 |
32. Sonndeg am Joereskrees A -11./12.11.2023Fest vum hellege Willibrord
32. Sonndeg am Joereskrees A -11./12.11.2023 Fest vum hellege Willibrord
Ufankslidd: “Du läis an onser Äerd begruewen” aus dem Anhang zum Magnificat an der Basilika vun Iechternach
Léif Matchrëschten! Et ass eng grouss Gnod, dass mir an eiser grousser Par net einfach nëmmen ee bedeitenden Hellegen als Patroun hunn, mä dass mir och nach säi Graf ze versuergen hunn. Zu Iechternach an der Basilika ass den hellege Willibrord begruewen. Schonn zënter villen honnerte vu Joren ass dat esou. Nach ëmmer kann een zu Iechternach an der Basilika dem Willibrord säi Geescht spieren. Am Lidd, dat mir lo grad gesongen hunn, kléngt Villes un, wat Mënschen iwwer all déi Zäit der zou gefouert huet, fir säi Graf op ze sichen an do ze bieden. Loosse mir eis haut areien an dëst Gebiet a ruffe mir zum Ufank eiser Här säin Erbaarme fir eis all un.
Här Jesus Christus, du hues duerch de Willibrord och eis Fridden ugekënnegt. Här Jesus Christus, du hues eis duerch de Willibrord Freed a Wuelergoe bruecht. Här Jesus Christus, duerch dem Willibrord säi Gebiet hëllefs du eis och nach haut.
Dagesgebiet
Gudde Gott, du hues deene verschiddenen Vëlker ervirstiechent Léiermeeschteren am Glawe geschéckt. Gëff allen, déi sech um Fest vum hellege Willibrord, eisem Papp am Glawen, hei versammelt hunn, Freed a Wuelergoen an dësem Liewen a looss si eng Kéier deng Herrlechkeet kucken. Dorëms biede mir dech duerch Jesus Christus, däi Sonn, eisen Här a eise Gott, deen an der Eenheet vum Hellege Geescht mat dir lieft an Här ass an all Éiwegkeet. Amen.
Liesungen vum Fest vum hl. Willibrord: Jes 52, 7-10 / 1 Kor 1, 18-25 / Mk 16, 15-20
Lesung aus dem Buch Jesaja. Wie willkommen sind auf den Bergen die Schritte des Freudenboten, der Frieden ankündigt, der eine frohe Botschaft bringt und Heil verheißt, der zu Zion sagt: Dein Gott ist König. Horch, deine Wächter erheben die Stimme, sie beginnen alle zu jubeln. Denn sie sehen mit eigenen Augen, wie der HERR nach Zion zurückkehrt. Brecht in Jubel aus, jauchzt zusammen, ihr Trümmer Jerusalems! Denn der HERR hat sein Volk getröstet, er hat Jerusalem erlöst. Der HERR hat seinen heiligen Arm vor den Augen aller Nationen entblößt und alle Enden der Erde werden das Heil unseres Gottes sehen.
R Kündet den Völkern die Herrlichkeit des Herrn! 1 Singet dem Herrn ein neues Lied, singt dem Herrn, alle Länder der Erde! 2 Singt dem Herrn und preist seinen Namen, verkündet sein Heil von Tag zu Tag! - (R) 3 Erzählt bei den Völkern von seiner Herrlichkeit bei allen Nationen von seinen Wundern! 7 Bringt dar dem Herrn, ihr Stämme der Völker, bringt dar dem Herrn Lob und Ehre! - (R) 8 Bringt dar dem Herrn die Ehre seines Namens, spendet Opfergaben, und tretet ein in sein Heiligtum! 10 Verkündet bei den Völkern: Der Herr ist König. Den Erdkreis hat er gegründet, so dass er nicht wankt. Er richtet die Nationen so, wie es recht ist. - R
Lesung aus dem ersten Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Korinth. Schwestern und Brüder! Das Wort vom Kreuz ist denen, die verloren gehen, Torheit; uns aber, die gerettet werden, ist es Gottes Kraft. In der Schrift steht nämlich: Ich werde die Weisheit der Weisen vernichten und die Klugheit der Klugen verwerfen. Wo ist ein Weiser? Wo ein Schriftgelehrter? Wo ein Wortführer dieser Weltzeit? Hat Gott nicht die Weisheit der Welt als Torheit entlarvt? Denn da die Welt angesichts der Weisheit Gottes auf dem Weg ihrer Weisheit Gott nicht erkannte, beschloss Gott, alle, die glauben, durch die Torheit der Verkündigung zu retten. Die Juden fordern Zeichen, die Griechen suchen Weisheit. Wir dagegen verkünden Christus als den Gekreuzigten: für Juden ein Ärgernis, für Heiden eine Torheit, für die Berufenen aber, Juden wie Griechen, Christus, Gottes Kraft und Gottes Weisheit. Denn das Törichte an Gott ist weiser als die Menschen und das Schwache an Gott ist stärker als die Menschen.
Halleluja. Halleluja. (So spricht der Herr:) Geht zu allen Völkern, und macht alle Menschen zu meinen Jüngern! Ich bin bei euch alle Tage bis zum Ende der Welt. Halleluja.
Aus dem heiligen Evangelium nach Markus. In jener Zeit erschien Jesus den Elf und sprach zu ihnen: Geht hinaus in die ganze Welt und verkündet das Evangelium der ganzen Schöpfung! Wer glaubt und sich taufen lässt, wird gerettet; wer aber nicht glaubt, wird verurteilt werden. Und durch die, die zum Glauben gekommen sind, werden folgende Zeichen geschehen: In meinem Namen werden sie Dämonen austreiben; sie werden in neuen Sprachen reden; wenn sie Schlangen anfassen oder tödliches Gift trinken, wird es ihnen nicht schaden; und die Kranken, denen sie die Hände auflegen, werden gesund werden. Nachdem Jesus, der Herr, dies zu ihnen gesagt hatte, wurde er in den Himmel aufgenommen und setzte sich zur Rechten Gottes. Sie aber zogen aus und verkündeten überall. Der Herr stand ihnen bei und bekräftigte das Wort durch die Zeichen, die es begleiteten.
Lecture du livre du prophète Isaïe. Comme ils sont beaux sur les montagnes, les pas du messager, celui qui annonce la paix, qui porte la bonne nouvelle, qui annonce le salut, et vient dire à Sion : « Il règne, ton Dieu ! » Écoutez la voix des guetteurs : ils élèvent la voix, tous ensemble ils crient de joie car, de leurs propres yeux, ils voient le Seigneur qui revient à Sion. Éclatez en cris de joie, vous, ruines de Jérusalem, car le Seigneur console son peuple, il rachète Jérusalem ! Le Seigneur a montré la sainteté de son bras aux yeux de toutes les nations. Tous les lointains de la terre ont vu le salut de notre Dieu.
R/ Racontez à tous les peuples les merveilles du Seigneur !
Chantez
au Seigneur un chant nouveau,
Lecture de la première lettre de saint Paul apôtre aux Corinthiens. Frères, le langage de la croix est folie pour ceux qui vont à leur perte, mais pour ceux qui vont vers leur salut, pour nous, il est puissance de Dieu. L’Écriture dit en effet : Je mènerai à sa perte la sagesse des sages, et l’intelligence des intelligents, je la rejetterai. Où est-il, le sage ? Où est-il, le scribe ? Où est-il, le raisonneur d’ici-bas ? La sagesse du monde, Dieu ne l’a-t-il pas rendue folle ? Puisque, en effet, par une disposition de la sagesse de Dieu, le monde, avec toute sa sagesse, n’a pas su reconnaître Dieu, il a plu à Dieu de sauver les croyants par cette folie qu’est la proclamation de l’Évangile. Alors que les Juifs réclament des signes miraculeux, et que les Grecs recherchent une sagesse, nous, nous proclamons un Messie crucifié, scandale pour les Juifs, folie pour les nations païennes. Mais pour ceux que Dieu appelle, qu’ils soient Juifs ou Grecs, ce Messie, ce Christ, est puissance de Dieu et sagesse de Dieu. Car ce qui est folie de Dieu est plus sage que les hommes, et ce qui est faiblesse de Dieu est plus fort que les hommes.
Alléluia. Alléluia. Par toute la terre retentit la Parole et la Bonne Nouvelle aux limites du monde. Alléluia.
Évangile de Jésus Christ selon saint Marc. En ce temps-là, Jésus ressuscité se manifesta aux onze Apôtres et leur dit : « Allez dans le monde entier. Proclamez l’Évangile à toute la création. Celui qui croira et sera baptisé sera sauvé ; celui qui refusera de croire sera condamné. Voici les signes qui accompagneront ceux qui deviendront croyants : en mon nom, ils expulseront les démons ; ils parleront en langues nouvelles ; ils prendront des serpents dans leurs mains et, s’ils boivent un poison mortel, il ne leur fera pas de mal ; ils imposeront les mains aux malades, et les malades s’en trouveront bien. » Le Seigneur Jésus, après leur avoir parlé, fut enlevé au ciel et s’assit à la droite de Dieu. Quant à eux, ils s’en allèrent proclamer partout l’Évangile. Le Seigneur travaillait avec eux et confirmait la Parole par les signes qui l’accompagnaient.
Priedegt
Lidd zur Priedegt: “Wéi mir an donkler Heedennuecht” aus dem Anhang zum Magnificat an der Basilika vun Iechternach
Léif Matchrëschten! An deene leschte Joren, wa mir dëst Lidd hei gesongen hunn, dann huet et mech ëmmer nees geschuddert. “Wéi mir an donkler Heedennuecht …”, dat ass net onbedéngt mäi Sproochgebrauch an och den Ausdrock vun den Heeden ass mir iergendwéi net ganz koscher. Dat kléngt extreem ofwäertend, wann een aner Mënschen als Heede bezeechent. Et dréckt am Fong och aus, dass een sech selwer, hei elo mir als Chrëschten, als déi besser fillen. Mä an der leschter Zäit muss ech jo soen, dass mir dëst Lidd ëmmer méi aus dem Häerz schwätzt. Dat wëll net soen, dass et mir sympathesch ass. Mä wann ech eis Welt kucken, wann ech den Zoustand vun eiser Kierch kucken, wann ech all dee Misär, déi Skandaler, dat Onrecht an de Krich kucken, da si mir dach wuel am Moment ganz déif an enger Nuecht dran, jo och an enger richteger Heedennuecht, enger Nuecht ouni Glawen u Gott. An dat alles mécht mech ganz déif nodenklech.
“Wéi mir an donkler Heedennuecht u keng Erléisung méi geduecht an d’Sënd ons Séile bal erdréckt …” Am Moment an Israel, an der Ukrain, op sou ville Platzen, wou Nout ass, do gleewen d’Mënschen, déi am Misär setzen dach kaum nach un eng Erléisung. D’Sënd, verstanen als Onrecht, als Ënnerdréckung an als Krich, ass esou grouss, dass si wierklech d’Séile vun de Mënschen erdréckt. D’Folleg ass, dass Has opkënnt, dass een zeréck schléit, dass de Misär ëmmer nach méi grouss gëtt. Egal op wat fir enger Säit een an Israel oder an der Ukrain steet, all Schrëtt, dee gemaach gëtt bréngt ëmmer weidert Leed, bréngt Doud fir vill Mënschen.
Eist Lidd vum Pierre Schritz deit un, dass zur Zäit vum Willibrord d’Welt net an der Rei war. Gott huet de Willibrord dofir geschéckt, fir en neit Liicht an d’Däischtert vun der Zäit ze bréngen. Wéi et wierklech deemools war, brauche mir elo hei net op ze schaffen. Mä war et net zu all Zäit esou, dass ëmmer nees Däischtert iwwer d’Mënschheet komm ass? Hu Mënschen net wierklech bal ëmmer Misär an Nout erlieft? D’Mënschheet ass dach eng eenzeg Geschicht vun Nout. De Prophet Jesaja, sou hu mir et grad an der Liesung héieren, seet schonn: “Wie willkommen sind auf den Bergen die Schritte des Freudenboten, der Frieden ankündigt, der eine frohe Botschaft bringt und Heil verheißt.” (Jes 52, 7) Et gouf ëmmer de Wonsch, dass do sou ee Botschafter géif kommen, dee Freed a Fridde géif bréngen. De Wonsch ass bis haut aktuell a villfach ass et och just beim Wonsch bliwwen, well mir Mënsch ni länger Zäit kënnen a wëlle friddlech ee mat dem anere liewen.
De Willibrord hat deemools eng Sot geséint hei an eiser Géigend. Si ass bis haut lieweg. Allerdéngs sinn och mir ni fräi dervun, dass d’Stierm vun der Zäit des Sot ënnerdrécken. D’Sot muss all Joer nei geséint ginn. Mir dierfen eis net ausrouen. Mir musse selwer aktiv ginn, dass d’Sot vum Glawen, vum Fridden a vun der Léift och an eiser Zäit ënnert d’Mënsche kënnt. An d’Fro bleift dann, op mir wierklech vum Geescht geleet sinn, sou wéi de Willibrord, an dann och bereet sinn alles ze maachen, dass eis Welt besser gëtt. Biede mir drëm, dass mir ni d’Kraaft an de Mutt verléieren, fir eis fir de Fridden a fir eise Glawen an ze setzen.
Fürbitten
Gott, eisem allmächtege Papp, deen eis all Hoffnung schenkt, wëlle mir eis Suergen an Uleies uvertrauen. Hien biede mir em seng Kraaft an Hëllef:
1) Mir biede fir all Chrëschten am Lëtzebuerger Land, dass mir eis vum hellege Willibrord sengem Beispill leede loossen an esou zu liewegen Zeie vun der gudder Noriicht vu Gott ginn. Härgott héier eis.
2) Mir biede fir all Mënschen, déi sech an dëser Woch an der Basilika beim Graf vum Willibrord versammelt hunn, dass si do Kraaft fonnt hunn, sech ëmmer erëm nei op d'Botschaft vu Gott ze konzentréieren, an iwwert hire wierkleche Sënn nozedenken. Härgott héier eis.
3) Mir biede fir all Mënschen, déi eng leedend Platz hunn, dass si hir Muecht an hiert Wësse fir de Virdeel vun deenen ënnerpriviligéierten, ënnerdréckten an aarme Mënschen asetzen an esou fir d'Gerechtegkeet an de Fridden an der Welt suergen. Härgott héier eis.
4) Mir biede fir all Mënschen op der Welt, dass si een op deen aneren zouginn, sech ouni Virurteeler begéinen, sech géigesäiteg respektéieren an esou eng fruchtbar Zesummenaarbecht an een echte Fortschrëtt fir all Natioune garantéieren. Härgott héier eis.
5) Mir biede fir all Verstuerwen aus eiser Gemeinschaft, dass si béi dir, Härgott, éiweg glécklech sinn an do d’Erfëllung vun hirer chrëschtlecher Hoffnung op d’Opersteeung vun den Doudege fannen. Härgott héier eis.
6) Mir wëlle fir eis selwer, als Membere vun eiser kierchlecher Gemeinschaft, bieden, dass mir et fäerdegbréngen an eiser esou dacks kaler Welt Hoffnung, Léift a Freed ze verbreeden. Härgott héier eis.
Härgott, du wëlls, dass et alle Mënsche gutt geet. Un eis ass et sech dofir anzesetzen. Härgott, schenk eis fir des wichteg Aufgab deng Kraaft. Dorëms biede mir dech duerch Jesus Christus, eise Brudder an eisen Här. Amen.
Gowegebiet
Gudde Gott, huel d'Gowen un, déi mir um Fest vum hellege Willibrord op däin Altor leen. Fir seng onermiddlech Aarbecht an dengem Wéngert hues du him d'Kroun vum éiwege Liewe ginn; looss eis an der Kraaft vun dësem Affer räich Friichte bréngen an eisem Liewen. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.
Schlussgebiet
Allmächtege Gott, duerch den apostouleschen Äifer vum hellege Willibrord hues du eis an d'Gemeinschaft vun denger Kierch geruff. Hëllef eis, sengem Beispill ze follegen an aus der Kraaft vun dengem Sakrament ze liewen, fir datt mir Christus, eisem Meeschter, entgéintginn an an him dat éiwegt Liewe fannen, hien, dee mat dir lieft a regéiert an all Éiwegkeet. Amen.
Seegen
Den
Härgott, den allmächtege Papp, dee vill Mënschen
Hie
soll iech fest maachen am Glawen,
Den
Här huet séin treien Denger Willibrord opgeholl an seng Freed;
An
esou soll hien iech seenen:
|
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg
© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg
© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement