27. Sonndeg am Joereskrees C - 4./5.10.2025


Home Back Print Kontakt

27. Sonndeg am Joereskrees C - 4./5.10.2025 - © Carlo Morbach - 1.10.2025

27. Sonndeg am Joereskrees C - 4./5.10.2025


Gott ass eis ganz no. Dat weise mir op ville Platzen an eiser kathoulescher Kierch a grad do, wou haut «Erntedankfest» gefeiert gëtt. Gott suergt fir eis duerch seng Schëpfung. Mir dierfen alles notzen a gebrauch. Awer mir missten eis am Géigenzuch och bewosst sinn, dass mir mat Verantwortung fir des Schëpfung droen. D'Geschenk vun der Natur an allem, wat eis duerch si zoukënnt, kann nëmmen dann ee Gewënn sinn, wa mir et uechten a versuergen. D'Äerd an hier Gowe stinn eis op. Respektéiere mir si a soe mir einfach emol Merci. Versiche mir dat elo jidderee fir sech perséinlech ze maachen a ruffe mir zesummen d'Erbaarme vu Christus un.


Här Jesus Christus, du stees virun aller Schëpfung. Här, erbaarm dech eiser.

Här Jesus Christus, an dir ass alles erschafen, Himmel an Äerd. Christus, erbaarm dech eiser.

Här Jesus Christus, duerch deng Schëpfung schenks du eis Liewen. Här, erbaarm dech eiser.


Dagesgebiet


Gott, eise Papp, du hues dës Welt an eis Äerd erschaffen. Si ass déi gréisste Wonner. Du hues eis Mënsche räich beschenkt mat hire Gowen. Mir soen dir eise Merci. Du hues eis awer och Verantwortung gi fir dës Äerd. Schenk eis oppen Aen an Hänn, fir däin Optrag ze erfëllen. Dorëms biede mir dech duerch Christus, eisen Här. Amen.


Herr, unser Gott, mit Bitten und Dank in unseren Herzen und auf unseren Lippen haben wir uns hier versammelt. Uns erfüllen so viele Sorgen – aber du sagst uns: Sorgt euch nicht. Hab Dank, dass wir unsere Sorgen vor dich bringen können. Hab Dank, dass wir dir vertrauen können. Hab Dank, dass du für uns sorgst. Hab Dank, dass du uns liebst. Lass uns deine Liebe erfahren in dieser Feier, erfülle uns mit deinem Geist der Liebe. Darum bitten wir dich heute und alle Tage unseres Lebens.


Dans ton amour inépuisable, Dieu éternel et tout-puissant, tu combles ceux qui t'implorent, bien au-delà de leurs mérites et de leurs désirs ; répands sur nous ta miséricorde en délivrant notre conscience de ce qui l'inquiète et en donnant plus que nous n'osons demander. Par Jésus Christ.


Liesungen: Hab 1, 2-3; 2, 2-4 / 2 Tim 1, 6-8.13-14 / Lk 17, 5-10


Lesung aus dem Buch Habakuk.

Wie lange, HERR, soll ich noch rufen und du hörst nicht? Ich schreie zu dir: Hilfe, Gewalt! Aber du hilfst nicht. Warum lässt du mich die Macht des Bösen sehen und siehst der Unterdrückung zu? Wohin ich blicke, sehe ich Gewalt und Misshandlung, erhebt sich Zwietracht und Streit. Der HERR gab mir Antwort und sagte: Schreib nieder, was du siehst, schreib es deutlich auf die Tafeln, damit man es mühelos lesen kann! Denn erst zu der bestimmten Zeit trifft ein, was du siehst; aber es drängt zum Ende und ist keine Täuschung; wenn es sich verzögert, so warte darauf; denn es kommt, es kommt und bleibt nicht aus. Sieh her: Wer nicht rechtschaffen ist, schwindet dahin, der Gerechte aber bleibt wegen seiner Treue am Leben.


Kv Hört auf die Stimme des Herrn; verhärtet nicht euer Herz! 

Kommt, lasst uns jubeln dem Herrn*
jauchzen dem Fels unsres Heiles!
Lasst uns mit Dank seinem Angesicht nahen, *
ihm jauchzen mit Liedern! 
– (Kv)
Kommt, wir wollen uns niederwerfen, uns vor ihm verneigen, *
lasst uns niederknien vor dem Herrn, unserm Schöpfer!
Denn er ist unser Gott, /
wir sind das Volk seiner Weide, *
die Herde, von seiner Hand geführt. 
– (Kv)
Würdet ihr doch heute auf seine Stimme hören! /
Verhärtet euer Herz nicht wie in Meríba, *
wie in der Wüste am Tag von Massa!
Dort haben eure Väter mich versucht, *
sie stellten mich auf die Probe und hatten doch mein Tun gesehen. 
– Kv


Lesung aus dem zweiten Brief des Apostels Paulus an Timotheus.

Mein Sohn! Ich rufe dir ins Gedächtnis: Entfache die Gnade Gottes wieder, die dir durch die Auflegung meiner Hände zuteilgeworden ist! Denn Gott hat uns nicht einen Geist der Verzagtheit gegeben, sondern den Geist der Kraft, der Liebe und der Besonnenheit. Schäme dich also nicht des Zeugnisses für unseren Herrn und auch nicht meiner, seines Gefangenen, sondern leide mit mir für das Evangelium! Gott gibt dazu die Kraft: Als Vorbild gesunder Worte halte fest, was du von mir gehört hast in Glaube und Liebe in Christus Jesus! Bewahre das dir anvertraute kostbare Gut durch die Kraft des Heiligen Geistes, der in uns wohnt!


Halleluja. Halleluja. Das Wort des Herrn bleibt in Ewigkeit, die frohe Botschaft, die euch verkündet wird. Halleluja.


Aus dem heiligen Evangelium nach Lukas.

In jener Zeit baten die Apostel den Herrn: Stärke unseren Glauben! Der Herr erwiderte: Wenn ihr Glauben hättet wie ein Senfkorn, würdet ihr zu diesem Maulbeerbaum sagen: Entwurzle dich und verpflanz dich ins Meer! und er würde euch gehorchen. Wenn einer von euch einen Knecht hat, der pflügt oder das Vieh hütet, wird er etwa zu ihm, wenn er vom Feld kommt, sagen: Komm gleich her und begib dich zu Tisch? Wird er nicht vielmehr zu ihm sagen: Mach mir etwas zu essen, gürte dich und bediene mich, bis ich gegessen und getrunken habe; danach kannst auch du essen und trinken. Bedankt er sich etwa bei dem Knecht, weil er getan hat, was ihm befohlen wurde? So soll es auch bei euch sein: Wenn ihr alles getan habt, was euch befohlen wurde, sollt ihr sagen: Wir sind unnütze Knechte; wir haben nur unsere Schuldigkeit getan.


Lecture du livre du prophète Habacuc.

Combien de temps, Seigneur, vais-je appeler, sans que tu entendes ? Crier vers toi : « Violence ! », sans que tu sauves ? Pourquoi me fais-tu voir le mal et regarder la misère ? Devant moi, pillage et violence ; dispute et discorde se déchaînent. Alors le Seigneur me répondit : Tu vas mettre par écrit une vision, clairement, sur des tablettes, pour qu’on puisse la lire couramment. Car c’est encore une vision pour le temps fixé ; elle tendra vers son accomplissement, et ne décevra pas. Si elle paraît tarder, attends-la : elle viendra certainement, sans retard. Celui qui est insolent n’a pas l’âme droite, mais le juste vivra par sa fidélité.


R/ Aujourd’hui, ne fermez pas votre cœur, mais écoutez la voix du Seigneur!

Venez, crions de joie pour le Seigneur,
acclamons notre Rocher, notre salut !
Allons jusqu’à lui en rendant grâce,
par nos hymnes de fête acclamons-le !
R

Entrez, inclinez-vous, prosternez-vous,
adorons le Seigneur qui nous a faits.
Oui, il est notre Dieu ;
nous sommes le peuple qu’il conduit.
R

Aujourd’hui écouterez-vous sa parole ?
« Ne fermez pas votre cœur comme au désert,
où vos pères m’ont tenté et provoqué,
et pourtant ils avaient vu mon exploit. »
R


Lecture de la deuxième lettre de saint Paul apôtre à Timothée.

Bien-aimé, je te le rappelle, ravive le don gratuit de Dieu, ce don qui est en toi depuis que je t’ai imposé les mains. Car ce n’est pas un esprit de peur que Dieu nous a donné, mais un esprit de force, d’amour et de pondération. N’aie donc pas honte de rendre témoignage à notre Seigneur, et n’aie pas honte de moi, qui suis son prisonnier ; mais, avec la force de Dieu, prends ta part des souffrances liées à l’annonce de l’Évangile. Tiens-toi au modèle donné par les paroles solides que tu m’as entendu prononcer dans la foi et dans l’amour qui est dans le Christ Jésus. Garde le dépôt de la foi dans toute sa beauté, avec l’aide de l’Esprit Saint qui habite en nous.


Alléluia. Alléluia. La parole du Seigneur demeure pour toujours; c’est la bonne nouvelle qui vous a été annoncée. Alléluia. 


Évangile de Jésus-Christ selon saint Luc.

En ce temps-là, les Apôtres dirent au Seigneur : « Augmente en nous la foi ! » Le Seigneur répondit : « Si vous aviez de la foi, gros comme une graine de moutarde, vous auriez dit à l’arbre que voici : “Déracine-toi et va te planter dans la mer”, et il vous aurait obéi. « Lequel d’entre vous, quand son serviteur aura labouré ou gardé les bêtes, lui dira à son retour des champs : “Viens vite prendre place à table” ? Ne lui dira-t-il pas plutôt : “Prépare-moi à dîner, mets-toi en tenue pour me servir, le temps que je mange et boive. Ensuite tu mangeras et boiras à ton tour” ? Va-t-il être reconnaissant envers ce serviteur d’avoir exécuté ses ordres ? De même vous aussi, quand vous aurez exécuté tout ce qui vous a été ordonné, dites : “Nous sommes de simples serviteurs : nous n’avons fait que notre devoir.” »


Priedegt


"Stärke unseren Glauben! - Augmente en nous la foi!" Sou froen d'Apostelen haut am Evangelium. An eisem Parblat fann dir heiansdo eng Mass fir d'Erneierung am Glawen. Mä wat ass Glawen? Wat bedeit dat, wat mir mat deem Wuert "Glawe" bezeechnen? Wat heescht et, wa mir bekennen: "Ich glaube an Gott"?


De Begrëff Glawe gëtt a mengen Aen inflationär gebraucht a bedeit jee no Kontext eppes jeeweils ganz aneres. An och eis perséinlech Virstellunge sinn extreem divergent. "Glawen" als Begrëff erschéngt mir allefalls als een zimmlech komplizéierte Begrëff, dee kaum kloer ausdréckt, wat dee jeeweilege Mënsch, wann en e gebraucht, wëll soen. Ech gleewen u Gott, ech gleewen un dëst Wonner, ech gleewen, dass du recht hues, all des Aussoe weise schonn, wéi ënnerschiddlech an eisem Sproochgebrauch dëst Wuert benotzt gëtt. "Stärke unseren Glauben!" Wat soll de Jesus deemno hei méi staark maachen? Keng Suerg ech hu schonn och meng Virstellungen. Mä ech stellen déi awer ëmmer nees massiv a Fro. Ech wëll a kann dat Wuert "Glawen" net einfach definéieren. A wat et fir mech perséinlech bedeit, dat muss et eben och nach laang net fir een anere Mënsch bedeiten.


Ech hunn eng Rei philosophesch Iwwerleeungen zum Thema Glawe gelies, déi mech natierlech hei an der Fro och net onbedéngt weider bréngen, mä déi mir awer weisen, wéi komplex d'Thema ass an dass een et net einfach nëmme beim oniwwerluechte Gebrauch vum Begrëff "Glawe" ka loossen.[1] Wat "Glawen" bedeit ass deemno ganz schwéier. Dat weist och de Gebrauch vum Wuert hei am Lukasevangelium. Dat griichescht Wuert huet en zimmlech grousse Bedeitungsraum, deen een net einfach nëmme mat engem anere Wuert kann erëm ginn.[2] Iwwer laang Joerhonnerten ass an eise kierchleche Reien ëmmer nees vum "Glawe" geschwat ginn an awer net onbedéngt kloer definéiert ginn, wat dann elo mat deem Wuert gemengt soll sinn. Och neier Publikatiounen hu mech perséinlech net einfach weider bruecht.[3] Meng Zweiwel bleiwen. Wat ass Glawen? Wéi soll ech deen erneieren? Wat deemno och erneieren, wann ech nach net emol weess, wat en ass?


An eisem Evangelientext vun haut gesinn d'Apostelen d'Gréisst vun hirer Aufgab. Si mierken, dass si kleng a schwaach sinn, dass si Hëllef brauchen. Si wëssen net, wéi si hier Aufgabe solle bewältegen. Dofir froen si hei ëm "méi Glawe" vum Jesus, ëm méi Hëllef vum Jesus.[4] Awer de Jesus ass iwwerzeegt an hie seet et dofir och, dass et un sech guer net vill Glawe brauch, fir eppes Grousses ze leeschten. "Glauben ist Geschenk, um das man nur bitten kann (1 Kor 12,9). Der Begriff wird hier in einem mehr allgemeinen Sinn, etwa in der Bedeutung von Vertrauen auf wunderbare Hilfe Gottes gebraucht."[5] Sou hunn ech et nach an engem Kommentar gelies. Mä och do bleift meng Fro, wat dëst Geschenk vum Glawen da soll sinn. 


Ee weidert Zitat bréngt mech op eng Spuer: "Lk meint wohl den Glauben, der dem Bruder immer wieder vergeben kann, und das bedeutet den Glauben im Sinne einer Kraft zum Durchhalten. Solcher Glaube kann vermehrt werden. ... Wo Glaube ist und sei er noch so klein, kann er Wunder wirken, unmöglich Erscheinendes vollbringen."[6] Ass Glawen net dat Vertrauen a meng eege Fäegkeeten, dass ech eppes ka bewierken zum Gudde vun dëser Welt? Huet net de Jesus genee dat senge Jünger an och eis opgedroen? Sollte mir net grad an eiser Zäit ëmmer nees verzeien, een op deen aneren zougoen an eis respektéieren? Grad do ass eist Vertrauen oder eben eise Glawen dach dacks ganz kleng. Mir trauen eis net, dat alles ze maachen! Glawen ass net eng Saach vu Frëmmegkeet a vu frommen Übungen. Glawen ass eng Saach vum Asaz an der Welt. Glawen ass genee dat, dass mir och mat eise klenge Fäegkeete Bierger versetze kënnen, wa mir et wëllen, wa mir eis et zoutrauen, wa mir eis einfach emol beweegen an eppes maachen. Et geet net duer ze bieden an da fir de Rescht seng Hänn an de Schouss ze leeën. Ech menge schonn, dass de Jesus genee dat hei am Evangelium haut mengt. Hie seet eis gewëssermoossen: Gitt hin a setzt iech an!


Ech hunn an enger Priedegt zu dësem Sonndeg deen hei Text fonnt: "Die Gebete der Menschen, die plagen meine Ohren. Stürz unsere Feinde!, sagen sie, lass uns siegen, mach, dass es uns gut geht! Lauter große Worte, die das Gewissen beruhigen. Als könnte ich etwas dazu, sagt Gott. Sie führen sich auf wie die Verrückten, wollen immer mächtiger und reicher werden, beneiden und vernichten einander. So kommen sie ins Elend, trotz meines guten Rates, meiner Gebote. Und dann verlangen sie Wunder von mir, dass sie wieder herauskommen aus der Not. Dabei liegt es an ihnen selbst, sagt Gott. Ich habe ihnen alles Nötige dazu gegeben. Sinnlos sind ihre törichten Gebete. Sie brechen mir das Herz damit, sagt Gott."[7]


Glawen ass deemno net einfach nëmmen ee Vertrauen, dass Gott iergendwéi kann hëllefen. Et ass och ee Vertrauen, dass ech selwer mat menge klengen a bescheidene Fäegkeeten eppes ka bewierken. Wa mir als Chrëschten net gutt handelen, sinn eben och all eis Gebieder ëmsoss.


[1] Vgl. z.B.: Karl Jaspers, Der philosophische Glaube angesichts der Offenbarung, Gesamtausgabe I/13, Schwaben Verlag, Basel 2016. - Andreas Kemmerling, Glauben. Essay über einen Begriff, Vittorio Klostermann Verlag, Frankfurt 2017.

[2] Vgl. heizou den Artikel 'πιστεύω' in: Theologisches Wörterbuch zum Neuen Testament, Band VI, S. 174-230.

[3] Vgl. z.B.: Hermann Stingelhammer (Hg.), Glauben - (wie) geht das?, Verlag Friedrich Pustet, Regensburg 2016 - Marion Muller-Colard, Croire. Qu'est-ce que ça change?, Labor et fides, Genève 2025.

[4] Vgl. François Bovon, Das Evangelium nach Lukas (Lk 15, 1 - 19, 27), EKK III/3, Benziger/Neukirchener Verlag, Düsseldorf/Zürich 2001, S. 140.

[5] Josef Ernst, Das Evangelium nach Lukas, RNT Verlag Friedrich Pustet, Regensburg 1993, S. 362.

[6] Hans Klein, Das Lukasevangelium, KEK, Vandenhoeck & Ruprecht Verlag, Göttingen 2006, S. 560.

[7] Klaus Müller, Gottes ABC. Gedanken und Texte zum Lesejahr C, Aschendorff Verlag, Münster 2015, S. 289f. 


Fürbitten


Biede mir zu Gott, dem Ursprong vun all Liewen:


* Mir biede fir eis Kierch: fir all, déi Angscht hu viru Verännerungen, a fir all, déi Angscht hunn, wa Verännerungen net kommen. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir eis Gesellschaft: fir all, déi nei Weeër sichen, fir d’Liewe vun eisem Planéit ze schützen, a fir all, deenen d’Ëmwelt egal ass. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir all jonk Mënschen: fir all, déi no Sënn a Léift sichen, a fir all, déi sech selwer duer ginn. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir eis Familljen: fir all, déi mat Léift matenaner ëmginn, a fir all, déi nëmmen a Verletzungen dat läscht Wuert hunn. Härgott, héier eis.


* Mir biede fir eis Verstuerwen: fir all, déi no engem laange Liewen zefridde gestuerwe sinn, a fir all, déi duerch Krankheet oder Gewalt aus dem Liewe gerappt goufen. Härgott, héier eis.


Du, eise Gott, bass d’Liewen an all Éiwegkeet. Op dech vertraue mir elo an ëmmer. Amen.


II.


Devant les situations difficiles, nous avons tendance à nous replier sur nous-mêmes. Tournons-nous vers le Seigneur qui a le pouvoir de faire grandir notre foi. Dieu de l’impossible, écoute nos appels.

Prions pour les responsables politiques qui sont mandatés pour corriger les situations d’injustice; qu’ils soient animés de compassion et se portent à la défense de gens qui souffrent.

Prions pour les personnes engagées dans des combats pour la justice et la solidarité; qu’elles recherchent des solutions inspirées par l’amour et le bien commun.

Prions pour les pasteurs et les personnes qui occupent une charge pastorale; qu’elles persévèrent avec joie dans leur engagement au nom de l’Évangile.

Prions pour les personnes qui traversent des situations douloureuses, victimes de catastrophes ou d’affrontements violents; qu’elles gardent espérance en des jours meilleurs.

Prions pour nos communautés appelées à témoigner des merveilles que le Seigneur accomplit dans la vie de leurs membres; qu’elles vivent dans la joie et l’action de grâce.

Dieu notre Père, toi qui accomplis de si grandes choses dans le cœur de tes enfants, réponds favorablement à nos demandes. (https://fr.novalis.ca)


Gowegebiet


Härgott, eis Welt ass räich u Gowen, déi mir aus denger Hand geschenkt kréien. Als bescheidene Merci lee mir Brout a Wäin op den Altor a froen dech. Huel des Gowen an eis selwer un. Schenk eis all deng Freed an deng Erléisung. Dorëms biede mir dech, duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.


Accepte, Seigneur, le sacrifice que tu nous as donné: dans les mystères que nous célébrons pour te rendre grâce, sanctifie les hommes que tu as sauvés par ton Fils. Lui qui règne.


Preisgebet für Wort-Gottes-Feier/Impuls für Hochgebet


Gepriesen bist du, Herr, unser Gott,
du hast die Welt erschaffen mit all ihren Kräften und sie uns Menschen anvertraut,
dass wir sie bebauen, behüten und bewahren.
Gepriesen bist du, Herr, unser Gott, Schöpfer der Welt.
Wir danken dir für das Brot, die Frucht der Erde und der menschlichen Arbeit und Sorge.
Gepriesen bist du, Herr, unser Gott.
Wie das Brot, das wir brechen und teilen, in den Körnern zerstreut war über die Felder
und nun zu einem geworden ist, so lass unsere Familien und Gruppen,
unseren Ort und unsere Kirchen zusammenwachsen zu echter Gemeinschaft.
Gepriesen bist du, Herr, unser Gott.
Wir danken dir vor allem für deinen Sohn, Jesus Christus,
der selbst das Brot des Lebens ist.
Er hat Brot gesegnet, es gebrochen und ausgeteilt
und den leiblichen Hunger vieler gestillt.
Am Abend vor seinem Leiden gab er sich selbst im Zeichen
des Brotes seinen Jüngern zur Speise.

Das Brot, das wir jetzt teilen, gibt uns Gemeinschaft mit ihm,
dessen Leib für uns am Kreuz gebrochen wurde,
damit wir das Leben in Fülle haben.
Es eint uns mit ihm, der sich austeilte, um den geistigen Hunger zu stillen,
den Hunger an Geborgenheit und Liebe, nach Sinn und Leben.
Lass uns leben, Herr, unser Gott, aus seiner Glut und aus seiner Kraft,
dass wir nicht nur an uns selbst denken, sondern an die,
die Hunger haben nach leiblichen und geistlichen Gütern.

Mach uns bereit, anderen zu helfen und geschwisterlich zu teilen.
Lass uns selber zu Brot werden, zur Nahrung für den Nächsten,
der unsere materielle Hilfe, unsere Zeit, unsere Zuwendung,
unseren freundlichen Blick, unser mutmachendes Wort braucht.

So lasst uns, liebe Schwestern und Brüder,
bevor wir das Brot miteinander teilen und es essen,
beten mit den Worten Jesu, der selbst das Brot des Lebens ist.
(Bernhard Hopf u. a., Erinnern – danken – feiern, S. 79ff)


Vater Unser


Gott ass wéi ee gudde Papp zu eis. Mir mierken dat net ëmmer, oder mir wëllen et net mierken. An awer ass hien do. Zu all Moment dierfe mir virun hien trieden a mat him schwätzen an him all eis Uleies virdroen. Sou wëlle mir elo an dem Gebiet vun eisem Här him alles virleeën, wat eis haut um Häerz läit: Vater unser ...


Friddensgebiet


Gott huet grouss Erwaardungen un eis. Mir sollen derfir suergen, dass mir gutt Friichte bréngen. Eng vun deene gréissten Erwaardungen vu Gott un eis ass et, fir Fridden ze schafen. Weise mir duerch ee frëndleche Bléck, ee klengt Laachen, ee frout Zouwénken eis Bereetschaft, derfir ze suergen, dass Fridde méiglech gëtt, am Kléngen an am Groussen. De Fridde sief mat iech all.


Schlussgebiet


Gott, eisen Här, du hues eis erschaffen an dozou beruff, fir an denger Fräiheet ze liewen. Du méchs eis Mutt, op deng Verspriechen ze vertrauen, fir datt däi Räich ënnert eis wuesse kann. Dofir soe mir dir Merci haut an all Dag vun eisem Liewen. Dech luewen an éiere mir duerch déi Jong Jesus Christus, eise Brudder an eisen Här. Amen.


Gott, wir danken dir, dass du uns gestärkt hast im Sakrament des Wortes und im Sakrament des Tisches - unverbrüchliche Zeichen deiner Liebe. Lass diese Liebe in uns wirksam werden, damit wir sie bezeugen können in der Welt, diese Liebe, die Leben zur Entfaltung bringt für alle Menschen. Dir sei Lob, Ehre und Dank heute und in Ewigkeit.


Accorde-nous, Seigneur notre Dieu, de trouver dans cette communion notre force et notre joie; afin que nous puissions devenir ce que nous avons reçu: le corps du Christ. Lui qui règne.


Segen


Gott, der den Senfkörnern Kraft gibt,

in den Himmel zu wachsen:

der schenke dir ein weites Herz.


Gott, der den Schwachen Mut macht,

sogar Meere zu bezwingen,

der schenke dir eine große Hoffnung.


Gott, der das Kleine groß macht,

sich selbst aber erniedrigt, um dir nahe zu sein,

der schenke dir sein Reich.


Im Namen des Vaters...



Mass vum 28. September
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 12. Oktober

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement