
|
2. Faaschtesonndeg 15./16.3.2025 C
2. Faaschtesonndeg 15./16.3.2025 C
Wat ass den Héichpunkt am Liewen? Wat dréit mech duerch mäi Liewen? Mir brauchen ëmmer nees esou besonnesch Momenter, déi eis aus dem Alldag eraus hiewen, déi eis nei opbauen a stäerken. Haut am Evangelium kréie mir en Erliefnis erzielt, dat dem Jesus seng Jünger gestäerkt huet an hinnen en neie Bléck op gemaach huet. Mä de Jesus weist hinnen awer och, dass si net bäi deem schéine Moment dierfe stoe bleiwen. Si mussen erëm zeréck an den Alldag an dann do mat neier Kraaft wieder wierken. Genee dat selwecht seet hien eis och elo hei. An dofir froe mir eisen Här Jesus Christus ëm seng Hëllef.
Här, Jesus Christus, du bass d’Liicht vun der Welt. Här, Jesus Christus, du bass vu Gott geschéckt. Här, Jesus Christus, du kanns eis erléisen.
Dagesgebiet
Gott, du hues eis gebueden, op déi Jong Jesus Christus ze lauschteren. Ernär eis mat dengem Wuert a maach eis d’Ae vun eisem Geescht op, fir datt mir fäeg ginn, deng Herrlechkeet ze erkennen. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.
Tu nous as dit, Seigneur, d’écouter ton Fils bien-aimé, fais-nous trouver dans ta Parole les vivres dont notre foi a besoin : et nous aurons le regard assez pur pour discerner ta gloire. Par Jésus Christ.
Lebendiger Gott. In der Verklärung deines Sohnes dürfen wir Menschen erahnen, was unser aller Zukunft ist: ein beglückendes Leben in deiner Herrlichkeit. Wir bitten dich: Gib uns Kraft für den Weg der Nachfolge deines Sohnes, damit wir ihn in den Stunden des Glücks wie in denen des Leids als den erfahren, der mit uns geht - bis hinein in deine Ewigkeit.
Liesungen: Gen 15, 5-12.17-18 / Phil 3, 17 - 4, 1 / Lk 9, 28b-36
Lesung aus dem Buch Genesis. In jenen Tagen führte der Herr Abram hinaus und sprach: Sieh doch zum Himmel hinauf und zähl die Sterne, wenn du sie zählen kannst! Und er sprach zu ihm: So zahlreich werden deine Nachkommen sein. Und er glaubte dem HERRN und das rechnete er ihm als Gerechtigkeit an. Er sprach zu ihm: Ich bin der HERR, der dich aus Ur in Chaldäa herausgeführt hat, um dir dieses Land zu eigen zu geben. Da sagte Abram: Herr und GOTT, woran soll ich erkennen, dass ich es zu eigen bekomme? Der HERR antwortete ihm: Hol mir ein dreijähriges Rind, eine dreijährige Ziege, einen dreijährigen Widder, eine Turteltaube und eine junge Taube! Abram brachte ihm alle diese Tiere, schnitt sie in der Mitte durch und legte je einen Teil dem andern gegenüber; die Vögel aber zerschnitt er nicht. Da stießen Raubvögel auf die toten Tiere herab, doch Abram verscheuchte sie. Bei Sonnenuntergang fiel auf Abram ein tiefer Schlaf. Und siehe, Angst und großes Dunkel fielen auf ihn. Die Sonne war untergegangen und es war dunkel geworden. Und siehe, ein rauchender Ofen und eine lodernde Fackel waren da; sie fuhren zwischen jenen Fleischstücken hindurch. An diesem Tag schloss der HERR mit Abram folgenden Bund: Deinen Nachkommen gebe ich dieses Land vom Strom Ägyptens bis zum großen Strom, dem Eufrat-Strom.
Kv Der Herr ist mein Licht und mein Heil.
Der Herr ist
mein Licht und mein Heil: *
Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Philippi. Ahmt auch ihr mich nach, Brüder und Schwestern, und achtet auf jene, die nach dem Vorbild leben, das ihr an uns habt! Denn viele - von denen ich oft zu euch gesprochen habe, doch jetzt unter Tränen spreche - leben als Feinde des Kreuzes Christi. Ihr Ende ist Verderben, ihr Gott der Bauch und ihre Ehre besteht in ihrer Schande; Irdisches haben sie im Sinn. Denn unsere Heimat ist im Himmel. Von dorther erwarten wir auch Jesus Christus, den Herrn, als Retter, der unseren armseligen Leib verwandeln wird in die Gestalt seines verherrlichten Leibes, in der Kraft, mit der er sich auch alles unterwerfen kann. Darum, meine geliebten Brüder und Schwestern, nach denen ich mich sehne, meine Freude und mein Ehrenkranz, steht fest im Herrn, Geliebte!
Christus, du ewiges Wort des Vaters, Ehre sei dir! Aus der leuchtenden Wolke rief die Stimme des Vaters: Das ist mein geliebter Sohn; auf ihn sollt ihr hören. Christus, du ewiges Wort des Vaters, Ehre sei dir!
Aus dem heiligen Evangelium nach Lukas. In jener Zeit nahm Jesus Petrus, Johannes und Jakobus mit sich und stieg auf einen Berg, um zu beten. Und während er betete, veränderte sich das Aussehen seines Gesichtes und sein Gewand wurde leuchtend weiß. Und siehe, es redeten zwei Männer mit ihm. Es waren Mose und Elija; sie erschienen in Herrlichkeit und sprachen von seinem Ende, das er in Jerusalem erfüllen sollte. Petrus und seine Begleiter aber waren eingeschlafen, wurden jedoch wach und sahen Jesus in strahlendem Licht und die zwei Männer, die bei ihm standen. Und es geschah, als diese sich von ihm trennen wollten, sagte Petrus zu Jesus: Meister, es ist gut, dass wir hier sind. Wir wollen drei Hütten bauen, eine für dich, eine für Mose und eine für Elija. Er wusste aber nicht, was er sagte. Während er noch redete, kam eine Wolke und überschattete sie. Sie aber fürchteten sich, als sie in die Wolke hineingerieten. Da erscholl eine Stimme aus der Wolke: Dieser ist mein auserwählter Sohn, auf ihn sollt ihr hören. Während die Stimme erscholl, fanden sie Jesus allein. Und sie schwiegen und erzählten in jenen Tagen niemandem von dem, was sie gesehen hatten.
Lecture du livre de la Genèse. En ces jours-là, le Seigneur parlait à Abraham dans une vision. Il le fit sortir et lui dit : « Regarde le ciel, et compte les étoiles, si tu le peux… » Et il déclara : « Telle sera ta descendance ! » Abram eut foi dans le Seigneur et le Seigneur estima qu’il était juste. Puis il dit : « Je suis le Seigneur, qui t’ai fait sortir d’Our en Chaldée pour te donner ce pays en héritage. » Abram répondit : « Seigneur mon Dieu, comment vais-je savoir que je l’ai en héritage ? » Le Seigneur lui dit : « Prends-moi une génisse de trois ans, une chèvre de trois ans, un bélier de trois ans, une tourterelle et une jeune colombe. » Abram prit tous ces animaux, les partagea en deux, et plaça chaque moitié en face de l’autre ; mais il ne partagea pas les oiseaux. Comme les rapaces descendaient sur les cadavres, Abram les chassa. Au coucher du soleil, un sommeil mystérieux tomba sur Abram, une sombre et profonde frayeur tomba sur lui. Après le coucher du soleil, il y eut des ténèbres épaisses. Alors un brasier fumant et une torche enflammée passèrent entre les morceaux d’animaux. Ce jour-là, le Seigneur conclut une alliance avec Abram en ces termes : « À ta descendance je donne le pays que voici, depuis le Torrent d’Égypte jusqu’au Grand Fleuve, l’Euphrate. »
R/ Le Seigneur est ma lumière et mon salut. (Ps 26, 1a)
Le
Seigneur est ma lumière et mon salut ;
Écoute,
Seigneur, je t’appelle !
C’est
ta face, Seigneur, que je cherche :
J’en
suis sûr, je verrai les bontés du Seigneur
Lecture de la lettre de saint Paul Apôtre aux Philippiens. Frères, ensemble imitez-moi, et regardez bien ceux qui se conduisent selon l’exemple que nous vous donnons. Car je vous l’ai souvent dit, et maintenant je le redis en pleurant : beaucoup de gens se conduisent en ennemis de la croix du Christ. Ils vont à leur perte. Leur dieu, c’est leur ventre, et ils mettent leur gloire dans ce qui fait leur honte ; ils ne pensent qu’aux choses de la terre. Mais nous, nous avons notre citoyenneté dans les cieux, d’où nous attendons comme sauveur le Seigneur Jésus Christ, lui qui transformera nos pauvres corps à l’image de son corps glorieux, avec la puissance active qui le rend même capable de tout mettre sous son pouvoir. Ainsi, mes frères bien-aimés pour qui j’ai tant d’affection, vous, ma joie et ma couronne, tenez bon dans le Seigneur, mes bien-aimés.
Gloire au Christ, Parole éternelle du Dieu vivant. Gloire à toi, Seigneur. De la nuée lumineuse, la voix du Père a retenti : « Celui-ci est mon Fils bien-aimé, écoutez-le ! » Gloire au Christ, Parole éternelle du Dieu vivant. Gloire à toi, Seigneur.
Évangile de Jésus Christ selon saint Luc. En ce temps-là, Jésus prit avec lui Pierre, Jean et Jacques, et il gravit la montagne pour prier. Pendant qu’il priait, l’aspect de son visage devint autre, et son vêtement devint d’une blancheur éblouissante. Voici que deux hommes s’entretenaient avec lui : c’étaient Moïse et Élie, apparus dans la gloire. Ils parlaient de son départ qui allait s’accomplir à Jérusalem. Pierre et ses compagnons étaient accablés de sommeil ; mais, restant éveillés, ils virent la gloire de Jésus, et les deux hommes à ses côtés. Ces derniers s’éloignaient de lui, quand Pierre dit à Jésus : « Maître, il est bon que nous soyons ici ! Faisons trois tentes : une pour toi, une pour Moïse, et une pour Élie. » Il ne savait pas ce qu’il disait. Pierre n’avait pas fini de parler, qu’une nuée survint et les couvrit de son ombre ; ils furent saisis de frayeur lorsqu’ils y pénétrèrent. Et, de la nuée, une voix se fit entendre : « Celui-ci est mon Fils, celui que j’ai choisi : écoutez-le ! » Et pendant que la voix se faisait entendre, il n’y avait plus que Jésus, seul. Les disciples gardèrent le silence et, en ces jours-là, ils ne rapportèrent à personne rien de ce qu’ils avaient vu.
Priedegt
„Meister, es ist gut, dass wir hier sind.“ (Lk 9 33b) De Péitruss wëll um Bierg bleiwen. Et war esou eng friddlech Stëmmung, dass hien eigentlech net méi wollt zeréck goen. Kenne mir dat net alleguer och. Et ginn ëmmer nees Stärestonnen an eisem Liewen, déi mir wëlle festhalen. Do si mir an der Vakanz op enger wonnerschéiner Plaz, mat guddem Iessen, mat léiwe Leit. Mir vergiessen eise stressegen Alldag. Do wëlle mir dach och bleiwen, oder net. An dann hu mir eis Beruffer. Munch Situatioune sinn esou schéin an erfëllen een zudéifst, dass een sech wënscht, et kéint ëmmer esou sinn. An esou guer an der Klinick hunn ech an deene laange Wochen eigentlech eng änlech Erfarung gemaach. Wann d’Personal léif a fein ass, wann een alles u Leeschtung kritt, déi ee brauch fir erëm gesond ze ginn, da fillt een sech scho bal wéi am siwenten Himmel, och wann ee weess, dass een an der Klinick ass wéinst enger Krankheet. Mä et fillt een sech wuel. Et gëtt fir ee gesuergt. Do si Mënschen, déi et gutt mat engem mengen. „Meister, es ist gut, dass wir hier sind.“ Dat kéint een am Liewen des Ëftere soen.
Allerdéngs ass d’Liewen anescht. Mir mussen ëmmer nees vun eiser Héichstëmmung erof, genee esou, wéi de Péitruss, de Johannes an de Jakobus. Mir mussen an den Alldag zeréck. D’Liewen ass nu mol net esou, dass ëmmer alles schéin a gemitterlech ass. Vill Suerge kommen ëmmer erëm op eis zou a mir mussen si léisen. De Péitruss wëll sech ariichten. De Marsch an dat „gelobte Land“, de Marsch duerch Wüst wëll hien net goen.[1] Uewen um Bierg huet de Péitruss den Iwwerbléck. Hie fillt sech als den Här a Gewënner. Ënnen am Dall waart déi haart Realitéit mat all hire Konflikter. Ech menge mir kënnen dat alleguer verstoen. Déi gréissten Angscht, déi ech hat, wéi ech sollt aus der Klinick erëm entlooss ginn, war ebe just och dat. D’Realitéit vum Alldag mat all deene Konflikter an Diskussiounen, mat all deenen Entscheedungen, déi een esou muss huelen, ass eppes, dat eis zeréck schrécke léist. An der Klinick hunn ech mech ëm näischt misste suerge vun all deem, wat den Alldag bréngt.
Mä et ass nu mol esou, mir Mënsche kënnen an dierfen net op eisem klenge Bierg bleiwen. Den Alldag wëll gelieft an organiséiert ginn an zwar vun eis jeeweils selwer. Mir kënnen eist Liewen net einfach delegéieren. De Péitruss muss dorop vum Jesus higewise ginn. D’Botschaft aus dem Himmel ass dofir och ganz däitlech: „Dieser ist mein auserwählter Sohn, auf ihn sollt ihr hören.“ (Lk 9 35b) De Jesus huet den Apostelen eng Botschaft mat op de Wee ginn. Si sollen dat weider féieren, wat hien ugefaangen huet. A mir kréien haut dee selwechten Optrag.
Eist Chrëscht-Sinn besteet net einfach nëmmen aus dem schéine Feiere vu wonnerbare Liturgien. Zum Wiese vun eiser kierchlecher Gemeinschaft gehéieren och aner Dimensiounen. Nieft der Liturgie, dem Luef vu Gott, dat sécher fir eis eng wichteg Plaz muss hunn, gëtt et och nach d’Diakonie. Et ass eis Aufgab grad deenen ze hëllefen, déi schwaach sinn an der Gesellschaft. Dat ass net ëmmer liicht. Awer et ass eng vun deene wichtegsten Aufgaben, déi de Jesus selwer ëmmer nees erfëllt an eis virgemaach huet. Ënnen am Dall waarden och haut vill Mënschen op ee gutt Wuert an eng konkret Hëllef.
Eng weider Dimensioun vun eisem Chrëscht-Sinn gëtt an der Traditioun mat Martyria oder Kerygma bezeechent. Hei geet et ëm d’Zeeche gi fir eise Glawen, fir eis Iwwerzeegung. Chrëscht-Sinn soll op aner Mënschen ausstralen. Mir sollen ee Liicht sinn, un deem sech aner Mënsche kënnen orientéieren. Wann ech um Bierg an der Hütt sëtze bleiwen, wann ech mech am Kierchegebai ofkapselen, kann ech dat Zeechen net ginn. Och hei ass dem Jesus seng Botschaft, dass mir eraus ginn an den Alldag, an d’Liewe vun de Mënsche vun haut.
D’Chrëscht-Sinn ass een ni eleng. Chrëscht-Sinn ass eng Saach vun der Gemeinschaft. All ze dacks hu mir dat net an eiser Kierch esou gesinn. Jidderee wollt fir sech selwer helleg ginn, fir et emol esou aus ze drécken. Mä eise Wee ass ee Wee vun der Gemeinschaft. Och dofir dierfe mir net einsam um Bierg bleiwen an déi besonnesch Stëmmung genéissen a just fir eis perséinlech behalen. Grad da, wann et net esou liicht geet am Alldag, ass et wichteg, dass een sech op eng Gemeinschaft ka verloossen, déi een dréit a stäipt.
„Auf ihn sollt ihr hören.“, heescht et aus dem Himmel. De Jesus huet eis all dat un d‘Häerz geluecht. Hien wousst, dass mir och Zäite vun Erhuelung brauchen. Déi gesteet hie méi wéi eng Kéier senge Frënn an den Erzielunge vun den Evangelien zou. All Mënsch an och de Jesus brauch heiansdo eng Auszäit. Awer duerno muss een d’Liewen an den Asaz erëm ophuelen. Fir eis soll dat da vläicht haut heeschen, dass mir eis nei an eiser Gemeinschaft an an der Liturgie stäerke loossen, fir eisen Déngscht un de Mënschen un ze goen an esou och Virbild ze gi fir eng Welt, déi all ze dacks nëmmen egoistesch an egozentresch handelt. Gi mir also eraus an d’Liewe vun der Welt vun haut a weise mir de Mënschen all, wat et fir eis bedeit Chrëscht ze sinn.
[1] Vgl. Franz Kamphaus, Den Armen eine frohe Botschaft bringen. Inspirationen zum Lukasjahr, Patmos Verlag Ostfildern 2021, S. 67.
Fürbitten
Um Bierg vun der Verklärung weist sech de Jesus an engem helle Liicht. Zu him wëlle mir bieden:
* Schéck ee Liicht zu eisem Poopst, zu eisem Bëschof an zu allen, déi eis Kierch leeden: Hëllef hinnen, déi gutt Noriicht mat Iwwerzeegung ze verkënnegen. Christus, héier eis.
* Schéck ee Liicht zu allen, déi am Glawe midd gi sinn oder zu deenen, déi sech vun dir ofgewannt hunn: Gëff hinnen nei Kraaft a bleif bäi hinnen. Christus, héier eis.
* Schéck ee Liicht zu allen, déi sech am Moment op d’Daf, d’Éischt Kommunioun oder d’Firmung virbereeden: Hëllef, dass si Zeie begéinen, déi glafwierdeg fir si sinn. Christus, héier eis.
* Schéck ee Liicht zu allen, déi an der Politik an an der Gesellschaft Verantwortung droen: Looss si d’Wuel vun de Mënschen zum Zil vun hirem Handele maachen. Christus, héier eis.
* Schéck ee Liicht zu allen, déi am Sträit sinn oder Krich féieren: Hëllef hinne Weeër zur Versönung an zum Fridden ze fannen. Christus, héier eis.
* Schéck ee Liicht zu allen eise Verstuerwenen: Looss si bäi dir am éiwege Fridde sinn. Christus, héier eis.
Du, Här, bass fir eis d’Liicht vun der Welt. An dengem Liicht gesi mir d’Léift vu Gott, eisem Papp. Dech luewen an éiere mir an all Éiwegkeet. Amen.
II.
Jésus nous invite à lui laisser nos fardeaux et nos jougs. Il est venu pour que nous ayons la vie, et que nous l’ayons en abondance. Implorons-le, en ce jour, pour qu’il puisse transfigurer nos efforts à accueillir sa grâce toujours présente. Seigneur, transforme-nous par ta lumière. – Pour l’Église; afin qu’elle se laisse transfigurer par le Christ, sa véritable lumière, prions le Seigneur. – Pour les gens qui siègent au sein des gouvernements; afin qu’ils se laissent éclairer par les valeurs de partage et de justice, prions le Seigneur. – Pour ceux et celles qui se sentent dans les ténèbres; afin qu’ils puissent trouver réconfort et lumière auprès du Christ, de sa parole et de ses sacrements, prions le Seigneur. – Pour les personnes qui cherchent un sens à la vie; afin qu’elles se laissent aimer et transfigurer par l’amour infini du Père, prions le Seigneur. – Pour notre communauté chrétienne; afin qu’elle accueille chaque jour davantage la lumière du Christ et de son Évangile, prions le Seigneur. Dieu notre Père, tu nous as envoyé ton Fils pour qu’il nous conduise à toi. En ce temps du Carême, puissions-nous être profondément transformés par ta présence et ton amour. Comble-nous sans cesse de tes bienfaits, toi qui règnes pour les siècles des siècles. Amen. (https://fr.novalis.ca)
Gowegebiet
Que cette offrande, Seigneur, nous purifie de nos péchés; qu'elle sanctifie le corps et l'esprit de tes fidèles, et les prépare à célébrer les fêtes pascales. Par Jésus.
Gepriesen seist du, Herr, Schöpfer der Welt. Dein ist alles, was wir sind und haben. Nimm die Zei-chen unseres Dankes zu deiner Ehre an durch Christus, unsern Herrn.
Hochgebet – „Aufbruch“
Präfation
Sanctus
Du
allein, Gott, bist heilig; du willst, dass auch wir heil
werden.
Er
nahm in der Nacht vor seinem Leiden inmitten seiner Freunde
Brot,
NEHMET
UND ESSET ALLE DAVON:
Dann
nahm er den Kelch mit Wein, sprach den Lobpreis
NEHMET
UND TRINKET ALLE DARAUS:
Geheimnis
des Glaubens
Guter
Vater,
du
hast Jesus nicht im Tod gelassen, sondern ihn zum Herrn der Welt
bestimmt.
Er
wollte nicht, dass alles beim Alten bleibt.
Darum
bitten wir dich:
Rühre
die Gläubigen an
durch
deinen Heiligen Geist: An dieses Ziel, so bitten wir dich, mögen alle, die vor uns ihren Lebensweg
auf Erden beendet haben, durch
deine Gnade gelangt sein.
Und
wenn sich unsere Erdentage
zum
Ende neigen,
Durch
ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater, (s.: Werner Enzinger, Impulse zum Eucharistischen Hochgebet, Butzon & Bercker, 03/2000)
Vaterunser
Eis Welt ass net iwwerall gerecht. Ville Mënsche feelt et um Néidegste fir ze liewen. Biede mir mat de Wierder vum Jesus dorëm, dass all Mënsch Undeel kritt un deem Liewensnoutwendegsten, wat hie brauch: Vater unser im Himmel, …
Friddensgebiet
Wann all Mënschen an der Welt sech um Jesus seng Botschaft vu Fridden, Respekt a Léift géifen halen, da géif et wuel keng Kricher ginn. Ee Sträit oder ee Krich geet ëmmer vu Mënschen aus. Et ass eng Entscheedung fir Krich ze maachen. Déi kënnt aus eis selwer. Dofir biede mir: Här Jesus kuck net op eis Feeler. Kuck op eist Beméie Guddes ze maachen a schenk eis all däi Fridden: De Fridde sief mat iech all.
Schlussgebiet
Här, du hues eis am Sakrament en Undeel un der Herrlechkeet vun dengem Jong geschenkt. Mir soen dir Merci, datt’s du eis hei op der Äerd schonn deelhuele léis un deem, wat béi dir ass. Dech luewen an éiere mir an all Éiwegkeet. Amen.
Pour avoir communié, Seigneur, aux mystères de ta gloire, nous voulons te remercier, toi qui nous donnes déjà, en cette vie, d'avoir part aux biens de ton Royaume. Par Jésus.
Gott des Lichtes und des Lebens, du hast uns Anteil geschenkt an der Herrlichkeit deines Sohnes. Wir danken dir, dass du uns schon jetzt erfahren lässt, was du im ewigen Leben für uns bereithältst durch Christus, unsern Herrn.
|
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg
© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement