4. Sonndeg am Joereskrees C – 29./30.1.2022


Home Back Print Kontakt

Léif Matchrëschten! Wéi kann ee Gott begéinen? Wéi kann een zu him bieden? Mat „ganzem Häerz“, wéi et am Ufanksgebiet heescht? Hu mir eis Häerzer elo „bäi eisem Här“, wéi mir et am Dialog zur Präfatioun an der Mass behaapten? Des Froen kënnen eis hëllefen, no ze denken an eisem Alldag an an eisem Liewen. Wou si mir an eisem Häerz ëmmer nees hin- an hier gerappt a kënnen eis net entscheeden? Kucke mir elo op dat, wat eis doruechter mécht, wat eis an de Sträit féiert a wat eis traureg mécht. Froe mir eisen Här Jesus Christus ëm seng Hëllef an ëm seng Begleedung.

Kyrie
  • Här Jesus Christus,du bréngs eis d’Baarmhäerzegkeet vu Gott. Här, erbaarm dech eiser.
  • Här Jesus Christus, du erfëlls d’Versprieche vu Gott, dengem Papp. Christus, erbaarm dech eiser.
  • Här Jesus Christus, du riffs eis an d’Räich vu Gott. Här, erbaarm dech eiser.
Dagesgebiet

Här, eise Gott, du hues eis all erschafen, fir datt mir dech luewen. Gëff, datt mir dech mat ganzem Häerz ubieden an och all Mënsche gär hunn, déi’s du gär hues. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här. Amen.

Accorde-nous, Seigneur, de pouvoir t’adorer sans partage, et d’avoir pour tout homme une vraie charité. Par Jésus Christ.

Gott und Vater Jesu Christi, du gibst deinem Sohn die Vollmacht, Worte unzerstörbaren Lebens zu verkünden. Öffne unsere Ohren und unser Herz, dass wir seine Botschaft aufnehmen und aus ihr leben durch ihn, der mit dir und dem Heiligen Geist in unserer Mitte lebt jetzt und in Ewigkeit.

Liesungen: Jer 1, 4-5.17-19 / 1 Kor 13, 4-13 / Lk 4, 21-30

Lesung aus dem Buch Jeremia.
In den Tagen Joschijas, des Königs von Juda, erging das Wort des HERRN an mich: Noch ehe ich dich im Mutterleib formte, habe ich dich ausersehen, noch ehe du aus dem Mutterschoß hervorkamst, habe ich dich geheiligt, zum Propheten für die Völker habe ich dich bestimmt. Du aber gürte dich, tritt vor sie hin und verkünde ihnen alles, was ich dir auftrage! Erschrick nicht vor ihnen, sonst setze ich dich vor ihren Augen in Schrecken! Siehe, ich selbst mache dich heute zur befestigten Stadt, zur eisernen Säule und zur bronzenen Mauer gegen das ganze Land, gegen die Könige, Beamten und Priester von Juda und gegen die Bürger des Landes. Mögen sie dich bekämpfen, sie werden dich nicht bezwingen; denn ich bin mit dir, um dich zu retten - Spruch des HERRN.

Kv Mein Mund soll künden von deiner Gerechtigkeit.
Bei dir, o Herr, habe ich mich geborgen, *
lass mich nicht zuschanden werden in Ewigkeit!
Reiß mich heraus und rette mich in deiner Gerechtigkeit! *
Neige dein Ohr mir zu und hilf mir! – (Kv)
Sei mir ein schützender Fels, *
zu dem ich allzeit kommen darf!
Du hast geboten, mich zu retten, *
denn du bist mein Fels und meine Festung. – (Kv)
Du bist meine Hoffnung, *
Herr und Gott, meine Zuversicht von Jugend auf.
Vom Mutterleib an habe ich mich auf dich gestützt, /
aus dem Schoß meiner Mutter hast du mich entbunden, *
dir gilt mein Lobpreis allezeit. – (Kv)
Mein Mund soll von deiner Gerechtigkeit künden, /
den ganzen Tag von deinen rettenden Taten, *
denn ich kann sie nicht zählen.
Gott, du hast mich gelehrt von Jugend auf *
und bis heute verkünde ich deine Wunder. – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Korinth.
Schwestern und Brüder! Strebt aber nach den höheren Gnadengaben! Dazu zeige ich euch einen überragenden Weg: Wenn ich in den Sprachen der Menschen und Engel redete, hätte aber die Liebe nicht, wäre ich dröhnendes Erz oder eine lärmende Pauke. Und wenn ich prophetisch reden könnte und alle Geheimnisse wüsste und alle Erkenntnis hätte; wenn ich alle Glaubenskraft besäße und Berge damit versetzen könnte, hätte aber die Liebe nicht, wäre ich nichts. Und wenn ich meine ganze Habe verschenkte und wenn ich meinen Leib opferte, um mich zu rühmen, hätte aber die Liebe nicht, nützte es mir nichts. Die Liebe ist langmütig, die Liebe ist gütig. Sie ereifert sich nicht, sie prahlt nicht, sie bläht sich nicht auf. Sie handelt nicht ungehörig, sucht nicht ihren Vorteil, lässt sich nicht zum Zorn reizen, trägt das Böse nicht nach. Sie freut sich nicht über das Unrecht, sondern freut sich an der Wahrheit. Sie erträgt alles, glaubt alles, hofft alles, hält allem stand. Die Liebe hört niemals auf. Prophetisches Reden hat ein Ende, Zungenrede verstummt, Erkenntnis vergeht. Denn Stückwerk ist unser Erkennen, Stückwerk unser prophetisches Reden; wenn aber das Vollendete kommt, vergeht alles Stückwerk. Als ich ein Kind war, redete ich wie ein Kind, dachte wie ein Kind und urteilte wie ein Kind. Als ich ein Mann wurde, legte ich ab, was Kind an mir war. Jetzt schauen wir in einen Spiegel und sehen nur rätselhafte Umrisse, dann aber schauen wir von Angesicht zu Angesicht. Jetzt ist mein Erkennen Stückwerk, dann aber werde ich durch und durch erkennen, so wie ich auch durch und durch erkannt worden bin. Für jetzt bleiben Glaube, Hoffnung, Liebe, diese drei; doch am größten unter ihnen ist die Liebe.

Halleluja. Halleluja. Der Herr hat mich gesandt, den Armen die frohe Botschaft zu bringen und den Gefangenen die Freiheit zu verkünden. Halleluja.

Aus dem heiligen Evangelium nach Lukas.
In jener Zeit begann Jesus in der Synagoge in Nazaret darzulegen: Heute hat sich das Schriftwort, das ihr eben gehört habt, erfüllt. Alle stimmten ihm zu; sie staunten über die Worte der Gnade, die aus seinem Mund hervorgingen, und sagten: Ist das nicht Josefs Sohn? Da entgegnete er ihnen: Sicher werdet ihr mir das Sprichwort vorhalten: Arzt, heile dich selbst! Wenn du in Kafarnaum so große Dinge getan hast, wie wir gehört haben, dann tu sie auch hier in deiner Heimat! Und er setzte hinzu: Amen, ich sage euch: Kein Prophet wird in seiner Heimat anerkannt. Wahrhaftig, das sage ich euch: In Israel gab es viele Witwen in den Tagen des Elija, als der Himmel für drei Jahre und sechs Monate verschlossen war und eine große Hungersnot über das ganze Land kam. Aber zu keiner von ihnen wurde Elija gesandt, nur zu einer Witwe in Sarepta bei Sidon. Und viele Aussätzige gab es in Israel zur Zeit des Propheten Elischa. Aber keiner von ihnen wurde geheilt, nur der Syrer Naaman. Als die Leute in der Synagoge das hörten, gerieten sie alle in Wut. Sie sprangen auf und trieben Jesus zur Stadt hinaus; sie brachten ihn an den Abhang des Berges, auf dem ihre Stadt erbaut war, und wollten ihn hinabstürzen. Er aber schritt mitten durch sie hindurch und ging weg.

Lecture du livre du prophète Jérémie.
Au temps de Josias, la parole du Seigneur me fut adressée : « Avant même de te façonner dans le sein de ta mère, je te connaissais ; avant que tu viennes au jour, je t’ai consacré ; je fais de toi un prophète pour les nations. » Toi, mets ta ceinture autour des reins et lève-toi, tu diras contre eux tout ce que je t’ordonnerai. Ne tremble pas devant eux, sinon c’est moi qui te ferai trembler devant eux. Moi, je fais de toi aujourd’hui une ville fortifiée, une colonne de fer, un rempart de bronze, pour faire face à tout le pays, aux rois de Juda et à ses princes, à ses prêtres et à tout le peuple du pays. Ils te combattront, mais ils ne pourront rien contre toi, car je suis avec toi pour te délivrer – oracle du Seigneur. »

R/ Sans fin, je proclamerai ta justice et ton salut.
En toi, Seigneur, j’ai mon refuge :
garde-moi d’être humilié pour toujours.
Dans ta justice, défends-moi, libère-moi,
tends l’oreille vers moi, et sauve-moi. R
Sois le rocher qui m’accueille,
toujours accessible ;
tu as résolu de me sauver :
ma forteresse et mon roc, c’est toi ! R
Seigneur mon Dieu, tu es mon espérance,
mon appui dès ma jeunesse.
Toi, mon soutien dès avant ma naissance,
tu m’as choisi dès le ventre de ma mère. R
Ma bouche annonce tout le jour
tes actes de justice et de salut.
Mon Dieu, tu m’as instruit dès ma jeunesse,
jusqu’à présent, j’ai proclamé tes merveilles. R

Lecture de la première lettre de saint Paul apôtre aux Corinthiens.
Frères, recherchez donc avec ardeur les dons les plus grands. Et maintenant, je vais vous indiquer le chemin par excellence. J’aurais beau parler toutes les langues des hommes et des anges, si je n’ai pas la charité, s’il me manque l’amour, je ne suis qu’un cuivre qui résonne, une cymbale retentissante. J’aurais beau être prophète, avoir toute la science des mystères et toute la connaissance de Dieu, j’aurais beau avoir toute la foi jusqu’à transporter les montagnes, s’il me manque l’amour, je ne suis rien. J’aurais beau distribuer toute ma fortune aux affamés, j’aurais beau me faire brûler vif, s’il me manque l’amour, cela ne me sert à rien. L’amour prend patience ; l’amour rend service ; l’amour ne jalouse pas ; il ne se vante pas, ne se gonfle pas d’orgueil ; il ne fait rien d’inconvenant ; il ne cherche pas son intérêt ; il ne s’emporte pas ; il n’entretient pas de rancune ; il ne se réjouit pas de ce qui est injuste, mais il trouve sa joie dans ce qui est vrai ; il supporte tout, il fait confiance en tout, il espère tout, il endure tout. L’amour ne passera jamais. Les prophéties seront dépassées, le don des langues cessera, la connaissance actuelle sera dépassée. En effet, notre connaissance est partielle, nos prophéties sont partielles. Quand viendra l’achèvement, ce qui est partiel sera dépassé. Quand j’étais petit enfant, je parlais comme un enfant, je pensais comme un enfant, je raisonnais comme un enfant. Maintenant que je suis un homme, j’ai dépassé ce qui était propre à l’enfant. Nous voyons actuellement de manière confuse, comme dans un miroir ; ce jour-là, nous verrons face à face. Actuellement, ma connaissance est partielle ; ce jour-là, je connaîtrai parfaitement, comme j’ai été connu. Ce qui demeure aujourd’hui, c’est la foi, l’espérance et la charité ; mais la plus grande des trois, c’est la charité.

Alléluia. Alléluia. Le Seigneur m’a envoyé, porter la Bonne Nouvelle aux pauvres, annoncer aux captifs leur libération. Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Luc.
En ce temps-là, dans la synagogue de Nazareth, après la lecture du livre d’Isaïe, Jésus déclara: «Aujourd’hui s’accomplit ce passage de l’Écriture que vous venez d’entendre. » Tous lui rendaient témoignage et s’étonnaient des paroles de grâce qui sortaient de sa bouche. Ils se disaient: «N’est-ce pas là le fils de Joseph ? » Mais il leur dit : « Sûrement vous allez me citer le dicton: “Médecin, guéris-toi toi-même”, et me dire : “Nous avons appris tout ce qui s’est passé à Capharnaüm; fais donc de même ici dans ton lieu d’origine !” » Puis il ajouta : « Amen, je vous le dis : aucun prophète ne trouve un accueil favorable dans son pays. En vérité, je vous le dis : Au temps du prophète Élie, lorsque pendant trois ans et demi le ciel retint la pluie, et qu’une grande famine se produisit sur toute la terre, il y avait beaucoup de veuves en Israël ; pourtant Élie ne fut envoyé vers aucune d’entre elles, mais bien dans la ville de Sarepta, au pays de Sidon, chez une veuve étrangère. Au temps du prophète Élisée, il y avait beaucoup de lépreux en Israël ; et aucun d’eux n’a été purifié, mais bien Naaman le Syrien. » À ces mots, dans la synagogue, tous devinrent furieux. Ils se levèrent, poussèrent Jésus hors de la ville, et le menèrent jusqu’à un escarpement de la colline où leur ville est construite, pour le précipiter en bas. Mais lui, passant au milieu d’eux, allait son chemin.

Priedegt (2022)

Léif Matchrëschten! „Kein Prophet wird in seiner Heimat anerkannt.“ (Lk 4, 24b) Dat ass schonn ee Saz, dee mech ëmmer nees beréiert huet. Grad an der leschter Zäit hunn ech gefillt, wéi wouer dat wuel ass. Wat ass Heemecht? Heemecht ass do, wou ee lieft, wou een sech wuel fillt, wou een d’Leit kennt oder mengt ze kennen. Do, wou d’Leit och mengen alles vun engem selwer ze kennen asw. Wann ee laang op enger Plaz ass, wann si engem zur Heemecht ginn ass, huet een iergendwann de Leit näischt méi Neies ze soen. Zu Nazareth hu si gemengt, si géifen de Jesus kennen. An der Folleg huet hien hinnen näischt méi kënnen u Guddem bréngen an si hunn hien dann och aus hirer Mëtt verbannt. „Er aber schritt mitten durch sie hindurch und ging weg.“ (Lk 4, 30) Ass dat elo d’Enn? Wat kann een aus dësem Evangelium fir eis haut eraus huelen?

Dëser Deeg hunn ech an enger Priedegtsammlung een dach duerchaus interessanten Text fonnt.

Keine Firma ohne Feier,
kein Büro und auch kein Heim.
Überall dieselbe Feier,
überall derselbe Reim.
Ob Verein, Behörde, Schule,
überall dieselbe Spule:
Weihnachtsbäume. Engelshaar,
sanfte Reden Jahr für Jahr.
Phrasen, Rührung,
dann Bescherung,
amtliche Gesichtsverklärung,
Propaganda, Unterhaltung,
ziemliche große Lärmentfaltung,
Kaffee, Rauch- und Stollenduft.
In dem Saal der hundert Kerzen
und der sonst so harten Herzen:
Weihnachtsfeierinflation.
Ganz am Rande: Gottes Sohn!

Dësen Text, wéi de Klaus Müller seet, gehéiert eigentlech zu Chrëschtdag. An awer, wann een d’Evangelium vun haut eescht hëlt andeem, wat et erzielt, da muss ee soen: ganz um Rand steet de Jesus. De Jesus gëtt vun der Gesellschaft un de Rand gedréckt. Seng Botschaft ass iergendwéi net wëllkomm. Si rëselt ze vill un deem, wat schonn ëmmer war a wat ëm Gottes Wëllen nëmmen net soll verännert ginn. Iergendwéi fillen ech dat am Moment och ganz staark an eiser pastoraler Aarbecht. Do ass engersäits ëmmer nees de Wonsch, dass alles misst anescht an nei ginn an awer dierf sech dann erëm näischt änneren. De Jesus a seng Botschaft stinn absolut um Rand, och a grad bäi deenen dacks, déi sech als Chrëschte bezeechnen, déi et dach gutt mengen. Wann am eegenen Duerf keng Mass oder kee Gottesdéngscht ass, deen een Offiziellen vun der Pastoralequipe hält, da brauche mir eis net ze beméien fir op een anert Duerf ze fueren. Fir alles setze mir eis an eisen Auto, just net fir de Jesus a seng Botschaft. De Jesus a seng Botschaft steet um Rand an um Enn vun deem, wat eis wichteg ass.

De Jesus haut am Evangelium wëll de Mënschen d’Aen op maachen fir dat Neit. Awer si wëllen net héieren. Si wëllen sech partout net op een neie Wee aloossen. Si hätte wuel gär eppes, awer sech selwer beméien, dat maachen si dann net. An dee Moment, wou de Jesus si op hiert eegent Engagement hiweist schléit d’Stëmmung ëm. Dat ass ee Verhalensmuster, dat et bis haut gëtt. Grad an eisen festgefuerenen Strukturen vun der Kierch si mir net bereet eis op ongewinnten Weeër anzeloossen. Et ass méi bequeem doheem ze bleiwen an deem Vergaangenen nozetraueren.

An dann, mir kucken och dacks haut bäi eis op aner Gemeinschaften innerhalb vun eiser grousser Par. Mir gesinn, dass op anere Platzen eppes leeft. Mir sinn neidesch. Mir hätten och gären. Awer mir gesinn eben net d’Engagement vun de Mënschen op der jeeweileg anerer Platz. „Wenn du in Kafarnaum so große Dinge getan hast, wie wir gehört haben, dann tu sie auch hier in deiner Heimat!“ (Lk 4, 23b) Et kéint een de Saz deen de Jesus hei gebraucht, „Arzt, heile dich selbst!“, ëmformuléieren an „Arzt, heile uns!“ Mir erwaarden esou dacks ëmmer erëm d’Léisung vun alle Problemer a Suergen vun aneren. Mir selwer sinn awer kaum asiichteg a bereet eis ze engagéieren. Virun allem wëlle mir nëmmen egoistesch no eisem Duerf, no eiser „Heemecht“ kucken. Si eleng zielt. Dat Muster fanne mir jo grad och elo an dësen Zäit erëm extreem a villen politeschen a gesellschaftlechen Diskussiounen. Als éischt kommen ECH mat mengen Bedierfnisser. Wann dann nach eppes iwwreg bleift, dierfen och anerer bedéngt ginn!

D’Botschaft vum Jesus, si steet um Rand. Ganz besonnesch dacks ebe just an eise kierchleche Reien. Materielles fir eist Duerf, Gottesdéngscht just fir eis an eiser Kierch! Awer nëmme keng Uspréch vun der Ethik stellen, déi de Jesus gepriedegt huet. Dat virdrunner zitéiert Gedicht bréngt et op de Punkt. Dat, wat ronderëm ass, ass eis méi wichteg, wéi d’Botschaft vu Jesus Christus. Em wat geet déi? De Jesus hat et selwer an senger éischter Usprooch zu Nazareth gesot: „Er hat mich gesandt, damit ich den Armen eine frohe Botschaft bringe; damit ich den Gefangenen die Entlassung verkünde und den Blinden das Augenlicht; damit ich die Zerschlagenen in Freiheit setze und ein Gnadenjahr des Herrn ausrufe.“ (Lk 4, 18b-19) Schonn nëmmen wéinst sengem Häerzensuleies, dat hien mat dësem Zitat ausschwätzt, gëtt hien un de Rand gedrängt, kritt hien de Mond verbueden. Seng Botschaft ass eendeiteg. Awer genee déi Eendeitegkeet wëll keen héieren. An haut?

Wéi dacks vergiesse mir dat, wat wierklech chrëschtlech wier? Wéi dacks verleegne mir an eisen eegene Reien, vu ganz uewen bis ganz ënnen, dëst Prinzip vun der Botschaft an der Ethik vu Christus. Mir liewen haut an enger Gesellschaft, déi nëmmen ee Credo huet: „Ëmmer méi!“. Wann haut op Däiwel komm eraus d’Gidder vun der Äerd verschwent ginn, well muncher praktesch net méi wëssen, wéi si hire Gréisstewan nach kënnen befriddegen, an dat obwuel et schonn haut op d’Käschten vun deenen Äermsten an der Welt geet, dann ass dem Jesus säin „Haut“ aus dem Evangelium méi wéi ugesot. „Haut“ muss sech eppes änneren, net muer oder iwwermuer. „Haut“ muss dem Jesus seng Botschaft ëmgesat ginn. „Haut“ mussen déi Aarm, déi Benodeelegt, déi verletzt an zeréck gesat sinn, déi mëssbraucht an ausgenotzt goufen, zu hirem Recht an zu hirer Würd zeréck fannen.

Dat awer kënne mir nëmmen da leeschten, wa mir och an eise klengen an egoistesche Reien an der Kierch, och innerhalb vun eiser Par, endlech solidaresch an éierlech ginn, wa mir endlech emol net nëmmen no Uergelen, Kleeder a Klacken kucken, mä no de Mënschen. Haut musse mir d’Botschaft vum Jesus ëmsetzen, net muer!

Fürbitten

Mir si versammelt a lauschteren op d’Wuert vu Gott a feieren eise Glawen. Froe mir eisen Här Jesus Christus, dass hien mat eis geet an eis hëlleft.

  • Här Jesus, erfëll all, déi sech mat der helleger Schrëft ausenanersetzen, si studéieren a léieren, mat dengem Geescht. Looss si hier Erkenntnisser weiderreechen, sou dass däi Räich an eiser Welt wuesse kann. Christus, héier eis.
  • Schenk alle Gedeeften d’Gnod, fir däi Wierken an hirem Liewen ze erkennen, mat Merci un ze huelen an doraus ze liewen. Christus, héier eis.
  • Stäerk all, déi wéinst hirem Glawen ofgeleent, ugefeint a verfollegt ginn, sou dass si hirer Iwwerzeegung trei bleiwen. Christus, héier eis.
  • Looss all Mënschen, déi vun Onglécker, Krankheeten an aneren Noutsituatiounen getraff sinn, Solidaritéit an Hëllef erfueren. Christus, héier eis.
  • Huel all eis Verstuerwen op bäi dir. Christus, héier eis.

Gudde Gott, du féiers eis duerch deng gutt Botschaft duerch eist Liewen. Looss eis ëmmer nees op däi Wuert vertrauen an et am Alldag liewen. Dech luewe mir elo an ëmmer. Amen.

II.

Ouvrons nos cœurs aux dimensions du monde et laissons monter vers le Dieu de toute miséricorde nos intentions de prière.
Seigneur, écoute-nous; Seigneur, exauce-nous.
– Prions pour les personnes qui s’efforcent de favoriser le dialogue entre les diverses branches de la famille chrétienne.
– Prions pour celles et ceux qui ne reconnaissent plus les merveilles que le Seigneur réalise dans leur vie.
– Prions pour les personnes en mal d’être aimées, acceptées, comprises, ou qui affrontent l’indifférence et la haine.
– Prions pour les membres de notre communauté qui subissent des épreuves, relèvent des défis ou vivent des moments de joie.
Dieu notre Père, vois tous tes enfants qui se tournent vers toi. Que ton Esprit Saint lui-même nous conduise sur le chemin de l’amour vrai, fraternel et inconditionnel, par Jésus, le Christ, notre Seigneur.
(http://www.vieliturgique.ca)

Gowegebiet

Här, eise Gott, mir leeën eis Gowe vu Brout a Wäin als Zeeche vun eiser Veréierung op däin Altor. Huel si entgéint a maach si zum Sakrament vun eiser Erléisung. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Pour te servir, Seigneur, nous dépososn nos offrandes sur ton autel: acceuille-les avec indulgence, pour qu’elles deviennent le sacrement de notre salut. Par Jésus.

Gütiger Gott, du hast Brot und Wein geschaffen, damit wir aus deinen Gaben Nahrung und Freude schöpfen. Lass uns an diesem Tisch die Kraft, den Frieden und das Leben finden, wie du verheißen hast durch Christus, unsern Herrn.

Hochgebet - „Unvollkommenheit“


Präfation
Gott, wir loben dich, weil du wachsen lässt – den Weizen und das Unkraut.
Wir loben dich, weil du geduldig bist und gelassen, weit und wissend:
So sicher, wie gesät wurde, so sicher wird geerntet.
Wir loben dich, weil du uns in bedürftiger und begrenzter Gestalt nahegekommen bist.
Ein kleines Kind bist du geworden, und du hast dir das Unvollkommene
ganz zu eigen gemacht, dass du es lieben kannst.
Deine Sonne lässt du aufgehen über Heil- und Unkraut,
über Wohl- und Untat, über gut und bös, über allem und allen!
Darum singen wir dir:

Sanctus

Gott, wir loben dich um deines Sohnes, um unseres Bruders Jesus willen.
Er ist dem nahegekommen, was nicht ganz war und nicht gut, was nicht rein war und nicht frei.
Seine Zeichen, sie liegen vor uns.
Ein Laib aus Erde, ein Fließen aus Sonne, ein Tisch aus Nähe,
ein Wort aus Erinnerung, ein Ahnen aus Ewigkeit.
Deine Lebenskraft beseele die Dinge und Geschöpfe –
wie am Anfang, wie am Ende – und bewirke Verbundenheit und Verbindlichkeit.

Darum bitten wir dich: Sende deinen Geist über Brot und Wein,
damit Jesus Christus mit + Leib und Blut in unserer Mitte gegenwärtig wird.
Denn am Abend vor seinem Leiden nahm er beim Mahl das Brot
und sagte dir Dank, brach das Brot, reichte es seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON: DAS IST MEIN LEIB,
DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er den Kelch mit Wein, dankte wiederum,
reichte den Kelch seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens:

Gott, in bedürftiger und begrenzter Gestalt ist uns Jesus nahegekommen.
Er hat der Unmenschlichkeit seine Unbestechlichkeit entgegengehalten
und – durch den Tod hindurch – das Leben erhalten.
Das Leben, das das Unrecht in Recht kehrt,
das die Tränen abwischt und die Liebenden wieder zusammenführt.
Uns aber bleibt zu arbeiten und dich, Gott, zu bitten:
für die, die ihr Dasein unter Diktatur fristen,
dass sie erleben dürfen, wie es ist, innerlich und äußerlich frei zu sein.
Für die, deren täglich Brot der Krieg ist, dass die Herrschenden Wege suchen,
die über Verletzung und Hass hinausweisen.
Für die, die schwer krank sind, dass nicht nur Angst da ist,
sondern auch Ahnung vom Aufgehoben-Sein.
Für die, die trauern, dass sie die Erinnerung nicht nur schmerzt, sondern auch bestärkt.
Wenn wir leben, bist du bei uns, wenn wir sterben, sind wir bei dir.
Leben meint beides: Licht und Schatten, gut und böse.
Nicht als Vollkommene, nein, als Menschen, die suchen und sich mühen, wollen wir glauben.
In Gemeinschaft mit unserem Papst Franziskus,
unserem Bischof N., der Gemeinschaft der Bischöfe,
unserer Ordensleute, Priester und Diakone bekennen wir:
Gott, du bist da, als ein Gott, in allem und allen.
Halte uns zusammen in deinem Reich mit Maria und Josef,
den Aposteln und Blutzeugen, und allen Heiligen.
So wollen wir dich preisen durch Christus unseren Herrn.

Durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
aus der Schweiz; Quelle unbekannt

Vaterunser

Loosse mir mat de Wierder vun eisem Här Jesus all eis Uleies, déi perséinlech an déi vun der Nout an der Welt virun säin an eise Papp bréngen: Vater unser im Himmel, …

Friddensgebiet

Gott wëll eng kierchlech Gemeinschaft, déi vu Wourecht a Fräiheet, vu Fridden a Gerechtegkeet gepräägt ass, sou dass mir alle Mënsche kënnen Hoffnung bréngen. Dat ass net ëmmer liicht an dacks feelt et un eiser Bereetschaft zum gudden Handelen. Froe mir ëm de Fridde vun eisem Här: Här Jesus Christus kuckt net op eis Feeler mä op eise gudde Wëllen a schenk eis ëmmer nees däi Fridden. De Fridden sief mat iech all.

Schlussgebiet

Baarmhäerzege Gott, d’Sakrament vun der Erléisung, dat mir empfaangen hunn, soll eis de Wee zu dir weisen an eis deen echten an déiwe Glawe schenken. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Nous avons été fortifiés, Seigneur, par le sacrement de notre Rédemption; permets que cet aliment de salut éternel nous fasse progresser dans la vraie foi. Par Jésus.

Gott, unser Vater, du hast uns gesättigt mit der Speise, die allein du geben kannst. Lass uns von ihr leben und uns freuen an deiner Güte und Barmherzigkeit und lass unsere Freude fruchtbar werden in guten Taten. Darum bitten wir durch Christus, unsern Herrn.

Segen

Der Gott, der dich schuf, geleite dich.
Der Gott, der dich bei deinem Namen rief, führe dich.
Der Gott, der immer um dich ist, zeige dir den Weg zur Liebe.


Gedanken zum 23. Januar
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Gedanken zum 6. Februar

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement