
|
5. Faaschtesonndeg 5./6.4.2025 C
5. Faaschtesonndeg 5./6.4.2025 C
Zënter Mënschegedenken ass de Wonsch no Recht a Gerechtegkeet ganz déif an eis verwuerzelt. Et fillt een sech gutt, wann ee Recht kritt a sengen Uleies. Et ass dat eng Bestätegung fir ee selwer. Allerdéngs een deen am Recht ass, kann urteelen a verurteelen, also Schold zouweisen. Dat verféiert een dann awer och derzou, déi eege Schold ze iwwersinn. Wéi geet de Jesus mat dësem Thema vu Recht an Onrecht ëm? Vun him héiere mir och haut erëm eng Kéier, wéi mir nach anescht domat kéinten ëmgoen. Wéi liewe mir richteg? Wéi handele mir richteg a sengen Aen? Bekenne mir selwer zum Ufank, dass mir ëmmer nees Schold op eis lueden a froe mir eisen Här ëm seng Gnod.
- Här Jesus, du hëls eis un mat eise Feeler a Schwächten. - Här Jesus, du leets eis, wa mir no deem richtege Wee sichen. - Här Jesus, du gëss eis d’Chance fir ei un ze fänken.
Dagesgebiet
Här, eise Gott, déi Jong huet sech aus Léift zu dëser Welt dem Doud ausgeliwwert. Looss eis a senger Léift bleiwen a mat denger Gnod aus hir eraus liewen. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.
Que ta grâce nous obtienne, Seigneur, d’imiter avec joie la charité du Christ qui a donné sa vie par amour pour le monde. Lui qui règne.
Gott, Urgrund des Lebens und der Freude, erfülle uns mit Leidenschaft für das Leben, das du schenkst, für unser eigenes Leben und das aller Menschen. Lass uns dich erkennen als Quelle unseres Lebens, als Kraft unseres Suchens, als Beistand auf unserem Weg.
Liesungen: Jes 43, 16-21 / Phil 3, 8-14 / Joh 8, 1-11
Lesung aus dem Buch Jesaja. So spricht der HERR, der einen Weg durchs Meer bahnt, einen Pfad durch gewaltige Wasser, der Wagen und Rosse ausziehen lässt, zusammen mit einem mächtigen Heer; doch sie liegen am Boden und stehen nicht mehr auf, sie sind erloschen und verglüht wie ein Docht. Denkt nicht mehr an das, was früher war; auf das, was vergangen ist, achtet nicht mehr! Siehe, nun mache ich etwas Neues. Schon sprießt es, merkt ihr es nicht? Ja, ich lege einen Weg an durch die Wüste und Flüsse durchs Ödland. Die wilden Tiere werden mich preisen, die Schakale und Strauße, denn ich lasse in der Wüste Wasser fließen und Flüsse im Ödland, um mein Volk, mein erwähltes, zu tränken. Das Volk, das ich mir geformt habe, wird meinen Ruhm verkünden.
Kv Groß hat der Herr an uns gehandelt. Da waren wir voll Freude.
Als
der Herr das
Geschick Zions wendete, *
Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeind ein Philippi. Schwestern und Brüder! Ich halte dafür, dass alles Verlust ist, weil die Erkenntnis Christi Jesu, meines Herrn, alles überragt. Seinetwegen habe ich alles aufgegeben und halte es für Unrat, um Christus zu gewinnen und in ihm erfunden zu werden. Nicht meine Gerechtigkeit will ich haben, die aus dem Gesetz hervorgeht, sondern jene, die durch den Glauben an Christus kommt, die Gerechtigkeit, die Gott schenkt aufgrund des Glaubens. Christus will ich erkennen und die Macht seiner Auferstehung und die Gemeinschaft mit seinen Leiden, indem ich seinem Tod gleich gestaltet werde. So hoffe ich, auch zur Auferstehung von den Toten zu gelangen. Nicht dass ich es schon erreicht hätte oder dass ich schon vollendet wäre. Aber ich strebe danach, es zu ergreifen, weil auch ich von Christus Jesus ergriffen worden bin. Brüder und Schwestern, ich bilde mir nicht ein, dass ich es schon ergriffen hätte. Eines aber tue ich: Ich vergesse, was hinter mir liegt, und strecke mich nach dem aus, was vor mir ist. Das Ziel vor Augen, jage ich nach dem Siegespreis: der himmlischen Berufung Gottes in Christus Jesus.
Christus, du ewiges Wort des Vaters, Ehre sei dir! Kehrt um zum Herrn von ganzem Herzen; denn er ist gnädig und barmherzig, langmütig und reich an Huld. Christus, du ewiges Wort des Vaters, Ehre sei dir!
Aus dem heiligen Evangelium nach Johannes. In jener Zeit ging Jesus zum Ölberg. Am frühen Morgen begab er sich wieder in den Tempel. Alles Volk kam zu ihm. Er setzte sich und lehrte es. Da brachten die Schriftgelehrten und die Pharisäer eine Frau, die beim Ehebruch ertappt worden war. Sie stellten sie in die Mitte und sagten zu ihm: Meister, diese Frau wurde beim Ehebruch auf frischer Tat ertappt. Mose hat uns im Gesetz vorgeschrieben, solche Frauen zu steinigen. Was sagst du? Mit diesen Worten wollten sie ihn auf die Probe stellen, um einen Grund zu haben, ihn anzuklagen. Jesus aber bückte sich und schrieb mit dem Finger auf die Erde. Als sie hartnäckig weiterfragten, richtete er sich auf und sagte zu ihnen: Wer von euch ohne Sünde ist, werfe als Erster einen Stein auf sie. Und er bückte sich wieder und schrieb auf die Erde. Als sie das gehört hatten, ging einer nach dem anderen fort, zuerst die Ältesten. Jesus blieb allein zurück mit der Frau, die noch in der Mitte stand. Er richtete sich auf und sagte zu ihr: Frau, wo sind sie geblieben? Hat dich keiner verurteilt? Sie antwortete: Keiner, Herr. Da sagte Jesus zu ihr: Auch ich verurteile dich nicht. Geh und sündige von jetzt an nicht mehr!
Lecture du livre du prophète Isaië. Ainsi parle le Seigneur, lui qui fit un chemin dans la mer, un sentier dans les eaux puissantes, lui qui mit en campagne des chars et des chevaux, des troupes et de puissants guerriers ; les voilà tous couchés pour ne plus se relever, ils se sont éteints, consumés comme une mèche. Le Seigneur dit : Ne faites plus mémoire des événements passés, ne songez plus aux choses d’autrefois. Voici que je fais une chose nouvelle : elle germe déjà, ne la voyez-vous pas ? Oui, je vais faire passer un chemin dans le désert, des fleuves dans les lieux arides. Les bêtes sauvages me rendront gloire – les chacals et les autruches – parce que j’aurai fait couler de l’eau dans le désert, des fleuves dans les lieux arides, pour désaltérer mon peuple, celui que j’ai choisi. Ce peuple que je me suis façonné redira ma louange.
R/ Quelles merveilles le Seigneur fit pour nous : nous étions en grande fête !
Quand
le Seigneur ramena les captifs à Sion,
Alors
on disait parmi les nations :
Ramène,
Seigneur, nos captifs,
Il
s’en va, il s’en va en pleurant,
Lecture de la lettre de saint Paul apôtre aux Philippiens. Frères, je considère tout cela comme une perte à cause de ce bien qui dépasse tout : la connaissance du Christ Jésus, mon Seigneur. À cause de lui, j’ai tout perdu ; je considère tout comme des ordures, afin de gagner un seul avantage, le Christ, et, en lui, d’être reconnu juste, non pas de la justice venant de la loi de Moïse mais de celle qui vient de la foi au Christ, la justice venant de Dieu, qui est fondée sur la foi. Il s’agit pour moi de connaître le Christ, d’éprouver la puissance de sa résurrection et de communier aux souffrances de sa passion, en devenant semblable à lui dans sa mort, avec l’espoir de parvenir à la résurrection d’entre les morts. Certes, je n’ai pas encore obtenu cela, je n’ai pas encore atteint la perfection, mais je poursuis ma course pour tâcher de saisir, puisque j’ai moi-même été saisi par le Christ Jésus. Frères, quant à moi, je ne pense pas avoir déjà saisi cela. Une seule chose compte : oubliant ce qui est en arrière, et lancé vers l’avant, je cours vers le but en vue du prix auquel Dieu nous appelle là-haut dans le Christ Jésus.
Gloire à toi, Seigneur. Gloire à toi. Maintenant, dit le Seigneur, revenez à moi de tout votre cœur, car je suis tendre et miséricordieux. Gloire à toi, Seigneur. Gloire à toi.
Évangile de Jésus Christ selon saint Jean. En ce temps-lä, Jésus s’en alla au mont des Oliviers. Dès l’aurore, il retourna au Temple. Comme tout le peuple venait à lui, il s’assit et se mit à enseigner. Les scribes et les pharisiens lui amènent une femme qu’on avait surprise en situation d’adultère. Ils la mettent au milieu, et disent à Jésus : « Maître, cette femme a été surprise en flagrant délit d’adultère. Or, dans la Loi, Moïse nous a ordonné de lapider ces femmes-là. Et toi, que dis-tu ? » Ils parlaient ainsi pour le mettre à l’épreuve, afin de pouvoir l’accuser. Mais Jésus s’était baissé et, du doigt, il écrivait sur la terre. Comme on persistait à l’interroger, il se redressa et leur dit : « Celui d’entre vous qui est sans péché, qu’il soit le premier à lui jeter une pierre. » Il se baissa de nouveau et il écrivait sur la terre. Eux, après avoir entendu cela, s’en allaient un par un, en commençant par les plus âgés. Jésus resta seul avec la femme toujours là au milieu. Il se redressa et lui demanda : « Femme, où sont-ils donc ? Personne ne t’a condamnée ? » Elle répondit : « Personne, Seigneur. » Et Jésus lui dit : « Moi non plus, je ne te condamne pas. Va, et désormais ne pèche plus. »
Priedegt
„Wer von euch ohne Sünde ist, werfe als Erster einen Stein auf sie.“ (Joh 8, 7b) Dat ass dee markantste Saz aus dem Evangelium vun haut. A grad dëse Saz trëfft eis all wéi ee Steen un de Kapp. Wien huet nach ni a sengem Liewen ee Feeler gemaach? En éierleche Bléck op eis selwer verréit eis däitlech, dass mir all genuch virun der eegener Dier ze kieren hätten. Mir kéimen esou nach net emol bis bäi eisen Noper.
D’Evangelium erzielt eis eng al bekannte Geschicht. Stereotypesch ass et hei eng Fra, déi beim Friemgoen erwëscht ginn ass. Mä eigentlech geet et guer net ëm des Fra an ëm hiert falscht Behuelen. Et geet de Schrëftgeléierten a Pharisäer ëm de Jesus. Wat ass dem Jesus seng Äntwert op dëst falscht Behuelen? Si siche Grënn fir de Jesus als een ze verurteelen, deen sech net un dat mosaëscht Gesetz hält. Et ass eng Fal, déi dem Jesus gestalt gëtt. An dofir dann seng interessant Äntwert: „Wer von euch ohne Sünde ist, werfe als Erster einen Stein auf sie.“
Eis Gesellschaften si bis haut vun der Haltung vun de Schrëftgeléierten an de Pharisäer gepräägt. Et gi Gesetzer a Reegelen. Wien sech net drun hält, deen ass schlecht a muss verurteelt ginn. Jiddereen, an der Gesellschaft, deen ee wéineg anescht ass, gëtt schif bekuckt. Et ass wuel haut net méi ganz esou schlëmm wéi fréier. An awer si mir och haut extreem gesteiert vun esou Muster am Denken. Mir sinn ëmmer nees déi gutt. Mir maachen dach alles richteg. Et sinn déi do, déi falsch leien. Dat Denke fänkt un an eisem Familljen- a Frëndeskrees. Et geet weider iwwer eis Dierfer, eis Gemengen, eis Paren, eis Staat. Et ass och an den Diskussiounen tëschent de Länner ee grousse Problem. Et sinn ëmmer déi aner, déi falsch leien. E „mea culpa“ ass seelen ze héieren. En éierleche Bléck op sech selwer feelt an deene meeschte Fäll. Beispiller fanne mir an den Noriichten a grousser Zuel.
Dem Jesus seng Reaktioun ass héich interessant. Hie gëtt net eng vun deenen erwaarten Äntwerten. Hie setzt senge Kontrahenten eng Opfuerderung dohin, déi si nodenke léist. Doduerch gewënnt hie schonn emol Zäit. Dee mäerdereschen Automatismus vum Geschéie gëtt hei gebrach a léist eng Paus fir no ze denken a fir sech ze berouegen.[1] De Jesus dréint mat senger Äntwert de Spiiss ëm. Lo steet weder hien nach d’Fra am Mëttelpunkt mä seng Géigner. Si zéien sech lues a lues zeréck, well si agesinn, dass dem Jesus seng Ufro si ganz déif trëfft. D’Situatioun entspaant sech. D’Fra gëtt net gestengegt, well ebe kee méi do ass, deen uklot. De Jesus seet net, dass kee Feelverhale virläit, mä hie fuerdert d’Fra op, vun elo u kee Feeler méi ze maachen.
Bäi esou Villem, wat an eise Gesellschafte schif leeft, läit objektiv gesi schonn dacks ee Feelverhale vir. Doru muss geschafft ginn. Awer et ass zimmlech ouni Notzen, fir ëmmer nees an der Vergaangenheet erëm ze wullen a Feeler vu fréier andauernd nei op ze kachen. Iergendwann muss een ee Schlussstréch zéien a soen, wéi de Jesus: „Geh und sündige von jetzt an nicht mehr!“ (Joh 8, 11c) Domat sinn d’Feeler, déi gemaach gi sinn, net einfach fort. Awer si sollen d’Liewe vun der Zukunft net weider belaaschten. Wann een dëst als Muster géif huele fir international Verhandlungen tëschent verfeinten Natiounen, da géif et warscheinlech ee gutt Stéck méi séier zu Fridde kommen. D’Fra hei am Evangelium kann elo nei ufänken ze liewen. Genee esou misst et och haut kënne funktionéieren.
Grad an eiser Zäit ginn ëmmer nees Steng opgehuewen a op anerer geworf. D’Asiicht an déi eege Verstréckung a Schold géif hëllefen, fir nei Weeër vu Fridden a Versönung ze fannen. Well d‘Asiicht an déi eege Schold géif eis all ganz sécher méi baarmhäerzeg stëmme vis-à-vis vun aneren. Kloer ass natierlech, wann ech meng eege Schold net kann oder wëll gesinn, da ginn ech si bäi déi aner sichen. Dëst misste grad mir als Chrëschte gesinn an eis entspriechend nei ausriichten.
De Mystiker Johannes Tauler huet d‘Erfarung vun der Schold an engem zimmlech plastesche Vergläich zesumme gefaasst:
„Das Pferd macht den Mist im Stall, und obgleich der Mist einen Unflat und Stank an sich hat, so zieht dasselbe Pferd doch den Mist mit großer Mühe auf das Feld, und dann wächst daraus edler, schöner Weizen und der edle, süße Wein, der nimmer so wüchse, wäre der Mist nicht da. Also trage deinen Mist – das sind deine eigenen Gebrechen, die du nicht abtun, ablegen noch überwinden kannst – mit Mühe und mit Fleiß auf den Acker des liebreichen Willens Gottes in rechter Gelassenheit deiner selbst.”[2]
Méi Geloossenheet an Eisen Urteeler géif warscheinlech vill Sträit a Krich ewech halen an eiser Welt.
[1] Vgl. Franz Kamphaus, Den Armen eine frohe Botschaft bringen. Inspirationen zum Lukasjahr, Patmos Verlag Ostfildern 2021, S. 75. [2] Zitéiert no: Franz Kamphaus, ebd. S. 77.
Fürbitten
Zum Jesus, dee baarmhäerzeg a mat Guttheet d’Liewe vun eis Mënsche begleet, wëlle mir bieden:
* Fir all, déi duerch hier Verantwortung an enger Regierung iwwer d’Wuel vun anere Mënsche mat entscheeden. Christus, héier eis.
* Fir all, déi zu Onrecht verurteelt a bestrooft ginn an esou an hirem Liewen Nodeeler ze spiere kréien. Christus, héier eis.
* Fir all Fraen, déi duerch ongerecht Strukturen an hire Chance, fir sech an eis Gesellschaft an eis Kierch an ze bréngen, ageschränkt ginn. Christus, héier eis.
* Fir d’Kanner an d’Jugendlech, déi ganz dacks den Urteeler vun deenen Erwuessenen an der Gesellschaft ausgeliwwert sinn. Christus, héier eis.
* Fir all eis Verstuerwen, dass si bäi dir éiweg Rou a Gnod erfueren. Christus, héier eis.
Du, Här, suergs fir Recht a Gerechtegkeet. Du kucks mat Gnod a Baarmhäerzegkeet op eis. Mir soen dir dofir Merci, elo an ëmmer. Amen.
II.
«Ne faites plus mémoire des événements passés, ne songez plus aux choses d’autrefois.» Dieu veut renouveler notre monde. Avec le regard tourné vers l’avenir, confions-lui nos demandes. Dieu qui fais toutes choses nouvelles, écoute nos prières.
– Pour notre Église, riche d’une tradition millénaire; afin qu’elle sache faire confiance au souffle de l’Esprit Saint et qu’elle ouvre de nouvelles voies pour répondre aux défis actuels, prions.
– Pour les personnes qui vivent dans la culpabilité d’un passé trop lourd; afin qu’elles arrivent à se pardonner et à suivre leurs aspirations intérieures, prions.
– Pour les chefs d’entreprise; afin qu’ils considèrent leurs employés comme leur plus grande richesse, prions.
– Pour les personnes en fin de vie; afin qu’elles puissent faire la paix avec leur passé et se tourner résolument, avec espérance, vers la vraie vie, prions.
– Pour notre communauté; afin que toujours tournée vers l’avenir, elle sache faire de la place aux jeunes et à des projets mobilisateurs pour bâtir un monde nouveau, prions.
Père très saint, accueille nos demandes et exauce-les en nous accordant un regard plein de foi. Nous te le demandons par Jésus, le Christ, notre Seigneur, lui qui règne avec toi et le Saint-Esprit, maintenant et pour les siècles des siècles. Amen. (https://fr.novalis.ca)
Gowegebiet
Erhéier eis, allmächtege Gott. Du hues eis duerch déi Wuert zum Virbild fir ee chrëschtlecht Liewe beruff. Maach eis fréi duerch dëst Affer vun aller Schold a stäerk eis fir de Kampf géint dat Béist an eiser Welt. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eisen Här. Amen.
Exauce tes serviteurs, Dieu tout-puissant: tu les as initiés à la foi chrétienne, qu'ils soient purifiés par ce sacrifice. Par Jésus.
Guter Gott, dein Sohn Jesus Christus hat sein Leben für uns eingesetzt, damit wir am ewigen Leben teilhaben. Wir bitten dich, lass seine Liebe und Hingabe Frucht bringen für alle Menschen. Darum bitten wir mit ihm unseren Bruder und Herrn.
Hochgebet – „Jesus leidet mit den Menschen“
Nach
dem Sanctus fährt der Priester fort:
Er lebte im
Zwiespalt, versucht und verlassen;
Er war, wo
Menschen kämpften und litten, Deshalb gedenken wir seines Todes und seiner Auferstehung.
Vater, wir
bitten dich, dein Heiliger Geist lasse jetzt Brot und Wein
Bei seinem
letzten Abendmahl sprach Jesus Worte,
NEHMET UND
ESSET ALLE DAVON:
Ebenso nahm er
nach dem Mahl den Kelch,
NEHMET UND
TRINKET ALLE DARAUS:
Geheimnis des
Glaubens
Eine
Verheißung durchzieht unser Leben:
Er gibt uns
Vertrauen, selbst Unmögliches zu versuchen, wachsam zu bleiben,
Guter Gott,
wir bitten dich für uns, für unsere Kirche,
Lass uns wie
Jesus eintreten für Recht und Gerechtigkeit.
Wir gedenken
all der Menschen, die wir geliebt haben
Zusammen mit
der Gottesmutter Maria, dem heiligen Josef, dem Zimmermann,
Durch ihn und mit ihm und in ihm
ist dir, Gott, allmächtiger Vater, Quelle unbekannt
Vaterunser
Gott huet eis all Schold nogelooss. Awer och mir solle bereet sinn ze verzeien. Genee dat soe mir am Gebiet, dat de Jesus eis geléiert huet. Triede mir mat Éierlechkeet virun hien a biede mir hien ëm dat, wat mir brauchen.: Vater unser im Himmel, …
Friddensgebiet
„Wer von euch ohne Sünde ist, der werfe den ersten Stein.“ Fridde gëtt da méiglech, wa mir eis bewosst sinn, dass mir selwer ëmmer nees Schold op eis lueden a bereet sinn de Mënschen niewent eis ze verzeien. Dofir biede mir: Här Jesus Christus, kuck net op eis Schwaachheet. Kuck op eist Engagement a schenk eis all däi Fridden. De Fridde vun eisem Här Jesus Christus sief mat iech all.
Schlussgebiet
Allmächtege Gott, du hues eis d’Sakrament vun der Eenheet geschenkt. Looss eis ëmmer lieweg bleiwen als Bridder a Schwëstere vu Christus, deem séi Léif mir empfaangen hunn. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.
Accorde-nous, Dieu tout-puissant, d'être toujours comptés parmi les membres du Christ, nous qui communions à son corps et à son sang. Lui qui règne.
Großer Gott, du schenkst uns Gemeinschaft mit dir und miteinander. Lass uns lebendige Glieder am Leibe deines Sohnes sein, der in diesem Mahle mit uns eins geworden ist, Christus, unser Herr.
Segen
In Zeiten des Argwohns: Segne uns mit Vertrauen.
In Zeiten der Verzagtheit: Segne uns mit Mut.
In Zeiten des Irrwahns: Segne uns mit Vernunft.
In Zeiten der Hektik: Segne uns mit Gelassenheit.
Und segne uns mit der Gewissheit selbst in Zeiten des Fluchs dennoch gesegnet zu sein.
Wolfgang Dietrich, zitéiert no: Bibel heute (1. Quartal 2025), 241 Segen, S. 22.
|
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg
© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement