1. Faaschtesonndeg 17./18.2.2024 B


Home Back Print Kontakt

1. Faaschtesonndeg 217./18.2.2024 B - (C) Carlo Morbach - 14.2.2024

1. Faaschtesonndeg 17./18.2.2024 B


Léif Matchrëschten! Richtegt Faaschten ass eigentlech voll am Trend. Wéi vill Mënschen halen iergend e Regime a loossen sech beroden iwwer eng méi gesond Ernärung. Faaschten fir de Kierper méi gesond ze maachen ass duerchaus heiansdo ubruecht. Mä Faaschte wier wuel och nach an esou munchen anere Beräicher ubruecht. An och hei gëtt et Ureegungen: manner mam Auto fueren, manner Handy benotzen, méi roueg a lues liewen am Allgemengen asw. Mir selwer missten eis als éischt emol froen, wat eis wichteg ass. Faaschte kënne mir a ville Beräicher. Awer et geet net nëmmen drëm eng Übung ze maachen. Et soll och een déiwe Sënn hunn. An der Faaschtenzäit vun eiser Kierch wëlle mir eis dofir elo op de Wee maachen a vläicht munches, wat eis Relioun ugeet nei bedenken. Am Hierdebréif zur Faaschtenzäit denkt eisen Äerzbëschof iwwer eis Gemeinschaft no. Dat wier sécher eng Iddi fir des Zäit. Wat ass eis Gemeinschaft? Wéi kann si funktionéieren? Wéi kënne mir si fit maache fir d’Zukunft? Loosse mir eis zesummen op dee Wee maachen.


Här Jesus Christus, duerch eis Daf gehéiere mir zu dir.

Här Jesus Christus, du riffs eis fir em ze kéieren.

Här Jesus Christus, du beriffs eis zur Verkënnegung vun denger Botschaft.


Dagesgebiet


Allmächtege Gott, du schenks eis des helleg véierzeg Deeg als eng Zäit vun der Ëmkéier a vun der Bouss. Gëff eis duerch hir Feier d’Gnod, datt mir an der Erkenntnis vu Jesus Christus virukommen an d’Kraaft vu sengem Wierk vun der Erléisung duerch ee Liewen aus dem Glawe siichtbar maachen. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.


Accorde-nous, Dieu tout-puissant, tout au long de ce Carême, de progresser dans la connaissance de Jésus Christ et de nous ouvrir à sa lumière par une vie de plus en plus fidèle. Lui qui.


Gott des Lebens, du hast uns nicht für den Tod, sondern für das Leben bestimmt. Du lädst uns ein, in dieser österlichen Bußzeit einen Neubeginn zu wagen und unser Leben von Neuem auszurichten auf dich und dein Wort. Begleite und unterstütze uns, wenn wir einen neuen Blick auf unser Leben werfen und die Dinge in unserem Leben abwägen, um Abhängigkeiten zu entdecken und alten Ballast abzuwerfen. So führst du uns in die herrliche Freiheit deiner Kinder. Durch Christus, unseren Herrn.


Texter: Lesung: Gen 9, 8-15 / 1 Petr 3, 18-22 Evangelium: Mk 1, 12-15


Lesung aus dem Buch Genesis.

Gott sprach zu Noach und seinen Söhnen, die bei ihm waren: Ich bin es. Siehe, ich richte meinen Bund auf mit euch und mit euren Nachkommen nach euch und mit allen Lebewesen bei euch, mit den Vögeln, dem Vieh und allen Wildtieren der Erde bei euch, mit allen, die aus der Arche gekommen sind, mit allen Wildtieren der Erde überhaupt. Ich richte meinen Bund mit euch auf: Nie wieder sollen alle Wesen aus Fleisch vom Wasser der Flut ausgerottet werden; nie wieder soll eine Flut kommen und die Erde verderben. Und Gott sprach: Das ist das Zeichen des Bundes, den ich stifte zwischen mir und euch und den lebendigen Wesen bei euch für alle kommenden Generationen: Meinen Bogen setze ich in die Wolken; er soll das Zeichen des Bundes werden zwischen mir und der Erde. Balle ich Wolken über der Erde zusammen und erscheint der Bogen in den Wolken, dann gedenke ich des Bundes, der besteht zwischen mir und euch und allen Lebewesen, allen Wesen aus Fleisch, und das Wasser wird nie wieder zur Flut werden, die alle Wesen aus Fleisch verdirbt.


Kv Deine Wege, Herr, sind Huld und Treue für alle, die deinen Bund wahren.

Zeige mir, Herr, deine Wege, *
lehre mich deine Pfade!
Führe mich in deiner Treue und lehre mich; /
denn du bist der Gott meines Heiles. *
Auf dich hoffe ich den ganzen Tag. – (Kv)
Gedenke deines Erbarmens, Herr, /
und der Taten deiner Gnade; *
denn sie bestehen seit Ewigkeit!
Gedenke nicht meiner Jugendsünden und meiner Frevel! *
Nach deiner Huld gedenke meiner, Herr, denn du bist gütig
– (Kv)
Der Herr ist gut und redlich, *
darum weist er Sünder auf den rechten Weg.
Die Armen leitet er nach seinem Recht, *
die Armen lehrt er seinen Weg. 
– Kv


Lesung aus dem ersten Brief des Apostels Petrus.

Schwestern und Brüder! Christus ist der Sünden wegen ein einziges Mal gestorben, ein Gerechter für Ungerechte, damit er euch zu Gott hinführe, nachdem er dem Fleisch nach zwar getötet, aber dem Geist nach lebendig gemacht wurde. In ihm ist er auch zu den Geistern gegangen, die im Gefängnis waren, und hat ihnen gepredigt. Diese waren einst ungehorsam, als Gott in den Tagen Noachs geduldig wartete, während die Arche gebaut wurde; in ihr wurden nur wenige, nämlich acht Menschen, durch das Wasser gerettet. Dem entspricht die Taufe, die jetzt euch rettet. Sie dient nicht dazu, den Körper von Schmutz zu reinigen, sondern sie ist eine Bitte an Gott um ein reines Gewissen aufgrund der Auferstehung Jesu Christi, der in den Himmel gegangen ist; dort ist er zur Rechten Gottes und Engel, Gewalten und Mächte sind ihm unterworfen.


Lob dir, Christus, König und Erlöser! Nicht nur vom Brot lebt der Mensch, sondern von jedem Wort aus Gottes Mund. Lob dir, Christus, König und Erlöser!


Aus dem heiligen Evangelium nach Markus.

In jener Zeit trieb der Geist Jesus in die Wüste. Jesus blieb vierzig Tage in der Wüste und wurde vom Satan in Versuchung geführt. Er lebte bei den wilden Tieren und die Engel dienten ihm. Nachdem Johannes ausgeliefert worden war, ging Jesus nach Galiläa; er verkündete das Evangelium Gottes und sprach: Die Zeit ist erfüllt, das Reich Gottes ist nahe. Kehrt um und glaubt an das Evangelium!


Lecture du livre de la Genèse.

Dieu dit encore à Noé et à ses fils: «Voici que moi, j’établis mon alliance avec vous, avec votre descendance après vous, et avec tous les êtres vivants qui sont avec vous: les oiseaux, le bétail, toutes les bêtes de la terre, tout ce qui est sorti de l’arche. Oui, j’établis mon alliance avec vous : aucun être de chair ne sera plus détruit par les eaux du déluge, il n’y aura plus de déluge pour ravager la terre.» Dieu dit encore: «Voici le signe de l’alliance que j’établis entre moi et vous, et avec tous les êtres vivants qui sont avec vous, pour les générations à jamais: je mets mon arc au milieu des nuages, pour qu’il soit le signe de l’alliance entre moi et la terre. Lorsque je rassemblerai les nuages au-dessus de la terre, et que l’arc apparaîtra au milieu des nuages, je me souviendrai de mon alliance qui est entre moi et vous, et tous les êtres vivants : les eaux ne se changeront plus en déluge pour détruire tout être de chair.


R/ Tes chemins, Seigneur, sont amour et vérité pour qui garde ton alliance.

Seigneur, enseigne-moi tes voies,
fais-moi connaître ta route.
Dirige-moi par ta vérité, enseigne-moi,
car tu es le Dieu qui me sauve.
R

Rappelle-toi, Seigneur, ta tendresse,
ton amour qui est de toujours.
Dans ton amour, ne m’oublie pas,
en raison de ta bonté, Seigneur.
R

Il est droit, il est bon, le Seigneur,
lui qui montre aux pécheurs le chemin.
Sa justice dirige les humbles,
il enseigne aux humbles son chemin.
R


Lecture de la première lettre de saint Pierre apôtre.

Bien-aimés, le Christ, lui aussi, a souffert pour les péchés, une seule fois, lui, le juste, pour les injustes, afin de vous introduire devant Dieu; il a été mis à mort dans la chair, mais vivifié dans l’Esprit. C’est en lui qu’il est parti proclamer son message aux esprits qui étaient en captivité. Ceux-ci, jadis, avaient refusé d’obéir, au temps où se prolongeait la patience de Dieu, quand Noé construisit l’arche, dans laquelle un petit nombre, en tout huit personnes, furent sauvées à travers l’eau. C’était une figure du baptême qui vous sauve maintenant : le baptême ne purifie pas de souillures extérieures, mais il est l’engagement envers Dieu d’une conscience droite et il sauve par la résurrection de Jésus Christ, lui qui est à la droite de Dieu, après s’en être allé au ciel, lui à qui sont soumis les anges, ainsi que les Souverainetés et les Puissances.


Ta Parole, Seigneur, est vérité, et ta loi, délivrance. L’homme ne vit pas seulement de pain, mais de toute parole qui sort de la bouche de Dieu. Ta Parole, Seigneur, est vérité, et ta loi, délivrance.


Évangile de Jésus Christ selon saint Marc.

En ce temps-là, Jésus venait d’être baptisé. Aussitôt l’Esprit le pousse au désert et, dans le désert, il resta quarante jours, tenté par Satan. Il vivait parmi les bêtes sauvages, et les anges le servaient. Après l’arrestation de Jean, Jésus partit pour la Galilée proclamer l’Évangile de Dieu; il disait: «Les temps sont accomplis: le règne de Dieu est tout proche. Convertissez-vous et croyez à l’Évangile.»


Priedegt


Die Zeit ist erfüllt, das Reich Gottes ist nahe. Kehrt um und glaubt an das Evangelium!” (Mk 1, 15) Vu wat ëmkéieren? Woura besteet dat Evangelium vum Jesus? Woura bestinn déi Versuchungen, déi op de Jesus eragestiermt sinn?


Verfolger verfolgen die Verfolgten. Verfolgte aber werden Verfolger. Und weil verfolgte Verfolger werden werden aus Verfolgten verfolgende Verfolgte und aus Verfolgern verfolgte Verfolger. Aus verfolgten Verfolgern aber werden wiederum Verfolger (verfolgende verfolgte Verfolger). Und aus verfolgenden Verfolgten werden wiederum Verfolgte (verfolgte verfolgende Verfolgte). Machen Verfolger Verfolgte. Machen verfolgende Verfolgte Verfolgte verfolgte Verfolger. Machen verfolgende verfolgte Verfolger verfolgte verfolgende Verfolgte. Und so ad inifinitum.“[1] (Helmut Heißenbüttel) Wann ech haut an eis Welt kucken, da verfollegt een deen aneren. Déi, déi fréier verfollegt goufen, verfollegen haut anerer asw. D’Liewen an eiser Welt ass esou krass komplizéiert, sou voll mat Krich an Nout, dass ee bal um Verstand vum Mënsch zweiwele kann.


Wien ass dee „Satan“, deen eis a Versuchung féiert? Stiecht deen net an eis selwer? Si mir et net, déi an eisem Wan ëmmer méi mussen hunn u Geld a Afloss? Ass eise Wonsch selwer eppes ze gëllen net esou riseg, dass mir domat nu wierklech ëmmer nees grouss Krisen ausléisen?


Eisen Här Äerzbëschof schwätzt a sengem Hierdebréif vun der Gemeinschaft. Wéi a wou kënne mir Gemeinschaft an der Kierch hunn an opbauen? Wéi a wou kënne mir Gemeinschaft an eise Gesellschafte schafen, déi echt sinn, déi éierlech sinn? D’Versuchung ass extreem grouss, fir all Kéiers déi Gemeinschaften ze zerstéieren, well een oder deen anere wëll herrschen. Sou entsteet dann ëmmer nees op en Neies Verfollgung. Verfollger ginn awer iergendwann och erëm zu Verfollegten. „Und so ad inifinitum.“ Et entsteet, a mir gesinn et jo an eiser Zäit ganz däitlech, een endlosen Däiwelskrees vu Béisem, vu Schlechtegkeet. Mënsche fannen an hirem Liewen ëmmer erëm dat Béist, mol als Affer, mol als Täter. Wéi mir wësse mécht dat Béist nach net emol Halt virun eise Kierchemaueren. De Kampf allerdéngs géint dat Béist generéiert ëmmer nei Béist. Munchmol steigert sech dat Béist an d’Extreemt, sou dass um Enn kaum nach kloer ass wien Täter a wien Affer ass, eben dann,  wann „verfolgende verfolgte Verfolger verfolgte verfolgende Verfolgte“ maachen. Wier et do net besser, d’Quell vum Béisen, de Mënsch, auszeradéieren an esou d’Onheel ee fir alle mol aus der Welt ze verbannen.


1930 hat den Erich Kästner ee Gedicht geschriwwen: „Das letzte Kapitel“. An der leschter Strof heescht et do:

Jetzt hatte die Menschheit endlich erreicht, was sie wollte.
Zwar war die Methode nicht ausgesprochen human.
Die Erde war aber endlich still und zufrieden und rollte,
völlig beruhigt, ihre bekannte elliptische Bahn.”


Och wann dem Kästner seng Visioun extreem war, sou huet si dach eng déif Wourecht eriwwer bruecht. Mir Mënsche sinn et, déi eis Welt kënnen am Ganzen zerstéieren. Et gëtt kee Wiesen an der Welt, dat dozou fäeg ass, fir sech selwer auszeradéieren a vun der Welt verschwannen ze loossen. Dat, wat am Moment erëm iwwerall lass ass, léist Schreckleches komme gesinn. Méi wéi eng Kéier stoung d’Mënschheet virun hirem Enn. An haut? Si mir net erëm no drun, dass d’Konflikter sech därmoossen héich schaukelen, dass et zu engem Kollaps kéint kommen? An de Grond fir all dat? Et ass Versuchung, d’Gier no Muecht an Afloss.


Jo et gëtt nëmmen eppes, dat do wierklech géif hëllefen. Dat wier eng absolutt Bekéierung vum Mënsch zu deene Wäerter, déi de Jesus gelieft a vertrueden huet. Awer, fir zu esou enger Iwwerzeegung ze kommen, dass dat misst geschéien, bréichte wuel déi aktuell Herrscher endlech eng „Wüstenerfahrung“. De Jesus huet an der Wüst zu sech fonnt. Eng Zäit vu Rou an Nodenke war fir hie wichteg. Dat wier och wichteg fir all déi, déi haut an als Herrscher un der Spëtzt sinn, egal a wat fir enger Institutioun. Mir mussen och haut den Däiwelskrees vum Verfollege briechen. Mir mussen eis besënnen op d’Gemeinschaft vun alle Mënschen. Nëmmen als Gemeinschaft kann d’Mënschheet iwwerliewen.


Gemeinschaft geet nëmmen am Zesummenhalen, am Zesummegoen. Dat gëllt fir eis als Kierch, als Par. Dat gëllt fir ee Staat wéi och fir d’Gemeinschaft vun de Staate weltwäit. “Die Zeit ist erfüllt, das Reich Gottes ist nahe. Kehrt um und glaubt an das Evangelium!” (Mk 1, 15) Et wier wierklech un der Zäit, dass d’Mënschheet sech bekéiert an nei Weeër vu Fridden a Versönung geet. Mir als Chrëschte missten am Fong do Virbild a Virreider sinn.


[1] Helmut Heißenbüttel, Textbücher 1-6, Klett-Cotta Stuttgart 1980 / 2021, S. 101.


Fürbitten


Gott rifft eis op em ze kéieren. Hien begleet eis duerch des véierzeg Deeg vun der Faaschtenzäit. Zu him biede mir:


* Mir biede fir déi vill Affer vu Kricher an Ausenanersetzung an eiser Welt. Fir déi vill Mënschen, deenen hiert Leed eis net bekannt ass a besonnesch fir d'Mënschen an den aktuelle Krisegebidder. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir déi vill jonk Mënschen, déi net wëssen, wéi hier Zukunft ausgesi kann. Fir all, déi hier Fäegkeeten asetze wëllen an doru gehënnert ginn, well Krich, wirtschaftlech Katastrophen oder Krankheeten hier Perspektive bedreeën. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir all, déi wéinst hirem Glawen oder hirer Iwwerzeegung verfollegt ginn oder esouguer dout gemaach ginn. Fir déi Vill, déi an Angscht liewen a kaum fräi ootmen an denke kënnen. Fir d'Chrëschten, d'Judden an d'Moslemen an all gleeweg Mënschen. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir eis Kierch an hier Verantwortlech, déi fréier an och haut vill Feeler gemaach hunn, Mënschen déif verletzt hunn an hier Würd mëssuecht hunn. Mir bieden drëm, dass Weeër fonnt gi fir deng Botschaft vun der Léift erëm nei an de Vierdergrond ze stellen. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir all eis Verstuerwen, fir déi, mat deene mir ee groussen Deel vun eisem Liewe gelieft hunn, fir déi Vill, déi vergiess sinn, déi op de Schluechtfelder vun eiser Welt, op der Flucht oder duerch Krankheeten hiert Liewe verluer hunn. Härgott, héier eis.


Gudde Gott, mat dir un eiser Säit iwwerhuele mir mat groussem Mutt Verantwortung fir eis Welt. Deng Trei schenkt eis Zouversiicht a Sécherheet. Mir soen dir Merci, elo an an all Éiwegkeet. Amen.


II


Le Seigneur a partagé notre vie terrestre. Il est devenu l’un de nous et est allé jusqu’au bout de la souffrance humaine. Tournons-nous vers lui avec un cœur désireux d’être transformé.

Seigneur, écoute-nous; Seigneur, exauce-nous.

Pour l’Église du Christ; afin qu’elle trouve en son Rédempteur la source du salut pour elle-même et pour celles et ceux qui viennent à elle, prions le Seigneur.

Pour les personnes qui ne connaissent pas encore l’Alliance que Dieu offre à l’humanité; afin qu’elles accueillent le Christ comme lumière de leur vie, prions le Seigneur.

Pour les gens qui annoncent la Bonne Nouvelle de Jésus Christ; afin que chacun et chacune le fasse avec force et douceur à la fois, prions le Seigneur.

Pour nous-mêmes en ce début de Carême; afin que nous vivions un temps de rapprochement, de transformation et de réconciliation, prions le Seigneur.

Père de bonté, vers toi nous élevons nos âmes en ce début de Carême. Vois notre misère et entends nos supplications; qu’elles touchent ton cœur de Père. Nous te le demandons par le Christ, Jésus, notre Seigneur, qui vit et règne avec toi, dans l’unité du Saint-Esprit, pour les siècles des siècles. Amen. (https://fr.novalis.ca)


Gowegebiet


Här, eise Gott, mir bréngen Brout a Wäin fir dat hellegt Affer, dat mir zum Ufank vun dëser Faaschtenzäit feieren. Huel mat dëse Gowen eis selwer un a vereeneg eis selwer mat dem Affer vun dengem Jong, dee mat dir lieft a regéiert an all Éiwegkeet. Amen.


Avec cette eucharistie, Seigneur, nous commençons notre marche vers Pâques: fais que nos cœurs correspondent vraiment à nos offrandes. Par Jésus.


Wir danken dir, unser Gott, für alles, was du uns anvertraust. Segne diese Gaben und verleihe uns, in der Kraft deiner Liebe unseren Schwestern und Brüdern zu dienen durch Christus, unsern Herrn.


Hochgebet – „Vergebung“

Präfation
Gnädiger Gott, wir preisen deine Barmherzigkeit 
und sind dankbar für deine Geduld.
 
Du nimmst uns Menschen, wie wir sind,
 
und schaust nicht auf unser Versagen.
Selbst wo die Sünde überhandnahm,
 
zeigte sich noch überwältigender deine Gnade.
 
Dein Verzeihen fordert uns heraus,
 
selbst zu verzeihen – siebzigmal siebenmal.

Wir danken dir um Jesu willen, der stets bereit war, 
das versöhnende Wort zu sprechen:
deine Sünden sind vergeben.
Seine Liebe erwies sich am Kreuz,
sie war größer 
als all unsere Bosheit zusammen.
 
Bis in den Tod war sein Leben
ein Dienst für die Menschen. 
So zeigte der Meister den Schülern den Weg:
 
Der Geringste zu werden, um groß zu sein,
zu sterben, um wahrhaft zu leben.
Darum preisen wir dich
in der Gemeinschaft der Kirche und rufen zu deiner Ehre:

Sanctus

Heiliger Gott, wir danken dir, für die Botschaft von der Vergebung, 
die Jesus uns Menschen gebracht hat.
 
Er rief uns alle zu Umkehr,
denn deine Herrschaft muss kommen. 
Er war der Gute Hirt,
der dem verirrten Schaf nachging. 
Er verkehrte mit Sündern
und war bei den Zöllnern zu Gast. 
Er offenbarte uns deine Freude
über den "verlorenen Sohn", 
der den Weg zu seinem Vater zurückfand,
der tot war und wieder lebendig wurde.

Er, der ohne Sünde war, ließ sich unter die Sünder zählen: 
Er wurde das "Lamm",
das sich nicht wehrte gegen den Tod 
und das die Sünde der Welt hinwegnahm.

Gott, barmherziger Vater, du erwartest von allen, 
die uneins geworden sind,
sich miteinander zu versöhnen, 
und wenn wir den anderen vergeben,
lässt du auch uns bei dir 
Gnade finden um Jesu willen.

So bitten wir dich, allmächtiger Gott: 
Segne diese Gaben von Brot und Wein
durch deinen Heiligen Geist 
und vollende sie für uns
als den Leib + und das Blut deines Sohnes, 
unseres Herrn Jesus Christus.

Er nahm am Abend vor seinem Leiden das Brot in seine Hände, 
erhob die Augen zu dir, seinem Vater,
sprach den Segen, brach das Brot 
und reichte es seinen Jüngern
mit den Worten:


NEHMET UND ESSET ALLE DAVON: 
DAS IST MEIN LEIB,
DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.


Ebenso nahm er nach dem Mahl den Kelch,
dankte wiederum, reichte ihn seinen Jüngern
und sprach:


NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS: 
DAS IST DER KELCH
DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES, 
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH
 
UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
 
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
 
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.


Geheimnis des Glaubens!

Gott, unser Vater, wir gedenken deines Sohnes: 
Um unserer Sünden willen
wurde er durchbohrt. 
Der Menschen Verbrechen wegen
wurde er zerbrochen. 
Auf ihm lag all unsere Schuld.
 
Er war gehorsam bis zum Tod,
ja bis zum Tod am Kreuz. 
Aber du hast ihn hoch erhoben
und ließest ihn auferstehen aus dem Grab. 
Dann stand er wieder
im Kreis der Seinen und sprach zu ihnen: 
`Empfangt den heiligen Geist;
wem ihr die Sünden vergebt, 
dem sollen sie vergeben sein.´

Gott, wir bitten dich: Sende den Geist Jesu Christi jetzt in dieser Stunde, 
damit unsere Schuld vergeben wird
und wir eins sind in ihm. 

Lass uns seinen heiligen Leib nicht zum Gericht werden, 
sondern allen auf ewig das Leben schenken.
 
Lass den Kelch seines Blutes uns heilen
und retten aus der Gewalt des Bösen.

Gib uns einen neuen Geist, den Geist der Buße und der Geduld. 
Mache uns bereit,
die eigenen Fehler zu erkennen und die der anderen zu vergeben.
Bewahre du uns untereinander
in der Gemeinschaft des Sinnes und Herzens 
mit unserem Papst Franziskus
und unsere Bischöfe
Sie lenken das Schiff der Kirche
in den Wirren unserer Zeit. 
Hilf uns, milde zu sein, wenn sie gefehlt haben.
 
Lass uns dem Beispiel Jesu folgen,
dessen verzeihende Liebe grenzenlos war.

Gedenke unserer Verstorbenen, die uns mit dem Siegel des Glaubens 
vorangegangen sind. Führe sie in das Reich des ewigen Lebens.
 

Wir Sünder hoffen auf deine Barmherzigkeit. 
Gib uns Gemeinschaft mit deinen Heiligen,
mit Maria, der Mutter Jesu, 
seinem Ziehvater, dem heiligen Josef, den Apostelinnen und Aposteln.
 
Wäge nicht unser Verdienst,
sondern verzeih uns und gib uns 
mit ihnen das Erbe des Himmels.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater, 
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.

Quelle unbekannt

Vaterunser


De Jesus gouf vu verschiddenen Versuchunge geplot. Mir selwer kennen dat an eisem Liewen och ëmmer nees. Heiansdo kënne mir net widderstoen a ginn esou munchem no, wat fir eis selwer dann net gutt ass. Biede mir mat dem Gebiet vum Jesus, dass Gott selwer eis hëlleft, aus Léift an aus Respekt virun enaner a virun him, verschount bleiwe vun all deem, wat net gutt ass. Vater unser …


Friddensgebiet


Jesus Christus huet de Mënschen ëmmer nees Versönung geschenkt. Hie selwer ass de Fridde vu Gott fir eis. Dofir froe mir: Här Jesus kuck net op eis Feeler mä op eise gudde Wëllen a schenk eis ëmmer nees nei däi Fridden. De Fridde vu Jesus Christus sief mat iech all.


Schlussgebiet


Gudde Gott, du hues eis d’Brout vum Himmel ginn, fir datt Glawen, Hoffnung a Léift an eis wuessen. Erhal an eis d’Verlaangeren no dësem echte Brout, dat der Welt d’Liewe gëtt, a stäerk eis mat jidder Wuert, dat aus dengem Mond ervirgeet. Dorëms biede mir duerch Christus, eisen Här. Amen.


Le pain que nous avons reçu de toi, Seigneur notre Dieu, a renouvelé nos cœurs: il nourrit la foi, fait grandir l’espérance et donne la force d’aimer; apprends-nous à toujours avoir faim du Christ, seul pain vivant et vrai, et à vivre de toute parole qui sort de ta bouche. Par Jésus.


Gott und Vater unseres Herrn Jesus Christus. Du hast uns in Jesus das Brot geschenkt, das der Welt Leben gibt. Wir danken dir dafür und bitten dich: Verbanne Ichsucht und Lieblosigkeit aus unserer Mitte und führe uns durch deine Liebe zu mehr Engagement für dein Reich in dieser Welt. Darum bitten wir durch Christus, unsern Herrn.


Seegen


Gib uns den Mut, Gott, schwere Entscheidungen anzugehen.

Gib uns die Weitsicht, Gott, die Konsequenzen zu bedenken.

Gib uns die Kraft, Gott, uns selbst treu zu bleiben.


So segne uns und alle, die uns wichtig sind, der gütige Gott:

der Vater und der Sohn und der Heilige Geist. Amen.1

1 Segenaus: Sonja und David Haub, Andachten für zu Hause. Anregungen für die Fasten- und Osterzeit, Verlag Katholisches Bibelwerk, Stuttgart 2021, S. 26.


Mass vum 14. Februar
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 25. Februar

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement