14. Sonndeg am Joereskrees B - 3./4.7.2021


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Am Magnifcatlidd Nummer 505 heescht et “Du hast uns Herr gerufen, und darum sind wir hier. Wir sind jetzt deine Gäste und danken dir.” Ee Gottesdéngscht ass eng zimmlech interessant Bezéiungsgeschicht. Mir sinn als éischt emol vu Christus geruff oder agelueden. Am Gewéinlechen freeë mir eis, wann ee léiwe Mënsch eis invitéiert op ee Fest, ee Gebuertsdag, eng Hochzäit asw. Ageluede ginn, heescht, dass mir deem, deen aluet wichteg sinn. Mir sinn seng Frënn. Dat ass dat eent. Dann awer kréie mir bäi dëser Aluedung och eppes selwer geschenkt oder mat op eise Liewenswee. “Du legst uns deine Worte und Taten vor.” Mir kréien Impulser fir eist Liewen. Mä fir déi unzehuelen, brauche mir een oppent Häerz a Gedanken, déi sech op dat konzentréieren, wat mir geschenkt kréien. Froe mir eisen Här ëm seng Gnod.

Kyrie

Här Jesus Christus, du bass d’Wuert vun der Léift. Eis Häerz sinn all ze dacks zou dofir. Kyrie eleison.
Här Jesus Christus, du bass de Wee zum echte Liewen. Mir ginn all ze dacks aner Weeër. Christe eleison.
Här Jesus Christus, du bass eis Hoffnung. Schenk eis nei Mutt, wa mir fäertereg sinn. Kyrie eleison.

Dagesgebiet

Baarmhäerzege Gott, duerch d’Erniddregung vun dengem Jong um Kräiz hues du eis erëm opgeriicht a vun all Sënd fréi gemaach. Erfëll eis mat Freed iwwert d’Erléisung a féier eis all an deng éiweg Séilegkeet. Dorëms biede mir dech duerch Jesus Christus. Amen.

Dieu qui as relevé le monde par les abaissements de ton Fils, donne à tes fidèles une joie sainte : tu les as tirés de l’esclavage du péché ; fais-leur connaître le bonheur impérissable. Par Jésus Christ.

Gott, deine Kraft hilft unserer Schwachheit auf, und in deiner Gnade liegt unsere Stärke. Gib, dass wir in unserer Begrenztheit und Ohnmacht nicht verzagen, sondern uns mit all unseren Sorgen und Nöten ganz auf dich werfen. Darum bitten wir dich durch Jesus Christus, deinen Sohn und unseren Bruder, der mit dir und dem Heiligen Geist in unserer Mitte lebt jetzt und in Ewigkeit.

Liesungen: Ez 1, 28b - 2,5 / 2 Kor 12, 7-10 / Mk 6, 1b-6

Lesung aus dem Buch Ezechiel.
In jenen Tagen schaute ich das Aussehen der Gestalt der Herrlichkeit des HERRN. Und ich fiel nieder auf mein Angesicht. Da hörte ich die Stimme eines Redenden. Er sagte zu mir: Menschensohn, stell dich auf deine Füße; ich will mit dir reden. Da kam Geist in mich, als er zu mir redete, und er stellte mich auf meine Füße. Und ich hörte den, der mit mir redete. Er sagte zu mir: Menschensohn, ich sende dich zu den Söhnen Israels, zu abtrünnigen Völkern, die von mir abtrünnig wurden. Sie und ihre Väter sind von mir abgefallen, bis zum heutigen Tag. Es sind Söhne mit trotzigem Gesicht und hartem Herzen. Zu ihnen sende ich dich. Du sollst zu ihnen sagen: So spricht GOTT, der Herr. Sie aber: Mögen sie hören oder es lassen - denn sie sind ein Haus der Widerspenstigkeit - , sie werden erkennen müssen, dass mitten unter ihnen ein Prophet war.

Kv Unsere Augen sind erhoben zum Herrn, unserm Gott, bis er uns gnädig ist.
Ich erhebe meine Augen zu dir, *
der du thronst im Himmel.
Siehe, wie die Augen der Knechte auf die Hand ihres Herrn, /
wie die Augen der Magd auf die Hand ihrer Herrin, *
so sind unsere Augen erhoben zum Herrn, unserem Gott,
bis er uns gnädig ist. – (Kv)
Sei uns gnädig, Herr, sei uns gnädig! *
Denn übersatt sind wir von Verachtung,
vom Spott der Selbstsicheren ist übersatt unsere Seele, *
von der Verachtung durch die Stolzen. – Kv

Lesung aus dem zweiten Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Korinth.
Schwestern und Brüder! Damit ich mich wegen der einzigartigen Offenbarungen nicht überhebe, wurde mir ein Stachel ins Fleisch gestoßen: ein Bote Satans, der mich mit Fäusten schlagen soll, damit ich mich nicht überhebe. Dreimal habe ich den Herrn angefleht, dass dieser Bote Satans von mir ablasse. Er aber antwortete mir: Meine Gnade genügt dir; denn die Kraft wird in der Schwachheit vollendet. Viel lieber also will ich mich meiner Schwachheit rühmen, damit die Kraft Christi auf mich herabkommt. Deswegen bejahe ich meine Ohnmacht, alle Misshandlungen und Nöte, Verfolgungen und Ängste, die ich für Christus ertrage; denn wenn ich schwach bin, dann bin ich stark.

Halleluja. Halleluja. Der Geist des Herrn ruht auf mir: Der Herr hat mich gesandt, den Armen die Frohe Botschaft zu bringen. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Markus.
In jener Zeit kam Jesus in seine Heimatstadt; seine Jünger folgten ihm nach. Am Sabbat lehrte er in der Synagoge. Und die vielen Menschen, die ihm zuhörten, gerieten außer sich vor Staunen und sagten: Woher hat er das alles? Was ist das für eine Weisheit, die ihm gegeben ist! Und was sind das für Machttaten, die durch ihn geschehen! Ist das nicht der Zimmermann, der Sohn der Maria und der Bruder von Jakobus, Joses, Judas und Simon? Leben nicht seine Schwestern hier unter uns? Und sie nahmen Anstoß an ihm. Da sagte Jesus zu ihnen: Nirgends ist ein Prophet ohne Ansehen außer in seiner Heimat, bei seinen Verwandten und in seiner Familie. Und er konnte dort keine Machttat tun; nur einigen Kranken legte er die Hände auf und heilte sie. Und er wunderte sich über ihren Unglauben. Jesus zog durch die benachbarten Dörfer und lehrte dort.

Lecture du livre du prophète Ézékiel.
En ces jours-là, je regardai la forme de la gloire du Seigneur. À cette vue, je tombai face contre terre, et j’entendis une voix qui me parlait. Elle me dit: «Fils d’homme, tiens-toi debout, je vais te parler.» À cette parole, l’esprit vint en moi et me fit tenir debout. J’écoutai celui qui me parlait. Il me dit: «Fils d’homme, je t’envoie vers les fils d’Israël, vers une nation rebelle qui s’est révoltée contre moi. Jusqu’à ce jour, eux et leurs pères se sont soulevés contre moi. Les fils ont le visage dur, et le cœur obstiné; c’est à eux que je t’envoie. Tu leur diras: “Ainsi parle le Seigneur Dieu...” Alors, qu’ils écoutent ou qu’ils n’écoutent pas – c’est une engeance de rebelles! – ils sauront qu’il y a un prophète au milieu d’eux.

R/ Nos yeux, levés vers le Seigneur, attendent sa pitié.
Vers toi j’ai les yeux levés,
vers toi qui es au ciel,
comme les yeux de l’esclave
vers la main de son maître. R
Comme les yeux de la servante
vers la main de sa maîtresse,
nos yeux, levés vers le Seigneur notre Dieu,
attendent sa pitié. R
Pitié pour nous, Seigneur, pitié pour nous :
notre âme est rassasiée de mépris.
C’en est trop, nous sommes rassasiés
du rire des satisfaits, du mépris des orgueilleux ! R

Lecture de la deuxième lettre de saint Paul apôtre aux Corinthiens.
Frères, les révélations que j’ai reçues sont tellement extraordinaires que, pour m’empêcher de me surestimer, j’ai reçu dans ma chair une écharde, un envoyé de Satan qui est là pour me gifler, pour empêcher que je me surestime. Par trois fois, j’ai prié le Seigneur de l’écarter de moi. Mais il m’a déclaré : « Ma grâce te suffit, car ma puissance donne toute sa mesure dans la faiblesse. » C’est donc très volontiers que je mettrai plutôt ma fierté dans mes faiblesses, afin que la puissance du Christ fasse en moi sa demeure. C’est pourquoi j’accepte de grand cœur pour le Christ les faiblesses, les insultes, les contraintes, les persécutions et les situations angoissantes. Car, lorsque je suis faible, c’est alors que je suis fort.

Alléluia. Alléluia. L’Esprit du Seigneur est sur moi: il m’a envoyé porter la Bonne Nouvelle aux pauvres. Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Marc.
En ce Temps-là, Jésus se rendit dans son lieu d’origine, et ses disciples le suivirent. Le jour du sabbat, il se mit à enseigner dans la synagogue. De nombreux auditeurs, frappés d’étonnement, disaient : « D’où cela lui vient-il ? Quelle est cette sagesse qui lui a été donnée, et ces grands miracles qui se réalisent par ses mains ? N’est-il pas le charpentier, le fils de Marie, et le frère de Jacques, de José, de Jude et de Simon ? Ses sœurs ne sont-elles pas ici chez nous ? » Et ils étaient profondément choqués à son sujet. Jésus leur disait : « Un prophète n’est méprisé que dans son pays, sa parenté et sa maison. » Et là il ne pouvait accomplir aucun miracle ; il guérit seulement quelques malades en leur imposant les mains. Et il s’étonna de leur manque de foi. Alors, Jésus parcourait les villages d’alentour en enseignant.

Priedegt

„Woher hat er das alles? Was ist das für eine Weisheit, die ihm gegeben ist! … Und sie nahmen Anstoß an ihm.” De Jesus ass doheem zu Nazareth an d’Mënschen hu geduecht, dass si hien géife kennen. „Mir wësse genee, wien dat elo ass. Wéi kann et sinn, dass deen eis elo hei eppes wëll soen?” D’Reaktioun vun de Leit ass eis allen gutt bekannt. Reagéiere mir net och esou, wann een aus eisen eegene Reien eis eppes wëll kloer maachen? „Mir kennen deen dach! Wat kann dee scho bréngen?” An esou ass dann dat Ganzt ofgeschloss an et gëtt net méi nogelauschtert. D’Kommunikatioun gëtt verweigert an an der Folleg kann sech och dem Jesus seng „Muecht” oder „Kraaft” net méi entfalen.

„Menschensohn, stell dich auf deine Füße; ich will mit dir reden.“ Dat ass ee beandrockende Saz. Mënsch riicht dech op, ech, Gott, wëll mat dir schwätzen. Den Ezechiel war virun der Gréisst vu Gott nidder gefall op säi Gesiicht, wéi et an der Liesung heescht. Awer dat ass nu mol keng Haltung an der ee mat enaner kann éierlech an um gläichen Niveau schwätzen. Well den Ezechiel soll jo net nëmmen héieren, hie soll och verstoen. Genee déi Verännerung gëtt an eiser Liesung ugeschnidden. Domat hu mir och schonn en éischte Problem vun de Leit vun Nazareth entlarvt. Si hu gesinn an héieren vun den Doten vum Jesus. Awer si hu näischt verstanen. Dofir sinn si him vis-à-vis ofleenend. De Jesus ass ee vun hinnen, een normale Mënsch.

Den Ezechiel gëtt an eiser Liesung, wéi och soss iwwer achtzeg Mol, als „Menschensohn“ bezeechent. „Ben Adam“ ass eng bal ausschliisslech poetesch Bezeechnung fir kloer ze stellen, dass de Mënsch vun himmleschen Wiesen ënnerscheet muss ginn. Awer eben dëse Mënsch gëtt vu Gott ugeschwat. „Stell dech op deng Féiss!“, ass eng däitlech Opfuerderung, dass de Mënsch sech muss zesummen huelen. De Mënsch muss sech selwer an der Gewalt hunn, fir dat Wuert vu Gott empfänken ze kënnen. Fir mech ass dat eigentlech ee ganz interessant Bild. Wann ech mat Gott wëll a Kontakt kommen an hien wëll verstoen, dann ass net vu mir verlaangt, dass ech mech op d’Knéie werfen, dass ech mech quasi onscheinbar maachen. Nee Gott wëll ee Partner, een, deen mat Mutt a Kraaft lauschtert an dann dat, wat hie verstanen huet, weider gëtt. Awer natierlech ass als Éischt een Nolauschteren, een opmierksaamt Erfuerschen vun deem verlaangt, wat Gott wëll soen. Ech muss et verstoen.

An eiser Liesung spillt den Auteur mat zwou Dimensiounen vum mënschlechen Dosinn viru Gott. Wa vum „Menschensohn“ geschwat gëtt, vum „Ben Adam“, also wuertwiertlech vum Jong vun der Äerd, dann ass kloer gestalt, dass de Mënsch grad just net Gott ass, dass hien een einfacht a klengt ierdescht Wiesen ass, dat och alt emol muss damiddeg seng Konditioun unerkennen. Haut si mir dacks an enger zimmlech iwwerhieflecher Positioun als Mënschen. Mir spillen eis gären op als d’Häre vun der Schëpfung, als déi, déi alles dierfen a kënnen. Ëmmer méi gëtt de Mënsch haut des Daags zu engem Wiesen, dat wëll iwwer Liewen an Doud entscheeden, sou wéi et him grad passt. Awer de Mënsch ass nu mol „Ben Adam“. Hien ass ee klengt ierdescht Wiesen an net Gott.

Vläicht war et dat, wat d’Leit deemools zu Nazareth gestéiert huet. De Jesus huet hinne gewisen, wou d’Grenzen vum ierdeschen Dosinn vum Mënsch leien. Ëmmer dann, wann de Mënsch sech selwer vergëttlecht an sech iwwer alles erhieft, geschitt Onrecht a Leed. De Mënsch ass net „das Maß aller Dinge“.

An awer gëtt dëse klenge Mënsch vu Gott geruff, an d’Verantwortung geruff. „Stell dech op deng Féiss“, heescht jo och, riicht dech op an huel deng Verantwortung eescht. De Mënsch ass zwar net Gott, awer hien gëtt zum Partner fir Gott an der Welt. Fir Partner ze sinn brauch de Mënsch de Geescht vu Gott. „Da kam Geist in mich“, heescht et an der Liesung. De Mënsch kann nëmmen dann Verantwortung an der Welt iwwerhuelen, wa Gott him des Verantwortung iwwerdréit, wa Gott him seng Kraaft, säi Geescht gëtt. Dëse Geescht bewierkt, dass ee Mënsch sech verännert, dass aus him een anere Mënsch gëtt. Awer dee Geescht ass a bleift ëmmer een Eegentum vu Gott. Nëmmen de Geescht vu Gott bewierkt, dass de Mënsch viru Gott ka stoen a bestoen. Wann de Mënsch sech dësem Geescht vu Gott verweigert, da geschitt dat, wat deemools zu Nazareth geschitt ass: „Er konnte dort keine Machttat tun”.

Wichteg ass, dass mir als Mënschen erkennen, dass mir engersäits net selwer Gott sinn, dass mir einfach nëmme Kanner vun der Äerd sinn, mä dass mir anerersäits awer och vu Gott geruff sinn fir an a mat sengem Geescht an dëser Welt ze handelen. Ech hunn den Androck, dass et bäi eis ëmmer da schif geet, wa mir eng oder gläich déi zwou Dimensiounen net eescht huelen.

Am Moment ginn et eng Rei ganz bedreelech Entwécklungen an eise Gesellschaften. Mir erhiewen eis als Mënschen iwwer alles an der Welt, jo och iwwer eis Konditioun als Wiesen vun dëser Äerd a spille Gott. Mir hunn eis zum groussen Deel absolut gesat. Verantwortung iwwerhuele mir nëmmen fir eis eegen Entscheedungen awer eben net fir een Handelen am Geescht vu Gott. Mir hunn eis wuel op eis Féiss gestalt, dat awer mam Réck zu Gott.

Vläicht nach ee klenge Gedanken. Beim Ezechiel gëtt am Hebräeschen fir dat Wuert „stoen” „´amad” gebraucht. Dëst Wuert bezeechent d’Stoen vun engem Dénger viru sengem Här. De Mënsch wëll haut net méi Dénger sinn. Hie wëll selwer Här sinn. Dat ass dat, wat an der prophetescher Literatur vun der Bibel déi falsch Propheten auszeechent. Déi richteg Propheten stinn „im Rate JHWHs”. Et géif eiser Zäit wuel gutt dinn, wa mir eis och méi erëm an dee Rot vu Gott géife stellen an net nëmmen eis eege Pläng fir des Welt géife versichen ze realiséieren. Déi gréissten Schrecklechkeeten vun der Mënschheet sinn ëmmer da geschitt, wann de Mënsch sech selwer an säi Wuelergoen absolut gesat huet.

Fürbitten

Wou de Jesus Glawen fonnt huet, do konnt hien Wonner wierken. Sou ruffe mir elo voll Vertrauen an der Nout vun eiser Zäit:

  • Fir d’Propheten vun haut, déi hir Stëmm erhiewen géint d’Onrecht a fir d’Würd vum Mënsch: dass si Mutt an Ausdauer behalen, och wann hinnen Onverständnis an Ofleenung entgéint schléit. Christus, héier eis.
  • Fir all déi, déi haut de Glawen verkënnegen an déi spieren, dass hir eegen mënschlech Gebriechlechkeet a Schwächt fir d’Botschaft vum Glawen dacks ee grousst Hindernis ass. Christus, héier eis.
  • Fir déi vill Apostelen vun der Nächsteléift, déi a Klinicken an a Fleegeheimer oder beim Versuergen vun kranken an ale Mënschen doheem hir Zouwendung verschenken. Christus, héier eis.
  • Fir déi Mënschen, déi op der Sich sinn no eppes, dat hirem Liewen Sënn gëtt: no enger Aufgab, déi si ausfëllt, no engem Mënsch, mat deem si hiert Liewen deele kënnen. Christus, héier eis.
  • Fir all déi, déi eis uvertraut sinn, fir déi mir suergen an déi mir gär hunn. Christus, héier eis.
  • Fir all eis léif Verstuerwen, déi ee Stéck Wee mat eis gaangen sinn an déi elo bäi dir sinn. Besonnesch denke mir haut un … . Christus, héier eis.

Papp am Himmel, wa mir op däi Jong kucken, da gesi mir wat fir Weeër zu dir féieren. Fir hien soe mir dir Merci a mir luewen dech haut an an all Éiwegkeet. Amen.

II.

Dieu continue de choisir et d’envoyer des gens qui parlent en son nom, même s’ils ne portent pas le titre de prophètes ou de messagers. Présentons-lui ces hommes et ces femmes en quête de vérité et de justice. Dieu très bon, entends notre prière.

– Le Seigneur a besoin de personnes pour diriger son Église, chez nous comme partout dans le monde; que son Esprit leur donne courage et humilité.

– Le Seigneur a besoin de personnes qui prennent la défense des plus fragiles et des maltraités; que son Esprit leur apporte sagesse et espérance.

– Le Seigneur a besoin de personnes engagées dans l’annonce de sa parole; que son Esprit leur procure persévérance et audace.

– Le Seigneur a besoin de personnes qui, par des gestes et des paroles, apportent amour et paix; que son Esprit leur donne patience et sérénité.

Seigneur, toi le Dieu d’Ézékiel et de Paul, toi le Père de Jésus et notre Père, accorde à notre temps les prophètes dont il a besoin. Donne-nous aussi de les reconnaître, de les accueillir, de les soutenir, malgré leurs limites. Toi le Vivant pour les siècles des siècles. Amen.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Härgott, zu denger Éier feiere mir des Eucharistie. Si soll eis fréi maache vun allem Béisen an eis hëllefen, Dag fir Dag dat neit Liewen, dat mir vun dir geschenkt kritt hunn, siichtbar ze maachen. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Puissions-nous être purifiés, Seigneur, par l’offrande qui t’est consacrée: qu’elle nous conduise, jour après jour, au Royaume où nous vivrons avec toi. Par Jésus.

Guter Gott, dieses Brot und dieser Wein sind schlichte Zeichen für unser Leben. Wir bitten dich, mache sie uns zum Sakrament, das uns unerschöpfliches ewiges Leben zuteil werden lässt. Darum bitten wir durch Jesus Christus, unseren Bruder und Herrn.

Hochgebet – „Dank sei dir, Gott II“


Präfation
Ja, Vater, es ist recht, dass wir dir danken,
dass wir in würdiger Weise dein Lob singen,
der du ein menschenfreundlicher Gott bist,
der du unser Glück willst, unsere Freude.
Wir danken dir für alles, was unser Leben lebenswert, glücklich und froh macht.
Wir danken dir für die Liebe und das Leben, für Gesundheit, Frieden und Treue.
Wir danken dir für die Menschen, die zu uns halten, wenn wir sie brauchen.
Wir danken dir dafür, dass es Menschen gibt, für die wir da sein und denen wir helfen können.
Wir danken dir für jene Menschen, denen wir so viel verdanken:
für unsere Eltern, Verwandten und Freunde.
Ihre Liebe macht uns deine Liebe glaubhaft.
Wir danken dir dafür, dass Leid und Trauer, die wir erfahren, uns nicht erdrücken,
dass unsere Schuld uns nicht krank macht, und dass wir an Konflikten wachsen können.
Wir danken dir auch für Jesus, deinen Sohn, der unser Bruder geworden ist,
uns gleich in Liebe und Leid, in Glück und Trauer: Gott unter uns.
Dieser Dank verbindet uns mit allen Frauen und Männern, Jungen und Alten,
die leben wollen, wie Jesus lebte.
Mit allen Engeln und Heiligen loben wir dich und singen:

Sanctus

Ja, Gott, dir wollen wir für alles danken.
Besonders ist uns dabei Jesus ans Herz gewachsen.
Er war ein Mensch so wie wir ihn uns immer wünschen:
gerecht, gutherzig, geduldig, ehrlich, liebevoll.
Jesus aber, dieser gute Mensch, wurde unschuldig zum Tode verurteilt.
Wir gedenken seines Todes und seiner Liebe zu uns Menschen,
wenn wir jetzt sein letztes Abendmahl feiern.
Deshalb bitten wir dich:

Vater, dein Heiliger Geist komme auf die Gaben von Brot und Wein
und mache sie zum Leib + und Blut Jesu Christi.

Denn in der Nacht vor seiner Verurteilung nahm Jesus das Brot, dankte,
brach es und gab es seinen Jüngern mit den Worten:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm Jesus nach dem Mahl den Kelch,
dankte wiederum und reichte ihn seinen Jüngern mit den Worten:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES IMMERWÄHRENDEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens

Vor dir, Vater, tun wir, was dein Sohn, unser Bruder, von uns erwartet.
Wir sehen ihn für uns leiden und sterben.
An seinem Tisch vereint, merken wir, dass er lebendig unter uns ist.
Jesus hat die Menschen geliebt.
Er verkündet, dass nicht die Gesunden, sondern die Kranken des Arztes bedürfen.
Weil er ganz aus dir, Gott, lebte, fürchtete er sich nicht vor den Mächtigen.
Sie aber fürchteten die Macht des Ohnmächtigen, des Gekreuzigten.
Gott, du hast Jesus auferweckt und dich durch ihn als Gott des Lebens erwiesen.
Lob und Dank sei dir.

Guter Gott, wir bitten dich für uns, für unsere Kirche, für die,
die in ihr ein Amt ausüben: für unseren Papst Franziskus und unseren Bischof N.
Wir bitten für alle Menschen auf dieser Welt:
Lass uns nicht der Versuchung erliegen und falschen Göttern nachrennen.

Wir gedenken auch all der Menschen, die wir geliebt haben und die gestorben sind,
sowie all jener, die geschunden und gefoltert werden:
Sei du mit ihnen und lass den Schrei nach Gerechtigkeit nicht ungehört verhallen.

Mit Maria, der Mutter Jesu, ihrem Gatten, dem heiligen Josef
und allen heiligen Frauen und Männern möchten wir der ganzen Welt verkünden:
Du, Gott, bist ein Freund des Lebens.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
Quelle unbekannt

Vaterunser

Gott luet eis an, fir him ze vertrauen an eis och ëmmer nees mat groussem Vertrauen un hien ze wenden. Loosse mir dofir zesummen esou bieden, wéi de Jesus eis et geléiert huet: Vater unser …

Friddensgebiet

Eis Oueren, déi zou sinn, eis Aen, déi blann sinn, huelen net wierklech wouer, wat eis eppes fir de Fridde déngt a wat fir d’Eenheet ënner de Vëlker bäidréit. Dofir biede mir: Här Jesus Christus, schenk du eis däi grousse Fridden. De Fridde sief mat iech all.

Meditation

Herr, ich bitte dich für alle,
auf die mit Finger gezeigt wird,
für alle, die nicht glauben können,
dass Gott auf wunderbare Weise in unser Leben eingreift,
für alle, denen noch nicht aufgegangen ist, wer Jesus ist,
für alle, die ein Amt in der Kirche haben,
für alle, die wissen müssten, was es mit Glaube und Wundern
und Gottes Herrlichkeit auf sich hat,
und sich doch nicht darauf verlassen wollen,
für mich selber, Herr, damit mir deine Herrlichkeit aufscheint
und mein Glaube wächst.
Herr, hilf meinem Unglauben.
Gabriele Miller

Schlussgebiet

Härgott, du hues eis mat räiche Gowe beschenkt. Looss eis ëmmer erëm Merci soen fir all dat Gutt an eisem Liewen, wat mir geschenkt kréien, a looss eis all eng Kéier bäi dir doheem sinn. Dorëms biede mir dech, duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Comblés d’un si grand bien, nous te supplions, Seigneur: fais que nous en retirions des fruits pour notre salut, et que jamais nous ne cessions de chanter ta louange. Par Jésus.

Gott der Barmherzigkeit und Liebe, wir haben das Gedächtnis des Leidens und der Auferstehung Christi gefeiert und das heilige Sakrament empfangen. Was uns dein Sohn in unergründlicher Liebe geschenkt hat, das helfe uns zum Zeugnis des Evangeliums in unserem Alltag, durch ihn, Christus, unsern Herrn.


Mass vum 27. Juni
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 11. Juli

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement