28. Sonndeg am Joereskrees A - 10./11.10.2020


Home Back Print Kontakt

Aféierung an d’Mass

Léif Matchreschten! Mir sinn agelueden fir d’Räich vu Gott. Mir sinn agelueden, fir un engem grousse Fest deel ze huelen. Mir sinn agelueden, fir all Dag drun ze schaffen, dass dëst Räich vu Gott sech an eiser Welt vun haut weist, dass et Wierklechkeet gëtt. Wat awer ass noutwendeg dozou? Wat musse mir maachen? Wéi musse mir eis do engagéieren, wéi behuelen? Räich vu Gott ass eigentlech ee Räich vum Fridden, vun der Gerechtegkeet a vun der Léift. Mir erwaarden eis dat ëmmer nees vu Gott, also, dass hien an deem Sënn an eis Welt agräift. Awer sinn et net mir, déi mir mussen an déi Richtung handelen? Dass dëst gëttlecht Räich, dass dës gëttlech Welt Realitéit gëtt scheitert villfach un eisem Onverméigen, fir eis deem entspriechend ze behuelen an ze engagéieren. Ruffe mir Christus ëm säin Erbaarmen un:

Kyrie-Ruffer
  • Här Jesus Christus, däi Räich ass do, wou Mënschen openaner zouginn, d’Brout an d’Liewen deelen a gemeinsam fir Fridden a Gerechtegkeet antrieden. Kyrie eleison.
  • Här Jesus Christus, däi Räich ass do, wou Mënschen sech Mutt maachen, sech Halt an Hoffnung ginn an einfach ee fir deen aneren do sinn. Christe eleison.
  • Här Jesus Christus, däi Räich ass do, elo an haut, well’s du an eiser Mëtt bass. Kyrie eleison.
Dagesgebiet

Gudde Gott, ouni dech kenne mir näischt ufänken a fäerdegbréngen.
Bleif béi eis mat denger Gnod
a maach eis bereet, ëmmer dat Gutt ze wierken.
Dorëms biede mir dech duerch de Jesus, eisen Här, déi Jong,
dee mat dir an dem Hellege Geescht lieft an all Éiwegkeet. Amen.

Gott und Vater, unser Leben liegt offen vor dir. Schenke uns den Geist der Einsicht und Weisheit, damit wir nach deinen Geboten leben und die Befreiung erfahren, die du uns schenkst durch Jesus, deinen Sohn und unsern Bruder, der in der Einheit des Heiligen Geistes mit dir lebt und wirkt in Ewigkeit.

Nous t’en prions, Seigneur, que ta grâce nous devance et qu’elle nous accompagne toujours, pour nous rendre attentifs à faire le bien sans relâche. Par Jésus Christ.

Liesungen: Liesung: Jes 25, 6-10a / Phil 4, 12-14.19-20 / Evangelium: Mt 22, 1-14

Lesung aus dem Buch Jesája.
An jenem Tag wird der Herr der Heerscharen auf diesem Berg – dem Zion – für alle Völker ein Festmahl geben mit den feinsten Speisen, ein Gelage mit erlesenen Weinen, mit den feinsten, fetten Speisen, mit erlesenen, reinen Weinen. Er verschlingt auf diesem Berg die Hülle, die alle Völker verhüllt, und die Decke, die alle Nationen bedeckt. Er hat den Tod für immer verschlungen und Gott, der Herr, wird die Tränen von jedem Gesicht abwischen und die Schande seines Volkes entfernt er von der ganzen Erde, denn der Herr hat gesprochen. An jenem Tag wird man sagen: Siehe, das ist unser Gott, auf ihn haben wir gehofft, dass er uns rettet. Das ist der Herr, auf ihn haben wir gehofft. Wir wollen jubeln und uns freuen über seine rettende Tat. Denn die Hand des Herrn ruht auf diesem Berg.

Kv Im Haus des Herrn werde ich wohnen für immer und ewig.
Der Herr ist mein Hirt, nichts wird mir fehlen. /
Er lässt mich lagern auf grünen Auen *
und führt mich zum Ruheplatz am Wasser.
Meine Lebenskraft bringt er zurück. *
Er führt mich auf Pfaden der Gerechtigkeit, getreu seinem Namen. – (Kv)
Auch wenn ich gehe im finsteren Tal, *
ich fürchte kein Unheil;
denn du bist bei mir, *
dein Stock und dein Stab, sie trösten mich. – (Kv)
Du deckst mir den Tisch *
vor den Augen meiner Feinde.
Du hast mein Haupt mit Öl gesalbt, *
übervoll ist mein Becher. – (Kv)
Ja, Güte und Huld *
werden mir folgen mein Leben lang
und heimkehren werde ich ins Haus des Herrn *
für lange Zeiten. – Kv

Lesung aus dem Brief des Apostels Paulus an die Gemeinde in Philippi.
Schwestern und Brüder! Ich weiß Entbehrungen zu ertragen, ich kann im Überfluß leben. In jedes und alles bin ich eingeweiht: in Sattsein und Hungern, Überfluß und Entbehrung. Alles vermag ich durch den, der mich stärkt. Doch ihr habt recht daran getan, an meiner Bedrängnis Anteil zunehmen. Mein Gott aber wird euch durch Christus Jesus alles, was ihr nötig habt, aus dem Reichtum seiner Herrlichkeit schenken. Unserem Gott und Vater sei die Ehre in alle Ewigkeit! Amen.

Halleluja. Halleluja. Der Vater unseres Herrn Jesus Christus erleuchte die Augen unseres Herzens, damit wir verstehen, zu welcher Hoffnung wir berufen sind. Halleluja.

+ Aus dem heiligen Evangelium nach Matthäus
In jener Zeit erzählte Jesus den Hohenpriestern und den Ältesten des Volkes das folgende Gleichnis: Mit dem Himmelreich ist es wie mit einem König, der die Hochzeit seines Sohnes vorbereitete. Er schickte seine Diener, um die eingeladenen Gäste zur Hochzeit rufen zu lassen. Sie aber wollten nicht kommen. Da schickte er noch einmal Diener und trug ihnen auf: Sagt den Eingeladenen: Mein Mahl ist fertig, die Ochsen und das Mastvieh sind geschlachtet, alles ist bereit. Kommt zur Hochzeit! Sie aber kümmerten sich nicht darum, sondern der eine ging auf seinen Acker, der andere in seinen Laden, wieder andere fielen über seine Diener her, misshandelten sie und brachten sie um. Da wurde der König zornig; er schickte sein Heer, ließ die Mörder töten und ihre Stadt in Schutt und Asche legen. Dann sagte er zu seinen Dienern: Das Hochzeitsmahl ist vorbereitet, aber die Gäste waren es nicht wert, eingeladen zu werden. Geht also hinaus auf die Straßen und ladet alle, die ihr trefft, zur Hochzeit ein. Die Diener gingen auf die Straßen hinaus und holten zusammen, die sie trafen, Böse und Gute, und der Festsaal füllte sich mit Gästen. Als der König eintrat, um sich die Gäste anzusehen, bemerkte er unter ihnen einen Menschen, der kein Hochzeitsgewand anhatte. Er sagte zu ihm: Freund, wie bist du hier ohne Hochzeitsgewand hereingekommen? Der aber blieb stumm. Da befahl der König seinen Dienern: Bindet ihm Hände und Füße und werft ihn hinaus in die äußerste Finsternis! Dort wird Heulen und Zähneknirschen sein. Denn viele sind gerufen, wenige aber auserwählt.

Lecture du livre du prophète Isaïe.
Le Seigneur de l’univers préparera pour tous les peuples, sur sa montagne, un festin de viandes grasses et de vins capiteux, un festin de viandes succulentes et de vins décantés. Sur cette montagne, il fera disparaître le voile de deuil qui enveloppe tous les peuples et le linceul qui couvre toutes les nations. Il fera disparaître la mort pour toujours. Le Seigneur Dieu essuiera les larmes sur tous les visages, et par toute la terre il effacera l’humiliation de son peuple. Le Seigneur a parlé. Et ce jour-là, on dira : « Voici notre Dieu, en lui nous espérions, et il nous a sauvés ; c’est lui le Seigneur, en lui nous espérions ; exultons, réjouissons-nous : il nous a sauvés ! » Car la main du Seigneur reposera sur cette montagne.

PSAUME (Ps 22 (23), 1-2ab, 2c-3, 4, 5, 6)
R/ J’habiterai la maison du Seigneur pour la durée de mes jours. (Ps 22, 6cd)
Le Seigneur est mon berger :
je ne manque de rien.
Sur des prés d’herbe fraîche,
il me fait reposer.
Il me mène vers les eaux tranquilles
et me fait revivre ;
il me conduit par le juste chemin
pour l’honneur de son nom.
Si je traverse les ravins de la mort,
je ne crains aucun mal,
car tu es avec moi,
ton bâton me guide et me rassure.
Tu prépares la table pour moi
devant mes ennemis ;
tu répands le parfum sur ma tête,
ma coupe est débordante.
Grâce et bonheur m’accompagnent
tous les jours de ma vie ;
j’habiterai la maison du Seigneur
pour la durée de mes jours.

Lecture de la lettre de saint Paul apôtre aux Philippiens.
Frères, je sais vivre de peu, je sais aussi être dans l’abondance. J’ai été formé à tout et pour tout : à être rassasié et à souffrir la faim, à être dans l’abondance et dans les privations. Je peux tout en celui qui me donne la force. Cependant, vous avez bien fait de vous montrer solidaires quand j’étais dans la gêne. Et mon Dieu comblera tous vos besoins selon sa richesse, magnifiquement, dans le Christ Jésus. Gloire à Dieu notre Père pour les siècles des siècles. Amen.

Alléluia. Alléluia. Que le Père de notre Seigneur Jésus Christ ouvre à sa lumière les yeux de notre cœur, pour que nous percevions l’espérance que donne son appel. Alléluia.

Évangile de Jésus Christ selon saint Matthieu.
En ce temps-là, Jésus se mit de nouveau à leur parler et leur dit en paraboles : « Le royaume des Cieux est comparable à un roi qui célébra les noces de son fils. Il envoya ses serviteurs appeler à la noce les invités, mais ceux-ci ne voulaient pas venir. Il envoya encore d’autres serviteurs dire aux invités : “Voilà : j’ai préparé mon banquet, mes bœufs et mes bêtes grasses sont égorgés ; tout est prêt : venez à la noce.” Mais ils n’en tinrent aucun compte et s’en allèrent, l’un à son champ, l’autre à son commerce ; les autres empoignèrent les serviteurs, les maltraitèrent et les tuèrent. Le roi se mit en colère, il envoya ses troupes, fit périr les meurtriers et incendia leur ville. Alors il dit à ses serviteurs : “Le repas de noce est prêt, mais les invités n’en étaient pas dignes. Allez donc aux croisées des chemins : tous ceux que vous trouverez, invitez-les à la noce.” Les serviteurs allèrent sur les chemins, rassemblèrent tous ceux qu’ils trouvèrent, les mauvais comme les bons, et la salle de noce fut remplie de convives. Le roi entra pour examiner les convives, et là il vit un homme qui ne portait pas le vêtement de noce. Il lui dit : “Mon ami, comment es-tu entré ici, sans avoir le vêtement de noce ?” L’autre garda le silence. Alors le roi dit aux serviteurs : “Jetez-le, pieds et poings liés, dans les ténèbres du dehors ; là, il y aura des pleurs et des grincements de dents.” Car beaucoup sont appelés, mais peu sont élus. »

Priedegt

Léif Matchrëschten! Et ass scho ganz faszinéierend, wat een esou an eiser Bibel liest a wéi dat sech dann mat eiser Aktualitéit ka verbannen. Haut hu mir nees ee Stéck aus dem Philipperbréif vum Paulus als Liesung héieren. Déi puer Sätz missten eis all ënner d’Haut goen, wa mir eis ee wéineg domadder beschäftegen. Do stécht esou Villes dran u mënschlecher Erfarung, un Hoffnung a Vertrauen, un Zouversiicht a Glawen.

„Ich weiß Entbehrungen zu ertragen, ich kann im Überfluß leben. In jedes und alles bin ich eingeweiht: in Sattsein und Hungern, Überfluß und Entbehrung.“ De Paulus huet Villes erlieft, Zäiten, wou et him gutt gaangen ass, an Zäiten vun Nout a Gefaangenschaft. De Paulus huet wuel all mënschlech Situatiounen duerchgemaach. Awer hien steet iergendwéi doriwwer. Hien beklot sech net fir dat, wou et him schlecht ergaangen ass. Alles, wat hien erlieft huet, war een Deel vun sengem Liewen. Hien huet geléiert sech vun allem onofhängeg ze maachen. Weder Nout nach Luxus kënnen hien a sengem Handelen an Dosinn esou beaflossen, dass hien sech elo ënnerlech ganz misst änneren. Eréischt seng total Onofhängegkeet vun allem Materiellen an och vu Bindungen u Gemeinschaften a Mënschen, u stänneg wiesselend Liewensëmstänn bewierken bäi him déi total Offenheet fir d’Wierke vu Gott. Hien kennt alles an ass awer eben absolut fräi vun allem.

De Paulus seet eis elo wéi hien dat hikritt: „Alles vermag ich durch ihn, der mir Kraft gibt.“ Wat de Mënsch ass oder kann, dat verdankt hien ganz dem Handelen vu Gott. Déi Kraaft vu Gott, déi „dynamis“, wéi et am Griicheschen heescht, geet eis als Mënschen ëmmer viraus. Gott gëtt eis domadder sécherlech kee Liewen ouni Menace an Nout, mä Gott weist sech eis an der Nout wéi och am Wuelergoen. Wa mir dee griicheschen Text vun eiser Liesung kucken, dat steet Verb „dynamein“, also iwwersat „Kraaft ginn“ am Präsens. Dat seet eis, dass de Paulus d’Kraaft vu Gott net einfach iergend eng Kéier ee fir allemol kritt huet an dann dovunner lo muss zieren, neen, de Paulus kritt dës Kraaft vu Gott ëmmer dann, wann hien si brauch, an och genee esouvill, wéi hien brauch. De Paulus ass also iwwerzeegt, dass Gott eis ëmmer an ëmmer begleet an eis dann och déi Kraaft gëtt, déi mir dee Moment just brauchen. Vum Dietrich Bonhoeffer, dee jo selwer als Märtyrer an KZ gestuerwen ass, ass seng Iwwerzeegung iwwerliwwert, déi seet, dass Gott vum Mënsch ni méi fuerdert, wéi deen eben droe kann. Awer d’Kraaft gëtt Gott net am Viraus an souzesoen als Reserve, mä Gott gëtt eis seng Kraaft ëmmer dann an der jeeweileger Situatioun.

Ass dat, léif Matchrëschten, net eigentlech ee ganz schéine Gedanken? Gott ass ëmmer do a gëtt eis Kraaft, wa mir si brauchen. Wat kann dat fir eis konkret heeschen? Ech denken lo beispillsweis un eis aktuell Situatioun an der Welt. Mir sinn zimmlech ugespaant duerch d’Krankheet a mir fillen eis onsécher, wéi et weider soll goen. Et ass eis laang Joren zimmlech gutt gaangen. Et gouf well bal éiweg keng sou eng Epidemie méi bei eis. Lo awer si mir gefuerdert a mir all mussen eis zesummen huelen fir dës schwiereg Zäit ze meeschteren. Dat fält net jidderengem liicht. Wéi reagéieren op all déi Moossnamen, déi geholl musse ginn? De Paulus seet eis haut: „In jedes und alles bin ich eingeweiht:in Sattsein und Hungern, Überfluß und Entbehrung.“ Sat-sinn an Iwwerfloss kenne mir an eiser Gesellschaft. Mir mussen, esou wéi et och deet, elo vläicht dann déi aner Säit kenneléieren: Honger an Entbierung. Dat mécht sécherlech Angscht. Dobäi leide mir jo keen Honger. Just mir mussen eis neierdéngs un eng Rei ongewinnten Reegelen halen. Awer ass eise Glawen, ass eist Vertrauen an d’Kraaft vu Gott esou kleng ginn, dass mir lo dorunner verzweiwelen?

An der Geschicht gouf et ëmmer nees dëser Zäit vu Nout a Krankheet an esouguer vu Verfolgung. Jo et gëtt si och haut a munche Länner. Firwat solle mir jéimeren? Firwat solle mir Angscht hunn? Wann eise Glawen echt ass a wa mir iwwerzeegt sinn vun eisem Wee als Chrëschten, da kann eis och eng Zäit vun Entbierung net ofhalen weider d’Botschaft vu Christus ze liewen an ze verkënnegen. An och wann déi äusser Ëmstänn méi komplizéiert sinn, sou kënne mir si dach meeschteren. Deemools huet de Paulus net vill u Materiellem gebraucht, keng Kierch, keng dichteg Massgewänner, keng gëllen Kellecher. D’Botschaft lieft och ouni all dat. Ech sinn dovunner fest iwwerzeegt. Dat, wat mir haut musse léieren, ass, dass mir no neie Weeër musse sichen. Eng Krankheet kann net den Ausléiser sinn, dass elo alles verschwënnt. Och wann et Aschränkunge gëtt, esou kann eise Glawen an eist Vertrauen a Gott dach weider bestoen. Oder ass eise Glawen vläicht esou winzeg kleng, dass hien un all deem materiellen Brimborium hänkt, un all deem Äusserlechen?

Mir mussen onbedéngt léieren, wéi de Paulus ze denken: „Näischt hat hien an der Hand, awer mat der Kraaft vu Christus war him alles méiglech.“ Dee klenge Saz aus eiser Liesung vun haut: „Alles vermag ich durch ihn, der mir Kraft gibt.“ Ass näischt manner wéi de Liewensmotto vum Paulus. Wann dëse Saz och eise Liewensmotto als kierchlech Gemeinschaft wéi als Gesellschaft insgesamt wier, da wiere mir op der gewonnener Säit. Ech weess, dass dat ganz schwéier ass. Aus der perséinlecher Erfarung vu mengen elo iwwer 35 Joer als Priister weess ech, dass een dee Glawen heiansdo verléisst oder zumindest ganz schwaach gëtt. Ech hat deemools op meng Primizbiller ee Saz aus dem Markusevangelium drecke gelos: “Warum habt ihr solche Angst? Habt ihr noch keinen Glauben?” (Mk 4, 40) E staamt aus der Geschicht vum Séistuerm, wou de Jesus geschlof huet an dunn seng Apostelen eben mat dësem Saz tadelt an erënnert, dass si dach op hien sollen a kënnen vertrauen, eben just och an der gréisster Nout. Wou ass eise Glawen an eist Vertrauen? Ech hu mech dacks un dëse Saz am Laf vun deenen 35 Joer misste selwer erënneren, fir erëm nei Kraaft ze hunn. An ech muss soen, et funktionéiert. Ech sinn och ganz fest iwwerzeegt, dass eis Gesellschaft trotz aller aktueller Nout eng gutt Zukunft huet.

De Paulus huet säi Liewen net ofhängeg gemaach vun deenen äusseren Ëmstänn. Loosse mir dofir och eist Liewen vun an an der Kierch net ofhängeg maachen vun deene Saachen, net vun enger Krankheet an net vu materiellen Ofhängegkeeten. Konzentréiere mir eis op dat Wesentlecht, op d’Botschaft vu Christus, a loosse mir déi verkënnegen a liewen. Amen.

Fürbitten

Vum Räich vu Gott ass an eiser Zäit, an der mir liewen, dacks net vill ze spieren. Dofir biede mir Gott ëm seng Hëllef:

  • Liewege Gott, erfëll all Mataarbechter an der Kierch mat der Kraaft vun denger Léift a mat Freed am Ëmgang mat de Matmënschen. Härgott, héier eis.
  • Liewege Gott, schenk Hoffnung deene Mënschen, déi duerch d’Naturkatastrophe oder Krich an Nout sinn, a looss si tatkräfteg Hëllef fannen. Härgott, héier eis.
  • Liewege Gott, rësel déi Gläichgülteg op, déi d’Aluedung op deng Hochzäit net un-huelen, fir dass si iwwert hiert Liewen nodenken. Härgott, héier eis.
  • Liewege Gott, sief bäi allen, déi sech op hier Hochzäit feeën a sech entscheet hunn, hiren Liewenswee gemeinsam ze goen. Härgott, héier eis.
  • Liewege Gott, looss all eis Verstuerwen deelhuelen un der Hochzäitsfeier an dengem Räich. (Haut denke mir besonnesch un ...) . Härgott, héier eis.

Däi Räich soll kommen, sou biede mir, Gott, Papp am Himmel. Däi Räich kënnt, doropper vertraue mir. Däi Räich ass munchmol schonn ënnert eis. Dofir soe mir dir Merci duerch eisen Här Jesus Christus, dee mat dir lieft a regéiert an all Éiwegkeet. Amen.

II.

Le Seigneur invite tous ses enfants au banquet éternel. Il veut que tous revêtent le vêtement de la noce. Ensemble, présentons-lui dans la prière toutes les personnes qui sont encore prisonnières du linceul de la tristesse et du désespoir.
Seigneur, écoute-nous.

  • Reçois à ta noce, Seigneur, ton Église qui parcourt les chemins à la recherche d’invités; qu’elle ne cesse d’ouvrir ses bras aux plus petits et aux démunis.
  • Reçois à ta noce, Seigneur, tous les dirigeants de ce monde; qu’ils recherchent la solidarité et la vérité dans leur manière de gouverner.
  • Reçois à ta noce, Seigneur, ceux et celles qui vont, aujourd’hui même, paraître devant toi; que chacun et chacune trouve en toi un asile de consolation et un bonheur éternel.
  • Reçois à ta noce, Seigneur, les personnes qui se sentent délaissés ou abandonnées; qu’elles trouvent en toi une réelle sécurité et un réconfort durable.
  • Reçois à ta noce, Seigneur, notre communauté chrétienne; qu’elle témoigne inlassablement de ton œuvre d’amour auprès de ceux et celles qui sont dans le besoin.
    Père très bon, notre bon berger, tu nous as réunis ici à la table de ta parole et ton eucharistie. Donne-nous, ainsi qu’à tous nos frères et sœurs, la joie de goûter déjà aux prémices de tes noces éternelles. Nous te le demandons par Jésus, ton Fils, notre Seigneur. Amen.

vieliturgique.ca

Gowegebiet

Härgott, huel eis Gebieder an eis Affergowen un.
Looss eis des hellege Eucharistie mat voller Iwwerzeegung feieren,
fir datt mir eng Kéier béi dir
an denger Herrlechkeet dat éiwegt Liewen fannen
Dorëms biede mir dech, duerch de Jesus, eise Brudder an eisen Här. Amen.

Gott, unser Heil, du schenkst uns den Frieden und gibst uns die Kraft, dir aufrichtig zu dienen. Lass uns dich mit diesen Gaben ehren und die Gemeinschaft mit deinem Sohn und miteinander erfahren. Darum bitten wir dich durch ihn, Christus, unsern Herrn.

Avec ces ofrandes, Seigneur, reçois les prières de tes fidèles; que cette liturgie célébrée avec amour nous fasse passer ä la gloire du ciel. Par Jésus.

Hochgebet - „Lebensfülle“


Präfation
Wir danken dir, Gott, dass wir leben dürfen,
dass wir lieben können, dass wir Grund haben, uns zu freuen.
Wir danken dir, dass das Leben zuweilen nur licht ist
und wir selber nur froh.
Danke für alle Großzügigkeit und alle Schönheit,
die unser Dasein durchziehen.
Für die neue Liebe, für den alten Wein,
für das geteilte Brot und das unendliche Blühen.
Danke, dass Dinge sich wandeln und Verhältnisse sich ändern.
Zeichen und Wunder – wieder und wieder!
Darum singen wir:

Sanctus

Wunder und Zeichen – wieder und wieder!
Danke, Gott, für Jesus von Nazaret.
Er, der Freund der kleinen Feste und Leute, hat sie mit uns geteilt,

Was uns nährt und was uns freut,
die Mühen der Arbeit und die Träume vom Glück,
alles ist eingefangen im Brot und im Wein.

Deine Lebenskraft beseele die Dinge und Geschöpfe –
wie am Anfang, wie am Ende –
und bewirke Verbundenheit und Verbindlichkeit.

Darum bitten wir dich:
Sende deinen Heiligen Geist über Brot und Wein,
damit Jesus Christus + mit Leib und Blut
in unserer Mitte gegenwärtig wird.

Denn am Abend vor seinem Leiden
nahm er beim Mahl das Brot und sagte dir Dank,
brach das Brot, reichte es seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND ESSET ALLE DAVON:
DAS IST MEIN LEIB,
DER FÜR EUCH HINGEGEBEN WIRD.

Ebenso nahm er den Kelch mit Wein, dankte wiederum,
reichte den Kelch seinen Jüngern und sprach:

NEHMET UND TRINKET ALLE DARAUS:
DAS IST DER KELCH
DES NEUEN UND EWIGEN BUNDES,
MEIN BLUT, DAS FÜR EUCH
UND FÜR ALLE VERGOSSEN WIRD
ZUR VERGEBUNG DER SÜNDEN.
TUT DIES ZU MEINEM GEDÄCHTNIS.

Geheimnis des Glaubens

Jesu Wort hat die Menschen aufgeweckt, sein Leben sie aufgerichtet,
seine Auferweckung, die Menschen neu, ganz neu, sehen lassen.

Blinde haben die Schönheit der Dinge und der Menschen geschaut.
Taube haben ihr Lachen vernommen,
Gekrümmte sich dem Himmel entgegengestreckt
und Unfruchtbare sich in guter Hoffnung wiedergefunden.

Überall dort, wo Jesus Menschen begegnet ist.
haben sich leere Krüge mit Wein gefüllt,
leere Hände mit Segen,
leere Augen mit Glanz und
leere Herzen mit Hoffnung.

Wir bitten dich, hilf uns und der ganzen Kirche,
unserem Papst Franziskus und den Bischöfen
deine Hoffnung heute zu leben,
deinen Trost zu geben,
wie Brot und Segen und Wein zu sein.

Mit Maria, der Mutter Jesu, mit Josef, ihrem Gatten,
den Aposteln und Blutzeugen
und allen Heiligen, glauben wir:
Es wird sich vollenden, was in Jesus seinen Anfang nahm.
Die Lebenskrüge aller werden beginnen sich zu füllen
und sie werden randvoll werden und überlaufen.

In dieser Hoffnung sind unsere Lieben von uns gegangen
und sie erhoffen dein Erbarmen.
Nimm dich ihrer an und führe sie zur Vollendung bei dir.

Bis dahin aber wollen wir tun, was Jesus uns sagt.

Durch ihn und mit ihm und in ihm
ist dir, Gott, allmächtiger Vater,
in der Einheit des Heiligen Geistes
alle Herrlichkeit und Ehre jetzt und in Ewigkeit.
HG aus der Schweiz; Quelle unbekannt

Vaterunser

Gott suergt fir eis wéi ee gudde Papp oder eng gutt Mamm. Hie wëll, dass mir liewen, a schenkt eis all Dag seng Gowen. Sou wëlle mir eis un hie wenden a bieden, wéi de Jesus eis et geléiert huet: Vater unser im Himmel, …

Friddensgebiet

Mir sinn all Agelueden op d’Hochzäit bäi Gott. Do kënnt et net op eis Kleedung un sech un, mä dorop, dass mir d’Kleed vun der Versönung a vum Fridden un hunn. Biede mir eisen Här, dass hien eis hëlleft déi passend Kleeder fir eis Zäit ze fannen. Loosse mir eis dofir och elo hei ee Bléck vu Léift a Versteesdemech zouwenden. De Fridden vun eisem Här sief mat iech.

Schlussgebiet

Gott, eisen Här, an dëser helleger Feier hues du deng Gleeweg
mat dem Léif an dem Blutt vun dengem Jong gestäerkt.
Gëff eis duerch dëst hellegt Sakrament Undeel un dengem gëttleche Liewen.
Dech luewen an éiere mir duerch déi Jong Jesus Christus,
eise Brudder an eisen Här. Amen.

Gott der Barmherzigkeit und Güte, schon jetzt schenkst du uns im heiligen Mahl Anteil am Leben deines Sohnes. Bewahre in uns das Feingefühl für die rechte Kleidung, mache uns Christus immer ähnlicher und vollende unsere Gemeinschaft mit ihm, damit wir ihn zu den Menschen tragen können. Darum bitten wir durch ihn, unseren Bruder und Herrn.

Dieu souverain, nous te le demandons humblement: rends-nous participants de la nature divine, puisque tu nous as fait communier au corps et au sang du Christ. Lui qui règne.


Mass vum 4 Oktober
Klick op d’Kalennerblat fir d’Sonndesmass als PDF!
Mass vum 18 Oktober

Links:

Top

Online Pastoral

Lëscht vun de Sonndesgottesdéngschter

 
Service Kommunikatioun a Press . Service Communication et Presse
Äerzbistum Lëtzebuerg . Archevêché de Luxembourg

© Verschidde Rechter reservéiert . Certains droits réservés
Dateschutz . Protection des données
Ëmweltschutz . Protection de l'environnement