5. Sonndeg am Joereskrees B - 3./4.2.2024


Home Back Print Kontakt

5. Sonndeg am Joereskrees B - 3./4.2.2024 - (C) Carlo Morbach - 31.1.2024

5. Sonndeg am Joereskrees B - 3./4.2.2024


Léif Matchrëschten! Den Här Jesus mécht Mënsche fräi. Haut am Evangelium mécht hien d’Schwéiermamm vum Péitruss fräi vum Féiwer. Keng Péng méi hunn, net méi krank sinn, erëm fräi liewe kënnen, nei Kraaft verspieren, all dat mécht d’Liewe vum Mënsch erëm méi liicht. Kann dem Jesus seng Presenz elo hei an eiser Mëtt och eist Liewe méi liicht maachen? Kann hien net och esou Munches, dat op eiser Séil laascht ewech huelen? Wat wier dat dach schéin, wann hien eis elo all Angscht, Suergen an Zweiwel géif aus dem Wee raumen? Froe mir eisen Här, dass hien eis nei Kraaft schenkt an eist Vertrauen a Gott an an eis Matmënsche méi staark mécht. Froe mir hien ëm säin Erbaarmen.


Kyrie


Här Jesus Christus, du bass d’Hoffnung vun de Kranken a vun deenen, déi an Nout sinn.

Här Jesus Christus, du bass d’Freed vun deenen, déi Trauer verspieren an depriméiert sinn.

Här Jesus Christus, du bass d’Liicht fir déi, déi zweiwelen a keng Orientéierung hunn.


Dagesgebiet


Härgott, du suergs fir eis wéi eng Mamm fir hir Kanner. Mir setzen eist ganzt Vertrauen an dech a Bieden: Bleif béi eis a gudden an a béissen Deeg, a schütz eis an all Gefor. Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här. Amen.


Dans ton amour inlassable, Seigneur, veille sur ta famille ; et puisque ta grâce est notre unique espoir, garde-nous sous ta constante protection. Par Jésus Christ.


Gott, unser Vater, wir sind dein Eigentum und setzen unsere Hoffnung allein auf deine Gnade. Bleibe uns nahe in jeder Not und Gefahr und schütze uns. Darum bitten wir durch Jesus Christus.


Liesungen: Ijob 7, 1-4.6-7 / 1 Kor 9, 16-19.22-23 / Mk 1, 29-39


Lesung aus dem Buch Ijob.

Ijob ergriff das Wort und sprach: Ist nicht Kriegsdienst des Menschen Leben auf der Erde? Sind nicht seine Tage die eines Tagelöhners? Wie ein Knecht ist er, der nach Schatten lechzt, wie ein Tagelöhner, der auf seinen Lohn wartet. So wurden Monde voll Enttäuschung mein Erbe und Nächte voller Mühsal teilte man mir zu. Lege ich mich nieder, sage ich: Wann darf ich aufstehn? Wird es Abend, bin ich gesättigt mit Unrast, bis es dämmert. Schneller als das Weberschiffchen eilen meine Tage, sie gehen zu Ende, ohne Hoffnung. Denk daran, dass mein Leben nur ein Hauch ist! Nie mehr schaut mein Auge Glück.


Kv Lobet den Herrn; er heilt die gebrochenen Herzen. 

Ja, gut ist es, unserem Gott zu singen und zu spielen, *
ja, schön und geziemend ist Lobgesang.
Der Herr baut Jerusalem auf, *
er sammelt die Versprengten Israels. 
– (Kv)
Er heilt, die gebrochenen Herzens sind, *
er verbindet ihre Wunden.
Er bestimmt die Zahl der Sterne *
und ruft sie alle mit Namen. 
– (Kv)
Groß ist unser Herr und gewaltig an Kraft, *
seine Einsicht ist ohne Grenzen.
Der Herr hilft auf den Gebeugten, *
er drückt die Frevler zu Boden. 
– Kv


Lesung aus dem ersten Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Korinth.

Schwestern und Brüder! Wenn ich nämlich das Evangelium verkünde, gebührt mir deswegen kein Ruhm; denn ein Zwang liegt auf mir. Weh mir, wenn ich das Evangelium nicht verkünde! Wäre es mein freier Entschluss, so erhielte ich Lohn. Wenn es mir aber nicht freisteht, so ist es ein Dienst, der mir anvertraut wurde. Was ist nun mein Lohn? Dass ich unentgeltlich verkünde und so das Evangelium bringe und keinen Gebrauch von meinem Anrecht aus dem Evangelium mache. Obwohl ich also von niemandem abhängig bin, habe ich mich für alle zum Sklaven gemacht, um möglichst viele zu gewinnen. Den Schwachen bin ich ein Schwacher geworden, um die Schwachen zu gewinnen. Allen bin ich alles geworden, um auf jeden Fall einige zu retten. Alles aber tue ich um des Evangeliums willen, um an seiner Verheißung teilzuhaben.


Halleluja. Halleluja. Christus hat unsere Leiden auf sich genommen, unsere Krankheiten hat er getragen. Halleluja.


Aus dem heiligen Evangelium nach Markus.

In jener Zeit ging Jesus zusammen mit Jakobus und Johannes in das Haus des Simon und Andreas. Die Schwiegermutter des Simon lag mit Fieber im Bett. Sie sprachen sogleich mit Jesus über sie und er ging zu ihr, fasste sie an der Hand und richtete sie auf. Da wich das Fieber von ihr und sie diente ihnen. Am Abend, als die Sonne untergegangen war, brachte man alle Kranken und Besessenen zu Jesus. Die ganze Stadt war vor der Haustür versammelt und er heilte viele, die an allen möglichen Krankheiten litten, und trieb viele Dämonen aus. Und er verbot den Dämonen zu sagen, dass sie wussten, wer er war. In aller Frühe, als es noch dunkel war, stand er auf und ging an einen einsamen Ort, um zu beten. Simon und seine Begleiter eilten ihm nach, und als sie ihn fanden, sagten sie zu ihm: Alle suchen dich. Er antwortete: Lasst uns anderswohin gehen, in die benachbarten Dörfer, damit ich auch dort verkünde; denn dazu bin ich gekommen. Und er zog durch ganz Galiläa, verkündete in ihren Synagogen und trieb die Dämonen aus.


Lecture du livre de Job.

Job prit la parole et dit: Vraiment, la vie de l’homme sur la terre est une corvée, il fait des journées de manœuvre. Comme l’esclave qui désire un peu d’ombre, comme le manœuvre qui attend sa paye, depuis des mois je n’ai en partage que le néant, je ne compte que des nuits de souffrance. À peine couché, je me dis : “Quand pourrai-je me lever ?” Le soir n’en finit pas : je suis envahi de cauchemars jusqu’à l’aube. Mes jours sont plus rapides que la navette du tisserand, ils s’achèvent faute de fil. Souviens-toi, Seigneur : ma vie n’est qu’un souffle, mes yeux ne verront plus le bonheur.


R/ Bénissons le Seigneur qui guérit nos blessures !

Il est bon de fêter notre Dieu,
il est beau de chanter sa louange :
il guérit les cœurs brisés
et soigne leurs blessures.
R

Il compte le nombre des étoiles,
il donne à chacune un nom ;
il est grand, il est fort, notre Maître :
nul n’a mesuré son intelligence.
R

Le Seigneur élève les humbles
et rabaisse jusqu’à terre les impies.
Entonnez pour le Seigneur l’action de grâce,
jouez pour notre Dieu sur la cithare !
R


Lecture de la première lettre de saint Paul apôtre aux Corinthiens.

Frères, annoncer l’Évangile, ce n’est pas là pour moi un motif de fierté, c’est une nécessité qui s’impose à moi. Malheur à moi si je n’annonçais pas l’Évangile! Certes, si je le fais de moi-même, je mérite une récompense. Mais je ne le fais pas de moi-même, c’est une mission qui m’est confiée. Alors quel est mon mérite ? C'est d'annoncer l'Évangile sans rechercher aucun avantage matériel, et sans faire valoir mes droits de prédicateur de l'Évangile. Oui, libre à l’égard de tous, je me suis fait l’esclave de tous afin d’en gagner le plus grand nombre possible. Avec les faibles, j’ai été faible, pour gagner les faibles. Je me suis fait tout à tous pour en sauver à tout prix quelques-uns. Et tout cela, je le fais à cause de l’Évangile, pour y avoir part, moi aussi.


Alléluia. Alléluia. Le Christ a pris nos souffrances, il a porté nos maladies. Alléluia.


Évangile de Jésus Christ selon saint Marc.

En ce temps-là, aussitôt sortis de la synagogue, ils allèrent, avec Jacques et Jean, dans la maison de Simon et d’André. Or, la belle-mère de Simon était au lit, elle avait de la fièvre. Aussitôt, on parla à Jésus de la malade. Jésus s’approcha, la saisit par la main et la fit lever. La fièvre la quitta, et elle les servait. Le soir venu, après le coucher du soleil, on lui amenait tous ceux qui étaient atteints d’un mal ou possédés par des démons. La ville entière se pressait à la porte. Il guérit beaucoup de gens atteints de toutes sortes de maladies, et il expulsa beaucoup de démons; il empêchait les démons de parler, parce qu’ils savaient, eux, qui il était. Le lendemain, Jésus se leva, bien avant l’aube. Il sortit et se rendit dans un endroit désert, et là il priait. Simon et ceux qui étaient avec lui partirent à sa recherche. Ils le trouvent et lui disent: «Tout le monde te cherche.» Jésus leur dit: «Allons ailleurs, dans les villages voisins, afin que là aussi je proclame l’Évangile ; car c’est pour cela que je suis sorti.» Et il parcourut toute la Galilée, proclamant l’Évangile dans leurs synagogues, et expulsant les démons.


Priedegt


Léif Matchrëschten! De leschte Sonndeg hu mir am Evangelium héieren, wéi de Jesus an der Synagoge gepriedegt huet. Allerdéngs seet de Markus net, wat de Jesus dann sou gesot huet. Hien erzielt just dass de Jesus een onrenge Geescht ausdreift. Haut elo héiere mir vun enger Heelung vun engem kranke Mënsch. Et fält op, dass et dem Jesus net nëmmen ëm d’Séil vum Mënsch geet, mä dass och dat kierperlecht Wuel him een Uleies ass.


Interessant ass hei de Bléck an eng konkret Situatioun. Dem Péitruss seng Schwéiermamm ass krank. Si hat Féiwer seet de Markus. Wouran d’Krankheet wierklech bestanen huet, ass net gesot. Dass et allerdéngs dem Péitruss seng Schwéiermamm ass, kann een nodenke loossen. Fir eis haut an der kathoulescher Kierch, déi mir esou op den Zölibat vun de Kleriker pochen, ass et jo da schonn eng Ufro, op net och aner Liewenskonditioune méiglech wieren. Deemools allefalls haten dem Jesus seng Apostele ganz selbstverständlech Familljen. Mä dat Thema soll eis elo haut net beschäftegen.


Vläicht kann een awer de Bléck op eng aner Dimensioun an dëser Geschicht werfen. De Péitruss war bestuet an hat fir seng Fra mat ze suergen, jo vläicht eben dann och fir seng Schwéiermamm. An d’Schwéiermamm, bäi alle Problemer vu Relatioun tëschent Mënschen, déi sech op déi Manéier mussen iergendwéi zesumme fannen, huet sech warscheinlech echt Suergen ëm hier Duechter gemaach. De Péitruss hat grad alles opginn, fir deem Wanderpriedeger Jesus no ze lafen. Wou bleift also dem Péitruss seng Verantwortung fir seng Fra a seng Famill? Woumat huet d’Duechter dat verdéngt, dass dee Péitruss alles leie léist an sech op onsécher Weeër mécht? Ass der Schwéiermamm hiert Féiwer vläicht ganz einfach déi grouss an déif Angscht ëm d’Zukunft vun der Famill, vun hirer Duechter, vun hier selwer?


Wa mir eis dat emol duerch de Kapp goe loossen, da kann ee schonn zur Iwwerzeegung kommen, dass des Fra eng onheemlech Angscht muss gehat hunn, eng Angscht, déi dann och real krank mécht! Des Fra ka wuel kaum deem Schwätzer Jesus eppes ofgewannen. An elo! Lo kënnt deen och nach an hiert Haus. 


Et kéint een doriwwer spekuléieren, wat sech ofgespillt huet, wéi de Jesus mat senge Begleeder an dat Haus kënnt. Awer et gëtt eis net gesot. Beschriwwe gëtt just dem Jesus säin Handelen. An dat ass ganz kloer an däitlech. De Jesus schwätzt net. Hie mécht just ee klengen awer ganz wichtege Geste. Hien hëlt der Fra hier Hand. Domat gëtt si geheelt. Ass et net esou, dass des einfach Beréierung all hier Angscht, all hier Suergen op ee Coup verschwanne léist? Ass et net esou, dass si spiert an dësem einfache Geste, dass de Jesus si an hier Famill net zerstéiere wëll? Si gëtt an hirem Häerz beréiert. Dëst Huelen un der Hand ass fir si esou wesentlech, dass alles vun hier offält, wat si niddergedréckt huet. Ee klengt Zeeche gëtt hier d’Vertrauen erëm zeréck. Si ass vun hirer Suerg geheelt. Si spiert, dass si hier Plaz ëmmer nach huet a behält. An esou kann si hier Aufgaben och erëm erfëllen. Kloer ass, dass mat dëser Begéinung mam Jesus net einfach alles, wat déi materiell Existenz an hier Sécherung ugeet, geléist ass. Awer et schéngt net méi esou wichteg ze sinn. D’Begéinung mam Jesus weist der Schwéiermamm, dass déi Angscht, déi läämt, dass dat Féiwer ëm d’Zukunft da verschwënnt, wann een net nëmmen op déi eege Fäegkeete vertraut mä och op Gott.


A mir an dëser Geschicht? Hu mir net och ëmmer nees Angscht a Féiwer, well mir mat eise Fäegkeeten u Grenze stoussen? Mir wëllen ëmmer alles am Grëff hunn. Dat awer geléngt net. Mir kënne versichen, fir eis no alle Säiten of ze sécheren. An dach geet dat seelen op. Eist Liewen an dëser Welt ass ganz fragil. Mir mussen eis bewosst sinn, dass mir net alles steiere kënnen. A grad dofir ass et wichteg ze gesinn, dass och mir eis uréiere loosse vum Jesus a senger Botschaft. An et ass och wichteg, dass mir selwer ëmmer nees ee vis-à-vis vun deem aneren déi Geste maachen, déi de Jesus gemaach huet. Engem aneren, deen an Nout ass, deen Angscht huet, dee kee Vertraue méi huet, kënnen och mir eng Hand reechen an hien opriichten. Dat wier haut eis Aufgab. 


Mir all brauche Geloossenheet fir eist Liewen an nëmmen da kënne mir och een deen aneren opriichten. Dofir zum Ofschloss ee kuerzt Gebiet:


Gebet um Gelassenheit


Herr, lass mich heute leben

und nicht ängstlich in die Zukunft schauen.


Herr, lass mich heute fröhlich sein

und nicht fragen, was morgen sein wird.


Herr, lass mich heute dankbar sein

und nicht grübeln, was kommen kann.


Herr, lass mich heute lieben

und nicht warten auf bessere Zeiten.


Herr, lass mich dich heute loben

und nicht zweifeln, was du mir bringst.[1]

[1] aus: Kurt Rainer Klein, Berühre uns, Herr, sanft mit deinem Wort. Gebete und Texte für Gottesdienst und Andacht, Neukirchen-Vluyn 2019, S. 58.


Fürbitten


De Jesus huet d’Schwéiermamm vum Péitruss mat der Hand geholl an si erëm opgeriicht. An der Däischtert vun eisen Deeg biede mir zu eisem Här:


* Riicht deng kierchlech Gemeinschaft erëm op. Si ass fir vill Mënschen net méi glafwierdeg. Maach si erëm zu engem Liicht an zu enger Hoffnung fir d’Mënschen. Christus, héier eis.


* Riicht déi Jonk an eiser Gesellschaft erëm op, déi ënner Angscht an Depressioune leiden a kee Sënn méi fannen. Schenk hinne Freed um Liewen a Vertraue fir d’Zukunft. Christus, héier eis.


* Riicht déi op, déi Fridde stëfte wëllen a frustréiert wëllen opginn. Erfëll si mat der Gewëssheet, dass Fridden och haut méiglech ass. Christus, héier eis.


* Riicht eis Verstuerwen op an dengem Räich vum éiwege Liewen a schenk hinnen däin Erbaarmen. Christus, héier eis.


Du bass den Hellegen, du bass den Här, du bass d’Liicht vun der Welt. Här Jesus Christus, dir sief all Éier elo an ëmmer. Amen.


II.


Notre monde vit de grandes souffrances. Portons-les devant le Seigneur de toute miséricorde qui désire le bonheur de tous ses enfants.

Souviens-toi, Seigneur, de ton amour.

Pour tous les pays affligés par des conflits interethniques ou entre nations, prions le Seigneur.

Pour toutes les familles où sévit la violence entre les conjoints ou envers les enfants, prions le Seigneur.

Pour les jeunes qui cherchent le bonheur dans diverses avenues, sans jamais le trouver, prions le Seigneur.

Pour toutes les personnes malades en attente de soins et de réconfort, prions le Seigneur.

Pour notre communauté, appelée à devenir plus unie et audacieuse dans ses projets pastoraux, prions le Seigneur.

Dieu notre Père, toi qui aimes tes enfants au-delà de tout, viens au secours de ceux et celles qui crient vers toi leur détresse. Nous te le demandons par Jésus le Christ, ton Fils, notre Seigneur. Amen. (https://fr.novalis.ca)


Gowegebiet


Här eise Gott, du hues Brout a Wäi gemaach, fir eis Mënschen an dësem vergängleche Liewen Narung a Freed ze schenken. Maach des Gowen zum Zeechen, dat eis éiwegt Liewe bréngt. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.


Seigneur notre Dieu, tu as voulu choisir dans ta création le pain et le vin qui refont chaque jour nos forces: fais qu'ils deviennent aussi pour nous le sacrement de la vie éternelle. Par Jésus.


Herr, wir bringen in Brot und Wein unsere Welt und unser Menschsein zu dir. Schenke uns deine Gegenwart in diesem geschwisterlichen Mahl, lasse uns von neuem spüren und erfahren, dass du mit uns sein willst. Schenke uns die Einheit mit dir. Amen.


Hochgebet – „Gott befreit durch Christus“

Präfation
In Wahrheit ist es würdig und recht, dass wir dir danken und dich preisen, Gott, unser Vater.
Du bist unser Begleiter und Befreier.
Du bahnst uns den Weg vom Dunkel ins Licht, aus der Trauer in die Freude,
 
durch den Tod ins Leben,
aus Schuld in Vergebung.

Du zerbrichst die Fesseln des Bösen und führst uns hinaus ins Weite.
Israel, dein Volk, hast du vor dem Untergang bewahrt,
durch die Wüste begleitet, und ihm ein gesegnetes Land geschenkt.

Jesus, unseren Bruder, hast du auferweckt aus dem Grab
und ihn als deinen Sohn
und unseren Erlöser erhöht.
Um seinetwillen sagen wir dir Dank.
Wir loben dich wegen deiner Nähe
hier in unserer Mitte.
Mit all deinen Erlösten und den Engeln
singen wir voll Freude:

Sanctus

Ja, Vater, du bist der Quell des neuen Lebens, der Gabe des Geistes.
Dieser Geist macht uns wahrhaft frei. Sende ihn über uns, dass er uns in befreite Menschen wandle.
 

Sende deinen Geist auf Brot und Wein herab,
dass sie uns werden + zum Leib und Blut
unseres auferstandenen Herrn Jesus Christus.

Denn am Abend, an dem er ausgeliefert wurde und sich aus freiem Willen dem Leiden unterwarf,
nahm er das Brot und sagte Dank, brach es, reichte es seinen Jüngern und sprach:


NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB, DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.


Ebenso nahm er nach dem Mahl den Kelch, dankte wiederum,

reichte ihn seinen Jüngern und sprach:


NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH
DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH
UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD 
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.


Geheimnis des Glaubens:

Vater, dankbar erinnern wir uns an alles, was Jesus in deinem Namen vollbracht hat:
Wir vertrauen ihm,
unserem Fürsprecher und Mittler.
Nimm uns mit ihm an
als Gabe deiner Kirche zu deinem Lob.
Wir halten Ausschau nach ihm,
bis er wiederkommt, um deine Herrlichkeit zu vollenden.

Mach uns eins mit ihm durch den Heiligen Geist zusammen mit allen,
die mit uns unterwegs sind, - unseren Familien, Nachbarn und Freunden –
zusammen mit Papst Franziskus, unseren Bischöfen und deiner Kirche überall auf Erden.
Gib unseren Toten Anteil
am Fest des Lebens bei dir. 

Lass uns die Gaben deiner Schöpfung und die Früchte unserer Arbeit heil bewahren 
und gerecht mit den Armen teilen.
Schenke Frieden und Freiheit, zerbrich den Bannkreis der Gewalt, und gib uns allen neue Herzen.

Mit Maria und allen Heiligen  versammle uns in deinem Reich,
das jetzt schon verborgen in unserer Mitte ist durch unseren Befreier, Jesus Christus.
 

Denn durch ihn und mit ihm und in ihm ist dir, Gott, allmächtiger Vater, 
in der Einheit des Heiligen Geistes alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.

(s.: Werner Eizinger, Impulse zum Eucharistischen Hochgebet, Butzon & Bercker, 03/2000)


Vaterunser


Et ginn heiansdo Zäiten, wou mir et net fäerdeg bréngen, fir ee perséinlecht Gebiet ze soen. Dann ass et gutt, wa mir mat engem Gebiet aus dem Mond vun eisem Här Jesus selwer kënne viru Gott trieden. Biede mir, wéi de Jesus eis et geléiert huet: Vater unser im Himmel, …


Friddensgebiet


Iwwer de Fridde gëtt vill geschriwwen a geschwat. Fridde muss awer gelieft ginn. Verzeien a Versönen, Neiufank a Gedold si Grondlage fir de Fridden. Dofir biede mir: Här Jesus kuck net op eis Feeler. Kuck op eist Beméien a schenk eis all däi Fridden. De Fridde sief mat iech all.


Schlussgebiet


Gudde Gott, du hues eis dat ee Brout an deen ee Kellech gereecht. Looss eis eens ginn a Christus, esou datt mir deng Freed an eiser Welt verbreeden. Dorëms biede mir duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.


Tu as voulu, Seigneur, que nous partagions un même pain et nous buvions à la même coupe: accorde-nous de vivre tellement unis dans le Christ que nous portions du fruit pou le salut du monde. Par Jésus.


Guter Gott, in dieser Feier hast du uns Anteil geschenkt an deinem göttlichen Leben. Lass uns niemals von dir getrennt werden, sondern bewahre uns in deiner Liebe. Darum bitten wir durch Christus, unsern Herrn.


Mass vum 28. Januar
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 11. Februar

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement