
|
18. Sonndeg am Joereskrees C - 2./3.8.2025
18. Sonndeg am Joereskrees C - 2./3.8.2025
„Gott gab uns Atem, damit wir leben“, sou heescht et an engem Lidd. Alles ass eigentlech ee Geschenk a gläichzäiteg och eng Aufgab, fir seng Talenter a Fäegkeeten an ze setzen an esou un enger besserer Welt an um Räich vu Gott mat ze schaffen. Deen déiwe Sënn vum Chrëscht-Sinn besteet doran, dass mir d'Léift vu Gott allem an der Welt entgéint bréngen. Mä all ze dacks schwätze mir nëmmen an d'Dote bleiwen aus. Wéi steet et also mat eisem Engagement fir Gerechtegkeet, fir Fridden, fir Hëllef fir all déi, déi am Misär sinn? Fir all déi Kéieren, wou mir eis Aufgab vergiess hunn, froe mir eisem Här säin Erbaarmen un:
* Här, Jesus Christus, du bass all Mënsch mat Léift begéint. * Här, Jesus Christus, du wëlls, dass och mir eise Matmënsche mat Léift begéinen. * Här, Jesus Christus, du hëllef eis, deng Léift besser ze realiséieren.
Dagesgebiet
Härgott, du hues eis erschafen an du leets eist Liewen. Du bass eis ëmmer no. Dag fir Dag léis du eis deng Léift spieren. Erneier eis Gemeinschaft mat dir, erhal si duerch Jesus Christus, eisen Här, déi Jong, hien, dee mat dir an dem Hellege Geescht lieft a regéiert elo an an all Éiwegkeet. Amen.
Assiste tes enfants, Seigneur, et montre à ceux qui t'implorent ton inépuisable bonté; c'est leur fierté de t'avoir pour Créateur et Providence: restaure pour eux ta création, et l'ayant renouvelé, protège-la. Par Jésus Christ.
Gott, oft geben wir uns mit dem Augenscheinlichen zufrieden und übersehen dabei, was wirklich wichtig ist. Lass uns jetzt aufmerksam auf dein Wort hören, damit wir begreifen, was wirklich zum Leben führt, zu einem Leben, das du für uns bereitet hast. Darum bitten wir durch Jesus Christus.
Liesungen: Koh 1,2; 2,21-23 / Kol 3, 1-5.9-11 / Lk 12, 13-21
Lesung aus dem Buch Kohelet. Windhauch, Windhauch, sagte Kohelet, Windhauch, Windhauch, das ist alles Windhauch. Denn es kommt vor, dass ein Mensch, dessen Besitz durch Wissen, Können und Erfolg erworben wurde, ihn einem andern, der sich nicht dafür angestrengt hat, als dessen Anteil überlassen muss. Auch das ist Windhauch und etwas Schlimmes, das häufig vorkommt. Was erhält der Mensch dann durch seinen ganzen Besitz und durch das Gespinst seines Geistes, für die er sich unter der Sonne anstrengt? Alle Tage besteht sein Geschäft nur aus Sorge und Ärger und selbst in der Nacht kommt sein Geist nicht zur Ruhe. Auch das ist Windhauch.
Kv Herr, du bist uns Wohnung von Geschlecht zu Geschlecht. Zum Staub zurückkehren lässt du den Menschen, *
du
sprichst: Ihr Menschenkinder, kehrt zurück!
Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde on Kolossä. Schwestern und Brüder! Seid ihr nun mit Christus auferweckt, so strebt nach dem, was oben ist, wo Christus zur Rechten Gottes sitzt! Richtet euren Sinn auf das, was oben ist, nicht auf das Irdische! Denn ihr seid gestorben und euer Leben ist mit Christus verborgen in Gott. Wenn Christus, unser Leben, offenbar wird, dann werdet auch ihr mit ihm offenbar werden in Herrlichkeit. Darum tötet, was irdisch an euch ist: Unzucht, Unreinheit, Leidenschaft, böse Begierde und die Habsucht, die Götzendienst ist! Belügt einander nicht; denn ihr habt den alten Menschen mit seinen Taten abgelegt und habt den neuen Menschen angezogen, der nach dem Bild seines Schöpfers erneuert wird, um ihn zu erkennen. Da gibt es dann nicht mehr Griechen und Juden, Beschnittene und Unbeschnittene, Barbaren, Skythen, Sklaven, Freie, sondern Christus ist alles und in allen.
Halleluja. Halleluja. Selig, die arm sind vor Gott; denn ihnen gehört das Himmelreich. Halleluja.
Aus dem heiligen Evangelium nach Lukas. In jener Zeit bat einer aus der Volksmenge Jesus: Meister, sag meinem Bruder, er soll das Erbe mit mir teilen! Er erwiderte ihm: Mensch, wer hat mich zum Richter oder Erbteiler bei euch eingesetzt? Dann sagte er zu den Leuten: Gebt Acht, hütet euch vor jeder Art von Habgier! Denn das Leben eines Menschen besteht nicht darin, dass einer im Überfluss seines Besitzes lebt. Und er erzählte ihnen folgendes Gleichnis: Auf den Feldern eines reichen Mannes stand eine gute Ernte. Da überlegte er bei sich selbst: Was soll ich tun? Ich habe keinen Platz, wo ich meine Ernte unterbringen könnte. Schließlich sagte er: So will ich es machen: Ich werde meine Scheunen abreißen und größere bauen; dort werde ich mein ganzes Getreide und meine Vorräte unterbringen. Dann werde ich zu meiner Seele sagen: Seele, nun hast du einen großen Vorrat, der für viele Jahre reicht. Ruh dich aus, iss und trink und freue dich! Da sprach Gott zu ihm: Du Narr! Noch in dieser Nacht wird man dein Leben von dir zurückfordern. Wem wird dann das gehören, was du angehäuft hast? So geht es einem, der nur für sich selbst Schätze sammelt, aber bei Gott nicht reich ist.
Lecture du livre de Qohèleth (l'Ecclésiaste). Vanité des vanités disait Qohèleth. Vanité des vanités, tout est vanité ! Un homme s’est donné de la peine ; il est avisé, il s’y connaissait, il a réussi. Et voilà qu’il doit laisser son bien à quelqu’un qui ne s’est donné aucune peine. Cela aussi n’est que vanité, c’est un grand mal ! En effet, que reste-t-il à l’homme de toute la peine et de tous les calculs pour lesquels il se fatigue sous le soleil ? Tous ses jours sont autant de souffrances, ses occupations sont autant de tourments : même la nuit, son cœur n’a pas de repos. Cela aussi n’est que vanité.
R/ D’âge en âge, Seigneur, tu as été notre refuge.
Tu
fais retourner l’homme à la poussière ;
Tu
les as balayés : ce n’est qu’un songe ;
Apprends-nous
la vraie mesure de nos jours :
Rassasie-nous
de ton amour au matin,
Lecture de la lettre de saint Paul apôtre aux Colossiens. Frères, si donc vous êtes ressuscités avec le Christ, recherchez les réalités d’en haut : c’est là qu’est le Christ, assis à la droite de Dieu. Pensez aux réalités d’en haut, non à celles de la terre. En effet, vous êtes passés par la mort, et votre vie reste cachée avec le Christ en Dieu. Quand paraîtra le Christ, votre vie, alors vous aussi, vous paraîtrez avec lui dans la gloire.mFaites donc mourir en vous ce qui n’appartient qu’à la terre : débauche, impureté, passion, désir mauvais, et cette soif de posséder, qui est une idolâtrie. Plus de mensonge entre vous : vous vous êtes débarrassés de l’homme ancien qui était en vous et de ses façons d’agir, et vous vous êtes revêtus de l’homme nouveau qui, pour se conformer à l’image de son Créateur, se renouvelle sans cesse en vue de la pleine connaissance. Ainsi, il n’y a plus le païen et le Juif, le circoncis et l’incirconcis, il n’y a plus le barbare ou le primitif, l’esclave et l’homme libre ; mais il y a le Christ : il est tout, et en tous.
Alléluia. Alléluia. Heureux les pauvres de cœur, car le royaume des Cieux est à eux ! Alléluia.
Évangile de Jésus Christ selon saint Luc. En ce temps-là, du milieu de la foule, quelqu’un demanda à Jésus : « Maître, dis à mon frère de partager avec moi notre héritage. » Jésus lui répondit : « Homme, qui donc m’a établi pour être votre juge ou l’arbitre de vos partages ? » Puis, s’adressant à tous : « Gardez-vous bien de toute avidité, car la vie de quelqu’un, même dans l’abondance, ne dépend pas de ce qu’il possède. » Et il leur dit cette parabole : « Il y avait un homme riche, dont le domaine avait bien rapporté. Il se demandait : “Que vais-je faire ? Car je n’ai pas de place pour mettre ma récolte.” Puis il se dit : “Voici ce que je vais faire : je vais démolir mes greniers, j’en construirai de plus grands et j’y mettrai tout mon blé et tous mes biens. Alors je me dirai à moi-même : Te voilà donc avec de nombreux biens à ta disposition, pour de nombreuses années. Repose-toi, mange, bois, jouis de l’existence.” Mais Dieu lui dit : “Tu es fou : cette nuit même, on va te redemander ta vie. Et ce que tu auras accumulé, qui l’aura ?” Voilà ce qui arrive à celui qui amasse pour lui-même, au lieu d’être riche en vue de Dieu. »
Priedegt
D'Geschicht aus dem Evangelium vun haut léist mech un eng Erzielung vum Leo Tolstoi denken: "Wie viel Erde braucht der Mensch?"[1] Ee Bauer war zimmlech onglécklech, well hien nëmmen ee klengt Stéck Land besiess huet. Dunn ass hien enges Daags an d'Land vun de Baschkire komm. Des Leit hu mat him ee Vertrag gemaach, dass hien esou vill Land kéint als Besëtz kréien, wat hien an engem eenzegen Dag zou Fouss kéint ëmgoen. De Bauer huet sech op de Wee gemaach. De ganzen Dag ass hie gaangen ouni Paus ze maachen. "Nëmmen nach e puer Stonne goen an ech hunn esou vill Land, dass et duer geet fir mäi ganzt Liewen", seet hien sech. Wéi den Dag esou lues zu Enn geet, ass hien ëmmer méi séier gaangen. Zum Schluss ass hie gelaf an huet mat engem Stiech an der Broscht den Ausgangspunkt erreecht. Do fält hien op de Buedem. "Du bass een dichtege Kärel", sot ee vun de Leit. "Du hues dir vill Land ugeschaaft." Mä wéi si hie wollten ophiewen, hunn si festgestallt, dass de Bauer dout war. Si hunn ee Graf geschëppt, sou laang a breet, wéi hie war. Sou vill Äerd also brauch de Mënsch!
Sou wuel de Bauer am Leo Tolstoi senger Geschicht wéi de Bauer am Evangelium ginn et och haut. Si hu bekannten Nimm. En änlecht Denken an Handele fanne mir haut a ville Beruffer erëm. Hannert der Haltung stécht de Versuch, fir säi Liewen duerch dat of ze sécheren, wat ee leescht oder besëtzt. "Haste was, dann biste was", heescht et an engem bekannte Saz. Mä dee Saz kann sech awer ganz séier ëmdréinen. De Mënsch huet da selwer net méi eppes, mä hie gëtt vun eppes besiess. De Mënsch ass besiess vun deem, wat hie besëtzt, wat hien huet. Am Evangelium heescht et: "Hütet euch vor jeder Art von Habgier!" "Habgier - cupidité / avidité" ass eng Sucht. Et kann een net genuch kréien. Et wëll een ëmmer méi hunn. A grad haut kréie mir dat jo och ëmmer esou virgesot a virgemaach.
Mä wat ass dann elo wierklech wichteg fir eist Liewen? Wat brauche mir als Mënsche wierklech? Et ass eng grouss Fro an Äntwerte sinn do och schwéier. An deene leschte Wochen a Méint hunn ech esou dacks vu Mënschen héieren, déi aus dem Liewe gerappt goufen, sief et duerch Krankheeten oder Accidenter. Wat bréngt eis eise Besëtz, wa mir dach esou séier eist Liewe kënne verléieren? Schonn am drëtte Joerhonnert viru Christus huet de Weisheitslehrer Kohelet dat däitlech a senger Schrëft thematiséiert. Mir hunn haut an der Liesung héieren, wéi quasi alles als "Windhauch" bezeechent gëtt, also als eppes, dat total onwichteg ass. Et ass sécher schwiereg seng Aussoen ze deiten. Op hien vun engem déiwe Pessimismus gepräägt war, kann een net einfach esou soen. Hie stellt fest, dass nach net emol ee gerecht Liewen de Garant dofir ass, dass et engem gutt geet. Ganz am Géigendeel, heiansdo gesäit een, dass et grad deenen, déi schlecht sinn, gutt geet. Dem Kohelet geet et wuel drëm, dass een als Mënsch zu enger sënnvoller Liewensféierung fënnt. Mä och do bleiwe Froen. Wat ass sënnvoll? D'Liewe vum Mënsch ass guer net esou eendeiteg. Et gëtt just eng Saach, déi fir eis all gëllt: mat dem Dout gëtt all dat, wat mir eis am Liewen erschafft an ugeschaaft hunn, ausgeläscht fir eis.
Natierlech, wann een esou denkt, da kann een zur Iwwerzeegung kommen, dass een elo alles muss a soll genéissen an da méiglechst alles mathuelen, wat ee kritt, ouni Rücksicht op anerer. Wa mam Dout alles eriwwer ass, erschéngt et wichteg ze sinn, elo ze genéissen. Mä ass dat de Wee? Mir mussen eis deemno als Eenzelner wéi och als Gemeinschaft froen, wéi mir eist Liewe solle gestalten. Wat sinn eis Prioritéiten? Wéi ass eis Astellung zu deem Gesamte vun der Welt?[2]
Den Egoismus schéngt haut jo déi beherrscht Tendenz ze sinn. Am private Beräich kucke mir als éischt no eis selwer. Wann et eis gutt geet, geet et eis och duer. Wat mat aneren ass, tangéiert eis meeschtens net. An och um groussen Niveau vun den Natiounen handele mir änlech. Déi vill Kricher a Streidereien a wirtschaftleche Froe weisen eis des egoistesch Tendenz vum Mënsch. Awer wat léiert eis d'Geschicht? Sécher, wa mir dem Kohelet seng Iwwerleeungen a Siicht op d'Welt applizéieren, da mierke mir, dass et do genee esou leeft. Déi Gutt erliewen ëmmer nees Réckschléi an déi Schlecht schéngen an alle Beräich virun ze kommen. An awer steet um Enn och fir si all den Dout.
D'Kreesen ëm de Besëtz, ëm d'Geld hält eis vum eigentleche Liewen of. Dofir hei zum Ofschloss nach een Zitat aus dem Buch vum Kohelet: "9Wer das Geld liebt, bekommt vom Geld nie genug; wer den Luxus liebt, hat nie genug Einnahmen - auch das ist Windhauch. 10Mehrt sich das Vermögen, so mehren sich auch die, die es verzehren. Was für ein Erfolg bleibt dem Besitzer? Seine Augen dürfen zusehen. 11Süß ist der Schlaf des Arbeiters, ob er wenig oder viel zu essen hat. Dem Reichen raubt sein voller Bauch die Ruhe des Schlafs." (Koh 5, 9-11) [1] Lew N. Tolstoy, Wieviel Erde braucht der Mensch? Erzählungen und Legenden, aus dem Rissischen übersetzt von Alexander Eliasberg und Arthur Luther, Insel Verlag Frankfurt, 15. Auflage 2024. [2] Mat engem klengen, vläicht och ë bëssi béise "clin d'oeil" verweisen ech hei op dat, wat ech dëser Deeg mol erëm beim Seneca gelies hunn: "Nunc vero quam longe processerunt mala valetudinis! Has usuras voluptatium pendimus ultra modum fasque concupitarum. Innumerabilis esse morbos non miraberis: cocos numera. Cessat omne studium et liberalia professi sine ulla frequentia desertis angulis praesident; in rhetorum ac philosophorum scholis solitudo est: at quam celebres culinae sunt, quanta circa nepotum focos (se) iuventus premit!" - "Heute aber, wie sehr haben da die Gesundheitsschäden zugenommen! Das sind die Zinsen, die wir für unsere maß- und rücksichtslose Gier nach Sinnenfreuden zu entrichten haben. Über die Unzahl der Krankheiten brauchst du dich nicht zu wundern: Zähle die Köche! Jede geistige Beschäftigung hört auf, und die Professoren der freien Künste dozieren fast ohne Publikum in verlassenen Schulstuben; in den Rhetoren- und Philosophenschulen herrscht gähnende Leere; hingegen, welchen Zulaufs erfreuen sich die feinen Küchen, wie zahlreich drängt sich die Jugend un Feuerstellen der Lebemänner!" (Seneca, Epistulae morales ad Lucilium. Briefe an Lucilius über die Ethik, Teil 2, Reclam Verlag Ditzingen 2018, Brief 95, 23.)
Fürbitten
Eise Wee an der Welt gëtt dacks als ee Pilgerwee an der Hoffnung bezeechent. Well mir als Chrëschten op eng besser Welt hoffen, brénge mir eist Gebiet virun eisen Här Jesus Christus:
* Mir biede fir eis Poopst Leo an all, déi eis kierchlech Gemeinschaft leeden, dass si versichen eis Kierch mat neier Hoffnung op de Wee an d'Zukunft ze setzen. Christus, héier eis.
* Mir biede fir déi, déi sech an eiser Welt Fridde wënschen, dass hier Wënsch endlech Erfëllung fannen an dass all Krich an Nout op een Enn kënnt. Christus, héier eis.
* Mir biede fir all déi, déi schwéier krank sinn, si gutt Hëllef erfueren an nei Kraaft geschenkt kréien duerch léif Mënschen, déi hinnen zur Säit stinn. Christus, héier eis.
* Mir biede fir all eis Verstuerwen, dass si an denger Léift gebuerge sinn. Christus, héier eis.
Här Jesus Christus, dir vertraue mir eist Liewen un. Dech luewe mir elo an ëmmer. Amen.
II.
Unis avec le Christ, confions au Père nos prières pour tous les êtres humains en quête de sens et de salut. Dieu très bon, reçois notre prière. – Pour l’Église; afin qu’elle sache, à l’exemple du Christ, accueillir les personnes rejetées à cause de leurs différences, prions le Seigneur. – Pour les personnes qui ont des responsabilités de gouvernance; afin qu’elles ajustent leurs priorités en fonction du service des autres, surtout des plus démunis de nos sociétés, prions le Seigneur. – Pour les pauvres du monde entier; afin que les personnes plus favorisées reconnaissent la nécessité d’un partage équitable des ressources, prions le Seigneur. – Pour les personnes actuellement en vacances; afin que ce soit, pour chacune d’elles, un temps de repos physique et de ressourcement spirituel, prions le Seigneur. – Pour nos communautés chrétiennes; afin qu’elles vivent chaque jour davantage en communion avec le Christ mort et ressuscité, prions le Seigneur. Dieu qui es source de toutes choses et qui donnes un sens à la vie, accueille les prières de ton Église qui veut travailler à ce que ton règne de justice vienne. Par Jésus, le Christ, notre Seigneur. Amen. (https://fr.novalis.ca)
Gowegebiet
Baarmhäerzege Gott, helleg dës Gowen. Huel dëst Affer un, dat dir am Hellege Geescht duerbruecht gëtt, a maach eis selwer zu enger Gof, déi dir fir ëmmer gehéiert. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.
Dans ta bonté, Seigneur, sanctifie ces dons; accepte le sacrifice spirituel de cette eucharistie, et fais de nous-mêmes une éternelle offrande à ta gloire. Par Jésus.
Guter Gott, Brot und Wein haben wir bereitet. Sie sollen uns zur Gabe werden, die uns begreifen lässt, was Jesus für uns getan hat. Sein Opfer wollen wir hier feiern. Wir bitten dich, hilf uns, seinem Beispiel zu folgen. Darum bitten wir durch ihn, Christus, unseren Herrn.
Hochgebet - „Lebensfülle“
Präfation
Sanctus
Wunder und Zeichen –
wieder und wieder! Danke, Gott, für Jesus von Nazareth.
Was uns nährt und was uns
freut, die Mühen der Arbeit
Deine Lebenskraft beseele
die Dinge und Geschöpfe – wie am Anfang, wie am Ende –
Darum bitten wir dich: Sende
deinen Heiligen Geist über Brot und Wein,
Denn am Abend vor seinem
Leiden nahm er beim Mahl das Brot
NEHMET UND ESSET ALLE
DAVON:
Ebenso nahm er den Kelch mit
Wein, dankte wiederum,
NEHMET UND TRINKET ALLE
DARAUS:
Geheimnis
des Glaubens
Jesu Wort hat die Menschen
aufgeweckt, sein Leben sie aufgerichtet,
Blinde haben die Schönheit
der Dinge und der Menschen geschaut.
Überall dort, wo Jesus
Menschen begegnet ist,
Wir bitten dich, hilf uns
und der ganzen Kirche,
Mit Maria, der Mutter Jesu,
mit dem heiligen Josef, ihrem Gatten,
In dieser Hoffnung sind
unsere Lieben von uns gegangen und sie erhoffen dein Erbarmen.
Durch
ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater, aus der Schweiz, Quelle unbekannt
Vaterunser
De Jesus huet d’Nout vu ville Mënsche gesinn. Gesi mir si och? Biede mir an deem Gebiet, wat Christus eis geléiert huet, ëm dat deeglecht Brout fir all Mënsch an dëser Welt: Vater unser im Himmel, …
Friddensgebiet
Op ville Plazen an der Welt ass d’Nout an d’Suerg ëm d’Iwwerliewen extreem grouss. Dat féiert dacks zu Sträit. Fridde kann et nëmme ginn, wa mir een echten Ausgläich tëschent Räich an Aarm fannen. Dofir biede mir: Här Jesus Christus kuck op eis a schenk eis an alle Mënsche Fridden a Gerechtegkeet.
Schlussgebiet
Baarmhäerzege Gott, an deenen hellege Gowen empfänke mir nei Kraaft. Bleif béi eis an aller Gefor an entzéi eis ni deng Hëllef, fir datt mir de Wee zu dir fannen. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här. Amen.
Seigneur, entoure d'une constante protection ceux que tu as renouvelés par le apin du ciel; puisque tu ne cesses de les réconforter, rends-les dignes de l'éternel salut. Par Jésus.
Barmherziger Gott, weil dir etwas an uns gelegen ist, durften wir uns zu diesem Mahl des Lebens versammeln. Wir bitten dich. Bleibe mit deinem Segen bei uns und lass uns deinem Sohn, unserem Herrn Jesus Christus, auf seinem Weg zum Leben folgen. Dir sei Preis und Dank in Ewigkeit.
|
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg
© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement