrit en holocauste à la place de son fils. Du ciel, l’ange du Seigneur appela une seconde fois Abraham. Il déclara : « Je le jure par moi-même, oracle du Seigneur : parce que tu as fait cela, parce que tu ne m’as pas refusé ton fils, ton unique, je te comblerai de bénédictions, je rendrai ta descendance aussi nombreuse que les étoiles du ciel et que le sable au bord de la mer, et ta descendance occupera les places fortes de ses ennemis. Puisque tu as écouté ma voix, toutes les nati-ons de la terre s’adresseront l’une à l’autre la bénédiction par le nom de ta descendance. »

R/ Je marcherai en présence du Seigneur sur la terre des vivants.
Je crois, et je parlerai,
moi qui ai beaucoup souffert.
Il en coûte au Seigneur
de voir mourir les siens ! R
Ne suis-je pas, Seigneur, ton serviteur,
moi, dont tu brisas les chaînes ?
Je t’offrirai le sacrifice d’action de grâce,
j’invoquerai le nom du Seigneur. R
Je tiendrai mes promesses au Seigneur,
oui, devant tout son peuple,
à l’entrée de la maison du Seigneur,
au milieu de Jérusalem ! R

Lecture de la lettre de saint Paul apôtre aux Romains.
Frères, si Dieu est pour nous, qui sera contre nous? Il n’a pas épargné son propre Fils, mais il l’a livré pour nous tous : comment pourrait-il, avec lui, ne pas nous donner tout? Qui ac-cusera ceux que Dieu a choisis? Dieu est celui qui rend juste : alors, qui pourra condamner? Le Christ Jésus est mort ; bien plus, il est res-suscité, il est à la droite de Dieu, il intercède pour nous.

Gloire au Christ, Parole éternelle du Dieu vivant. Gloire à toi, Seigneur. De la nuée lumineuse, la voix du Père a retenti : « Celui-ci est mon Fils bien-aimé, écoutez-le ! » Gloire au Christ, Parole éternelle du Dieu vivant. Gloire à toi, Seigneur.

Évangile de Jésus Christ selon saint Marc.
En ce temps-là, Jésus prit avec lui Pierre, Jacques et Jean, et les emmène, eux seuls, à l’écart sur une haute montagne. Et il fut trans-figuré devant eux. Ses vêtements devinrent resplendissants, d’une blancheur telle que personne sur terre ne peut obtenir une blan-cheur pareille. Élie leur apparut avec Moïse, et tous deux s’entretenaient avec Jésus. Pierre alors prend la parole et dit à Jésus : « Rabbi, il est bon que nous soyons ici ! Dressons donc trois tentes : une pour toi, une pour Moïse, et une pour Élie. » De fait, Pierre ne savait que dire, tant leur frayeur était grande. Survint une nuée qui les couvrit de son ombre, et de la nuée une voix se fit entendre: «Celui-ci est mon Fils bien-aimé : écoutez-le!» Soudain, regardant tout autour, ils ne virent plus que Jésus seul avec eux. Ils descendirent de la montagne, et Jésus leur ordonna de ne racon-ter à personne ce qu’ils avaient vu, avant que le Fils de l’homme soit ressuscité d’entre les morts. Et ils restèrent fermement attachés à cette parole, tout en se demandant entre eux ce que voulait dire : « ressusciter d’entre les morts ».

Priedegt (2021)

Léif Matchrëschten! Als éischt Liesung steet dëse Sonndeg d’Affer vum Isaak um Programm. Et ass op deen éischte Bléck schonn eng ganz eegenaarteg Geschicht, déi et engem schwéier mécht ee richtegt Verständnis ze fannen. Einfach eleng, wann een déi ganz Erzielung aus dem Buch Genesis vun eiser Bibel kennt, da weess een, dass den Isaak ee Geschenk war, ee Kand, dat déi Versprache Gréisst vun den Nokommen vum Abraham soll garantéieren. An elo soll dat Kand geaffert ginn. Den Abraham soll also dëst grousst Geschenk erëm zeréck ginn. Deemools, wéi den Abraham vu Gott geruff gouf (Gen 12,1f), do huet hien seng ganz Vergaangenheet hannert sech misste loossen. An elo soll hien och seng Zukunft opginn.

„Nach diesen Ereignissen stellte Gott Abraham auf die Probe“, sou den éischte Saz am Originaltext. Gott stellt den Abraham op d’Prouf. An de Kommentaren zu dësem ganz besonnesche Kapitel vum Buch Genesis gëtt vill doriwwer diskutéiert, wat et soll bedeiten, dass Gott den Abraham op d’Prouf stellt. Wat wëll Gott wëssen iwwer den Abraham, wat hien net souwisou scho weess? Ech hunn den Androck, dass hei eng ganz mënschlech Geschicht erzielt gëtt, an der jiddereen vun eis sech och kann erëm fannen. Den Isaak war dem Abraham säi Jong: „deinen Sohn, deinen einzigen, den du liebst“, wéi et gesot ass. Hei ass déi grouss Bindung vum Abraham zu sengem Jong ausgedréckt. Et ass warscheinlech genee dat. Den Isaak ass dem Abraham seng Zukunft, déi eenzeg. Den Isaak bedeit fir den Abraham alles, wat hien sech gewënscht an erwaart huet. Hien ass d’Konkretiséieren vun deem, wat Gott him gesot hat. An elo soll hien dat alles opginn? Wéi ka Gott, deen dem Abraham esou Villes versprach hat, dee vun him schonn esou Villes ofverlaangt hat, elo all dat an engem eenzegen Akt erëm zerstéieren? Soll do den Abraham net an d’Zweiwelen geroden? Mä den Abraham geet an aller stoescher Rou dësem Befeel no. Hien akzeptéiert, wat him zoufält.

A genee hei muss ech un esou vill Situatiounen denken, déi ech schonn erlieft hunn. Nach deslescht hunn ech ee klengt Këndchen begruewen, dat net konnt liewen, dat schonn bäi senger Gebuert gestuerwen ass. D’Elteren, déi sech dëst Kand, och wann et dat zweet sollt sinn, mat esou enger grousser Léift gewënscht an erhofft haten, hu missen dëst Kand hierginn. Wéi dacks och schonn hunn ech a menger Aarbecht oder am Frëndeskrees Elteren erlieft, déi ee Kand hu missen hierginn, sief et duerch en Accident, duerch eng Krankheet oder duerch soss eng Nout. Ass dat net dat, wat hei erzielt ass, Elteren, Mënschen, déi mussen ee léiwen anere Mënsch lassloossen? Wéi dacks hunn ech do natierlech eng extreem Revolt géint Gott a géint alles gesinn! Wéi dacks awer och hunn ech gesinn, wéi Elteren sech absolut an dat extreem trauregt Schicksal erafale loossen an déi gréissten Nout, déi et ka ginn, als de Wee unhuelen, deen eben lo fir si bestëmmt ass!

Gott stellt op d’Prouf. Hei an der Geschicht gëtt den Abraham op eng ganz grouss Prouf gestalt. Mä an eisem perséinleche Liewen erliewen ëmmer nees Mënschen eng ganz änlech Erfarung. Do steet een dann dacks do a weess näischt méi ze soen. Munch Nout, muncht Leed ass esou grouss, dass et keng Wierder méi gëtt. A warscheinlech ass den Abraham säi Wee wuel och deen eenzege Wee, deen een an esou enger Situatioun ka goen. Iergendwéi gesinn ech an deene ville Leit, déi ech bis elo begéint hunn an déi esou eng Noutsituatioun erlieft hunn, den Abraham erëm.

Ech gesinn och déi grouss Schwieregkeet an esou enger Nout kënnen lasszeloossen. Mir all wën-schen eis, dass mir schéi Momenter am Liewen wëllen a kënnen festhalen. Dat, wat mir hunn, a besonnesch Mënschen, déi mir iwwer alles gär hunn, kënne mir net esou einfach lassloossen. An awer gëtt dat ëmmer nees vun eis verlaangt an net zulescht gëtt vu munchen och dat grousst Affer verlaangt ee Kand, also gewëssermoossen d’Zukunft, lass ze loossen. Eist Liewen ass kee Paradäis. Et ass ee stännege Kampf ëm d’Liewen. Munchmol verléiere mir deen och. Esou schrecklech et ass, dat ass eise Wee an dëser Welt. De Paulus setzt am Réimerbréif Gott jo quasi och op déi selwecht Stuf, wéi mir als Mënschen. „Er hat seinen eigenen Sohn nicht verschont, sondern ihn für uns alle hingegeben.“ D’Lassloossen ass ee grousst Thema, dat kengem liicht fält. An awer ass et dat, wat eis wuel am meeschten an am dacksten am Liewe begéint. Mi si net permanent an engem Paradäis op engem Verklärungs-Bierg, wou alles schéi gemittlech a roueg ass. Dass mir eis dat vläicht wënschen, ass kloer. Awer et ass net dat normaalt Liewen. D’Liewen ass een absolut Geschenk. Mir hu wuel keen Urecht drop. Ech weess, dass dës Gedanken net ganz evident sinn. An dach, den Abraham steet wuel net hei als Virbild vun engem, deen ganz dem Härgott follegt. Den Abraham steet eis hei virun Aen als ee vu Villen, déi ee Kand mussen hierginn. Den Abraham ass dee Papp, dee leit an dee schwéier gepréift ass, deen ee laange Wee muss goen. Hei ass och d’Verbindung zu eiser Liesung vum Paulus vun haut. Gott steet an der selwechter Situatioun als Papp wéi esou vill Pappen (a Mammen) an eiser Welt. „Auch für Paulus ist die Vater-Sohn-Beziehung etwas zum Menschsein Gehörendes und allen Menschen Verständliches. Er hat mit diesem Satz das Leiden Christi in den weiteren Zusammenhang des Leidens Gottes gestellt; Gott hat gelitten, weil erseinen Sohn hergeben mußte für die Rettung der Menschen. In diesem Satz wird Gott menschlich.“ Mä et ass ganz einfach, dass mir hei an enger Situatioun stinn, déi extreem ass. De Mënsch Abraham gëtt gefrot, fir seng ganz Zukunft opzeginn, lass ze loossen. Et ass eppes, dat bis haut ëmmer nees Mënschen mussen erliewen an unhuelen. Dës Erzielung aus dem Buch Genesis lieft bis haut weider. Si geschitt dausende Mol an eisem Ëmfeld, an eiser Welt vun haut. Dat ass dat, wat fir mech esou déif beréierend ass. Et ass eng Erzielung, déi och aus eisem Liewe gegraff ass. Si erënnert eis drun, dass mir ni eppes fest an eiser Hand hunn, scho guer net eist eegent Liewen. An eben vill vun eis ginn och esou op d’Prouf gestalt. Dës Erzielung vum Affer vum Isaak duerch den Abraham erënnert mech un déi, déi ech kennen, déi ee Kand hu missen hierginn.

Ech weess lo och, dass dat folgend Gedicht vum Andreas Knapp, net onbedéngt déi ganz Nout, déi mir kënnen spieren, erëm gëtt. An dach fannen ech dës kuerz Zeilen esou déif an tréischtlech, dass ech iech si muss weider ginn.

Opferung Isaaks

am Anfang stand
das sternhelle Staunen
ein Kind als Geschenk
auf Abrahams Schoß

wie schnell aber schleicht
Besitzgier in zärtlichste Gesten
Umarmung verkrampft sich
zur krallenden Fessel

sieh doch in Isaaks
flehenden Blick
das Antlitz des Engels
der Einhalt gebietet

wenn du dein Liebstes
ganz an dich bindest
ganz wieder loslässt
und immer so fort

bleibt es Geschenk

Fürbitten


Vollkommen faszinéiert huet de Péitruss bäi der Ver-klärung vum Jesus gesot: Et ass gutt, dass mir hei sinn. Hie wollt do bleiwen, wou et esou schéin war. Awer kee kann sech, sou laang hie lieft, ewech dreemen aus der Nout, déi eis an dëser Welt ëmmer nees trëfft. Dofir biede mir:

  • Fir Fraen a Männer, déi di frou Botschaft an eisen Deeg bezeien, an déi an dëser Welt, déi dacks ouni Glawen ass, géint Enttäuschungen an Resignatioun musse kämpfen. Christus, héier eis.
  • Fir déi, déi a Politik an a Wirtschaft Muecht hunn; fir déi, déi verstréckt sinn an Ofhäng-egkeeten, déi hinnen et schwéier maachen, sech fir Fridden a Gerechtegkeet an ze setzen. Christus, héier eis.
  • Fir déi Mënschen, déi elo an der Pandemie kee Liicht méi gesinn fir hir Zukunft, well hier Liewenspläng an Hoffnungen zerbrach sinn. Christus, héier eis.
  • Fir déi, déi sech selwer oder aneren duerch schwéier Schold Schued gemaach hunn an elo Ëmkéier a Baarmhäerzegkeet brauchen. Christus, héier eis.
  • Fir all, déi ronderëm eis sinn am Alldag an deenen Hier Onzoulänglechkeeten mir genau esou gutt kennen wéi hiert Beméien, gutt ze sinn. Christus, héier eis.
  • Fir all eis Verstuerwen, déi mir gär haten an déi mir vermëssen; all déi um Coronavirus gestuerwe sinn; fir all Affer vu Katastrophen a onheelbare Krankheeten. Christus, héier eis.

Härgott, aus der Aarmséilegkeet vun dëser Welt riichte mir eise Bléck op dech. Op dech hoffe mir elo an all Dag vun eisem Liewen. Amen.

II


Dans l’intimité avec Jésus sur la montagne, Pierre, Jacques et Jean ont été témoins de la transfiguration de leur ami et de la toute-puis-sance de Dieu. Confiants en la bienveillance du Seigneur, osons nous tourner vers lui pour lui présenter les besoins de notre monde.
Seigneur de toute splendeur, écoute-nous.

  • Prions pour notre Église afin que nos pas-teurs soient de vrais témoins, dévoués au res-pect de la gloire divine et au salut de tout être humain.
  • Prions pour les personnes qui nous gouver-nent afin que leur autorité soit au service de l’épanouissement de chacun et chacune.
  • Prions pour les personnes aux prises avec la maladie, la souffrance ou une perte d’emploi afin que, dans leur épreuve, elles trouvent des personnes qui les aident et les réconfortent.
  • Prions pour les artistes afin que leurs talents soient mis à contribution pour manifester la beauté et la splendeur de notre monde.
  • Prions pour notre communauté afin que, durant ce Carême, elle prenne le temps de s’arrêter pour contempler la splendeur du Christ.

Dieu notre Père, à la transfiguration de ton Fils, tu as manifesté au monde ta splendeur. Répons favorablement à nos demandes; nous t’en prions par Jésus le Christ, notre Seigneur et notre Dieu, qui règne avec toi et le Saint-Esprit, pour les siècles des siècles. Amen.
(www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Här, dat Affer, dat mir feieren soll all eis Schold vun eis huelen. Et soll eis hellegen u Léif a Séil, fir datt mir eis an der richteger Weis op d’Ouschterfest virbereeden. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.

Que cette offrande, Seigneur, nous purifie de nos péchés; qu’elle sanctifie le corps et l’esprit de tes fidèles, et les prépare à célébrer les fêtes pascales. Par Jésus.

Gepriesen seist du, Herr, Schöpfer der Welt. Dein ist alles, was wir sind und haben. Nimm die Zei-chen unseres Dankes zu deiner Ehre an durch Christus, unsern Herrn.

Hochgebet – „Aufbruch“


Präfation
Ja, Herr, dir zu danken haben wir allen Grund.
Aus Nichts hast du den Kosmos geschaffen;
Du hast den Menschen ins Dasein gerufen,
dich liebend ihm zugewandt und ihm deine Gemeinschaft geschenkt.
Du bist besorgt um ihn und sein Heil;
Darum hast du ihn immer wieder zu neuem Aufbruch gerufen:
Noah und Abraham, Mose und die Propheten riefst du.
Sie vertrauten dir, und ihr Glaube wurde ihnen zum Segen.
Heute rufst du uns, weil du es gut mit uns meinst.
Wir trauen dir und danken dir für deine Liebe.
Mit allen, die dich kennen und lieben, stimmen wir in deinen Lobpreis ein.

Sanctus

Du allein, Gott, bist heilig; du willst, dass auch wir heil werden.
Darum hast du uns diese Feier geschenkt.
Sende nun deinen Geist über unsere Gaben, das Brot und den Wein,
damit dein Sohn + Jesus Christus unter uns gegenwärtig wird.

Er nahm in der Nacht vor seinem Leiden inmitten seiner Freunde Brot,
dankte dir, seinem Vater, brach es und reichte es seinen Freunden mit den Worten:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Dann nahm er den Kelch mit Wein, sprach den Lobpreis
und reichte den Kelch seinen Freunden, indem er sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN:
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens

Guter Vater, du hast Jesus nicht im Tod gelassen, sondern ihn zum Herrn der Welt bestimmt.
Du hast ihn uns gegeben, damit wir an ihm ein Beispiel haben für unser eigenes Leben.
Er reicht uns seinen Leib und sein Blut damit unsere Gemeinschaft mit ihm
immer fester werde und wir in seinem Geist auf dem Weg zum Leben gehen.

Er wollte nicht, dass alles beim Alten bleibt.
Heute will er durch uns die Welt verändern, auf dass es sich zu leben lohnt,
weil die Menschen liebenswerter werden.

Darum bitten wir dich:
Wecke uns aus aller Gleichgültigkeit und Selbstgefälligkeit;
rüste uns zum Aufbruch, damit wir und die ganze Kirche
Abschied nehmen von alten, verkehrten Wegen
und Ernst machen mit der Nachfolge Jesu Christi.

Rühre die Gläubigen an durch deinen Heiligen Geist:
unseren Papst Franziskus, unseren Bischöfen und uns alle,
damit wir uns aufbrechen lassen für das, was du mit uns und mit der Welt vorhast;
damit wir nicht unseren eigenen Ideen und Plänen nachlaufen,
sondern offen werden für deine Pläne und so immer tiefer
den Sinn und das Ziel unseres Lebens erkennen.

An dieses Ziel, so bitten wir dich, mögen alle, die vor uns ihren Lebensweg
auf Erden beendet haben, durch deine Gnade gelangt sein.

Und wenn sich unsere Erdentage zum Ende neigen,
dann lass auch uns, zusammen mit ihnen, teilhaben
an jener unvorstellbaren Glückseligkeit der vollen Gemeinschaft mit dir,
die uns Jesus Christus verheißen und erworben hat.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
(s.: Werner Enzinger, Impulse zum Eucharistischen Hochgebet, Butzon & Bercker, 03/2000)

Vaterunser

De Jesus ass de Jong, dee Gott gär huet. Duerch hien dierfe mir zu Gott bieden, wéi hien eis et geléiert huet: Vater unser im Himmel, …

Friddensgebiet

Wann den Himmel am Jesus ënnert eis ass, dann ass och de Fridden an eisem Liewen ze spieren. Dofir froe mir: Här Jesus kuck net op eis Feeler. Kuck op eist Beméien Guddes ze maachen a schenk eis all däi Fridden: De Fridden sief mat iech all.

Schlussgebiet

Här, du hues eis am Sakrament en Undeel un der Herrlechkeet vun dengem Jong geschenkt. Mir soen dir Merci, datt’s du eis hei op der Äerd schonn deelhuele léis un deem, wat béi dir ass. Dech luewen an éiere mir an all Éiwegkeet. Amen.

Pour avoir communié, Seigneur, aux mystères de ta gloire, nous voulons te remercier, toi qui nous donnes déjà, en cette vie, d’avoir part aux biens de ton Royaume. Par Jésus.

Gott des Lichtes und des Lebens, du hast uns Anteil geschenkt an der Herrlichkeit deines Sohnes. Wir danken dir, dass du uns schon jetzt erfahren lässt, was du im ewigen Leben für uns bereithältst durch Christus, unsern Herrn.

Segenswort

Gott, der Herr, erfülle unser Leben mit seiner Gegenwart.
Er schenke uns offene Augen, damit wir seine Herrlichkeit sehen.
Er schenke uns offene Ohren, damit wir seine Stimme hören.
Er gebe uns ein waches Herz, damit wir mit neuer Kraft im Alltag
unseren Weg als Christen weitergehen.
So segne uns der gute und nahe Gott, ….


Mass vum 21. Februar
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 7. Mäerz

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement