
|
6. Sonndeg am Joereskrees C - 15./16.2.2025
6. Sonndeg am Joereskrees C - 15./16.2.2025
Léif Matchrëschten! Et ass Sonndeg, den Dag, wou mir d’Opersteeung vun eisem Här Jesus Christus feieren. Den Apostel Paulus schwätzt haut an der Liesung vun der Hoffnung fir eis all op ee Liewen no dësem Liewen. Seng Hoffnung ass an der Opersteeung vum Jesus begrënnt. Triede mir mat allem, wat eis beweegt virun eisen Här a ruffe mir hien ëm säin Erbaarmen un.
Här, Jesus Christus, du bass operstane vum Doud. Kyrie eleison. Här, Jesus Christus, du riffs och eis an een neit Liewen. Christe eleison. Här, Jesus Christus, deng Frënn liewen an der Hoffnung op dech. Kyrie eleison.
Dagesgebiet
Härgott, du hues all déi gär, déi's du erschafen hues, an et ass deng Freed, fir bäi eis Mënschen ze sinn. Gëff eis all een neit a rengt Häerz, dat bereet ass, dech opzehuelen. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.
Dieu qui veux habiter les cœurs droits et sincères, donne-nous de vivre selon ta grâce, alors tu pourras venir en nous pour y faire ta demeure.
Großer Gott, Quelle und Halt unseres Lebens: Hilf uns, deinem Wort und deiner Verheißung zu trauen, denn du allein bist unsere Hoffnung und Zuversicht. Darum bitten wir dich durch Christus, unsern Herrn, der in der Einheit des Heiligen Geistes mit dir lebt und wirkt in Ewigkeit.
Liesungen: Jer 17, 5-8 / 1 Kor 15, 12.16-20 / Lk 6, 17.20-26
Lesung aus dem Buch Jeremia. So spricht der HERR: Verflucht der Mensch, der auf Menschen vertraut, auf schwaches Fleisch sich stützt und dessen Herz sich abwendet vom HERRN. Er ist wie ein Strauch in der Steppe, der nie Regen kommen sieht; er wohnt auf heißem Wüstenboden, im Salzland, das unbewohnbar ist. Gesegnet der Mensch, der auf den HERRN vertraut und dessen Hoffnung der HERR ist. Er ist wie ein Baum, der am Wasser gepflanzt ist und zum Bach seine Wurzeln ausstreckt: Er hat nichts zu fürchten, wenn Hitze kommt; seine Blätter bleiben grün; auch in einem trockenen Jahr ist er ohne Sorge, er hört nicht auf, Frucht zu tragen.
Kv Gesegnet, wer auf den Herrn vertraut.
Selig
der Mann, der nicht nach dem Rat der Frevler geht, /
Lesung aus dem ersten Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Korinth. Schwestern und Brüder! Wenn aber verkündet wird, dass Christus von den Toten auferweckt worden ist, wie können dann einige von euch sagen: Eine Auferstehung der Toten gibt es nicht? Denn wenn Tote nicht auferweckt werden, ist auch Christus nicht auferweckt worden. Wenn aber Christus nicht auferweckt worden ist, dann ist euer Glaube nutzlos und ihr seid immer noch in euren Sünden; und auch die in Christus Entschlafenen sind dann verloren. Wenn wir allein für dieses Leben unsere Hoffnung auf Christus gesetzt haben, sind wir erbärmlicher daran als alle anderen Menschen. Nun aber ist Christus von den Toten auferweckt worden als der Erste der Entschlafenen.
Halleluja. Halleluja. (So spricht der Herr:) Freut euch und jubelt! Euer Lohn im Himmel wird groß sein. Halleluja.
Aus dem heiligen Evangelium nach Lukas. In jener Zeit stieg Jesus mit den Zwölf den Berg hinab. In der Ebene blieb er mit einer großen Schar seiner Jünger stehen und viele Menschen aus ganz Judäa und Jerusalem und dem Küstengebiet von Tyrus und Sidon waren gekommen. Jesus richtete seine Augen auf seine Jünger und sagte: Selig, ihr Armen, denn euch gehört das Reich Gottes. Selig, die ihr jetzt hungert, denn ihr werdet gesättigt werden. Selig, die ihr jetzt weint, denn ihr werdet lachen. Selig seid ihr, wenn euch die Menschen hassen und wenn sie euch ausstoßen und schmähen und euren Namen in Verruf bringen um des Menschensohnes willen. Freut euch und jauchzt an jenem Tag; denn siehe, euer Lohn im Himmel wird groß sein. Denn ebenso haben es ihre Väter mit den Propheten gemacht. Doch weh euch, ihr Reichen; denn ihr habt euren Trost schon empfangen. Weh euch, die ihr jetzt satt seid; denn ihr werdet hungern. Weh, die ihr jetzt lacht; denn ihr werdet klagen und weinen. Weh, wenn euch alle Menschen loben. Denn ebenso haben es ihre Väter mit den falschen Propheten gemacht.
Lecture du livre du prophète Jérémie. Ainsi parle le Seigneur : Maudit soit l’homme qui met sa foi dans un mortel, qui s’appuie sur un être de chair, tandis que son cœur se détourne du Seigneur. Il sera comme un buisson sur une terre désolée, il ne verra pas venir le bonheur. Il aura pour demeure les lieux arides du désert, une terre salée, inhabitable. Béni soit l’homme qui met sa foi dans le Seigneur, dont le Seigneur est la confiance. Il sera comme un arbre, planté près des eaux, qui pousse, vers le courant, ses racines. Il ne craint pas quand vient la chaleur : son feuillage reste vert. L’année de la sécheresse, il est sans inquiétude : il ne manque pas de porter du fruit.
R/ Heureux est l’homme qui met sa foi dans le Seigneur.
Heureux
est l’homme qui n’entre pas au conseil des méchants,
Il
est comme un arbre planté près d’un ruisseau,
Mais
ils sont comme la paille balayée par le vent.
Lecture de la première lettre de saint Paul apôtre aux Corinthiens. Frères, nous proclamons que le Christ est ressuscité d’entre les morts ; alors, comment certains d’entre vous peuvent-ils affirmer qu’il n’y a pas de résurrection des morts ? Car si les morts ne ressuscitent pas, le Christ non plus n’est pas ressuscité. Et si le Christ n’est pas ressuscité, votre foi est sans valeur, vous êtes encore sous l’emprise de vos péchés ; et donc, ceux qui se sont endormis dans le Christ sont perdus. Si nous avons mis notre espoir dans le Christ pour cette vie seulement, nous sommes les plus à plaindre de tous les hommes. Mais non ! le Christ est ressuscité d’entre les morts, lui, premier ressuscité parmi ceux qui se sont endormis.
Alléluia. Alléluia. Réjouissez-vous, tressaillez de joie, dit le Seigneur, car votre récompense est grande dans le ciel. Alléluia.
Évangile de Jésus Christ selon saint Luc. En ce temps-là, Jésus descendit de la montagne avec les Douze et s’arrêta sur un terrain plat. Il y avait là un grand nombre de ses disciples et une grande multitude de gens venus de toute la Judée, de Jérusalem, et du littoral de Tyr et de Sidon. Et Jésus, levant les yeux sur ses disciples, déclara : « Heureux, vous les pauvres, car le royaume de Dieu est à vous. Heureux, vous qui avez faim maintenant, car vous serez rassasiés. Heureux, vous qui pleurez maintenant, car vous rirez. Heureux êtes-vous quand les hommes vous haïssent et vous excluent, quand ils insultent et rejettent votre nom comme méprisable, à cause du Fils de l’homme. Ce jour-là, réjouissez-vous, tressaillez de joie, car alors votre récompense est grande dans le ciel ; c’est ainsi, en effet, que leurs pères traitaient les prophètes. Mais quel malheur pour vous, les riches, car vous avez votre consolation ! Quel malheur pour vous qui êtes repus maintenant, car vous aurez faim ! Quel malheur pour vous qui riez maintenant, car vous serez dans le deuil et vous pleurerez ! Quel malheur pour vous lorsque tous les hommes disent du bien de vous ! C’est ainsi, en effet, que leurs pères traitaient les faux prophètes.
Priedegt
Wat ass Aarmut, wat ass Räichtum? Wéi solle mir liewen? Geet et duer als Chrëschten op eng verënnerlecht Aarmut ze verweisen a fir de Rescht ganz normal ze liewe mat allem, wat eis d’Liewen esou bitt? Wat huet de Jesus gemengt, wann hie vun der Aarmut schwätzt? Am Evangelium vun haut ass et ee Schwätzen, dat un sech extreem däitlech a kloer ass. De Jesus weess eendeiteg, wat Aarmut ass. Wa mir säi Liewe kucken, da war dat gepräägt vun Aarmut. Och wann et nëmmen eng Geschicht ass, sou erzielt eis de Lukas an der Geschicht vun der Gebuert, dass de Jesus an eng Krëpp geluecht gouf, déi net him oder sengen Eltere gehéiert huet. An um Enn gëtt hien an ee Graf geluecht, dat och net him gehéiert. Tëschent senger Gebuert a sengem Dout zitt sech ee Liewen an der grousser Bescheidenheet, an der Aarmut. De Jesus brauch sech net mat deenen Aarmen ze solidariséieren. Hie selwer war ee vun hinnen. Hie war een Aarmen.[1]
De Jesus schwätzt dofir och net onverbindlech oder neutral. Seng Riede sinn zimmlech kloer dovu bestëmmt, fir deenen Aarmen eng Stëmm ze ginn. Hie schléisst wuel keen aus senger Léift aus. Awer déi wierklech aarm Mënsche stoungen him a sengem Denke besonnesch no. Den Text vum Evangelium vun haut weist dat däitlech. Véier Séilegpreisungen sti véier Wehe-Ruffer entgéint, déi den Eescht vun der Situatioun beschreiwen. Et ass eng Entscheedung gefuerdert. D‘„Wehe-Ruffer“ sinn eng däischter Folie, op der sech d’Séilegpreisungen ëm sou méi kloer ervir hiewen.[2]
Kucke mir an eis Welt vun haut, da gesi mir eng riseg Diskrepanz tëschent Räich an Aarm. Mir hu mëttlerweil net nëmmen einfach räich an aarm Länner. Mir hunn och an eise Gesellschafte vun deene sougenannte räichen Industrielänner ee massiven Ënnerscheed tëschent deenen, déi sech alles kënne leeschten, an deenen, déi um Rand mussen ëm hiert Iwwerliewe kämpfen. Kuckt emol an d’Medien eran. Si beriichten iwwer déi vill Mënschen och hei zu Lëtzebuerg, déi keen Dag iwwer dem Kapp hunn. Wéi vill Mënschen hu keng Aarbecht? An eiser Welt vum Räichtum vergiesse mir nawell gären d’Nout vu ganz Villen. Op Mënschen aus eegener Schold an d’Aarmut gerëtscht sinn oder net, spillt keng Roll a mengen Iwwerleeungen. Tatsaach ass, dass d’Aarmut eben och bäi eis een ëmmer méi grousse Problem duerstellt. Villfach wëlle mir des Problemer awer ignoréieren.
A genee do treffen dem Jesus seng „Wehe-Ruffer“ och eis Gesellschaft an eis perséinlech. Mir sinn haut op engem Wee, deen des Manungen net wëll héieren. Et muss alles schéin a perfekt sinn. De Misär soll méiglechst wäit ewech bleiwen. Net zulescht wiere mir eis och dowéinst géint all déi Mënschen, déi op der Flucht sinn an eng nei Heemecht sichen. Si stéiere ganz einfach eist Liewen am Luxus. „Doch weh euch, ihr Reichen; ... Weh euch, die ihr jetzt satt seid; ... Weh, die ihr jetzt lacht …“ Dat kléngt net ganz charmant. De Jesus mengt et allerdéngs ganz däitlech genee esou. D’Evangelium ass net nëmmen „léif“ an „douce“. Et ass hei knallhaart. Et weist op d’Grenzen hin, déi mir Mënschen ëmmer nees duerch eist Verhalen opzéien. Et weist op eis Verantwortung hin, déi mir net nëmme fir eis, mä eben och fir déi Benodeelegt vun der Gesellschaft hunn.
„Wenn das ‚Haben‘ zum Ziel des Lebens wird, dann meint der Mensch schließlich, er sei umso mehr, je mehr er hat. Also setzt er alles daran, mehr zu haben.“, sou schreift de Franz Kamphaus.[3] Dat erënnert mech u meng Studienzäit, wou mir mat groussem Äifer dem Erich Fromm säi Wierk „Haben oder Sein“ vun 1976 gelies hunn.[4] Wourëm soll et dem Mënsch goen, ëm een „Hunn“ vun ëmmer méi oder ëm ee „Sinn“ vun engem wierklech mënschleche Liewen? Mir sinn zu „Besiessene“ ginn, déi ëmmer nëmme méi wëllen hunn an da kaum nach wëllen deelen. Mir besëtzen net einfach, mä eise Besëtz besëtzt eis. Mir si „Besiessener“. Mir si besiess vun deem, wat mir hunn.[5] D’Dämonen, sou kéint ee soen, déi an eis stiechen, sinn dësen Drang, fir ëmmer méi mussen ze hunn. Virun deene warnt de Jesus ganz däitlech a rifft eis all op, fir eist Liewen nei ze bestëmmen an nei ze orientéieren un deem, wat hien eis virgelieft huet.
„Unsere Wohlstandsgesellschaft hat Scharen Besessener hervorgebracht.“[6] Et ass wierklech deelweis extreem erschreckend, wéi mir Mënsche liewen a wéi mir ëmmer nees eis Gurmangsegkeet versichen auszeliewen op Käschte vun deenen Aarmen an eiser Welt. D’Evangelium geet och mat eis all an d’Geriicht a rifft eis op, fir endlech emol no méi Gerechtegkeet ze sichen. Dofir hei nach ee Gebiet:
Geld
Viel zu oft, Gott, kreisen unsere Gedanken um Geld. Wenn wir zu wenig haben, machen wir uns Sorgen, wie wir über die Runde kommen. Wenn wir genug haben, denken wir trotzdem, wir bräuchten noch mehr. Und wenn wir reich sind, fällt es uns schwer, reichlich zu teilen.
Das Geld hat Macht. Bei anderen sehen wir das viel eher als bei uns selbst. Wir stimmen ein in die Klage: Geld regiert die Welt. Aber wie steht es bei uns?
Gott wir bitten dich: Befrei uns von Gier und Geiz. Mach uns großzügig im Umgang mit dem, was wir haben, bereit zu teilen. Nicht Geld soll mehr die Welt regieren, sondern Gerechtigkeit und Gemeinschaftssinn. Hilf uns, dazu beizutragen. [7]
[1] Vgl. Franz Kamphaus, Den Armen eine frohe Botschaft bringen. Inspirationen zum Lukas-Jahr, Patmos Verlag Ostfildern 2021, S. 147f. [2] Vgl. Thomas Söding, Das Evangelium nach Lukas. Teil 1 Lk 1,1 – 13,21, Vandenhoeck & Ruprecht Verlag, Göttingen 2023, S. 147. [3] Franz Kamphaus, ebd. S. 149. [4] Erich Fromm, Haben oder Sein: Die seelischen Grundlagen einer neuen Gesellschaft, dtv, 51. Auflage 2023 [5] Vgl. Franz Kamphaus, ebd. S. 149. [6] Franz Kamphaus, ebd. S. 149. [7] Aus: Sylvia Bukowski / Jochen Denker / Holger Pyka, Worte finden. Neue Gebete für Gottesdienst und Alltag, Neukirchener Verlagsgesellschaft, Neukirchen-Vluyn 2021, S. 101.
Fürbitten
Am Glawen nun d’Opersteeung si mir als Chrëschte matenaner verbonnen. Biede mir an de Suerge vun eiser Zäit a froe mir eisen Här ëm seng Hëllef.
* Trennung an de Sträit ënner de Chrëschten ass ee grousse Skandal. Mir bieden drëm, dass mir all zesumme Weeër fannen, déi eis a Frëndschaft matenaner verbannen. Christus, héier eis.
* D’Wuelergoe vun alle Mënschen ass wichteg. Mir bieden drëm, dass déi politesch Verantwortlech no echte Weeër vu Gerechtegkeet sichen. Christus, héier eis.
* Vill Mënsche sinn an eise Gesellschafte benodeelegt, si hu keng Aarbecht oder mussen op der Strooss liewen. Mir bieden ëm eng besser Verdeelung vun de Ressourcen an ëm Respekt grad fir déi Schwaach. Christus, héier eis.
* Vill léif Mënschen hunn eis am Doud verlooss. Fir si a fir all, un déi kee méi denkt, biede mir ëm ee gnädegt Ophuele bäi dir. Christus, héier eis.
Papp am Himmel, du hues Jesus Christus aus dem Graf eraus geholl an domat eis allen d’Hoffnung op ee Liewe bäi dir geschenkt. Dofir soe mir Merci elo an ëmmer an éiweg. Amen.
II.
Trouver le bonheur en Dieu et en son royaume, c’est le défi que nous lancent les béatitudes. Avec confiance, présentons au Seigneur ce qui nous tient à cœur et aussi les préoccupations et les espoirs de ce monde. Dieu du ciel, écoute-nous. – Parmi nos sœurs et frères, certains mettent leur don de rassembleur au service de la communauté chrétienne; que le Seigneur les comble de ses bénédictions. – Certains et certaines parmi nous consacrent leur vie professionnelle à diriger les institutions civiles; que le Seigneur les comble de ses bénédictions. – Parmi nos proches, plusieurs consacrent bénévolement de leur temps à améliorer notre milieu de vie par l’entraide et l’amitié; que le Seigneur les comble de ses bénédictions. – Des chercheurs et chercheuses dans les centres spécialisés et les institutions d’enseignement travaillent à faire avancer la connaissance scientifique; que le Seigneur les comble de ses bénédictions. – Ici et ailleurs, des jeunes et des moins jeunes vivent une relation d’amour et certains songent au mariage; que le Seigneur les comble de ses bénédictions. Dieu notre Père, toi qui veux notre bonheur, ouvre nos oreilles et nos cœurs à ta parole et à ton Esprit. Ainsi, nous goûterons enfin à ce que tu promets depuis toujours à ton peuple et que tu nous offres en ton Fils Jésus Christ, vivant pour les siècles des siècles. Amen. (https://fr.novalis.ca)
Gowegebiet
Baarmhäerzege Gott, dëst hellegt Affer soll eis fréi vun all Sënd an zu neie Mënsche maachen. Et soll eis hëllefen, no dengem Wellen ze liewen, fir datt mir dee versprachene Loun empfänken. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.
Que cette eucharistie, Seigneur, notre Dieu, nous purifie et nous renouvelle; qu'elle donne à ceux qui font ta volonté le bonheur que tu leur as promis. Par Jésus.
Gott unser Vater, sooft wir das Gedächtnis des Opfers Christi feiern, vollzieht sich an uns das Werk der Erlösung. Gib, dass wir den Auftrag deines Sohnes in rechter Weise erfüllen durch ihn, Christus, unsern Herrn.
Präfation - Gerechtigkeit und Frieden
Du unser Gott, es ist recht, dir zu danken, dass du uns Jesus, deinen Sohn geschenkt hast. Er hat uns in Staunen versetzt und verunsichert,
weil er so
konsequent nach deinem Willen gelebt hat. Er hat es gewagt, die Leprakranken und Blinden zu berühren. Er aß mit Prostituierten und Ausgestoßenen. Er brachte dein Wort den Fremden. Den Armen machte er wieder Hoffnung. Gegen alle Konformisten lehnte er sich auf, und gab denen am Rande neuen Mut und Leben. Die Tische der Händler im Tempel hat er umgestoßen. Die im Todesschatten saßen, ließ er zu neuem Leben aufstehen. Dafür danken wir dir und loben dich mit allen,
die in deiner
Gegenwart leben und singen voll Freude:
Hochgebet – „Du ergreifst Partei“
Unser Gott,
wir danken dir,
Ja, du unser
Gott,
wir
danken dir,
V/A: Sende
deinen Geist aus
und
alles wird neu.
Dein Geist
lässt uns die Gräber
unserer
Ängste verlassen,
Herr unser
Gott,
da
ist das Brot. Dein Heiliger Geist komme über Brot + und Wein,
damit wir
Gemeinschaft finden
mit
deinem Sohn.
Es war am
Vorabend seiner Gefangennahme,
am
Vorabend seiner Folter, seines Todes.
NEHMET UND
ESSET ALLE DAVON:
Ebenso nahm er
nach dem Mahl den Kelch,
NEHMET UND
TRINKET ALLE DARAUS:
Das ist und
bleibt ein Geheimnis des Glaubens!
Herr unser
Gott,
nimm
die Gabe deines Sohnes an,
Glücklich
werden wir sein,
wenn
wir uns lieben,
Deshalb lasst
uns um
den
Geist Jesu bitten
für
unsere Kirche,
V/A: Sende
deinen Geist aus
und
alles wird neu.
Der Geist Jesu
möge
unsere
Verstorben am Tische
Zusammen mit
Maria, der Mutter Jesu,
dem
Hl. Josef, den Aposteln
Durch ihn und mit ihm und in ihm
ist dir, Gott, allmächtiger Vater, Quelle unbekannt
Vater Unser
“Selig, die ihr jetzt hungert, denn ihr werdet gesättigt werden.” (Lk 6, 21a) Den Honger an der Welt ass ee grousse Skandal. Mir kéinte praktesch all Mënsche gutt ernieren, wa mir alles géife gerecht verdeelen. Eist Gebiet ass wuel wichteg. Mä och konkret Hëllef misste mir leeschten. Biede mir ëm Asiicht a Mutt, eis fir déi Aarm an Hongereg anzesetzen: Vater unser im Himmel, …
Friddensgebiet
Gurmangsegkeet a Begierlechkeet si grouss Quelle vun Onfridden. Den Egoismus vum Mënsch verhënnert ganz dacks, dass Gerechtegkeet geschafe gëtt. Dofir ass et gutt, wa mir et fäerdeg bréngen eis fir Gerechtegkeet an Ausgläich an ze setzen. Weise mir elo och hei, dass mir dozou bereet sinn duerch een Zeeche vun Unerkennung. De Fridde sief mat iech all.
Schlussgebiet
Gott, vun dir kennt all Guddes. Du hues eis d’Brout vum Himmel geschenkt. Erhal eist Verlaangeren no dësem Brout, dat fir eist eigentlecht Liewe bäi dir steet. Dorëms biede mir duerch Jesus Christus, eisen Här. Amen.
Tu nous as donné, Seigneur, de goûter aux joies du ciel: fais que nous ayons toujours soif des sources de la vraie vie. Par Jésus.
Guter Gott, du hast uns gestärkt mit dem Brot des Lebens und mit dem Kelch des Heiles. In der Kraft dieser Speise können wir den Alltag bestehen und ausharren in der Hoffnung auf eine erfüllte Zukunft bei dir. Geleite uns dorthin durch Christus, unsern Herrn.
|
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg
© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement